Articles by "Αρχαιολογία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρχαιολογία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

4ωρη πανελλαδική στάση εργασίας στις 16.01.2024

Η ΠΕΥΦΑ εξαγγέλλει 4ωρη πανελλαδική στάση εργασίας αύριο Τρίτη 16/01/2024.
Όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι θα παραμείνουν κλειστοί από την έναρξη της βάρδιας στις 08.00πμ έως τις 12.00μμ.

Το σωματείο των αρχαιοφυλάκων συνεχίζει τις κινητοποιήσεις αντιδρώντας στην απόφαση της πολιτικής ηγεσίας και του Οργανισμού Διαχείρισης Πολιτιστικών Πόρων, να εκχωρήσει σε ιδιώτες μέσω ανοιχτού διαγωνισμού την έκδοση των εισιτηρίων του αρχαιολογικού χώρου Ακροπόλεως, καθώς και τον έλεγχο εισόδου και ακύρωσης εισιτηρίων για την είσοδο στο μνημείο. Υπηρεσίες όπως η έκδοση, η ακύρωση εισιτηρίων και η υποδοχή των επισκεπτών, έως σήμερα παρέχονται από το φυλακτικό προσωπικό μόνιμο και ΙΔΟΧ, χωρίς καμία περαιτέρω επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.

Το Υπουργείο Πολιτισμού και η ηγεσία του ΟΔΑΠ δεν προβάλουν κανένα επιχείρημα γιατί θέλουν ιδιώτες -που μόνο σκοπό έχουν το κέρδος-, αντί πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ υπαλλήλων μονίμων ή ΙΔΟΧ, οι οποίοι υπό τον έλεγχο του Δημοσίου θα παρέχουν αυτές τις υπηρεσίες.

Η ΠΕΥΦΑ έχοντας στο πλευρό της όλο το φυλακτικό προσωπικό, μόνιμο και ΙΔΟΧ, θα συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης στη λειτουργίας των μουσείων και μνημείων της χώρας.

Η εκτελεστική γραμματεία
της ΠΕΥΦΑ.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τα λείψανα που άφησαν πίσω τους οι αρχαίοι πολιτισμοί και έχουν βρεθεί από την αρχαιολογία είναι συνήθως σπασμένα, θαμμένα και δύσκολο να αναγνωριστούν. Ωστόσο, υπάρχουν μερικά αρκετά εντυπωσιακά ευρήματα που μπορούν να μας κάνουν να ξανασκεφτούμε πλήρως τη θέση μας στην ιστορία, όπως και οι πέντε από τις πιο περίεργες ανακαλύψεις της αρχαιολογίας μέχρι σήμερα.

Παιδιά με αναπηρίες θάβονται σαν βασιλιάδες


Οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες έθαψαν πολλούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο έφηβων αγοριών, σε μια τοποθεσία που ονομάζεται Sunghir μερικές ώρες ανατολικά της σημερινής Μόσχας πριν από 34.000 χρόνια. Όταν ανασκάφηκαν οι τάφοι, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα αγόρια -που πέθαναν περίπου σε ηλικία 10 και 12 ετών και που και τα δύο έδειχναν σημάδια αναπηρίας- ήταν θαμμένα μαζί (κεφάλια δίπλα) με 10.000 χάντρες από ελεφαντόδοντο μαμούθ, περισσότερα από 20 περιβραχιόνια, περίπου 300 τρυπημένα δόντια αλεπούς, 16 δόρατα από ελεφαντόδοντο μαμούθ, κέρατα και ανθρώπινες περόνες τοποθετημένες στο στήθος κάθε παιδιού, αναφέρει το Reader’s Digest. Μεταξύ των ενηλίκων, από την άλλη πλευρά, κάποιοι τάφοι δεν είχαν θησαυρούς και άλλοι είχαν μόνο λίγους.

Προηγμένα εργαλεία της λίθινης εποχής στην Ινδία



Πάνω από το 90% των σύγχρονων ανθρώπων κατάγονται από έναν μικρό πληθυσμό Homo sapiens που έφυγε από την Αφρική πριν από περίπου 60.000 χρόνια, σύμφωνα με γενετικά στοιχεία. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτή η ομάδα θα μπορούσε να ήταν τόσο επιτυχημένη επειδή είχε αναπτύξει ανώτερα λίθινα εργαλεία. Αλλά μια τοποθεσία στη νότια Ινδία, όπου οι αρχαίες ανθρώπινες τοποθεσίες δεν έχουν μελετηθεί καλά, δείχνει ότι οι άνθρωποι εκεί είχαν προηγμένα εργαλεία πριν από περισσότερα από 200.000 χρόνια. Το αν αυτό σημαίνει ότι οι πρόγονοι του ανθρώπου έφυγαν από την Αφρική κατά κύματα ή ότι διαφορετικοί άνθρωποι βρήκαν παρόμοιες καινοτομίες ξεχωριστά, είναι άγνωστο, αλλά ενδιαφέρον, σημειώνει το Reader’s Digest.

Κρυμμένοι θησαυροί


Ακριβώς όπως ο μπαμπάς του πριν από αυτόν, ο κτηνοτρόφος της Γιούτα Γουόλντο Γουίλκοξ και ολόκληρη η οικογένειά του φρόντιζαν για τις προϊστορικές βραχώδεις γραμμές, τους πίνακες και τα πέτρινα εργαλεία που βρίσκονταν σε όλη την περιουσία τους έκτασης 4.000 στρεμμάτων που ονομάζεται Range Creek. Τα τεχνουργήματα είχαν αφεθεί από μια μυστηριώδη φυλή που ονομαζόταν Ινδιάνοι Fremont που ζούσε στην περιοχή πριν από 1.000 χρόνια και παρέμειναν ως επί το πλείστον ανενόχλητα, χάρη στις πύλες του Γουίλκοξ και στις πινακίδες «κλειστός δρόμος», που είχαν τοποθετηθεί για να αποτρέψουν τους κυνηγούς. Όταν ο Γουόλντο αποφάσισε ότι ήταν πολύ μεγάλος για να διαχειριστεί το ράντσο, πούλησε το ακίνητο στο Bureau of Land Management και τώρα εποπτεύεται από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας της Γιούτα.

Πολεμιστές από τερακότα



Όταν εργάτες που έσκαβαν ένα πηγάδι στην Κίνα το 1974 ανακάλυψαν ένα άγαλμα στρατιώτη σε φυσικό μέγεθος, ήξεραν ότι ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά δεν είχαν ιδέα τι άλλο βρισκόταν κάτω από την επιφάνεια της Γης. Οι αρχαιολόγοι ξεκίνησαν τις ανασκαφές και αυτή τη στιγμή πιστεύουν ότι υπάρχουν έως και 8.000 πήλινα αγάλματα. Οι περισσότεροι είναι πολεμιστές, ο καθένας με τη δική του έκφραση προσώπου και τα όπλα του, ενώ υπάρχουν και άλογα και άρματα πλήρους μεγέθους από τερακότα. Το έργο δημιουργήθηκε ως μαυσωλείο για τον πρώτο αυτοκράτορα της Κίνας, τον Qin Shi Huang Di, ο οποίος ανέλαβε τον θρόνο το 246 π.Χ. Ο Τσιν είναι θαμμένος σε έναν τάφο στην τοποθεσία που δεν έχει ακόμη ανασκαφεί λόγω ανησυχιών για τη σταθερότητά του, αλλά οι εξερευνήσεις γύρω του έχουν αποκαλύψει αγάλματα χορευτών και ακροβατών.


Μικρός άνθρωπος ή εξωγήινος;

Το 2003, ένας σκελετός ύψους 15 εκατοστών με μυτερό κεφάλι βρέθηκε φυσικά μουμιοποιημένος στην έρημο Ατακάμα της Χιλής. Αν και πολλοί άνθρωποι ισχυρίστηκαν ότι ο σκελετός -ο οποίος είχε οστική πυκνότητα χαρακτηριστική ενός 6χρονου παιδιού παρά το μικροσκοπικό του μέγεθος- ήταν εξωγήινος, οι επιστήμονες μπόρεσαν από τότε να αναλύσουν την αλληλουχία και να μελετήσουν το DNA του. Η Ata, όπως είναι γνωστή η γυναικεία μούμια, αποδεικνύεται ότι είναι άνθρωπος -σχετιζόταν στενότερα με αυτόχθονες Χιλιανούς, αλλά είχε και κάποια ευρωπαϊκή καταγωγή. Οι ερευνητές βρήκαν επτά διαφορετικές μεταλλάξεις των γονιδίων της που εμπλέκονται στην ανάπτυξη, αλλά δεν είναι βέβαιοι τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη σκελετική δυσπλασία της.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μία καινούργια αρχαιολογική ανακάλυψη ανοικτά των ιταλικών ακτών, αλλάζει όσα γνώριζαν οι αρχαιολόγοι για τις εμπορικές συνδέσεις της αρχαίας Ελλάδας με τη νότια Ιταλία.

Όλα ξεκίνησαν το 2018, στο πλαίσιο κατασκευής του αγωγού φυσικού αερίου Trans Adriatic Pipeline (TAP) για τη μεταφορά αερίου από το Αζερμπαϊτζάν έως την Ιταλία, μέσω Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια των έργων για τον αγωγό ανακαλύφθηκε το ναυάγιο ενός κορινθιακού πλοίου με αμφορείς, αγγεία και κεραμικά ποτήρια κρασιού στο φορτίο του, αντικείμενα που προορίζονταν για την υψηλή κοινωνία.



Πολλά από τα ακριβά σκεύη ήταν «πακεταρισμένα» σε μεγαλύτερα δοχεία, ώστε να αντέξουν το μεγάλο θαλάσσιο ταξίδι.

Η ίδια η TAP χρηματοδότησε την ανάκτηση 22 σκευών με ένα είδος υποβρυχίου με καλωδιακή καθοδήγηση και μια ειδική αντλία αναρρόφησης. Ένα πρωτοφανές γεγονός στην ιστορία της υποβρύχιας αρχαιολογίας, εφόσον το ναυάγιο βρίσκεται στο σημαντικό βάθος των 780 μέτρων.



Η μεγάλη έκπληξη ήρθε αργότερα με τις εργαστηριακές εξετάσεις, καθώς επιβεβαιώθηκε πως το ναυάγιο και τα αντικείμενά του χρονολογούνται στον 7ο αιώνα π.Χ. Η σημαντική αυτή ανακάλυψη μετακινεί την έναρξη των εμπορικών σχέσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Magna Grecia σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου από ό,τι πιστευόταν μέχρι σήμερα.



Ο Ιταλός Υπουργός Πολιτισμού, Dario Franceschini, έκανε λόγο για μια «μεγάλη ανακάλυψη που καταδεικνύει την ανάγκη επιστροφής στην επένδυση της υποβρύχιας αρχαιολογίας» και διαβεβαίωσε ότι πρόθεση του υπουργείου είναι να φέρει στην επιφάνεια και τα υπόλοιπα 200 ευρήματα, που για την ώρα παραμένουν στον βυθό, καθώς και να δημιουργήσει ένα Μουσείο.




Ο γενικός διευθυντής των Κρατικών Μουσείων της Ιταλίας, Massimo Osanna, δήλωσε πως οι σημερινές ερευνητικές τεχνολογίες επιτρέπουν τον εντοπισμό πολύτιμων λεπτομερειών από το περιεχόμενο αμφορέων και αγγείων, «μέχρι και την ποικιλία των ελιών».


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Διαμαρτυρία ενάντια στην λύση της απόσπασης των αρχαίων της Βενιζέλου πραγματοποίησαν χθες το απόγευμα μέλη της «Οικολογίας-Αλληλεγγύης» τα οποία συγκεντρώθηκαν στη νέα παραλία, κοντά στις ομπρέλες του Ζογγολόπουλου και στη συνέχεια μοίρασαν έντυπο στους διερχόμενους με τις θέσεις της αυτοδιοικητικής κίνησης.

Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν πολίτες οι οποίοι όχι μόνο τάχθηκαν με την άποψη της «Οικολογίας – Αλληλεγγύης» αλλά πήραν το φυλλάδιο της κίνησης και το μοίρασαν σε άλλους!

Να σημειωθεί ότι η «Οικολογία – Αλληλεγγύη» ενώνει τις δυνάμεις της με τους φορείς, τις συλλογικότητες και τους πολίτες της Θεσσαλονίκης που αγωνίζονται για να παραμείνουν τα αρχαία στο σταθμό Βενιζέλου του μετρό και ζητά να εισακουστεί η τεχνική μελέτη που δίνει τη δυνατότητα να υπάρχουν στον ίδιο χώρο της Βενιζέλου και ο σταθμός Μετρό και τα αρχαιολογικά ευρήματα.

Όπως αναφέρεται στο φυλλάδιο που μοιράστηκε «πρόκειται για το αυθεντικό και ατόφιο εμπορικό κέντρο και αστικό, πολεοδομικό τοπίο της βυζαντινής Θεσσαλονίκης που διατηρήθηκε από τον 4ο αιώνα μ.Χ. μέχρι σήμερα. Αυτό το μοναδικό στην ανατολική Μεσόγειο εύρημα μπορεί να αποτελέσει τουριστικό και επιστημονικό πόλο έλξης παγκόσμιας εμβέλειας και ανάπτυξης για τη Θεσσαλονίκη. Ενώ ο πρωθυπουργός επιμένει στην απόσπαση και επανατοποθέτηση που θα κατακερματίσει το μνημείο αυτό, στερώντας του την αυθεντικότητα που είναι απαραίτητος παράγοντας για να αναγνωριστεί ως μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς από την UNESCO, σύσσωμη η διεθνής και η ελληνική επιστημονική κοινότητα απευθύνει εκκλήσεις στον πρωθυπουργό για τη διατήρηση στη θέση του».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το υπέροχο μυστικό της Καρδίτσας που ελάχιστοι ξέρουν και που πρέπει να λάμψει σε όλο τον κόσμο.

Ο Θολωτός Τάφος του Αιάτου (Ξινονερίου-Γεωργικού), το μεγάλο θαύμα

Τι απεικονίζει άραγε αυτός ο πίνακας; Άραγε να είναι μια δίνη από άστρα, μια δίνη της θάλασσας; Το μάτι του τυφώνα; Αυτή είναι η άψογη Θόλος του θολωτού τάφου του Γεωργικού - Ξινονερίου Καρδίτσας που σχεδόν αγγίζει τα 9 μέτρα! 

Δεν μπορείς να μπεις μέσα, μπορείς να κάνεις μια απέλπιδη προσπάθεια να το φωτογραφήσεις για να δείξεις σε όλον τον κόσμο ότι αυτό το τόσο άγνωστο μνημείο αγγίζει και ξεπερνά την τελειότητα, ότι για να μπουν αυτές οι ασβεστολιθικές πέτρες στην θέση τους εκεί μέσα έγινε ασύλληπτο θαύμα. 

Θα περίμενες αυτό το μνημείο να ήταν σημείο αναφοράς που να ξεπερνούσε τα όρια της περιοχής του. Να ήταν ανάμεσα στα μεγάλα θαύματα αυτής της χώρας. Όχι! Απόλυτη λήθη και εγκατάλειψη! 

Μέτρα τις πέτρες, δες πως τις τοποθέτησαν και τώρα πες μου, αυτό δεν είναι θαύμα;

Φώτο: Kostis Talos /Αθηνολόγιο

*μια κοινοποίηση για το μνημείο απαραίτητη και όποιος το κάνει να αναφέρει "θολωτός τάφος Ξινονερίου-Γεωργικού" κάντε το γνωστό, να ακουστεί αυτό το όνομα. Μόνο αν γίνει γνωστό ίσως ασχοληθούν

Αθηνολόγιο

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το παιδί δεν ήταν πάνω από 2,5-3 ετών: επί 78.000 χρόνια αναπαυόταν σε έναν ρηχό τάφο, όπου το τοποθέτησε με φροντίδα η οικογένειά του, μέσα σε ένα σπήλαιο της Κένυας. Οι αρχαιολόγοι, μετά από οκτώ χρόνια ανασκαφών, έφεραν στο φως τον αρχαιότερο τάφο σύγχρονου ανθρώπου στην Αφρική, στην καρδιά ενός τροπικού δάσους.


Ο «Μτότο», όπως τον βάφτισαν οι επιστήμονες, μια λέξη που σημαίνει «παιδί» στα σουαχίλι, πέθανε προτού να κλείσει τα 3 του χρόνια σε μια περιοχή που σήμερα αποκαλείται Πάνγκα για Σαΐντι. Το σωματάκι του τοποθετήθηκε σε έναν τάφο, τυλιγμένο σε ένα σάβανο, σε εμβρυική στάση, με το κεφάλι του ακουμπισμένο σε ένα «μαξιλαράκι». Και για τους αρχαιολόγους αυτό σημαίνει ότι οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες πρόγονοί μας που κατοικούσαν στην περιοχή είχαν ήδη αναπτύξει ταφικές τελετές.



Πρόκειται για τον αρχαιότερο τάφο που έχει βρεθεί στην Αφρική, την ήπειρο όπου έκανε την εμφάνισή του ο σύγχρονος άνθρωπος.

Η ανακάλυψή του, όπως περιγράφεται σήμερα στο περιοδικό Nature, ήταν καρπός μια μακράς διαδικασίας, γεμάτης από εκπλήξεις.

Όλα ξεκίνησαν το 2013. Μια ομάδα αρχαιολόγων άρχισε την ανασκαφή στο σπήλαιο, σε ένα σημείο όπου είχαν ήδη βρεθεί στο παρελθόν πολλά προϊστορικά εργαλεία.

Μεταξύ άλλων, βρήκαν μια ασυνήθιστη κοιλότητα, όπου υπήρχαν οστά τα οποία όμως διαλύονταν όταν προσπαθούσαν να τα αποκαλύψουν.

Το 2017, στις συμπληρωματικές ανασκαφές, αποκάλυψαν όλο το όρυγμα, βρίσκοντας έναν μικρό τάφο σε βάθος τριών μέτρων που περιείχε έναν σωρό αποσυντιθεμένων οστών. Κανείς δεν ήξερε αν προέρχονταν από ζώα ή από ανθρώπους. Λόγω του μεγέθους του, κάποιοι θεώρησαν ότι επρόκειτο για οστά πιθήκου, όπως εξήγησε ο Μίχαελ Πετράλια, καθηγητής στο Ινστιτούτο Μαξ Πλανκ και εκ των συγγραφέων της μελέτης.



Αυτή τη φορά ωστόσο, οι αρχαιολόγοι δεν θα άφηναν τα εύθραυστα οστά να διαλυθούν: τα διέσωσαν καλύπτοντάς τα με γύψο και τα έστειλαν στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Ναΐρόμπι, όπου οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν δόντια που έδειχναν να ανήκουν σε άνθρωπο. Τα οστά συνέχισαν την οδύσσειά τους, αυτή τη φορά σε ένα εξειδικευμένο εργαστήριο του Μπουργκός, στην Ισπανία, όπου τα μετέφερε ένας Κενυάτης ερευνητής. Με τη μέθοδο της τομογραφίας, οι ειδικοί «είδαν» έναν μικρό σκελετό, όπως θυμάται, εμφανώς συγκινημένη ακόμη και σήμερα, η Μαρία Μαρτινόν-Τόρες, η βασική συντάκτρια της μελέτης.

Ο σκελετός δείχνει ότι το παιδί τοποθετήθηκε ξαπλωμένο στο δεξί του πλευρό, με τα πόδια διπλωμένα προς το στήθος. Το κρανίο του είχε αποκοπεί, επειδή φαίνεται ότι το «μαξιλάρι» όπου ακουμπούσε αποσυντέθηκε με τον χρόνο και άφησε ένα κενό, όπου έπεσε αργότερα το κεφαλάκι του παιδιού.


Το σώμα φαίνεται επίσης ότι ήταν τυλιγμένο σε ένα είδος «σάβανου», αλλά οι ειδικοί δεν γνωρίζουν αν ήταν κάποιο δέρμα ζώου ή άλλο είδος φυτικού «υφάσματος».

«Το παιδί σκοπίμως τοποθετήθηκε εκεί και έτυχε ιδιαίτερης προσοχής από την κοινότητά του», εκτιμά η ερευνήτρια του Εθνικού Κέντρου Ανθρώπινης Εξέλιξης του Μπουργκός. Η εμβρυακή στάση του σώματος ήταν συνηθισμένη πρακτική στους Χόμο Σάπιενς και τους Νετάντερταλ, αλλά το γεγονός ότι τοποθέτησαν τον Μτότο «σαν να κοιμόταν» και τον σκέπασαν με ένα σάβανο «δείχνει μια τρυφερότητα, μια χειρονομία αποχαιρετισμού». «Μόνο οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν τον νεκρό με τον ίδιο σεβασμό, ακόμη και την ίδια τρυφερότητα, που αντιμετωπίζουν τους ζωντανούς. Ακόμη και όταν πεθαίνουμε, παραμένουμε μέλη της ομάδας μας», πρόσθεσε.



Η ανακάλυψη των οστών ενός παιδιού, τόσο καλά διατηρημένων, είναι εξαιρετικά σπάνιο γεγονός στην Αφρική, όπου τα ανθρώπινα λείψανα «μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού», σχολίασε ο Αντουάν Μπαλζό, παλαιοανθρωπολόγος στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Παρισιού, που δεν συμμετείχε στη μελέτη. Στην ήπειρο αυτήν έχουν βρεθεί τα παλαιότερα απολιθώματα του «Σοφού Ανθρώπου», ηλικίας 300.000 ετών. Όμως οι αρχαιότεροι τάφοι, ηλικίας άνω των 100.000 ετών, έχουν βρεθεί στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή.

Το φύλο του παιδιού παραμένει αδιευκρίνιστο. Είναι βέβαιο ωστόσο ότι ανήκε σε μια κοινότητα κυνηγών-τροφοσυλλεκτών αφού στην περιοχή έχουν βρεθεί διάφορα υπολείμματα από αντιλόπες και άλλα ζώα καθώς και πέτρινα εργαλεία. Οι επιστήμονες έχουν κατά συνέπεια μια εικόνα του πώς θα έμοιαζε η ζωή την εποχή που έζησε και πέθανε ο Μτότο.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού (ΕΕΠΠ) ενώνει τη φωνή της με τις κραυγές αγωνίας για το μέλλον και την τύχη των αρχαιοτήτων στον Σταθμό Βενιζέλου του μετρό Θεσσαλονίκης, μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που ανοίγει τον δρόμο για την καταστροφική αποξήλωσή τους.

Σε ανακοίνωσή της η ΕΕΠΠ επισημαίνει το οριακό της σχετικής πλειοψηφίας στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της χώρας και απευθύνει έκκληση στον πρωθυπουργό και την υπουργό Πολιτισμού - έστω και τώρα - να παρέμβουν, καθιστώντας τους συνυπεύθυνους με τη διοίκηση της «Αττικό Μετρό», «για τη μεγαλύτερη πολιτισμική καταστροφή που θα έχει συντελεστεί στη χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια... και διεθνή διασυρμό για την Ελλάδα».


Η ανακοίνωση της Ελληνικής Εταιρείας Περιβάλλοντος και Πολιτισμού

Σύμφωνα με εκτενή δημοσιεύματα στον Τύπο, η απόφαση της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, με την οριακή πλειοψηφία μιας και μόνης ψήφου, τουτέστιν 13 έναντι 12, έκρινε νόμιμη την απόφαση της Υπουργού Πολιτισμού για απόσπαση και επανατοποθέτηση των σημαντικότατων αρχαιοτήτων που βρέθηκαν στο Σταθμό Βενιζέλου του Μετρό Θεσσαλονίκης. Αποτελεί σεβαστή δικαστική απόφαση όσον αφορά το διατακτικό της αλλά συνάμα αφόρητο πλήγμα για το πολιτισμικό κύρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, πολύ δε περισσότερο για τον ίδιο τον ελληνικό πολιτισμό.

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού καλεί τον Πρωθυπουργό και την Υπουργό Πολιτισμού οι οποίοι, μοιραία πλέον, μαζί με την από το 2019 Διοίκηση της «Αττικό Μετρό» θα καταστούν συνυπεύθυνοι για την μεγαλύτερη πολιτισμική καταστροφή που θα έχει συντελεστεί στη χώρα μας τα τελευταία πενήντα χρόνια, να συνειδητοποιήσουν άμεσα ότι η δικαστική αυτή απόφαση αποτελεί Πύρρειο νίκη για την κυβέρνηση και διεθνή διασυρμό για την Ελλάδα. Τους καλούμε να σεβαστούν τις απόψεις των ξένων ειδικών από τα κορυφαία πολιτιστικά ιδρύματα διεθνώς, των Ελλήνων αρχαιολόγων και όλων ημών των συνετών πολιτών που διακαώς επιθυμούμε την διάσωση αυτής της πολιτισμικής κληρονομιάς, εφ' όσον μάλιστα η διατήρηση των συγκεκριμένων αρχαιοτήτων κατά χώραν παραμένει εφικτή και ίσως μάλιστα η μόνη εφικτή λύση που σέβεται την καταληκτική ημερομηνία για το μετρό του Δεκεμβρίου 2023.

Θέματα πολιτισμικής κληρονομιάς δεν αποτελούν κάποιο είδος οικονομικής ή διοικητικής ρύθμισης που επιτρέπεται να κριθούν έστω με την διαφορά μιας ψήφου, αλλά κεντρικά και συστατικά στοιχεία της ελληνικής ταυτότητας που δικαιολογούν τη θέση της χώρας στον κόσμο και όπου, ως εκ τούτου, μόνο μια ευρύτερη συναίνεση μπορεί να προσδώσει ουσιαστική εγκυρότητα σε οποιαδήποτε τελική απόφαση.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αιγύπτιοι αρχαιολόγοι που εργάζονται στο Δέλτα του Νείλου ανακάλυψαν δεκάδες σπάνιους προδυναστικούς τάφους που ανάγονται στην περίοδο πριν από τα βασίλεια των Φαραώ στην Αίγυπτο πριν από περισσότερα από 5.000 χρόνια.

Ανακάλυψαν επίσης τάφους από την ύστερη περίοδο των Υκσώς (1650 έως 1500 π.Χ.), όταν μετανάστες από τη Δυτική Ασία κατέλαβαν τη χώρα βάζοντας τέλος στο Μέσο Βασίλειο της Αιγύπτου.

Τα ευρήματα στην επαρχία Ντακάλια βόρεια του Καΐρου θα μπορούσαν να ρίξουν φως σε δύο σημαντικές μεταβατικές περιόδους στην αρχαία Αίγυπτο, σύμφωνα με αιγυπτιολόγους.

Οι τάφοι περιλαμβάνουν 68 από την περίοδο της (πόλης) Βούτος (Βουτώ) που ξεκίνησε γύρω στο 3300 π.Χ. και πέντε από την περίοδο Νακάντα Β', ακριβώς πριν από την εμφάνιση της πρώτης δυναστείας της Αιγύπτου γύρω στο 3100 π.Χ., σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργείου Τουρισμού και Αρχαιοτήτων.

Περιλαμβάνουν επίσης 37 τάφους από την εποχή των Υκσώς, που άρχισαν να μεταναστεύουν από το Σινά στην Αίγυπτο γύρω στο 1800 π.Χ.



«Είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον νεκροταφείο επειδή συνδυάζει ορισμένες από τις πιο πρώιμες περιόδους της αιγυπτιακής ιστορίας με μια άλλη σημαντική εποχή, την περίοδο των Υκσώς», δήλωσε η Σαλίμα Ικράν, αιγυπτιολόγος στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο του Καΐρου.

«Οι αιγυπτιολόγοι εργάζονται για να καταλάβουν πώς οι Αιγύπτιοι και οι Υκσώς ζούσαν μαζί και σε ποιο βαθμό οι τελευταίοι αποδέχθηκαν τις αιγυπτιακές παραδόσεις».


Οι τάφοι της Βούτος είχαν ωοειδές σχήμα και τα πτώματα τοποθετούνταν μέσα σε καθιστή θέση, ανέφερε η ανακοίνωση του υπουργείου.

Μερικοί από τους τάφους της περιόδου Νακάντα περιελάμβαναν κυλινδρικά και αχλαδόμορφα αγγεία.

Οι τάφοι των Υκσώς ήταν κυρίως ημιορθογώνιοι με τα πτώματα να τοποθετούνται σε πλήρη έκταση και το κεφάλι να βλέπει επίσης προς τη δύση.

«Η αποστολή ανακάλυψε επίσης μια ομάδα από φούρνους, εστίες, υπολείμματα θεμελίων οπτοπλινθοδομής , πήλινα αγγεία, φυλακτά, ειδικά σκαραβαίους, μερικοί από τους οποίους ήταν φτιαγμένοι από ημιπολύτιμους λίθους και κοσμήματα όπως ενώτια», αναφέρεται στην ανακοίνωση.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Επιστήμονες πραγματοποίησαν αλληλούχιση του αρχαιότερου DNA του Homo sapiens και ανακάλυψαν ότι πολλοί από τους πρώτους ανθρώπους της Ευρώπης είχαν γονίδια Νεάντερταλ στα γενεαλογικά τους δέντρα. Ωστόσο, δεν σχετίζονται με μεταγενέστερους Ευρωπαίους, σύμφωνα με δύο μελέτες γονιδιωμάτων που χρονολογούνται πριν από 45.000 χρόνια και τα οποία βρέθηκαν σε σπήλαια στη Βουλγαρία και την Τσεχία.

Από την έρευνα προκύπτουν νέα στοιχεία σύμφωνα με τα οποία, οι σύγχρονοι άνθρωποι έρχονταν συχνά σε επαφή με τους Νεάντερταλ και άλλους εξαφανισμένους συγγενείς τους.

Η γενετική ιστορία των πρώτων ανθρώπων στην Ευρώπη και την Ασία είναι ακόμα ελλιπής. Αν και οι ερευνητές έχουν ήδη αλληλουχήσει DNA από τους Νεάντερταλ και άλλους εξαφανισμένους συγγενείς τους που χρονολογούνται πριν από 430.000 χρόνια, έχουν έλλειψη γενετικών πληροφοριών από την Μουστιαία Περίοδο -την ιδιαίτερη περίοδο της Παλαιολιθικής περιόδου, η οποία διαρκεί από το 100.000 έως το 40.000 π.Χ.



Τα γονιδιώματα που ανήκουν σε ανθρώπους από τη Σιβηρία και τη Ρουμανία δεν έδειξαν καμία σχέση με μεταγενέστερα κύματα Ευρωπαίων, αλλά ένα απολίθωμα ηλικίας 40.000 ετών από την Κίνα, συνδέεται εν μέρει με τους σύγχρονους πληθυσμούς της Ανατολικής Ασίας.

Αυτοί οι πρώτοι Ευρασιάτες έφεραν το DNA των Νεάντερταλ. Οι ερευνητές πίστευαν ότι προήλθε, πιθανώς, από τη διασταύρωση των αρχαίων ανθρωπίδων στη Μέση Ανατολή πριν από 50.000-60.000 χρόνια. Ωστόσο, το 2015, όταν οι επιστήμονες εξέτασαν το γονιδίωμα ενός άνδρα που έζησε στην περιοχή Peștera cu Oase στη Ρουμανία πριν από περίπου 40.000 χρόνια, διαπίστωσαν ότι είχε κληρονομήσει αυτό το DNA από κάποιον πρόγονό του που είχε διασταυρωθεί με Νεάντερταλ, περίπου τέσσερις με έξι γενιές πιο πίσω στο γενεαλογικό του δέντρο.

Η ανακάλυψη αυτή ήταν η πρώτη ένδειξη ότι οι Homo sapiens είχαν σεξουαλικές επαφές με τους Homo neanderthalensis στην περιοχή της Ευρώπης. Οι επιστήμονες δεν γνωρίζουν αν αυτές οι διασταυρώσεις ήταν συχνές στην Ευρώπη. Πάντως, ο συγκεκριμένος έζησε περίπου την εποχή που οι πληθυσμοί των Νεάντερταλ άρχισαν να εξαφανίζονται από την περιοχή.



Οι τελευταίες μελέτες γονιδιώματος, οι οποίες δημοσιεύθηκαν στις 7 Απριλίου, σύμφωνα με το περιοδικό «Nature», αποσαφηνίζουν τις σχέσεις μεταξύ των πρώτων σύγχρονων ανθρώπων της Ευρώπης, Homo sapiens και Νεάντερταλ, αλλά θέτουν νέα ερωτήματα. Μια μελέτη, που επίσης δημοσιεύθηκε στο «Nature», βασίζεται σε ένα δόντι και υπολείμματα που ανακαλύφθηκαν στο σπήλαιο Μπάχο Κίρο (Bacho Kiro) στη Βουλγαρία. Η άλλη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο «Nature Ecology and Evolution», εξετάζει ένα σχεδόν πλήρες κρανίο από το σπήλαιο Zlatý kůň στην Τσεχία.

Τα απολιθώματα που βρέθηκαν στο βουλγαρικό σπήλαιο χρονολογούνται προ 45.900 και 42.600 ετών, και είχαν πρόσφατους προγόνους Νεάντερταλ, σύμφωνα με την επιστημονική ομάδα με επικεφαλής την μοριακό βιολόγο Mateja Hajdinjak και τον εξελικτικό γενετιστή Svante Pääbo από το Ινστιτούτο Max Planck (MPI–EVA) στη Λειψία της Γερμανίας.

Οι σημερινοί άνθρωποι μη αφρικανικής καταγωγής έχουν κληρονομήσει από τους Νεάντερταλ περίπου το 2% των γονιδίων τους, αλλά τα απολιθώματα των ανθρώπων που βρέθηκαν στο σπήλαιο Μπαχο Κίρο είχαν ελαφρώς περισσότερα- 3,4-3,8%– και τα τμήματα χρωμοσωμάτων – τα οποία συντομεύονται σε διαδοχικές γενιές – ήταν σημαντικά μεγαλύτερα.

Μετρώντας αυτά τα τμήματα, οι ερευνητές υπολόγισαν ότι οι άνθρωποι που έζησαν στο Μπάχο Κίρο είχαν προγόνους Νεάντερταλ περίπου έξι με επτά γενιές πίσω και, πιθανώς, στην Ευρώπη, όχι στη Μέση Ανατολή.

«Μελετήσαμε αυτά τα τεράστια τμήματα. Ήταν εκπληκτικό», λέει η Hajdinjak, η οποία σήμερα εργάζεται στο Ινστιτούτο βιοϊατρικής έρευνας Francis Crick στο Λονδίνο και ήταν μέλος της ομάδας που εντόπισε τα ίδια μοτίβα στο γονιδίωμα του ανθρώπινου απολιθώματος που βρέθηκε στη Ρουμανία.



Η καταγωγή Νεάντερταλ του γυναικείου κρανίου που ανακαλύφθηκε στο τσεχικό σπήλαιο χρονολογείται ακόμη πιο παλιά, 70-80 γενιές πίσω (2.000–3.000 χρόνια πίσω), λέει ο Johannes Krause, παλαιογενετιστής στο Ινστιτούτο Max Planck που ηγήθηκε της μελέτης. Η ομάδα του δεν μπόρεσε να χρονολογήσει το κρανίο με ακρίβεια, λόγω μόλυνσης. Αλλά με βάση τη γενεαλογική της καταγωγή, ο Krause υποψιάζεται ότι είναι άνω των 45.000 ετών. «Πλέον έχουμε μερικά από τα αρχαιότερα ανθρώπινα γονιδιώματα που έχουν ανακαλυφθεί», προσθέτει η Hajdinjak.

Τα ευρήματα από το βουλγαρικό σπήλαιο και το τσεχικό δεν σχετίζονται με τους νεότερους Ευρωπαίους, αρχαίους ή μοντέρνους, πράγμα που σημαίνει ότι οι γενεαλογίες τους πρέπει να εξαφανίστηκαν από την περιοχή. Όμως η Hajdinjak και οι συνάδελφοί της διαπίστωσαν ότι οι άνθρωποι του Μπάχο Κίρο είχαν κάποια σχέση με τους σύγχρονους ανατολικούς Ασιάτες και τους ιθαγενείς Αμερικανούς. Η Hajdinjak εκτιμά ότι τα απολιθώματα στο βουλγαρικό σπήλαιο προέρχονται από έναν πληθυσμό που κάποτε ζούσε στην Ευρασία, αλλά έφυγε από την Ευρώπη και εξαπλώθηκε στην Ασία.

«Το γεγονός ότι αρκετοί άνθρωποι από το Μπάχο Κίρο είχαν πολύ πρόσφατους συγγενείς Νεάντερταλ υποδηλώνουν ότι οι ομάδες διασταυρώνονταν συχνά στην Ευρώπη», λέει η Marie Soressi, αρχαιολόγος στο Πανεπιστήμιο του Λάιντεν στην Ολλανδία, η οποία σχεδιάζει να εξετάσει την ευρωπαϊκή αρχαιολογία μέσω αυτής της προσέγγισης.

Τα λίθινα εργαλεία και άλλα αντικείμενα που είναι κοινά στην Παλαιολιθική περίοδο και διαφέρουν από αυτά των Νεάντερταλ, θα μπορούσαν να είναι προϊόν πολιτιστικών ανταλλαγών ή ακόμη και επιμιξία πληθυσμών. «Θέλουμε πραγματικά να κατανοήσουμε καλύτερα τι συνέβη, ποια ήταν η ιστορική διαδικασία και πόσο ειρηνικές ήταν αυτές οι συναντήσεις», αναφέρει η Soressi.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Κ.Ν.Μ.Καζαμιάκης*

Ένα κομμάτι του βουνού, πέτρα από την πέτρα του.

Επικούρειος Απόλλων Βασσών. Κυριαρχεί σ` ένα ορεινό, μοναχικό Αρκαδικό τοπίο.

Ναών δ` όσοι πελοποννησίοις εισί, μετά γε τον εν Τεγέα προτιμώτο ούτος αν του λίθου τε ες κάλλος και της αρμονίας ένεκα. Παυσανίας 8, 41, 8.

Ο Παυσανίας, θεωρεί το ναό του Απόλλωνα, δεύτερο, μετά το ναό της Αλέας Αθηνάς της Τεγέας, πελοποννησιακό ναό σε κάλλος και αρμονία και αναφέρει ότι ο αρμονικός, περικαλλής ναός, είναι έργο του Ικτίνου του αρχιτέκτονα του Παρθενώνα. Η χρονική απόσταση της επίσκεψης του περιηγητή Παυσανία από την κατασκευή του ναού ξεπερνά τα 550 χρόνια άρα η άποψη του για τον Ικτίνο είναι δεκτή με επιφυλάξεις.

Ο Ναός του Επικουρείου Απόλλωνα Βασσών.

Δωρικός ναός των Βασσών ή της Φιγαλείας στα όρια των νομών Ηλείας, Μεσσηνίας και Αρκαδίας, 14 χιλιόμετρα από την Ανδρίτσαινα. Ο ναός βρίσκεται σε υψόμετρο 1131 μ. στα Αρκαδικά βουνά, στο όρος Κωτύλιο. Είχε κτιστεί για να τιμηθεί ο Επικούρειος Απόλλων, κατά πάσαν πιθανότητα στο διάστημα 450 – 425 π. Χ.

Το κύριο υλικό δόμησης του ναού είναι ο τοπικός γκρίζος, σκληρός, στρωσιγενής ασβεστόλιθος. Οι στρώσεις στο πέτρωμα δομής και η μειωμένη του αντοχή απετέλεσαν με τα χρόνια και τους παγετούς ένα από τα ευαίσθητα θέματα που συνέβαλαν στη φθορά του οικοδομήματος. Εκτός από τον τοπικό στρωσιγενή, γκρίζο ασβεστόλιθο, που υπήρξε το κύριο υλικό δομής του ναού, χρησιμοποιήθηκε και μάρμαρο, κυρίως στο γλυπτικό διάκοσμο.

Ο ναός έχει 6 κίονες στις στενές όψεις και 15 στις μακρές. Οι διαστάσεις του είναι 14,65 Χ 38.30 μ. Τα αετώματα έχουν χαθεί από την αρχαιότητα ενώ η συνεχής ιωνική εσωτερική ζωφόρος εικονογραφεί δύο κύκλους μυθολογικών θεμάτων: Αμαζονομαχία και μάχη Κενταύρων και Λαπιθών. Όλες οι ανάγλυφες πλάκες της ζωφόρου αφαιρέθηκαν από τον Επικούρειο Απόλλωνα το 1812 και εκτίθενται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ιδιομορφίες, μορφολογικές ιδιαιτερότητες και ιδιοτυπίες του ναού:

Ισχυρότατον ανάγκη· κρατεί γαρ πάντων. Θαλής ο Μιλήσιος.

Ανάγκα και Θεοί πείθονται. Σιμωνίδης ο Κείος.

Ουδείς ανάγκης μείζον ισχύει νόμος. Μένανδρος.




Ο προσανατολισμός του ναού είναι προς Βορρά, και όχι προς την Ανατολή, όπως συνηθίζεται σχεδόν σ` όλους τους ναούς. Δεν έχει το συνηθισμένο προσανατολισμό Α-Δ, αλλά Β-Ν. Αυτό μπορεί να συνδέεται με θρησκευτικούς λόγους της αρχαίας Αρκαδίας και του λεγόμενου Υπερβόρειου Απόλλωνα. Η προσωπική μου άποψη, που προέκυψε από ακριβείς μετρήσεις και σχεδιάσεις του ανάγλυφου της περιοχής γύρω από τον ναό, για την τοποθέτηση του κτίσματος, έχει να κάνει με πρακτικούς λόγους χωροθέτησης του μνημείου και την ύπαρξη παλιότερων ναών στην ίδια θέση. ( βλ. Θέατρο Θορικού όπου διαπιστώνουμε πόσο εύκολα η ελληνική αρχιτεκτονική μπορούσε να προσαρμοστεί στις ανάγκες, βάζοντας στην άκρη το μνημειώδες στιλ.) Ανάγκᾳ δ᾿ οὐδὲ θεοὶ μάχονται, Σιμωνίδης ο Κείος. Αν το έδαφος δεν άφηνε περιθώρια για άλλη θέση τότε αυτή η μέγιστη πραγματικότητα- ανάγκη θα πείσει και τον ίδιο τον Απόλλωνα που για χάρη του κτίζεται αυτός ο ναός.

- Ο ναός έχει 6 κίονες στις στενές όψεις και 15 στις μακρές ( 6Χ 15), αντί για 13 ( 6Χ13), που επέβαλε η ναοδομία της κλασσικής εποχής. Έτσι, η μορφή του είναι περισσότερο επιμήκης, όπως στους αρχαϊκούς ναούς.

-Πέντε ζεύγη ιωνικών ημικιόνων διατάσσονται εσωτερικά στον ανατολικό και δυτικό τοίχο του σηκού. Πάνω από τα κιονόκρανα αναπτύσσεται ο ιωνικός θριγκός με συνεχή ζωφόρο μήκους 31 μ. με 23 μαρμάρινες πλάκες. Ποιοι έβλεπαν και θαύμαζαν αυτήν την εσωτερική ζωφόρο; Στις 12, από τις 23, πλάκες της ζωφόρου απεικονίζεται η Αμαζονομαχία ενώ στις άλλες 11 η Κενταυρομαχία. Στην ανασκαφή του 1812 οι πλάκες βρέθηκαν καταπλακωμένες στο σηκό από τα υπερκείμενα αρχιτεκτονικά μέλη. Το 1815 μεταφέρθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο, όπου μπορεί να τις θαυμάσει ο κάθε επισκέπτης.

Λίγα χρόνια πριν ο Φειδίας τοποθέτησε τη ζωφόρο στον Παρθενώνα πάνω, γύρω και εξωτερικά του σηκού, τον οποίο περιέτρεχε η ζωφόρος με μήκος 160 μ.

-Στο πίσω μέρος του σηκού, πίσω από το αξονικό στήριγμα με το κορινθιακό κιονόκρανο, στο νότιο άκρο, υπήρχε ένα είδος αδύτου όπου δέσποζε το άγαλμα του θεού Απόλλωνα με ύψος 6.60 μ.

-Ένα άνοιγμα μεγάλων διαστάσεων στον ανατολικό τοίχο του σηκού επέτρεπε την απρόσκοπτη θέαση προς την κορυφή του Λύκαιου όρους, ιερού βουνού για τους Αρκάδες. Το πλάγιο αυτό άνοιγμα, εντελώς πρωτοποριακό και ασυνήθιστο επέτρεπε τον άπλετο φωτισμό του λατρευτικού αγάλματος του Απόλλωνα.

-Μέγας νεωτερισμός σε σχέση με την αντίληψη του εσωτερικού χώρου των ελληνικών ναών είναι ο λαμπρός ανατολικός φωτισμός, μέσω του ανοίγματος, στον σηκό.

-Οι βάσεις των ιωνικών κιόνων και τα κιονόκρανα με τις μοναδικές και ιδιαίτερες γεωμετρικές χαράξεις.

-Το αξονικό κορινθιακό στήριγμα με το εντελώς πρωτότυπο, νέο αρχιτεκτονικό μέλος: Το κορινθιακό κιονόκρανο που εφαρμόζεται εδώ για πρώτη φορά και εισάγει τόσο πρώιμα τον κορινθιακό ρυθμό στην αρχαία ελληνική αρχιτεκτονική. Ο νέος ρυθμός, ο κορινθιακός, εμφανίζεται κυρίως τον 4ο αι όπου θα διαδοθεί, θα αξιοποιηθεί καλλιτεχνικά και θα αποκτήσει την πλήρη του ανάπτυξη. Δυστυχώς το πρώιμο κορινθιακό κιονόκρανο του Επικουρείου Απόλλωνα δεν σώθηκε και μας είναι γνωστό από τα σκίτσα του Γερμανού αρχιτέκτονα και αρχαιολόγου Haller von Hallerstein, 1774- 1817. Τα σχέδια αυτά έγιναν το 1811, τη χρονιά που χάθηκε το συγκεκριμένο υπερπολύτιμο αρχιτεκτονικό μέλος. Θραύσματά του βρίσκονται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών.

-Οι αναλογίες της κατόψεως εσωτερικά και εξωτερικά του ναού.

-Σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα της εφαρμογής καμπυλοτήτων στο στυλοβάτη, εδώ δεν υπάρχουν.

-Πάλι σε αντίθεση με τον γενικό κανόνα της εφαρμογής κλίσεων στους κίονες εδώ δεν υπάρχουν.

-Η εφαρμογή ρομβοειδών φατνωμάτων είναι σπουδαία τεχνική λύση αλλά και νεωτερισμός. Αποδεικνύεται έτσι η εφαρμογή μιας σοβαρής αρχιτεκτονικής σύνθεσης, η ύπαρξη υψηλού καλλιτεχνικού και τεχνικού προσωπικού και η παρουσία ενός καινοτόμου, τολμηρού, έμπειρου αρχιτέκτονα.

-Ο ναός είναι το πρώτο κτίσμα, και το μόνο μέχρι σήμερα, που έχει χρησιμοποιήσει και τους τρεις ρυθμούς: Δωρικό, ιωνικό, κορινθιακό της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής.

Παρατηρήσεις, διαπιστώσεις, σημειώσεις ημερολογίου 1976-1978.

- Τα προβλήματα για την ανεπαρκή θεμελίωση και τη στέγαση του σηκού δεν έχουν λυθεί.

- Για την κατασκευή του έχει χρησιμοποιηθεί ανοιχτόχρωμος γκρίζος τοπικός ασβεστόλιθος, ενώ ορισμένα μέρη της οροφής, τα κιονόκρανα του σηκού, ο γλυπτός διάκοσμος, φατνώματα, κεράμωση… είναι από μάρμαρο Δολιανών.

- Ο ναός είναι δωρικού ρυθμού, περίπτερος, δίστυλος εν παραστάσιν, με πρόναο, σηκό, άδυτο και οπισθόδομο.

-Στο ναό εργάστηκα από το 1976 μέχρι τις αρχές του 1978 ως μέλος της Ομάδας Εργασίας με επικεφαλής τον αρχιτέκτονα- αρχαιολόγο Αργύρη Πετρονώτη. Υπήρχε και η Επιτροπή Συντήρησης και Αποκατάστασης του ναού, από το 1975, με πρόεδρο τον Γενικό Επιθεωρητή Αρχαιοτήτων και Διευθυντή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου Αθηνών Νίκο Γιαλούρη, τον αρχιτέκτονα- αρχαιολόγο- αναστηλωτή Γιάννη Τραυλό, τον καθηγητή Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π. και αναστηλωτή Χαράλαμπο Μπούρα κ.α. Το 1978 μετατέθηκα στην Ακρόπολη της Αθήνας, για την αποτύπωση και μελέτη του αρχαίου θεάτρου του Διονύσου ως συνεργάτης του αρχιτέκτονα- αναστηλωτή Wolfgang Wurster ( 1937- 2003). Στην Ακρόπολη παρέμεινα 34 χρόνια, μέχρι το 2012.

- Το ναό περιέτρεχε εξωτερικά δωρική ζωφόρος με μετόπες και τρίγλυφα. Οι μετόπες δεν είχαν ανάγλυφα ενώ ανάγλυφη διακόσμηση είχαν μόνο οι εσωτερικές μετόπες των στενών πλευρών. Οι έξι μετόπες του πρόναου απεικόνιζαν την επιστροφή του Απόλλωνα στον Όλυμπο από τις Υπερβόρειες χώρες ( ίσως γι` αυτό ο προσανατολισμός του ναού είναι προς Βορρά), του δε οπισθόδομου την αρπαγή των κορών του βασιλιά της Μεσσηνίας Λεύκιππου, από τους Διόσκουρους.

- Ο γλύπτης της ζωφόρου, υποστηρίζουν κάποιοι μελετητές, ότι ήταν ο Παιώνιος, γνωστός από την περίφημη Νίκη ( Νίκη του Παιωνίου) που εκτίθεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.

- Το 1987 ο ναός στεγάστηκε ώστε να προστατευθεί κυρίως από τις θραύσεις που προκαλεί στο ευαίσθητο στρωσιγενές πέτρωμα ο παγετός και η καταστροφική διαστολή. Το στέγαστρο θα απομακρυνθεί μετά την ολοκλήρωση των αναστηλωτικών επεμβάσεων και εργασιών συντήρησης.

-To μνημείο αυτό, είναι το δεύτερο καλύτερα σωζόμενο της κλασικής αρχαιότητας, μετά το ναό του Ηφαίστου και της Αθηνάς ( το λεγόμενο Θησείον).

-Η περιοχή του ναού ήταν η πρώτη ελληνική τοποθεσία που εγγράφηκε στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς το1986.

Τι γράφει για τον Επικούρειο Απόλλωνα ο Νίκος Καζαντζάκης ( 1883- 1957), στο τελευταίο βιβλίο του « Αναφορά στον Γκρέκο» σ. 196-198. κεφ. ΙΖ, εκδ. Ελένη Καζαντζάκη, 6η έκδοση, Αθήνα.

Ύστερα από λίγες μέρες χάρηκα ένα άλλο τοπίο: Περνάς ένα ξεροπόταμο ισκιωμένο με πλατάνια, λουλουδισμένο με λυγαριές (1), ανεβαίνεις ένα αυστηρό βουνό, μοσκομυρισμένο με θρούμπα και θυμάρι (2), χωρίς χωριό, χωρίς ανθρώπους, χωρίς κατσίκες και πρόβατα, έρημο (3). Και ξάφνου σ` ένα απογύρισμα του βουνού, υψώνεται αναπάντεχα μπροστά σου ο ξακουστός ναός του Απόλλωνα στις Βάσες (4), στην καρδιά της Πελοπόννησος. Ευτύς ως τον αντικρίσεις, καμωμένος όπως είναι με τις ίδιες γκρίζες πέτρες του βουνού, νιώθεις τη βαθιάν ανταπόκριση του τοπίου και του ναού( 5). Σαν ένα κομμάτι του βουνού, πέτρα από την πέτρα του, φαντάζει ο ναός, αξεχώριστα σφηνωμένος ανάμεσα στους βράχους, βράχος κι αυτός, μα βράχος που πέρασε από πάνω του το πνέμα. Έτσι πελεκημένες και τοποθετημένες οι κολόνες τούτες του ναού εκφράζουν την ουσία όλης ετούτης της βουνίσιας αυστηρότητας κι ερημίας. Θαρρείς πως είναι η κεφαλή του τοπίου, η ιερή γυροτραφισμένη περιοχή, όπου μέσα προφυλαγμένος αγρυπνάει ο νους του. ( 6).

Κι εδώ η αρχαία τέχνη, συνεχίζοντας κι εκφράζοντας τέλεια το τοπίο, δε σε ξαφνιάζει. Πιτήδεια, ήρεμα, από μονοπάτι ανθρώπινο, σε ανεβάζει, χωρίς να λαχανιάσεις στην κορυφή. Σα να λαχτάριζε από αιώνες μέσα στους σκοτεινούς όγκους του αλάκερο το βουνό να εκφραστεί, και μόλις απόχτησε το ναό τούτον του Απόλλωνα, αλάφρωσε. Αλάφρωσε, θέλω να πω πήρε νόημα, και χάρηκε.

Το καταλάβαινα κάθε μέρα και καλύτερα περπατώντας στην ελληνική γης, ο ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν ένας μετέωρος, υπερφυσικός ανθός, ήταν ένα δέντρο που είχε ριζώσει βαθιά στη γης κι έτρωγε λάσπη και την έκανε ανθούς. Κι όσο πιο πολλές λάσπες έτρωγε τόσο κατεργάζουνταν και πιο πλούσια την άνθιση του. Η περίφημη αρχαία απλότητα, η ισορρόπηση κι η γαλήνη δεν ήταν οι φυσικές ακοπίαστες αρετές μιας απλής ισορροπημένης ράτσας. Ήταν δύσκολοι άθλοι, λάφυρα από οδυνηρούς επικίντυνους αγώνες. Πολύπλοκη και τραγική είναι η ελληνική γαλήνη, ισορρόπηση από άγριες αντιμαχόμενες δυνάμες που κατόρθωσαν, ύστερα από πολύμοχτη, πολύχρονη πάλη, να φιλιώσουν. Να φτάσουν εκεί που λέει ένας Βυζαντινός μυστικός, στην απροσπάθεια, δηλαδή στην κορφή της προσπάθειας.

Ότι αλαφρώνει κι εξαϋλώνει τα βουνά, τα χωριά, τα χώματα της Ελλάδας είναι το φως. Το φως στην Ιταλία είναι μαλακό, γυναικίσιο, το φως της Ιωνίας γλυκό πολύ, γεμάτο ανατολίτικες λαχτάρες, στην Αίγυπτο πηχτό και φιλήδονο. Το φως στην Ελλάδα είναι όλο πνέμα. Μέσα στο φως αυτό κατόρθωσε ο άνθρωπος να δει καθαρά, να βάλει τάξη στο χάος και να το κάμει κόσμο. Και κόσμος θα πει αρμονία.

Μια γριούλα πρόβαλε από το διπλανό καλυβάκι του φύλακα. Κρατούσε στη φούχτα της δυο σύκα κι ένα τσαμπί σταφύλι. Ήταν τα πρώτα που ωρίμασαν στο υψηλό τούτο οροπέδιο κι ήθελε να μου τα κάμει δώρο. Γλυκιά, αδύνατη, γελαστή γριούλα που σίγουρα θα γυάλιζε στα νιάτα της.

-Πως σε λένε, κυρά μου, τη ρωτώ.

-Μαρία.

Μα ως είδε να πιάνω το μολύβι να σημειώνω τ` όνομα της, άπλωσε το σταφιδιασμένο χέρι να με σταματήσει.

-Μαριγίτσα… ξανάπε, σα να φοβόταν μήπως δεν άκουσα.

Χάρηκα να δω να ριζώνει και στο πιο σαράβαλο κορμί η γυναίκεια θηλύτητα.

-Και τι `ναι εδώ, τη ρωτώ.

-Έ, δε βλέπεις, πέτρες.

- Και γιατί έρχουνται από την άκρα του κόσμου και τις βλέπουν;

-Είσαι ξένος, με ρωτάει.

-Όχι, Έλληνας.

Πήρε θάρρος η γριούλα, σήκωσε τους ώμους:

-Κουτόφραγκοι! Έκαμε κι έσκασε στα γέλια.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που έβλεπα τις γριές που φυλάγουν αρχαίους ναούς ή ξακουστές εκκλησίες με θαματουργά κονίσματα να γελούν άπιστες με τους αγίους ή με τους αρχαίους μαρμαρένιους δαιμόνους που φύλαγαν. Τους συναναστρέφουνταν μαθές κάθε μέρα και τους είχαν πάρει τον αέρα.

Η γριά Μαριγίτσα με κοίταζε ευχαριστημένη να τσιμπολογώ το ξινούτσικο σταφύλι που με φίλεψε.

-Και τι ιδέαν έχεις, τη ρωτώ για να την πειράξω, για τα πολιτικά;

-Έ, παιδί μου, μου αποκρίθηκε με απροσδόκητη περφάνια, έ παιδί μου, εμείς εδώ είμαστε πολύ αψηλά, αλάργα από τον κόσμο, και δεν ακούμε τη βουή του.

«Εμείς», δηλαδή «ο ναός κι εγώ». Έλεγε «αλάργα» με τον περήφανο τόνο που θα `λεγε «πιο απάνω». Χάρηκα. Περισσότερο κι από το ναό, τούτη η φράση της γριάς χόρτασε την καρδιά μου.

Γύριζα κάτω από τις κολόνες, είχε βρέξει προχτές και το νερό ακινητούσε ακόμα κατακάθαρο μέσα στις γούβες στα σπασμένα μάρμαρα. Έσκυβα κι έβλεπα απάνω στο νερό να περνούν σα φαντάσματα άσπρα φουφουδωτά σύννεφα. Είχα διαβάσει πως κάποτε, στη Μακρινήν Ανατολή, όμοια, σε μια γούβα νερό, που από πάνω της περνούν τα σύννεφα, προσκυνούν τη θεότητα.

Φράσεις του Νίκου Καζαντζάκη για το Ναό του Απόλλωνα και την περιοχή του, ψηλά στα Αρκαδικά βουνά:

-Βράχος που πέρασε από πάνω του το πνεύμα.

-Ότι αλαφρώνει κι εξαϋλώνει τα βουνά, τα χωριά, τα χώματα της Ελλάδας είναι το φως.

-Ο ελληνικός πολιτισμός δεν ήταν ένας μετέωρος, υπερφυσικός ανθός, ήταν ένα δέντρο που είχε ριζώσει βαθιά στη γης.

-Η αρχαία τέχνη, συνεχίζοντας κι εκφράζοντας τέλεια το τοπίο, δε σε ξαφνιάζει.

-Το φως στην Ελλάδα είναι όλο πνεύμα. Μέσα στο φως αυτό κατόρθωσε ο άνθρωπος να δει καθαρά, να βάλει τάξη στο χάος και να το κάμει κόσμο. Και κόσμος θα πει αρμονία.

(1). Καλοκαιρινή επίσκεψη του Νίκου Καζαντζάκη στον Επικούρειο Απόλλωνα Βασσών την πρώτη δεκαετία του 20ου αι. Η εποχή συνάγεται από την περιγραφή του συγγραφέα που μας μιλά για σύκα και σταφύλια, που του προσφέρει η ηλικιωμένη φύλακας του ναού, οι ανθισμένες λυγαριές, ένας ξεροπόταμος. Όσο για την πρώτη δεκαετία του 20ου αι μας βοηθά ο συγγραφέας που αναφέρει ότι έκανε αυτήν την εκδρομή αμέσως μόλις πήρε το πτυχίο της Νομικής.

(2). Το κατακαλόκαιρο τα μυρωδικά αυτά φυτά κάτω από τον καυτό ήλιο αφήνουν λίγο από το άρωμα τους για να μην τα κάψει ο ήλιος. Του προσφέρουν ότι πολυτιμότερο έχουν. Τυχερός ο πεζολάτης που «κολυμπά» μέσα στη θάλασσα αυτήν των αρωμάτων της θρούμπας, του θυμαριού και της ρίγανης.

(3) Πράγματι η περιοχή είναι καλά προφυλαγμένη από τις δόλιες ανθρώπινες περεμβάσεις.

(4). Ο ναός των Βασσών ή της Φιγαλείας είναι εντυπωσιακός. Οι επισκέπτες κατακλύζονται από μοναδικά συναισθήματα καθώς ο ναός «βασιλεύει» στα αρκαδικά βουνά, μόνος και κυρίαρχος σ` ένα ορεινό, μοναχικό τοπίο ρίγανης, θυμαριού και θρούμπας. Χωριά, ούτε καν στάνες, δεν έχει κοντά του. Η κωμόπολη Ανδρίτσαινα βρίσκεται περίπου 14 χιλιόμετρα μακριά του. Μακριά είναι και τα χωριά Δραγώι, Σκληρού και Αμπελιώνα. Τα τρία αυτά χωριά και η Ανδρίτσαινα κάλυπταν ανέκαθεν τις ανάγκες για εργατικό και φυλακτικό προσωπικό του ναού.

(5). Αυτή η ανταπόκριση είναι από τα μεγάλα χαρίσματα της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Αποκορύφωμα τα αρχαία ελληνικά θέατρα.

(6). Καζαντζακική, ποιητική, φιλοσοφική περιγραφή του ναού και της περιοχής του.

-Ίσως το φως νάναι μια νέα τυραννία. Ποιος ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει. Κ.Καβάφης.

-Η αρχιτεκτονική είναι το σοφό, σωστό και καταπληκτικό παιχνίδι των μορφών κάτω από το φως. Le Corbusier, 1887-1965, Γαλλοελβετός αρχιτέκτονας.

Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη.
Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως. Γιάννης Ρίτσος, 1909-1990, Έλληνας ποιητής «Γειτονιές του Κόσμου»

*Αρχιτέκτων. Ιστορικός Αρχιτεκτονικής. Ιστορικός Τέχνης.

** Αφιερωμένο στην Ιέρεια του Επικουρείου Απόλλωνα Γιώτα Αγησιλάου Τσέλαλη.




πηγή
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Γράφει η Ναταλί Χατζηαντωνίου Nathalie Hatziantoniou:

Η Λίνα Μενδώνη, είχε διαψεύσει πως το θέμα είχε συμπεριληφθεί στην ατζέντα της 20ης Παγκόσμιας Συνέλευσης του ICOMOS. Τα 14 μέλη του ΚΑΣ διαβίβασαν στη γραμματεία του διεθνούς ICOMOS επιστολή για την απόσπαση των αρχαιοτήτων!

Η σημερινή ειδησάρα μεγατόνων για τον Πολιτισμό είναι ότι το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών (ICOMOS) με χθεσινό του ψηφισμα στη Γενική του Συνέλευση τάχθηκε με συντριπτική πλειοψηφία (621 υπέρ, 4 κατά και 58 αποχές) υπέρ της κατά χώρα και κάλεσε την ελληνική κυβέρνηση «να μην προχωρήσει στην απόσπαση του μνημειακού συνόλου, που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ιστορίας της πόλης».

Να θυμίσουμε ότι το υπουργείο Πολιτισμού και η Λίνα Μενδώνη, αρχικά είχαν διαψεύσει πως το θέμα είχε συμπεριληφθεί στην ατζέντα της 20ης Παγκόσμιας Συνέλευσης του ICOMOS.

Στη συνέχεια έκαναν απεγνωσμένες προσπάθειες να μπλοκάρουν την έκδοση του ψηφίσματος.

Τα 14 μέλη του ΚΑΣ μάλιστα έστειλαν στις 27 Νοεμβρίου με διαβιβαστικό από τον ίδιο τον Γενικό Γραμματέα του υπουργείου Πολιτισμού Γεώργιο Διδασκάλου στη γραμματεία του διεθνούς ICOMOS επιστολή που υπερασπιζόταν την απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού για την απόσπαση των αρχαιοτήτων!!!

Λυπάμαι για τα μέλη του ΚΑΣ αλλά αν θέλουν να σώσουν περαιτέρω το ήδη βληθέν επιστημονικό τους κύρος πρέπει να διαχωρίσουν τη θέση τους από αυτή την υπο-υπουργό Αντιπολιτισμού.

(Αναλυτικά στην εκπομπή στις 17.00 στο Κόκκινο όπου στο δεύτερο μέρος θα μιλήσουμε με τον Οδυσσέα Ιωάννου για πάρα πολλά που αφορούν στο σημερινό πολιτιστικό "τοπίο", στο στίχο, στα προβλήματα των στιχουργών αλλά και σε ό,τι ζούμε)

(slap ο ήχος από το διεθνούς εμβέλειας χαστούκι)

Προσέφυγαν στο ΣτΕ για τις αρχαιότητες στον σταθμό μετρό «Βενιζέλος» Θεσσαλονίκης. Η κοινή ανακοίνωση των 7 φορέων

"Η προσφυγή στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο αποτελεί την κορύφωση των πολύμηνων αγώνων, προσπαθειών και εκκλήσεων φορέων, συλλόγων, επιστημόνων και πολιτών από την Ελλάδα και το εξωτερικό, που ζητούν από την Πολιτεία να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να προστατέψει τα μνημειακά ευρήματα και την αυθεντικότητά τους, διατηρώντας τα κατά χώραν", αναφέρουν στην κοινή ανακοίνωσή τους οι 7 φορείς που προσέφυγαν στο ΣτΕ για την κατά χώραν διατήρηση των αρχαιοτήτων στο Σταθμό Βενιζέλου.

"Οι προσφεύγοντες με πλήρη αίσθηση ευθύνης απέναντι στην ιστορία της πόλης αλλά και αγωνία για το μέλλον της Θεσσαλονίκης, έκαναν και πάλι σαφές ότι τεχνική λύση υπάρχει, έχει ήδη εφαρμοστεί στην Ελλάδα και η συνέχισή της στον Σταθμό Βενιζέλου θα έχει ως αποτέλεσμα να αποκτήσει η πόλη γρήγορα μετρό και με λιγότερο κόστος.

Πολιτικοί μηχανικοί αναγνωρισμένου κύρους, εμπειρογνώμονες και ειδικοί στα υπόγεια έργα, απέδειξαν το εφικτό της λύσης και τονίστηκε, για άλλη μια φορά, από σημαντικότατους βυζαντινολόγους της Ελλάδας και του εξωτερικού, επιστήμονες εγνωσμένου κύρους αλλά και από εμπειρογνώμονα της UNESCO, τόσο η σπανιότητα και σημασία του αρχαιολογικού ευρήματος όσο και η αξία διατήρησης της αυθεντικότητας του", συμπλήρωσαν, μεταξύ άλλων, η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, ο Ενιαίος Σύλλογος Υπαλλήλων ΥΠΠΟ Αττικής Στερεάς και Νήσων, η Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς, η Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων, ο Σύλλογος Εκτάκτων Αρχαιολόγων, ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων και η Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία.

Μιλάμε για μια «Βυζαντινή Πομπηία» στην καρδιά της Θεσσαλονίκης. Βρείτε λύση να φτιάξετε το Μετρό, χωρίς να διαλύσετε τους θησαυρούς μας

Σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης, μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη θα ζούσε μέρες τεράστιας ευημερίας μόνο με τον υπόγειο αρχαιολογικό θησαυρό της.

Σε οποιαδήποτε άλλη πόλη της Ευρώπης, ο κόσμος θα ήταν περήφανος να περπατήσει στη «Βασιλική Οδό», να νιώσει κυριολεκτικά όλη τη Βυζαντινή Ιστορία.

Οπουδήποτε αλλού, οι λύσεις θα ξεκινούσαν κρατώντας ως δεδομένο τη σωτηρία και την ανάδειξη των θησαυρών.

Κάποτε, το 1966, παρ’ολίγο θα είχε «χαθεί» η Ρωμαϊκή Αγορά καθώς είχαμε πάρει την απόφαση να ανεγερθεί το νέο κτίριο των Δικαστηρίων.

Ευτυχώς, ο έφορος αρχαιοτήτων, Φώτης Πέτσας, παρά τις απειλές που δέχθηκε, αναστήλωσε τον μοναδικό κίονα που βρέθηκε.

Αυτή η γενναία στάση του, εντυπωσίασε τον κόσμο και τις Αρχές, ώστε τελικά άφησαν την αδιάλλακτη στάση τους και αποφάσισαν να μην κτιστούν τα Δικαστήρια σε αυτόν τον χώρο.

Το 1969, ο χώρος κηρύχθηκε Αρχαιολογικός και σώθηκε η Ρωμαϊκή Αγορά Θεσσαλονίκης

Πριν από ακόμα πιο πολλά χρόνια, ένα ακόμα δημοτικό συμβούλιο της Θεσσαλονίκης είχε αποφασίσει το γκρέμισμα του Λευκού Πύργου!

Ο λόγος που δεν έγινε ήταν μόνο το κόστος.

Σήμερα, έχουμε ακόμα θαμμένο τον «Ναό της Αφροδίτης», ένα εύρημα μοναδικό στο είδος του.

Βρίσκεται κάτω από ερείπια, παρατημένος κυριολεκτικά στην Αντιγονιδών.

Μιλάμε κυριολεκτικά για τον Παρθενώνα της Θεσσαλονίκης.

Τα παραδείγματα είναι άπειρα.

Σίγουρα, όλη αυτή η περιπέτεια με την κατασκευή του Μετρό μάς έχει εξαντλήσει όλους στην πόλη.

Ωστόσο, εδώ διακυβεύεται κάτι άλλο. Διακυβεύεται η κληρονομιά όλων των επόμενων γενεών.

Βρείτε λύση λοιπόν να φτιάξετε το Μετρό αλλά χωρίς να διαλύσετε τους θησαυρούς μας.

Φυσικά υπάρχουν λύσεις.

Έχουν υλοποιηθεί σε άλλες πόλεις της Ευρώπης.

Αν δεν μπορείτε, ζητήστε βοήθεια.

Γιατί εδώ δεν μιλάμε για κάτι μικρό. Μιλάμε για μια «Βυζαντινή Πομπηία» στην καρδιά της Θεσσαλονίκης.

Δεν θέλει πολύ μυαλό για να καταλάβουμε τι σημαίνει αυτό για το μέλλον αυτής της πόλης.

Σεβαστείτε την ιστορία μας. Είστε υποχρεωμένοι.

Δημήτρης Συμεωνίδης


thessalonikiartsandculture

ΦΩΤΟ: Εντυπωσιακή εκδήλωση διαμαρτυρίας σήμερα στην παραλία της Θεσσαλονίκης, για τις αρχαιοτήτες του ΜΕΤΡΟ
Απο Kostas Nikolaou
Σήμερα, 11.10.2020, εντυπωσιακή εκδήλωση διαμαρτυρίας για τον τεμαχισμό και την απόσπαση των αρχαιοτήτων του Σταθμού Βενιζέλου του μετρό, πραγματοποιήθηκε στην παραλία της Θεσσαλονίκης.





πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Οι ανασκαφές στο σπήλαιο της Θεόπετρας ήρθαν να ανατρέψουν τα παλαιότερα δεδομένα οδηγώντας μας στις απαρχές της κατοίκησης της Θεσσαλίας από τον προϊστορικό άνθρωπο. Το σπήλαιο αποτέλεσε καταφύγιο ανθρώπων για πολλές χιλιάδες χρόνια, ενώ βεβαίως είναι πολύ πιθανό ότι υπήρξαν και διαστήματα που το εγκατέλειπαν, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν, καθώς το κλίμα άλλαξε επανειλημμένως στη διάρκεια αυτών των χιλιάδων χρόνων. Το σπήλαιο χρησίμευσε επίσης στα νεότερα χρόνια ως καταφύγιο για τον ντόπιο πληθυσμό σε καιρούς πολέμου, αλλά επίσης για το σταυλισμό ζώων». 

Πρόκειται για νεότερα στοιχεία που παρουσίασε στο 14o Πανελλήνιο Συνέδριο του Ελληνικού Κολλεγίου Παιδιάτρων, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στα Τρίκαλα η Νίνα Κυπαρίσση-Αποστολίκα, Δρ. Προϊστορικής Αρχαιολογίας, διευθύντρια των ανασκαφών του Σπηλαίου Θεόπετρας και επίτιμη διευθύντρια της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας του ΥΠΠΟ. Το σπήλαιο της Θεόπετρας βρίσκεται στα δεξιά της διαδρομής από Τρίκαλα προς Καλαμπάκα, 3 χλμ. πριν από την τελευταία, σε υψόμετρο περίπου 300μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 100μ. πάνω από την πεδιάδα, στη βόρεια πλευρά ασβεστολιθικού όγκου που υψώνεται πάνω από το ομώνυμο Toπικό Διαμέρισμα του Δήμου Καλαμπάκας. Πολύ κοντά ρέει ο ποταμός Ληθαίος, παραπόταμος του Πηνειού, που στη συνέχειά του διασχίζει την πόλη των Τρικάλων. Η έκταση του σπηλαίου είναι περίπου 500 τ.μ. Η είσοδος είναι αψιδωτή διαστάσεων 17μ. πλάτος επί 3μ. ύψος και επιτρέπει στο φυσικό φως να εισέρχεται άπλετα στο εσωτερικό του. Ακριβώς απέναντι βλέπει κανείς τους βράχους και τις μονές των Μετεώρων. Είναι η δυτικότερη προϊστορική θέση της Θεσσαλίας και γειτνιάζει άμεσα τόσο με τη θεσσαλική πεδιάδα όσο και με την οροσειρά της Πίνδου, τον Κόζιακα, και αυτά τα χαρακτηριστικά από τα δύο διαφορετικά φυσικά περιβάλλοντα αντανακλώνται και στις επιχώσεις του σπηλαίου.

Ποιοι άνθρωποι έζησαν στο σπήλαιο της Θεόπετρας;

Σύμφωνα με την Νίνα Κυπαρίσση- Αποστολίκα, εκτός των άλλων ευρημάτων, είχαμε την τύχη να βρούμε ανθρώπινες ταφές στη θέση εναπόθεσής τους, ώστε δεν μένει καμία αμφιβολία ότι υπήρχαν ένοικοι αυτού του σπηλαίου. Δύο ταφές αντιστοιχούν στην μεταπαγετώδη Ανώτερη Παλαιολιθική περίοδο και η μία έχει χρονολογηθεί στα 14.990-14.060 π.Χ. , ενώ τρεις ακόμη ταφές αντιστοιχούν στη Μεσολιθική, και έχουν χρονολογηθεί μεταξύ 7000 και 7500 π.Χ. Όλοι οι σκελετοί, σύμφωνα με την ίδια, ανήκουν στον τύπο του Homo Sapiens sapiens. Στα βαθύτερα στρώματα της Μέσης Παλαιολιθικής, αν και δεν βρήκαμε ταφές αυτής της περιόδου, είχαμε όμως την τύχη να βρούμε αποτυπώματα ανθρώπινων πελμάτων (ένα εύρημα σπανιότατο σε παγκόσμια κλίμακα , τα οποία όμως ήταν καλυμμένα, ώστε δύσκολα μπορεί να ανιχνεύσει κανείς ιδιαίτερα ανατομικά χαρακτηριστικά σε αυτά. Εκτιμάται ωστόσο, σύμφωνα με τους τύπους των λίθινων εργαλείων που βρέθηκαν σε αυτά τα στρώματα, ότι εκεί ζούσαν Neanderthal. Σύμφωνα με παλαιοπαθολογική ανάλυση σε ανθρώπινα οστά της νεολιθικής περιόδου, τα περίπου 43 άτομα που υπολογίζεται να έζησαν αυτή την περίοδο στο σπήλαιο, φαίνεται πως ήταν αρκετά υγιή, προσθέτει η αρχαιολόγος και εξηγεί:

«Σύμφωνα με τα αποτελέσματα ανάλυσης σταθερών ισοτόπων, η διατροφή τους φαίνεται πως βασιζόταν σε C3 φυτά, όπως το σιτάρι, το κριθάρι, ελιές και όσπρια, η παρουσία των οποίων επιβεβαιώνεται και με τα αρχαιοβοτανικά κατάλοιπα. Ζωικά λίπη, φυτικά έλαια και κερί μελισσών αναγνωρίστηκαν επίσης με αναλύσεις οργανικών καταλοίπων. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι η διατροφή τους περιλάμβανε λίγο κρέας από εξημερωμένα κυρίως ζώα, αν και υπάρχει η άποψη ότι αυτά τα συντηρούσαν κυρίως για τα δευτερογενή προϊόντα τους (μαλλί, γάλα, κλπ), μια διατροφή δηλαδή που επικρατούσε στην Ελλάδα μέχρι τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παρά ταύτα, στο σπήλαιο βρέθηκαν και λίγα οστά ψαριών και όστρεα γλυκού νερού, πιθανότατα από τον παρακείμενο ποταμό Ληθαίο, ενώ 4 χλμ, μακρύτερα ρέει και ο Πηνειός. Επίσης, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία, από τη νεολιθική επίχωση αναγνωρίστηκαν πολλά οστά ζώων, όπως αιγοπρόβατα που αποτελούν και το κυρίαρχο είδος σε ποσοστό περίπου 60%, βοοειδή, χοίροι και σκύλος εξημερωμένα, αλλά και γύρω στο 11% άγρια ζώα, όπως διάφορα είδη ελαφιών, αγριογούρουνο, αρκούδα, λαγός, αγριόγατα και ασβός ως αποτέλεσμα κυνηγιού. Σε οστό αρκούδας χρονολογημένο στη Νεολιθική περίοδο-προς το τέλος της 5ης χιλιετίας- βρέθηκαν αποτυπώματα από μαχαιριές που αποδίδονται σε προσπάθεια τεμαχισμού του ζώου. Τέλος, επισημαίνει η αρχαιολόγος, τα πρώτα κοσμήματα στη Θεσσαλία προέρχονται από το σπήλαιο της Θεόπετρας. Πρόκειται για δύο δόντια ελαφοειδών στα οποία έγιναν διαμπερείς οπές προκειμένου να αναρτηθούν, και για ένα όστρεο γλυκού νερού, προφανώς από το παρακείμενο ποτάμι, στο οποίο επίσης διανοίχτηκε οπή για ανάρτηση. Όλα αυτά προέρχονται από την μεταπαγετώδη περίοδο χρήσης του σπηλαίου, όταν είχαν αυξηθεί σημαντικά και τα λίθινα εργαλεία και προφανώς και ο πληθυσμός του. Οι χρονολογήσεις κυμαίνονται από τα 130.000 χρόνια πριν από σήμερα μέχρι τα 4.300-4.200 π.Χ.περίπου, και είναι ίσως ο περισσότερο χρονολογημένος αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα. Η εγκατάλειψη του σπηλαίου από τους ενοίκους του γύρω στα 4,000 π.Χ. πιθανότατα συνδέεται με φυσικά φαινόμενα καθώς και με την εκμετάλλευση της γης με την καλλιέργεια: η έντονη δράση του νερού που μπήκε στο σπήλαιο μέσω των καρστικών αγωγών προς το τέλος της Νεολιθικής και η αποκόλληση και κατάπτωση μεγάλων τεμαχών από την οροφή, πάλι εξ αιτίας διάβρωσής τους, πιθανότατα ώθησε τους ενοίκους έξω από το σπήλαιο σε αναζήτηση άλλου τόπου εγκατάστασης και σε έναν τρόπο ζωής που γνώριζαν ήδη από υπαίθριους οικισμούς στην ευρύτερη περιοχή τους, επισημαίνει επίσης η Δρ. Νίνα Κυπαρίσση-Αποστολίκα, για να καταλήξει τονίζοντας:

«Λόγω της σπουδαιότητάς του για την ιστορία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης το σπήλαιο αναδείχτηκε σε επισκέψιμο αρχαιολογικό χώρο, ενώ τα ευρήματά του εκτίθενται στο Κέντρο Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης Σπηλαίου Θεόπετρας (Μουσείο) στην είσοδο του χωριού, όχι μακριά από το σπήλαιο».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Όλα ανεξαιρέτως τα ελληνικά κανάλια καταναλώνονται στο να προβάλουν τρόμο-νεα, αδιαφορώντας για τα πραγματικά νέα που συμβαίνουν στον πλανήτη.
Σήμερα στην Αίγυπτο έγινε η επίσημη ανακοίνωση μίας τεράστιας ανακάλυψης, ίσως την σπουδαιότερη του 21 αιώνα, στον τομέα της αρχαιολογίας. Πρόκειται για έναν τάφο με αρκετές αίθουσες που βρέθηκε στη Σακκάρα, σε βάθος περισσότερο των 20 μέτρων. Η είσοδος του τάφου είναι πολύ μικρή, ίσως ένα τετραγωνικό μέτρο, και αποτελεί κάθετο φρεάτιο 20 μέτρων.

Μέσα βρέθηκαν 27 σαρκοφάγοι σε εξαιρετική κατάσταση, τελικά προχωρώντας οι εργασίες, αποκαλύφθηκαν σχεδόν 60, και εκατοντάδες ταφικά κτερίσματα σε άθικτη κατάσταση, καθώς και χιλιάδες γιουσαμπτι ( μικρά αγαλματίδια από πορσελάνη, που έχουν σκοπό να υπηρετούν τους νεκρούς στον άλλο κόσμο).
Η περιοχή κρύβει χιλιάδες τάφους, και όπως ανέφερε ο υπεύθυνος Mostafa Waziry, ίσως στην περιοχή να έχουν ταφεί περισσότεροι του ενός εκατομμυρίου.
Όταν ο πολιτισμός στην Ελλάδα κοιμάται, σε λίγες μέρες ανοίγει στην Αίγυπτο το μεγαλύτερο μουσείο στο κόσμο, απαράμιλλης ομορφιάς.

Επίσης πριν λίγες μέρες έγινε η μεταφορά ενός από τους σπουδαιότερους βασιλιάδες του κόσμου, του Ραμση του δεύτερου. Η μούμια του τοποθετήθηκε σε γυάλινο κρεβάτι πάνω σε ένα πλοιάριο που τον μετέφερε στην ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα στο νέο μουσείο, με τιμές αρχηγού κράτους. Στη πορεία της διαδρομής ο λαός ζητοκραυγαζε, πολλοί με τα κυνηγετικά τους όπλα πυροβολούσαν , δημόσιες ορχήστρες έπαιζαν κατάλληλα εμβατήρια.
Από όλα αυτά που σας ανέφερα δεν μας έδειξαν τίποτα, παρά τον Τραμπ που αρρώστησε...










Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια εντυπωσιακή μάσκα από τερακότα ηλικίας 2.400 ετών, η οποία αναπαριστά τον θεό Διόνυσο, έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στο αρχαίο Δασκύλιο της Μικράς Ασίας, στην Τουρκία.

Πρόκειται πιθανότατα για αναθηματική μάσκα, για δημιούργημα δηλαδή που αποσκοπούσε να εκφράσει ευχαριστήρια στον συγκεκριμένο θεό.



Οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις στην περιοχή, βεβαίως, κάθε άλλο παρά νέες είναι. Πρόσφατα ήλθε στο φως από αρχαιολόγους του Πανεπιστημίου Muğla Sıtkı Koçman ένα κελάρι που ήταν τοποθετημένο στην κουζίνα ενός σπιτιού στην ακρόπολη της αρχαίας πόλης.

Σύμφωνα με όσα μεταδίδουν τα τουρκικά ΜΜΕ, οι εργασίες συνεχίζονται προκειμένου να εντοπιστούν υπολείμματα σπόρων και οργανικών υλών ώστε να έρθουν στο φως οι διατροφικές συνήθειες και η «κουζίνα» μιας περιοχής κατοικημένης εδώ και 2.700 χρόνια.

Το Δασκύλιο ήταν πόλη στην Ανατολία ευρισκόμενη σε απόσταση περίπου 30 χλμ προς την ενδοχώρα από τις ακτές της Προποντίδας, στην θέση του σημερινού Εργκιλί της Τουρκίας. Η τοποθεσία της ανακαλύφθηκε εκ νέου το 1952, και έκτοτε αποτελεί αντικείμενο αρχαιολογικών ανασκαφών.

Αρχαιολογικά ευρήματα έχουν καταδείξει το γεγονός πως η συγκεκριμένη τοποθεσία άρχισε να κατοικείται κατά τη διάρκεια της Εποχής του Χαλκού.

Φρύγες εγκαταστάθηκαν στη συγκεκριμένη περιοχή προ του 750 π.Χ. Στη συνέχεια περιήλθε υπό τον έλεγχο της Λυδίας. Εκείνη την περίοδο πιστεύεται πως η πόλη έλαβε την ονομασία της από τον Δάσκυλο, πατέρα του Γύγη.

Έπειτα από τις κατακτήσεις του Κύρου του Μέγα το 547 π.Χ., το Δασκύλιο επελέγη ως έδρα του Πέρση σατράπη της Ελλησποντιακής Φρυγίας, η οποία περιλάμβανε εδάφη της Τρωάδας, της Μυσίας και της Βιθυνίας.

Ο Φαρνάβαζος διατέλεσε σατράπης του Δαρείου Γ΄ στην περιοχή, έως ότου ο Αλέξανδρος ο Μέγας όρισε τον Κάλα, ο οποίος και αντικαταστάθηκε από τον Αρριδαίο, μετά τη Συμφωνία του Τριπαραδείσου. Σύμφωνα με τον Στράβωνα, η Ελλησποντιακή Φρυγία και η Επίκτητος Φρυγία αποτελούσαν τη Μικρά Φρυγία (Μυσία). Άλλοι γεωγράφοι, ωστόσο, διέφεραν ως προς τον συγκεκριμένο γεωγραφικό προσδιορισμό.

Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισέβαλε στην Ασία το 334 π.Χ., η πρώτη από τις σημαντικές μάχες μέσω των οποίων πέτυχε τη διάλυση της Αχαιμενιδικής Αυτοκρατορίας έλαβε χώρα στον Ποταμό Γρανικό, ενώ ο ίδιος ευρισκόταν καθ’ οδόν από το Δασκύλιο προς την Άβυδο, κατά μήκος της ακτογραμμής.

Πηγή: Ανασκαφή/HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ένα κρανίο που βρέθηκε στην Ελλάδα και χρονολογείται πριν από τουλάχιστον 210.000 έτη αντιπροσωπεύει το αρχαιότερο δείγμα από ανατομικής απόψεως σύγχρονου ανθρώπου στην Ευρασία, δηλαδή εκτός Αφρικής, όπως ανακοίνωσε μια ομάδα ελλήνων και ξένων επιστημόνων.

Αυτό σημαίνει ότι, εάν οι επιστήμονες έχουν δίκιο, το κρανίο είναι κατά τουλάχιστον 150.000 χρόνια παλαιότερο από το αρχαιότερο απολίθωμα «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens) που είχε βρεθεί έως τώρα στην Ευρώπη.

Ένα δεύτερο κρανίο που βρέθηκε στην ίδια τοποθεσία της Πελοποννήσου και εκτιμάται ότι είναι τουλάχιστον 170.000 ετών διαθέτει χαρακτηριστικά Νεάντερταλ.

Τα δύο απολιθωμένα κρανία είχαν ανακαλυφθεί στο σπήλαιο Απήδημα, δυτικά της Αερόπολης, στη Μάνη, στα τέλη της δεκαετίας του 1970, κατά τη διάρκεια ερευνών του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.



Όμως, έως τώρα δεν είχαν μελετηθεί σε βάθος και είχαν παραμείνει σχετικά άγνωστα, παρά τη μεγάλη σπουδαιότητά τους, όπως τώρα γίνεται αντιληπτό με μεγάλη καθυστέρηση.

Οι ερευνητές από τη Γερμανία, την Ελλάδα και τη Βρετανία, με επικεφαλής τη διακεκριμένη ελληνίδα παλαιοανθρωπολόγο Κατερίνα Χαρβάτη του Κέντρου Σένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη και το Παλαιοπεριβάλλον του γερμανικού Πανεπιστημίου Έμπερχαρντ Καρλς του Τίμπινγκεν, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό Nature, μελέτησαν πρώτη φορά συγκριτικά, με σύγχρονες μεθόδους απεικόνισης και χρονολόγησης, τα δύο κρανία, γνωστά ως «Απήδημα 1» και «Απήδημα 2».

Όπως δήλωσε η κ. Χαρβάτη, «τα αποτελέσματα της έρευνάς μας δείχνουν τη σημαντικότητα του ελλαδικού χώρου για την ανθρώπινη εξέλιξη. Έχουμε τον αρχαιότερο σύγχρονο άνθρωπο εκτός Αφρικής, που μεταφέρει την άφιξη του Homo sapiens στην Ευρώπη περισσότερο από 150 χιλιάδες χρόνια νωρίτερα απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι τώρα. Η δουλειά αυτή είναι αποτέλεσμα 25 χρόνων έρευνάς μου στην Αφρική, στην Ευρώπη και ιδιαίτερα στην Ελλάδα. Ως Ελληνίδα, εύχομαι η έρευνα στην Ελλάδα να συνεχιστεί, καθώς πιστεύω ότι η χώρα μας έχει ακόμα πολλά να δώσει στο χώρο της παλαιοανθρωπολογίας».

Η ερευνητική ομάδα, η οποία έκανε, μεταξύ άλλων, εικονική ανακατασκευή των κατεστραμμένων τμημάτων των κρανίων, διεξήγαγε συγκρίσεις με άλλα ανθρώπινα απολιθώματα και χρησιμοποίησε μια υψηλής ακριβείας ραδιομετρική μέθοδο χρονολόγησης, προκειμένου να καθορίσει την ηλικία των δύο κρανίων.

Το «Απήδημα 2», που βρίσκεται σε καλύτερη κατάσταση, εμφανίζει τα χαρακτηριστικά Νεάντερταλ, ενώ το «Απήδημα 1» δεν έχει καθόλου νεαντερτάλια γνωρίσματα, αλλά συνδυάζει σύγχρονα και πρωτόγονα χαρακτηριστικά, τα οποία -κατά τους επιστήμονες- το κατατάσσουν στην οικογένεια του Homo sapiens.

Οι ερευνητές εκτιμούν ότι στο σπήλαιο Απήδημα έζησαν δύο ομάδες: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens, που στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από έναν πληθυσμό Νεάντερταλ, οι οποίοι προϋπήρχαν στην ευρύτερη περιοχή της νότιας Ελλάδας.

Με τη σειρά τους, οι Νεάντερταλ αντικαταστάθηκαν από προγόνους του σύγχρονου ανθρώπου της Ανώτερης Παλαιολιθικής Περιόδου, η πιο πρώιμη παρουσία των οποίων στην περιοχή χρονολογείται πριν από περίπου 40.000 χρόνια.

Η ανακάλυψη για την παλαιότητα του κρανίου «Απήδημα 1» και η εκτίμηση ότι ανήκει στον Homo sapiens ενισχύει την άποψη ότι οι πρόγονοι των σημερινών ανθρώπων εξαπλώθηκαν από την Αφρική προς την Ευρώπη και την Ασία νωρίτερα απ’ ό,τι συνήθως πιστεύεται.

Η Νοτιοανατολική Ευρώπη γενικότερα και ειδικότερα η περιοχή της σημερινής Ελλάδας αποτέλεσε σημαντικό διάδρομο για την εξάπλωση των πρώτων αυτών «μεταναστών» από την Αφρική. Η νέα μελέτη, σύμφωνα με τους ερευνητές, ενισχύει επίσης τη θεωρία ότι δεν υπήρξε μόνο μία «έξοδος» από τη μαύρη ήπειρο, αλλά πολλές.

«Το Απήδημα 2 είναι περίπου 170.000 ετών. Θα λέγαμε ότι ήταν ένας Νεάντερταλ» σύμφωνα με την Κατερίνα Χαρβάτη. «Προς μεγάλη μας έκπληξη, το Απήδημα 1 είναι ακόμα παλαιότερο, ηλικίας περίπου 210.000 ετών, αλλά δεν έχει κανένα χαρακτηριστικό Νεάντερταλ».

Αντιθέτως, η μελέτη ανέδειξε μια μίξη σύγχρονων ανθρώπινων και αρχαϊκών χαρακτηριστικών, παραπέμποντας σε έναν πρώιμο Homo sapiens.

«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι τουλάχιστον δύο ομάδες ανθρώπων ζούσαν στην περιοχή της Νοτίου Ελλάδας κατά τη Μέση Πλειστόκαινο Εποχή: ένας πρώιμος πληθυσμός Homo sapiens και, αργότερα, μία ομάδα Νεάντερταλ» εξήγησε η κυρία Χαρβάτη. Αυτό στηρίζει την υπόθεση ότι οι πρώιμοι σύγχρονοι άνθρωποι πραγματοποίησαν πολλές φορές εξορμήσεις πέραν της Αφρικής, στην οποία και πρωτοεμφανίστηκαν.

«Το κρανίο Απήδημα 1», όπως ανέφερε, «δείχνει ότι μια πρώτη διασπορά συνέβη νωρίτερα απ’ ό,τι πιστεύαμε, καθώς και ότι εξαπλώθηκε πολύ περισσότερο γεωγραφικά, έως και στο εσωτερικό της Ευρώπης. Εικάζουμε ότι, όπως και στην Εγγύς Ανατολή, ο πρώιμος σύγχρονος ανθρώπινος πληθυσμός, που αντιπροσωπεύεται από το Απήδημα 1, πιθανώς αντικαταστάθηκε από τους Νεάντερταλ, η παρουσία των οποίων στη Νότια Ελλάδα είναι σαφώς τεκμηριωμένη, λαμβάνοντας υπόψιν και το κρανίο Απήδημα 2 από την ίδια τοποθεσία» πρόσθεσε.

Ωστόσο, και οι Νεάντερταλ με τη σειρά τους αντικαταστάθηκαν από τους σύγχρονους ανθρώπους. Κατά την Ανώτερη Παλαιολιθική Περίοδο, περίπου 40.000 χρόνια πριν, οι νεοαφιχθέντες σύγχρονοι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν στην περιοχή, όπως και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η παρουσία τους επιβεβαιώνεται από την ανασκαφή λεπτοδουλεμένων λίθινων εργαλείων και άλλων ευρημάτων. Από την άλλη, οι Νεάντερταλ εξαφανίστηκαν περίπου την ίδια περίοδο. «Αυτή η ανακάλυψη υπογραμμίζει τη σημασία της Νοτιοανατολικής Ευρώπης στην εξέλιξη του ανθρώπου» τόνισε η κ. Χαρβάτη.

Από ελληνικής πλευράς στη μελέτη συμμετείχαν επίσης ο καθηγητής Βασίλης Γοργούλης (διευθυντής του Τμήματος Ιστολογίας – Εμβρυολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών), η καθηγήτρια Μυρσίνη Κουλούκουσα (διευθύντρια του Ανθρωπολογικού Μουσείου της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ), ο Φώτης Καρακωστής (Πανεπιστήμιο Τίμπινγκεν), ο Παναγιώτης Καρκάνας (Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών), η καθηγήτρια ακτινολογίας Λία Μουλοπούλου (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ) και ο επίκουρος καθηγητής ακτινολογίας Βασίλης Κουτουλίδης (Ιατρική Σχολή ΕΚΠΑ). Μεταξύ των ξένων επιστημόνων είναι ο κορυφαίος διεθνώς παλαιοντολόγος Κρις Στρίνγκερ του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου.

Οι επιστήμονες επισήμαναν τις λιγοστές γνώσεις που ακόμη υπάρχουν για τα ανθρώπινα απολιθώματα στη Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη σημασία της Ελλάδας για την κατανόηση της ανθρώπινης εξέλιξης και των πρώτων μεταναστευτικών κινήσεων.

Έτσι, σχεδιάζουν περαιτέρω μελέτες του ανευρεθέντος υλικού στο σπήλαιο Απήδημα, το οποίο ήδη θεωρούνταν σημαντικό στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους

Πηγή: ΑΠΕ – ΜΠΕ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Κίνηση Πολιτών Θεσσαλονίκης για την Προστασία της Πολιτιστικής Κληρονομιάς και η Λέσχη Ανάγνωσης Θερμαϊκού "Λαβύρινθος" μας προσκαλούν στην ενημερωτική συνάντηση

για τα αρχαιολογικά ευρήματα του σταθμού Βενιζέλου

την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου στις 7.30 μμ, στο ξενοδοχείο Golden Star, στην παραλία Περαίας.


Ομιλήτρια θα είναι η αρχαιολόγος δρ. Δέσποινα Μακροπούλου.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)