Πρέπει να παραπεμφθεί ο Πρόεδρος;

Jean Valmont-Decker /Réseau International/13 -7- 21

« Ολόκληρη η ομιλία του #Macron20h είναι προκλητική. Επιβεβαιώνει τις μυστηριώδεις παρατηρήσεις μου της 4ης Δεκεμβρίου και της 3ης Ιουνίου. Η ολιγαρχία που «κρατάει» τον Μακρόν του έδωσε τον τελευταίο του οδικό χάρτη πριν αποβληθεί από τα Ηλυσία το 2022, όπως είχε προγραμματιστεί»

François Asselineau

Η προεδρική ομιλία αυτής της Δευτέρας, 12 Ιουλίου 2021 είναι

σαφής, είναι σάλπισμα για πόλεμο κατά του γαλλικού λαού. Ο

Μακρόν δεν δίστασε να ανακοινώσει το πρόγραμμα που πρότεινε

η ολιγαρχία και το κήρυγμα των Παγκοσμιοποιών για να

υποδουλώσουν τους λαούς. Η δικτατορία προελαύνει και η

Γαλλία προηγείται, εκτελώντας τις εντολές της Καμπάλα! Τα

κοινωνικά επιτεύγματα θα καταπατηθούν και η υγειονομική

τυραννία θα οξυνθεί.

Σε άρθρο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα France-Soir, ο

καλλιτέχνης Francis Lalanne είχε ξεκινήσει μια «έκκληση για τη

γενική κινητοποίηση του γαλλικού λαού κατά της τυραννίας»,

θεωρώντας ότι «η κυβέρνηση διαπράττει ύπουλα

πραξικόπημα στο όνομα του Koρωνοιού». Σε μια μακρά ομιλία,

ο τραγουδιστής είχε πει:

Ο αρχηγός του κράτους και η κυβέρνησή του βασίζονται στο

ρεπουμπλικανικό δίκαιο όπως σε ένα χαλάκι πόρτας . Ο Francis

Lalanne καταγγέλλει τη μόνιμη ποινικοποίηση των ατόμων,

τη διαιώνιση της κατάστασης έκτακτης ανάγκης για την υγεία ,τη στέρηση ελευθεριών ... Βασίζεται σε διάφορα ιδρυτικά κείμενα, όπως η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη του 1789 και το Σύνταγμα, για να συμπεράνει ότι «η Δημοκρατία έχει πληγεί με ακύρωσηι από την ολοκληρωτική άσκηση της εξουσίας από το καθεστώς» και ότι, ως εκ τούτου, είναι «συνταγματικό δικαίωμα του γαλλικού λαού, και ως εκ τούτου το καθήκον του, να «αντισταθεί στην καταπίεση» μέσω της πολιτικής ανυπακοής».

Λίγο μετά την προεδρική ομιλία, ο Φρανσουά Ασελινώ

(Ρεπουμπλικανικό Κόμμα) έγραψε στο Τουίτερ:

« Ολόκληρη η ομιλία του Macron είναι πρόκληση. Επιβεβαιώνει τις

αινιγματικές παρατηρήσεις μου της 4ης Δεκεμβρίου και της 3ης

Ιουνίου. Η ολιγαρχία που «κρατάει» τον Μακρόν του έδωσε τον

τελευταίο του οδικό χάρτη πριν αποβληθεί από τα Ηλυσία το 2022,

όπως είχε προγραμματιστεί.

Αυτό που είναι εκπληκτικό για την ομιλία του Μακρόν είναι ότι τα

πάντα, απολύτως όλα όσα λέει, είναι ακριβώς τα αντίθετα της

αλήθειας. ».

Παραβίαση του κώδικα της Νυρεμβέργης, της απόφασης του

Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που

εκδόθηκε το 2002, στην οποία διευκρινίζεται «ότι ως

εθελοντική ιατρική περίθαλψη, ο υποχρεωτικός εμβολιασμός

συνιστά παρέμβαση στο δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής

ζωής, το οποίο κατοχυρώνει το άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής

Σύμβασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων και θεμελιωδών

ελευθεριών» (απόφαση SALVETTI κατά Ιταλίας – απόφαση

ΕΣΔΑ της 9ης Ιουλίου 2002, αριθ. 42197/98)

*Αναδημοσιεύουμε εδώ μέρος του άρθρου μου που

δημοσιεύθηκε πρόσφατα σχετικά με τη Mediazone και

αναφέρεται στη νομιμότητα της εξουσίας:

Η νομιμότητα της εξουσίας

Η αποστολή της ίδιας της αρχής είναι να παρέχει το καλό της

εταιρείας. Εάν η αρχή αποτύχει σε αυτή την αποστολή, χάνει όχι

μόνο το δικαίωμα διοίκησης, αλλά και τον λόγο ύπαρξής της. Η

κυβέρνηση που δρα ενάντια στο κοινό καλό δεν είναι πλέον νόμιμη, ακόμη και αν είναι νόμιμη. Η κυριαρχία ανήκει στην πράξη

στο πρόσωπο που είναι σε θέση να την αρπάξει και να την

ασκήσει.

Απώλεια νομιμότητας

Εάν μια κυβέρνηση που αρχικά ήταν παράνομη μπορεί αργότερα

να γίνει νόμιμη λόγω του καλού που εκπλήρωσε. Από την άλλη

πλευρά, μια κυβέρνηση που είναι αρχικά νόμιμη μπορεί να γίνει

παράνομη λόγω της βλάβης που κάνει. Για εκείνους που

κυβερνούν ενόψει του κοινού καλού έχουν ένα γνήσιο και απόλυτο

δικαίωμα διοίκησης, με αποτέλεσμα οι πολίτες να έχουν

πραγματικό καθήκον να υπακούουν. Μια κυβέρνηση μπορεί να

είναι νόμιμη, σύμφωνα με ένα σύνταγμα, αλλά δεν μπορεί να είναι

νόμιμη, είτε επειδή είναι μια de facto κυβέρνηση είτε επειδή είναι

άδικη και τυραννική. Ως εκ τούτου, μια τυραννική δύναμη χάνει τη

νομιμότητά της επειδή καταχράται την εξουσία· Κυβερνά υπέρ ή

υπέρ λίγων και όχι πλέον προς όφελος του κοινού καλού. Το

Έθνος έχει το δικαίωμα να «καθαιρέσει», να «καθαιρέσει», να

«διώξει» μια παράνομη Δύναμη. Αλλά για να φτάσουμε σε αυτό το

σημείο, η κακοποίηση πρέπει να είναι όχι μόνο σοβαρή, αλλά

μόνιμη και καθολική. Μια προσωρινή υπέρβαση της εξουσίας,

μερικοί νόμοι κατά του κοινού καλού θα εξαιρούσαν μόνο τους

υπηκόους από την υπακοή σε αυτά τα συγκεκριμένα σημεία, αλλά

δεν θα στερούσαν από τον Κυβερνήτη τη νομιμότητά του, αν

συνολικά συνέχιζε να εκπληρώνει την αποστολή του: να

διασφαλίσει τη ζωή και τη σωτηρία του Έθνους. (Magnin, L'État, σύλληψη païenne, σύλληψη chrétienne, Παρίσι, 1931, σ. 127)

Αντίσταση στην παράνομη εξουσία

Κατά τον Μεσαίωνα, το δικαίωμα της εξέγερσης κατοχυρώθηκε σε

ορισμένους Χάρτες: ο λαός είχε το δικαίωμα να ξεσηκωθεί, ακόμη

και με ένοπλα χέρια, εάν ο ηγεμόνας δεν εκπλήρωνε τις

υποχρεώσεις στις οποίες είχε δεσμευτεί ενόρκως. Η κυριαρχία της

εξουσίας δεν είναι απεριόριστη εξουσία. Όταν η Αρχή υπερβαίνει

τα δικαιώματά της και καταχράται την εξουσία της, παραιτείται από

το ρόλο της διακυβέρνησης.

Παθητική αντίσταση στη μη συμμόρφωση με τις τυραννικές

διαταγές του ηγεμόνα ή τις συνταγές ενός άδικου νόμου.

Ενεργός νομική αντίσταση που συνίσταται στην επιδίωξη της

κατάργησης των άδικων διαταγμάτων ή της ολοκλήρωσης

μεταρρυθμίσεων που κρίνονται απαραίτητες, αν χρειαστεί ακόμη

και της αλλαγής κυβέρνησης (Προσφυγή σε ανώτατο δικαστήριο,

προσφυγή στη γνώμη...)

Παράνομη ενεργός αντίσταση που συνίσταται στη χρήση, κατά των

ηγεμόνων, κάθε μέσου πίεσης, ακόμη και των «Ενόπλων

Δυνάμεων», για την επιστροφή τους στο νόμο ή για την

αντιτάσσεται στην εκτέλεση μιας ανισόρροποι διαταγής (γενική

απεργία, άρνηση καταβολής φόρων, ανυπακοή των πολιτών

κ.λπ.).

Ο Τύραννος

Με αυτή τη λέξη, διακρίνουμε μεταξύ του Τύραννου του

σφετερισμού που είναι μόνο άδικος επιτιθέμενος μιας νόμιμης

δύναμης και του Τύραννου της κυβέρνησης ο οποίος, αν και

νόμιμος κυρίαρχος, καταχράται την εξουσία του καταπιέζοντας

τους υπηκόους, είτε προς όφελός του είτε προς όφελος ενός

συνεταιρίζεσι, χωρίς να λαμβάνει υπόψη το κοινό καλό για το

οποίο είναι υπεύθυνος.

Σφετερισμός τύραννου: Ο Τύραννος του Σφετερισμού

καταλαμβάνει τη θέση του ηγέτη, αλλά στην πραγματικότητα, είναι

μόνο η σκιά του.

Τύραννος της κυβέρνησης: Η περίπτωση του Τύραννου της

κυβέρνησης είναι πολύ πιο συχνή από αυτή του σφετερισμού.

(ανατρέξτε παραπάνω στο Η νομιμότητα της εξουσίας.

Ορισμός τύραννου στον 21ο αιώνα

Ένας Τύραννος είναι ένας ηγεμόνας που ήρθε στην εξουσία μέσω

προπαγάνδας των μέσων ενημέρωσης στα χέρια μιας υπερεθνικής

μαφίας με σκοπό να εξυπηρετήσει τα εγκληματικά συμφέροντα

αυτής της μαφίας. Και ο οποίος, παρά αυτή τη μαζική

χειραγώγηση, καταφέρνει να πάρει μόνο τη συγκατάθεση του 1/6

του πληθυσμού. Ο οποίος, για να παραμείνει στην εξουσία,

επιδίδεται σε μια άγρια καταστολή κατά του λαού και διατάζει τους

φρουρούς του να τους χτυπήσουν άγρια σε σημείο να κόβουν τα

χέρια και να κόβουν τα μάτια. Ας θέσει, για τον ίδιο σκοπό, αυτός

ο ηγεμόνας, όλο και περισσότερο αμφισβητούμενος, να θέσει σε

εφαρμογή ένα νομοθετικό οπλοστάσιο που καταστρέφει την

ελευθερία για να λογοκρίνει οποιαδήποτε κριτική ή ντροπιαστική

ομιλία στο όνομα υποτιθέμενων ψευδών ειδήσεων ή υποκίνησης

μίσους που δεν ορίστηκε ποτέ. Ας προετοιμάσει ο ίδιος

ηγεμόνας, προκειμένου να καταστρέψει τις πιο βασικές πολιτικές

ελευθερίες, ένα σύστημα γενικευμένης επιτήρησης του πληθυσμού

ελέγχοντας όλα τα δεδομένα της ζωής των πολιτών, δεδομένα

συγκεντρωτικά σε ένα απλό τσιπ χάρη στο οποίο η εξουσία θα

είναι σε θέση, αυθαίρετα, να αποκλείσει από την κοινωνική ζωή

οποιονδήποτε αντίπαλο της νέας παγκόσμιας τάξης.

Ο ίδιος ηγεμόνας, για να ευνοήσει τη μαφία που τον έβαλε στην

εξουσία, πουλάει σε ιδιωτικά και ξένα συμφέροντα τα περιουσιακά

στοιχεία του έθνους και των στρατηγικών εταιρειών. Ας

εξουσιοδοτήσει και να οργανώσει ο ίδιος ηγεμόνας τη λεηλασία

των αποταμιεύσεων και της συνταξιοδότησης του λαού προς

όφελος των ιδιωτικών επενδυτικών ταμείων και να ειδικευτεί στην

κερδοσκοπία και τον τομαγισμό.

Ο ίδιος ηγεμόνας, κατ' εντολή μιας ανιθαπής και κοσμοπολίτικης μειονότητας, αφού χρησιμοποίησε ψευδείς πληροφορίες βασισμένες σε ψευδείς και χειραγωγημένους αριθμούς, αποφασίζει να απομονώσει ολόκληρο τον λαό αναθέτοντας τους στα σπίτια τους, επιβάλλοντας έτσι μαζικά ψυχολογικά βασανιστήρια

συγκρίσιμα με τη μεταχείριση που προκαλείται στο σωφρονιστικό

σύστημα στους πιο επικίνδυνους εγκληματίες, προκαλώντας μη

αναστρέψιμη ζημιά στον εγκέφαλο, κατάθλιψη και αυτοκτονίες, και

βυθίζοντάς τους επίσης στην καταστροφή και τη χρεοκοπία, και

αυτό προς όφελος των πολυεθνικών και των διεθνών οικονομικών,

εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, στερούνται του δικαιώματός

τους να εργαστούν.

Ο ίδιος ηγεμόνας επιτίθεται όχι μόνο στο έθνος αλλά και σε κάθε

ένα από τα μέλη του με τη σωματική του ακεραιότητα με την

επιβολή άχρηστων και επικίνδυνων Ενέσεων. Αυτή η εξουσία

επικαλείται ψευδώς την κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την

υγεία, απαγορεύει τα φάρμακα, φθηνά και αποδεδειγμένα για