Ακτιβιστής: Έθιμα

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Έθιμα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

ΙΟΥΝΙΟΣ, ο Θεριστής, ο Κερασάρης, ο Ορνιαστής, ο Λιοτρόπης .... ο μήνας του Κλήδονα

Ακτιβιστής στις 8.6.23 0

Ο Ιούνιος με τα κεράσια, με τα βελούδινα βερίκοκα και ροδάκινα, ο μήνας της θεάς Ήρας που στα λατινικά ονομαζόταν Juno.
Ο Θεριστής, που θερίζει ώριμα τα δημητριακά, ο Κερασάρης για τα Γρεβενά. Σχεδόν σε κάθε μέρος της Ελλάδας ο Ιούνιος έχει από μια ιδιαίτερη ονομασία. Ο Κερασινόν των Ποντίων, ο Ορνιαστής ή Ερινιαστής λόγω του «ερινασμού» ή «ορνιασμού» των σύκων για την Άνδρο. Αλυθτσεστής στην Κάλυμνο, Ρινιστής στην Πάρο και Απαρνιαστής για διάφορα άλλα μέρη. Ο μήνας με τη μεγαλύτερη μέρα, την 21η του... Λιοτρόπης, που απαντάται στη λαογραφία πολλών περιοχών της χώρας. Ο μήνας του Αϊ-Γιαννιού του Κλήδονα με το πανάρχαιο έθιμο της φωτιάς.

Όταν ήμουν παιδί θυμάμαι ότι τηρούσαμε το έθιμο. Περιμέναμε τις 23 Ιουνίου να μαζευτούμε όλοι απο τη γειτονιά για να ανάψουμε φωτιές να κάψουμε τα πρωτομαγιάτικα στεφάνια που κρεμότουσαν στις εξώπορτες μέχρι εκείνη την ημέρα. Οι πιο τολμηροί περνούσαν πάνω από τη φωτιά. Εγω θυμάμαι πάντα να το τολμάω κρατώντας το χέρι της θείας μου σφιχτά και να περνάμε μαζί.

Σύμφωνα με το έθιμο, όταν άναβε η φωτιά εμφανιζόταν στις ελεύθερες κοπέλες η ταυτότητα του μελλοντικού τους συζύγου.
"...και φωτιές ανάβανε
στους απάνω δρόμους
τ' Άη Γιάννη θα 'τανε θαρρώ..."

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Έθιμα Παράδοση ΡΟΗ Σαν σήμερα

ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ: Η μέρα της λαγάνας και του χαρταετού - Τί συμβολίζουν τα έθιμα

Ακτιβιστής στις 27.2.23 0

Το έθιμο της λαγάνας

Σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ, το παραδοσιακό έθιμο της λαγάνας παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στο νηστίσιμο τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας. Η λαγάνα είναι άζυμος άρτος, που σημαίνει ότι παρασκευάζεται χωρίς προζύμι και φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε από τους Ισραηλίτες κατά τη νύχτα της Εξόδου τους από την Αίγυπτο, υπό την καθοδήγηση του Μωυσή. Έκτοτε, επιβαλλόταν από τον Μωσαϊκό Νόμο για όλες τις ημέρες της εορτής του Πάσχα, μέχρι που ο Χριστός στο τελευταίο του Πάσχα ευλόγησε τον ένζυμο άρτο.

Η ιστορία της λαγάνας διατρέχει όλη τη διατροφική παράδοση από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Ο Αριστοφάνης στις «Εκκλησιάζουσες» λέει «Λαγάνα πέττεται», ενώ ο Οράτιος στα κείμενά του, αναφέρει τη λαγάνα ως «Το γλύκισμα των φτωχών».

Το έθιμο της λαγάνας παρέμεινε αναλλοίωτο ανά τους αιώνες και συνηθίζεται να παρασκευάζεται με μεράκι από τον αρτοποιό της γειτονιάς, τραγανή λαχταριστή και σουσαμένια και να καταναλώνεται κατά την Καθαρά Δευτέρα, την Πρωτονήστιμη Δευτέρα της Σαρακοστής.

Όσο για τον λόγο για τον οποίο η συγκεκριμένη Δευτέρα λέγεται «Καθαρά», αναφέρεται ότι η ονομασία προήλθε από τη συνήθεια που είχαν οι νοικοκυρές το πρωί της ημέρας αυτής να πλένουν με ζεστό νερό και στάχτη όλα τα μαγειρικά σκεύη, ως «ημέρα κάθαρσης». Στη συνέχεια τα κρεμούσαν στη θέση τους, όπου και παρέμεναν μέχρι τη λήξη της νηστείας. Επίσης, κατά την ημέρα αυτή εξέρχονταν όλοι οικογενειακώς στην ύπαιθρο, έστρωναν κάτω στη γη και έτρωγαν νηστίσιμα φαγητά όπως χαλβά, ελιές, ταραμά και -φυσικά- λαγάνα.

Ποιός είναι ο συμβολισμός του χαρταετού

Ο χαρταετός που πετάμε την Καθαρά Δευτέρα, δεν είναι απλώς ένα ακόμα παιχνίδι, που ίπταται στον αέρα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Το πέταγμά του στα ύψη και ο χορός του με τον άνεμο, ψηλά στον καταγάλανο ουρανό, υποδηλώνει την ανάταση, την κάθαρση της ψυχής μετά το διονυσιακό ξεφάντωμα της Αποκριάς. Μολονότι ο χαρταετός πρωταγωνιστεί στα δικά μας Κούλουμα, θα πρέπει να θυμηθούμε ότι πατρίδα του είναι η μακρινή Ανατολή.

Η ιστορία του χαρταετού έχει βαθιές ρίζες στην αρχαία Κίνα ξεπερνώντας τα 2.400 χρόνια ζωής. Αρχικά, βέβαια, υλικό κατασκευής των χαρταετών δεν υπήρξε το χαρτί, αλλά το ξύλο. Οι λαοί της Ανατολής χρησιμοποιούσαν τους χαρταετούς σε μαγικές τελετές, θρησκευτικές εκδηλώσεις και σε τελετουργίες για τον εξορκισμό του κακού. Πίστευαν ότι όσο ψηλότερα ανεβεί ο αετός τόσο πιο τυχεροί θα είναι.

Ο αυτοκράτορας της Κίνας Γουέν Χσουν έκανε πειράματα πτήσεων με αετούς φτιαγμένους από μπαμπού, χρησιμοποιώντας για επιβάτες τους κρατούμενούς του. Οι τυχεροί που επιζούσαν κέρδιζαν την ελευθερία τους.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές γιορτές με χαρταετούς που ‘‘χορεύουν’’ στους αιθέρες πραγματοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια στη Βόρεια Ινδία, για την υποδοχή της άνοιξης, με εντυπωσιακές τελετές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Για τον ίδιο λόγο, στη Λαχώρη του Πακιστάν κάθε Φεβρουάριο γίνονται πανηγυρικές εκδηλώσεις, που επανα- φέρουν στη μνήμη παγανιστικές συνήθειες του παρελθόντος.

Αλλά και στην ελληνική αρχαιότητα, ο χαρταετός δεν ήταν άγνωστος. Αναφέρεται ότι ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντα -4ος αι. π. Χ.- χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αετό, ενώ υπάρχει και ελληνικό αγγείο της κλασικής εποχής με παράσταση κόρης, η οποία κρατά στα χέρια της μια μικρή λευκή σαΐτα (είδος αετού) με το νήμα της, έτοιμη να την πετάξει.

Πιθανότατα βέβαια, τα πειράματα ή τα παιχνίδια των Αρχαίων Ελλήνων με τους “αετούς” θα πρέπει να γίνονταν με πανί τουλάχιστον ως το Μεσαίωνα, καθώς η χώρα μας δεν διέθετε σε αφθονία το χαρτί.

Πολύ αργότερα ο Μάρκο Πόλο γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στην Ευρώπη του Μεσαίωνα, όπου τον περιγράφει και για τις επικίνδυνες επανδρωμένες πτήσεις του.

Τα νεότερα χρόνια, πολλές λεπτομέρειες για την παρουσία του χαρταετού στη Γηραιά Ήπειρο έχουμε το 1450 στη Γερμανία και το 1606 στην Ισπανία. Στη δεύτερη περίπτωση, ένας κληρικός αναφέρει στο ημερολόγιό του ότι χρησιμοποιούσαν τον χαρταετό σαν παιχνίδι χαράς την ημέρα του Πάσχα.

Ακολουθούν οι χρόνοι της επιστημονικής χρησιμοποίησης των χαρταετών (ή και υφασματαετών) ώσπου το 1752 στην Αμερική ο Βενιαμίν Φραγκλίνος εκτέλεσε το διάσημο πείραμά του, διαπιστώνοντας με τεχνητό αετό τον ηλεκτρισμό της ατμόσφαιρας και του κεραυνού, οπότε και κατασκεύασε το αλεξικέραυνο. Το 1880 ο Αυστραλός Hargrave σχεδίασε έναν τεράστιο αετό για μετεωρολογικές παρατηρήσεις.

Υπάρχει προφορική παράδοση που αγγίζει τα όρια του μύθου, ότι τη μεγάλη γέφυρα του Νιαγάρα την άρχισαν, ρίχνοντας απέναντι με χαρταετό το πρώτο σχοινί.

Ο Χαρταετός έφθασε στην Ελλάδα πρώτα από τα λιμάνια Ανατολής (Σμύρνη-Χίο-Κωνσταντινούπολη), τα λιμάνια της Επτανήσου, της Σύρας, των Πατρών και ακολούθησαν τα αστικά κέντρα, όπου μπορούσε κανείς να αγοράσει σπάγκο και χρωματιστό χαρτί. Η κατασκευή ενός χαρταετού σήμερα είναι σχετικά εύκολη υπόθεση καθώς υπάρχουν όλα τα τεχνικά μέσα.

Απαιτείται βέβαια κοφτερό μυαλό από τον κατασκευαστή, επιδέξια χέρια και φυσικά φαντασία! Ο χαρταετός στη μακραίωνη ιστορία του χρησιμοποιήθηκε με διάφορους τρόπους, για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις.

Για το πέταγμα του χαρταετού πρέπει με προσοχή να επιλέγουμε ανοιχτούς χώρους χωρίς ηλεκτροφόρα καλώδια. Ακόμη να είναι μακριά από γκρεμούς και ποτέ σε ταράτσες, εξ αιτίας των δυστυχημάτων από τις πτώσεις. Πάντως, είτε ως άθυρμα ή συνήθεια του χθες, του σήμερα αλλά και του αύριο, έχει τη δύναμη, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους για κάθε χώρα, να ξεσηκώνει όλο τον κόσμο, μικρούς και μεγάλους και να τους παρασύρει σ’ ένα διαφορετικό παιχνίδι, επίπονο και επίμονο, αγωνιώδες και πολύχρωμο, με επιτυχίες ή απογοητεύσεις, αλλά πάντοτε ένα πανηγύρι συγκινήσεων, συναγωνισμού και χαράς.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ακτιβιστής Διατροφή Έθιμα Παράδοση ΡΟΗ Συνταγές

Τα Πασχαλινά Τσουρέκια Του Ακτιβιστή - Συνταγή Παραδοσιακή

Ακτιβιστής στις 27.4.21 0

Μας ζήτησαν κάποιοι καλοί φίλοι την συνταγή για παραδοσιακά πασχαλινά τσουρέκια, του ακτιβιστή. Την ανεβάζουμε με την υποσημείωση πως μπορείτε να μειώσετε αν θέλετε λίγο την ποσότητα του βουτύρου και της μαργαρίνης κατά 25%. Πάντως μην φοβηθείτε αν δείτε ότι τα βούτυρα πλεονάζουν στη ζύμη. Με το ανέβασμά της θα το απορροφήσουν. Αν παραμείνει λίγο μπορείτε να το "μαζέψετε" με λίγο αλευράκι πριν το πλάσιμο.

Η συνταγή είναι πολλάκις δοκιμασμένη.

Καλή επιτυχία και Καλή Ανάσταση!!!

του ακτιβιστή

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα, μέρα να κάνουμε τσουρέκια, αύριο Μεγάλη Πέμπτη θα βάψουμε τ' αυγά.

Θυμάμαι, τί σου είναι η παιδική μνήμη, τότε που λέγαμε το τραγουδάκι για τη Μεγάλη Εβδομάδα (πόσοι το έλεγαν άραγε, και πόσοι το θυμούνται;): Μεγάλη Δευτέρα, ο Χριστός με τη μαχαίρα, Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρίθη, Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός εχάθη, Μεγάλη Πέμπτη, ο Χριστός ευρέθη, Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί, Μεγάλο Σάββατο, ο Χριστός στο θάνατο, Μεγάλη Κυριακή μπουμ από δω μπουμ από κει !!!

Εισαγωγικά να πούμε πως είναι παραδοσιακή συνταγή από το φούρνο του πατέρα μου, χρόνια φούρναρης, αρχικά με ξυλόφουρνο και αργότερα από τους πρώτους που μπήκε στη νέα τεχνολογία τότε με τους εισαγώμενους γερμανικού τύπου φούρνους.

Ο χρόνος προετοιμασίας εξαρτάται από την επαφή που έχετε με το άθλημα , τη σβελτάδα αλλά και παράγοντες τύχης. Επειδή δεν κάνουμε αγώνες ταχύτητας και μας αρέσει η τήρηση του παραδοσιακού έθιμου, δεν μας αφορά ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο χρόνος. Σίγουρα πάντως κανα 2 με 3 ώρες τις θέλετε. Στα κενά πιείτε το καφεδάκι ή το τσαγάκι σας, ρίξτε μια ματιά στον "ακτιβιστή" για τα τελευταία νέα και ακούστε όμορφη μουσική.

Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το πόσα τσουρεκάκια θα κάνετε και πόσο βάρος θα έχει το καθένα. Να υπολογίσετε όμως 30' με 45' της ώρας. Εγώ συνήθως κάνω διπλάσια ή τετραπλάσια δόση από αυτή που σας δίνω παρακάτω. Έχουμε και φίλους και ιδιαίτερα κάποιους ηλικιωμένους που είναι σε ιδρύματα. Πιστέψτε αυτές τις μέρες χαίρονται πολύ περισσότερο ένα σπιτικό τσουρέκι από το ακριβότερο δώρο.

Υλικά που θα χρειαστείτε:

1 κιλό αλεύρι δυνατό
1 κουταλάκι αλάτι
100 γρ. μαγιά νωπή
125 γρ. βούτυρο φρέσκο
125 γρ. μαργαρίνη (βιτάμ)
2 φλυτζάνια τσαγιού ζάχαρη
1 φακελάκι μαχλέπι
1 φακελάκι κακουλέ
λίγη μαστίχα
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα καυτό
7 αυγά
1 κροκάδι για το άλειμμα (το κρατάμε από τα 7 αυγά)
αμύγδαλα ή σουσάμι για το γαρνίρισμα (δεν αρέσουν στα παιδιά και τα αποφεύγω)

Κοσκινίστε το αλεύρι (ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βρεις :-) και ανακατέψτε το με το αλάτι.

Διαλύετε τη μαγιά σε 8 κουταλιές νερό ζεστό - όχι καυτό γιατί μπορεί να αδρανοποιηθεί η μαγιά και να περιμένετε μάταια να "ανέβει" η ζύμη. Ρίξτε 3-4 κουταλιές αλεύρι και ανακατέψτε το ώστε να γίνει χυλός. Τον αφήνετε να σταθεί περίπου 10', ώσπου να κάνει φούσκες. Λιώστε τα βούτυρα σε ένα μπρίκι και ζεστάνετε τα πολύ καλά.

Σε μια λεκάνη ζυμώματος (όσο μεγάλη χρειάζεται ανάλογα με τη δόση σας) βάλτε τη ζάχαρη και τα μυρωδικά (το ξύσμα πορτοκαλιού, το μαχλέπι, το κακουλέ και τη μαστίχα, κάποιοι βάζουν και μαχλέπι και κακουλέ), ρίξτε το καυτό γάλα κι ανακατέψτε μ'ένα κουτάλι.

Ρίξτε κατόπιν τα αυγά και δουλέψτε το μίγμα με τα δάκτυλα σπάζοντας τ'αυγά.

Ρίξτε μέσα τη φουσκωμένη μαγιά κι αφού δουλέψετε λίγο ακόμη το μίγμα με τα δάκτυλα, χωρίς να το ζυμώνετε (απλώς το γυρίζετε - ή αλλιώς υγραίνετε το αλεύρι), ρίξτε το αλεύρι σε 3 - 4 δόσεις και γυρίστε το ελαφρά, να ενωθεί με τα υπόλοιπα υλικά.*

Ύστερα παίρνοντας το ζεστό Βούτυρο με τις χούφτες σας λίγο-λίγο, ρίξτε το επάνω στη ζύμη και διπλώστε την πολλές φορές, χωρίς να τη ζυμώνετε, ώσπου να τελειώσει όλο το βούτυρο. Δεν χρειάζεται να απορροφηθεί εντελώς. Το βούτυρο απορροφάται καθώς η ζύμη φουσκώνει.** Σκεπάστε την με καθαρή πετσέτα και κουβερτούλα (για να μην κρυολογήσει😏 ) κι αφήστε τη σε ζεστό και υγρό μέρος να διπλασιασθεί σε όγκο, 1 ώρα περίπου.

Τότε πατήστε τη, να ξεφουσκώσει. Πλάστε δύο ή τρεις ή τέσσερις πλεξούδες.

Μπορείτε να χωρίσετε τη ζύμη σε κομμάτια περίπου ίσα σε μέγεθος.

Αν κάνετε δύο ή τρία τσουρέκια χωρίσετε τη ζύμη σε 6 ή σε 9 ίσα κομμάτια και πλάστε - πλέξτε το κάθε τσουρέκι με τρία που θα τα πλάσετε προηγουμένως σε μακριά κορδόνια.

Αν θέλετε να κάνετε περισσότερα μικρά μπορείτε να χωρίσετε σε δύο κομματάκια ανά τσουρεκάκι και να πλέξετε με τον τρόπο του σταυρού.

Βάλτε τα τσουρέκια που πλάσατε στο ταψί αφού προηγουμένως απλώσετε λαδόκολα. Σκεπάστε τα με πετσέτες κι αφήστε τα, να διπλασιασθούν σε όγκο, για 30' περίπου (μπορεί και περισσότερο - για να είστε σίγουρος πατήστε με την άκρη του δείκτη σας, αν παραμείνει εντύπωμα τότε είναι έτοιμα για φούρνισμα).

Αλείψτε τα με κροκάδι αραιωμένο με λίγο νερό και στολίστε τες με τ'αμύγδαλα ή ρίξτε λίγο σουσάμι.

Ψήστε σε φούρνο 200°C 30'περίπου. Ελέγξτε αν ψήθηκαν με οδοντογλυφίδα ή ξυλάκι από σουβλάκι. Αν βγει στεγνό είναι έτοιμες, αν όχι αφήστε τες κι άλλο στο φούρνο. Το νου σας όμως μην τις κάνετε παξιμάδια.

Βγάλτε τα τσουρέκια από τη λαδόκολα αφού κρυώσουν ελαφρά και αναποδογυρίστε τα για να μην ιδρώσουν πάνω σε πετσέτες. Αφού κρυώσουν τελείως, πολλές ώρες μετά, σκεπάστε τα με πλαστική μεμβράνη, για να μη στεγνώσουν.

* Αν η ζύμη σας είναι πολύ μαλακή μπορείτε να προσθέσετε λίγο, αλεύρι σε μικρές δόσεις και αναδιπλώνοντας πάντα τη ζύμη.

** Αν δεν έχει απορροφηθεί όλο το βούτυρο προσθέσετε λίγο αλεύρι για να τραβήξει.

ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ και ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ !!!

Ακτιβιστής

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ακτιβιστής Διατροφή Έθιμα Παράδοση ΡΟΗ Συνταγές slider1

Τα πασχαλινά τσουρέκια του ακτιβιστή - συνταγή παραδοσιακή

Ακτιβιστής στις 15.4.20 1

του ακτιβιστή

Μεγάλη Τετάρτη σήμερα, μέρα να κάνουμε τσουρέκια, αύριο Μεγάλη Πέμπτη θα βάψουμε τ' αυγά.

Θυμάμαι, τί σου είναι η παιδική μνήμη, τότε που λέγαμε το τραγουδάκι για τη Μεγάλη Εβδομάδα (πόσοι το έλεγαν άραγε, και πόσοι το θυμούνται;): Μεγάλη Δευτέρα, ο Χριστός με τη μαχαίρα, Μεγάλη Τρίτη, ο Χριστός εκρίθη, Μεγάλη Τετάρτη, ο Χριστός εχάθη, Μεγάλη Πέμπτη, ο Χριστός ευρέθη, Μεγάλη Παρασκευή, ο Χριστός στο καρφί, Μεγάλο Σάββατο, ο Χριστός στο θάνατο, Μεγάλη Κυριακή μπουμ από δω μπουμ από κει !!!

Εισαγωγικά να πούμε πως είναι παραδοσιακή συνταγή από το φούρνο του πατέρα μου, χρόνια φούρναρης, αρχικά με ξυλόφουρνο και αργότερα από τους πρώτους που μπήκε στη νέα τεχνολογία τότε με τους εισαγώμενους γερμανικού τύπου φούρνους.

Ο χρόνος προετοιμασίας εξαρτάται από την επαφή που έχετε με το άθλημα , τη σβελτάδα αλλά και παράγοντες τύχης. Επειδή δεν κάνουμε αγώνες ταχύτητας και μας αρέσει η τήρηση του παραδοσιακού έθιμου, δεν μας αφορά ενδιαφέρει ιδιαίτερα ο χρόνος. Σίγουρα πάντως κανα 2 με 3 ώρες τις θέλετε. Στα κενά πιείτε το καφεδάκι ή το τσαγάκι σας, ρίξτε μια ματιά στον "ακτιβιστή" για τα τελευταία νέα και ακούστε όμορφη μουσική.

Ο χρόνος ψησίματος εξαρτάται από το πόσα τσουρεκάκια θα κάνετε και πόσο βάρος θα έχει το καθένα. Να υπολογίσετε όμως 30' με 45' της ώρας. Εγώ συνήθως κάνω διπλάσια ή τετραπλάσια δόση από αυτή που σας δίνω παρακάτω. Έχουμε και φίλους και ιδιαίτερα κάποιους ηλικιωμένους που είναι σε ιδρύματα. Πιστέψτε αυτές τις μέρες χαίρονται πολύ περισσότερο ένα σπιτικό τσουρέκι από το ακριβότερο δώρο.

Υλικά που θα χρειαστείτε:

1 κιλό αλεύρι δυνατό
1 κουταλάκι αλάτι
100 γρ. μαγιά νωπή
125 γρ. βούτυρο φρέσκο
125 γρ. μαργαρίνη (βιτάμ)
2 φλυτζάνια τσαγιού ζάχαρη
1 φακελάκι μαχλέπι
1 φακελάκι κακουλέ
λίγη μαστίχα
ξύσμα από 2 πορτοκάλια
1 φλυτζάνι τσαγιού γάλα καυτό
7 αυγά
1 κροκάδι για το άλειμμα (το κρατάμε από τα 7 αυγά)
αμύγδαλα ή σουσάμι για το γαρνίρισμα (δεν αρέσουν στα παιδιά και τα αποφεύγω)

Κοσκινίστε το αλεύρι (ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να βρεις :-) και ανακατέψτε το με το αλάτι.

Διαλύετε τη μαγιά σε 8 κουταλιές νερό ζεστό - όχι καυτό γιατί μπορεί να αδρανοποιηθεί η μαγιά και να περιμένετε μάταια να "ανέβει" η ζύμη. Ρίξτε 3-4 κουταλιές αλεύρι και ανακατέψτε το ώστε να γίνει χυλός. Τον αφήνετε να σταθεί περίπου 10', ώσπου να κάνει φούσκες. Λιώστε τα βούτυρα σε ένα μπρίκι και ζεστάνετε τα πολύ καλά.

Σε μια λεκάνη ζυμώματος (όσο μεγάλη χρειάζεται ανάλογα με τη δόση σας) βάλτε τη ζάχαρη και τα μυρωδικά (το ξύσμα πορτοκαλιού, το μαχλέπι, το κακουλέ και τη μαστίχα, κάποιοι βάζουν και μαχλέπι και κακουλέ), ρίξτε το καυτό γάλα κι ανακατέψτε μ'ένα κουτάλι.

Ρίξτε κατόπιν τα αυγά και δουλέψτε το μίγμα με τα δάκτυλα σπάζοντας τ'αυγά.

Ρίξτε μέσα τη φουσκωμένη μαγιά κι αφού δουλέψετε λίγο ακόμη το μίγμα με τα δάκτυλα, χωρίς να το ζυμώνετε (απλώς το γυρίζετε - ή αλλιώς υγραίνετε το αλεύρι), ρίξτε το αλεύρι σε 3 - 4 δόσεις και γυρίστε το ελαφρά, να ενωθεί με τα υπόλοιπα υλικά.*

Ύστερα παίρνοντας το ζεστό Βούτυρο με τις χούφτες σας λίγο-λίγο, ρίξτε το επάνω στη ζύμη και διπλώστε την πολλές φορές, χωρίς να τη ζυμώνετε, ώσπου να τελειώσει όλο το βούτυρο. Δεν χρειάζεται να απορροφηθεί εντελώς. Το βούτυρο απορροφάται καθώς η ζύμη φουσκώνει.** Σκεπάστε την με καθαρή πετσέτα και κουβερτούλα (για να μην κρυολογήσει😏 ) κι αφήστε τη σε ζεστό και υγρό μέρος να διπλασιασθεί σε όγκο, 1 ώρα περίπου.

Διηγήσεις Έθιμα Η απέναντι όχθη Θερμαϊκός Θέρμη Κάτι όμορφο Οι Bloggers σχολιάζουν Παράδοση ΡΟΗ slider1

Διηγήσεις της γιαγιάς για τα καρκατζέλια - Ανοίγει το 12ήμερο !!!

Ακτιβιστής στις 24.12.17 0

της Κατερίνας Θεοδώρου

Από τις πιο γλυκιές εικόνες που έχω ως παιδί είναι αυτές που παραμονές Χριστουγέννων η σοφή γιαγιάκα μου, που πρόσφατα μας άφησε....καθοταν στην πολύχρωμη πολυθρόνα της δίπλα στο τζάκι κι εγώ γονατιστή μπροστά της να ακουμπώ τα γόνατα της και να περιμένω με λαχτάρα να ακούσω τις πάμπολλες ιστορίες της, που τέτοιες μέρες ήταν αφιερωμένες στους καλικάντζαρους ....Ναι, καλά καταλάβατε αυτά τα μικρά μαύρα πλασματάκια που κάνουν της εμφάνιση τους τετοιες μερες, τις μέρες του 12ημέρου( από αύριο καλή ώρα έως τις 6 Ιανουαρίου), προξενώντας ζημιές και καταστροφές στους ανθρώπους και στις περιουσίες τους. Από τις περιγραφες της από παιδί τους φανταζόμουν με όψη πάντα αποκρουστική, με δόντια μεγάλα, με αυτιά μυτερά και την ουρά τους όμοια με αυτή του διαβόλου. Συνήθως εμφανίζονταν κατά τη γιαγιά μου, να τριγυρνούν γυμνά και πεινασμένα, ή να φορούν κουρέλια προσπαθώντας να κρύψουν το ασθενικό τους σώμα.
Οι αληθινες ιστοριες λοιπόν της γιαγιας Κατερινας αναφέρονται στα καρκατζέλια, όπως τα έλεγε, με υπερβολικό φόβο!
Κι επειδή τις περισσότερες από αυτές τις έχω καταγράψει θα μοιραστώ κάποιες απόψε μαζι σας, μέρα που είναι ..... (να μη τις θυμάμαι και φοβάμαι μόνη μου είναι η αλήθεια αλλά μην το κανετε θέμα), να γυρίσουμε λίγο πίσω το χρόνο σε εκείνα τα ομορφα αγνά αθωα γεμάτα αγάπη παιδικά μας χρόνια....

Έλεγε που λέτε η γιαγιά ....:

-Ένα βράδυ έπιασαν έναν χωριανό μας στο δρόμο, λίγο έξω από το χωριό, που γύριζε από το χωράφι του, και όλη τη νύχτα τον έβαζαν να χορεύει. Μόνο όταν ακούστηκε ένα κοκόρι απ το χωριό τον άφησαν να φύγει.

-Έναν άλλον τον βρήκαν πάνω στο κάρο του να γυρνάει στο σπίτι του. Τα βόδια του απ το φόβο τους σταμάτησαν να περπατάνε και έπεσαν στη γη. Τα κέντριζαν τα καρκατζέλια όλη νύχτα με τα κεντριά τους μέχρι που ψόφισαν τα καημένα. Αυτόν τον έβαλαν να χορεύει και όταν σταματούσε τον κέντριζαν και αυτόν.

-Ένα σούρουπο είδα μία μαυροντυμένη τσιγγάνα, έλεγε η γιαγιά, να μπαίνει στην αυλή του σπιτιού μου, ήταν καμπουριασμένη με άσπρα μαλλιά και μπαστούνι, εγώ ήμουν μέσα στο σπίτι και την είδα από το παράθυρο. Είπα να της δώσω κάτι να φάει γιατί είναι αμαρτία τέτοιες μέρες να μην δώσεις σε όποιον ζητήσει. Μόλις βγήκα από το σπίτι άκουσα ένα πολύ δυνατό γέλιο και είδα ένα καρκατζέλι να τρέχει. Πρόλαβα και το είδα καλά γιατί απ τον φόβο μου λιποθύμησα. Ήταν μικρό και μαύρο με ουρά. Έτρεχε μπροστά και κοιτούσε πίσω σ εμένα και με κορόιδευε.

-Ένας φίλος του μπαμπά μου, του προπάππου μου δηλαδή , έχει πολλά χρόνια που πέθανε, τα είδε μέσα στο σπίτι του. Μπήκαν από την καμινάδα πριν τα ξημερώματα γιατί είχε σβήσει η φωτιά και ανακάτευαν το σπίτι και σκορπούσαν κάτω το αλεύρι. Φώναξε να τα διώξει και αυτά του πήραν την λαλιά. Μίλησε τα φώτα πάλι μόλις ήπιε αγιασμό και μας είπε σε όλους τι έπαθε. Άτιμα αυτά τα καρκατζέλια, όλο τον κόσμο έβλαπταν.
Συμπέρασμα σημερα το τζάκι δε σβήνει κι ας χρειαστεί να μείνω ξύπνια ως το πρωί....και προχωράμε:
-Μία γυναίκα χήρα είχε το μωρό στην κούνια και κοιμόταν. Μπήκαν μέσα στο σπίτι πολλά καρκατζέλια, την ξύπνησαν και άρχισαν να την τρυπάνε με τα κεντριά τους. Της τρυπούσαν όλη τη νύχτα, μαύρη την έκαναν την καημένη. Το μωρό δεν το πείραζαν όμως και το κουνούσαν όταν έκλαιγε. Έφυγαν όταν λάλησαν τα κοκόρια.

-Εμείς είχαμε κάνει χαλβά μια χρονιά και τον είχαμε στο ταψί. Το βράδυ τα ακούσαμε που μπήκαν και εγώ και τα αδέρφια μου. Όλοι μαζί κοιμόμασταν. Δεν μίλησε κανένας μας, τα ακούγαμε να χτυπάνε το ταψί, να γελάνε και να τρώνε. Δεν μίλαγαν Ελληνικά αυτά. Μόνο κάτι τσιριχτά λόγια έλεγαν και γελούσαν σιγά μην τα καταλάβουμε, δεν ήξεραν ότι τα καταλάβαμε και δεν κοιμόμαστε. Ήρθαν και πάνω απ τα κεφάλια μας και μας κοίταξαν. Μύριζαν σαν το γουρούνι αλλά δεν φανερωθήκαμε ότι είμαστε ξύπνιοι. Έφαγαν όλο το χαλβά και στο τέλος έριξαν το νερό της στάμνας κάτω και έφυγαν. Το τελευταίο που πρόλαβα και είδα ήταν κανένα μέτρο ύψος. Μαύρο πολύ με μια ουρά σαν της γάτας.

-Έξω από την πόρτα μας βάζαμε ένα κομμάτι ύφασμα ξεφτισμένο, να έχει πολλά κρόσσια να κρέμονται δηλαδή. Κάθε χρόνο το κάναμε αυτό γιατί έλεγαν ότι άμα έχει αυτό η πόρτα και έρθουν τα καρκατζέλια, πρώτα τους αρέσει να μετράνε πόσα κρόσσια έχει και μετά να μπαίνουν στο σπίτι. Μια χρονιά ήρθαν και τα μετρούσαν. Τα ακούγαμε από έξω να μιλάνε σιγανά και να γελάνε. Η μάνα μου μας είπε να μην μιλήσει κανένας μέχρι να φύγουν. Έμειναν εκεί πολλές ώρες θυμάμαι, εγώ ήμουν 8-9 χρονών αλλά θυμάμαι τις φωνές τους σαν να τις άκουσα εχθές. Μάλωσαν αναμεταξύ τους λίγο πριν ξημερώσει και έφυγαν. Το βάζω στην πόρτα μου αυτό το ξεφτισμένο πανί ακόμα και τώρα.....συνέχιζε η γιαγιάκα μου!

-Εγώ τα είδα μόνο μία φορά. Ήμουν δεν ήμουν 15 -16 χρονών. Έκανε πολύ κρύο εκείνο το χειμώνα και είχε ρίξει πολύ χιόνι. Εμείς τα ξύλα τα στοιβάζαμε στην αυλή. 2-3 μέρες μετά την πρωτοχρονιά πήγα να πάρω την νύχτα ξύλα για τη φωτιά από την αυλή. Μόλις άνοιξα την πόρτα για να βγω τα είδα να περνάνε από το δρόμο. Χοροπηδούσαν πάνω στο χιόνι και γέλαγαν. Δεν είχε φώτα τότε στα χωριά τις νύχτες αλλά απ το χιόνι έβλεπες καλά. Φοβήθηκα πολύ, πάγωσε το αίμα στις φλέβες μου και ούτε ξέρω πως μπόρεσα να μπω πάλι στο σπίτι και να ασφαλίσω την πόρτα. Το πρωί είδα και τα σημάδια τους πάνω στο χιόνι. Σε όλους τα έδειξα θυμάμαι. Σαν μωρού παιδιού ήταν, μικρά αλλά με μεγάλα δάχτυλα. Δεν θυμάμαι πόσα δάχτυλα είχαν όμως.

Και άντε τώρα μετά από όλα αυτά να τολμήσω να ρωτήσω :

Μύθος λοιπόν φίλοι μου οι καλικάντζαροι ή πλάσματα που όντος υπήρχαν και χάθηκαν στις μέρες μας; Φαντασιώσεις ή αληθινά βιώματα; Οι παλαιότεροι τα έβλεπαν, τα φοβόντουσαν και πρόσεχαν να μην συναντηθούν μαζί τους. Ο φόβος και ο τρόμος προσωποποιημένος. Εμείς πάλι, τα εξορίσαμε ακόμη και από το μυαλό μας, με την σύγχρονη ορθολογιστική σκέψη μας τα μετατρέψαμε σε παιδιακίστικο παραμύθι. Οι ήρωες αυτού του παραμυθιού όμως, αφού γαλούχησαν πολλές γενιές “αγνών” ανθρώπων, ίσως και να αποφάσισαν από μόνοι τους να μας εγκαταλείψουν στον τεχνολογικά τέλειο γκρίζο κόσμο μας.

ΥΓ Οι μαρτυρίες για τους καλικάντζαρους αποτελούν μέρος του αρχείου μου από τις διηγήσεις της γιαγιουλας μου και δεν ξέρω γιατί, τις μοιράζομαι για πρώτη φορά. Καταγράφηκαν σε διάστημα αρκετών ετών οπως καταλάβατε μέσω προσωπικής επικοινωνίας με τη γιαγιά μου και δυστυχως δε ζει για να έχω και τη σύμφωνη γνώμη της γι αυτή τη δημοσίευση !!!
Ξέρετε όμως κάτι ;;;
Έστω για λίγο, για οση ώρα γράφω αυτές τις αράδες.....την ξαναέφερα δίπλα μου, κοντά μου κι αυτό μου φτάνει . Να τη νιώθω και πάλι εδώ, δίπλα στο τζάκι που με έμαθε να αγαπω τόσο πολύ και να το συνδυάσω ίσως με τις ωραιότερες αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας. Να στε περήφανοι αν είχατε τη χαρά να ζήσετε όμορφα αθώα γεμάτα αναμνήσεις παιδικά χρόνια..... Να τα αγαπάτε και να τα μοιράζεστε .....