"Εκοιμήθη ο Πατέρας Επιφάνιος ο Μυλοποταμινός - Ο αρχιμάγειρας στο Αγιον Ορος" αναφέρουν όλα τα μεγάλα ειδησειογραφικά ιστολόγια σήμερα. Από εκεί έμαθα την απώλεια ακόμη ενός αγαπητού φίλου, έτσι τον αισθανόμουν άσχετα αν είχα να τον δω από τον περασμένο αιώνα.
Τον γνώριζα από το νοσοκομείο που εργαζόμουν τότε, μου τον σύστησε μια φίλη συνάδελφος και του προσέφερα κάποιες συνεδρίες φυσικοθεραπείας για ένα μυοσκελετικό πρόβλημα που τον ταλαιπωρούσε εκείνη την εποχή.
Εντυπωσιάστηκα ειλικρινά τόσο από το παρουσιαστικό του, ήταν ένας όμορφος άνδρας, αλλά κυρίως από το ευπροσήγορο του χαρακτήρα του, το χιούμορ του και το ευχάριστο χαμογελαστό του πρόσωπο.
Ήταν ένας μοναχός που θα μπορούσε να ήταν ζενπρεμιέ, μια φυσιογνωμία που κέρδιζε τον συνομιλητή του από τα πρώτα λεπτά. Βρισκόταν τότε στην τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής του.
Εντυπωσιάστηκα ειλικρινά τόσο από το παρουσιαστικό του, ήταν ένας όμορφος άνδρας, αλλά κυρίως από το ευπροσήγορο του χαρακτήρα του, το χιούμορ του και το ευχάριστο χαμογελαστό του πρόσωπο.
Ήταν ένας μοναχός που θα μπορούσε να ήταν ζενπρεμιέ, μια φυσιογνωμία που κέρδιζε τον συνομιλητή του από τα πρώτα λεπτά. Βρισκόταν τότε στην τρίτη ή τέταρτη δεκαετία της ζωής του.
Όταν μετά από καιρό έβγαλα διαμονητήριο προκειμένου να επισκεφθώ το Άγιον Όρος, με τον θείο μου Γρηγόρη Κατσάνη, και απευθύνθηκα στον πατέρα Επιφάνιο, εκείνος μας προσκάλεσε στο κάθισμα του Μυλοποτάμου, το "σπίτι του" όπως χαριτολογώντας έλεγε.
Ήρθε μάλιστα και μας παρέλαβε από τη Δάφνη και με ένα τζιπάκι (αν θυμάμαι καλά) μας οδήγησε σε εκείνον τον θαυμάσιο τόπο.
Το κάθισμα του Μυλοπόταμου (Άγιος Ευστάθιος) ανήκει στην Ι. Μονή Μεγίστης Λαύρας. Βρίσκεται νότια της Ι. Μονής των Ιβήρων, 40 λεπτά περίπου με τα πόδια και 8 χιλιόμετρα βορειότερα από τη Μεγίστη Λαύρα. Είναι θαρρείς ένα κάστρο, κτισμένο σ' ένα βράχο που δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα, και από τον εξώστη (πείτε το μπαλκόνι, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι μετέωρος) μπορείς με ευκολία όταν ο καιρός είναι καλό να δεις δίπλα σου τη Θάσο, τη Σαμοθράκη ή την Λήμνο.
Φτάσαμε λίγο πριν το μεσημέρι και μετά το καλωσόρισμα με τσίπουρο και λουκούμι, στο υπέροχο εξώστη ξεναγηθήκαμε από τον αδελφό μοναχό του Επιφάνιου στο κάθισμα. Τότε το κτίσμα αποτελούνταν από ένα τριόρωφο πύργο, μετά έγιαν προσθήκες που δεν τις έχω δει. Δυστυχώς από ατυχή συγκυρία, λόγω προβλήματος υγείας του Γρηγόρη αναγκαστήκαμε να φύγουμε την επόμενη μέρα. Πόσες όμως όμορφες αναμνήσεις έχω από την φιλοξενία του αγαπητού Επιφάνου;
Τότε ήταν που είχε παραλάβει και εργάτες φύτευαν αμπέλι σε όλη την πλαγιά που περιέβαλλε το κάθισμα. Προφανώς τότε ο πατέρας Επιφάνιος ξεκίνησε το έργο που έμελλε να δώσει το υπέροχο κρασί "Μυλοπόταμος". Αργότερα έμαθα πως είχε εγκαταστήσει πρότυπο οινοποιείο στο Μυλοπόταμο, με το κρασί που εμφιαλώνεται εκεί έχει κατακτήσει την Ελλάδα.
Ήρθε μάλιστα και μας παρέλαβε από τη Δάφνη και με ένα τζιπάκι (αν θυμάμαι καλά) μας οδήγησε σε εκείνον τον θαυμάσιο τόπο.
Το κάθισμα του Μυλοπόταμου (Άγιος Ευστάθιος) ανήκει στην Ι. Μονή Μεγίστης Λαύρας. Βρίσκεται νότια της Ι. Μονής των Ιβήρων, 40 λεπτά περίπου με τα πόδια και 8 χιλιόμετρα βορειότερα από τη Μεγίστη Λαύρα. Είναι θαρρείς ένα κάστρο, κτισμένο σ' ένα βράχο που δεσπόζει πάνω από τη θάλασσα, και από τον εξώστη (πείτε το μπαλκόνι, που νομίζεις ότι βρίσκεσαι μετέωρος) μπορείς με ευκολία όταν ο καιρός είναι καλό να δεις δίπλα σου τη Θάσο, τη Σαμοθράκη ή την Λήμνο.
Φτάσαμε λίγο πριν το μεσημέρι και μετά το καλωσόρισμα με τσίπουρο και λουκούμι, στο υπέροχο εξώστη ξεναγηθήκαμε από τον αδελφό μοναχό του Επιφάνιου στο κάθισμα. Τότε το κτίσμα αποτελούνταν από ένα τριόρωφο πύργο, μετά έγιαν προσθήκες που δεν τις έχω δει. Δυστυχώς από ατυχή συγκυρία, λόγω προβλήματος υγείας του Γρηγόρη αναγκαστήκαμε να φύγουμε την επόμενη μέρα. Πόσες όμως όμορφες αναμνήσεις έχω από την φιλοξενία του αγαπητού Επιφάνου;
Τότε ήταν που είχε παραλάβει και εργάτες φύτευαν αμπέλι σε όλη την πλαγιά που περιέβαλλε το κάθισμα. Προφανώς τότε ο πατέρας Επιφάνιος ξεκίνησε το έργο που έμελλε να δώσει το υπέροχο κρασί "Μυλοπόταμος". Αργότερα έμαθα πως είχε εγκαταστήσει πρότυπο οινοποιείο στο Μυλοπόταμο, με το κρασί που εμφιαλώνεται εκεί έχει κατακτήσει την Ελλάδα.
Χαρακτηρίζεται σήμερα από τον ηλεκτρονικό τύπο ως ο Αρχιμάγειρας του Αγίου Όρους. Μάλιστα αναφέρονται πολλά δημοσιεύματα εκτός από το κρασί του κελιού, στη γνωριμία του με τον Ουμπέρο Έκο, τον οποίο φιλοξένησε αλλά και ότι μαγείρεψε με τον διάσειμο σεφ Τζέιμι Όλιβερ.
Απλά θα ήθελα να καταθέσω μια προσωπικό μαρτυρία από εκείνη τη μία μέρα στο κελί.
Νομίζω πως δεν έχω γευτεί πουθενά στον κόσμο τόσο υπέροχα εδέσματα και μάλιστα με βασικά συστατικά το ρύζι και την πατάτα, λόγω νηστείας. Αλλά εκείνο που πραγματικά υπήρξε αποκάλυψη για μένα ήταν η λαμαρίνα που περιείχε ψητές πεταλίδες με λεμόνι. Ήταν αμβροσία. Οι πεταλίδες για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα μαλάκιο με όστρακο που βρίσκεται προσκολλημένο στους θαλασσινούς βράχους. Αν και μεγαλωμένος σε ψαροχώρι δεν γνώριζα ότι τωγόταν και ήταν μάλιστα θαυμάσιος μεζές, εμείς τις πεταλίδες τις χρησιμοποιούσαν σαν δόλωμα στο ψάρεμα. Έχω την εικόνα, σαν τώρα, το Επιφάνιο με την λαμαρίνα με τους υπέροχους μεζέδες και το φωτεινό χαμόγελο.
Και το θαύμα για μένα ήταν όταν μετά το ξύπνημα λίγο πριν τις πέντε, επισκεφθήκαμε για να παρακολουθήσουμε τον όρθρο στο λιλιπούτειο εκκλησάκι από τους δύο μοναχούς.
Να ξημερώνει, οι πρώτες ακτίνες του ήλιου να περνούν από το μικρό παράθυρο που έβλεπε στο Αιγαίο και εμείς να έχουμε βυθιστεί σε μια θεία κατάνυξη από τις ψαλμωδίες του πατέρα Επιφάνιου.
Πραγματικά συγκλονιστικές στιγμές που θα μείνου για πάντα χαραγμένες στην ψυχή μου.
Πατέρα Επιφάνιε, είχα χρόνια να σε δω. Μάθαινα όμως νέα σου από τον τύπο, από συνεντεύξεις, από εκθέσεις. Ήσουν μια ανήσυχη και δημιουργική προσωπικότητα που άνοιξε δρόμους.
Λυπάμαι για την ταλαιπωρία που υπέστης με την νόσο που τελικά σε νίκησε.
Είμαι σίγουρος πως εκεί που θα πας θα είσαι και πάλι ο λαμπρός, ευφυής και χαμογελαστός άνθρωπος που γνώρισα.
Καλό παράδεισο να έχεις αγαπητέ Επιφάνιε!!!
Απλά θα ήθελα να καταθέσω μια προσωπικό μαρτυρία από εκείνη τη μία μέρα στο κελί.
Νομίζω πως δεν έχω γευτεί πουθενά στον κόσμο τόσο υπέροχα εδέσματα και μάλιστα με βασικά συστατικά το ρύζι και την πατάτα, λόγω νηστείας. Αλλά εκείνο που πραγματικά υπήρξε αποκάλυψη για μένα ήταν η λαμαρίνα που περιείχε ψητές πεταλίδες με λεμόνι. Ήταν αμβροσία. Οι πεταλίδες για όσους δεν γνωρίζουν είναι ένα μαλάκιο με όστρακο που βρίσκεται προσκολλημένο στους θαλασσινούς βράχους. Αν και μεγαλωμένος σε ψαροχώρι δεν γνώριζα ότι τωγόταν και ήταν μάλιστα θαυμάσιος μεζές, εμείς τις πεταλίδες τις χρησιμοποιούσαν σαν δόλωμα στο ψάρεμα. Έχω την εικόνα, σαν τώρα, το Επιφάνιο με την λαμαρίνα με τους υπέροχους μεζέδες και το φωτεινό χαμόγελο.
Και το θαύμα για μένα ήταν όταν μετά το ξύπνημα λίγο πριν τις πέντε, επισκεφθήκαμε για να παρακολουθήσουμε τον όρθρο στο λιλιπούτειο εκκλησάκι από τους δύο μοναχούς.
Να ξημερώνει, οι πρώτες ακτίνες του ήλιου να περνούν από το μικρό παράθυρο που έβλεπε στο Αιγαίο και εμείς να έχουμε βυθιστεί σε μια θεία κατάνυξη από τις ψαλμωδίες του πατέρα Επιφάνιου.
Πραγματικά συγκλονιστικές στιγμές που θα μείνου για πάντα χαραγμένες στην ψυχή μου.
Πατέρα Επιφάνιε, είχα χρόνια να σε δω. Μάθαινα όμως νέα σου από τον τύπο, από συνεντεύξεις, από εκθέσεις. Ήσουν μια ανήσυχη και δημιουργική προσωπικότητα που άνοιξε δρόμους.
Λυπάμαι για την ταλαιπωρία που υπέστης με την νόσο που τελικά σε νίκησε.
Είμαι σίγουρος πως εκεί που θα πας θα είσαι και πάλι ο λαμπρός, ευφυής και χαμογελαστός άνθρωπος που γνώρισα.
Καλό παράδεισο να έχεις αγαπητέ Επιφάνιε!!!
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.