του Αντώνη Ματζάρη
Ο έρωτας του καλοκαιριού σε εκείνα τα καλοκαίρια του έρωτα.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΑΛΙΑ
Κλεισμένη μέσα στο ψυγείο του νεκροτομείου του ΑΧΕΠΑ βρισκόταν για ημέρες το άψυχο κουφάρι μιας ηλικιωμένης, που πέθανε σε ένα ταπεινό διαμέρισμα στη περιοχή Διοικητηρίου.
Επειδή κανείς συγγενής της δεν εμφανίστηκε να αναγνωρίσει το πτώμα η Διεύθυνση του Νοσοκομείου και η Αστυνομία για τυπικούς λόγους δεν μπορούσε να επιτρέψει την ταφή της.
Όλοι όμως στη Θεσσαλονίκη γνώριζαν την Αμαλία.
Πολλοί «τρελαμένοι έφηβοι» γίνανε άνδρες με την βοήθεια της ΑΜΑΛΙΑΣ.
Πιτσιρικάδες, οδηγούμενοι από τους μεγαλύτερους στην Αμαλία, μυήθηκαν στα μυστικά του «έρωτα».
Και εκείνη, σαν ιέρεια της Αφροδίτης, με τα ήσυχα καθησυχαστικά της λόγια, με τα τρυφερά της χάδια, με την ζεστή της αγκαλιά, τους έκανε όλους ευτυχισμένους, τους γνώριζε τον έρωτα και το πιο βασικό τους μετέδιδε την αγάπη για τον έρωτα.
ΔΕΥΤΕΡΟ
ΤΟ ... ΑΓΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Μια μέρα ολόλαμπρη με την γαλήνια θάλασσα να σχίζεται από τα βαποράκια και το πολύβουο πλήθος να κολυμπάει στα καταγάλανα νερά, την είδε.
Έμεινε εκεί να θαυμάζει το οβάλ σταρένιο της πρόσωπο στεφανωμένο με καστανόξανθα μακριά μαλλιά.
Το άσπρο της μπικίνι συμπλήρωνε την εικόνα της αγνότητας.
Εκείνη την ημέρα έκανε μπάνιο με τη μητέρα της.
Τις άλλες μέρες καθημερινά σχεδόν ερχότανε στην παραλία με την ξαδέλφη της.
Πάντα γλυκιά, πάντα αθώα εντυπωσίαζε.
Την ερωτεύθηκε.
Στην αρχή της το έδειχνε με παράτολμες βουτιές μετά με καθημερινή παρουσία δίπλα της.
Επί ένα μήνα τον αγνοούσε επιδεικτικά μέχρις ότου η ξαδέλφη μεσολάβησε.
Για πρώτη φορά μέσα στο “ΘΕΤΙΣ” άπλωσε και του έπιασε αυτή το χέρι.
Αστή αυτή, βέρα Σαλονικιά, έπαιρνε τις πρωτοβουλίες για τον έρωτα.
Αστή αυτή ήξερε πώς παίζεται το θαυμάσιο παιχνίδι του έρωτα.
Αστή αυτή γνώριζε τον έρωτα.
Κάθε μέρα την λάτρευε και πιο πολύ, ξενυχτούσε έξω από το σπίτι της να δει μια κίνηση, να νοιώσει την ύπαρξη της
Γιαυτήν ζούσε, γιαυτήν ανάπνεε.
Κάποτε πίσω από την σήτα του παραθύρου της την έβλεπε να του χαμογελάει και ήσυχος, ευτυχισμένος πήγαινε στο σπίτι του να ονειρευτεί.
Χωριατόπαιδο αυτός ένοιωθε την απόρριψη και ορκιζότανε να γίνει αντάξιος της.
Χωριατόπαιδο αυτός συναισθανόταν την άγνοιά του και μάθαινε.
Χωριατόπαιδο αυτός βίωνε την αδυναμία του και προσπαθούσε.
Χωριατόπαιδο αυτός υπερηφανευότανε γιατί έριξε την όμορφη παραθερίστρια.
Όταν έφυγε, έχασε τον κόσμο.
Και την αναζήτησε.
Ένα πρωινό του Σεπτέμβρη την είδε μαζί με το Σαλονικιό φίλο της όμορφη μέσα στην μπλε της ποδιά να πηγαίνει στο Σχολείο.
Την πλησίασε φωνάζοντας το όνομα της και άπλωσε τα χέρια του να την αγγίξει.
Αυτή κοντοστάθηκε, τον κοίταξε άγρια με εκείνα τα πανέμορφα μάτια της και τον χαστούκισε στο αριστερό του μάγουλο.
ΕΚΕΙΝΑ ΤΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ (3)
Όταν την είδε ήταν γυμνή σαν Αφροδίτη, λουσμένη από το ολόγιομο Αυγουστιάτικο φεγγάρι και πάσχιζε γελώντας έξω από τις καμπίνες του “ΛΕΥΤΕΡΗ” να βάλει το προκλητικό της μπικίνι.
Είχε ένα γυμνασμένο κορμί γεμάτο θηλυκότητα
Βάδιζε με ένα χορευτικό τρόπο που ανάβλυζε ζωντάνια και ενεργητικότητα.
Το θεϊκό πρόσωπό της ήταν στεφανωμένο με κοντά ξανθά μαλλιά, που δυο ουλές αμυδρές έσπαζαν την αρμονία του. Ακόμα θυμάται τα μοναδικά γαλαζοπράσινα μάτια της, το άρωμα από τα αρωματικό σαπούνι που ξεχυνόταν από το κορμί της και το γέλιο της.
Εκείνο το βραχνό γεμάτο θηλυκότητα και υποσχέσεις γέλιο στο οποίο ξεσπούσε όταν αυτός προσπαθούσε να συνεννοηθεί μαζί της με νοήματα.
Γιατί αυτή και η φίλη της ήταν Γερμανίδες και με το πράσινο Volkswagen κάνανε τουρισμό στην Ελλάδα. Σχετίστηκε αμέσως μαζί της
Τουρίστρια αυτή του έμαθε τον έρωτα χωρίς όρια
Τουρίστρια αυτή του έμαθε να μη ντρέπεται για τον έρωτα
Τουρίστρια αυτή του έμαθε ότι το γυμνό δεν είναι ανήθικο
Γερμανίδα αυτή του έμαθε να λατρεύει τη γυναίκα χωρίς ζήλια αλλά σαν ισότιμο ερωτικό σύντροφο
Και αυτός νέος με τα φύλλα της καρδιάς του ορθάνοιχτα δεχότανε αυτά τα μαθήματα μέχρι τα κατάβαθα του είναι του
Και πίστεψε ότι αυτή είναι η γυναίκα της ζωής του
Πίστεψε σε ό,τι του έλεγαν τα μάτια, τα χέρια, το κορμί της
Πίστεψε, ότι εκδήλωνε την αγάπη της, όταν τον κοίταζε μελαγχολικά και επίμονα
Πίστεψε ότι ήταν το μισό που έλειπε για την ολοκλήρωσή του
Και ζήτησε να μάθει για τη ζωή της.
Εκείνη άλλοτε γελώντας, άλλοτε μελαγχολώντας με νοήματα και χάδια σε συνεννόηση με τη φίλη της του έγραψε τα στοιχεία της
Και όταν αυτός της υποσχέθηκε ότι θα πάει να την βρει εκείνη αμίλητη τον φίλησε με τρυφερότητα.
Αποχαιρετιστήκανε μια νύχτα κολυμπώντας μόνοι στα ‘’ΒΡΑΧΙΑ’’ της Αγίας Τριάδας ενώ τα καραβάκια ολόφωτα φτάνανε στις παραλίες μας και η Θεσσαλονίκη καθρεφτιζότανε λαμπερό μαργαριταρένιο κολιέ στα νερά του Θερμαϊκού.
Μετά ένα μήνα πήρε ένα γράμμα που είχε μια φωτογραφία της με ένα άνδρα και ένα παιδί.
‘’Meine Familie. Entschuldigung. MEINE LIEBE’’
(Η οικογένειά μου. Συγνώμη. Αγάπη μου)
Η Α. η Γερμανίδα
Ο αξέχαστος έρωτας εκείνα τα καλοκαίρια του έρωτα.
