Zero Hedge,15-9-21
Authored by Daniel Davis via 19fortyfive.com,
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού
Η Washington Post δημοσίευσε μιαν είδηση-βόμβα την Τρίτη, η οποία ισχυρίζεται ότι ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός Μαρκ Α. Μίλλεϊ, ανέλαβε να προσεγγίσει τον μεγαλύτερο πιθανό αντίπαλό μας, την Κίνα, και να προσφερθεί να τους προειδοποιήσει εκ των προτέρων για τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ εναντίον τους. Αν και δεν πρόκειται για τη μόνη παραβίαση του όρκου του Μίλλεϊ που αποκαλύπτεται στο άρθρο, αυτό είναι αρκετό για να ωθήσει τον Πρόεδρο να απαλλάξει αμέσως τον Μίλλεϊ από τα καθήκοντά του.
Το άρθρο της Post παραθέτει αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο "Κίνδυνος" των Μπομπ Γούντγουορντ και Ρόμπερτ Κόστα που εξιστορεί την τελική πράξη της προεδρίας Τραμπ και τους πρώτους έξι μήνες της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η πιο εκρηκτική αποκάλυψη από το απόσπασμα ήταν ο ισχυρισμός ότι ο Μίλλεϊ παρέκαμψε τον Λευκό Οίκο και πήρε την πρωτοβουλία να συνεργαστεί με τον διοικητή του κινεζικού στρατού.
Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι η Κίνα θα πίστευε ότι ο Τραμπ θα διέταζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιτεθούν. Αντί να εκφράσει ανησυχίες στον Πρόεδρο, αντί να συστήσει ενέργειες που θα μπορούσαν να καθησυχάσουν το Πεκίνο για τέτοιους φόβους, ο Μίλλεϊ πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Κάλεσε – εν αγνοία του προέδρου ή του υπουργού Εξωτερικών – τον διοικητή του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ το είπε στον Κινέζο ομόλογό του. ,
"Στρατηγέ Λι, γνωριζόμαστε εδώ και πέντε χρόνια. Αν είναι να επιτεθούμε, θα σε πάρω εκ των προτέρων. Δεν θα είναι έκπληξη."
Για όσους δεν συμπαθούν τον Τραμπ πίστευαν ότι η πολιτική του κρίση ήταν λανθασμένη, ο Μίλλεϊ θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ήρωας, ως αυτός που προστάτευε τη χώρα από μια φρικτή μοίρα.
Αυτό θα ήταν κοντόφθαλμο, ωστόσο, και θα προκαλούσε τον πραγματικό κίνδυνο να επιτρέψει στους στρατηγούς να αναλάβουν τέτοιες εξουσίες οι ίδιοι.
Πρώτον, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Τραμπ σκόπευε, να λάβει μέτρα, πόσο μάλλον να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Κίνα, αλλά μόνο ότι ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι θα μπορούσε. Έτσι, ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου ανέλαβε δράση μιλώντας με τον κύριο αντίπαλό μας για κάτι που δεν θα είχε συμβεί ποτέ.
Δεύτερον, από τη στιγμή που έχει δημιουργηθεί ένα προηγούμενο στο οποίο ένας στρατηγός ή ανώτερος αξιωματούχος μπορεί να ξεφύγει και να κάνει του κεφαλιού του, αψηφώντας έναν πρόεδρο, δεν υπάρχει επιστροφή. Και δεν θα περιοριζόταν σε ένα πολιτικό κόμμα. Πάρτε ένα σενάριο που σχετίζεται με το ζήτημα της Ταϊβάν, για παράδειγμα.
Στο πλαίσιο του αμερικανικού κατεστημένου, στρατιωτικού και εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν περίπου δύο σχολές σκέψης σχετικά με την πιθανότητα ότι η Κίνα θα μπορούσε να εκπληρώσει την απειλή της να ενώσει το νησί με τη βία. Η μία υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει πραγματικά να δώσει εγγυήσεις ασφαλείας στην Ταϊπέι και να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος εάν επιτεθεί η Κίνα. Η άλλη υποστηρίζει ότι η καταπολέμηση της Κίνας για την Ταϊβάν είναι ανόητη, ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν έναν πόλεμο κοντά στα σύνορα της Κίνας και ότι στη χειρότερη περίπτωση, ο πόλεμος θα μπορούσε να γίνει πυρηνικός, σκοτώνοντας εκατομμύρια Αμερικανούς. Αν το Πεκίνο κάνει το αδιανόητο και επιτεθεί, ο Μπάιντεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα φρικτό δίλημμα.
Ολοκληρώστε την υπονοούμενη δέσμευση να υπερασπιστούμε την Ταϊβάν και να διακινδυνεύσουμε έναν πυρηνικό πόλεμο ή να επιτρέψουμε στην Κίνα να καταλάβει την Ταϊβάν, δίνοντας σε μερικούς την εντύπωση της αμερικανικής αδυναμίας. Όποια επιλογή κι αν έκανε ο Μπάιντεν, θα ήταν εγγυημένο ότι θα είχε άγριους αντιπάλους στα υψηλότερα επίπεδα του Πενταγώνου στην απόφασή του.
Ο Γούντγουορντ και ο Κόστα ισχυρίζονται ότι ο Μίλλεϊ ανέλαβε δράση επειδή ήταν «μια καλή τη πίστει πρόνοια», για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξεσπούσε «κανένας τυχαίος πόλεμος με την Κίνα ή άλλους και χρήση πυρηνικών όπλων».
Αν ο Μπάιντεν επέλεγε να πάει σε πόλεμο με την Κίνα για την Ταϊβάν, τι θα εμπόδιζε τον Μίλλεϊ – ή οποιονδήποτε από τους άλλους υψηλόβαθμους στρατηγούς που έχουν τις ίδιες έντονες απόψεις – να ενεργήσει ξανά με την πεποίθηση της «καλής πίστης» του ότι πρέπει να αποτρέψει τον πόλεμο με την Κίνα και να ανατρέψει ενεργά την απόφαση του προέδρου;
Ανατριχιαστικά, ακόμα και αυτό μπορεί να μην είναι το χειρότερο αποτέλεσμα.
Η ιδέα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Αμερική θεωρούνταν πάντα τόσο απίθανη που λίγοι θα έπαιρναν ποτέ την απειλή στα σοβαρά. Αλλά πράξεις σαν αυτές του Μίλλεϊ μας έχουν πάει επικίνδυνα κοντά σε ένα σημείο όπου στο μέλλον κάποιοι αξιωματικοί μπορεί να το σκεφτούν. Αναμφίβολα, θα ενεργούσαν προς το συμφέρον της χώρας, όπως πιστεύουν, όσον αφορά τις αποφάσεις ενός πολιτικού προέδρου που αποτελεί κίνδυνο για το έθνος, και θα κατελάμβαναν τον έλεγχο, απομακρύνοντας τον πρόεδρο από την εξουσία.
Ξεγελάμε τους εαυτούς μας αν δεν πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην Αμερική. Εάν επιτρέψουμε να επιτύχει αυτή η συνεχιζόμενη ανυπακοή των κορυφαίων στρατιωτικών ηγετών μας κατά των δεόντως εκλεγμένων πολιτικών ηγετών μας – ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή αντιτιθέμεθα σθεναρά σε οποιαδήποτε δεδομένη πολιτική – διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραλύσουμε την κυβέρνησή μας σε μια στιγμή κρίσης ή μια μέρα να υποφέρουμε από πραξικόπημα. Για να αποτρέψουμε αυτή τη δυνατότητα, πρέπει να εξουδετερώσουμε αυτή την τάση αμέσως τώρα.
Ο Μίλλεϊ πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του. Σήμερα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Η Washington Post δημοσίευσε μιαν είδηση-βόμβα την Τρίτη, η οποία ισχυρίζεται ότι ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, Στρατηγός Μαρκ Α. Μίλλεϊ, ανέλαβε να προσεγγίσει τον μεγαλύτερο πιθανό αντίπαλό μας, την Κίνα, και να προσφερθεί να τους προειδοποιήσει εκ των προτέρων για τη στρατιωτική δράση των ΗΠΑ εναντίον τους. Αν και δεν πρόκειται για τη μόνη παραβίαση του όρκου του Μίλλεϊ που αποκαλύπτεται στο άρθρο, αυτό είναι αρκετό για να ωθήσει τον Πρόεδρο να απαλλάξει αμέσως τον Μίλλεϊ από τα καθήκοντά του.
Το άρθρο της Post παραθέτει αποσπάσματα από το υπό έκδοση βιβλίο "Κίνδυνος" των Μπομπ Γούντγουορντ και Ρόμπερτ Κόστα που εξιστορεί την τελική πράξη της προεδρίας Τραμπ και τους πρώτους έξι μήνες της κυβέρνησης Μπάιντεν. Η πιο εκρηκτική αποκάλυψη από το απόσπασμα ήταν ο ισχυρισμός ότι ο Μίλλεϊ παρέκαμψε τον Λευκό Οίκο και πήρε την πρωτοβουλία να συνεργαστεί με τον διοικητή του κινεζικού στρατού.
Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι η Κίνα θα πίστευε ότι ο Τραμπ θα διέταζε τις Ηνωμένες Πολιτείες να επιτεθούν. Αντί να εκφράσει ανησυχίες στον Πρόεδρο, αντί να συστήσει ενέργειες που θα μπορούσαν να καθησυχάσουν το Πεκίνο για τέτοιους φόβους, ο Μίλλεϊ πήρε την κατάσταση στα χέρια του.
Κάλεσε – εν αγνοία του προέδρου ή του υπουργού Εξωτερικών – τον διοικητή του Κινεζικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού. Σύμφωνα με τον Γούντγουορντ και τον Κόστα, ο Μίλλεϊ το είπε στον Κινέζο ομόλογό του. ,
"Στρατηγέ Λι, γνωριζόμαστε εδώ και πέντε χρόνια. Αν είναι να επιτεθούμε, θα σε πάρω εκ των προτέρων. Δεν θα είναι έκπληξη."
Για όσους δεν συμπαθούν τον Τραμπ πίστευαν ότι η πολιτική του κρίση ήταν λανθασμένη, ο Μίλλεϊ θα μπορούσε να εμφανιστεί ως ήρωας, ως αυτός που προστάτευε τη χώρα από μια φρικτή μοίρα.
Αυτό θα ήταν κοντόφθαλμο, ωστόσο, και θα προκαλούσε τον πραγματικό κίνδυνο να επιτρέψει στους στρατηγούς να αναλάβουν τέτοιες εξουσίες οι ίδιοι.
Πρώτον, επί της ουσίας, δεν υπάρχουν στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι ο Τραμπ σκόπευε, να λάβει μέτρα, πόσο μάλλον να εμπλακεί σε έναν πόλεμο με την Κίνα, αλλά μόνο ότι ο Μίλλεϊ φοβόταν ότι θα μπορούσε. Έτσι, ο Πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου ανέλαβε δράση μιλώντας με τον κύριο αντίπαλό μας για κάτι που δεν θα είχε συμβεί ποτέ.
Δεύτερον, από τη στιγμή που έχει δημιουργηθεί ένα προηγούμενο στο οποίο ένας στρατηγός ή ανώτερος αξιωματούχος μπορεί να ξεφύγει και να κάνει του κεφαλιού του, αψηφώντας έναν πρόεδρο, δεν υπάρχει επιστροφή. Και δεν θα περιοριζόταν σε ένα πολιτικό κόμμα. Πάρτε ένα σενάριο που σχετίζεται με το ζήτημα της Ταϊβάν, για παράδειγμα.
Στο πλαίσιο του αμερικανικού κατεστημένου, στρατιωτικού και εξωτερικής πολιτικής, υπάρχουν περίπου δύο σχολές σκέψης σχετικά με την πιθανότητα ότι η Κίνα θα μπορούσε να εκπληρώσει την απειλή της να ενώσει το νησί με τη βία. Η μία υποστηρίζει ότι η Ουάσιγκτον θα πρέπει πραγματικά να δώσει εγγυήσεις ασφαλείας στην Ταϊπέι και να την υπερασπιστεί με κάθε κόστος εάν επιτεθεί η Κίνα. Η άλλη υποστηρίζει ότι η καταπολέμηση της Κίνας για την Ταϊβάν είναι ανόητη, ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα δεν θα μπορούσαν να κερδίσουν έναν πόλεμο κοντά στα σύνορα της Κίνας και ότι στη χειρότερη περίπτωση, ο πόλεμος θα μπορούσε να γίνει πυρηνικός, σκοτώνοντας εκατομμύρια Αμερικανούς. Αν το Πεκίνο κάνει το αδιανόητο και επιτεθεί, ο Μπάιντεν θα βρεθεί αντιμέτωπος με ένα φρικτό δίλημμα.
Ολοκληρώστε την υπονοούμενη δέσμευση να υπερασπιστούμε την Ταϊβάν και να διακινδυνεύσουμε έναν πυρηνικό πόλεμο ή να επιτρέψουμε στην Κίνα να καταλάβει την Ταϊβάν, δίνοντας σε μερικούς την εντύπωση της αμερικανικής αδυναμίας. Όποια επιλογή κι αν έκανε ο Μπάιντεν, θα ήταν εγγυημένο ότι θα είχε άγριους αντιπάλους στα υψηλότερα επίπεδα του Πενταγώνου στην απόφασή του.
Ο Γούντγουορντ και ο Κόστα ισχυρίζονται ότι ο Μίλλεϊ ανέλαβε δράση επειδή ήταν «μια καλή τη πίστει πρόνοια», για να διασφαλιστεί ότι δεν θα ξεσπούσε «κανένας τυχαίος πόλεμος με την Κίνα ή άλλους και χρήση πυρηνικών όπλων».
Αν ο Μπάιντεν επέλεγε να πάει σε πόλεμο με την Κίνα για την Ταϊβάν, τι θα εμπόδιζε τον Μίλλεϊ – ή οποιονδήποτε από τους άλλους υψηλόβαθμους στρατηγούς που έχουν τις ίδιες έντονες απόψεις – να ενεργήσει ξανά με την πεποίθηση της «καλής πίστης» του ότι πρέπει να αποτρέψει τον πόλεμο με την Κίνα και να ανατρέψει ενεργά την απόφαση του προέδρου;
Ανατριχιαστικά, ακόμα και αυτό μπορεί να μην είναι το χειρότερο αποτέλεσμα.
Η ιδέα ενός στρατιωτικού πραξικοπήματος στην Αμερική θεωρούνταν πάντα τόσο απίθανη που λίγοι θα έπαιρναν ποτέ την απειλή στα σοβαρά. Αλλά πράξεις σαν αυτές του Μίλλεϊ μας έχουν πάει επικίνδυνα κοντά σε ένα σημείο όπου στο μέλλον κάποιοι αξιωματικοί μπορεί να το σκεφτούν. Αναμφίβολα, θα ενεργούσαν προς το συμφέρον της χώρας, όπως πιστεύουν, όσον αφορά τις αποφάσεις ενός πολιτικού προέδρου που αποτελεί κίνδυνο για το έθνος, και θα κατελάμβαναν τον έλεγχο, απομακρύνοντας τον πρόεδρο από την εξουσία.
Ξεγελάμε τους εαυτούς μας αν δεν πιστεύουμε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί στην Αμερική. Εάν επιτρέψουμε να επιτύχει αυτή η συνεχιζόμενη ανυπακοή των κορυφαίων στρατιωτικών ηγετών μας κατά των δεόντως εκλεγμένων πολιτικών ηγετών μας – ανεξάρτητα από το αν συμφωνούμε ή αντιτιθέμεθα σθεναρά σε οποιαδήποτε δεδομένη πολιτική – διατρέχουμε τον κίνδυνο να παραλύσουμε την κυβέρνησή μας σε μια στιγμή κρίσης ή μια μέρα να υποφέρουμε από πραξικόπημα. Για να αποτρέψουμε αυτή τη δυνατότητα, πρέπει να εξουδετερώσουμε αυτή την τάση αμέσως τώρα.
Ο Μίλλεϊ πρέπει να απαλλαγεί από τα καθήκοντά του. Σήμερα.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.