Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Είναι τέτοια η ταχύτητα της αποσύνθεσης της χώρας και των θεσμών της που κάτι αδιανόητο χτες γίνεται πραγματικότητα σήμερα. Το ότι θα ερχόταν μια στιγμή που θα υπερασπιζόμουν τον Παύλο Πολάκη δεν μπορούσα να το φανταστώ ούτε στα πιο τρελλά μου όνειρα. Πολλά άλλωστε έχω να του προσάψω και στον ίδιο και στους συναδέλφους του του ΣΥΡΙΖΑ, συλλογικά υπεύθυνους, μαζί με τον ανεκδιήγητο πρώην αρχηγό τους, για μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές στην ιστορία του ελληνικού λαού, της ελληνικής και της παγκόσμιας αριστεράς. Αλλά και πέραν της ουσίας της ελληνικής τραγωδίας των τελευταίων δεκαπέντε χρόνων, ασφαλώς έβρισκα το ύφος του Πολάκη απαράδεκτο και τελικά βλαπτικό και για τον ίδιο και για την εμβέλεια των όσων, συχνά σωστών, έλεγε.
Αλλά και λίγο αίσθηση του μέτρου δεν βλάπτει. Γιατί ασφαλώς δεν είπε δα και κάτι τόσο τραγικό με την παρατήρησή του για το ύφος της συνεργάτιδος του Γεωργιάδη (που επεσήμανε άλλωστε με ανάρτησή του, συνοδεύοντάς την και με σχετικό βίντεο, και ο κ. Βελόπουλος), που να δικαιολογεί τη διαγραφή του και τα διοικητικά μέτρα του Τασούλα εναντίον του. Η όλη μάλιστα τοποθέτηση του Πολάκη στην επιτροπή ήταν από τις πιο εμπεριστατωμένες και τεκμηριωμένες. Αξίζει να την παρακολουθήσετε.
Εντάξει έχουμε αποβλακωθεί από τις τηλεοράσεις μας όχι αρκετά όμως για να χαρακτηρίσουμε το όλο περιστατικό ως άσκηση ψυχολογικής βίας! ‘Οσο για την Κυρία Λινού και το ανεξήγητο και εντελώς δυσανάλογο ξέσπασμά της, συγνώμη αλλά δεν φταίμε εμείς και πολύς άλλος κόσμος που εκδηλώνει την υποψία ότι ήταν «στημένο».
Σημειωτέον ότι η τοποθέτηση Πολάκη στην Επιτροπή, που τόσο ενόχλησε για την κριτική στο ύφος της συνεργάτιδος, περιείχε και σοβαρότατες καταγγελίες για σκάνδαλο διαφθοράς και μάλιστα με ονοματεπώνυμα και πλήρη στοιχεία. Επ’ αυτού καμία αντίδραση από τη Λινού, τον Κασσελάκη, τον Γεωργιάδη, τον Τασούλα και τους ίδιους ακόμα τους κατονομασθέντες ως ενεχόμενους.
Προφανώς θεωρείται λογικό να αρπάζουμε τα λεφτά του ελληνικού λαού στο απέραντο «Εργολαβιστάν, Λαμογιστάν, Ρουσφετιστάν» που κατάντησε η Ελλάδα. Αλλά, όλα κι όλα, πρέπει να το κάνουμε με ευπρέπεια και ευγένεια. Ουαί υμίν Γραμματείς και Φαρισαίοι που διϋλίζετε τον κόνωπα και καταπίνετε την κάμηλον, είπε κάποτε ο Κύριος.
Να πούμε και κάτι γενικότερης σημασίας. ‘Ολοι οι βουλευτές, όχι μόνο η Κυρία Λινού, θα έπρεπε να βάλουν τα κλάματα γιατί συνέβαλαν στο να καταστραφεί η χώρα τους. ‘Ολοι οι βουλευτές, όχι μόνο η Κυρία Λινού θα έπρεπε να βάλουν τα κλάματα για τους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν την υγεία αλλά και τη ζωή τους ακόμα εξαιτίας της κατάστασης του Εθνικού Συστήματος Υγείας ή των πενιχρών τους συντάξεων. ‘Ολοι οι βουλευτές, όχι μόνο η κυρία Λινού, θα έπρεπε να ζητήσουν συγνώμη από τον ελληνικό λαό για όσα φοβερά διέπραξαν εναντίον του και μόνο με την υπερψήφιση των Μνημονίων και των Δανειακών (από τα οποία, να μας συμπαθάει και ο κ. Πολάκης, δεν φύγαμε ποτέ και καλό είναι να παραδεχτούμε ως λαός και ως χώρα την πραγματικότητα μπας και καταφέρουμε να την αντιμετωπίσουμε);
Τι να πούμε και για τον κ. Τασούλα τώρα, που δεν βρήκε να αγανακτήσει με τίποτα άλλο από όσα φοβερά και διαλυτικά γίνονται σε αυτή τη χώρα και εις βάρος του λαού της, δεν αγανάκτησε φερ’ ειπείν και δεν έδρασε πάραυτα για τα όσα φοβερά αποκαλύπτονται για τη δολοφονία Καραϊβάζ, δεν έκανε τίποτα για το εθνικό σκάνδαλο των Τεμπών και μύρια όσα άλλα συμβαίνουν στη χώρα, αλλά τάχα μου βγήκε από τα ρούχα του, άστραψε και βρόντηξε για την κριτική από τον Πολάκη του ύφους της συνεργάτιδος του Γεωργιάδη και επέβαλε μάλιστα και πρόστιμο στον βουλευτή (που ο κομμουνιστής προεδρεύων της συνεδρίασης δεν του επέτρεψε καν να πάρει τον λόγο για ένα θέμα που τον αφορούσε προσωπικά).
‘Ελεος κ. Πρόεδρε της Βουλής!
Με την ευκαιρία να θυμίσουμε ότι ο σημερινός Πρόεδρος της Βουλής, που τόσο κόπτεται τάχα μου για τους θεσμούς, τόσο πολύ τους σέβεται που έφτασε στο σημείο να πει στον Αμερικανό γερουσιαστή Μενέντεζ (που τελικώς απεδείχθη και απατεών, σπουδαίο «σύμμαχο» πήγαν και βρήκαν!) «σας παραδίδω την Ελλάδα από την Αλεξανδρούπολη μέχρι το Καστελλόριζο και ξέρω ότι την παραδίδω σε καλά χέρια». Τόπε και τόκανε, γέμισε η επικράτεια από αμερικανικές βάσεις και η χώρα έγινε πέμπτης κατηγορίας προτεκτοράτο, χωρίς ουδόλως να ενοχληθεί ούτε ο Πρόεδρος της Βουλής, ούτε κανένας άλλος από το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Τόσο λογαριάζουν την πατρίδα τους – ή την Αμερική για πατρίδα. Και τώρα ξεσηκώνουν ολόκληρη θύελλα τάχα μου για μία φράση του Πολάκη.
Πάντως, το περιστατικό αυτό έχει και μια ευρύτερη σημασία. Γιατί κατ’ ουσίαν η υπόθεση αυτή είναι και μια προειδοποίηση σε οποιονδήποτε βουλευτή να μην κάνει κριτική στο μέλλον, γιατί ο οποιοσδήποτε Τασούλας θα τον τιμωρήσει επειδή π.χ. χρησιμοποίησε μια λίγο επιθετική έκφραση. Θέλουν δηλαδή να «στομώσουν» πλήρως το πολιτικό – κοινοβουλευτικό σύστημα, ώστε να συνεχίζεται αδιατάρακτη και χωρίς αντιπολίτευση η πορεία διάλυσης και λεηλασίας της χώρας.
Στην πραγματικότητα, αυτό που ενοχλεί στον Πολάκη δεν είναι το ύφος του. Είναι το ότι σπάει από καιρού εις καιρόν την «ομερτά», τη συνενοχή δηλαδή του πολιτικού συστήματος και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Να υπενθυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι, ότι και αν του προσάψει κανείς, και διαφωνώντας ασφαλώς με το ύφος του, ήταν ο μόνος μαζί με τον Βαξεβάνη που έκανε κάποια αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη και τη ΝΔ στο διάστημα 2019-23. Οι άλλοι του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί κι ο Αρχηγός, περίμεναν να τους καλέσουν οι ολιγάρχες και οι ξένοι να σχηματίσουν κυβέρνηση κι όταν δεν τους κάλεσαν πήγαν και παρέδωσαν το κόμμα στους Αμερικάνους! Δεν ήθελαν, όπως και δεν θέλουν να «χαλάνε το κλίμα», δηλαδή τις σχέσεις τους με την ολιγαρχία και τους ξένους, γι’ αυτό και δεν τους αρέσουν οι τρόποι του Πολάκη.
Απέφυγε επίσης ο Πολάκης να ψηφίσει και τον νόμο για την τεκνοθεσία των ομοφυλόφιλων, σεβόμενος την αρχή και την ουσία της λαϊκής κυριαρχίας, δηλαδή ότι δεν δικαιούται και δεν νομιμοποιείται μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία να ψηφίζει και να επιβάλλει τις απόψεις της (έστω και αν κάποιος τις θεωρεί εντελώς ορθές) σε μια αντίθετη προς αυτές πολύ μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία. Γιατί τότε καταπατείται η πιο βασική δημοκρατική αρχή.
Γι’ αυτά διαγράφεται σήμερα ο Πολάκης. ‘Όχι για κάτι που είπε ή δεν είπε. ‘Όχι για τα κακά που είπε ή έκανε, αλλά για τα καλά που είπε ή έκανε.
‘Όταν τον Μάιο του 2023 ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα Κασσελάκη για Βουλευτή Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, έγραψα σε ένα σχόλιο «α ρε κατακαημένη Αριστερά τι σούμελε να πάθεις». Διότι δεν είναι λογικό να φέρεις από την Αμερική και να βάλεις έναν βετεράνο της Goldman Sachs, της τράπεζας που κατέστρεψε τη χώρα σου (και δεξιό θαυμαστή του Μητσοτάκη, όπως απεδείχθη στη συνέχεια), υποψήφιο βουλευτή του κόμματος της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Φυσικά πολύ πιο παράλογο είναι να τον αποδέχεσαι ως υποψήφιο Πρόεδρο και να τον εκλέγεις με τη γελοία, εισαχθείσα εξ Αμερικής, διαδικασία όπου κάθε Χριστιανός μπορεί να ψηφίσει για Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμα κι αν ανήκει στην ‘Ακρα Δεξιά!!!
‘Εγραψα στη συνέχεια μια σειρά από άρθρα εξηγώντας ότι όλη η επιχείρηση Κασσελάκη συνιστά συνωμοσία απαγωγή της ελληνικής αριστεράς από τους Αμερικανούς και τις μεγάλες τράπεζες. ‘Όταν κάποιος ανέβασε στο φέισμπουκ ένα από τα άρθρα μου, στο οποίο έγραφα τα περί αμερικανικών συνωμοσιών, αλλά και προέβλεπα ότι, αφού ο Κασσελάκης χρησιμοποίησε τον Πολάκη τελικά τα τον πέταγε, ο ίδιος ο Πολάκης με χαρακτήρισε ως νεφελίμ! Τώρα λούζεται την επαλήθευση των προβλέψεων του Νεφελίμ.
Δεν ήξερα ότι έτσι θα συμβεί γιατί μου τόχε πει ο Κασσελάκης ή κάποιο μέντιουμ. Τόξερα γιατί ήταν η ίδια η λογική των πραγμάτων που θα οδηγούσε αναπόφευκτα εκεί. Γιατί το «σχέδιο Κασσελάκη» δεν είναι και δεν μπορεί να είναι παρά η ολοκλήρωση της καταστροφής της ελληνικής αριστεράς – ως αριστεράς – και ο εξευτελισμός της, είτε το γνωρίζει, είτε το αγνοεί ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Για να μην υπάρχει καμιά αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη κι αν υπάρχει να είναι Μητσοτάκης Νο2. Για να μην ξανασηκωθεί ποτέ στο μέλλον ο ελληνικός λαός να διεκδικήσει τα δίκηα του. Για να μην μπορέσει ποτέ ξανά να πιστέψει πάλι στον εαυτό του. Για να σταματήσει επιτέλους αυτή η ελληνική «ανορθογραφία» για όλη τη Δύση, μιας ριζοσπαστικής αριστεράς (αλλά και τμημάτων της δεξιάς) που κάποτε στεκόταν δίπλα στους Παλαιστίνιους και ήταν αντίθετη στους Αμερικανούς και το ΝΑΤΟ, τις δυνάμεις δηλαδή που έβαλαν την Τουρκία στην Κύπρο. Για να ξευτιλιστεί η ίδια η έννοια της αριστεράς και των αξιών της ελευθερίας και της ισότητας που φέρει (όσο παραμένει ασφαλώς αριστερά).
Δεν τους έφτασε η εξευτελιστική συνθηκολόγηση του Τσίπρα το 2015. Δεν τους έφτασαν όλες οι τεράστιες παραχωρήσεις που έκανε στη συνέχεια ως Πρωθυπουργός στις ΗΠΑ και το Ισραήλ. Θέλουν να διαλύσουν και να ολοκληρώσουν, να πάνε μέχρι το τέρμα της τη διαδικασία εξευτελισμού και εκπόρνευσης του ΣΥΡΙΖΑ, όχι τόσο γιατί τους απασχολεί ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ, αλλά γιατί θέλουν να τιμωρήσουν παραδειγματικά και να ξευτελίσουν εντελώς το κόμμα που κάποτε είπε ‘Όχι στον ευρωπαϊκό νεοφιλελευθερισμό, ‘Όχι στα Μνημόνια, ‘Όχι στην καταστροφή της Ελλάδας και της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας. Θέλουν να το έχουν και να το περιφέρουν, με τον Στέφανο και τον φίλο του επικεφαλής, όπως οι αρκουδιάρηδες τις αρκούδες στα πανηγύρια. Το «τέλος της μεταπολίτευσης» σημαίνει όμως, στις σημερινές συνθήκες, το τέλος της Ελλάδας.
Μετά το μπάζωμα του τόπου του Εγκλήματος η Κυβέρνηση επιχειρεί το μπάζωμα των ποινικών της ευθυνών. 
