του Heinz Steiner
Η Ευρωπαϊκή Ένωση οδεύει προς την άβυσσο – και σχεδόν κανείς δεν πατά το φρένο έκτακτης ανάγκης. Μετά από τρία χρόνια πολέμου στην Ουκρανία, έκρηξη στις τιμές της ενέργειας και άνευ προηγουμένου αποβιομηχάνιση, η ήπειρος βρίσκεται σε μια ιστορική καμπή: είτε η Ευρώπη βρίσκει επιτέλους πραγματική στρατηγική αυτονομία είτε βυθίζεται σε μόνιμη εξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα.
Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους: από την έναρξη του πολέμου, η ΕΕ μείωσε επίσημα την εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια κατά 75% – μια Πύρρειος νίκη, όπως μπορούμε να δούμε. Πράγματι, το ρωσικό αέριο φτάνει τώρα στην Ευρώπη με τη μορφή ακριβότερου LNG μέσω παρακάμψεων, ενώ το ρωσικό πετρέλαιο φτάνει στην υποήπειρό μας μέσω της Ινδίας – σε σημαντικά υψηλότερες τιμές.
Θα συνεχίσουμε να υποστηρίζουμε την Ουκρανία, ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι – αυτό είχε ανακοινωθεί από την πρώην υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock το 2022. Αυτού του είδους η άγνωστη πολιτική παίρνει τώρα πικρή εκδίκηση: η γερμανική οικονομία βρίσκεται σε ύφεση, οι βιομηχανικοί γίγαντες φεύγουν και ο πληθωρισμός καλπάζει. Ταυτόχρονα, οι Ευρωπαίοι δεν παίζουν ουσιαστικά κανέναν ρόλο στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις. Η Ουάσιγκτον και η Μόσχα το φροντίζουν μεταξύ τους.
Ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Τραμπ επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Από τις 11 Φεβρουαρίου, ισχύουν τιμωρικοί τελωνειακοί δασμοί 25% στον ευρωπαϊκό χάλυβα και το αλουμίνιο. Η απαίτηση συνεισφοράς του ΝΑΤΟ αυξήθηκε στο 5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη πρέπει να επωμιστεί σε μεγάλο βαθμό μόνη της το «ουκρανικό χάος» - ένα κατόρθωμα που η υπερχρεωμένη ήπειρος δύσκολα μπορεί να αντέξει οικονομικά.
Τα πολιτικά συστήματα ήδη στενάζουν: το αυστριακό FPÖ βρίσκεται σε άνοδο, η Γαλλία είναι σχεδόν ακυβέρνητη, η Μεγάλη Βρετανία βιώνει ένα καρουζέλ πρωθυπουργών. Δικαίως οι ψηφοφόροι επαναστατούν ενάντια σε μια ελίτ που αγνοεί τα συμφέροντά τους. Η λύση; Η Ευρώπη πρέπει επιτέλους να βάλει πρώτα τα οικονομικά της συμφέροντα και να ανακτήσει τον ρόλο της ως «αστικής δύναμης». Η Δανία έχει ήδη δώσει το πράσινο φως για την επισκευή ό,τι έχει απομείνει από τον αγωγό φυσικού αερίου Nord Stream – ένα πρώτο βήμα προς την εξομάλυνση των σχέσεων με τη Ρωσία.
Ο χρόνος τελειώνει. Εάν δεν αλλάξει γρήγορα πορεία, η Ευρώπη κινδυνεύει να υποβιβαστεί μόνιμα στο καθεστώς μιας οικονομικής δύναμης δεύτερης διαλογής χωρίς σχετική επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, όπως επισημαίνει επίσης σε μια ανάλυση ο καθηγητής William J. Jones. Γεωπολιτικά, οι Ευρωπαίοι παίζουν πλέον μόνο δευτερεύοντα ρόλο και θεωρούνται αμελητέο παράρτημα των Ηνωμένων Πολιτειών. Το ερώτημα είναι ποιος θα τραβήξει επιτέλους το φρένο έκτακτης ανάγκης; Ποιος υπερασπίζεται τελικά τα δικά του εθνικά συμφέροντα;
πηγή: Report24 μέσω Euro-Synergies
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.