Αυτή η επιχειρηματολογία για το οτι στα δημόσια πράγματα (και στη δημόσια συζήτηση) μόνο οι ειδικοί δικαιούνται να έχουν γνώμη και άποψη είναι ένα από τα αρχαιότερα ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ επιχειρήματα.
Ο Πλάτωνας (εκ των βάσεων του καταστήματος της Ολιγαρχίας ανά τους αιώνες και μέγας εχθρός της Δημοκρατίας) ξεδιπλώνει το επιχείρημα περί «ειδικών» στον διάλογο Πρωταγόρας.
Η «Πολιτεία», του Πλάτωνα, με τους σοφούς κυβερνήτες, είναι πάλι για το ίδιο πράγμα. Κυβερνήτες γίνονται αυτοί που μορφώνονται «επιστημονικά» για να κυβερνήσουν.
Η Ολιγαρχία [και Ολιγαρχία θα πει «λίγοι στην εξουσία» και ΟΧΙ Ολιγαρχία του Πλούτου, «ηλίθιε», που σου έκαναν το μυαλό μαντάρα οι αριστερές ιδεοληψίες] δεν θέλει πολίτες. Θέλει ΥΠΗΚΟΟΥΣ. Και οι υπήκοοι ΔΕΝ δικαιούνται να έχουν γνώμη και άποψη. Το καθήκον τους είναι να υπακούν.
Στην σύγχρονη εποχή είχαμε και την «Πεφωτισμένη Δεσποτεία» (τρομάρα της), Φρειδερίκος ο Βου νομίζω, κλπ κλπ.
Ο Κοινοβουλευτισμός, καμμία σχέση με Δημοκρατία, είναι Εφαρμοσμένη Ολιγαρχία. Τα κόμματα είναι οι στυλοβάτες του οικοδομήματος της Ολιγαρχίας. Και τα αριστερά. Μόνο οι δημόσιοι άρχοντες και οι δικοί τους «επιστήμονες» και προπαγανδιστές δικαιούνται να έχουν άποψη. Ο λαός όχι. Δεν έχει σημασία η μόρφωση και τα πτυχία των ανθρώπων του λαού. Δεν δικαιούνται. Τέλος.
Η Δημοκρατία, η Ελληνική Δημοκρατική παράδοση τέλοσπάντων, θεωρεί πως η πολιτική είναι ΓΝΩΜΗ. Και όχι επιστήμη. «Εδοξε τη Βουλή και τω Δήμω» θα πει «έτσι φάνηκε σωστό στη Βουλή και στο Λαό».
Γνώμη δικαιούνται όλοι. Και αναλαμβάνουν και την ευθύνη για τις προτάσεις τους προς τις δημόσιες αρχές. Οχι «πολιτική ευθύνη» και τέτοιες πουτανιές. Αληθινή ευθύνη.
Το ότι ένα από τα πιο αρχαία ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ επιχειρήματα όχι απλώς επιζεί αλλά γνωρίζει τέτοια δόξα στις μέρες μας, όπως αυτό των «ειδικών», αρκεί για να μας δείξει σε τι ολιγαρχική νύχτα ζούμε και σε ποιον εφιάλτη περπατάμε ξυπόλυτοι.
Θραξ Αναρμόδιος
Ο Πλάτωνας (εκ των βάσεων του καταστήματος της Ολιγαρχίας ανά τους αιώνες και μέγας εχθρός της Δημοκρατίας) ξεδιπλώνει το επιχείρημα περί «ειδικών» στον διάλογο Πρωταγόρας.
Η «Πολιτεία», του Πλάτωνα, με τους σοφούς κυβερνήτες, είναι πάλι για το ίδιο πράγμα. Κυβερνήτες γίνονται αυτοί που μορφώνονται «επιστημονικά» για να κυβερνήσουν.
Η Ολιγαρχία [και Ολιγαρχία θα πει «λίγοι στην εξουσία» και ΟΧΙ Ολιγαρχία του Πλούτου, «ηλίθιε», που σου έκαναν το μυαλό μαντάρα οι αριστερές ιδεοληψίες] δεν θέλει πολίτες. Θέλει ΥΠΗΚΟΟΥΣ. Και οι υπήκοοι ΔΕΝ δικαιούνται να έχουν γνώμη και άποψη. Το καθήκον τους είναι να υπακούν.
Στην σύγχρονη εποχή είχαμε και την «Πεφωτισμένη Δεσποτεία» (τρομάρα της), Φρειδερίκος ο Βου νομίζω, κλπ κλπ.
Ο Κοινοβουλευτισμός, καμμία σχέση με Δημοκρατία, είναι Εφαρμοσμένη Ολιγαρχία. Τα κόμματα είναι οι στυλοβάτες του οικοδομήματος της Ολιγαρχίας. Και τα αριστερά. Μόνο οι δημόσιοι άρχοντες και οι δικοί τους «επιστήμονες» και προπαγανδιστές δικαιούνται να έχουν άποψη. Ο λαός όχι. Δεν έχει σημασία η μόρφωση και τα πτυχία των ανθρώπων του λαού. Δεν δικαιούνται. Τέλος.
Η Δημοκρατία, η Ελληνική Δημοκρατική παράδοση τέλοσπάντων, θεωρεί πως η πολιτική είναι ΓΝΩΜΗ. Και όχι επιστήμη. «Εδοξε τη Βουλή και τω Δήμω» θα πει «έτσι φάνηκε σωστό στη Βουλή και στο Λαό».
Γνώμη δικαιούνται όλοι. Και αναλαμβάνουν και την ευθύνη για τις προτάσεις τους προς τις δημόσιες αρχές. Οχι «πολιτική ευθύνη» και τέτοιες πουτανιές. Αληθινή ευθύνη.
Το ότι ένα από τα πιο αρχαία ΟΛΙΓΑΡΧΙΚΑ επιχειρήματα όχι απλώς επιζεί αλλά γνωρίζει τέτοια δόξα στις μέρες μας, όπως αυτό των «ειδικών», αρκεί για να μας δείξει σε τι ολιγαρχική νύχτα ζούμε και σε ποιον εφιάλτη περπατάμε ξυπόλυτοι.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.