Μετά τους βαρδάρηδες των τελευταίων ημερών και τον χιονιά που μάλλον μας πέρασε ξώφαλτσα (αν συγκρίνουμε με την αντίστοιχη κακοκαιρία στην κεντρική Ελλάδα) από χθες χαιρόμαστε υπέροχες λιακάδες, με δόντια ναι αλλά λιακάδες που βοηθούν και αντιπαλεύουν την κατάθλιψη που μας έχει περιζώσει.
Εντάξει δεν θα μιλήσω για την ψυχολογική μας κατάσταση και την αύξηση στη πώληση των αντικαταθλιπτικών ..... το αντιπαρέρχομαι για να μην μαυρίσουμε περισσότερο.
Στην συνήθη διαδρομή περιπάτου που εξακολουθώ να κάνω (έχω κι άλλη προς τα ορεινά της Αγίας Τριάδας), στο υπέροχο παραλιακό μέτωπο από Μπαξέ μέχρι Περαία μου παρουσιάστηκε μια έκπληξη.
Νάσου ξαφνικά αυξήθηκε η πλάζ, η αμμουδιά σε πολλά σημεία ξεπέρασε τα 10 ή και 20 μέτρα από τον πεζόδρομο. Προφανώς τραβήχτηκε η θάλασσα και ταυτόχρονα αναπτύχθηκε σε περιοχές το φαινόμενο της προσάμμωσης.
Ήταν σα να βρέθηκα σε άλλο τόπο. Μου θύμισε κάποιες παραλίες (που βλέπουμε σε ταινίες) που βρέχονται από ωκεανούς.
Η αύξηση της αμμουδιάς, το ράθυμο κρώξιμο των γλάρων που ουδόλως επηρεάζονται από το ψύχος, τα αδεσποτάκια που έτρεχαν ανέμελα αλλά και οι λίγοι διαβάτες που άφησαν τον πεζόδρομο και κατέβηκαν να περπατήσουν δίπλα στο ακρογυάλι σε συνδυασμό με την λιακάδα και τον κρύο αέρα ήταν το καλύτερο ντοπάρισμα της διάθεσής μου που θα μπορούσα να περιμένω.
Τι κι αν η διάβρωση συνεχίζει να υπάρχει λίγα μέτρα πιο πέρα....
Τι κι αν ο κορονοϊός έχει περιορίσει τις δραστηριότητές μας και τα προβλήματα επιβίωσης για τους πολλούς κορυφώνονται.
Ζούμε σε έναν όμορφο τόπο.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.