Articles by "Βαλκάνια"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Βαλκάνια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο ακροδεξιός πολιτικός που σάρωσε στον πρώτο γύρο των εκλογών στη Ρουμανία, οι κατηγορίες για ρωσική παρέμβαση και μία ιστορική δικαστική απόφαση οδήγησαν τη χώρα σε μία πολιτική κρίση.


Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας ακύρωσε τον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογικής διαδικασίας του 2024, την οποία είχε κερδίσει ο υποψήφιος της ακροδεξιάς και υπερεθνικιστής Κάλιν Γκεοργκέσκου με μικρή διαφορά, εν μέσω κατηγοριών για ρωσική παρέμβαση.

Η απόφαση του δικαστηρίου να ακυρώσει τις προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία προκάλεσε πολιτική αναταραχή στη χώρα, με το μέλλον να παραμένει αβέβαιο.

Τι ακριβώς έχει συμβεί

Αυτή την Κυριακή, οι Ρουμάνοι θα καλούνταν να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών για να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο της χώρας. Είχαν δύο υποψηφίους να διαλέξουν: την κεντροδεξιά δήμαρχο μικρής πόλης, Έλενα Λασκόνι, και τον Καλίν Γκεοργκέσκου, έναν ανεξάρτητο ακροδεξιό υποψήφιο που βρέθηκε από την αφάνεια στην πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των εκλογών της 24ης Νοεμβρίου.

Ωστόσο, την Παρασκευή, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας αποφάσισε να ακυρώσει τον πρώτο γύρο των εκλογών. Αυτή η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά τις ανησυχίες για ξένη παρέμβαση στις εκλογές, έπειτα από την αποκάλυψη εγγράφων από το ανώτατο συμβούλιο ασφαλείας της Ρουμανίας τα οποία παρείχαν αποδείξεις για «επιθετικές υβριδικές ρωσικές επιθέσεις».

Ο νυν πρόεδρος Κλάους Γιοχάνις αναγκάστηκε να παρατείνει τη θητεία του, οι πολιτικοί υποψήφιοι προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν και να επαναλάβουν τις ακριβές εκστρατείες τους, ενώ εκατομμύρια ψηφοφόροι αναρωτιούνται αν μπορούν να εμπιστευτούν γενικά τη διαδικασία καθόλου.

Μέχρι και σήμερα δεν έχει καθοριστεί ακόμη ημερομηνία για τις νέες εκλογές ενώ ο Γκεοργκέσκου έκανε λόγο – όπως ήταν αναμενόμενο – για πραξικόπημα. «Είναι απλώς ένα οργανωμένο πραξικόπημα (…) Η δημοκρατία μας κινδυνεύει» ανέφερε χαρακτηριστικά σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του ο 62χρονος, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του δημοσίου.

Πώς φτάσαμε ως εδώ

Όπως περιγράφει σε ανάλυσή του το POLITICO, πριν από μόλις έναν μήνα, ο Γκεοργκέσκου ήταν σχεδόν άγνωστος στη χώρα του, χωρίς να έχει την υποστήριξη κάποιου κόμματος και διατηρούσε χαμηλό προφίλ στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.

Ωστόσο, λίγο πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών στις 24 Νοεμβρίου όλα άλλαξαν. Περίπου 25.000 λογαριασμοί TikTok υποστηρικτών του Γκεοργκέσκου ενεργοποιήθηκαν μαζικά, σε μια συντονισμένη προσπάθεια να επηρεαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του. Ο πρόεδρος Γιοχάνις έλαβε αποδείξεις από τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες φαινόταν ότι τόσο κρατικοί όσο και μη κρατικοί παράγοντες είχαν εμπλακεί στις εκλογές, με τη Ρωσία να φέρεται ως υπεύθυνη για μια σειρά επιθετικών υβριδικών επιθέσεων. Η Αμερική από την πλευρά της επικύρωσε τα ευρήματα της ρωσικής εμπλοκής.

Βασισμένος στις πληροφορίες αυτές, ο Γιοχάνις αποχαρακτήρισε απόρρητα έγγραφα που ανέφεραν ότι ο Γκεοργκέσκου είχε αθέμιτα ωφεληθεί από εκτεταμένη προεκλογική προώθηση σε περιόδους κατά τις οποίες η προεκλογική εκστρατεία ήταν απαγορευμένη. Τα έγγραφα ανέφεραν ότι η εκστρατεία του είχε λάβει ξένη οικονομική υποστήριξη, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δήλωνε ότι δεν είχε ξοδέψει τίποτα για αυτήν.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο πλημμύρισε από αιτήματα για την ακύρωση των εκλογών και την Παρασκευή το απόγευμα, το δικαστήριο συμφώνησε.

Η πληροφορία «ότι αυτή η εκστρατεία υποστηρίχθηκε παράνομα από το εξωτερικό» οδήγησε τον Γιοχάνις στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για θέμα εθνικής ασφάλειας», δήλωσε ο πρόεδρος σε τηλεοπτική του ομιλία την Παρασκευή το βράδυ.

Τι διακυβεύεται;

Στο εσωτερικό της Ρουμανίας, αυτές οι εκλογές λογίζονται ως μια μάχη ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, αποσαφηνίζει το POLITICO στην ανάλυσή του.

Η φιλοευρωπαϊκή Έλενα Λασκόνι είχε τη στήριξη των παραδοσιακών κεντρώων κομμάτων, ενώ ο Καλίν Γκεοργκέσκου υποστηριζόταν από τρεις ακροδεξιές ομάδες, δύο από τις οποίες έχουν εισέλθει πρόσφατα στο κοινοβούλιο. Οι θέσεις του για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ – καθώς έχει ασκήσει έντονη κριτική στη συμμετοχή της Ρουμανίας και στα δύο – ενίσχυσαν τους φόβους ότι θα διέκοπτε τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας και θα στρεφόταν προς τη Μόσχα. Είχε επαινέσει μάλιστα τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ως ηγέτη και πατριώτη και είχε υποσχεθεί να σταματήσει όλη την ρουμανική βοήθεια προς την Ουκρανία – σε μια κρίσιμη στιγμή για το Κίεβο.

Παρόλα αυτά, εκατομμύρια Ρουμάνοι έλκονταν από την παραδοσιακή εκστρατεία του Γκεοργκέσκου και ήταν έτοιμοι να τον ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο της Κυριακής απέναντι στην Λασκόνι. Στον πρώτο γύρο, απέσπασε πάνω από 2,1 εκατομμύρια ψήφους, ανταγωνιζόμενος επτά άλλους κυριότερους υποψηφίους, προβάλλοντας τις πεποιθήσεις του για τις “παραδοσιακές οικογένειες” και την Ορθόδοξη πίστη του.

Ο Γκεοργκέσκου τώρα ισχυρίζεται ότι είναι θύμα μιας συνωμοσίας από την πολιτική ελίτ για να τον κρατήσει μακριά από την εξουσία και να ανατρέψει τη λαϊκή βούληση, συγκρίνοντας τη μεταχείρισή του με αυτήν του Ντόναλντ Τραμπ από το “κατεστημένο” στις ΗΠΑ.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει μετά την απόφαση του δικαστηρίου είναι οι Ρουμάνοι ψηφοφόροι να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Ακόμα και η Λασκόνι εμφανίστηκε σε βίντεο να δηλώνει πως «η ψηφοφορία θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί» και να καταδικάζει μια «παράνομη απόφαση» ενός «ρουμανικού κράτους που περιφρονεί τη δημοκρατία» και «οδηγεί τη χώρα στην αναρχία».

Τι θα συμβεί στη συνέχεια;

Ο Γκεοργκέσκου δήλωσε ότι θα καταθέσει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουμανίας, αλλά δεν υπάρχει σαφής νομικός δρόμος για την ανατροπή της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Παράλληλα, δεν έχει αποσαφηνίσει αν σκοπεύει να θέσει ξανά υποψηφιότητα στις επαναληπτικές εκλογές.

Επίσης, υπάρχουν επίσης εκκλήσεις προς το Συνταγματικό Δικαστήριο να ακυρώσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών. Ορισμένα κόμματα υποδεικνύουν το γεγονός ότι η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των ίδιων υβριδικών επιθέσεων που προκάλεσαν την ακύρωση της απόφασης την Παρασκευή.

Εν τω μεταξύ σήμερα, οι ερευνητές της εισαγγελίας και της αστυνομίας στη Ρουμανία διεξάγουν έρευνες, την επομένη της ακύρωσης από το Συνταγματικό Δικαστήριο των προεδρικών εκλογών με φόντο υποψίες για ρωσική ανάμιξη υπέρ του υποψηφίου της άκρας δεξιάς.

«Τρία σπίτια της πόλης Μπράσοβ» στην κεντρική Ρουμανία αποτελούν στόχους ερευνών «στην υπόθεση που συνδέεται με τα αδικήματα της διαφθοράς ψηφοφόρων, του ξεπλύματος χρημάτων και της παραποίησης δεδομένων πληροφορικής», ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους οι εισαγγελείς, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι εισαγγελείς έχουν επίσης υποψίες για παραβίαση του νόμου αναφορικά με την απαγόρευση οργανώσεων και συμβόλων φασιστικής, ρατσιστικής και ξενοφοβικής φύσης.

Η επιχείρηση έχει κυρίως στόχο πρόσωπο «που πιθανόν εμπλέκεται στην παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας ενός υποψηφίου για την προεδρία», διευκρινίζει η εισαγγελία, χωρίς να κατονομάζει τον εθνικιστή υποψήφιο Καλίν Γκεοργκέσκου.

Η έρευνα άρχισε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα μετά τον αποχαρακτηρισμό εγγράφων των υπηρεσιών πληροφοριών με κατηγορίες για το ρόλο του TikTok στην προεκλογική εκστρατεία, με τη Ρωσία στο στόχαστρο.



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του ΜΠΕΤΣΗ  ΟΡΦΕΑ 

Ενώ οι φλέγουσες εστίες διεθνών πολεμικών συγκρούσεων βρίσκονται αλλού, προκαλεί ενδιαφέρον η σχεδόν τετραήμερη περιοδεία στην περιοχή της Βαλκανικής του διευθυντή της CIA Γουίλιαμ Μπερνς. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας για ζητήματα Πολιτικής και Πολιτικών Ασφάλειας του ΝΑΤΟ Μπορίς Ρουγκ ακολούθησε σχεδόν την ίδια διαδρομή αλλά και την ατζέντα συναντήσεων με αξιωματούχους των χωρών της περιοχής και στρατιωτικούς των δυνάμεων που η Συμμαχία διατηρεί εκεί.

Η περιοχή λόγω της ιστορικής σχέσης και πολλαπλής επιρροής της Ρωσίας στους λαούς της, φαίνεται να σχετίζεται με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Κίνα διατηρεί επίσης τα δικά της ερείσματα έχοντας λάβει σαφή θέση στο ζήτημα του Κοσόβου υπέρ της Σερβίας. Η παρουσία μουσουλμανικών πληθυσμών σε όλες σχεδόν τις χώρες των Βαλκανίων τις καθιστά άμεσα σχετιζόμενες και με το δεύτερο πεδίο σύγκρουσης, της Μέσης Ανατολής. Πριν από τρεις δεκαετίες σε Βοσνία-Ερζεγοβίνη, Κόσοβο και Αλβανία, υπήρξε παρουσία τζιχαντιστών σε συγκρούσεις που έλαβαν χώρα μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ στην Αλβανία έχουν βρει καταφύγιο οι Ιρανοί μουτζαχεντίν. Υπάρχει, λοιπόν, ενδιαφέρον για τον αρχηγό της CIA.

Ενώ για το περιεχόμενο των συνομιλιών του αξιωματούχου της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας υπάρχουν δημοσιογραφικές αναφορές, για τα όσα διεμήνυσε ο διευθυντής της CIA μπορούν να γίνουν μόνο εικασίες, λαμβάνοντας υπόψη τις εστίες έντασης στην περιοχή και το πρόγραμμα επαφών του. Ο κ. Μπερνς είχε πρώτο του σταθμό το Σαράγεβο και δεύτερο τη Μπάνια Λούκα (πρωτεύουσα του σερβοβοσνιακού κρατιδίου), με επόμενους σταθμούς το Βελιγράδι και την Πρίστινα.



Οι εν εξελίξει εντάσεις στην περιοχή αφορούν στην αποφασιστικότητα του προέδρου των Σερβοβοσνίων, ο οποίος διατηρεί σχέσεις με το Κρεμλίνο, να προχωρήσει σε απόσχιση από την ενιαία κρατική οντότητα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης όπως αυτή κατοχυρώνεται από τη Συμφωνία του Ντέιτον της δεκαετίας του 1990. Η Σερβία είναι πάλι σε εσωτερική αναστάτωση, αυτή τη φορά με αφορμή κινητοποιήσεις της αντιπολίτευσης κατά της πρόθεση των κρατικών αρχών να προχωρήσουν σε εκμετάλλευση των κοιτασμάτων λιθίου. Η κυβέρνηση χαρακτηρίζει τις αντιπολιτευτικές αντιδράσεις “έγχρωμη επανάσταση” που –όπως λέει– έχουν στόχο την πολιτική αποσταθεροποίηση.


Μπελάδες και στο Κόσοβο

Στο Κόσοβο, η αλβανική κυβέρνηση του Αλμπίν Κούρτι εμφανίζεται αποφασισμένη να προχωρήσει σε οριστικό άνοιγμα της γέφυρας επί του ποταμού Ίμπαρ στη Μιτρόβιτσα. Ωστόσο, η σερβική κοινότητα της περιοχής θεωρεί “κόκκινη γραμμή” μία τέτοια κίνηση και ζητάει εγγύηση για την προστασία της γέφυρας από ενδεχόμενη βίαιη προσβολή της από την αλβανική πλευρά. Τα Μίντια και πολιτικοί αναλυτές στην περιοχή υποθέτουν ότι αυτά ήταν τα θέματα στα οποία ο Αμερικανός αξιωματούχος εστίασε το ενδιαφέρον του, με σκοπό να υπογραμμίσει ότι τα Δυτικά Βαλκάνια βρίσκεται παρακολουθούνται προσεκτικά από τις ΗΠΑ, με σκοπό να αναχαιτιστεί κάθε προσπάθεια παρέμβασης της Μόσχας και του Πεκίνου για αύξηση της πολιτικής επιρροής τους.

Αυτά τα μηνύματα ενδεχομένως να μεταφέρονται και με άλλους τρόπους. Προ ημερών, άλλοι Αμερικανοί αξιωματούχοι είχαν αφήσει να εννοηθεί για τον ηγέτη των Σερβοβοσνίων Μίλοραντ Ντόντικ ότι γνωρίζουν που έχει τα περιουσιακά του στοιχεία και ότι θα τα δεσμεύσουν. Παράλληλα, ο αναπληρωτής γραμματέας του ΝΑΤΟ διαμήνυσε στον Πρόεδρο της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς ότι η Συμμαχία αναμένει έμπρακτες αποδείξεις σε ό,τι αφορά την ασφάλεια των νατοϊκών δυνάμεων στο Κόσοβο. Συγκεκριμένα αναφέρθηκε ότι στις Βρυξέλλες αναμένουν επιπρόσθετα στοιχεία και ανάλογες ενέργειες για πρόσωπα που είχαν αναμιχθεί σε ένοπλο επεισόδιο την περασμένη άνοιξη στη Μονή της Μπάντσκα, στη διοικητική μεθοριακή γραμμή Σερβίας-Κοσόβου.

Ωστόσο, έχει ενδιαφέρον να αναφερθεί ότι οι Αμερικανοί διπλωμάτες στην Πρίστινα αλλά και ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ έχουν διαμηνύσει στον πρωθυπουργό του Κοσόβου ότι δεν συναινούν με την απόφασή του για άνοιγμα της γέφυρας του Ίμπαρ και κατά συνέπεια με την επέκταση του ελέγχου της κυβέρνησής του στη Βόρεια Μιτρόβιτσα. Ο Κούρτι προσήλθε στη συνάντηση με τον διευθυντή της CIA Μπερνς, επιστρέφοντας από το συνέδριο των Δημοκρατών στις ΗΠΑ, όπου είχε συνάντηση με την αντιπρόεδρο και υποψήφια πρόεδρο Κάμαλα Χάρις. Εάν άλλαξε άποψη για τη γέφυρα θα φανεί προσεχώς.
Στο μενού και η ισλαμική τρομοκρατία

Ενώ τα Μίντια της περιοχής συνδέουν την περιοδεία Μπέρνς με τον πόλεμο στην Ουκρανία και την ρωσική επιρροή στα Δυτικά Βαλκάνια, ορισμένοι δεν αποκλείουν η περιοδεία του να αφορά παραλλήλως και στην ισλαμική τρομοκρατία, αλλά και σε ενδεχόμενες ενέργειες της Τεχεράνης. Ας αναφερθεί ότι πρόσφατα αναβλήθηκε προγραμματισμένη συναυλία της Τέιλορ Σουίφτ στη Βιέννη μετά από σήμα των υπηρεσιών ασφάλειας για επίθεση που θα πραγματοποιούσε νεαρός Αλβανός από το Γκοστιβάρ των Σκοπίων που είχε ασπασθεί απόψεις του ISIS. Είχε μάλιστα συνεργούς ομοεθνείς του που αναζητούνται.

Οι γερμανικές αρχές, εξάλλου, έχουν επικηρύξει ιμάμη από την Πρίστινα –πολιτογραφημένο Γερμανό– ο οποίος συνεχάρη στο πρόσφατο παρελθόν τον αφγανικής καταγωγής δράστη της δολοφονίας Γερμανού αστυνομικού, και παρότρυνε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τους νέους να τον μιμηθούν! Οι αρχές της Σερβίας, μάλιστα, προειδοποιούν για αυξημένη δραστηριότητα ακραίων ισλαμιστών. Σε δύο περιπτώσεις αναφέρθηκαν αστυνομικές επιχειρήσεις κατά ατόμων που προετοίμαζαν τρομοκρατικά πλήγματα. Περιττό να αναφερθεί ότι στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη αποτελεί κοινό μυστικό το γεγονός ότι μουσουλμανικές οργανώσεις έχουν ρόλο στα πράγματα και απολαμβάνουν ειδικό καθεστώς.

Ο Γερμανός καγκελάριος Σολτς και ο πρόεδρος της Γαλλίας Μακρόν έχουν αναφερθεί δημοσίως στο θέμα των Βαλκανίων και έχουν προειδοποιήσει εμμέσως για τον ρόλο του τουρκικού Ισλάμ που με κρατική μέριμνα και χρηματοδότηση, χειραγωγεί μουσουλμανικές κοινότητες στις βαλκανικές χώρες. Αυτό γίνεται με πολιτικές στοχεύσεις, οι οποίες απέχουν πολύ από τις διακηρύξεις της Άγκυρας για περιφερειακή ασφάλεια και σταθερότητα.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Η τροπολογία που είχε καταθέσει το πατριωτικό, κόμμα «Αναγέννηση» υιοθετήθηκε με 159 ψήφους υπέρ, 22 κατά και 13 αποχές

Το κοινοβούλιο της Βουλγαρίας απαγόρευσε την Τετάρτη (7/8/2024) με μεγάλη πλειοψηφία, τη «ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα» στα σχολεία, εγκρίνοντας αιφνιδιαστικά ένα νομοσχέδιο με φόντο τον «πολιτισμικό πόλεμο» που αναζωπυρώθηκε από την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι τους Ολυμπιακούς Αγώνες, σύμφωνα με ορισμένες μη κυβερνητικές οργανώσεις.
Η τροπολογία που είχε καταθέσει το πατριωτικό, κόμμα «Αναγέννηση» υιοθετήθηκε με 159 ψήφους υπέρ, 22 κατά και 13 αποχές.
Με το κείμενο αυτό καθίσταται παράνομη η «ενθάρρυνση» ενός «μη παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού» και η ταυτότητα φύλου που είναι «διαφορετική από τη βιολογική», ακολουθώντας το μοντέλο ενός ουγγρικού νόμου που αποδοκιμάστηκε έντονα στις Βρυξέλλες.
Οι εισηγητές είπαν ότι ήταν αναγκαίο να περάσει γρήγορα ένα νομοσχέδιο, λόγω της «απαράδεκτης κανονικοποίησης του μη παραδοσιακού σεξουαλικού προσανατολισμού» που προωθείται από μια «προπαγάνδα».
Η Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας επέκρινε έντονα την τελετή έναρξης των Αγώνων και η Σόφια κατήγγειλε τη συμμετοχή της Αλγερινής μποξέρ Iman Kelif και της Ταϊβανέζας Lin Yu‑ting, με το σκεπτικό ότι ανήκαν «σε άλλο φύλο».
Στην Ουγγαρία, από το καλοκαίρι του 2021, η αναφορά σε ομοφυλοφιλία ενώπιον ανηλίκων τιμωρείται με πρόστιμο.

Στα τέλη Ιουνίου το κοινοβούλιο της Γεωργίας υιοθέτησε επίσης έναν νόμο που απαγορεύει τη «ΛΟΑΤΚΙ προπαγάνδα» και είναι παρόμοιος με τον νόμο που χρησιμοποιείται στη Ρωσία για την καταστολή των σεξουαλικών μειονοτήτων.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Η νίκη του VMRO στα Σκόπια έφερε δραματικές, αλλά οπωσδήποτε αναμενόμενες ανατροπές. Τώρα, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Συνθήκη των Πρεσπών, μετά τις πρόσφατες σχετικές εξελίξεις, δεν νοείται να εμφανίζεται με διαφορετικό χαρακτηρισμό, από τον προδοτικό.

Η Συνθήκη αυτή, όπως ήδη ξεσκεπάζεται, ήταν απλώς η εισαγωγή, που θα άνοιγε το δρόμο για την ολοκλήρωση του μακροχρόνιου σχεδίου των Σλάβων περί Μακεδονίας. Η νέα πρόεδρος των Σκοπίων Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα-Ντανκοβα, είναι σοβαρή επιστήμων, που αγαπά και που εξυπηρετεί με κάθε νόμιμο και μη, μέσον την πατρίδα της. Δεν νοείται, συνεπώς, το αβάσιμο επιχείρημα ότι λέει «σαχλαμάρες», όπως ορισμένοι βολεύονται να το υποστηρίζουν, προκειμένου να δικαιολογήσουν έτσι αυτές τις τραγικές εξελίξεις.

Από τις πρώτες, λοιπόν, στιγμές της προεδρίας της έσπευσε να αναφερθεί σε «σκέψη να γίνει συνέδριο» (της σλαβικής Μακεδονίας) στη Θεσσαλονίκη. Ξεδιπλώνει, έτσι, η νέα πρόεδρος, χωρίς περιστροφές, τη συνέχιση του αρχικού σχεδίου περί δήθεν αλυτρωτισμού, το οποίο ουδέποτε, στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών εγκαταλείφθηκε από τα Σκόπια. Και δεν φοβάται η κυρία πρόεδρος να υπερασπιστεί αυτά που νομίζει ότι ευνοούν τη χώρα της, επειδή πρόκειται για μικρή χώρα.

Να προσθέσω, ότι το σχέδιο του «κράτους Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη», κάθε άλλο παρά μυστικό ήταν στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών. Αντιθέτως, μια οργιαστική προπαγάνδα δεν έπαψε να κερδίζει συνεχώς έδαφος, παραποιώντας αναίσχυντα την ιστορία. Και στην πατρίδα μας, όποιος είχε τελειώσει, έστω και μόνο το δημοτικό, γνώριζε αυτά τα καταχθόνια σχέδια των Σκοπιανών. Άλλωστε, ο λόγος της δημιουργίας της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του ΙΜΧΑ, ήταν ακριβώς η επιστημονική διάψευση των παραμυθιών περί Μακεδονίας.

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να τεθεί το ερώτημα του τι ακριβώς επεδίωκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις του Σύριζα και της ΝΔ, η πρώτη που υπέγραψε την άθλια αυτή Συνθήκη και η δεύτερη που, παρότι υποσχέθηκε πριν έρθει στην εξουσία ότι θα την καταπολεμήσει, έκανε ότι μπορούσε για να την εμπεδώσει; Μήπως, ήλπιζαν ότι, χάρη στη συνθήκη αυτή των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί θα είχαν ικανοποιηθεί, και θα σταματούσαν εκεί τα επεκτατικά τους σχέδια; Δεν θα τολμούσα να αποδώσω τέτοιας έκτασης αφέλεια σε ελληνικές κυβερνήσεις.

Μήπως πίστευαν, ίσως, ότι οι σύμμαχοι, που πίεσαν ασφυκτικά την Ελλάδα, για να ξεπουλήσει το όνομα «Μακεδονία», και όχι μόνο, αλλά και την ανύπαρκτη μακεδονική γλώσσα, παρότι γνώριζαν ότι οι δέκτες ουδεμία σχέση είχαν με αυτά, θα εμπόδιζαν τη συνέχεια των αρχικών σχεδιασμών των Σκοπιανών; Εξαιρετικά, όντως, χλωμό και ένα τέτοιο επιχείρημα, δεδομένου ότι είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι σύμμαχοι, αφού ικανοποιηθεί το όποιο αίτημά τους, παύουν στη συνέχεια να απασχολούνται με τις συνέπειές του.

Αλλά, και ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί για το αναντίρρητο και εις επήκοον όλων γεγονός, ότι από το 2018 που υπογράφηκε η επαίσχυντη αυτή Συνθήκη των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί επιδεικτικά όσο και περιπαιχτικά, έγραφαν τις εξ’ αυτής υποχρεώσεις τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους; Ενώ οι δικοί μας αρμόδιοι αμέριμνοι, ουδόλως αντιδρούσαν.

Είναι, πιστεύω ξεκάθαρο ότι δεν έχει νόημα, να προχωρήσω στην αναζήτηση και άλλων δικαιολογιών, για το πολύπλευρο έγκλημα που συντελέστηκε στις Πρέσπες, καθώς ανήκει και αυτό στην ατέλειωτη σειρά των γονυπετών υπηρεσιών της εξωτερικής πολιτικής, που θίγουν, εξευτελίζουν και θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.

Στην απελπιστική κατάσταση, που και πάλι βρίσκεται η Ελλάδα, τίθενται ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα, που φοβούμαι ότι δεν πρόκειται (και αυτά) να απαντηθούν:

1. Είναι ξεκάθαρο ότι τα Σκόπια, και στο μέλλον, όχι απλώς δεν πρόκειται να τηρήσουν τις ανειλημμένες υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τη Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά και επιπλέον θα συνεχίσουν απτόητα την εφαρμογή των αρχικών τους σχεδίων, όπως άλλωστε το δήλωσε και επίσημα η νεοεκλεγείσα πρόεδρος τους. Ποια θα είναι η στάση των δικών μας αρμοδίων; Θα παρακολουθούν, αδρανείς να ξετυλίγεται το σχέδιο του δήθεν αλυτρωτισμού, μέχρι την ολοκλήρωσή του;

2. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια συνέντευξη με τους πρωτεργάτες της Συνθήκης των Πρεσπών, προκειμένου να μας πληροφορήσουν, όλους εμάς τους αντίθετους με το ξεπούλημα της Μακεδονίας αν:

*εξακολουθούν να πιστεύουν ότι επρόκειτο για μεγάλη εθνική μας επιτυχία αυτή η Συνθήκη των Πρεσπών, που υπέγραψαν, που υποστήριξαν, και που μερικοί δήλωσαν ότι είναι περήφανοι γι αυτήν και ότι το κλεμμένο όνομα υπήρξε μεγάλη επιτυχία

*εξακολουθούν να θεωρούν ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός, που ξεχύθηκε έξαλλος στους δρόμους για να αποτρέψει αυτό το εθνικό έγκλημα ήταν θύμα ψεκασμών, χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων, επρόκειτο για καθυστερημένους, φασίστες και ακροδεξιούς κ.ο.κ;

*αν αισθάνονται ενοχές και μεταμέλεια για τα όσα, σχετικά, έπραξαν, αν αναγνωρίζουν τα τραγικά τους λάθη και αν μετανιώνουν γι αυτά και κυρίως τι προτίθενται να κάνουν από δω και πέρα;

*αν πιστεύουν ότι οι ομολογίες των Σκοπιανών αποτελούν ευκαιρία εγκατάλειψης της προδοτικής Συνθήκης η αν αντιθέτως είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να υλοποιηθούν οι υποχρεώσεις, που απορρέουν από αυτήν….έστω και εν γνώσει μας ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν.

Και τώρα; Τι πρέπει, και τι μπορεί να προσπαθήσει η πατρίδα μας, ώστε να σταματήσει εδώ το εθνικά δολοφονικό σχέδιο, που ακολουθείται για τη Μακεδονία; Πως πρέπει να λειτουργήσουμε για να αποδειχθεί ως ευκαιρία επανόδου στην κατάσταση πριν από τις Πρέσπες, η άρνηση εφαρμογής των όρων της Συνθήκης των Πρεσπών;

Οπωσδήποτε, το χειρότερο θα είναι η αδρανής συνέχεια των εξελίξεων. Αλλά, αν όχι η αδράνεια, τότε τι; Και από ποιους;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Σε ανακοίνωσή του για την απόφαση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης σχετικά με την ένταξη του Κοσόβου, το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ τονίζει:

«Το ΚΚΕ καταδικάζει την απόφαση για την ένταξη στον οργανισμό του προτεκτοράτου του Κοσόβου, που έλαβε πρόσφατα η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης, μετά από εισήγηση της Ντ. Μπακογιάννη (ΝΔ).

Η απόφαση αυτή, 25 χρόνια μετά τους ΝΑΤΟικούς βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας, έρχεται να προωθήσει τα αποτελέσματα αυτής της ιμπεριαλιστικής επέμβασης στα Βαλκάνια. Αποτελεί στάδιο στη σχεδιαζόμενη διεθνή αναγνώριση και αναβάθμιση του ΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσόβου.


Σ' αυτό το πλαίσιο η στάση της αποχής που επέλεξαν ο Αλέξης Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ), πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ) συνιστά συνενοχή. Συνδέεται με τις ευρωατλαντικές "παρωπίδες" τους και τις υπηρεσίες που παρέχουν στο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι, όμως, μια κάκιστη "υπηρεσία" για τα συμφέροντα των λαών των Βαλκανίων, όλων των λαών, που βιώνουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, την απόσπαση και κατοχή εδαφών τους, όπως είναι και ο λαός της Κύπρου, που εδώ και 50 χρόνια βιώνει τις συνέπειες της τουρκικής εισβολής και κατοχής.

Το ΚΚΕ, όπως και πριν 25 χρόνια, έτσι και σήμερα θα συνεχίσει να αγωνίζεται ενάντια στα καπιταλιστικά συμφέροντα και στις ιμπεριαλιστικές ενώσεις τους, που ξαναμοιράζουν τη Γη, χαράσσοντας τα σύνορα με των λαών το αίμα και στις αποφάσεις τους, που ρίχνουν "λάδι στη φωτιά" του εθνικιστικού μίσους και των ιμπεριαλιστικών πολέμων».


Με πρωτοβουλία ΝΔ και την «εύλογη» στήριξη ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ


Θυμίζουμε ότι την περασμένη Τρίτη η κοινοβουλευτική συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης ενέκρινε την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό, έπειτα από εισήγηση της Ντόρας Μπακογιάννη. Τη σχετική πρόταση ενέκριναν 131 βουλευτές, ενώ 29 καταψήφισαν και 11 τήρησαν αποχή. Την τελική απόφαση θα λάβει η Επιτροπή των υπουργών που θα συνεδριάσει τον Μάη.

Η κυβέρνηση έτσι συνεχίζει στον επικίνδυνο δρόμο που προωθεί τα ευρωατλαντικά σχέδια στην περιοχή, και ειδικότερα σε ό,τι αφορά το ΝΑΤΟικό προτεκτοράτο, φορτώνοντας και άλλη «καύσιμη ύλη» ανταγωνισμών με ανυπολόγιστες συνέπειες για τους λαούς, με τη στήριξη και των υπόλοιπων ευρωατλαντικών κομμάτων. Υπέρ, εκτός της Ντ. Μπακογιάννη, ψήφισαν επίσης: Η Α. Ευθυμίου (ΝΔ), ο Γ. Σταμάτης (ΝΔ), ο Ε. Στυλιανίδης (ΝΔ). Απείχαν ο Αλ. Τσίπρας (ΣΥΡΙΖΑ) και ο Γ. Παπανδρέου (ΠΑΣΟΚ), δίνοντας και την «εύλογη» στήριξη στα ΝΑΤΟικά σχέδια.

Αλλωστε, στην παρέμβασή του ο Αλ. Τσίπρας, που έχει αναλάβει τον ρόλο του προέδρου του Συμβουλίου της Ευρώπης για τα Δυτικά Βαλκάνια, σε σχετική ψηφοφορία στην Πολιτική Επιτροπή του Συμβουλίου της Ευρώπης τοποθετήθηκε με «παρών».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Σταύρου Λυγερού

“Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ– στο Συμβούλιο της Ευρώπης σε σχέση με το Κόσοβο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και πισώπλατη μαχαιριά στην Κυπριακή Δημοκρατία, επειδή δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο η Άγκυρα οραματίζεται να επαναλάβει και στη Θράκη.

Η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της. Για την ακρίβεια, οδήγησε το 1995 στη συμφωνία του Ντέιτον (με την οποία ιδρύθηκε το θνησιγενές κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), στον βομβαρδισμό της Σερβίας και το 1999 στην απόσχιση του Κοσόβου, το 2001 στη συμφωνία της Αχρίδας (μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου της τότε FYROM) και το 2018 στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η πίεση των Αμερικανών –με τη σύμπραξη Ευρωπαίων– για διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου από όσα δυτικά και φιλοδυτικά κράτη δεν το έχουν ήδη αναγνωρίσει. Υπενθυμίζουμε ότι –με πράσινο φως από τη Δύση– το Κόσοβο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 2008. Μέχρι τότε, ήταν προτεκτοράτο του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα της Δύσης. Το Κόσοβο έχουν αναγνωρίσει τα μισά σχεδόν κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει μία μειονότητα κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που για διάφορους λόγους δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο βασικός λόγος είναι πως το Κόσοβο ιδρύθηκε ως κράτος-προτεκτοράτο μετά τον ακρωτηριασμό της Σερβίας, ο οποίος προέκυψε από τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης.


Αρκετά κράτη δεν θέλουν να νομιμοποιήσουν μία πράξη, η οποία καταπάτησε ωμά την αρχή για το απαραβίαστο των συνόρων (την έχει υπογράψει η Δύση) κι αναπόφευκτα δημιούργησε προηγούμενο, το οποίο το βρήκε μπροστά της η Δύση όταν η Ρωσία προσάρτησε επαρχίες της Ουκρανίας. Η Ισπανία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο λόγω Καταλονίας και η Ρουμανία λόγω Υπερδνειστερίας. Είναι προφανής ο λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.

Αλλά και η Ελλάδα, αν ολοκληρώσει την διπλωματική αναγνώρισή του, με ποιο επιχείρημα θα διαμαρτυρηθεί αύριο αν τεθεί αντίστοιχο θέμα για τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι σήμερα συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως εκπρόσωποι του ψευδοκράτους με την ιδιότητα του παρατηρητή; Επιπλέον, είναι κοινός τόπος ότι οι Τούρκοι ονειρεύονται να επαναλάβουν στη Θράκη όσα έπραξαν το 1974 στην Κύπρο.

Δυτικές πιέσεις στην Αθήνα

Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο κινείται και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Και στο Κόσοβο και στα Κατεχόμενα λειτουργεί κρατική δομή. Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι επιχείρημα, το οποίο μπορεί να επικαλεστεί η Αθήνα.

Μπορεί να μην το επικαλείται, αλλά οι πράξεις της μιλάνε καθαρά. Είναι αληθές ότι οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ανοίξει διαύλους με την Πρίστινα και έχουν κάνει βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων, χωρίς, όμως, να κάνουν το βήμα της επίσημης αναγνώρισης. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει οριστικά να αδιαφορήσει πλήρως για την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα, για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σχέση της με ένα –έστω και ημιαναγνωρισμένο διεθνώς– κράτος της περιοχής. Στην πραγματικότητα αφορά και τη σχέση της με την Αλβανία και τη Σερβία, ουσιαστικά σε ποιο σημείο θα ισορροπήσει διπλωματικά μεταξύ τους.

Με τη Σερβία υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί, αφού τα δύο έθνη ήταν πάντα στην ίδια πλευρά στους πολέμους. Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να διατηρεί καλές σχέσεις με το Βελιγράδι, χωρίς, όμως, συναισθηματικές υπερβολές. Υπενθυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει εξαρχής τα Σκόπια σαν “Μακεδονία”, επειδή έκρινε ότι αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντά της. Κατά συνέπεια, η ελληνική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου πρέπει να καθορισθεί από το τι εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, σταθμίζοντας συνολικά όλους τους παράγοντες.


Οι δύσκολες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν αρνητικό ιστορικό, αλλά και σήμερα είναι δύσκολες. Ειδικά με τη φυλάκιση Μπελέρη, ο Ράμα τράβηξε πολύ το σκοινί. Αν δεν έσπασε, αυτό οφείλεται στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία την τελευταία στιγμή συμπεριέλαβε τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρας στο ευρωψηφοδέλτιο, κυρίως για να αποτρέψει τη μεγάλη εκλογική διαρροή “γαλάζιων” ψηφοφόρων, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν αγανακτήσει με την υποχωρητικότητας της επίσημης Αθήνας έναντι των Τιράνων. Με άλλα λόγια, η υποψηφιότητα υπηρετεί πρωτίστως ψηφοθηρικό, παρά εθνικό σκοπό.

Η “μεγάλη ιδέα” των Αλβανών είναι η “Μεγάλη Αλβανία”, η ένωση με το Κόσοβο και η ενσωμάτωση στο κοινό κράτος του αλβανικού στοιχείου αφενός της Βόρειας Μακεδονίας, αφετέρου της νότιας Σερβίας (Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς), ενώ αναφορές γίνονται και για τη Θεσπρωτία, όπου, όμως, δεν υπάρχει αλβανικό στοιχείο. Η Ελλάδα έχει πρόσθετο στόχο να είναι επιφυλακτική με την Αλβανία, παρότι φιλοξενεί τα τελευταία 30 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες.

Τα Τίρανα έχουν την τάση –περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση– να αναπτύσσουν προνομιακές σχέσεις με την Άγκυρα, θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξισορροπούν την ιστορικά υπαρκτή (Βορειοηπειρωτικό), αλλά σήμερα ανύπαρκτη ελληνική πίεση. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναβιώσει στην Αλβανία μία σύγχρονη εκδοχή ανθελληνικού “τουρκαλβανισμού”, την οποία ο χριστιανικών καταβολών Ράμα υπηρετεί με φανατισμό.

Για τους Τούρκους, η προνομιακή σχέση με την Αλβανία (διμερής στρατιωτική συνεργασία και τουρκική ναυτική βάση στον Αυλώνα) είναι ένας τρόπος “περικύκλωσης” της Ελλάδας. Προς την ίδια κατεύθυνση –εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων– λειτουργεί και η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από δύο αιώνες ο τουρκικός στόλος πραγματοποιεί ασκήσεις νότια και δυτικά της Ελλάδας.


Το αντάλλαγμα για την αναγνώριση

Αν και 33 χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, η Αλβανία παραμένει ένα ιδιαιτέρως προβληματικό κράτος, ο αλβανικός παράγοντας είναι σημαντικός για τις ισορροπίες στα Βαλκάνια. Η δε διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου είναι βασική προτεραιότητα. Όπως προανέφερα, λόγω Κύπρου, η Ελλάδα έχει ισχυρό λόγο να μην προχωρήσει σε αναγνώριση. Από την άλλη, η πίεση που δέχεται από ΗΠΑ και Ευρωπαίους είναι έντονη. Και όπως γνωρίζουμε ούτε οι προηγούμενες, ούτε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση διακρίνονται για την αντίστασή τους σε δυτικές πιέσεις. Εξ’ ου και οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν (μόνο η Νίνα Κασιμάτη), προτιμώντας την αποχή.

Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (2008), η Δύση αναζητούσε κράτη να το αναγνωρίσουν. Τότε, είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει την αναγνώρισή του μόνο εάν εξασφάλιζε κρίσιμα ανταλλάγματα. Ποια μπορούσαν να είναι αυτά; Τα Τίρανα, η Πρίστινα, η αλβανική κοινότητα της τότε FYROM, αλλά και ΗΠΑ και ΕΕ, να ταχθούν επισήμως υπέρ μίας λύσης του Μακεδονικού, η οποία να στηρίζεται σε δύο πυλώνες:

  • Πρώτον, το όνομα του κράτους να είναι κατά προτίμηση Άνω Μακεδονία και κυρίως με την ιθαγένεια ως παράγωγο της κρατικής ονομασίας (ανωμακεδονική).
  • Δεύτερον, οι δύο συνιστώσες εθνότητες να είναι η σλαβομακεδονική (σλαβομακεδονική και η γλώσσα της) και η αλβανική (αλβανική η γλώσσα της).

Εάν ο αλβανικός παράγοντας και η Δύση υιοθετούσαν –όπως ήταν πιθανόν εκείνη την περίοδο– αυτή τη θέση, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σλαβομακεδόνες να την αγνοήσουν. Η δε Δύση θα είχε κίνητρο να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση τα Σκόπια και πάντως το πολιτικό της δημιούργημα, τον Ζάεφ. Με άλλα λόγια, πιθανότατα το Μακεδονικό να είχε πάρει άλλη τροπή και να μην είχαμε φθάσει ποτέ στη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα (Τσίπρας-Κοτζιάς) παρέδωσε στους Σλαβομακεδόνες τη μακεδονική ταυτότητα.

Τώρα, σε διακρατικό επίπεδο, τα Τίρανα και η Πρίστινα δεν έχουν να προσφέρουν στην Αθήνα απτό και μη αντιστρέψιμο αντάλλαγμα που να εξισορροπεί πολιτικά το γεγονός ότι η εκ μέρους της αναγνώριση του Κοσόβου δημιουργεί βαρύ αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο και επιπροσθέτως επιβαρύνει τις σχέσεις με το Βελιγράδι. Το παράθυρο ευκαιρίας για να μετατρέψουμε τον αλβανικό παράγοντα σε σύμμαχο στο Μακεδονικό κράτησε μία δεκαετία (2008-2018), αλλά δυστυχώς η Αθήνα το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πλέον, το πουλάκι έχει πετάξει…



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Με εισηγήτρια τη Ντόρα Μπακογιάννη ενορχηστρώθηκε η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι η δεύτερη στη σειρά προδοσία της συμμάχου και παραδοσιακά φίλης χώρας των Σέρβων, μετά αυτή του Σημίτη, το 1999.

Ο Πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς κατηγορεί την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και εισηγήτρια Ντόρα Μπακογιάννη πως μετά από τηλεφώνημα που δέχτηκε άλλαξε άρδην τους όρους στην εισήγησή της για το Κόσοβο.

«Ξαφνικά μετάνιωσε που ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Μετά θυμήθηκε ότι το ZSO (σ.σ. Ένωση Σερβικών Δήμων, με πλειοψηφικό σερβικό πληθυσμό στο Κοσσυφοπέδιο) δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση ήταν σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας», είπε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς αναφερόμενος στην Ντόρα Μπακογιάννη.

«Όσον αφορά την Ντόρα Μπακογιάννη …. Θα το ξαναπώ Ντόρα : Ντροπή σας που είπατε ψέματα και για αυτό που κάνατε. Να ντρέπεστε, εγώ γνωρίζω καλά από ποιόν πήρατε εντολή να ατιμήσετε τις αρχές σας … να ντρέπεστε … μερικοί άνθρωποι είναι άβουλοι». 

Πιο συγκεκριμένα ο κύριος Βούτσιτς κατηγόρησε την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας πως ως εισηγήτρια του Ευρωκοινοβουλίου για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης άλλαξε τους όρους στην εισήγησή της έπειτα από ένα τηλεφώνημα και παραιτήθηκε από τον όρο η Πρίστινα να εφαρμόσει πρώτα την «Ένωση Σερβικών Δήμων» (ZSO). Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ξαφνικά μετάνιωσε, ενώ ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Θυμήθηκε ότι η ZSO δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση είναι σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας».



Αυτή η στάση της Ελλάδας εκφραζόμενη από την αδελφή του πρωθυπουργού της χώρας εκτός του ότι μας εκθέτει στη φίλη χώρα ανοίγει το δρόμο για τη μεγάλη Αλβανία ενισχύοντας τον άξονα Τιράνων - Πρίστινας, αλλά και αφήνει ανοιχτά πλέον ζητήματα ενδοτικότητα στο Κυπριακό αλλά και στο Αιγαίο.

Δεν απέχει από το να χαρακτηριστεί ως πράξη εθνικής μειοδοσίας, ειδικά αν συσχετιστεί και με τη γενικότερη εξωτερική πολιτική και συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης στο μέτωπο της Ουκρανίας.



Η ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Η έκθεση της Ντόρας Μπακογιάννη για είσοδο του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπερψηφίστηκε από 31 μέλη, 4 ψήφισαν κατά (2 Σέρβοι , 1 Σερβοβόσνιος και 1 Μαυροβούνιος) και παρών ψήφισε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας, στην τοποθέτησή του είχε καλωσορίσει την Έκθεση, την προοπτική ένταξης του Κοσόβου και το γεγονός ότι χάρη και στις προσπάθειές της κυρίας Μπακογιάννη, το Κόσοβο αναγνώρισε τη νόμιμη ιδιοκτησία του Μοναστηρίου Decani στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ωστόσο είχε τονίσει ότι αυτό δεν αρκεί ως μοναδική προϋπόθεση (όπως εισηγείται η Έκθεση) και απαιτούνται επιπλέον ενέργειες από την Πρίστινα ειδικά σε σχέση με την καθιέρωση της Ένωσης Σερβικών Δήμων και τον νόμο για την απαλλοτρίωση μειονοτικών ιδιοκτησιών, για την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Πέμπτη εκδικάζονταν στα Τίρανα η έφεση του υπό κράτηση δημάρχου Χιμάρας, για την χορήγηση ειδικής άδειας ώστε να ορκιστεί, όπως ορίζει η νομοθεσία. Ενώ προσέρχονταν να μετάσχει, όπως σε όλες τις προηγούμενες συνεδρίες, ο Πρόεδρος της Ένωσης για Ανθρώπινα Δικαιώματα-ΚΕΑΔ, Βαγγέλης Ντούλες (επί πολλά έτη μέλος του Κοινοβουλίου και βασικός εκπρόσωπος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού) δέχθηκε επίθεση με αυγά από άτομο, που μέχρι στιγμής διαφεύγει των αστυνομικών αρχών.

Πέρα από το γεγονός ότι η εν λόγω τραμπούκικη επίθεση έχει συμβολικό χαρακτήρα, είναι και άλλοι παράμετροι που την καθιστούν ιδιαίτερα επικίνδυνη και δείχνουν πως λειτουργεί το παρακράτος του Ράμα. Ενδεικτικά, ας αναφερθεί ότι ο – κατά τ’ άλλα πολύ ψύχραιμος ομογενής, Νομικός Σύμβουλος του Δημοκρατικού Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Ι. Κάσο – προχώρησε σε πολύ σκληρή δήλωση καταδίκης του επεισοδίου.

Πέραν τούτο, αξίζει να εστιάσουμε στο γεγονός ότι ενώ ο δράστης του επεισοδίου πετούσε τα αυγά – μπροστά στις κάμερες όλων των μεγάλων τηλεοπτικών σταθμών και σε ένα χώρο υψίστης ασφαλείας, όπως εν προκειμένω το Ειδικό Δικαστήριο κατά της Διαφθοράς και Οργανωμένου Εγκλήματος – φώναξε ότι «Θα το πάθετε όπως οι Σέρβοι». Προφανώς, εννοούσε τους διωγμούς του 2001-2002 που οδήγησαν χιλιάδες Σέρβους σε εγκατάλειψη των πατρογονικών τους εστιών στο Κοσσυφοπέδιο!

Ωστόσο, το πρόσωπο αυτό τελεί υπό την προστασία στελέχους των υπηρεσιών πληροφοριών της Αλβανίας (Jonan Marini) που έχει έντονη παρουσία στην περιοχή της Χιμάρας. Ενδεικτικά, να αναφερθεί ότι υπάρχει φωτογραφικό υλικό που τον εκθέτει, παρέα με τον “βασικό μάρτυρα” στην υπόθεση του Δημάρχου Χιμάρας, Φρέντη Μπελέρη. Στην πραγματικότητα πρόκειται για τον στρατολόγο του “ψαρά” Αρσέν Ράμα, που πληρώθηκε απ’ τις αλβανικές υπηρεσίες με το ποσό των 7.000 Ευρώ, για να καταθέσει τις ψευδείς καταγγελίες περί της υποτιθεμένης εξαγοράς ψήφων από το επιτελείο της ΟΜΟΝΟΙΑΣ-ΚΕΑΔ στη Χιμάρα.


O Jonad Marini (με το καπέλο) με τον ψαρά Arsen Rama στην Χιμάρα.

Το άτομο αυτό που πέταξε αυγά κατά του προέδρου του ΚΕΑΔ κ. Ντούλε, είχε προβεί σε ανάλογη χειρονομία, στις 18 Σεπτεμβρίου του 2023, στον ίδιο ακριβώς χώρο, εις βάρος της πρέσβειρας της Ελλάδας, Κωνσταντίνας Καμίτση, με το σύνθημα «Προστατεύετε έναν δολοφόνο και θα πληρώσετε…».

Ο υβριστής της Ελληνίδας πρέσβειρας πίσω από τον πράκτορα των αλβανικών μυστικών υπηρεσιών, Jonad Marini.


Πέραν των λεπτομερειών του επεισοδίου, δεν πρέπει να διαφύγει η προσοχή απ’ την ουσία της υπόθεσης. Οι υπηρεσίες του πρωθυπουργού της Αλβανίας Έντι Ράμα, έχοντας ο ίδιος προλειάνει πολιτικά το έδαφος, προβαίνουν ανοιχτά σε πράξεις βίαιης τρομοκράτησης εις βάρος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. Η συγκεκριμένη ενέργεια κατά του βουλευτή της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας αποτελεί την καλύτερη απόδειξη ότι η υπόθεση δύναται να προσλάβει άλλες διαστάσεις. Κύκλοι του εθνικιστικού-ισλαμικού παρακράτους κλιμακώνουν την επιθετικότητα τους, καθώς η πολιτεία τους δίνει τα κατάλληλα προσχήματα, διατηρώντας τεχνητά την εκκρεμότητα με την κράτηση του δημάρχου Χιμάρας.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αναταραχές ξέσπασαν στις 24 Δεκεμβρίου στο Βελιγράδι. Ο πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς διαβεβαιώνει ότι «καμία επανάσταση δεν πραγματοποιείται». Η Μαρία Ζαχάροβα, εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, δήλωσε ότι «η συλλογική Δύση επιδιώκει να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα».

Εξέγερση στο Βελιγράδι

« Μην ανησυχείτε, πολίτες της Σερβίας. Καμία επανάσταση δεν γίνεται, δεν θα πετύχουν », δήλωσε ο πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς το βράδυ της 24ης Δεκεμβρίου, σύμφωνα με σχόλια που ανέφερε το RIA , μετά τις ταραχές στο Βελιγράδι.

Υποστηρικτές της αντιπολίτευσης, διαφωνώντας με τα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών, προσπάθησαν το βράδυ να πιέσουν τις πόρτες του δημαρχείου. « Ακόμα κι αν οι σκηνές είναι δραματικές, αγαπάμε τη χώρα μας και την πόλη μας, δεν έχουμε συνηθίσει να μας σπάει κάποιος το σπίτι », πρόσθεσε ο αρχηγός του σερβικού κράτους.

Σύμφωνα με τον Βούτσιτς, στις διαδηλώσεις συμμετείχαν 2.500 άτομα. Οι αρχές επιβολής του νόμου απέτρεψαν την είσοδο των ταραχοποιών. Δύο αστυνομικοί « τραυματίστηκαν σοβαρά » κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης και περισσότερα από 35 άτομα συνελήφθησαν.

Απόπειρα δυτικής αποσταθεροποίησης σύμφωνα με τη Μόσχα

« Είναι προφανές ότι η συλλογική Δύση επιδιώκει να αποσταθεροποιήσει την κατάσταση στη χώρα », δήλωσε η εκπρόσωπος της ρωσικής διπλωματίας, Μαρία Ζαχάροβα, σύμφωνα με το πρακτορείο RIA Novosti , συγκρίνοντας τις διαδηλώσεις στη Σερβία με αυτές στο Μαϊντάν του Κιέβου, οι οποίες κατέληξαν σε ένα πραξικόπημα και η έλευση στην εξουσία των φιλοδυτικών στην Ουκρανία στις αρχές του 2014.

Το προεδρικό κόμμα (SNS) αναδείχθηκε νικητής στις βουλευτικές εκλογές της 17ης Δεκεμβρίου, σύμφωνα με τα αρχικά αποτελέσματα, με 46,7% των ψήφων. Όμως η αντιπολίτευση, ενωμένη με το έμβλημα «Η Σερβία ενάντια στη βία» και συγκεντρώνοντας συνολικά το 23,5% των ψήφων, καταγγέλλει τη νοθεία και απαιτεί την ακύρωση της ψηφοφορίας.

Στις 20 Δεκεμβρίου, η εκλογική επιτροπή ανακοίνωσε ότι θα αναδιοργανωθούν νέα ψηφοδέλτια σε 30 από τα 8.000 εκλογικά τμήματα. Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς τόνισε ότι οι παραβάσεις ήταν μικρές.


πηγή: RT France




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Καρδιοχειρουργοί αποφάσισαν με δική τους πρωτοβουλία να χειρουργούν ασθενείς τα Σαββατοκύριακα χωρίς καμία αμοιβή. Κίνητρο τους ήταν να μειώσουν τη λίστα αναμονής και να δώσουν επίσης την ευκαιρία στους άρρωστους να γίνουν γρήγορα καλά.
Μετά από 100 ημέρες εργασίας και 12 συνεχόμενα σαββατοκύριακα εργασίας, η λίστα αναμονής για καρδιαγγειακή χειρουργική έχει καταργηθεί. Κανένας ασθενής δεν περιμένει για χειρουργείο περισσότερο από 5 έως 15 ημέρες σε αυτή την πόλη πια.
Η εργασία του Σαββατοκύριακου δεν πληρώθηκαν στους εργαζόμενους.
Μπράβο !!!!


Maja krstic


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 

Τελευταίως αυξάνονται τα περιστατικά, στα οποία η χώρα μας επιλέγει συμπεριφορά ολοένα και πιο υποτελή, πιο δουλική, πιο περιθωριακή και φευ πιο εξευτελιστική. Αυτή είναι η θέση μας οσάκις, αν και δεχόμαστε αήθεις επιθέσεις έξωθεν, δεν υποστηρίζουμε τα δίκαιά μας. 
Η πατρίδα μας παραμένει βουβή και φοβική στη γωνιά της επικράτειάς της. Καθώς αυτή η συμπεριφορά της έχει με τα χρόνια πλήρως παγιωθεί, και για τους έξωθεν εταίρους και εχθρούς θεωρείται πια δεδομένη, έχουν σηκώσει ανάστημα, εκτός των πλούσιων χωρών της Δύσης, και η μία μετά την άλλη, οι βαλκανικές χώρες εναντίον μας 

Όλοι, τελικά, μας εκλαμβάνουν ως δεδομένους και θεωρούν δικαίωμά τους να μας. προσβάλλουν και να επιδεικνύουν ασέβεια στους θεσμούς και στην εθνική μας κυριαρχία. 
Έτσι, έχουμε και την απόδειξη ότι χάθηκε, δια παντός η ευκαιρία της «βασίλισσας των Βαλκανίων», που μας είχε σιωπηρώς αναγνωριστεί αμέσως μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, καθώς υπήρξαμε η μοναδική χώρα της περιοχής που παρέμεινε στη Δύση εκτός Σοβιέτ, και που βρεθήκαμε, μετά την ανατροπή, με το υψηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα και την καλύτερη ποιότητα ζωής στα Βαλκάνια. Δυστυχώς, εξαιτίας της σωρείας τραγικών μας λαθών, σε όλους τους τομείς και αβυσσαλέας υποτέλειας, καταντήσαμε από την κορυφή, να εκπέσουμε στο τελευταίο σκαλί τού κατά κεφαλήν εισοδήματος στην περιοχή μας (δεν είμαι σίγουρη αν ακόμη η Βουλγαρία παραμένει κάτω από εμάς). 

Έτσι, λοιπόν, τα πάντα επιτρέπονται στην κατακαημένη χώρα μας. Ουσιαστικά, σιωπήσαμε απέναντι στην όντως ανεκδιήγητη συμπεριφορά του κ. Ράμα, εναντίον στον εκλεγμένο δήμαρχο της ελληνικής μειονότητας τον Φρέντι Μπελέρη. 
Εκτός του χλευασμού και των ειρωνειών εναντίον του, ο κ. Ράμα τον κρατά παρανόμως φυλακισμένο. Και εφόσον οι δικοί μας αρμόδιοι, ουσιαστικά δεν αντιδρούν (ή και, ακόμη χειρότερα, αντιδρούν επιχειρώντας να δικαιολογήσουν τις παρανομίες του κ. Ράμα), η διαμόρφωση αυτού του τοπίου στην Ελλάδα είναι όντως, πολύ εξυπηρετική και για τους αρμόδιους της ΕΕ, προκειμένου να μη λάβουν θέση στην ελληνική αυτή περιπέτεια. 
Γιατί οι ξένοι να είναι «βασιλικότεροι του Βασιλέως»; 

Συνεπώς, ουδεμία έκπληξη δικαιολογείται και για την αμέσως επόμενη περιπέτεια της χώρας μας, που όχι μόνο προκλήθηκε αλλά, και που πέραν κάθε δεοντολογίας, δικαιολογείται από δεύτερη στη σειρά των προσβολών μας βαλκανική χώρα, την Κροατία. 

Και αυτή, αδίστακτα προσβάλλει την Ελλάδα, η οποία και παραμένει βουβή στη γωνία, ωσάν να είναι η ίδια ένοχη. Εισέβαλαν στη χώρα μας νεοναζιστές και εκτέλεσαν εν ψυχρώ νέο συμπατριώτη μας. 
Ωστόσο, όχι μόνο δεν σηκώσαμε κεφάλι, για να κατηγορήσουμε με όλη μας τη δύναμη, την εγκληματική αυτή ενέργεια των Χούλιγκαν Κροατών, αλλά επιπλέον δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις κατηγορίες του πρωθυπουργού τους, ότι «παρανόμως κρατάμε φυλακισμένους αιχμαλώτους πολέμου», καθώς και τις απειλές του ότι….θα μας αντιμετωπίσει με «βεντέτα». 

Και πάει κανείς πίσω, χωρίς να το θέλει. Και πως να μη σκεφτεί ότι Αλβανία και Κροατία είναι οι ηττημένοι στο Β’ Παγκόσμιο, ενώ εμείς οι νικητές! 

Υποτέλεια της υποτέλειας, ω υποτέλεια! 

Την ξεδιπλώνω, όπως αυτή έχει εισχωρήσει σε όλους τους τομείς, στο τελευταίο μου σύγγραμμα Για την Ελλάδα που ματώνει. 

Αν γινόταν ένα θαύμα, με την προσπάθεια όλων μας, να βγούμε από την καταπακτή, όπου φιμωμένοι παραμένουμε επί 200 χρόνια, όλα γύρω μας θα ξανα χαμογελούσαν.


18.08.2023 


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Γράφει ο ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΖΙΑΖΙΑΣ *

Η Βουλγαρία, επί δύο χρόνια παρεμπόδιζε την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την ΕΕ λόγω ανοιχτών εθνικών, γλωσσικών και ιστορικών διαφορών μεταξύ των δύο χωρών .


Ωστόσο, το περασμένο καλοκαίρι, οι δύο χώρες κατέληξαν σε συμφωνία, στη βάση μιας πρότασης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σύμφωνα με την οποία η Σόφια θα άρει το βέτο που έχει θέσει για την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων των Σκοπίων με την ΕΕ, με την προϋπόθεση ότι τα Σκοπιά θα προχωρήσουν σε τροποποίηση του Συντάγματός τους ,με τη συμπερίληψη την αναγνώριση βουλγαρικής μειονότητας σ’ αυτό ,που ζει στη χώρα τους .

Οι αλλαγές αφορούν την προσθήκη τμημάτων λαών στο προοίμιο του συντάγματος και στα άρθρα 49 και 78 του βασικού νόμου, στα οποία αναφέρονται τα μέρη των λαών που βρίσκονται στα Σκοπια .

«Στη διατύπωση: «Οι πολίτες της Δημοκρατίας της«Βόρειας Μακεδονίας»,ο «μακεδονικός λαός» ,τμήματα του αλβανικού λαού, ο τουρκικός λαός, ο λαός των Βλάχων, ο σερβικός λαός, ο λαός των Ρομά, ο βοσνιακός λαός και άλλοι», προστίθενται μετά τον «Βοσνιακό λαό» τα εξής: ο βουλγαρικός λαός , ο κροατικός λαός, ο λαός του Μαυροβουνίου, ο σλοβενικός λαός, ο εβραϊκός λαός και ο αιγυπτιακός λαός . Η Χώρα μας τι έπραξε για αντίστοιχο εθνικό θέμα ; Δεν υπάρχει εκεί ελληνικός λαός;

Είναι αναμφισβήτητο γεγονός ότι στα Σκόπια υπήρχε και υπάρχει και ελληνική μειονότητα , για την οποία ουδέποτε η ελληνική πολιτεια ενδιαφέρθηκε και ούτε σήμερα βέβαια ενδιαφέρεται. Κανείς δεν μπορεί σήμερα να γνωρίζει τον ακριβή τους αριθμό και πολλές φορές τα μέλη της απλά φοβούνται να πουν δημόσια την ελληνική τους γενιά για τους γνωστούς λόγους , ενώ η ελληνική κυβέρνηση δίνει αγώνα για την ένταξη αυτού του κράτους στην Ευρωπαϊκή Ένωση . Ενα από τα πλέον άγνωστα τμήματα των εκτός της Ελλάδος Ελλήνων, είναι αυτό που κατοικεί στα Σκοπια, όμως η ιδεολογία του «μακεδονισμού» και η παραδοσιακή έλλειψη ενδιαφέροντος τόσο από το ελληνικό κράτος , οσο και από την πνευματική ηγεσία του τόπου μας, συνέβαλαν στην άγνοια της ιστορίας τους αλλά και της τωρινής παρουσίας τους στο κράτος των Σκοπίων .

Κατά την απογραφή του 1941, η οποία έγινε με ευθύνη των Γερμανικών στρατευμάτων κατοχής, και άρα είναι πλέον αντικειμενική, επί συνόλου 800.000 πληθυσμού κατεγράφησαν 100.000 Έλληνες το γένος, Χριστιανοί Ορθόδοξοι στο θρήσκευμα, δηλαδή το 12% του πληθυσμού. Προφανώς οι ναζί δεν διακρίνονταν από φιλελληνισμό ούτε υπήρχε περίπτωση να αλλοιώσουν τα στοιχεία.

Η απογραφή του 1951 δίνει 158.000 ελληνικό στοιχείο.

Εξ αυτών 25.000 είναι Έλληνες γηγενείς κάτοικοι Μοναστηρίου, 100.000 βλαχόφωνοι Έλληνες (Γκρέκ), 3.000 Έλληνες Σαρακατσαναίοι και 32.000 Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες του εμφυλίου. Ήτοι το 18% του εξ 900.000 (τότε) πληθυσμού.

Το 1953, η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση διεξάγει απογραφή του πληθυσμού της. Ανεπίσημα στοιχεία δείχνουν ότι οι Έλληνες των Σκοπίων είναι 137.500. Συγκεκριμένα: Σαρακατσάνοι με ελληνική εθνική συνείδηση 1.500, Έλληνες γηγενείς 12.000, πρόσφυγες που αποδέχθηκαν να λάβουν τη γιουγκοσλαβική υπηκοότητα και να ενταχθούν στο (ψευτο)μακεδονικό έθνος: 7.000-8.000, πολιτικοί πρόσφυγες που δεν αποδέχτηκαν τα παραπάνω και δήλωσαν Έλληνες 24.000 και Βλάχοι που δήλωσαν Έλληνες 100.000. Το κράτος του Τίτο αλλοίωσε τα στοιχεία αυτής της απογραφής και παρουσίασε επίσημα ότι οι Έλληνες είναι μόνο 12.000!!!!!!

Εδώ να επισημάνουμε ότι ο Τίτο, μετά την ανακήρυξη της Ομόσπονδης Λαϊκής και έπειτα Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας της δήθεν “Μακεδονίας”, απαγόρευσε τη δήλωση “Έλληνας” και επέβαλε την αντικατάστασή του με το “Μακεδόνας” (“Μακεδόνες του Αιγαίου”), ενώ για τον Βλαχικό κυρίως βλαχόφωνο Ελληνισμό, η μόνη διέξοδος ήταν η δήλωση “Βλάχος”…

Τα απογραφικά στοιχεία του 1961 και 1971 είναι απολύτως ασαφή από την προσπάθεια των Σκοπιανών να μειώσουν τη δύναμη των Ελλήνων.

Με την απογραφή όμως του 1991 αποκαθίσταται εν μέρει η αλήθεια. Παρ΄ότι δεν κοινοποιήθηκαν λεπτομερή απογραφικά στοιχεία, εν τούτοις στον αντιπολιτευόμενο Τύπο δημοσιεύθηκαν πληροφορίες περί του ότι ποσοστό μεταξύ 12 και 18% δήλωσε ότι έχει ελληνική εθνική συνείδηση.

Δηλαδή περίπου 250.000 επί συνόλου 2.200.00 κατοίκων. Όλοι αυτοί είναι εκείνοι οι οποίοι είχαν εξαναγκασθεί στο παρελθόν να δηλώσουν «Μακεδόνες» ή «Βλάχοι» ή «Γιουγκοσλάβοι». Είναι αυτοί που στην πραγματικότητα είναι «Γηγενείς Έλληνες». «Βλάχοι», «Σαρακατσαναίοι» και «Πολιτικοί Πρόσφυγες».

Στην επίσημη απογραφή του 1991 ,μετά την πτώση του κομμουνισμού , η κυβέρνηση των Σκοπίων είχε απαγορέψει στους πολίτες να δηλώσουν «Ελληνες» ή «Βούλγαροι». Πάντως τότε έρχεται μία δήλωση-βόμβα του «εθνάρχη» των Σκοπίων, Κίρο Γκλιγκόρωφ. Σε συνέντευξη του σε τσεχική εφημερίδα με αφορμή την απογραφή του 1991, ανεφερε την ύπαρξη 100.000 πολιτών ελληνικής καταγωγής: “The Greeks say that there are 250,000 Greeks here, while according to the statistics, there are only 100.000 ……….»

Οταν τα Σκοπιά εμφανίστηκαν στον χάρτη ως ανεξάρτητο το κράτος των ψευδομακεδόνων, και συγκεκριμένα το 1991, η Βουλγαρία είχε καταθέσει υπόμνημα στον ΟΑΣΕ λέγοντας ότι στο νέο αυτό κράτος κατοικούν 2.000.000 Βούλγαροι και 200.000 Ελληνες.

Ακόμη όμως και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ στην ετήσια Έκθεσή του για Ανθρώπινα Δικαιώματα το 1993 (δημοσίευση 31-1-1994), καταγράφει ρητά στις “Εθνικές Μειονότητες” των Σκοπίων και τους ΕΛΛΗΝΕΣ , και γίνεται λόγος για «καταπιεζόμενη ελληνική μειονότητα».

Για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορια μας ,η αείμνηστη Υφυπουργός Εξωτερικών Βιργινία Τσουδερού, ρωτήθηκε για την ύπαρξη Ελληνικής Μειονότητας στα Σκόπια και απάντησε ευθέως ότι “στο Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών έχουμε καταγεγραμμένους όλους τους Έλληνες των Σκοπίων”!

Όμως η επόμενη επίσημη θέση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών για το θέμα εκφράστηκε το 2008 από την τότε υπουργό Ντόρα Μπακογιάννη, η οποία απάντησε σε σχετική ερώτηση βουλευτών ως εξής:

«Στην ΠΓΔΜ δεν εκδηλώνεται συνεκτική ομάδα Ελλήνων, με συνείδηση και δράση εθνικής μειονότητας. Ομάδες ατόμων σε διάφορες περιοχές (Σκόπια, Μοναστήρι, Γευγελή, Πέχτσεβο) οργανώνονται σε συλλόγους είτε επειδή τα μέλη έλκουν οικογενειακή καταγωγή από Έλληνες, είτε ομιλούν την ελληνική», δηλαδή με «ελαφρά την καρδιά» μας λέει ότι δεν υφίσταται Ελληνική Μειονότητα στα Σκοπιά .

Και έρχεται το 2018 ο Υπουργός Εξωτερικών, Νικόλαος Κοτζιάς , ο οποίος ρωτήθηκε από Δημοσιογράφο για το εάν στις συνομιλίες με τον υπουργό εξωτερικών των Σκοπίων , τέθηκε θέμα Ελληνικής Μειονότητας στα Σκόπια και απάντησε κατ΄ ουσίαν ότι δεν υπάρχει καν τέτοια Μειονότητα! Μάλιστα περιόρισε τους Έλληνες των Σκοπίων σε …400ελληνόφωνους Βλάχους !

Εδώ θα ήθελα να επισημάνω ότι για το θέμα των ελληνόφωνων Βλάχων γράφει ο Γάλλος Δημοσιογράφος Michel Paillares σε περιήγηση στη Μακεδονία 1904!!!!!! «Στο Μοναστήρι, όλοι οι Βλάχοι είναι Έλληνες ως τα βάθη της καρδιάς τους, με ελληνικές παραδόσεις και ιδανικά. Στέλνουν πάνω από 2.000 παιδιά στα Σχολεία του Ελληνισμού, που τα πλουτίζουν με τις εισφορές τους. Αυτοί βρίσκονται επικεφαλής του πιο σκληρού και αμείλικτου αγώνα εναντίον της Βουλγαρίας και Ρουμανίας. Δημιούργησαν μια μυστική Επιτροπή, που είναι ο τρόμος των Κομιτατζήδων. Ούτε ο Μητροπολίτης, ούτε ο Έλληνας Πρόξενος μπορούν να μετριάσουν τον έξαλλο πατριωτισμό τους» .

Επίσης στο υπόμνημα που απέστειλε η ελληνική κοινότητα της ιστορικής Πελαγονιας το 1903 προς τις Μεγάλες Δυνάμεις, περιγράφεται με σαφήνεια η πολιτιστική και εθνική κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή των Σκοπίων : «………λαλουμεν ελληνιστί, βουλγαριστι, βλαχιστι, αλβανιστι, αλλά αυδεν ηττον εσμεν άπαντες Έλληνες και ουδενι επιτρεπομεν ν’ αμφισβητεί προς ημας τούτο».

Ακομη θα οφειλαν να γνωρίζουν οι ιθύνοντες της εξωτερικής πολιτικής μας ότι από το 2003, οι ακραιφνείς Έλληνες Σαρακατσαναιοι των Σκοπίων , ως πλέον τολμηροί, έχουν ιδρύσει σύλλογο με την ονομασία «Χελιδόνι» , ο οποίος έχει ήδη 350 μέλη . Ο πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτριος Απόστολου , περιγράφει ως εξής την κατάσταση με τους Έλληνες των Σκοπίων « Εδώ υπάρχουν πολλές οικογένειες Σαρακατσαναιων και πολλά νέα παιδιά επιθυμούν να μάθουν την Ελληνική γλώσσα, αλλά δεν έχουμε δάσκαλο . Τόσα χρόνια υποσχέσεις μόνο στα λόγια. Σβήνουμε. Μην εκπλαγείτε αν δείτε Σαρακατσαναιους με βουλγαρική υπηκοότητα …ειμαστε Έλληνες και θελουμε να παραμείνουμε Έλληνες, στα χώματα που γεννηθήκαμε . Γέφυρα φιλίας Ελλάδος με τα Σκοπιά» .

Εδώ καθαρά εκδηλώνεται συνεκτική ομάδα Ελλήνων, με συνείδηση και δράση εθνικής μειονότητας , όπως και Ομάδες ατόμων σε διάφορες περιοχές (Σκόπια, Μοναστήρι, Γευγελή, Πέχτσεβο) οργανώνονται σε συλλόγους διοτι έχουν ελληνική συνείδηση και ομιλούν την ελληνική , είναι χριστιανοί ,δηλαδή ο ορισμός της έννοιας της «μειονότητας»……

Επι πλέον φαίνεται δύσκολο να έχει καταφέρει ο Σλαβομακεδονικός εθνικισμός , στο μικρό διάστημα των 35 περίπου ετών , να ανατρέψει πλήρως την διαπίστωση του Γκλιγκόροφ «The Greeks say that there are 250,000 Greeks here, while according to the statistics, there are only 100,000.”… την οποία δεν εκμεταλλεύθηκε η τότε ελληνική κυβέρνηση , αλλά και σήμερα προσπαθούν να την λησμονήσουν ….

Για αυτό η εποχή είναι «ώριμη» ωστε η ελληνική μειονότητα στα Σκόπια να αναγνωριστεί και να προστατευτεί, ΕΦ ΟΣΟΝ ΔΕΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝΤΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ..Σε ένα πολυεθνικό κράτος όπως τα Σκόπια, όπου Αλβανοί, Βούλγαροι, Τούρκοι, Σέρβοι, κ.α. έχουν δικαίωμα ύπαρξης είναι να απορεί κανείς γιατί η ελληνική μειονότητα πνίγεται και περιφρονείται. Τώρα, λοιπόν, που Αλβανοί, Βούλγαροι και Σέρβοι προβάλλουν την πολυεθνική σύσταση του κράτους των Σκοπίων , είναι πολλαπλώς χρήσιμο να αναδείξουμε τη λησμονημένη Ελληνική μειονότητα , που φαίνεται δεν τόλμησε η τότε κυβέρνηση να επιβάλει την αναγνώριση της κατά την υπογραφή της επώδυνης για το Έθνος συμφωνίας των Πρεσπών .


* Επίτιμος Α/ΓΕΣ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Σέρβος πρόεδρος  Αλεξάνταρ Βούτσιτς παραιτήθηκε από την ηγεσία του κυβερνώντος Προοδευτικού Κόμματος της Σερβίας (SNS) στη διάρκεια ενός κομματικού συνεδρίου που πραγματοποιήθηκε σήμερα, δηλώνοντας ότι απαιτείται μία νέα προσέγγιση για την επανένωση της χώρας, αλλά τόνισε ότι ο ίδιος θα εξακολουθήσει να ηγείται του κράτους.

Μετά από πρότασή του η Γενική Συνέλευση εξέλεξε για νέο πρόεδρο τον νυν υπουργό 'Αμυνας Μίλος Βούτσεβιτς.

Η εξέλιξη αυτή δρομολογήθηκε μετά από τις χθεσινές διαδηλώσεις με τη συμμετοχή ανθρώπων από όλη τη χώρα στο κέντρο του Βελιγραδίου υποστηρίζοντας τον Βούτσιτς.

Οι διαδηλώσεις αυτές, ακολούθησαν τις μεγάλες αντι-κυβερνητικές διαδηλώσεις για τις μαζικές επιθέσεις με όπλα που στοίχισαν τη ζωή σε 18 ανθρώπους, νωρίτερα μέσα στο μήνα.

Η παραίτηση του Βούτσιτς είχε προαναγγελθεί από τον ίδιο πριν καιρό όπως επίσης και το γεγονός ότι στις 28 Μαΐου θα προχωρήσει στην ίδρυση ενός ενωτικού κινήματος στο οποίο θα συμμετάσχουν κόμματα και οργανώσεις διαφορετικών ιδεολογικών αποχρώσεων και με μοναδικό συνεκτικό στοιχείο τον πατριωτισμό.

Ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς είναι ιδρυτικό στέλεχος του Σερβικού Προοδευτικού Κόμματος και ανέλαβε την ηγεσία το 2011 διαδεχόμενος τον Τόμισλαβ Νίκολιτς.

Το 2017 εξελέγη πρόεδρος της Δημοκρατίας της Σερβίας και παρότι το Σύνταγμα απαγορεύει την παράλληλη άσκηση άλλων καθηκόντων παρέμενε μέχρι σήμερα στην ηγεσία του κόμματος.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο Σέρβος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς δήλωσε στο «TV Prva» ότι δυτικοί εκπρόσωποι είχαν προτρέψει το Βελιγράδι να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ εκφοβίζοντας τη Ρωσία με αυτό, αλλά ότι η πραγματικήαπειλή για τη Σερβία είναι η Βορειοατλαντική Συμμαχία.

«Μας λένε ότι η Ρωσία είναι απειλή για όλους, επομένως πρέπει να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ. Δεν μπορούμε να ενταχθούμε στο ΝΑΤΟ γιατί το ΝΑΤΟ είναι η πραγματική απειλή για εμάς», είπε χαρακτηριστικά.

Ο Βούτσιτς υπενθύμισε επίσης ότι στις 23 Απριλίου σηματοδοτείται η 24η επέτειος από την αεροπορική επιδρομή του ΝΑΤΟ στο κτίριο της Σερβικής Ραδιοτηλεόρασης, κατά την οποία σκοτώθηκαν 16 υπάλληλοι, όπως αναφέρει η σερβική ραδιοτηλεόραση – rtv.

Στις 24 Μαρτίου, στην επέτειο της έναρξης του βομβαρδισμού το 1999, ο Βούτσιτς απευθυνόταν στην ηγεσία του δυτικού στρατιωτικού μπλοκ:

«Ποιος έδωσε στη Συμμαχία το δικαίωμα να σκοτώνει Σέρβους πολίτες; Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ σκότωσαν περισσότερους από 2.500 ανθρώπους, μεταξύ των οποίων 87 παιδιά, και προκάλεσαν ζημιές 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων.

Η Σερβία διατηρεί επί του παρόντος τη στρατιωτική της ουδετερότητα βάσει κοινοβουλευτικού ψηφίσματος του 2007 ως μέλος του προγράμματος «Σύμπραξη για την Ειρήνη» του ΝΑΤΟ.

echedoros-a.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ένας φρουρός ασφαλείας σκοτώθηκε την περασμένη νύκτα σε επίθεση με αυτόματο όπλο εναντίον του μεγαλύτερου ιδιωτικού τηλεοπτικού σταθμού της Αλβανίας, του Top Channel, ανακοινώθηκε από την αστυνομία.

Πυροβολισμοί ρίχτηκαν με Καλάσνικοφ από αυτοκίνητο την ώρα που περνούσε μπροστά από το κτίριο του τηλεοπτικού σταθμού, με αποτέλεσμα να σκοτωθεί αυτός ο 60χρονος άνδρας.

«Άτομα που εξακολουθούν να μην έχουν ταυτοποιηθεί άνοιξαν πυρ με ριπές αυτομάτου όπλου προς την κατεύθυνση του κτιρίου του Top Channel», ανέφερε η αστυνομία σε ανακοίνωσή της.

Ο πρωθυπουργός Έντι Ράμα κατήγγειλε μια «εγκληματική επίθεση» και εξέφρασε την «αλληλεγγύη» του προς τους εργαζομένους του σταθμού. Η επίθεση καταδικάσθηκε επίσης από όλα τα πολιτικά κόμματα.

Τη στιγμή της επίθεσης, η οποία πραγματοποιήθηκε γύρω στη 01:00 (02:00 ώρα Ελλάδας), ο φρουρός ασφαλείας βρισκόταν σε ένα φυλάκιο από γυαλί στην αυλή του κτιρίου.

Ο εν λόγω σταθμός απασχολεί εκατοντάδες εργαζομένους και πολλοί απ' αυτούς βρίσκονταν την ώρα της επίθεσης μέσα στο κτίριο.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Από μία κλωστή κρέμεται η ειρήνη στο ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο του Κοσόβου μετά τις αλλεπάλληλες προκλήσεις της Γερμανίας και των Αμερικανών που αμφισβητούν το μοναδικό διεθνώς αναγνωρισμένο και δεσμευτικό στάτους της περιοχής.

Το Κόσοβο, βάσει της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ του 1999 απολαμβάνει ουσιώδους αυτονομίας ενώ συνεχίζει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Επίσης, απόφαση της Διάσκεψης Κορυφής ΕΕ – Δυτικών Βαλκανίων στη Θεσσαλονίκη στις 21 Ιουνίου 2003 ανέφερε ότι «εμείς οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων υποστηρίζουμε την πλήρη εφαρμογή της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για το Κοσυφοπέδιο». Επίσης, στην μετέπειτα συμφωνία των Βρυξελλών του 2013 ρυθμίστηκαν εκκρεμότητες μεταξύ Σερβίας και Πρίστινας, χωρίς να αμφισβητείται η ισχύς της απόφασης 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Στην πράξη αντίθετα, τόσο το 1244 όσο και οι Συμφωνίες της Θεσσαλονίκης και των Βρυξελλών μοιάζουν με τις Συμφωνίες του Μινσκ, όπως δήλωσε η πρώην γερμανίδα καγκελάριος: Υπογράφτηκαν μόνο και μόνο για να κερδίσει χρόνο η Δύση και να προλάβει το Κόσοβο να εξοπλιστεί ώστε να υλοποιηθούν τα αμερικανο-γερμανικά σχέδια, παρά κι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Γι’ αυτό τον λόγο οι προβλέψεις που προστατεύουν τους Σέρβους δεν έχουν υλοποιηθεί με ευθύνη Γερμανίας και ΗΠΑ οι οποίες όχι μόνο προστατεύουν το Κόσοβο αλλά του επιτρέπουν να λειτουργεί κι ως παγκόσμιο κέντρο εμπορίας ναρκωτικών, σωματεμπορίας και κάθε είδους απάτης.
Το έτος που φεύγει μια σειρά γεγονότων ωθεί στην επιτάχυνση της ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία, με κάθε μάλιστα κόστος.


Σημείο – σταθμός σε αυτή την πορεία η δήλωση ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου από την Σερβία τον Φεβρουάριο του 2008, που βρήκε θερμή υποστήριξη από τους Αμερικανούς δια στόματος Τζο Μπάιντεν μάλιστα όταν ήταν αντιπρόεδρος του Μπάρακ Ομπάμα. Δύο χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο προέβη σε μια πρωτοφανή απόφαση καθώς έκρινε ότι η μονομερής ανακήρυξη δεν παραβιάζει το διεθνές δίκαιο. Ήταν μία απόφαση κόλαφος για την διεθνή νομιμότητα καθώς από την μια αμφισβητούσε το απαραβίαστο των συνόρων και από την άλλη προσέφερε την νομική κάλυψη σε οποιαδήποτε εθνότητα θα διεκδικούσε την απόσχισή της. Για την ακρίβεια όχι σε οποιαδήποτε εθνότητα, αλλά αυστηρά σε εκείνες που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως μοχλοί αποσταθεροποίησης και όργανα εξυπηρέτησης του ιμπεριαλισμού, βλέπε τα ναζιστικά μορφώματα των Βαλτικών Δημοκρατιών, κράτη – θραύσματα της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, κοκ.

Έκτοτε πάνω από 100 κυβερνήσεις έχουν αναγνωρίσει το Κόσοβο ως ανεξάρτητο κράτος. Από την Ευρωπαϊκή Ένωση πέντε κράτη δεν το έχουν αναγνωρίσει ώστε να μην δημιουργηθεί προηγούμενο: Ισπανία, Κύπρος, Ελλάδα, Ρουμανία και Σλοβακία. Κατά συνέπεια η ΕΕ ως όλον δεν έχει αναγνωρίσει ακόμη το Κόσοβο κι ούτε πρόκειται να το κάνει αν δεν θέλει να δει την Καταλονία κι άλλες αμφισβητούμενες περιοχές που κατοικούνται από εθνικές μειονότητες να διεκδικούν ή να ανακηρύττουν την δική τους εθνική ανεξαρτησία επικαλούμενες το προηγούμενο του Κοσόβου.

Παρόλα αυτά, η Γερμανία χρησιμοποιώντας την ΕΕ σαν το μακρύ της χέρι και στολή παραλλαγής ώθησε τους κατσαπλιάδες του Κοσόβου να καταθέσουν επίσημο αίτημα ένταξης στην ΕΕ. Άμεσα δε να ζητήσουν απελευθέρωση της βίζας ώστε να επιτρέπονται ταξίδια και διαμονή από το ΝΑΤΟϊκό προτεκτοράτο στις 27 χώρες της ΕΕ μέχρι και 90 ημέρες, χωρίς εκ των προτέρων έγκριση.

Το πράσινο φως για την κατάργηση της βίζας αναμένεται να δοθεί επίσημα στις αρχές του 2023 από το Ευρωκοινοβούλιο και από το Συμβούλιο της ΕΕ· με άλλα λόγια είναι θέμα πολύ λίγων εβδομάδων. Οργανισμοί δηλαδή που όταν θέλουν να αποφασίσουν κοινές προμήθειες ή την επιβολή πλαφόν στην τιμή του φυσικού αερίου συζητούν και διαφωνούν επί έναν ολόκληρο χρόνο, τώρα για να δημιουργήσουν ένα ακόμη υποτελές τους κρατίδιο στην καρδιά των Βαλκανίων και να ακρωτηριάσουν την Σερβία θα συνεδριάσουν και θα αποφασίσουν με διαδικασίες φαστ τρακ…

Η έγκριση ωστόσο του κοσοβαρικού αιτήματος ένταξης εγείρει πολύ σοβαρά ζητήματα, που δεν επιτρέπεται να προσπεραστούν αδιάφορα. Η γερμανική εμμονή να ενταχθεί το προτεκτοράτο του Κοσόβου στην ΕΕ ισοδυναμεί με μια πανηγυρική και ντε φάκτο ακύρωση του βέτο στην (ούτε για αστείο ενιαία) ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική. Η Γερμανία δεν αφήνει ευκαιρία να πάει χαμένη που να μην θέσει το αίτημα της δημόσια. Υποστηρίζει μάλιστα, όπως έγραψε ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ότι το βέτο θα θυσιασθεί «για καλό σκοπό»: στον βωμό της Ευρωπαϊκής ισχύος. Απαξιώνει μάλιστα ως «εγωιστικά μπλοκαρίσματα» τα βέτο που έχουν τεθεί στο παρελθόν.

Τα γερμανικά συμφέροντα υπεράνω όλων

Το παράδειγμα του Κοσόβου ωστόσο άλλα δείχνει: Πρώτο, ότι το βέτο έχει ήδη καταργηθεί όταν τυπικά κυρίαρχα κράτη (όπως Ελλάδα, Ισπανία, Κύπρος, Ρουμανία και Σλοβακία) συναινούν να χορηγηθεί βίζα και να δοθεί προενταξιακό καθεστώς σε ένα κράτος που δεν αναγνωρίζουν! Σε ένα κράτος που επίσημα δεν υφίσταται! Πρόκειται για ακραία περίπτωση ακύρωσης εθνικών κρατών και ταπείνωσης! Δείχνει, δεύτερο, ότι η σημερινή ενιαία υποτίθεται Ευρώπη, είναι στην πραγματικότητα μια Γερμανική Ευρώπη! Το Βερολίνο χρησιμοποιεί την ΕΕ, τσαλαπατώντας όλες τις θεσμοθετημένες διαδικασίες λήψης αποφάσεων, για να επιβάλλει τα δικά του στενά οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα, τα οποία μάλιστα καταπατούν το διεθνές δίκαιο, όπως το ψήφισμα 1244. Κατά συνέπεια το Βερολίνο έχει ήδη καταργήσει ντε φάκτο το βέτο για να εξυπηρετήσει την επιστροφή του γερμανικού αλυτρωτισμού για τρίτη φορά.

Οι ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών επιτάχυναν την διαδικασία οριστικής ανεξαρτητοποίησης του Κοσόβου. Συγκεκριμένα, η προσπάθεια απαγόρευσης στους 120.000 Σέρβους που κατοικούν στο βόρειο Κόσοβο να χρησιμοποιούν σερβικές πινακίδες κυκλοφορίας στα ΙΧ αυτοκίνητά τους, η προσπάθεια σύλληψης Σέρβου μειονοτικού αστυνομικού που κατηγορείται ότι πυροβόλησε αστυνομικούς του Κοσόβου, η μετέπειτα αποχώρηση όσων Σέρβων αστυνομικών και δικαστικών υπηρετούσαν στη δημόσια διοίκηση του Κοσόβου και κυρίως η δημιουργία οδοφραγμάτων στα εδαφικά όρια της σερβικής μειονότητας δημιούργησαν την εύφλεκτη ύλη που καθιστά θέμα χρόνου μια αναζωπύρωση.

Η πολυεθνική ΝΑΤΟϊκή δύναμη 4.000 στρατιωτών που στρατοπεδεύει μόνιμα στο Κόσοβο στο αποκορύφωμα των ταραχών ανήγγειλε στρατιωτική άσκηση, που δεν ήταν τίποτε άλλο από επίδειξη δύναμης απέναντι στην Σερβία, ώστε να αποθαρρύνει οποιαδήποτε κίνηση του σερβικού στρατού.


Ενδεικτικό στοιχείο για την εξόφθαλμη στράτευση των ΝΑΤΟϊκών στο πλευρό των Κοσοβάρων είναι η απάθεια που έδειξαν το 2004 στη διάρκεια ταραχών οι οποίες οδήγησαν στον θάνατο δεκάδων Σέρβων και στην βίαιη εκδίωξη χιλιάδων οικογενειών μειονοτικών που κατέφυγαν στην Σερβία για να γλυτώσουν το πογκρόμ και τις καθημερινές ταπεινώσεις. Η εθνοκάθαρση σε βάρος των Σέρβων διευκόλυνε το σχέδιο των Κοσοβάρων κατσαπλιάδων για ένα εθνικά ομοιογενές Κόσοβο. Έτσι, για να γίνουν ακόμη πιο έντονες οι αναλογίες, οι Σέρβοι του Κοσόβου υπέμεναν τα μαρτύρια των ρωσώφωνων στο Ντονμπάς από το 2014 που έγινε το πραξικόπημα του Μεϊντάν…


Το παράδοξο μάλιστα είναι ότι στο ψήφισμα 1244 του ΟΗΕ (κατ’ εντολή του οποίου επιχειρεί η KFOR στο Κόσοβο) προβλέπεται η ανάπτυξη σερβικού στρατού στο Κόσοβο, στο πλαίσιο συγκεκριμένων αποστολών. Αντίθετα, αν κάτι δεν προβλέπεται είναι η απαγόρευση της εισόδου και δράσης του, όπως συνέβη όταν η Σερβία υπέβαλε τη σχετική αίτηση. Η βιασύνη μάλιστα της γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών, Αναλένα Μπέρμποκ, να απορρίψει το αίτημα των Σέρβων προκάλεσε την άμεση αντίδραση του σέρβου προέδρου Αλεξάνταρ Βούτσιτς που εγκάλεσε την γερμανίδα υπουργό ως αναρμόδια να απαντήσει, ενώ της επέρριψε την ευθύνη για την απροθυμία της Πρίστινας να εφαρμόσει τις συμφωνίες που έχει ως τώρα υπογράψει και αφορούν τα δικαιώματα των Σέρβων του Κοσόβου.



Η Σερβία του 2022 δεν είναι η Σερβία της δεκαετίας του 2000. Έχει αναβαθμίσει τις στρατιωτικές της υποδομές κι έχει δηλώσει ότι δεν θα υποχωρήσει μπροστά στο χρέος της να υπερασπιστεί τους διωκόμενους Σέρβους του Κοσόβου. Το βράδυ της Δευτέρας 26 προς Τρίτη 27 Δεκεμβρίου ο πρόεδρος της χώρας έθεσε τον στρατό και την αστυνομία σε ύψιστη ετοιμότητα, αφήνοντας όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά!
Η ένταση στο Κόσοβο, όσο θα έρχεται πιο κοντά η ένταξη του στην ΕΕ, θα οδηγήσει την Σερβία να παγώσει την δική της ενταξιακή πορεία, να έρθει σε σύγκρουση με Βρυξέλλες και Βερολίνο και ταυτόχρονα να πλησιάσει ακόμη περισσότερο την Μόσχα και την Κίνα.
Ταυτόχρονα, η Γερμανία θα εκμεταλλευτεί την δημιουργία μιας χαίνουσας πληγής στο κέντρο των Βαλκανίων για να νομιμοποιήσει την αποστολή στρατού της εκτός συνόρων και την στρατιωτικοποίηση της ίδιας της ΕΕ…
Η Ελλάδα μόνο χαμένη θα βγει από την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου κατά πολλούς τρόπους. Το ευρωπαϊκό «πλυντήριο» του Κοσόβου που κατοικείται από μουσουλμάνους θα απομακρύνει την Ελλάδα από την Σερβία ενώ θα δώσει νέα ώθηση στα αναθεωρητικά σχέδια της Μεγάλης Αλβανίας, που υποστηρίζονται επίμονα και παντοιοτρόπως από την Τουρκία…




πηγή






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


του Μιχάλη Στούκα

Στις 28 Νοεμβρίου η Αλβανία γιόρτασε τη λεγόμενη ημέρα ανεξαρτησίας. Σε ενδιαφέρον άρθρο στο protothema.gr στις 30 / 11 / 2022 διαβάσαμε για τους πανηγυρισμούς των Αλβανών μεταναστών, πολλοί από τους οποίους επέβαιναν σε πολυτελή αυτοκίνητα, στο Λονδίνο για την ημέρα ανεξαρτησίας της χώρας τους. Πώς όμως φτάσαμε στην ημέρα αυτή, την 28η Νοεμβρίου 1912;

Το βορειοηπειρωτικό ζήτημα

Το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα αναδείχθηκε ιδιαίτερα μετά το 1881. Βασική πτυχή του ήταν ότι πάντα Έλληνες και Αλβανοί διεκδικούσαν την ίδια περιοχή. Η Βόρειος Ήπειρος των Ελλήνων ήταν νότια Αλβανία για τους Αλβανούς. Οι ελληνικές απόψεις βέβαια στηρίζονταν σε πραγματικά στοιχεία: ιστορικά δικαιώματα, εθνικές, φυλετικές και θρησκευτικές συγγένειες, καθώς και σε στρατηγικούς λόγους.



Η ελληνική θέση ότι υπήρχε μια ελληνορθόδοξη πλειοψηφία στη Βόρεια Ήπειρο αντικρουόταν από τους Αλβανούς, που διεκδικούσαν με τη σειρά τους τμήματα της ελληνικής Ηπείρου, με τη δικαιολογία ότι κατοικούνταν από αλβανόφωνους Ορθόδοξους και Μουσουλμάνους. Το πρόβλημα προέκυψε από την πρακτική των Οθωμανών να κατατάσσουν τους λαούς ανάλογα με την θρησκεία τους.

Η τακτική αυτή των Οθωμανών να χρησιμοποιούν τη θρησκεία και όχι την εθνική συνείδηση ως κριτήριο καθορισμού της εθνότητας, δημιούργησε πολλές διαφωνίες μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών, όσοι από τους οποίους ανήκαν στην Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρούνταν Έλληνες, ενώ οι Μουσουλμάνοι κατατάσσονταν στους Τούρκους. Η οθωμανική εξουσία στην Ήπειρο, καθώς την ασκούσαν αποκλειστικά Μουσουλμάνοι Αλβανοί, απέβλεπε στη σκόπιμη σύγχυση των ορίων Ηπείρου και Αλβανίας, με τρόπο που έθιγε τα ελληνικά συμφέροντα.

Στην Ελλάδα πολλοί ήθελαν για ιστορικούς και όχι μόνο, λόγους τα σύνορα της Ελλάδας να φτάνουν ως τον ποταμό Γενούσο (Σκούμπη). Ο συγκεκριμένος ποταμός αποτελούσε κατά την αρχαιότητα όριο ανάμεσα στην Ήπειρο και την Ιλλυρία. Αντίθετα, οι Μουσουλμάνοι Αλβανοί, ιδιαίτερα όσοι κατοικούσαν νότια του Γενούσου, επέκτειναν τα όρια του αλβανικού κράτους ως τον Αμβρακικό Κόλπο.



Οι προσπάθειες για τη δημιουργία ελληνοαλβανικού δυαδικού κράτους μεταξύ 1881 – 1908 δεν καρποφόρησαν. Σημειώνουμε ότι ανάμεσα σε αυτούς που πρωταγωνίστησαν στην ελληνοαλβανική προσέγγιση τότε, ήταν ο Ισμαήλ Κεμάλ, ένας από τους δύο πρωτεργάτες, μαζί με τον Λουίτζι Γκουρακούκι της ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Αλβανίας στις 28 Νοεμβρίου.


Η επανάσταση των Νεότουρκων (1908)

Όλα άλλαξαν μετά την επανάσταση των Νεότουρκων το 1908. Η θέση των Αλβανών στην Οθωμανική αυτοκρατορία διαφοροποιήθηκε και ξεκίνησε ο αλβανικός εθνικισμός. Μέσα σε λίγους μήνες οι Αλβανοί ίδρυσαν σχολεία, λέσχες και πολιτιστικούς συλλόγους και εξέδωσαν εφημερίδες και περιοδικά. Οι Νεότουρκοι αντί να αναγνωρίσουν ότι οι Αλβανοί θα μπορούσαν να είναι πολύτιμοι σύμμαχοί τους, έσπευσαν άστοχα να τους ανταγωνιστούν, με αποτέλεσμα να σημειωθούν βίαιες επιθέσεις οι οποίες στόχευαν στον εκτουρκισμό της Αλβανίας.

Έτσι, από το καλοκαίρι του 1909 ως το ξέσπασμα του πρώτου Βαλκανικού Πολέμου μεγάλες περιοχές της Βόρειας Αλβανίας ήταν σε συνεχή κατάσταση εξέγερσης. Οι Αλβανοί αντάρτες ήλπιζαν ότι θα εξαπλωνόταν η επανάστασή τους σε όλη τη χώρα και ότι θα επακολουθούσε ευρωπαϊκή μεσολάβηση και αναγνώριση της Αλβανίας. Όμως ούτε το 1911 ούτε το 1912 εξεγέρθηκαν οι πληθυσμοί του νότου της Αλβανίας.


Τον Ιούνιο του 1911 ελληνικές ένοπλες ομάδες εμφανίστηκαν στην Ήπειρο ως απάντηση στις αλβανικές. Όμως η ελληνική κυβέρνηση σε κατευθυντήριες γραμμές της προς τους προξενικούς της πράκτορες στην Ήπειρο και την Αλβανία τόνιζε ότι αυτές οι ομάδες έπρεπε να διαλυθούν και να μην τους δοθεί καμιά βοήθεια.

Το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών σε μία πολύ σημαντική εγκύκλιο που έστειλε σε όλα τα προξενεία στην Ήπειρο και την Αλβανία 30 Ιουνίου 1911, υπογράμμιζε ότι η δημιουργία ενός ανεξάρτητου αλβανικού κράτους συνέφερε την Ελλάδα, γιατί από ανάγκη οι Αλβανοί θα ήταν πιστοί φίλοι και σύμμαχοι (Αρχείο Υπουργείου Εξωτερικών 1911, φάκελος Ε. 17007, ΥΠΕΞ προς προξενεία Ηπείρου και Αλβανίας, Αθήνα 30 Ιουνίου 1911).

Βέβαια η επιθυμητή ελληνοαλβανική συνεννόηση βασιζόταν στην υπόθεση ότι η ευρωπαϊκή Τουρκία θα διαλυόταν. Παρά τις προσπάθειες των Αλβανών εθνικιστών δεν έγινε καμιά εξέγερση μεταξύ των νότιων Αλβανών και των Ηπειρωτών. Η Ήπειρος είναι ελληνική περιοχή και οι Ηπειρώτες ήταν επιφυλακτικοί στο να επαναστατήσουν, καθώς θα κινδύνευαν να θεωρηθούν Αλβανοί και όχι Έλληνες.



Νέες προσπάθειες για τη δημιουργία ελληνοαλβανικού κράτους έγιναν στις αρχές του 1911 από τον Φαΐκ Κονίτσα, εκπρόσωπο των Αλβανών Καθολικών και τον κληρικό Φαν Νόλι (γεννημένος ως Θεοφάνης Στυλιανός Μαυρομάτης στην Ανατολική Θράκη). Ούτε αυτές όμως ήταν επιτυχείς, άλλωστε η κατάσταση είχε αλλάξει. Ο πόλεμος της Ιταλίας με την οθωμανική αυτοκρατορία, που ξεκίνησε το φθινόπωρο του 1911, έδωσε τη δυνατότητα στους Αλβανούς να οργανώσουν εξέγερση μεγάλης κλίμακας την άνοιξη του 1912.

Η επανάσταση οργανώθηκε από μια ομάδα Αλβανών πολιτικών παραγόντων στην Κωνσταντινούπολη, που αποφάσισαν να ξεκινήσει η εξέγερση από το Κοσσυφοπέδιο και στη συνέχεια να εξαπλωθεί. Έτσι τον Ιούνιο του 1912 οι κάτοικοι των ορεινών περιοχών του Κοσσυφοπεδίου επαναστάτησαν. Οι Τούρκοι, αν και πολεμούσαν εναντίον της Ιταλίας, έστειλαν στρατεύματα για να πολεμήσουν τους Αλβανούς του Κοσόβου. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως, τα στρατεύματα αυτά ενώθηκαν με τους Αλβανούς κάνοντας το έργο των τελευταίων πιο εύκολο.

Στο τέλος Ιουλίου 1912 οι Αλβανοί αντάρτες κυριαρχούσαν στην βόρεια Αλβανία, ενώ στις 12 Αυγούστου κατέλαβαν τα Σκόπια. Έτσι οι Οθωμανοί αναγκάστηκαν να τους παραχωρήσουν προνόμια. Σημαντικότερο και καθοριστικότερο όλων ήταν ο εδαφικός προσδιορισμός της Αλβανίας, που μέχρι τότε ήταν μια γεωγραφική περιοχή χωρίς ακριβή όρια. Η οθωμανική κυβέρνηση αναγνώρισε ότι τα βιλαέτια την Σκόδρας, των Ιωαννίνων, του Κοσσυφοπεδίου και του Μοναστηρίου ανήκαν στην Αλβανία. Αυτό θορύβησε τους Έλληνες, οι οποίοι πείστηκαν με σαφή καθυστέρηση, ότι οι Αλβανοί, την ίδια ώρα που η κυβέρνηση αναλωνόταν σε ατελέσφορες συζητήσεις με (Αλβανούς) ιδιώτες, αγωνίζονταν για την δημιουργία αυτόνομου κράτους στα τέσσερα αυτά βιλαέτια. Αυτό προκύπτει από τα αρχεία του ΥΠΕΞ:Α.Υ.Ε., 1912, Β – 42, αρ. 1865, Γενικός Πρόξενος Ιωαννίνων προς το ΥΠΕΞ, Ιωάννινα 28 Αυγούστου 1912.

Γιατί όμως απέτυχε η δημιουργία του ελληνοαλβανικού κράτους; Ο βασικότερος λόγος ήταν ότι οι Έλληνες και οι Αλβανοί διεκδικούσαν την ίδια περιοχή, τη Βόρεια Ήπειρο. Έτσι ήταν αδύνατη η ελληνοαλβανική προσέγγιση. Υπήρχαν όμως κι άλλες αιτίες:α) η έλλειψη Αλβανών ηγετών με αναγνωρισμένο κύρος σε όλη τη χώρα ,β) οι συνεχείς προσπάθειες των Νεότουρκων να ενισχύσουν τις έριδες μεταξύ Ελλήνων και Αλβανών και γ)η ιταλοαυστριακή παρέμβαση που αποσκοπούσε στην αποτροπή κάθε ελληνοαλβανικής συνεργασίας, επειδή θα αποτελούσε εμπόδιο για τις δικές τους φιλοδοξίες στην ίδια περιοχή.



Οι Βαλκανικοί Πόλεμοι


Η ελληνική κυβέρνηση ενθάρρυνε την δημιουργία ενός αυτόνομου αλβανικού κράτους εκτός Ηπείρου, ωστόσο αντιλαμβανόταν ότι μία αυτόνομη Αλβανία θα μπορούσε να γίνει όργανο της Αυστρίας και της Ιταλίας. Η έκρηξη του πρώτου Βαλκανικού πολέμου όμως τον Οκτώβριο του 1912 άλλαξε άρδην τα δεδομένα. Οι Αλβανοί εθνικιστές βρέθηκαν σε πολύ δύσκολη θέση. Σταδιακά γινόταν φανερό ότι οι Βαλκάνιοι σύμμαχοι σκόπευαν να διαμελίσουν την Αλβανία.

Έτσι οι Αλβανοί ηγέτες βλέποντας ότι η Τουρκία θα έχανε τον πόλεμο για να εξευμενίσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις διακήρυξαν στις 16 Οκτωβρίου 1912 ότι ο αλβανικός λαός δεν θα πολεμούσε για να ενισχύσει την οθωμανική εξουσία στα Βαλκάνια, αλλά για την εδαφική ακεραιότητα της Αλβανίας και δήλωσαν ότι οι Αλβανοί θα δέχονταν για τα τέσσερα βιλαέτια που αναφέραμε παραπάνω, μόνο ενιαία διακυβέρνηση (Πηγή: Πανεπιστήμιο των Τιράνων, «Historia e Shquiperise ΙΙ», σελ. 353-354,Τίρανα 1965).

Έτσι οι αλβανικές δυνάμεις πολέμησαν στο πλευρό της Τουρκίας, όχι γιατί ήθελαν την συνέχιση της τουρκικής κυριαρχίας, αλλά επειδή πίστευαν ότι μαζί με τους Τούρκους θα μπορούσαν να υπερασπίσουν το έδαφός τους και να εμποδίσουν το διαμελισμό της Μεγάλης Αλβανίας που οραματίζονταν.



Η ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Αλβανίας – Ο ρόλος της Αυστρίας και της Ιταλίας


Οι επιτυχίες των Βαλκανίων συμμάχων επί των Τούρκων θορύβησαν την Αυστροουγγρική αυτοκρατορία, η οποία έβλεπε ότι οι χωρίς περιορισμούς εξέλιξη της Αλβανίας συνδεόταν με τα συμφέροντά της. Έτσι η Αυστρία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να υποστηρίξει την δημιουργία της ανεξάρτητης Αλβανίας. Στα τέλη Οκτωβρίου 1912 Γερμανοί και Ιταλοί συμφώνησαν με τους Αυστριακούς.

Οι Ιταλοί όμως δεν ήθελαν να περάσει κανένα τμήμα της ακτής της Αλβανίας σε άλλη χώρα, επειδή φοβούνταν ότι η Αυστρία θα διεκδικούσε ένα τμήμα για λογαριασμό της. Για την Αυστρία η δημιουργία ενός ανεξάρτητου αλβανικού κράτους ήταν ο πιο ασφαλής και αποτελεσματικός τρόπος για να αποκοπεί η Σερβία από την Αδριατική και να αποκλειστεί η επέκτασή της προς τα δυτικά.

Οι Τούρκοι βλέποντας ότι βρίσκονταν σε δεινή θέση ζήτησαν στις 4 Νοεμβρίου 1912 τη μεσολάβηση των Μεγάλων Δυνάμεων προκειμένου να πετύχουν την κατάπαυση των εχθροπραξιών. Όλες οι εμπόλεμες πλευρές δέχτηκαν την πρόταση για ανακωχή, εκτός από την Ελλάδα που δήλωσε ότι επιμένει στην παράδοση των Ιωαννίνων και τη διατήρηση του αποκλεισμού των ακτών της Αδριατικής με το δικαίωμα της νηοψίας.

11:13 πμ 5/12/2022Οι Αλβανοί εθνικιστές βλέποντας ότι η προέλαση των Ελλήνων στην Ήπειρο και των Σέρβων προς την Αδριατική συνεχιζόταν αποφάσισαν να αναλάβουν δράση για να αποφύγουν τον διαμελισμό της χώρας τους. Ο Ισμαήλ Κεμάλ (1844 – 1919), πρωταγωνιστής συζητήσεων τα προηγούμενα χρόνια για την ίδρυση ελληνοαλβανικού κράτους, βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη ως βουλευτής του κοινοβουλίου των Νεότουρκων όταν κηρύχθηκε ο Α’ Βαλκανικός Πόλεμος. Ο Ισμαήλ Κεμάλ Μπέι Βλόρα, παλαιότερα γνωστός ως Ισμαήλ Χακί Μπέι Βλόρα, γεννήθηκε στην Αυλώνα και σπούδασε στην Ζωσιμαία Σχολή των Ιωαννίνων πριν εγκατασταθεί στην Κωνσταντινούπολη το 1859.



Στη συνέχεια κατέλαβε διάφορες θέσεις στο οθωμανικό κράτος. Στα τέλη Οκτωβρίου 1912 έφυγε από την Κωνσταντινούπολη συνοδευόμενος από τον Λουίτζι Γκουρακούκι(1879 – 1925), απόγονο εξισλαμισμένων Καταλανών κατά τον Βασ. Γεωργίου, και κατευθύνθηκαν με εντολή των Τούρκων στην Βιέννη. Εκεί συναντήθηκαν με τον Αυστριακό Υπουργό εξωτερικών Μπέρτχολντ, φοβερό μισέλληνα και τους πρεσβευτές της Βρετανίας και της Ιταλίας. Σύμφωνα με τα απόρρητα αρχεία του Αυστριακού Υπουργείου Εξωτερικών, δόθηκε στις 15 / 11 / 1912 η εντολή στους Κεμάλ και Γκουρακούκι να κατευθυνθούν στην Ήπειρο και να κηρύξουν την ανεξαρτησία της Αλβανίας στην Αυλώνα ή το Δυρράχιο και παράλληλα να σχηματίσουν την πρώτη κυβέρνηση της Αλβανίας.

Ήταν τόση η βιασύνη των Ιταλών να αποτρέψουν την ελληνική προέλαση στην Ήπειρο ώστε στις 10 Νοεμβρίου 1912 πρότειναν να ανακηρυχθεί ως πρωτεύουσα του αλβανικού κράτους τα Γιάννενα που πολιορκούνταν από τον Στρατό μας. Ευτυχώς μικρές ευκίνητες ελληνικές δυνάμεις, μεταξύ των οποίων υπήρχαν και πολλοί Κρητικοί εθελοντές και ντόπια αντάρτικα σώματα είχαν προχωρήσει στη Βόρεια Ήπειρο και στο τέλος Νοεμβρίου απελευθέρωσαν την Χιμάρα και την περιοχή των Αγίων Σαράντα.

Οι Κεμάλ και Γκουρακούκι, διευθυντής της Παιδαγωγικής Ακαδημίας του Ελμπασάν έφτασαν στις 21 Νοεμβρίου 1912 στο Δυρράχιο. Στην Αυλώνα δεν μπορούσαν να αποβιβαστούν, αφού ελληνικά στρατεύματα βρίσκονταν στα πρόθυρα της πόλης. Όμως και στο Δυρράχιο οι Κεμάλ, Γκουρακούκι και οι υπόλοιποι Αλβανοί δεν μπόρεσαν να παραμείνουν, καθώς πλησίαζαν στην πόλη σερβικά στρατεύματα για να εξασφαλίσουν διέξοδο της χώρας τους στην Αδριατική. Έτσι ο Κεμάλ όρισε ως νέο τόπο συγκέντρωσης την Αυλώνα. Εκεί στις 28 / 11 / 1912 χωρίς την παρουσία εκπροσώπων από καμιά επαρχία κηρύχθηκε η ανεξαρτησία της Αλβανίας και σχηματίστηκε η πρώτη αλβανική κυβέρνηση υπό τον Ισμαήλ Κεμάλ. Ο Ελληνικός Στρατός είχε πλέον φτάσει στα πρόθυρα της πόλης.

Όμως οι Ιταλοί απείλησαν ακόμα και με πόλεμο την χώρα μας αν καταλάμβανε την Αυλώνα. Η κυβέρνηση Κεμάλ έκανε γνωστή την παρουσία της στις ευρωπαϊκές δυνάμεις και την Τουρκία και έστειλε αντιπροσωπεία στη διάσκεψη των πρεσβευτών στο Λονδίνο. Εκεί ο Κεμάλ ζήτησε να δημιουργηθεί αυτόνομο αλβανικό κράτος υπό την κηδεμονία και την επικυριαρχία του σουλτάνου. Βέβαια ο εξοστρακισμός των Τούρκων από όλη σχεδόν την Βαλκανική στη συνέχεια άλλαξε τα σχέδια και στη συνέχεια η αυτονομία μετατράπηκε σε αίτηση πλήρους ανεξαρτησίας.

Τελικά η Αλβανία ανακηρύχτηκε κυρίαρχο και ανεξάρτητο κράτος στις 29 Ιουλίου 1913 με την συνθήκη του Λονδίνου. Ορίστηκε διεθνής επιτροπή για να μελετήσει τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες το νέο κράτος θα έπαιρνε τη θέση του ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες και εκλέχθηκε ηγεμόνας της Αλβανίας ο Γερμανός αξιωματικός πρίγκιπας του Wied. Τα σύνορα της Αλβανίας προς νότο καθορίστηκαν με το πρωτόκολλο της Φλωρεντίας στις 4 / 17 Δεκεμβρίου 1913, με το οποίο Δέλβινο, Χιμάρα, Άγιοι Σαράντα, Τεπελένι, Πρεμετή, καθώς και η Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο, που ήταν τα βασικά ζητήματα της διαμάχης με την Ελλάδα θα περιέρχονταν στην Αλβανία.

Η σύνθεση του πληθυσμού στη Βόρεια Ήπειρο με βάση στοιχεία της Διεθνούς Επιτροπής Ελέγχου (1913 - 1914)

Ποια ήταν όμως η σύσταση του πληθυσμού της Βορείου Ηπείρου εκείνη την εποχή; Ας δούμε τα επίσημα στοιχεία από τη Διεθνή Επιτροπή Εθνολογικού Ελέγχου ως τις 28/4/1914.Διοίκηση Καζάδων Κορυτσάς (3 συνολικά): 40. 080 Έλληνες, 28.600 Αλβανοί, σύνολο 60.680, 126 ελληνικά σχολεία, 2 αλβανικά. Καζάς Σταρόβου: 1.326 Έλληνες, 7.262 Αλβανοί, σύνολο 8.588, 27 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Κολόνιας: 14.269 Έλληνες,6.615 Αλβανοί, σύνολο 20.884, 35 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Αργυροκάστρου: 26. 440 Έλληνες, 15.000 Αλβανοί, σύνολο 41.440, 124 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Χιμάρας: 8.188 Έλληνες, 2.460 Αλβανοί, σύνολο 10.648, 34ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Δέλβινου: 19.295 Έλληνες, 2.645 Αλβανοί, σύνολο 21.940, 69 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Λεσκοβικίου: 7.455 Έλληνες,2.993 Αλβανοί, σύνολο 10.448, 19 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Τεπελενίου:8.093 Έλληνες, 4.727 Αλβανοί, σύνολο 12.820, 20 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό. Καζάς Πρεμετής: 12.251 Έλληνες, 10.823 Αλβανοί, σύνολο 23.074, 62 ελληνικά σχολεία, κανένα αλβανικό.



Επίλογος

Παρά τα συντριπτικά στοιχεία υπέρ των Ελλήνων, η Βόρεια Ήπειρος δόθηκε τελικά στην Αλβανία. Οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν εκτίμησαν σωστά τις διαθέσεις των Αλβανών και αναλώθηκαν σε ανούσιες συζητήσεις για ελληνοαλβανικό κράτος, την ίδια ώρα που οι Αλβανοί εθνικιστές ορέγονταν τα Γιάννενα ως πρωτεύουσα του νέου κράτους τους. Κατά την έναρξη του Α΄ Βαλκανικού Πολέμου, η Στρατιά Θεσσαλίας είχε επτά μεραρχίες και η Στρατιά Ηπείρου μία, που την αποτελούσαν 10.000 άνδρες.

Η βασική αποστολή της Στρατιάς Ηπείρου ήταν να αποτελεί τη δυτική πλαγιοφυλακή στον κύριο όγκο των ελληνικών δυνάμεων που θα προέλαυναν στη Μακεδονία και η επιθετική της αποστολή ήταν να καταλάβει τα υψώματα του Γριμπόβου από όπου οι Τούρκοι βομβάρδισαν την Άρτα το 1897 και να οχυρωθεί εκεί απασχολώντας όσο περισσότερες τουρκικές δυνάμεις μπορούσε.

Έχει διατυπωθεί η άποψη ότι αν η κατάληψη των Ιωαννίνων δεν καθυστερούσε τόσο τα ελληνικά στρατεύματα θα μπορούσαν να έχουν φτάσει στον ποταμό Γενούσο προλαβαίνοντας κάθε αλβανική ενέργεια. Εκεί θα συναντούσαν τα στρατεύματα της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Θεωρούμε όμως ότι η επέμβαση Αυστροουγγαρίας και Ιταλίας θα δυσκόλευε κάτι τέτοιο. Άλλωστε με παρέμβαση Αυστριακών και Ιταλών οι Σέρβοι αποσύρθηκαν από το Δυρράχιο και οι Μαυροβούνιοι από τη Σκόδρα.

Το βέβαιο είναι ότι οι Αλβανοί εκμεταλλεύτηκαν άριστα τις περιστάσεις και τη βοήθεια των Μεγάλων Δυνάμεων και ανακήρυξαν την αυτονομία τους στις 28/11/1912. Ένα χρόνο αργότερα, η Βόρεια Ήπειρος, παρά τα συντριπτικά στοιχεία που συνηγορούσαν στην παραχώρησή της στην Ελλάδα, δόθηκε στην Αλβανία και οι χειρότερε προβλέψεις για τον ελληνισμό της Βορείου Ηπείρου, δυστυχώς επαληθεύθηκαν…


Πηγές:
«Ήπειρος,4.000 Χρόνια Ελληνικής Ιστορίας και Πολιτισμού», Εκδοτική Αθηνών, 1997
Βασ. Γεωργίου, «Βόρειος ΄Ηπειρος - Η Συνεχιζόμενη Εθνική Τραγωδία», Εκδόσεις Ε. Ρήγα
Σχετική βιβλιογραφία:
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ Α. ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ, «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ-
ΗΠΕΙΡΟΣ», ΕΚΔΟΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΣ ΑΔΕΛΦΩΝ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1992
ΣΤΑΥΡΟΣ Γ. ΝΤΑΓΙΟΣ, «ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΙΑ-50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΜΟΙΒΑΙΑΣ ΔΥΣΠΙΣΤΙΑΣ»,
ΕΚΔΟΣΕΙΣ Literatus, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2015
Δρ. ΙΩΑΝΝΗΣ Σ. ΠΑΠΑΦΛΩΡΑΤΟΣ, «Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΟΥ ΗΠΕΙΡΟΥ ΜΕΣΑ
ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΑ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ», ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ, Α’ Έκδοση, 2018
ΣΠΥΡΟΥ ΣΤΟΥΠΗ, «ΗΠΕΙΡΩΤΕΣ ΚΑΙ ΑΛΒΑΝΟΙ», Ιωάννινα 1976




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου