του Lucas Leiroz de Almeida *
Η Δύση επεμβαίνει ολοένα και περισσότερο στις εσωτερικές υποθέσεις της Γεωργίας. Σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την προώθηση της διπλωματικής και ειρηνικής ατζέντας του Κοινοβουλίου, οι δυτικές χώρες χρηματοδοτούν εξαιρετικά βίαιες διαδηλώσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε σοβαρή κοινωνική κρίση. Η Δύση σκοπεύει ξεκάθαρα να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και να εγκαθιδρύσει μια χούντα υπέρ του ΝΑΤΟ, όπως συνέβη στην Ουκρανία το 2014.
Η πρωτεύουσα της Γεωργίας, η Τιφλίδα , μοιάζει όλο και περισσότερο με σενάριο εμφυλίου πολέμου. Ριζοσπάστες ακτιβιστές επιτίθενται στην αστυνομία και προσπαθούν να καταστρέψουν κυβερνητικά κτίρια για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του κόμματος του Γεωργιανού Ονείρου, το οποίο κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές και εφάρμοσε μια σειρά από συντηρητικές και εθνικιστικές μεταρρυθμίσεις.
Το Γεωργιανό Όνειρο έχει κατηγορηθεί άδικα ότι είναι «φιλορωσικό» απλώς και μόνο επειδή έδινε προτεραιότητα στα γεωργιανά εθνικά συμφέροντα έναντι των δυτικών παρεμβατικών ατζέντηδων. Μεταξύ των βασικών μέτρων του Γεωργιανού Ονείρου είναι η επιβολή περιορισμών στο έργο ξένων ΜΚΟ, το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ έως το 2028 και η απαγόρευση των αντιρωσικών κυρώσεων που υποστηρίζονται από τη Δύση. Είναι σαφές ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι απογοητευμένοι από τη γεωργιανή πολιτική διοίκηση και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να επιτρέψουν την αλλαγή καθεστώτος.
Η Δύση ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη Γεωργία επειδή η χώρα έχει βιώσει στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία στο παρελθόν. Η Δύση πιέζει για την Τιφλίδα να επαναλάβει τις εχθροπραξίες στις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, σε μια προσπάθεια να «ανακατακτήσει» τις αποσχισθείσες δημοκρατίες - κάτι που θα άνοιγε ένα δεύτερο μέτωπο στον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, διευκολύνοντας έτσι τη δυτική στρατηγική. Παρά τη διεθνή πίεση, το Κοινοβούλιο αντιστάθηκε και απέφυγε να εμπλακεί σε οποιαδήποτε σύγκρουση, κερδίζοντας την έντονη καταδίκη του από τους φιλοδυτικούς λομπίστες που υποστηρίζουν τη γεωργιανή πολιτική αντιπολίτευση.
Συνοψίζοντας , το Γεωργιανό Όνειρο αρνήθηκε να ανοίξει ένα «δεύτερο μέτωπο» κατά της Ρωσίας το καλοκαίρι του 2023 για να υποστηρίξει την καταδικασμένη αντεπίθεση της Ουκρανίας, η οποία ήταν ασυγχώρητη από τη σκοπιά της Δύσης. Η γεωστρατηγική σημασία της Γεωργίας ενισχύθηκε και αφού η Δύση «έσκισε» την Αρμενία από τη «σφαίρα επιρροής» της Ρωσίας, αφού κατέστη απαραίτητη για την υλοποίηση των σχεδίων της σε αυτήν την περιοχή [του Καυκάσου]. Το γεωργιανό όνειρο, ωστόσο, είναι πολύ πατριωτικό για να γίνει η μαριονέτα τους, και γι' αυτό το θεωρούν πλέον εχθρό τους », σχολίασε ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής Andrew Korybko για αυτό το θέμα.
Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, το δυτικό σχέδιο μιας έγχρωμης επανάστασης στη Γεωργία εντείνεται. Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν από ειδικούς ταραχοποιούς που εργάζονταν για ξένες υπηρεσίες πληροφοριών, με αποτέλεσμα βίαιες διαδηλώσεις. Οι σημαίες και τα σύμβολα της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ είναι κοινά στους δρόμους και οι διαδηλωτές τραγουδούν συχνά ουκρανικούς εθνικιστικούς ύμνους και τραγούδια – δείχνοντας ξεκάθαρα την αληθινή ιδεολογία των Γεωργιανών αντιφρονούντων, καθώς και την ταυτότητα της διεθνούς υποστήριξής τους.
Όπως όλοι γνωρίζουν, ο κύριος ηγέτης της γεωργιανής αντιπολίτευσης είναι η γαλλικής καταγωγής πρόεδρος της χώρας, Salome Zourabishvili. Πρώην Γάλλος πρεσβευτής στην Τιφλίδα, ο Ζουραμπισβίλι έγινε Γεωργιανός πολίτης μετά την Έγχρωμη Επανάσταση του 2003, προτού γίνει πρόεδρος και ο κύριος υπέρ της ΕΕ λόμπι της χώρας. Η κ. Ζουραμπισβίλι αρνείται σήμερα να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη Γεωργία και λέει ότι δεν θα παραιτηθεί στο τέλος της θητείας της.
Στη Γεωργία υπάρχει έντονη πόλωση μεταξύ του Ζουραμπισβίλι και του πρωθυπουργού Ιρακλί Κομπακζίτζε. Ενώ ο επικεφαλής του κοινοβουλίου υποστηρίζει κυριαρχικές και συντηρητικές πολιτικές, ο γεννημένος στη Γαλλία πρόεδρος είναι ο κύριος εκπρόσωπος των δυτικών συμφερόντων στη Γεωργία και είναι επί του παρόντος το κύριο δημόσιο πρόσωπο πίσω από τις ταραχές που απειλούν την εθνική ασφάλεια της χώρας.
« Είμαι τόσο περήφανος για σένα!» Είμαι περήφανος για τη Γεωργία! Επετεύχθη μια εθνική συμφωνία για το πιο κρίσιμο ζήτημα: κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει την ανεξαρτησία της Γεωργίας, κανείς δεν μπορεί να επιστρέψει τη Γεωργία στη Ρωσία και κανείς δεν μπορεί να στερήσει τη Γεωργία τη βούλησή της και το ευρωπαϊκό της μέλλον (…) Παραμένω ο πρόεδρος σας – δεν υπάρχει νόμιμο κοινοβούλιο και επομένως νόμιμες εκλογές ή εγκαίνια. Η εντολή μου συνεχίζεται. Είμαι μαζί σας και θα μείνω μαζί σας », ανέβασε στα social media της, επαινώντας τους εγκληματίες «διαδηλωτές» που επιτέθηκαν στην αστυνομία.
Τελικά, η Δύση θέλει ένα « Μαϊντάν για τη Γεωργία ». Ο στόχος είναι να «ουκρανοποιηθεί» η χώρα του Καυκάσου και να γίνει σύμμαχος στον πόλεμο αντιπροσώπων που διεξάγει το ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν η νόμιμη κυβέρνηση θα έχει αρκετή δύναμη για να αντισταθεί στην πίεση για πολύ, αλλά όποια και αν είναι η τελική έκβαση αυτής της κρίσης, η κατάσταση είναι πιθανό να επιδεινωθεί σημαντικά στο εγγύς μέλλον.
Πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά: Δυτικές δυνάμεις προσπαθούν να «ουκρανοποιήσουν» τη Γεωργία , InfoBrics, 2 Δεκεμβρίου 2024.
* Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
