Η συνέντευξη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στην εφημερίδα tomanifesto.gr για την έμφυλη βία και τη σεξουαλική κακοποίηση
#plefsieleftherias, #zoekonstantopoulou
#plefsieleftherias, #zoekonstantopoulou
Εχετε υπογραμμίσει ότι οι περιπτώσεις Γεωργούλη και Πολάκη έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Τι ακριβώς εννοείτε;
Οι περιπτώσεις Γεωργούλη και Πολάκη δείχνουν με ευανάγνωστο τρόπο πως τα κόμματα που έχουν καταστρέψει τη χώρα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, πρώτα αναδεικνύουν κάποια πρόσωπα χωρίς καμία εγγύηση για το ήθος και την ακεραιότητά τους, τα αποθεώνουν, τα προάγουν στις υψηλότερες θέσεις και στη συνέχεια, όταν εκτίθεται τα πρόσωπα αυτά για την πραγματική τους ταυτότητα, τα αποκηρύσσουν με ευκολία. Σαν την περίπτωση Πολάκη, που στην αρχή τον αποκήρυξαν, μεσολάβησαν τα Τέμπη και τον πήραν ξανά στην αγκαλιά τους, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα. Αυτό ουσιαστικά αποδεικνύει την εντελώς αδίστακτη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα πράγματα και απέναντι σε καταστάσεις οι οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον να προκαλούν ντροπή.
Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ενημέρωση για την υπόθεση Γεωργούλη;
Ο τρόπος με τον οποίο αποπέμπεται ο Αλέξης Γεωργούλης και ο τρόπος με τον οποίον –με πομπώδεις ανακοινώσεις– τον αποκηρύσσουν και αποτάσσονται την ύπαρξή του και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Τι περισσότερο γνωρίζουν ώστε να υιοθετούν μία τέτοια στάση; Διότι εάν έμαθαν προχθές ότι υφίστανται οι καταγγελίες, τότε πήραν μία δυσανάλογη θέση και στάση για την αποπομπή του. Αν όμως γνωρίζουν περισσότερα, τα οποία τα απέκρυπταν και τώρα που αποκαλύφθηκαν στο πανελλήνιο προσπαθούν να τα αποποιηθούν, τότε με πολύ ισχυρό τρόπο αποκαλύπτεται η υποκρισία και η διγλωσσία αυτού του μορφώματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Και που, ενώ παριστάνει ότι υπερασπίζεται κάθε φορά τα θύματα, στην πραγματικότητα θυματοποιεί ξανά και ξανά τους πολίτες, την κοινωνία, τους αδύναμους, τις γυναίκες.
Τι σημαίνει για την αξιωματική αντιπολίτευση μια τέτοια καταγγελία και τι μπορεί να σημαίνει για τη χώρα, δεδομένων και των περιπτώσεων όπως της Εύας Καϊλή ή της Μαρίας Σπυράκη.
Νομίζω ότι η σιωπή που βλέπουμε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που δεν μιλούν τόσο όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές τους όσο και όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές των αντίπαλων κομμάτων, σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει ότι ο καθένας φοβάται να μη βγουν τα δικά του άπλυτα στη φόρα και ταυτόχρονα σημαίνει ότι ο καθένας γνωρίζει για τον άλλον. Προκύπτει, δηλαδή, μία ισορροπία του τρόμου μεταξύ συνενόχων. Αυτού του είδους η εκπροσώπηση όχι απλώς κηλιδώνει τη χώρα μας, αλλά και προδίδει τον λαό μας που σαφώς δεν αξίζει τέτοιους εκπροσώπους ούτε στο Ευρωκοινοβούλιο ούτε στα διεθνή φόρα. Θα άξιζε πραγματικά ανθρώπους ανιδιοτελείς που θα υπερασπίζονται τα δίκαια και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Οχι ανθρώπους που πηγαίνουν στις Βρυξέλλες και στους διεθνείς οργανισμούς ο ένας για να βγάλει χρήματα, ο άλλος για να ασκήσει άλλου είδους επιρροή.
Η Πλεύση Ελευθερίας τι ακριβώς προτείνει για να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα;
Η Πλεύση Ελευθερίας έχει ξεκαθαρίσει ήδη από τις προηγούμενες εκλογές ότι τάσσεται κατά της βουλευτικής ασυλίας και βέβαια υπέρ της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Γιατί βλέπουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει το τείχος της βουλευτικής ασυλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάρα πολλοί κρύβονται πίσω από τις θέσεις αυτές για να παραβιάζουν τη νομιμότητα. Εμείς είμαστε κατά της βουλευτικής ασυλίας και προτείνουμε την κατάργησή της, διότι ο συγκεκριμένος θεσμός έχει εντελώς διαστρεβλωθεί. Σε σχέση δε με την προστασία των θυμάτων κακοποίησης προτείνουμε ένα αυστηρό πλαίσιο, όχι μόνο στη νομοθεσία αλλά και στον έλεγχο της δικαστικής αρχής και εξουσίας, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται εξαιρετικά επιεικής απέναντι σε περιπτώσεις κακοποίησης είτε γυναικών είτε παιδιών είτε ευάλωτων των ανθρώπων.
Βλέπουμε ότι υπάρχουν αρκετά περιστατικά τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφορούν την έμφυλη βία ή γυναικοκτονίες. Γιατί συμβαίνει αυτό και υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής τους;
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και η ακραία θυματοποίηση των γυναικών από θύτες που ασκούν δικαιώματα εξουσίας πάνω στις γυναίκες, «προκαλεί» την πολιτεία και την κοινωνία να αναλάβουν δραστικά μέτρα. Ενα απ’ αυτά είναι η αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και ένα άλλο είναι η αυστηροποίηση των μηχανισμών ελέγχου. Και σε επίπεδο αστυνομίας και σε επίπεδο εισαγγελίας, προκειμένου να μην υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους ενώ είχαν ζητήσει προστασία από τη Δικαιοσύνη. Και βέβαια ένας πρώτος μηχανισμός προστασίας είναι η κοινωνική απομόνωση των δραστών και η ενεργοποίηση της κοινωνίας για την απομόνωση των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι είναι κακοποιητές και συχνά είναι γνωστοί στα κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Οι περιπτώσεις Γεωργούλη και Πολάκη δείχνουν με ευανάγνωστο τρόπο πως τα κόμματα που έχουν καταστρέψει τη χώρα, δηλαδή η Νέα Δημοκρατία, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, πρώτα αναδεικνύουν κάποια πρόσωπα χωρίς καμία εγγύηση για το ήθος και την ακεραιότητά τους, τα αποθεώνουν, τα προάγουν στις υψηλότερες θέσεις και στη συνέχεια, όταν εκτίθεται τα πρόσωπα αυτά για την πραγματική τους ταυτότητα, τα αποκηρύσσουν με ευκολία. Σαν την περίπτωση Πολάκη, που στην αρχή τον αποκήρυξαν, μεσολάβησαν τα Τέμπη και τον πήραν ξανά στην αγκαλιά τους, χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα. Αυτό ουσιαστικά αποδεικνύει την εντελώς αδίστακτη στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στα πράγματα και απέναντι σε καταστάσεις οι οποίες θα έπρεπε τουλάχιστον να προκαλούν ντροπή.
Θεωρείτε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το γνώριζε, ο Αλέξης Τσίπρας είχε ενημέρωση για την υπόθεση Γεωργούλη;
Ο τρόπος με τον οποίο αποπέμπεται ο Αλέξης Γεωργούλης και ο τρόπος με τον οποίον –με πομπώδεις ανακοινώσεις– τον αποκηρύσσουν και αποτάσσονται την ύπαρξή του και ο ΣΥΡΙΖΑ και ο κύριος Τσίπρας, προκαλεί σοβαρά ερωτήματα. Τι περισσότερο γνωρίζουν ώστε να υιοθετούν μία τέτοια στάση; Διότι εάν έμαθαν προχθές ότι υφίστανται οι καταγγελίες, τότε πήραν μία δυσανάλογη θέση και στάση για την αποπομπή του. Αν όμως γνωρίζουν περισσότερα, τα οποία τα απέκρυπταν και τώρα που αποκαλύφθηκαν στο πανελλήνιο προσπαθούν να τα αποποιηθούν, τότε με πολύ ισχυρό τρόπο αποκαλύπτεται η υποκρισία και η διγλωσσία αυτού του μορφώματος που λέγεται ΣΥΡΙΖΑ. Και που, ενώ παριστάνει ότι υπερασπίζεται κάθε φορά τα θύματα, στην πραγματικότητα θυματοποιεί ξανά και ξανά τους πολίτες, την κοινωνία, τους αδύναμους, τις γυναίκες.
Τι σημαίνει για την αξιωματική αντιπολίτευση μια τέτοια καταγγελία και τι μπορεί να σημαίνει για τη χώρα, δεδομένων και των περιπτώσεων όπως της Εύας Καϊλή ή της Μαρίας Σπυράκη.
Νομίζω ότι η σιωπή που βλέπουμε από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέας Δημοκρατίας, που δεν μιλούν τόσο όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές τους όσο και όταν αποκαλύπτονται οι βουλευτές των αντίπαλων κομμάτων, σημαίνει πάρα πολλά. Σημαίνει ότι ο καθένας φοβάται να μη βγουν τα δικά του άπλυτα στη φόρα και ταυτόχρονα σημαίνει ότι ο καθένας γνωρίζει για τον άλλον. Προκύπτει, δηλαδή, μία ισορροπία του τρόμου μεταξύ συνενόχων. Αυτού του είδους η εκπροσώπηση όχι απλώς κηλιδώνει τη χώρα μας, αλλά και προδίδει τον λαό μας που σαφώς δεν αξίζει τέτοιους εκπροσώπους ούτε στο Ευρωκοινοβούλιο ούτε στα διεθνή φόρα. Θα άξιζε πραγματικά ανθρώπους ανιδιοτελείς που θα υπερασπίζονται τα δίκαια και τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Οχι ανθρώπους που πηγαίνουν στις Βρυξέλλες και στους διεθνείς οργανισμούς ο ένας για να βγάλει χρήματα, ο άλλος για να ασκήσει άλλου είδους επιρροή.
Η Πλεύση Ελευθερίας τι ακριβώς προτείνει για να εκλείψουν τέτοια φαινόμενα;
Η Πλεύση Ελευθερίας έχει ξεκαθαρίσει ήδη από τις προηγούμενες εκλογές ότι τάσσεται κατά της βουλευτικής ασυλίας και βέβαια υπέρ της αλλαγής του νόμου περί ευθύνης υπουργών. Γιατί βλέπουμε ότι σε αρκετές περιπτώσεις υπάρχει το τείχος της βουλευτικής ασυλίας. Αυτό σημαίνει ότι πάρα πολλοί κρύβονται πίσω από τις θέσεις αυτές για να παραβιάζουν τη νομιμότητα. Εμείς είμαστε κατά της βουλευτικής ασυλίας και προτείνουμε την κατάργησή της, διότι ο συγκεκριμένος θεσμός έχει εντελώς διαστρεβλωθεί. Σε σχέση δε με την προστασία των θυμάτων κακοποίησης προτείνουμε ένα αυστηρό πλαίσιο, όχι μόνο στη νομοθεσία αλλά και στον έλεγχο της δικαστικής αρχής και εξουσίας, που σε πάρα πολλές περιπτώσεις εμφανίζεται εξαιρετικά επιεικής απέναντι σε περιπτώσεις κακοποίησης είτε γυναικών είτε παιδιών είτε ευάλωτων των ανθρώπων.
Βλέπουμε ότι υπάρχουν αρκετά περιστατικά τα οποία έρχονται στο φως της δημοσιότητας και αφορούν την έμφυλη βία ή γυναικοκτονίες. Γιατί συμβαίνει αυτό και υπάρχει τρόπος αντιμετώπισής τους;
Η έξαρση των γυναικοκτονιών και η ακραία θυματοποίηση των γυναικών από θύτες που ασκούν δικαιώματα εξουσίας πάνω στις γυναίκες, «προκαλεί» την πολιτεία και την κοινωνία να αναλάβουν δραστικά μέτρα. Ενα απ’ αυτά είναι η αναγνώριση του όρου γυναικοκτονία και ένα άλλο είναι η αυστηροποίηση των μηχανισμών ελέγχου. Και σε επίπεδο αστυνομίας και σε επίπεδο εισαγγελίας, προκειμένου να μην υπάρχουν άνθρωποι που χάνουν τη ζωή τους ενώ είχαν ζητήσει προστασία από τη Δικαιοσύνη. Και βέβαια ένας πρώτος μηχανισμός προστασίας είναι η κοινωνική απομόνωση των δραστών και η ενεργοποίηση της κοινωνίας για την απομόνωση των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι είναι κακοποιητές και συχνά είναι γνωστοί στα κοινωνικά και οικογενειακά περιβάλλοντα.
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.