Έλα Εμμανουέλ! Ταγίπ εδώ μπρε..!

Του Γιώργου Νικολαΐδη

Για πρώτη φορά δημοσιοποιούμε τις συνθήκες και την πραγματική τηλεφωνική συνομιλία των δυο τους, για τα Ραφαλ που ζητάει ο Εφέντης.

Είναι 2.32 μεσάνυχτα. Το ζεύγος Μακρόν κοιμάται στην δροσιά του κλιματιστικού, γαλλικής βεβαίως μάρκας. Το ροζ κινητό χτυπάει ξαφνικά. Μισοκοιμισμένος ο πρόεδρος ψαχουλεύει την συσκευή στο κομοδίνο. Χωρίς να καταλάβει πατάει την ανοιχτή ακρόαση και με μισόκλειστα μάτια απαντά βαριεστημένα. «Αλό!» Μια φωνή που θυμίζει νταούλια και νταχντιρντί-νταχντιρντί απαντά. «Ελα ! Έλα γιαβρούμ… Εγώ είμαι μπε, ο φίλος σου ο Ταγίπ !». Ο Μακρόν απομακρύνει το κινητό από το αφτί του και με ξινισμένο ύφος λέει χαμηλόφωνα στην γυναίκα του που ξύπνησε: «Μπριζίτ, γρήγορα! Άνοιξε τα παράθυρα! Πάλι σκόρδο έφαγε νυχτιάτικα…! Βγαίνει σκορδίλα απ΄το ακουστικό !». Κρατώντας το 30 εκατοστά μακριά απ΄τα΄αφτί του απαντά στον τουρκαλά που του χάλασε την ησυχία. «Ναι…κοιμομαστε, αλλά μιας και πήρες λέγε…». «Αχ, εγώ όμως δεν μπορώ να κοιμηθώ μπίρο μ΄,» του λέει ο Ερντογκαν. «Έχω μεγάλο νταλγκα, ντέρτι στα σωθικά μ΄… Δεν έχω αεροπλάνα! Θα τα χρειαστώ γιατί θα με βαρέσουν οι Έλληνες! Με τους Αμερικάνους μαζί ! Και ο παππούς δεν μου δίνει…». Η σκορδίλα βγαίνει ασταμάτητα απ΄το ακουστικό και διαχέεται τώρα τάχιστα σε όλο το δωμάτιο. Ο Μακρόν κρατά την αναπνοή του σηκώνεται φορά τις παντόφλες του και πηγαίνει προς ένα ανοιχτό παράθυρο για φρέσκο αέρα. « Και τώρα τι θέλεις; Να σου δώσω Ραφάλ;». «Α γεια σου μπρε κουζού μ’ ! Αυτό ! Ολοι σας έχετε αεροπλάνα και ΄γω κανένα. Στο πηγάδι κατούρησα εγώ μπρε; Στείλε μου 50 κομμάτια για σεφτέ μέχρι την Παρασκευή και άλλα 50 από ΄βδομάδα… Έχω παρά, θα σε πλερώσω! Ουτε βερεσέ, ούτε τεφτερ΄! Αλλά κοίτα…στους γκιαούρηδες δεν θα πεις τίποτα! Πες το «ναι» τζιέρι μ΄ εσύ και θα δεις τι καλό παστουρμά θα σου στείλω εγώ για πεσκέσι…!» του απαντα ο τούρκος. Η σκορδίλα είναι πια έντονη τώρα, σχεδόν ανυπόφορη. Ο Μακρόν αρχίζει να ζαλίζεται. Η Μπριζίτ τον βλέπει που αρχίζει να παραπατάει και τον τραβάει απ΄το χέρι, μην πάνω στην σκορδοζάλη ρίξει και καμιά βουτιά απ΄το παράθυρο. Βρίσκει όμως δύναμη και απαντά στον σουλτάνο: «Παρντόν; Άκουσα καλά; Εσύ με έλεγες τρελό και τώρα θέλεις να σου δώσω αεροπλάνα;». «¨Βαϊ, βαϊ.. βαϊ.. Μωρ΄τι είν΄τούτα που με λες πρόεδρε; Παρεξήγηση γένικε μπρε γιαβρούμ. Τρελούς είπα τους άλλους που δεν σε άκουγαν… Λοιπόν, ταμάμ μπε με τα αεροπλάνα; Άϊντε να σου στείλω και δέκα αρμαθιές φετινά σκόρδα. Για τζατζίκι και ιμάμ που να τρως και της Μπριζιτ να μην δίνεις μπρε!». Τα γόνατα του Μακρόν αρχίζουν να λυγίζουν. Φαίνεται να μην αντέχει άλλο την σκορδίλα που έρχεται απ΄την Τουρκία και πλημμύρησε το υπνοδωμάτιο. Η Μπριζίτ τον κρατά σχεδόν λιπόθυμο και προσπαθεί να τον ξαπλώσει στο κρεβάτι. «Να σου φέρω λίγο νερό να συνέλθεις;» τον ρωτά. «…ναι…!» λέει με σβησμένη φωνή ο Μακρόν. Ανήμπορος πια απ΄την μπόχα της τούρκικης σκορδίλας, αφήνει το κινητό να του πέσει απ΄το χέρι και πέφτει εξαντλημένος μπρούμυτα στο κρεβάτι. Άκουσε το «ναι» ο σουλτάνος και νόμισε πως ήταν για τα αεροπλάνα. «Θαύμα! Θαύμα! Τον κατάφερα τον τρελό ! Θα μου δώσει αεροπλάνα!» σκέφτηκε χαμογελώντας πονηρά. Η Μπριζίτ φέρνει ένα ποτήρι με νερό, μα βλέπει τον άντρα της να κοιμάται βαριά.

Την άλλη μέρα ο Εμμανουέλ ξύπνησε στις 2.00 το μεσημέρι με κεφάλι βαρύ σαν κουρσούμι. Το δωμάτιο δεν μύριζε πια σκορδίλα. « Τι παράξενο όνειρο…» λέει στην Μπριζίτ. «Έβλεπα πως μιλούσα με έναν τρελό και μου έλεγε κάτι για παστουρμάδες, ιμαμ, αεροπλάνα, σκόρδα… Τέλος πάντων ! Λοιπόν, τι έχουμε για σήμερα μον αμούρ;». Η Μπριζίτ τον κοίταξε σκεφτική μα δεν του είπε τίποτε. Δεν ανακατωνόταν ποτέ στις δουλείες του προέδρου. Ήταν πάντα διακριτική και με γαλλικό (πάντα) σαβουάρ βιβρ! Τελικά ήταν η μόνη που ήξερε τι πραγματικά συνέβη την νύχτα…

Καλά λένε πως το σκόρδο φέρνει ύπνο… Ενίοτε κάνει και θαύματα ! Το είπε εξ΄ άλλου και ο Εφέντης….