Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.
Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν «στα μουλωχτά» και από το παράθυρο την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, αναιρώντας τον βασικότερο λόγο για τον οποίο Αθήνα και Λευκωσία εντάχθηκαν στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στις δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοια κόμματα, μέχρι τουλάχιστο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί!
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα «Αρχεία» του, ο βασικότερος λόγος που επέμεινε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (σήμερα Ε.Ε.) ήταν ότι έτσι, η Ελλάδα θα ανήκε σε μια ισχυρή ένωση κρατών στην οποία δεν συμμετέχει η Τουρκία και, επομένως, μια επίθεση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας θα θεωρούνταν επίθεση κατά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (νυν Ένωσης). Αντίστοιχοι λόγοι υπήρχαν και για την ένταξη της Κύπρου το 2004.
Η πολιτική αυτή υπήρξε κεντρική στρατηγική επιλογή της Αθήνας μετά το 1974 και, όπως θα δείξουμε, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης την αναιρούν σε μεγάλο βαθμό, εκθέτοντας την Ελλάδα και την Κύπρο σε πολύ μεγάλους κινδύνους και μεταβάλλοντας ριζικά και προς όφελος της Άγκυρας τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σε μεγάλο βαθμό, Ελλάδα και Κύπρος, όπως θα δείξουμε, παραιτούνται επίσης των αιτιάσεών τους για την πολιτική της Τουρκίας απέναντί τους, δηλαδή για εισβολή, κατοχή, εδαφικές διεκδικήσεις, de jure και de facto απειλή πολέμου, χωρίς η Τουρκία να υποχωρήσει στο παραμικρό και ανοίγουν τον δρόμο σε ριζική αναβάθμιση της ήδη ισχυρότατης τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και των ενόπλων δυνάμεων και εξοπλισμών της γείτονος. Είτε πρέπει να δεχτούμε ότι οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης είναι ηλίθιοι, κάτι που δεν πιστεύουμε, είτε ενεργούν για λογαριασμό της Γερμανίας και της Βρετανίας εις βάρος των πιο κεντρικών και πιο ζωτικών συμφερόντων του ελληνισμού.
Πώς όμως έγιναν όλα αυτά και τι συνέπειες θα έχουν; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
1. Ποιος απειλεί την Ευρώπη; Η Ρωσία ή η Τουρκία;
Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνεδρίασε και πήρε αποφάσεις για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, αποφασίζοντας επίσης τη διάθεση του κολοσσιαίου ποσού των 800 δις. Εξηγήσαμε αλλού μερικούς από τους λόγους γιατί όλο αυτό το σχέδιο είναι μια επικίνδυνη παραφροσύνη που πλήττει πολύ σοβαρά τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, αν δεν αναιρεί και πολλούς λόγους ύπαρξης της ίδιας της Ε.Ε..
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση διαφημίζουν τη συμμετοχή μας σε τέτοια σχήματα ως υποβοηθητικά της ελληνικής άμυνας. Αυτό θα συνέβαινε όντως αν επρόκειτο να υπερασπιστούν την Ελλάδα και την Κύπρο από τουρκική επίθεση. Ποτέ όμως μέχρι τώρα οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας (ΗΠΑ και ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ) δεν υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Μόνο η Γαλλία έδωσε αμυντικές εγγυήσεις στην Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης, αλλά και αυτωνών την αξία υπονόμευσε η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην περιλαμβάνοντας την Κύπρο. Έτσι, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο και η Ελλάδα αντεπιτεθεί στην Τουρκία, θα είναι επιτιθέμενο μέρος και δεν θα έχει την κάλυψη των γαλλικών εγγυήσεων. Τέτοια και χειρότερα παθαίνει μια χώρα με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στην κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχήματα που ολοκληρώνουν τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις προπάντων κατά της Ρωσίας, δευτερευόντως κατά των χωρών και κινημάτων του Τρίτου Κόσμου και της Κίνας. Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τις εκτρέπει από τον εθνικό χαρακτήρα και την εθνική αποστολή τους, ενώ δημιουργεί και προβλήματα εν σχέσει με τρίτες χώρες. Η συνεργασία με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία θα μπορούσε να είναι επωφελής για τη χώρα, αν δεν είχε φροντίσει η κυβέρνηση να διαλύσει και ιδιωτικοποιήσει-αποεθνικοποποιήσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μαζί και η Ελλάδα και η Κύπρος, ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα κείμενο συμπερασμάτων που ομιλεί για τις φανταστικές απειλές της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, καθιστά δηλαδή και επισήμως την ευρωπαϊκή άμυνα εργαλείο πολέμου κατά της Ρωσίας, όχι όμως και για τις πολύ πραγματικές και απτές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου!
Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κείμενο που ενέκριναν Αθήνα και Λευκωσία, τα κράτη-μέλη «δεσμεύονται να συμβάλουν στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και να εντείνουν τις εργασίες για την περαιτέρω στήριξη και ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας και την εμβάθυνση της συνεργασίας της με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία».
Για να χρυσωθεί βέβαια το «χάπι» και να μπορέσουν να πουλάνε κάτι στους «ιθαγενείς» οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, περιελήφθη μια αναφορά στις απειλές των συνόρων στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο. Η αναφορά είναι εντελώς γενική και δεν σημαίνει τίποτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στις «απειλές» του Ιράν, της τρομοκρατίας ή δεν ξέρω ποιανού άλλου.
Στην πραγματικότητα, αποκλείεται η έκφραση να αφορά στην Τουρκία γιατί αν αφορούσε την Τουρκία δεν θα μπορούσε η Ένωση να συνεργαστεί μαζί της στρατιωτικά και εξοπλιστικά όπως θα εξηγήσουμε ότι κάνει.
2. Κερκόπορτα: η αμυντική «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισών χωρών» και η πρόσκληση στην Άγκυρα
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε (άρθρο 7 των Συμπερασμάτων), με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου μια νέα «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισσών χωρών» (like minded countries), με τα οποία η Ένωση θα συνεργάζεται στρατιωτικά και εξοπλιστικά.
Στα συμπεράσματα οι Ευρωπαίοι δεν αποσαφηνίζουν ποια είναι τα κράτη που θα συμμετάσχουν, ούτε ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης ζητάνε να αποσαφηνιστούν τα κράτη που θα συμμετάσχουν. Νίπτουν δηλαδή τας χείρας των στο πιο βασικό ζήτημα της άμυνας του ελληνισμού.
Την άλλη μέρα το πρωί, η πρόεδρος της Ε.Ε., ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η επικεφαλής της «ευρωπαϊκής διπλωματίας», αφού πήραν την έγκριση του Συμβουλίου, ερμηνεύουν την απόφαση καλώντας τέσσερα μη μέλη της Ε.Ε. σε τηλεδιάσκεψη. Μεταξύ των χωρών αυτών η Τουρκία που εκπροσωπείται στη διάσκεψη από τον κ. Ερντογάν. Η Ελλάδα και η Κύπρος απουσίαζαν από τις συνομιλίες της Ε.Ε. για στρατιωτική συνεργασία με τη χώρα που εισέβαλε και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου και απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα, δύο μέλη της Ένωσης!
Συμφωνώντας με το σημείο 7 των Συμπερασμάτων, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης άνοιξαν την πραγματικότητα την Κερκόπορτα για να μπει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, ίσως αύριο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει υποχωρήσει ούτε κατά ένα κιχ από τις διεκδικήσεις και απειλές της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Επρόκειτο για πάγια επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μεσόγειο και, τον τελευταίο καιρό και της Γερμανίας, που τείνει όλο και περισσότερο να θυμάται τη γεωπολιτική και τη φιλογερμανική πολιτική του Κάιζερ, του Χαουζχόφερ και του Χίτλερ.
Η προσπάθεια να ενταχθεί η Τουρκία στην «ευρωπαϊκή άμυνα» δουλευόταν εδώ και χρόνια, και ήταν μία από τις επιδιώξεις του σχεδίου δήθεν «ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ» που ξεφούρνισε προ μηνών ο Χριστοδουλίδης, σχεδίου που επεξεργάστηκε ένα από τα πιο σκοτεινά πρόσωπα του αμερικανικού «κόμματος του πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ (η ίδια που εφηύρε και τον θεσμό των παράνομων και παράλογων πενταμερών διασκέψεων για το κυπριακό, ώστε να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφίσματος για την έγκριση της όποιας λύσης) και συνέχισε, μετά την αποχώρησή της, η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου. Σύμφωνα με τις διαρροές που έκανε η ίδια η κυπριακή Προεδρία το περασμένο φθινόπωρο στην Καθημερινή της Κύπρου, η Λευκωσία θα ήρε το βέτο της στην συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό και τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και θα εντασσόταν παράλληλα στον ΝΑΤΟϊκό (και όχι ευρωπαϊκό, όπως ισχυρίστηκε ψευδολογών Κύπριος πολιτικός) «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (sic)».
Ταυτόχρονα, το ένα μετά το άλλο, τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να προχωρούν σε συμφωνίες συνεργασίας και εξοπλισμού της Τουρκίας διακόπτοντας πάγιες πολιτικές τους, χωρίς να προκαλούν καμία αντίδραση της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία, εδώ και δύο χρόνια, πήρε εντολή από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο να μη διαμαρτύρεται για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές και μάλιστα υπέγραψε και «σύμφωνο φιλίας», που η Άγκυρα χρησιμοποιεί για να ξεμπλοκάρει τις αγορές εξοπλισμών από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Από κει που μας είχαν δώσει εντολή, για τους δικούς τους λόγους, να αυξάνουμε την ένταση με την Τουρκία, πήραμε εντολή να κάνουμε τα ανάποδα.
Όχι μόνο Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης κάνουν οτιδήποτε τους ζητάει η Αμερική, η Ε.Ε. και το Ισραήλ, εις βάρος κατά κανόνα των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι σε θέση να πάρουν σε αντάλλαγμα ούτε καν το να μην εξοπλίζουν οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοι την Τουρκία σαν αστακό!
Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες που δεν καταφέραμε πάντως να επιβεβαιώσουμε, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν τρικλοποδιά και στον Μακρόν, που ήταν αντίθετος με τη συμπερίληψη της Τουρκίας, ταυτιζόμενοι με το Βερολίνο και το Λονδίνο. Ελπίζουμε να μην αληθεύουν, αλλά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε με όσα συμβαίνουν.
3. Οι συνέπειες των αποφάσεων
Με τις αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που ελήφθησαν με τη σύμφωνη γνώμη του Μητσοτάκη και του Χριστοδουλίδη, η Τουρκία διασυνδέεται για πρώτη φορά, με τον υπό διαμόρφωση αμυντικό μηχανισμό της Ε.Ε., ανοίγει ο δρόμος για τη συνεργασία της με τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές βιομηχανίες και για τη συμμετοχή της στους θεσμούς της υπό δημιουργία «ευρωπαϊκής άμυνας». Προοπτικά ανοίγει με την απόφαση αυτή και ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της Άγκυρας στην Ε.Ε., χωρίς φυσικά να εκπληρώσει καμία από τις υποχρεώσεις της, περιλαμβανομένης και αυτών που αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Τουρκία αυξάνει δραματικά την επιρροή της στα ευρωπαϊκά πράγματα, το ήδη πολύ αυξημένο διπλωματικό και στρατιωτικό της εκτόπισμα, λόγω του ρόλου που καλείται να παίξει στην όλη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής άμυνας, των ευρωπαϊκών εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Ρωσίας.
Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες θα ενισχυθούν σημαντικά από τη συνεργασία τους με τις ευρωπαϊκές και θα αποσπάσουν μερίδιο από το μεγάλο πακέτο των 800 δις, ώστε να παράγουν καινούρια όπλα με τα οποία θα απειλούν την Ελλάδα και την Κύπρο και θα τις αναγκάσουν σε οικονομική καταστροφή προκειμένου να τις παρακολουθήσουν ή σε παράδοση. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παράγει το 70% έως 80% των όπλων που αγοράζει, σε αντίθεση με μας που έχουμε διαλύσει την αμυντική βιομηχανία.
Με δύο λόγια οδηγούμαστε σε νέα δραματική επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας. Η απόφαση αυτή ακυρώνει φυσικά από το παράθυρο το κυπριακό βέτο στη συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό, δηλαδή τις ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε δραματική αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Ε.Ε. και σε δραματική επιδείνωση του στρατιωτικού συσχετισμού ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Στο επίπεδο της διπλωματίας και της διεθνούς πολιτικής, οι αποφάσεις της Ε.Ε., με τη συνδρομή Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, συνομολογούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Τουρκία δεν απειλεί την Ελλάδα και καλώς κατέχει την Κύπρο. Γιατί αν απειλούσε την Ελλάδα και αν κατείχε παρανόμως την Κύπρο θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) αδιανόητη η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία μαζί της.
Η εξέλιξη αυτή θα εντείνει, αντί να μειώσει, τον καταστροφικό, ιδίως για εμάς που δεν έχουμε πολεμική βιομηχανία, ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και θα αυξήσει, δεν θα μειώσει την πιθανότητα καταστροφικής σύρραξης Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας (εκτός αν Ελλάδα και Κύπρος ολοκληρώσουν την ταχύτατη γεωπολιτική τους και λοιπή εκμηδένιση, ως έστω και κατ’ ελάχιστον ανεξαρτήτων και βιώσιμων κρατών, μεταφέροντας ουσιώδη τμήματα της κυριαρχίας που σήμερα ασκούν στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο στην Τουρκία, καθιστάμενες και δικές της αποικίες και εντασσόμενες σε μια τουρκική ζώνη επιρροής).
Ίσως βέβαια, όπως ήδη μας συστήνει ένας αρθρογράφος στην Καθημερινή, ήρθε ο καιρός να προσαρμοστούμε στην αυξανόμενη σημασία της Τουρκίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όπως πάμε το μόνο που μας μένει είναι να μας εξηγήσουν οι εφημερίδες μας γιατί, εν τέλει, ήταν λάθος η επανάσταση του 1821. Σε καλό δρόμο βρισκόμαστε.
Είναι για τους παραπάνω λόγους που υποστηρίξαμε ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την αξία και τα οφέλη από τη στρατηγική επιλογή της Αθήνας το 1974 και της Κύπρου το 2004 για ένταξη στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα.
4. Η ευθύνη της αντιπολίτευσης
Ευθύνη, αν και όχι την αποφασιστική, έχουν και τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα που όφειλαν να έχουν εγκαίρως αντιληφθεί τι συμβαίνει και να έχουν κινητοποιηθεί εγκαίρως για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη, θέτοντας και το ζήτημα στις διασκέψεις των ευρωπαϊκών ομάδων που συνεκλήθησαν την παραμονή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά κινητοποιώντας και την ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη.
5. Τι πρέπει να γίνει
Έστω και εκ των υστέρων, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να διαμαρτυρηθούν με τον πιο έντονο τρόπο και να χρησιμοποιήσουν όλα τα θεσμικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να μπλοκάρουν, με όποιο κόστος, την ευρωτουρκική αμυντική συνεργασία. Οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να κινητοποιηθεί επίσης πολιτικά και επικοινωνιακά, άμεσα, επαναφέροντας στο προσκήνιο όλη την τουρκική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Για να μη χάσουμε τελείως το μυαλό μας, παραθέτουμε στη συνέχεια έναν κατάλογο με τις σοβαρότερες απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας από την Ελλάδα και την Κύπρο. Σπανίως έως ποτέ δεν θα ακούσετε κάποια υπενθύμισή τους από τις κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο σχεδόν ενός εξαρτημένου, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του, ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Η πλήρης εκμηδένιση του ελλαδικού και κυπριακού κράτους, με τις συνέπειες που ασφαλώς θα έχει για τον ελληνικό λαό, είναι μπροστά μας. Θα κάνουμε τίποτα; Θα αντιδράσουμε; ‘Η θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, «μοιραίοι και άβουλοι» κι «όπου βγει»; Γιατί στο μόνο που θα βγει θα είναι το τέλος μας.
Και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.
Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν «στα μουλωχτά» και από το παράθυρο την Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, αναιρώντας τον βασικότερο λόγο για τον οποίο Αθήνα και Λευκωσία εντάχθηκαν στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα και, όπως συνηθίζουν, ψευδολογούν ασύστολα προς το «εσωτερικό ακροατήριο» προσπαθώντας να κρύψουν το εθνικό έγκλημα που διέπραξαν.
Τα κόμματα της αντιπολίτευσης στις δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρο, αν υποθέσουμε ότι υπάρχουν τέτοια κόμματα, μέχρι τουλάχιστο την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου» και δεν έχουν συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί!
Όπως αναφέρει ο ίδιος ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στα «Αρχεία» του, ο βασικότερος λόγος που επέμεινε στην ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ (σήμερα Ε.Ε.) ήταν ότι έτσι, η Ελλάδα θα ανήκε σε μια ισχυρή ένωση κρατών στην οποία δεν συμμετέχει η Τουρκία και, επομένως, μια επίθεση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας θα θεωρούνταν επίθεση κατά της Ευρωπαϊκής Κοινότητας (νυν Ένωσης). Αντίστοιχοι λόγοι υπήρχαν και για την ένταξη της Κύπρου το 2004.
Η πολιτική αυτή υπήρξε κεντρική στρατηγική επιλογή της Αθήνας μετά το 1974 και, όπως θα δείξουμε, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης την αναιρούν σε μεγάλο βαθμό, εκθέτοντας την Ελλάδα και την Κύπρο σε πολύ μεγάλους κινδύνους και μεταβάλλοντας ριζικά και προς όφελος της Άγκυρας τον συσχετισμό δυνάμεων μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας. Σε μεγάλο βαθμό, Ελλάδα και Κύπρος, όπως θα δείξουμε, παραιτούνται επίσης των αιτιάσεών τους για την πολιτική της Τουρκίας απέναντί τους, δηλαδή για εισβολή, κατοχή, εδαφικές διεκδικήσεις, de jure και de facto απειλή πολέμου, χωρίς η Τουρκία να υποχωρήσει στο παραμικρό και ανοίγουν τον δρόμο σε ριζική αναβάθμιση της ήδη ισχυρότατης τουρκικής πολεμικής βιομηχανίας και των ενόπλων δυνάμεων και εξοπλισμών της γείτονος. Είτε πρέπει να δεχτούμε ότι οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης είναι ηλίθιοι, κάτι που δεν πιστεύουμε, είτε ενεργούν για λογαριασμό της Γερμανίας και της Βρετανίας εις βάρος των πιο κεντρικών και πιο ζωτικών συμφερόντων του ελληνισμού.
Πώς όμως έγιναν όλα αυτά και τι συνέπειες θα έχουν; Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
1. Ποιος απειλεί την Ευρώπη; Η Ρωσία ή η Τουρκία;
Την περασμένη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο συνεδρίασε και πήρε αποφάσεις για την Ευρωπαϊκή Άμυνα, αποφασίζοντας επίσης τη διάθεση του κολοσσιαίου ποσού των 800 δις. Εξηγήσαμε αλλού μερικούς από τους λόγους γιατί όλο αυτό το σχέδιο είναι μια επικίνδυνη παραφροσύνη που πλήττει πολύ σοβαρά τα συμφέροντα των ευρωπαϊκών λαών, αν δεν αναιρεί και πολλούς λόγους ύπαρξης της ίδιας της Ε.Ε..
Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα και την Κύπρο, η ελληνική και η κυπριακή κυβέρνηση διαφημίζουν τη συμμετοχή μας σε τέτοια σχήματα ως υποβοηθητικά της ελληνικής άμυνας. Αυτό θα συνέβαινε όντως αν επρόκειτο να υπερασπιστούν την Ελλάδα και την Κύπρο από τουρκική επίθεση. Ποτέ όμως μέχρι τώρα οι υποτιθέμενοι σύμμαχοί μας (ΗΠΑ και ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ) δεν υποσχέθηκαν κάτι τέτοιο. Μόνο η Γαλλία έδωσε αμυντικές εγγυήσεις στην Ελλάδα σε περίπτωση επίθεσης, αλλά και αυτωνών την αξία υπονόμευσε η ανεκδιήγητη κυβέρνηση Μητσοτάκη, μην περιλαμβάνοντας την Κύπρο. Έτσι, αν η Τουρκία επιτεθεί στην Κύπρο και η Ελλάδα αντεπιτεθεί στην Τουρκία, θα είναι επιτιθέμενο μέρος και δεν θα έχει την κάλυψη των γαλλικών εγγυήσεων. Τέτοια και χειρότερα παθαίνει μια χώρα με τον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στην κυβέρνηση.
Στην πραγματικότητα, πρόκειται για σχήματα που ολοκληρώνουν τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις προπάντων κατά της Ρωσίας, δευτερευόντως κατά των χωρών και κινημάτων του Τρίτου Κόσμου και της Κίνας. Η συμμετοχή των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων τις εκτρέπει από τον εθνικό χαρακτήρα και την εθνική αποστολή τους, ενώ δημιουργεί και προβλήματα εν σχέσει με τρίτες χώρες. Η συνεργασία με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία θα μπορούσε να είναι επωφελής για τη χώρα, αν δεν είχε φροντίσει η κυβέρνηση να διαλύσει και ιδιωτικοποιήσει-αποεθνικοποποιήσει την αμυντική βιομηχανία της χώρας.
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, μαζί και η Ελλάδα και η Κύπρος, ενέκρινε την περασμένη εβδομάδα ένα κείμενο συμπερασμάτων που ομιλεί για τις φανταστικές απειλές της Ρωσίας και της Λευκορωσίας, καθιστά δηλαδή και επισήμως την ευρωπαϊκή άμυνα εργαλείο πολέμου κατά της Ρωσίας, όχι όμως και για τις πολύ πραγματικές και απτές απειλές της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου!
Όπως αναφέρεται μεταξύ άλλων στο κείμενο που ενέκριναν Αθήνα και Λευκωσία, τα κράτη-μέλη «δεσμεύονται να συμβάλουν στην εκπαίδευση και τον εξοπλισμό των ουκρανικών ενόπλων δυνάμεων και να εντείνουν τις εργασίες για την περαιτέρω στήριξη και ανάπτυξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας και την εμβάθυνση της συνεργασίας της με την ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία».
Για να χρυσωθεί βέβαια το «χάπι» και να μπορέσουν να πουλάνε κάτι στους «ιθαγενείς» οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης, περιελήφθη μια αναφορά στις απειλές των συνόρων στα Βαλκάνια και την ανατολική Μεσόγειο. Η αναφορά είναι εντελώς γενική και δεν σημαίνει τίποτα. Θα μπορούσε κάλλιστα να αναφέρεται στις «απειλές» του Ιράν, της τρομοκρατίας ή δεν ξέρω ποιανού άλλου.
 |
Στην πραγματικότητα, αποκλείεται η έκφραση να αφορά στην Τουρκία γιατί αν αφορούσε την Τουρκία δεν θα μπορούσε η Ένωση να συνεργαστεί μαζί της στρατιωτικά και εξοπλιστικά όπως θα εξηγήσουμε ότι κάνει.
2. Κερκόπορτα: η αμυντική «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισών χωρών» και η πρόσκληση στην Άγκυρα
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε (άρθρο 7 των Συμπερασμάτων), με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδας και της Κύπρου μια νέα «Πρωτοβουλία των ομοϊδεατισσών χωρών» (like minded countries), με τα οποία η Ένωση θα συνεργάζεται στρατιωτικά και εξοπλιστικά.
Στα συμπεράσματα οι Ευρωπαίοι δεν αποσαφηνίζουν ποια είναι τα κράτη που θα συμμετάσχουν, ούτε ο Μητσοτάκης και ο Χριστοδουλίδης ζητάνε να αποσαφηνιστούν τα κράτη που θα συμμετάσχουν. Νίπτουν δηλαδή τας χείρας των στο πιο βασικό ζήτημα της άμυνας του ελληνισμού.
Την άλλη μέρα το πρωί, η πρόεδρος της Ε.Ε., ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και η επικεφαλής της «ευρωπαϊκής διπλωματίας», αφού πήραν την έγκριση του Συμβουλίου, ερμηνεύουν την απόφαση καλώντας τέσσερα μη μέλη της Ε.Ε. σε τηλεδιάσκεψη. Μεταξύ των χωρών αυτών η Τουρκία που εκπροσωπείται στη διάσκεψη από τον κ. Ερντογάν. Η Ελλάδα και η Κύπρος απουσίαζαν από τις συνομιλίες της Ε.Ε. για στρατιωτική συνεργασία με τη χώρα που εισέβαλε και κατέχει μεγάλο μέρος της Κύπρου και απειλεί στρατιωτικά την Ελλάδα, δύο μέλη της Ένωσης!
Συμφωνώντας με το σημείο 7 των Συμπερασμάτων, οι Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης άνοιξαν την πραγματικότητα την Κερκόπορτα για να μπει η Τουρκία στην ευρωπαϊκή άμυνα, ίσως αύριο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς να έχει υποχωρήσει ούτε κατά ένα κιχ από τις διεκδικήσεις και απειλές της κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Επρόκειτο για πάγια επιδίωξη της αμερικανικής πολιτικής στη Μεσόγειο και, τον τελευταίο καιρό και της Γερμανίας, που τείνει όλο και περισσότερο να θυμάται τη γεωπολιτική και τη φιλογερμανική πολιτική του Κάιζερ, του Χαουζχόφερ και του Χίτλερ.
Η προσπάθεια να ενταχθεί η Τουρκία στην «ευρωπαϊκή άμυνα» δουλευόταν εδώ και χρόνια, και ήταν μία από τις επιδιώξεις του σχεδίου δήθεν «ένταξης της Κύπρου στο ΝΑΤΟ» που ξεφούρνισε προ μηνών ο Χριστοδουλίδης, σχεδίου που επεξεργάστηκε ένα από τα πιο σκοτεινά πρόσωπα του αμερικανικού «κόμματος του πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ (η ίδια που εφηύρε και τον θεσμό των παράνομων και παράλογων πενταμερών διασκέψεων για το κυπριακό, ώστε να παρακαμφθεί η υποχρέωση δημοψηφίσματος για την έγκριση της όποιας λύσης) και συνέχισε, μετά την αποχώρησή της, η ηγεσία του αμερικανικού Πενταγώνου. Σύμφωνα με τις διαρροές που έκανε η ίδια η κυπριακή Προεδρία το περασμένο φθινόπωρο στην Καθημερινή της Κύπρου, η Λευκωσία θα ήρε το βέτο της στην συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό και τις ευρωπαϊκές αμυντικές βιομηχανίες και θα εντασσόταν παράλληλα στον ΝΑΤΟϊκό (και όχι ευρωπαϊκό, όπως ισχυρίστηκε ψευδολογών Κύπριος πολιτικός) «Συνεταιρισμό για την Ειρήνη (sic)».
Ταυτόχρονα, το ένα μετά το άλλο, τα ευρωπαϊκά κράτη άρχισαν να προχωρούν σε συμφωνίες συνεργασίας και εξοπλισμού της Τουρκίας διακόπτοντας πάγιες πολιτικές τους, χωρίς να προκαλούν καμία αντίδραση της κυβέρνησης Μητσοτάκη η οποία, εδώ και δύο χρόνια, πήρε εντολή από την Ουάσιγκτον και το Βερολίνο να μη διαμαρτύρεται για τις τουρκικές διεκδικήσεις και απειλές και μάλιστα υπέγραψε και «σύμφωνο φιλίας», που η Άγκυρα χρησιμοποιεί για να ξεμπλοκάρει τις αγορές εξοπλισμών από τους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους. Από κει που μας είχαν δώσει εντολή, για τους δικούς τους λόγους, να αυξάνουμε την ένταση με την Τουρκία, πήραμε εντολή να κάνουμε τα ανάποδα.
Όχι μόνο Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης κάνουν οτιδήποτε τους ζητάει η Αμερική, η Ε.Ε. και το Ισραήλ, εις βάρος κατά κανόνα των ελληνικών συμφερόντων. Δεν είναι σε θέση να πάρουν σε αντάλλαγμα ούτε καν το να μην εξοπλίζουν οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοι την Τουρκία σαν αστακό!
Σύμφωνα μάλιστα με ορισμένες πληροφορίες που δεν καταφέραμε πάντως να επιβεβαιώσουμε, Μητσοτάκης και Χριστοδουλίδης έβαλαν τρικλοποδιά και στον Μακρόν, που ήταν αντίθετος με τη συμπερίληψη της Τουρκίας, ταυτιζόμενοι με το Βερολίνο και το Λονδίνο. Ελπίζουμε να μην αληθεύουν, αλλά δεν μπορούμε να το αποκλείσουμε με όσα συμβαίνουν.
3. Οι συνέπειες των αποφάσεων
Με τις αποφάσεις του τελευταίου Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που ελήφθησαν με τη σύμφωνη γνώμη του Μητσοτάκη και του Χριστοδουλίδη, η Τουρκία διασυνδέεται για πρώτη φορά, με τον υπό διαμόρφωση αμυντικό μηχανισμό της Ε.Ε., ανοίγει ο δρόμος για τη συνεργασία της με τις ευρωπαϊκές ένοπλες δυνάμεις και αμυντικές βιομηχανίες και για τη συμμετοχή της στους θεσμούς της υπό δημιουργία «ευρωπαϊκής άμυνας». Προοπτικά ανοίγει με την απόφαση αυτή και ο δρόμος για την πλήρη ένταξη της Άγκυρας στην Ε.Ε., χωρίς φυσικά να εκπληρώσει καμία από τις υποχρεώσεις της, περιλαμβανομένης και αυτών που αφορούν στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Η Τουρκία αυξάνει δραματικά την επιρροή της στα ευρωπαϊκά πράγματα, το ήδη πολύ αυξημένο διπλωματικό και στρατιωτικό της εκτόπισμα, λόγω του ρόλου που καλείται να παίξει στην όλη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής άμυνας, των ευρωπαϊκών εξοπλισμών και της ευρωπαϊκής πολιτικής έναντι της Ρωσίας.
Οι τουρκικές αμυντικές βιομηχανίες θα ενισχυθούν σημαντικά από τη συνεργασία τους με τις ευρωπαϊκές και θα αποσπάσουν μερίδιο από το μεγάλο πακέτο των 800 δις, ώστε να παράγουν καινούρια όπλα με τα οποία θα απειλούν την Ελλάδα και την Κύπρο και θα τις αναγκάσουν σε οικονομική καταστροφή προκειμένου να τις παρακολουθήσουν ή σε παράδοση. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι η Τουρκία παράγει το 70% έως 80% των όπλων που αγοράζει, σε αντίθεση με μας που έχουμε διαλύσει την αμυντική βιομηχανία.
Με δύο λόγια οδηγούμαστε σε νέα δραματική επιδείνωση του συσχετισμού δυνάμεων Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας. Η απόφαση αυτή ακυρώνει φυσικά από το παράθυρο το κυπριακό βέτο στη συνεργασία της Τουρκίας με τον ευρωπαϊκό αμυντικό οργανισμό, δηλαδή τις ευρωπαϊκές πολεμικές βιομηχανίες, οδηγεί εκ των πραγμάτων σε δραματική αύξηση της τουρκικής επιρροής στην Ε.Ε. και σε δραματική επιδείνωση του στρατιωτικού συσχετισμού ισχύος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Στο επίπεδο της διπλωματίας και της διεθνούς πολιτικής, οι αποφάσεις της Ε.Ε., με τη συνδρομή Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη, συνομολογούν, εμμέσως πλην σαφώς, ότι η Τουρκία δεν απειλεί την Ελλάδα και καλώς κατέχει την Κύπρο. Γιατί αν απειλούσε την Ελλάδα και αν κατείχε παρανόμως την Κύπρο θα ήταν (θα έπρεπε να είναι) αδιανόητη η στρατιωτική και εξοπλιστική συνεργασία μαζί της.
Η εξέλιξη αυτή θα εντείνει, αντί να μειώσει, τον καταστροφικό, ιδίως για εμάς που δεν έχουμε πολεμική βιομηχανία, ελληνοτουρκικό ανταγωνισμό και θα αυξήσει, δεν θα μειώσει την πιθανότητα καταστροφικής σύρραξης Ελλάδας, Κύπρου και Τουρκίας (εκτός αν Ελλάδα και Κύπρος ολοκληρώσουν την ταχύτατη γεωπολιτική τους και λοιπή εκμηδένιση, ως έστω και κατ’ ελάχιστον ανεξαρτήτων και βιώσιμων κρατών, μεταφέροντας ουσιώδη τμήματα της κυριαρχίας που σήμερα ασκούν στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο στην Τουρκία, καθιστάμενες και δικές της αποικίες και εντασσόμενες σε μια τουρκική ζώνη επιρροής).
Ίσως βέβαια, όπως ήδη μας συστήνει ένας αρθρογράφος στην Καθημερινή, ήρθε ο καιρός να προσαρμοστούμε στην αυξανόμενη σημασία της Τουρκίας για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. Όπως πάμε το μόνο που μας μένει είναι να μας εξηγήσουν οι εφημερίδες μας γιατί, εν τέλει, ήταν λάθος η επανάσταση του 1821. Σε καλό δρόμο βρισκόμαστε.
Είναι για τους παραπάνω λόγους που υποστηρίξαμε ότι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου ακυρώνει σε μεγάλο βαθμό την αξία και τα οφέλη από τη στρατηγική επιλογή της Αθήνας το 1974 και της Κύπρου το 2004 για ένταξη στην ΕΟΚ και την Ε.Ε. αντίστοιχα.
4. Η ευθύνη της αντιπολίτευσης
Ευθύνη, αν και όχι την αποφασιστική, έχουν και τα υπόλοιπα ελληνικά κόμματα που όφειλαν να έχουν εγκαίρως αντιληφθεί τι συμβαίνει και να έχουν κινητοποιηθεί εγκαίρως για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη, θέτοντας και το ζήτημα στις διασκέψεις των ευρωπαϊκών ομάδων που συνεκλήθησαν την παραμονή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, αλλά κινητοποιώντας και την ελληνική και κυπριακή κοινή γνώμη.
5. Τι πρέπει να γίνει
Έστω και εκ των υστέρων, Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να διαμαρτυρηθούν με τον πιο έντονο τρόπο και να χρησιμοποιήσουν όλα τα θεσμικά μέσα που έχουν στη διάθεσή τους για να μπλοκάρουν, με όποιο κόστος, την ευρωτουρκική αμυντική συνεργασία. Οι κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο του πολιτικού κόσμου σε Ελλάδα και Κύπρο πρέπει να κινητοποιηθεί επίσης πολιτικά και επικοινωνιακά, άμεσα, επαναφέροντας στο προσκήνιο όλη την τουρκική πολιτική απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Για να μη χάσουμε τελείως το μυαλό μας, παραθέτουμε στη συνέχεια έναν κατάλογο με τις σοβαρότερες απειλές και διεκδικήσεις της Τουρκίας από την Ελλάδα και την Κύπρο. Σπανίως έως ποτέ δεν θα ακούσετε κάποια υπενθύμισή τους από τις κυβερνήσεις Αθήνας και Λευκωσίας, αλλά και το σύνολο σχεδόν ενός εξαρτημένου, όσο ποτέ άλλοτε στην ιστορία του, ελληνικού πολιτικού προσωπικού. Η πλήρης εκμηδένιση του ελλαδικού και κυπριακού κράτους, με τις συνέπειες που ασφαλώς θα έχει για τον ελληνικό λαό, είναι μπροστά μας. Θα κάνουμε τίποτα; Θα αντιδράσουμε; ‘Η θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, σε όλους τους τομείς, όχι μόνο στα ελληνοτουρκικά, «μοιραίοι και άβουλοι» κι «όπου βγει»; Γιατί στο μόνο που θα βγει θα είναι το τέλος μας.
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: Η τουρκική πολιτική έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας
Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί ασφαλώς ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Άλλοι πληρώνονται από το ΝΑΤΟ και τη USAID για να μας εξηγούν ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο κρατών και αποτελούν εφεύρεση των «εθνικιστών», ιδίως των «Ελλήνων εθνικιστών». Άλλοι διακρίνονται από την ιδεοληπτική ανοησία (στην καλή περίπτωση) μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» που θεωρεί βρισιά ακόμα και την αναφορά στη λέξη έθνος και πιστεύει ότι μπορεί να αφήσει το Αιγαίο στην Τουρκία και την υπεράσπιση της χώρας (των θεμιτών και νομίμων δικαίων της) στην άκρα δεξιά.
Μπορούμε ασφαλώς να λέμε ότι θέλουμε, αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να αεροβατούμε αγνοώντας την πραγματικότητα, γιατί, όπως έλεγε και ο Λένιν, «τα γεγονότα είναι σκληρά». Κι όχι μόνο είναι σκληρά. Η πραγματικότητα εκδικείται άσχημα όσους την αγνοούν ή τη διαστρεβλώνουν.
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι επί μία χιλιετία οι σχέσεις Τούρκων και Ελλήνων σπανίως υπήρξαν φιλικές. Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι η Τουρκία οργάνωσε πογκρόμ κατά του ελληνικού πληθυσμού και τον εξεδίωξε το 1955. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα κατέλαβε (με την παρότρυνση και την ενίσχυση των ΗΠΑ και της CIA) και κατέχει πάντα τη μισή Κύπρο (που είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της υφηλίου σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), από όπου εκδιώχθηκε η συντριπτικά ελληνική στην εθνικότητα πλειοψηφία των κατοίκων της. Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.
Η Τουρκία έχει επίσης προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις για περισσότερα από 100 νησιά ή νησίδες του Αιγαίου Πελάγους, αρνείται να αναγνωρίσει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 μιλίων και έχει αναπτύξει απέναντι από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου την ομώνυμη στρατιά περιλαμβανομένου ενός αποβατικού στόλου που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Μόνη δυνατή αποστολή αυτού του στόλου είναι η κατάληψη ενός ή περισσοτέρων ελληνικών νησιών, αποστολή για την οποία ασκείται κάθε χρόνο (ασκήσεις ΕΦΕΣ). Την ίδια στιγμή απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.
Με απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, δεσμευτική για όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις, η Άγκυρα χαρακτήρισε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια, δικαίωμα που παρέχει η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ως αιτία πολέμου (casus belli). Προ ετών η Άγκυρα απείλησε ότι θα βομβαρδίσει την Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις με πυραύλους εδάφους-εδάφους.
Η Τουρκία έχει ανακηρύξει τη μισή Μεσόγειο ως δική της αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ παρενοχλεί ακόμα και έρευνες για καθ’ όλα νόμιμες ποντίσεις καλωδίων στο κέντρο του Αιγαίου, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να καταργήσουν το πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου.
Για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή, που παρολίγον να καταλήξει σε πόλεμο το 1976, το 1987, το 1996 και το 2020, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επιδόθηκαν σε μια κούρσα εξοπλισμών που συνέβαλε, μαζί με τον τρόπο ασφαλώς που τη χειρίσθηκε το πανίσχυρο «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα της Ελλάδας, στην ελληνική οικονομική χρεοκοπία.
Και εγώ εύχομαι να λυθούν κάποτε οι διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας, και ασφαλώς να μην πάμε σε πόλεμο. Αλλά οι καλές σχέσεις μπορούν να βασίζονται μόνο στην ειλικρίνεια και όχι στην υποκρισία του Μητσοτάκη περί φιλίας με την Τουρκία, κάτι άλλωστε που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος, ούτε και ο Ερντογάν. Τους φίλους τους κάνουν οι καλοί λογαριασμοί, όχι τα ψέματα.
Υπό τις συνθήκες όμως που περιγράψαμε πιο πάνω, συνιστά βαρύτατο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, το άνοιγμα σήμερα του δρόμου της Τουρκίας προς την ευρωπαϊκή άμυνα.
Πηγή: kosmodromio.gr
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Στο ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί ασφαλώς ο καθένας να λέει ό,τι θέλει. Άλλοι πληρώνονται από το ΝΑΤΟ και τη USAID για να μας εξηγούν ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ των δύο κρατών και αποτελούν εφεύρεση των «εθνικιστών», ιδίως των «Ελλήνων εθνικιστών». Άλλοι διακρίνονται από την ιδεοληπτική ανοησία (στην καλή περίπτωση) μιας εκφυλισμένης «αριστεράς» που θεωρεί βρισιά ακόμα και την αναφορά στη λέξη έθνος και πιστεύει ότι μπορεί να αφήσει το Αιγαίο στην Τουρκία και την υπεράσπιση της χώρας (των θεμιτών και νομίμων δικαίων της) στην άκρα δεξιά.
Μπορούμε ασφαλώς να λέμε ότι θέλουμε, αυτό που δεν μπορούμε να κάνουμε όμως είναι να αεροβατούμε αγνοώντας την πραγματικότητα, γιατί, όπως έλεγε και ο Λένιν, «τα γεγονότα είναι σκληρά». Κι όχι μόνο είναι σκληρά. Η πραγματικότητα εκδικείται άσχημα όσους την αγνοούν ή τη διαστρεβλώνουν.
Η πραγματικότητα λοιπόν είναι ότι επί μία χιλιετία οι σχέσεις Τούρκων και Ελλήνων σπανίως υπήρξαν φιλικές. Η πραγματικότητα επίσης είναι ότι η Τουρκία οργάνωσε πογκρόμ κατά του ελληνικού πληθυσμού και τον εξεδίωξε το 1955. Δεκαεννιά χρόνια αργότερα κατέλαβε (με την παρότρυνση και την ενίσχυση των ΗΠΑ και της CIA) και κατέχει πάντα τη μισή Κύπρο (που είναι η πιο στρατιωτικοποιημένη περιοχή της υφηλίου σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ), από όπου εκδιώχθηκε η συντριπτικά ελληνική στην εθνικότητα πλειοψηφία των κατοίκων της. Η Τουρκία απειλεί ντε φάκτο το ελεύθερο τμήμα της Κύπρου, έχει συντριπτική στρατιωτική υπεροπλία στην περιοχή της Κύπρου και δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία. Tα θύματα της τουρκικής εισβολής υπερέβησαν, ως ποσοστό του πληθυσμού, τα θύματα της εισβολής Αμερικανών, Βρετανών, Πολωνών και Αυστραλών στο Ιράκ το 2003.
Η Τουρκία έχει επίσης προβάλλει εδαφικές διεκδικήσεις για περισσότερα από 100 νησιά ή νησίδες του Αιγαίου Πελάγους, αρνείται να αναγνωρίσει τον ελληνικό εναέριο χώρο των 10 μιλίων και έχει αναπτύξει απέναντι από τα ελληνικά νησιά του Αιγαίου την ομώνυμη στρατιά περιλαμβανομένου ενός αποβατικού στόλου που είναι ο μεγαλύτερος στον κόσμο. Μόνη δυνατή αποστολή αυτού του στόλου είναι η κατάληψη ενός ή περισσοτέρων ελληνικών νησιών, αποστολή για την οποία ασκείται κάθε χρόνο (ασκήσεις ΕΦΕΣ). Την ίδια στιγμή απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών.
Με απόφαση της Μεγάλης Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης, δεσμευτική για όλες τις τουρκικές κυβερνήσεις, η Άγκυρα χαρακτήρισε την επέκταση των ελληνικών χωρικών υδάτων στο Αιγαίο στα 12 μίλια, δικαίωμα που παρέχει η διεθνής σύμβαση για το δίκαιο της θάλασσας, ως αιτία πολέμου (casus belli). Προ ετών η Άγκυρα απείλησε ότι θα βομβαρδίσει την Αθήνα και άλλες ελληνικές πόλεις με πυραύλους εδάφους-εδάφους.
Η Τουρκία έχει ανακηρύξει τη μισή Μεσόγειο ως δική της αποκλειστική Οικονομική Ζώνη με το τουρκολιβυκό μνημόνιο, ενώ παρενοχλεί ακόμα και έρευνες για καθ’ όλα νόμιμες ποντίσεις καλωδίων στο κέντρο του Αιγαίου, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη και Χριστοδουλίδη να καταργήσουν το πρόγραμμα ηλεκτρικής διασύνδεσης Ελλάδας-Κύπρου.
Για να αντιμετωπίσουν την τουρκική απειλή, που παρολίγον να καταλήξει σε πόλεμο το 1976, το 1987, το 1996 και το 2020, διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις επιδόθηκαν σε μια κούρσα εξοπλισμών που συνέβαλε, μαζί με τον τρόπο ασφαλώς που τη χειρίσθηκε το πανίσχυρο «στρατιωτικο-μεσιτικό» σύμπλεγμα της Ελλάδας, στην ελληνική οικονομική χρεοκοπία.
Και εγώ εύχομαι να λυθούν κάποτε οι διαφορές Ελλάδας και Τουρκίας, και ασφαλώς να μην πάμε σε πόλεμο. Αλλά οι καλές σχέσεις μπορούν να βασίζονται μόνο στην ειλικρίνεια και όχι στην υποκρισία του Μητσοτάκη περί φιλίας με την Τουρκία, κάτι άλλωστε που δεν πιστεύει ούτε ο ίδιος, ούτε και ο Ερντογάν. Τους φίλους τους κάνουν οι καλοί λογαριασμοί, όχι τα ψέματα.
Υπό τις συνθήκες όμως που περιγράψαμε πιο πάνω, συνιστά βαρύτατο έγκλημα κατά του ελληνικού λαού και των συμφερόντων του, το άνοιγμα σήμερα του δρόμου της Τουρκίας προς την ευρωπαϊκή άμυνα.
Πηγή: kosmodromio.gr
Προσθέσετε το σχόλιό σας:
0 comments:
Παρακαλώ αφήστε το μήνυμά σας. Προσπαθήστε να σχολιάζετε χωρίς προσβλητικούς και συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς. Σχόλια που θα θεωρηθούν συκοφαντικά ή θα περιέχουν βωμολοχίες θα απορρίπτονται.