Zero Hedge,APR 05, 2022
Authored by Jorge Vilches,
[ Ο Jorge Vilches – υπερήφανος που έχει ανακηρυχτεί πολλές φορές ως «η πεμπτουσία του ανεξάρτητου αρθρογράφου»- πρώην συνεργάτης της Wall Street Journal και άλλων μέσων οικονομικής ενημέρωσης, έχει μελετήσει σε βάθος αυτό το θέμα τα τελευταία 20 χρόνια. ]
Μετάφραση: Μ.Στυλιανού
Η συζήτηση περί το Brexit (βρετανική απόσχιση από την ΕΕ) επικεντρώθηκε έντονα στα ψάρια του Ηνωμένου Βασιλείου, αλλά αγνόησε πλήρως τα γιγαντιαία αποθέματα χρυσού της ΕΕ που υποτίθεται ότι εξακολουθούσαν να βρίσκονται υπό φύλαξη στην Τράπεζα της Αγγλίας. Προσθέτοντας την ύβρη στο ράπισμα, ένα διαζύγιο χωρίς συμφωνία μεταξύ των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ πέρασε σχεδόν απαρατήρητο... όχι μόνο χωρίς την έκρηξη του ακόμα σε αναβολή πρωτοκόλλου « χρηματοπιστωτικής ισοδυναμίας»... αλλά και χωρίς ένα απλό κλαψούρισμα από εξειδικευμένα μέσα ενημέρωσης και από οπαδούς της παραμονής.
Τώρα, η κρίση στην Ουκρανία με τις νέες απαιτήσεις πληρωμής για το απολύτως απαραίτητο ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο... αλληλεπικαλυπτόμενες με βασικές αλλά ημιτελείς επιχειρήσεις του Brexit... θα εξελιχθεί αναγκαστικά σε έναν εμπαθή εσωτερικό πόλεμο χρυσού του ΝΑΤΟ.
Παραφράζοντας james Carville καρυκευμένο με κάποια παραδοσιακή βρετανική γεύση, «Είναι ο αιματηρός χρυσός, ηλίθιε»
Κυβέρνα Βρετανία
Όπως θα το ήθελε ο πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Μπόρις Τζόνσον, ο φυσικός επαναπατρισμός του χρυσού της ΕΕ που υποτίθεται ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στο Λονδίνο θα επηρέαζε «έντονα» το μέλλον της Ευρώπης με πολύ βαθύ πολιτικό αντίκτυπο υψηλής τάσης και στις δύο πλευρές της Μάγχης. Σε αυτό το σενάριο, η Ντάουνινγκ Στριτ θα διαπραγματευόταν εύκολα τη διαθεσιμότητα χρυσού της ΕΕ μόνο υπό συγκεκριμένες συνθήκες Brexit ευνοϊκές για το Ηνωμένο Βασίλειο. Στην πραγματικότητα, κάτι τέτοιο θα μπορούσε να αποδειχθεί απολύτως απαραίτητο και θα πρέπει να υπερβεί κατά πολύ την τεράστια εγγενή αξία του χρυσού της ΕΕ που υποτίθεται ότι εξακολουθεί να βρίσκεται στο θησαυροφυλάκιο της BoE (Τράπεζας της Αγγλίας). Άσε με να σου εξηγήσω.
Χρυσός του ΝΑΤΟ στο Λονδίνο
Τα νέα ρούβλια της Ρωσίας ή οι απαιτήσεις πληρωμής χρυσού για οποιοδήποτε από τα αγαθά ή τις υπηρεσίες της θα προκαλέσουν αναγκαστικά έναν μεγάλο πόλεμο χρυσού μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της ΕΕ, ο οποίος πιθανότατα θα οδηγήσει στην πρώτη εσωτερική μετωπική αντιπαράθεση του ΝΑΤΟ με τα γάντια.
Μετά τον Β' Π.Π., η ιδέα ήταν να κρατήσουμε τον χρυσό της Ευρώπης ασφαλή μακριά από την πρώην Σοβιετική Ένωση και τον Ιωσήφ Στάλιν, για κάθε περίπτωση. Έτσι, πριν από δεκαετίες, τα σημερινά κράτη μέλη της ΕΕ κατέθεσαν το μεγαλύτερο μέρος του χρυσού τους προς φύλαξη στην Τράπεζα της Αγγλίας (BoE) στο Λονδίνο. Τώρα, το Ηνωμένο Βασίλειο θα τολμήσει να οπλίσει την έγκριση αιτημάτων επαναπατρισμού χρυσού της ΕΕ και άλλων ζητημάτων που σχετίζονται με τον χρυσό ως ένα πολύ πειστικό διαπραγματευτικό εργαλείο για πολλές ακόμη ημιτελείς αλλά πιο σημαντικές επιχειρήσεις του Brexit. Έτσι
α) Το Λονδίνο θα μπορούσε να καθυστερήσει επ ‘αόριστον την παράδοση χρυσού της ΕΕ, εάν δεν συμφωνηθούν εκκρεμή ζητήματα του Brexit υπέρ του Ηνωμένου Βασιλείου.
(β) Ή, πολύ απλά, η BoE δεν θα επέστρεφε ποτέ τον χρυσό της ΕΕ που υποτίθεται ότι κρατείται τις τελευταίες δεκαετίες, επειδή έχει μερικώς ή πλήρως πωληθεί ή δανειστεί ή παραβιαστεί, όπως εξηγείται παρακάτω με τον πρώην πρωθυπουργό του Ηνωμένου Βασιλείου James Gordon Brown που το γνωρίζει πολύ καλά.
Η μητέρα των ευρωπαϊκών συγκρούσεων
Εάν η ιστορία αποτελεί οδηγό, οι εχθροπραξίες θα εκραγούν τη στιγμή που τα κράτη μέλη της ΕΕ απαιτούν ατομικά ή συλλογικά δικαίως έναν ακόμη ανύπαρκτο πλήρως ανεξάρτητο λειτουργικό έλεγχο του χρυσού της ΕΕ που υποτίθεται ότι εξακολουθεί να τελεί υπό «κράτηση» στην BoE.
Αυτό θα πρέπει να πάρει αρκετό χρόνο και είναι η τέλεια δικαιολογία για την καθυστέρηση της όλης διαδικασίας, πάντα υπό την αποκλειστική αρμοδιότητα του Λονδίνου, όχι των Βρυξελλών. Ή θα προκύψουν μη διαχειρίσιμα προβλήματα μόλις τα έθνη της ΕΕ απαιτήσουν άμεσο επαναπατρισμό τουλάχιστον ορισμένων από αυτές τις «θεωρητικές» ράβδους, πιθανότατα όλες ταυτόχρονα λόγω των περιστάσεων. Στη συνέχεια, είτε (1) κάποιος χρυσός θα μπορούσε ενδεχομένως να επιστραφεί αργά εδώ και εκεί (αν και με μεγάλη καθυστέρηση), αλλά μόνο υπό πολύ ασαφείς όρους του Λονδίνου και αλλάζοντας τα ημιτελή επακόλουθα του Brexit σε επίπεδα ακόμα ανήκουστο, ή (2) κανένας χρυσός δεν θα επιστραφεί καθώς έχει πωληθεί ή παραβιαστεί με διαφορετικούς τρόπους, όπως εξηγείται στο εξής. Και το Ηνωμένο Βασίλειο καλύτερα να μην αποφασίσει να πληρώσει τη Ρωσία ακόμη και με ένα χρυσό νόμισμα, καθώς η ΕΕ δικαίως θα αναρωτιόταν σε ποιον ανήκει.
Σκοτάδι BoE
Οι αγορές χρυσού και αργύρου του Λονδίνου ήταν πάντα περισσότερο από «αδιαφανείς» χωρίς καμία σημαντική αναφορά συναλλαγών ή θέσεων. Δεν έχουν προσφερθεί ποτέ στοιχεία ούτε σε εμπορικές τράπεζες που κατέχουν λογαριασμούς στην BoE, ούτε ακριβής τεχνική ταυτοποίηση των θεματοφυλάκων χρυσού, πόσο μάλλον εκείνων που ανήκουν σε μέλη της ΕΕ. Όπως γνωρίζει πολύ καλά η Βενεζουέλα – και τα κράτη μέλη της ΕΕ θα μπορούσαν να είναι τα επόμενα – ποιος μπορεί να αναγνωριστεί ή όχι ως έγκυρος διεκδικητής του οτιδήποτε βρίσκεται στην οδό Threadneedle ( Τράπεζα της Αγγλίας) ή που βρίσκεται είναι ένα ανοιχτό θέμα που αφήνεται σε όλη τη διακριτική ευχέρεια των δασκάλων του Canary Wharf, (κέντρου πολυεθνικών, τραπεζών και επικοινωνίας στο Λονδίνο)όχι των πολιτικών της ΕΕ. . Same goes for the enormous unallocated gold and silver liabilities of the so-called ´bullion banks´… or any other pertinent data.
Το ίδιο ισχύει και για τις τεράστιες μη καταχωρημένες υποχρεώσεις χρυσού και αργύρου των λεγόμενων «τραπεζών ράβδου»... ή οποιαδήποτε άλλα σχετικά δεδομένα.
Η (κακή) γερμανική εμπειρία
Πολύ πρόσφατα η Γερμανία χρειάστηκε να περιμένει 5 ολόκληρα χρόνια για να επαναπατρίσει δυναμικά και οδυνηρά μόνο ένα μέρος του χρυσού της από την BoE και δεν πήρε ποτέ πίσω καμία από τις ράβδους χρυσού που είχαν αρχικά κατατεθεί, γεγονός που εξηγεί σαφώς την καθυστέρηση.
Έτσι, ενώ η ΕΕ παγώνει μέχρι θανάτου και η οικονομία της σταματά να βρίσκεται στα όργανά της, τα πολλά εκκρεμή ζητήματα περιλαμβάνουν
α) η BoE εξακολουθεί να έχει όλες τις ράβδους χρυσού της ΕΕ... ή τις έχει πουλήσει ή δανείσει όπως επιμένουν πολλοί ειδικοί;
β) είναι η BoE πρόθυμη και ικανή να επιστρέψει αμέσως τον χρυσό της ΕΕ που μπορεί να έχει ακόμη αφήσει στους νόμιμους ιδιοκτήτες, εάν υπάρχουν;
γ) ποιοι είναι οι νόμιμοι ιδιοκτήτες χρυσού με θόλο boE μετά από δεκαετίες ευρωπαϊκής αναχάραξης των πολιτικών συνόρων;
δ) θα αποφάσιζε το ΔΕΚ για την ιδιοκτησία χρυσού... ή το Βρετανικό Δικαστικό Σώμα... ή το BoE; Σε ποια βάση, ακριβώς;
ε) έχει δανείσει, ανταλλάξει, υποθηκεύσει εκ νέου, μισθώσει, ή επιβαρύνει τέτοιες ράβδους που ανήκουν πλέον σε άλλους πολλούς υποτιθέμενους νόμιμους ενάγοντες, οι οποίοι είναι επίσης σύμφωνοι με τις «κλασματικές μη κατανεμημένες συνθετικές» ράβδους που είναι ακατάλληλες για τον σκοπό τους ανά «Ψηφιακά Συστήματα Τιμολόγησης Παραγώγων» μέσω των οποίων κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει σε ποιον ανήκει τι (αν μη τι άλλο);
Δεν σε κοροϊδεύω.
Οι σημερινές συναλλαγές παραγώγων "χάρτινου χρυσού" αποτελούν ένα γνήσιο καθαρόαιμο σχέδιο Ponzi (απάτη) που υπερβαίνει πολλές φορές την πραγματική ράβδο χρυσού θεωρητικά , πιθανώς με αναλογία 100 προς 1 ή υψηλότερη, όπως το Square Mile του Λονδίνου γνωρίζει πολύ καλά. Φυσικά, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η BIS θα ισχυριστούν επίσης ότι στην πραγματικότητα είναι "ο" χρυσός τους όχι;
Ο Βρετανός οικονομολόγος Peter Warburton είχε 100% δίκιο όταν περιέγραψε ότι οι δυτικές τράπεζες χρησιμοποιούσαν παράγωγα για να ελέγχουν τις τιμές των βασικών προϊόντων και να προστατεύουν τα κρατικά νομίσματα από την αναγνώριση της υποτίμησης του νομίσματος από το κοινό. Το δοκίμιο του Warburton «ποτίμηση του παγκόσμιου νομίσματος: Είναι πληθωρισμός αλλά όχι όπως τον γνωρίζουμε» δημοσιεύεται στο https://www.gata.org/node/8303
Αλλά όπως και να εξελιχθεί, ο «ηπειρωτικός χρυσός» που τώρα πιθανώς εξακολουθεί να βρίσκεται στο Λονδίνο θα προκαλέσει αναγκαστικά μια εσωτερική υπαρξιακή σύγκρουση του ΝΑΤΟ με σαφείς όρους (και απόγνωση) ελλείψει των απαραίτητων παραμέτρων ελέγχου και εξακολουθούν να λείπουν αρχεία με αριθμούς σειρών ράβδου χρυσού που επηρεάζουν την ιδιοκτησία και το καθεστώς που διεκδικούν περισσότεροι από ένας (δήθεν νόμιμοι) αποδέκτες, καθώς και δεδομένα ποιότητας και καθαρότητας ράβδου χρυσού, ληξιπρόθεσμες δαπάνες επιμέλειας, μεταφοράς και ασφάλισης κ.λπ.
Εν παρόδω, όταν η σύγκρουση φτάσει στα άκρα (και θα φτάσει, πιστέψτε με) για την «ειδική σχέση» τους, η Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ θα πάρει το μέρος της αγγλικής επειδή βρίσκεται ακριβώς στην ίδια κατάσταση όσον αφορά τις φυσικές ράβδους που θα έπρεπε να εξακολουθούν θεωρητικά να κρύβουν για τρίτους, συμπεριλαμβανομένων των κυρίαρχων. Σε συγχρονισμένο κοινό βηματισμό με την αγγλοσαξονική προνομιακή «εξαιρετικότητα», οι κρύπτες χρυσού της Αμερικανικής κεντρικής τράπεζας δεν έχουν ελεγχθεί ποτέ - όπως θα έπρεπε - και οι εξειδικευμένοι σχολιαστές σε όλο τον κόσμο είναι επίσης πεπεισμένοι ότι μια τέτοιος σε ράβδους χρυσός δεν είναι πλήρως διαθέσιμος. Επιπλέον, οι ΗΠΑ θα επικροτούσαν τυχόν νέα πρόσθετα προβλήματα για την ΕΕ, καθώς αυτή ήταν η όλη ιδέα πίσω από την πρόκληση της Ρωσίας σε αυτόν τον περιττό πόλεμο.
* * *
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
