Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην εγκληματική απόφαση της κυβέρνησης να αποστείλει στην Ουκρανία αντιαρματικά όπλα που προστατεύουν την πρώτη γραμμή της ελληνικής άμυνας, στο ανατολικό Αιγαίο. Η απόσυρση των όπλων αυτών από το ανατολικό Αιγαίο είναι πάγιο αίτημα της Τουρκίας και το υποστηρίζει τώρα full steam η αμερικανική κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, ο πρωθυπουργός άνοιξε τον δρόμο για την απαξίωση των αντιαεροπορικών όπλων που είναι η ραχοκοκαλιά της άμυνας των νησιών, προκαλώντας την εντονότατη αντίδραση ενός λαμπρού μεν, πολύ μετρημένου δε και σοβαρού στρατιωτικού, του πρώην αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγού Ζαζιά.
Αλλά αυτά δυστυχώς δεν είναι τίποτα μπροστά σε όσα έρχονται και για τα οποία σπεύδει κατεπειγόντως ο κ. Μητσοτάκης στην Κωνσταντινούπολη, κατόπιν σχετικού επείγοντος «σήματος» από ΗΠΑ, και τα οποία θα θέσουν (και το λέμε μετρώντας τα λόγια και τις εκφράσεις μας) σε μείζονα κίνδυνο την ίδια τη συγκροτημένη ύπαρξη του ελληνικού λαού και των δύο κρατών του, της Ελληνικής και της Κυπριακής Δημοκρατίας, που ναι μεν δεν αξίζουν και πολλά πράγματα, είναι όμως τα μόνα δύο που διαθέτουμε.
O εκπρόσωπος άλλωστε του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος ήταν λαλίστατος και είπε ότι στις συνομιλίες Μητσοτάκη-Ερντογάν θα τεθεί το σύνολο των τουρκικών απαιτήσεων από την Ελλάδα. «Ο φάκελος της Ελλάδας είναι περιεκτικός, είναι μεγάλος φάκελος. Υπάρχουν πολλά ζητήματα, από τις έρευνες φυσικού αερίου μέχρι το θέμα του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου (…) Τελευταία η Ελλάδα βλέπουμε ότι προσπαθεί τα διμερή ζητήματα που χρήζουν επίλυσης να τα αναγάγει σε τουρκο-ευρωπαϊκά θέματα, αλλά είναι εξαιρετικά λανθασμένη αυτή η προσέγγιση. Η Ελλάδα πρέπει να το καταλάβει αυτό. Είμαστε γείτονες, ζούμε μαζί και αυτά τα ζητήματα εμείς μπορούμε να τα λύσουμε (…) Η ευαισθησία που έχει η Τουρκία για τη Γαλάζια Πατρίδα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί ή να επικριθεί. Ο φάκελος περιλαμβάνει από το θέμα της υφαλοκρηπίδας μέχρι και τη στρατιωτικοποίηση των νησιών εκ μέρους της Ελλάδας και όλα αυτά θα συζητηθούν φυσικά. Φυσικά υπάρχει το ζήτημα της ΤΔΒΚ και το άνοιγμα των Βαρωσίων».
Η κυβέρνηση εφηύρε, για να δικαιολογήσει τη συνάντηση, τη μάλλον αστεία ιστορία ότι ο Μητσοτάκης ήθελε να πάει στην Πόλη για την Κυριακή της Ορθοδοξίας, το άκουσε ο Ερντογάν και είπε «Δεν έρχεσαι να φάμε;» (εννοώντας από ό,τι φαίνεται να φάνε την Ελλάδα και την Κύπρο).
Θυσία στον πόλεμο κατά της Ρωσίας
Στην πραγματικότητα, ο Έλληνας πρωθυπουργός πηγαίνει κατεπειγόντως στην Κωνσταντινούπολη γιατί αυτό επιθυμεί τώρα η κυβέρνηση Μπάιντεν που βιάζεται να επαναφέρει την Τουρκία πλήρως στο δυτικό στρατόπεδο, καθώς κλιμακώνεται η σύγκρουση Αμερικής-Ρωσίας. Και για να το πετύχει, πρέπει, ως Ιφιγένεια, να θυσιαστεί η Ελλάδα, κάνοντας τις παραχωρήσεις που απαιτεί η Τουρκία σε Αιγαίο και Θράκη.
Και επειδή καμία ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να τις κάνει μόνη της, θα επιτευχθεί αυτό πιθανότατα μέσω της παραπομπής των ζητημάτων κυριαρχίας στο Αιγαίο στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που θα κληθεί να αποφασίσει αν καλώς η Ελλάδα ασκεί κυριαρχία στις Οινούσσες!
Καταργούν το κυπριακό κράτος
Ακόμα πιο φοβερές είναι όμως οι παραχωρήσεις που ζητώνται από τον ελληνικό λαό στην Κύπρο. Εδώ μιλάμε για κατάργηση του ίδιου του κυπριακού κράτους και αντικατάστασή του από ένα μεταμοντέρνο προτεκτοράτο ΗΠΑ, Βρετανίας και Ισραήλ, το κράτος των «τριών ξένων δικαστών και των τριών ξένων στρατών» που προέβλεπε για την Κύπρο το καταψηφισθέν από τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων της Κύπρου διαβόητο σχέδιο Ανάν.
Ο λόγος που επιδιώκεται κάτι τέτοιο είναι ότι ο σχεδιασμός των Αμερικανών είναι να μεταβάλουν όλη τη Μεσόγειο σε mare nostrum, σε μια ζώνη δικής τους επιρροής που θα στηρίζεται σε τρεις δυνάμεις, το Ισραήλ, την Αίγυπτο και την Τουρκία. Αυτό προϋποθέτει να λυθεί με κάποιο τρόπο το Κυπριακό, να νομιμοποιηθεί η παρουσία του τουρκικού στρατού στην Κύπρο και να εξοβελισθεί όποιο ίχνος ρωσικής παρουσίας από το νησί. (Η Ρωσία υπήρξε παραδοσιακά, από την εποχή ήδη του αγώνα της ΕΟΚΑ, το μακράν σπουδαιότερο αμυντικό, διπλωματικό, οικονομικό και πολιτικό στήριγμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, που πολύ δύσκολα θα είχε επιβιώσει χωρίς αυτό. Τώρα όμως επιχειρείται, κυρίως με «δικές μας» ενέργειες, υπαγορευμένες από τους Αμερικανούς, να σπρωχτεί στην αγκαλιά της Άγκυρας. Ελπίζουμε ότι δεν θα το κάνει, γιατί δεν συμφέρει και την ίδια, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε βέβαιοι με την όλο και πιο ανοιχτά και αναίτια υπερβολική αντιρωσική πολιτική της Ελλάδας. Το παράδειγμα της Αρμενίας θα έπρεπε εδώ και καιρό να μας έχει καταστήσει λίαν προσεκτικούς).
Βέβαια, ένα πιθανό εμπόδιο στη λύση του Κυπριακού είναι η εμμονή της Άγκυρας στη λύση δύο κρατών. Πρέπει όμως να θεωρήσουμε πιθανότατο ότι οι Αγγλοαμερικανοί θα κάνουν ότι είναι δυνατό να βρουν μια φόρμουλα που να συνδυάζει το προτεκτοράτο τύπου Ανάν και τη διχοτόμηση, αν και ομολογουμένως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο. Ίδωμεν.
EastMed μέσω Τουρκίας
Ένας όμως ακόμα πιο επείγων λόγος που οι Αμερικανοί θέλουν να «τελειώνει» τώρα το Κυπριακό είναι ότι θέλουν να φτιάξουν έναν EastMed μέσω Τουρκίας και αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να μπορέσει να περάσει ο αγωγός Ισραήλ-Τουρκία από τις θαλάσσιες ζώνες όπου έχει εξουσιοδότηση η Κυπριακή Δημοκρατία. (Όχι ότι θα διστάσουν βέβαια, αν δεν τα καταφέρουν, να «παρανομήσουν» και να περάσουν τον αγωγό από όπου θέλουν χωρίς να ρωτήσουν κανένα).
Αν αυτά τα σχέδια υλοποιηθούν, συνεπάγονται το τέλος του κυπριακού κράτους, το μακροπρόθεσμο τέλος του Ελληνισμού στην Κύπρο, αλλά και την τελική ακύρωση του ελλαδικού κράτους, που όντας ήδη στο κακό του χάλι, ως οικονομική αποικία χρέους και στρατιωτική αποικία των ΗΠΑ θα γίνει τώρα και όμηρος των δυνάμεων που θα ελέγξουν την Κύπρο, και από τις οποίες θα εξαρτάται η ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων, μεταβαλλόμενων σε κοινότητα «αναζητούσα και μη ανευρίσκουσα κηδεμόνα», ενώ η Τουρκία θα αποκτήσει, δια της κυπριακής ρύθμισης, ψήφο στην Ε.Ε. Σε επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε πώς και γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
