Το Τυπικό εναντίον του Ουσιαστικού.

Τι είναι το ουσιαστικό;

Ουσιαστικό είναι οτιδήποτε από τα: σκέψη, λόγος, ενέργεια, προσδίδει ουσία στη ζωή μας, κάνοντας μας να νιώθουμε συναισθήματα, δύναμης, πληρότητας, ανάτασης, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, ενθουσιασμού.
Πότε η ζωή μας είναι ουσιαστική;

Προφανώς όταν πραγματώνεται ό,τι εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανθρωποκοινωνία έθεσε σαν “σημαντικό” για την ατομική ζωή, την ανθρώπινη επαφή, αλλά και για την κοινωνική συνέχεια.
Επί παραδείγματι η θρησκεία. Σε τι χρειάζεται η θρησκεία; Θα μπορούσε να πει κανείς, σε τίποτε.
Αλλά τότε γιατί σε όλες τις γήινες ανθρώπινες ομάδες, διαπιστώνεται κάποιου είδους πίστης, λατρείας, θρησκείας, από την ιστορική και τις άλλες μελέτες;
Το ουσιαστικό, εγώ πιστεύω, των θρησκειών, είναι ότι μέσα από κάποιες διαδικασίες ήθελαν να δώσουν στους ανθρώπους, με στόχευση κυρίως στις μελλοντικές γενιές, γνώση και κανόνες χρήσιμους για την υγεία, την συνύπαρξη, την ελευθερία, την αναπαραγωγή, τον θάνατο, την υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και πνεύμα.
Η εντύπωση στη συλλογική μνήμη (παράδοση), ήταν για χιλιάδες χρόνια το μόνο μέσον μεταφοράς των πληροφοριών και των γνώσεων στον χώρο και τον χρόνο. Η γραφή, η τυπογραφία, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο εφευρέθηκαν και καθιερώθηκαν αργότερα.
Την παλιά όμως εποχή κάπως έπρεπε να κρατηθούν ικανοί οι αριθμοί των μελών της ομάδας, άρα:
Μην σκοτώνεις τ'αδέρφια σου!
Κάπως έπρεπε να αποφύγουν τις γεννήσεις πολλών προβληματικών παιδιών, αλλά και να διευρύνουν τον κοινωνικό κύκλο, άρα:
Είναι αμαρτία να έρχονται σε σεξουαλική επαφή, γονείς με παιδιά αλλά και αδέρφια μεταξύ τους!
Ακόμη και σήμερα σε πολλές ανθρωποομάδες που δεν έχουν πρόσβαση στις τεχνολογικές καινοτομίες, η συλλογική μνήμη χτίζεται και συντηρείται με τον ίδιο παλιό τρόπο.

Τι είναι το τυπικό;

Τυπικό είναι μια διαδικασία που έχει εκπονηθεί και θεσμοθετηθεί, κάποτε από κάποιους για να ευνοήσει την προσέγγιση των ανθρώπων στο ουσιαστικό. Υπάρχουν όμως και τυπικά που έχουν εκπονηθεί με πονηριά ώστε να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το ουσιαστικό. Ή τυπικά που μέσα από διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις κάνουν τους ανθρώπους αδιάφορους. Προφανώς τα παλιά και άχρηστα τυπικά πρέπει ανά χρονικές περιόδους να κρίνονται ως τέτοια και αν χρειάζεται να καταργούνται ή να αντικαθίστανται. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με συζήτηση και αποδοχή, ποτέ με επιβολή. Βέβαια σε μια κοινωνία που συνυπάρχουν σωστά και φαύλα τυπικά είναι δύσκολη η διάκριση. Πολύ περισσότερο όταν από την ύπαρξη και συνέχεια κάποιων τυπικών, εξαρτάται η επαγγελματική, οικονομική ή άλλη, υπόσταση κάποιων.
Πάλι με παράδειγμα από τη θρησκεία.
Ο γάμος σε όλες τις θρησκείες, είναι τυπικά ένα κοινωνικό γεγονός, πράγμα που θέλει να υποδηλώσει την ευθύνη της ομάδας για τη νέα οικογένεια, την διαβεβαίωση στη νέα οικογένεια ότι “δεν είναι μόνοι” και ότι τα παιδιά τους θα είναι παιδιά όλων! Πόση διάβρωση έως σήμερα!.. Η σεξομανιακή “δυτική” κοινωνία, των περισσότερων από δύο φύλων, γελοιοποίησε τον γάμο και αποδομεί την οικογένεια...
Ακόμη:
Όταν δεν υπήρχαν πολλές εκκλησίες σαν κτίσματα, οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά και πιο πνευματικοί. Όσο πιο πολλές και πιο μεγάλες, όσο πιο πλούσιες εκκλησίες χτίζονταν, τόσο οι άνθρωποι απομακρύνονταν μεταξύ τους και τόσο λιγότερο πνευματική ζωή προσπαθούσαν να βιώσουν.
Η χριστιανική λειτουργία είναι πλέον ένα τυπικό οπτικοακουστικό θέαμα, σε λίγο - πολύ άγνωστη γλώσσα, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των θρησκευόμενων.
Το «Αγαπάτε αλλήλους!», πραγματώνεται ίσως σε μία φαντασιακή σφαίρα, πλην ουδόλως στην κοσμική μας πραγματικότητα. Και απ'ότι φαίνεται δεν ενοχλείται κανείς!..
Μήπως, το τυπικό έχει υποκαταστήσει το ουσιαστικό στη ζωή μας; Μήπως, νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε; Μήπως, νομίζουμε ότι συνομιλούμε, συζητούμε, συμφωνούμε; Μήπως, νομίζουμε ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε; Μήπως, νομίζουμε ότι μετέχουμε στη ζωή μας;

Μήπως, είμαστε απλά θεατές της ζωής μας;

Κι αν όντως έχουμε χάσει κάθε ίχνος ουσίας, χαμένοι στην τυπολατρεία, τί φταίει; Εμείς αποκλειστικά; Ή και κάποιοι άλλοι; Εδώ να σταθούμε! Η ολιγαρχία του χρήματος που κυβερνά τον κόσμο, εφευρίσκει και συντηρεί πολλαπλά τυπικά ώστε οι “υπήκοοι” της να χάνουν την ουσία, να μπερδεύονται σε ένα τυπικό ανακύκλωσης ανθρώπινων ζωών που τροφοδοτεί με ενέργεια και ότι άλλο, την εξουσία της.
Ένα άλλο σημαντικό, είναι ότι το ουσιαστικό δεν σημαίνει αναγκαστικά μη τυπικό. Το ότι θα πάψουμε να ακολουθούμε τα τυπικά που μας επιβάλλονται από τις ομάδες που ανήκουμε, δεν σημαίνει ότι αυτόματα μπαίνουμε στον χώρο του ουσιαστικού. Παράδειγμα, η τυπική και τακτική παρακολούθηση της υγείας μας.
Ένα παράδειγμα όπου το τυπικό κατέστρεψε το ουσιαστικό, είναι η λειτουργία της “δημοκρατίας”!

«Έχουμε δημοκρατία;»

«Φυσικά! Δεν γίνονται εκλογές κάθε τόσο;».
Μα αυτό αρκεί για να επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του “πολίτη” στα “κοινά”;
Φυσικά Όχι!
Δυστυχώς όμως, οι πολίτες εθισμένοι στο τυπικό, κάθε τόσο προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα, ρίχνουν το χαρτάκι της “αρεσκείας” τους, σύντομα θα το κάνουν διαδικτυακά από το σπίτι και θα μένουν ήσυχοι ότι έκαναν το καθήκον τους!
Αυτά τα: “ισηγορία”, “ισονομία”, “ισοπολιτεία”, “παρρησία”, των αρχαίων Ελλήνων που θεσμοθέτησαν την δημοκρατία, τι ήταν; Πού χρειάζονταν; Έχουν, σχέση με την δημοκρατία; Ήταν οι πρόγονοι μας υπερβολικά λεπτολόγοι ή εμείς έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και ουσίας;
Και δεν είναι μόνο αυτό! Αδυνατούμε να συλλογιστούμε ότι αφού δεν έχουμε δημοκρατία, άρα έχουμε ολιγαρχία, άρα μας σέρνουν από τη μύτη, μας εκμεταλλεύονται, περνάνε αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!.. Γεννάμε παιδιά, για να μην λείψουν οι σκλάβοι από τους “αφέντες”...
Άλλο παράδειγμα, η οικονομία. Ισχύει για όλες τις “δυτικές” οικονομίες, αλλά θα περιοριστώ στην Ελληνική. Όλοι μας ξέρουμε ότι έχει σχεδόν μηδενιστεί η αγροτική μας παραγωγή, έχει πεθάνει η βιομηχανία και η βιοτεχνία. Με εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφανίζεται όλο και περισσότερο η κτηνοτροφία, η πτηνοτροφία, η αλιεία, η μελισσοκομία. Η κυβέρνηση δανείζεται συνεχώς διογκώνοντας το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο! Ο τουρισμός που υποτίθεται ότι θα ήταν η σωτηρία μας, έχει γίνει αιτία διαφθοράς των Ελλήνων, όσο και αιτία καταστροφής του ιδιαίτερου Ελληνικού χρώματος, υπαίθρου και πόλεων, ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας! Τριανταδύο εκατομμύρια τουρίστες το 2023! Και περιμένουμε περισσότερους το 2024! Χώρα γκαρσονιών!
Δεν εκμεταλλευόμαστε τον λιγνιτικό μας πλούτο, ούτε τους υδρογονάνθρακες. Πουλήσαμε σε διεθνείς εταιρείες κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα! Αλλά εμείς πιστεύουμε το παραμύθι ότι “η οικονομία πάει καλά!”... Αφού το είπε και η τηλεόραση!..
Η εργασία, είναι ακόμη ένα παράδειγμα όπου το τυπικό καταβροχθίζει το ουσιαστικό.
Η συνεχής καθημερινά επαναλαμβανόμενη δαπάνη ανθρώπινης ενέργειας, υλικής και πνευματικής, που αποκαλείται εργασία, με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή, εκθειάζεται από όλους σαν το απαύγασμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ιδίως από τις “αριστερές” παρατάξεις. Κανείς όμως, απ'αυτούς που δεν είναι υποχρεωμένοι να την υποστούν, δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του σ'αυτήν την βάσανο.
Όλοι μπορούμε να παρατηρήσουμε την αποβλάκωση στην οποία οδηγείται ο εργαζόμενος σε καθημερινή, ίδια επαναλαμβανόμενη εργασία, για πολλά χρόνια, με πενιχρή αμοιβή, ίσα ικανή να καλύψει βασικές ανάγκες, ποτέ όνειρα!.. Κι ακόμη, ότι, οι απόμαχοι αυτής της “τάξης”, κληρονομούν την ίδια νοοτροπία στους απογόνους τους, είτε από αδυναμία επιλογών, είτε από ανοησία.
Η παιδεία, έγινε εκπαίδευση και η μόρφωση, δεξιότητες. Το σχολείο έγινε τυπικό, έχασε κάθε ουσία αφού «αυτό ζητούσαν οι γονείς» που ποτέ δεν αξιώθηκαν παιδείας, ώστε να γνωρίσουν την ουσία της μόρφωσης.
Η τυπική καθημερινή παρουσία, των μαθητών, έγινε η βασική απόδειξη μαθητείας. Έτσι οι μαθητές, όπως οι εργάτες, εθίστηκαν σε κάτι που ήταν μακριά από την ουσιαστική μάθηση.
Στην ουσιαστική μάθηση πρέπει να συμπέσουν η όρεξη του διδάσκοντος, με την όρεξη του διδασκόμενου. Η ανάγκη “δοσίματος” της μιας πλευράς, με την περιέργεια “να γνωρίσω” της άλλης. Μια διαδικασία που δεν έχει χρόνο, δεν μπορεί να διακόπτεται από κουδούνια διαλείμματος, ούτε είναι δυνατόν να καθοριστεί το πότε και το πώς θα συμβεί!..
Οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, παινεύονταν ότι έκαναν “φροντιστηριακό μάθημα”, ενώ οι περισσότεροι μαθητές τυπικά συμπλήρωναν μία θέση στην αίθουσα, που δικαιολογούσε τον μισθό του εκπαιδευτικού.
Και να πεις ότι τουλάχιστον συνδέθηκε το σχολείο με την αγορά εργασίας και οι απόφοιτοι έβρισκαν δουλειά σχετική με τα σπουδάγματα τους; Όχι! Κι εδώ χρειαζόταν “μέσον”, “γνωριμίες”, “μπαχτσίσια”. Α! ρε ραγιά Έλληνα!
Τώρα σου ετοιμάζουν το ψηφιακό σχολείο! Γιατί να πληρώνουν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς;
Τόσες χιλιάδες εκπαιδευτήρια; Θα έχεις το παιδί στο σπίτι, θα φροντίζεις να υπάρχει υπολογιστής και σύνδεση διαδικτύου και θα φροντίζεις το παιδί σου να μαθαίνει όσα δείχνει η οθόνη του υπολογιστή. Δεν τα έμαθε; Πρόβλημα σου!
Με αυτόν τον τρόπο, η πνευματική υποβάθμιση του λαού θα γκρεμιστεί στα τάρταρα.

Να θυμάστε ότι η επιστήμη συνέβαλλε σ'αυτό! Κι αν η επιστήμη εκπορνεύεται με τόσο αισχρό τρόπο, ενάντια στο συμφέρον της νεολαίας, τότε πείτε μου από πού θα μπορούσε να κρατηθεί ο λαός μας;...
Η δυνατότητα πληροφόρησης, τυπικά είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη ιστορική περίοδο, λόγω των πολλών και διαφόρων μέσων (ΜΜΕ και διαδίκτυο) που υπάρχουν στο σήμερα. Ποτέ όμως ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο απληροφόρητος τόσο μπερδεμένος, τόσο εξαπατημένος από μια ολιγαρχία “ξύπνιων”, που έχουν υποβιβάσει τους πολλούς σε “ανδράποδα” κατά την αρχαία νοηματοδοσία, κορόιδα κατά την σημερινή.
Αυτό όπως όλα τα παραπάνω, οφείλονται στον πόλεμο που γίνεται ώστε οι άρχοντες που ελέγχουν το νόμισμα, το ιδιωτικό νόμισμα, να μην χάσουν εξουσία και προνόμια.
Εδώ είναι και η ουσία! Αυτοί θέλουν το “Χρήμα” τους, αδιαμφισβήτητο άρχοντα και βασιλέα.
Με αυτό επιτυγχάνουν και την Κοινωνική Οργάνωση όπως αυτοί την φαντάζονται και τους βολεύει: δηλαδή όλοι "οι άλλοι", υπήκοοι και σκλάβοι! Επιτυγχάνουν όπως θέλουν να έχουν την Γη και την Γνώση: δηλαδή στον απόλυτο έλεγχο τους, ιδιοκτησία τους!

Το θέμα είναι ότι για να επιτύχουν τον στόχο τους, διαιρούν τους ανθρώπους, τους φτωχοποιούν πνευματικά και υλικά, τους αποκόπτουν από την ιστορία τους, την ταυτότητα τους, από τους χαρισματικούς ανθρώπους που αν δεν μπορούν να τους εξαγοράσουν τότε θα τους εξοντώσουν.
Αυτό πού απομένει για τους πολλούς, είναι μια τυπική ζωή, ανούσια κι άχαρη!
Όλα θα ανατραπούν όταν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι. Το χρήμα οφείλει να είναι στην υπηρεσία του Νοήμονος Όντος, του Λόγου, της Δημοκρατίας. Το χρήμα oφείλει να είναι υπηρέτης των πολλών και όχι δυνάστης τους.

Το Χρήμα υπηρέτης του Λόγου!
Αυτό είναι το ουσιαστικό που οφείλει να επιδιωχθεί στην σύγχρονη ιστορική συγκυρία!
Για να το θελήσουν όμως αυτό οι πολλοί, κάποιοι πρέπει να τους το δείξουν, αφού για τους περισσότερους σκλάβους, η ελευθερία είναι το “αδιανόητο”!
Κάποιοι, γενναίοι, αφού η πράξη τους αυτή θα τους φέρει σε αντίθεση με μια αδίστακτη εξουσία που φιμώνει κάθε αντίθετη άποψη, που θέλει να εξαφανίσει οποιονδήποτε που αψηφώντας την, υποδεικνύει στους σκλάβους ότι πρέπει να σηκώσουν κεφάλι.
Η Ελλάδα σαν χώρος σε ποιον ανήκει; Τυπικά στο λαό της, τους Έλληνες. Ουσιαστικά;
Ουσιαστικά “Ανήκωμεν εις την Δύσιν”, αλλά μας διεκδικεί και η Τουρκία. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανήκουμε στους δανειστές μας. Λαός και χώρα! Έτσι μας λέει το πολιτικό μας σύστημα.
Έχουμε κυβέρνηση; Τυπικά ναι! Ουσιαστικά;
Όταν οι ίδιοι αυτοί που ψήφισες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε φτωχοποιούν, σου στερούν υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη, σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου από την χώρα, ενώ καλοδέχονται εκατομμύρια Αφρικανούς κι Ασιάτες, σου αλλάζουν την ιστορία, τις παραδόσεις, παραδίνουν τον λαό στην κατάθλιψη, την νεολαία στην ανεργία, τι νομίζεις; Έχεις κυβέρνηση; Ή μήπως τοποτηρητές ταχείας εκποίησης του Ελληνικού χώρου σε Αμερικανούς, Γερμανούς, Τούρκους και άλλους;
Όπως φαίνεται, η αναζήτηση του ουσιαστικού σε παράλληλη σταδιακή απεξάρτηση από το τυπικό που αποπροσανατολίζει και βλάπτει, είναι η σωστή λύση.
Η προσπάθεια οφείλει να γίνει συγχρόνως, σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό. Κανείς δεν είναι αυτάρκης, κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, αλλά και κανείς δεν μπορεί να κάνει για σένα, αυτό που εσύ έχεις χρέος να κάνεις στον εαυτό σου, με τον εαυτό σου. Ιδίως στο ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Η αναζήτηση του ουσιαστικού, είναι ουσιαστικά η αναζήτηση της αλήθειας. Η απόφαση να βάλουμε στη ζωή μας την αλήθεια, αρνούμενοι το ψέμα που μας ταΐζουν, θα είναι κάτι σε επίπεδο κοσμογονίας, κάτι σε επίπεδο αποκάλυψης, όταν οι πολλοί συλλογικά το αποφασίσουν και το πραγματώσουν.
Έως τότε προσπάθεια αλληλοκατανόησης, προσπάθεια πνευματικής ανόδου, επιδίωξη επαναφοράς των ιδανικών στη σκέψη μας και στη ζωή μας, αλληλεγγύη και ελπίδα !


Γιώργος Χαραλαμπίδης

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου