του Αντώνη Ματζάρη
Σήκωσα τα μάτια μου και τους είδα. Ήταν μια αντιπροσωπία πέντε ατόμων ανάμεσα στους οποίους διέκρινα τον πατέρα μου.
- Ήρθαμε να μας βοηθήσεις να συμμαζέψουμε το Πολιτιστικό Κέντρο. Από τότε που το ξεκίνησες και χτίστηκε ατελείωτο, ρημάζει εγκαταλειμμένο.
Έτρεξα αμέσως και βρήκα στη μεγάλη αίθουσα του το φουαγιέ καμιά πενηνταριά άτομα μεταξύ αυτών ήταν η μάνα μου, ο πεθερός μου, ο μπατζανάκης μου, ο Δημήτρης ο Καλαϊτζής, ο Γιάννης ο Χοχλάκας, ο Γιάννης Χατζηβαλάσης, ο Κωστής Καραγάτζογλου και αρκετοί από τους νέους κατοίκους ένας ο πιο αγαπητός σε μένα Γιάννης Σειραδάκης* να στέκουν μπροστά στα σκουπίδια και τις βρωμιές που ήταν σκορπισμένα δεξιά και αριστερά στο πάτωμα. Σπασμένα κεραμίδια λαμαρίνες τσαλακωμένες πλαστικά καθίσματα διαλυμένα σκορπισμένα, πλαστικές σωλήνες, οι τοίχοι γεμάτοι γκράφιτι, αθλιότητα.
-Βρε γιέ μου τί χάλι είναι αυτό, δε βρίσκεται ένας χριστιανός να το καθαρίσει; Μου είπε η μάνα μου.
-Εμείς θα το καθαρίσουμε για να μείνουμε μου είπε ο πεθερός μου.
Πράγματι με μεγάλο ενθουσιασμό δουλέψανε όλοι και όχι μόνο καθάρισαν το χώρο αλλά και βάλανε κρεβάτια για να κοιμούνται. Στη διπλανή αίθουσα του θεάτρου και συγκεκριμένα στη σκηνή εγκατέστησαν ένα γραφείο και καρέκλες για να συνεδριάζουν.
Έμεινα έκθαμβος από το αποτέλεσμα.
Οργάνωναν διαλέξεις σε μια από αυτές ο μπατζανάκης μου δεινός καπνιστής μίλησε για τις «βλαβερές συνέπειες του τσιγάρου.»
- Καλά εσύ Πάνο δεν έκοψες το τσιγάρο; Του είπα.
-Το έκοψα γιαυτό έκανα τη διάλεξη. Αλλά πράγμα περίεργο. Ενώ έκοψα το τσιγάρο γιατί βρίσκω κάθε πρωί ένα άδειο πακέτο στο κομοδίνο μου;
Στον κύκλο των διαλέξεων έλαβαν μέρος οι περισσότεροι πάντα μιλούσαν για την εγκατάλειψη της Περαίας και την υποβάθμισή της σαν να μην ήταν η πρωτεύουσα ενός νομού και τη συγκρίνανε με τη λάμψη της Θέρμης γιατί εκεί ίσως ο δήμαρχος είναι από τη Θέρμη ενώ σε μας χρόνια τώρα οι δήμαρχοι δεν έχουν σχέση και ευαισθησία να βοηθήσουν την Περαία. Απόδειξη η εγκατάλειψη του Πολιτιστικού Κέντρου, του καφενέ του Σχολείου, των παιδικών χαρών.
-Ε δε θα κάνεις κάτι για την Περαία όσο χρόνο σου επιτρέπει να ζήσεις ο καρκίνος πριν έρθεις να μας βρεις με επιτίμησε ο πατέρας μου. Αμέσως μετά ξύπνησα.
Είχα δει ένα όνειρο το Σάββατο των ψυχών όλων αυτών, που δε βρίσκονται πια μαζί μας.
Αυτό που είδα ήταν η ψυχή της Περαίας.
Κάποιοι πρέπει να την σεβαστούν!!
*Γιάννης Σειραδάκης
Ένα ανθρώπινο διαμάντι στον τόπο μας
Με τον Γιάννη είχαμε συχνά συνεργασία ως Κοινότητα και είχαμε συνεργαστεί στο Παγκόσμιο συνέδριο της Αστροφυσικής το Σεπτέμβριο του 1995, που έγινε στη Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων. Εκεί στο χαιρετισμό μου αναφέρθηκα στη βοήθεια που μας παρέσχε ο Γιάννης για την ονοματοδοσία των λόφων, ο Γερμανός Διευθυντής της Εταιρείας Μαξ Πλανκ του μεγαλύτερου ερευνητικού φορέα στην Ευρώπη ενθουσιασμένος μας έστειλε μια χάλκινη πλάκα πάνω στην οποία με παντογράφο είχε χαράξει τον αστερισμό της Ανδρομέδας. Δυστυχώς απωλέστη στη διάρκεια της μετά από εμάς δημοτικής αρχής.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.