Articles by "Γ.Χαραλαμπίδης"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Γ.Χαραλαμπίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Η Ζιζέλ.

Έχει καιρό που στα μέσα ενημέρωσης, εμφανίστηκε η υπόθεση του βιασμού μιας Γαλλίδας, της Ζιζέλ Πελικό, από τον σύζυγο της και από ενενήντα δύο ακόμη άγνωστους άνδρες.
Ο ανώμαλος αυτός σύζυγος (Ντομινίκ Πελικό), την νάρκωνε και καλούσε τους αγνώστους άνδρες μέσω διαδικτύου στο σπίτι του να βιάζουν ναρκωμένη την γυναίκα του ενώ αυτός βιντεοσκοπούσε. Μάλιστα είχε βιντεοσκοπήσει και την κόρη του γυμνή εν αγνοία της.

Το θύμα, η Ζιζέλ, δεν είχε συνειδητοποιήσει το τι συνέβαινε. Η αποκάλυψη έγινε τυχαία όταν η αστυνομία συνέλαβε τον σύζυγο της να βιντεοσκοπεί παράνομα γυναίκες σε πολυκατάστημα και κατέσχεσε την κάμερα, οπότε αποκαλύφθηκαν οι εικόνες και τα βίντεο που είχε αποθηκευμένα.

Έως τότε η Ζιζέλ, θεωρούσε τον εαυτό της ευτυχισμένη σύζυγο ενός καλού συζύγου, μάνα τριών παιδιών και γιαγιά επτά εγγονιών.

Η Ζιζέλ, δεν δέχτηκε δίκη κεκλεισμένων των θυρών! Ήθελε να αποκαλυφθούν τα πάντα! Ήθελε συνειδητά να ξανααποκτήσει την αξιοπρέπεια που της στέρησαν ένα ανώμαλος σύζυγος και μια ανώμαλη κοινωνία.

Μια κοινωνία του θεάματος, του ανώμαλου θεάματος, της σεξουαλικής βίας, της βίας γενικώς και του πολέμου, της κατάχρησης φαρμάκων και ψυχοδραστικών ουσιών, που μαθαίνει από μικρή ηλικία τους ανθρώπους να τα θεωρούν “κατόρθωμα”! Που με τον τρόπο αυτό, αλλά και με χιλιάδες άλλους, τους καθιστά άρρωστους, εξαρτημένους παθών διάφορων, εύκολα εκμεταλλεύσιμους.

Η Ζιζέλ προδόθηκε βάναυσα από τον σύζυγο της και παραδόθηκε σε βιαστές.
Η ντροπή οφείλει να είναι των προδοτών, των βιαστών, της κοινωνίας που τους θρέφει. Όχι της Ζιζέλ.
Η αποκάλυψη αυτή θα είναι για τη Ζιζέλ, ανάκτηση της αξιοπρέπειας που της στέρησαν και δυνατότητα για τα επόμενα δύσκολα βήματα της! (Blogger: σχετικά με την υπόθεση Ζιζέλ Πελικό, εδώ)

Η Μπουρκίνα Φάσο.

Η Μπουρκίνα Φάσο, είναι μια χώρα της κεντρικής Αφρικής. Το όνομα της σημαίνει: «χώρα των έντιμων ανθρώπων»! Είναι μια πολύ φτωχή χώρα. Εδώ και λίγα χρόνια είναι στα πρωτοσέλιδα της δημοσιότητας, γιατί συμβαίνουν εκεί πρωτόγνωρες καταστάσεις.

Είναι μια χώρα θύμα της αποικιοκρατίας. Οι Γάλλοι την είχαν πολλά χρόνια υπό την επικυριαρχία τους. Άρμεγαν τον πλούτο της σε ουράνιο και σε άλλα μεταλλεύματα, άφηναν τον λαό να λιμοκτονεί, προσκάλεσαν και άλλους βιαστές της χώρας, κυρίως αμερικανικές και γερμανικές εταιρείες, επέβαλλαν σαν νόμισμα το Γαλλικό φράγκο, σαν γλώσσα την Γαλλική.

Η Μπουρκίνα Φάσο ανεξαρτητοποιήθηκε το 1960, με πολλές διακυμάνσεις και άλλες προδοσίες από ντόπιους πολιτικούς. Από το 2022, προσπαθεί να ορθοποδήσει. Αποκάλυψε το δόλιο παιχνίδι των ντόπιων προδοτών και τη συνεργασία τους με τους αποικιοκράτες. Έδιωξε τις ξένες εταιρείες και προσπαθεί να εκμεταλλευτεί τον πλούτο της προς όφελος του λαού της.

Η Μπουρκίνα Φάσο, προδόθηκε βάναυσα για πολλά χρόνια από τους ντόπιους προδότες και βιάστηκε για πολλά χρόνια από τους αποικιοκράτες.
Η ντροπή οφείλει να είναι των προδοτών και των αποικιοκρατών, όχι του Λαού της.
Η ιστορική αποκάλυψη των δεινών της Μπουρκίνα Φάσο, θα είναι ανάκτηση της αξιοπρέπειας που της στέρησαν και εφαλτήριο για τον δύσκολο δρόμο της ανεξαρτησίας που έχει μπροστά της!

Η Ελλάδα.

Η Ελλάδα, είναι μια χώρα της Βαλκανικής χερσονήσου. Απελευθερώθηκε με την επανάσταση του 1821 από τους Τούρκους, αλλά από τότε είναι προτεκτοράτο των Άγγλων και των Αμερικανών. Από το 1981 είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και από το 2000 στην Ευρωζώνη, με νόμισμα το ευρώ, από το 2002.

Η Ελλάδα σαν χώρα αλλά και σαν έθνος έχει υποστεί αλλεπάλληλους βιασμούς.
Είδε την Κύπρο να διαιρείται σε δύο κοινότητες με τις ευλογίες των Αμερικάνων.
Ενώ από τη δεκαετία του 1980 είχε ορθοποδήσει κάπως και άρχισε να βηματίζει όχι εντελώς σταθερά, αλλά με δικό της βηματισμό, τότε άρχισε να δέχεται απανωτά χτυπήματα.
Είδε τα ελληνικά πολυκαταστήματα να καίγονται και στη θέση τους να έρχονται ξένα.
Είδε την βιομηχανία της να εξαφανίζεται και να εξαρτάται αποκλειστικά από εισαγωγές.
Είδε οι ποσοστώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαλύουν την γεωργία και την κτηνοτροφία της.
Είδε την κοροϊδία των Ολυμπιακών αγώνων να της αρμέγει μεγάλη οικονομική δυνατότητα.
Είδε το χρηματιστήριο να ληστεύει τις αποταμιεύσεις των Ελλήνων.
Το ευρώ από μόνο του ήταν μια τεράστια ληστεία.
Είδε από το 2010 και μετά να της επιβάλλεται μέσω της προδοσίας του ντόπιου πολιτικού συστήματος, έλεγχος από το ΔΝΤ και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, με τρία απανωτά μνημόνια, ενώ κυρίως Γερμανικές αλλά και άλλες “Δυτικές” εταιρείες, να αρπάζουν τον πλούτο της “έναντι πινακίου φακής”.
Είδε να μπαίνει σε επιτήρηση για 120 δισεκατομμύρια δημόσιο χρέος και το χρέος να γίνεται πάνω από 400 στις μέρες μας.
Είδε πολίτες της να αυτοκτονούν από απελπισία.
Είδε πολίτες της να οδηγούνται στα δικαστήρια και να χάνουν τα σπίτια τους.
Είδε τα διεθνή μέσα να περιγελούν και να φτύνουν τους Έλληνες.
Είδε ενάμισι εκατομμύριο πτυχιούχους Έλληνες να φεύγουν στο εξωτερικό γιατί στην Ελλάδα δεν βλέπουν μέλλον.
Βλέπει καθημερινά να αντικαθίσταται ο πληθυσμός της από μετανάστες ισλαμικού κυρίως θρησκεύματος που έρχονται από Ασία και Αφρική.
Βλέπει την Τουρκία να διεκδικεί φανερά τη μισή χώρα και το πολιτικό της σύστημα να κοιτάει αλλού!
Βλέπει να μετατρέπεται, αποκελειστικά σε χώρο τουριστικών διευκολύνσεων, διακίνησης ψυχοτρόπων ουσιών, σε χώρο που ευδοκιμούν η πορνεία και η ασυδοσία.

Οι προδότες της Ελλάδος;


Πολλοί!
Όλοι οι απόγονοι των δωσιλόγων και των μαυραγοριτών και άλλοι ακόμη. Πολιτικοί, δικαστικοί, εκκλησιαστικοί παράγοντες, εφοπλιστές, ιδιοκτήτες μέσων ενημέρωσης, καθηγητές, δημοσιογράφοι, δημοσιολόγοι.
Οι βιαστές της Ελλάδος; Πολλοί!
Ντόπιοι, αλλά και ξένοι. Αμερικάνοι, Γερμανοί, Γάλλοι, Άγγλοι, Τούρκοι και βέβαια το “διεθνές τραπεζικό κεφάλαιο”.

Η Ελλάδα, προδόθηκε βάναυσα για πολλά χρόνια από τους ντόπιους προδότες και βιάστηκε για πολλά χρόνια από τους αποικιοκράτες πάτρωνες Ευρωπαίους και Αμερικάνους.
Η ντροπή οφείλει να είναι των προδοτών και των αποικιοκρατών, όχι του Λαού της.
Η ιστορική αποκάλυψη των δεινών της Ελλάδος, θα μπορούσε να είναι ανάκτηση της αξιοπρέπειας που της στέρησαν και εφαλτήριο για τον δύσκολο δρόμο της ανεξαρτησίας που έχει μπροστά της!

Δυστυχώς η Ελλάδα είναι μια χώρα αλυσοδεμένη από τα συμφέροντα, με λαό χωρίς αξιοπρέπεια, με τους προδότες και τους βιαστές να κάνουν πανηγύρι!

Μακάρι οι Έλληνες να παραδειγματιστούν από την Ζιζέλ! Μακάρι να μιμηθούν την Μπουρκίνα Φάσο!

Γιώργος Χαραλαμπίδης



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Τι είναι το ουσιαστικό;

Ουσιαστικό είναι οτιδήποτε από τα: σκέψη, λόγος, ενέργεια, προσδίδει ουσία στη ζωή μας, κάνοντας μας να νιώθουμε συναισθήματα, δύναμης, πληρότητας, ανάτασης, αξιοπρέπειας, υπερηφάνειας, ενθουσιασμού.
Πότε η ζωή μας είναι ουσιαστική;

Προφανώς όταν πραγματώνεται ό,τι εδώ και χιλιάδες χρόνια, η ανθρωποκοινωνία έθεσε σαν “σημαντικό” για την ατομική ζωή, την ανθρώπινη επαφή, αλλά και για την κοινωνική συνέχεια.
Επί παραδείγματι η θρησκεία. Σε τι χρειάζεται η θρησκεία; Θα μπορούσε να πει κανείς, σε τίποτε.
Αλλά τότε γιατί σε όλες τις γήινες ανθρώπινες ομάδες, διαπιστώνεται κάποιου είδους πίστης, λατρείας, θρησκείας, από την ιστορική και τις άλλες μελέτες;
Το ουσιαστικό, εγώ πιστεύω, των θρησκειών, είναι ότι μέσα από κάποιες διαδικασίες ήθελαν να δώσουν στους ανθρώπους, με στόχευση κυρίως στις μελλοντικές γενιές, γνώση και κανόνες χρήσιμους για την υγεία, την συνύπαρξη, την ελευθερία, την αναπαραγωγή, τον θάνατο, την υπενθύμιση ότι ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα αλλά και πνεύμα.
Η εντύπωση στη συλλογική μνήμη (παράδοση), ήταν για χιλιάδες χρόνια το μόνο μέσον μεταφοράς των πληροφοριών και των γνώσεων στον χώρο και τον χρόνο. Η γραφή, η τυπογραφία, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση, το διαδίκτυο εφευρέθηκαν και καθιερώθηκαν αργότερα.
Την παλιά όμως εποχή κάπως έπρεπε να κρατηθούν ικανοί οι αριθμοί των μελών της ομάδας, άρα:
Μην σκοτώνεις τ'αδέρφια σου!
Κάπως έπρεπε να αποφύγουν τις γεννήσεις πολλών προβληματικών παιδιών, αλλά και να διευρύνουν τον κοινωνικό κύκλο, άρα:
Είναι αμαρτία να έρχονται σε σεξουαλική επαφή, γονείς με παιδιά αλλά και αδέρφια μεταξύ τους!
Ακόμη και σήμερα σε πολλές ανθρωποομάδες που δεν έχουν πρόσβαση στις τεχνολογικές καινοτομίες, η συλλογική μνήμη χτίζεται και συντηρείται με τον ίδιο παλιό τρόπο.

Τι είναι το τυπικό;

Τυπικό είναι μια διαδικασία που έχει εκπονηθεί και θεσμοθετηθεί, κάποτε από κάποιους για να ευνοήσει την προσέγγιση των ανθρώπων στο ουσιαστικό. Υπάρχουν όμως και τυπικά που έχουν εκπονηθεί με πονηριά ώστε να απομακρύνουν τους ανθρώπους από το ουσιαστικό. Ή τυπικά που μέσα από διάφορες ψυχολογικές μεταπτώσεις κάνουν τους ανθρώπους αδιάφορους. Προφανώς τα παλιά και άχρηστα τυπικά πρέπει ανά χρονικές περιόδους να κρίνονται ως τέτοια και αν χρειάζεται να καταργούνται ή να αντικαθίστανται. Αυτό όμως πρέπει να γίνεται με συζήτηση και αποδοχή, ποτέ με επιβολή. Βέβαια σε μια κοινωνία που συνυπάρχουν σωστά και φαύλα τυπικά είναι δύσκολη η διάκριση. Πολύ περισσότερο όταν από την ύπαρξη και συνέχεια κάποιων τυπικών, εξαρτάται η επαγγελματική, οικονομική ή άλλη, υπόσταση κάποιων.
Πάλι με παράδειγμα από τη θρησκεία.
Ο γάμος σε όλες τις θρησκείες, είναι τυπικά ένα κοινωνικό γεγονός, πράγμα που θέλει να υποδηλώσει την ευθύνη της ομάδας για τη νέα οικογένεια, την διαβεβαίωση στη νέα οικογένεια ότι “δεν είναι μόνοι” και ότι τα παιδιά τους θα είναι παιδιά όλων! Πόση διάβρωση έως σήμερα!.. Η σεξομανιακή “δυτική” κοινωνία, των περισσότερων από δύο φύλων, γελοιοποίησε τον γάμο και αποδομεί την οικογένεια...
Ακόμη:
Όταν δεν υπήρχαν πολλές εκκλησίες σαν κτίσματα, οι άνθρωποι ήταν πιο κοντά και πιο πνευματικοί. Όσο πιο πολλές και πιο μεγάλες, όσο πιο πλούσιες εκκλησίες χτίζονταν, τόσο οι άνθρωποι απομακρύνονταν μεταξύ τους και τόσο λιγότερο πνευματική ζωή προσπαθούσαν να βιώσουν.
Η χριστιανική λειτουργία είναι πλέον ένα τυπικό οπτικοακουστικό θέαμα, σε λίγο - πολύ άγνωστη γλώσσα, χωρίς ουσιαστική συμμετοχή των θρησκευόμενων.
Το «Αγαπάτε αλλήλους!», πραγματώνεται ίσως σε μία φαντασιακή σφαίρα, πλην ουδόλως στην κοσμική μας πραγματικότητα. Και απ'ότι φαίνεται δεν ενοχλείται κανείς!..
Μήπως, το τυπικό έχει υποκαταστήσει το ουσιαστικό στη ζωή μας; Μήπως, νομίζουμε ότι σκεφτόμαστε; Μήπως, νομίζουμε ότι συνομιλούμε, συζητούμε, συμφωνούμε; Μήπως, νομίζουμε ότι κάνουμε αυτό που θέλουμε; Μήπως, νομίζουμε ότι μετέχουμε στη ζωή μας;

Μήπως, είμαστε απλά θεατές της ζωής μας;

Κι αν όντως έχουμε χάσει κάθε ίχνος ουσίας, χαμένοι στην τυπολατρεία, τί φταίει; Εμείς αποκλειστικά; Ή και κάποιοι άλλοι; Εδώ να σταθούμε! Η ολιγαρχία του χρήματος που κυβερνά τον κόσμο, εφευρίσκει και συντηρεί πολλαπλά τυπικά ώστε οι “υπήκοοι” της να χάνουν την ουσία, να μπερδεύονται σε ένα τυπικό ανακύκλωσης ανθρώπινων ζωών που τροφοδοτεί με ενέργεια και ότι άλλο, την εξουσία της.
Ένα άλλο σημαντικό, είναι ότι το ουσιαστικό δεν σημαίνει αναγκαστικά μη τυπικό. Το ότι θα πάψουμε να ακολουθούμε τα τυπικά που μας επιβάλλονται από τις ομάδες που ανήκουμε, δεν σημαίνει ότι αυτόματα μπαίνουμε στον χώρο του ουσιαστικού. Παράδειγμα, η τυπική και τακτική παρακολούθηση της υγείας μας.
Ένα παράδειγμα όπου το τυπικό κατέστρεψε το ουσιαστικό, είναι η λειτουργία της “δημοκρατίας”!

«Έχουμε δημοκρατία;»

«Φυσικά! Δεν γίνονται εκλογές κάθε τόσο;».
Μα αυτό αρκεί για να επιβεβαιώνεται η συμμετοχή του “πολίτη” στα “κοινά”;
Φυσικά Όχι!
Δυστυχώς όμως, οι πολίτες εθισμένοι στο τυπικό, κάθε τόσο προσέρχονται στα εκλογικά κέντρα, ρίχνουν το χαρτάκι της “αρεσκείας” τους, σύντομα θα το κάνουν διαδικτυακά από το σπίτι και θα μένουν ήσυχοι ότι έκαναν το καθήκον τους!
Αυτά τα: “ισηγορία”, “ισονομία”, “ισοπολιτεία”, “παρρησία”, των αρχαίων Ελλήνων που θεσμοθέτησαν την δημοκρατία, τι ήταν; Πού χρειάζονταν; Έχουν, σχέση με την δημοκρατία; Ήταν οι πρόγονοι μας υπερβολικά λεπτολόγοι ή εμείς έχουμε χάσει κάθε αίσθηση μέτρου και ουσίας;
Και δεν είναι μόνο αυτό! Αδυνατούμε να συλλογιστούμε ότι αφού δεν έχουμε δημοκρατία, άρα έχουμε ολιγαρχία, άρα μας σέρνουν από τη μύτη, μας εκμεταλλεύονται, περνάνε αυτοί καλά κι εμείς χειρότερα!.. Γεννάμε παιδιά, για να μην λείψουν οι σκλάβοι από τους “αφέντες”...
Άλλο παράδειγμα, η οικονομία. Ισχύει για όλες τις “δυτικές” οικονομίες, αλλά θα περιοριστώ στην Ελληνική. Όλοι μας ξέρουμε ότι έχει σχεδόν μηδενιστεί η αγροτική μας παραγωγή, έχει πεθάνει η βιομηχανία και η βιοτεχνία. Με εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης αφανίζεται όλο και περισσότερο η κτηνοτροφία, η πτηνοτροφία, η αλιεία, η μελισσοκομία. Η κυβέρνηση δανείζεται συνεχώς διογκώνοντας το χρέος, ιδιωτικό και δημόσιο! Ο τουρισμός που υποτίθεται ότι θα ήταν η σωτηρία μας, έχει γίνει αιτία διαφθοράς των Ελλήνων, όσο και αιτία καταστροφής του ιδιαίτερου Ελληνικού χρώματος, υπαίθρου και πόλεων, ηπειρωτικής και νησιωτικής χώρας! Τριανταδύο εκατομμύρια τουρίστες το 2023! Και περιμένουμε περισσότερους το 2024! Χώρα γκαρσονιών!
Δεν εκμεταλλευόμαστε τον λιγνιτικό μας πλούτο, ούτε τους υδρογονάνθρακες. Πουλήσαμε σε διεθνείς εταιρείες κάθε πλουτοπαραγωγική δυνατότητα! Αλλά εμείς πιστεύουμε το παραμύθι ότι “η οικονομία πάει καλά!”... Αφού το είπε και η τηλεόραση!..
Η εργασία, είναι ακόμη ένα παράδειγμα όπου το τυπικό καταβροχθίζει το ουσιαστικό.
Η συνεχής καθημερινά επαναλαμβανόμενη δαπάνη ανθρώπινης ενέργειας, υλικής και πνευματικής, που αποκαλείται εργασία, με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή, εκθειάζεται από όλους σαν το απαύγασμα της ανθρώπινης ύπαρξης. Ιδίως από τις “αριστερές” παρατάξεις. Κανείς όμως, απ'αυτούς που δεν είναι υποχρεωμένοι να την υποστούν, δεν θέλει να βάλει τον εαυτό του σ'αυτήν την βάσανο.
Όλοι μπορούμε να παρατηρήσουμε την αποβλάκωση στην οποία οδηγείται ο εργαζόμενος σε καθημερινή, ίδια επαναλαμβανόμενη εργασία, για πολλά χρόνια, με πενιχρή αμοιβή, ίσα ικανή να καλύψει βασικές ανάγκες, ποτέ όνειρα!.. Κι ακόμη, ότι, οι απόμαχοι αυτής της “τάξης”, κληρονομούν την ίδια νοοτροπία στους απογόνους τους, είτε από αδυναμία επιλογών, είτε από ανοησία.
Η παιδεία, έγινε εκπαίδευση και η μόρφωση, δεξιότητες. Το σχολείο έγινε τυπικό, έχασε κάθε ουσία αφού «αυτό ζητούσαν οι γονείς» που ποτέ δεν αξιώθηκαν παιδείας, ώστε να γνωρίσουν την ουσία της μόρφωσης.
Η τυπική καθημερινή παρουσία, των μαθητών, έγινε η βασική απόδειξη μαθητείας. Έτσι οι μαθητές, όπως οι εργάτες, εθίστηκαν σε κάτι που ήταν μακριά από την ουσιαστική μάθηση.
Στην ουσιαστική μάθηση πρέπει να συμπέσουν η όρεξη του διδάσκοντος, με την όρεξη του διδασκόμενου. Η ανάγκη “δοσίματος” της μιας πλευράς, με την περιέργεια “να γνωρίσω” της άλλης. Μια διαδικασία που δεν έχει χρόνο, δεν μπορεί να διακόπτεται από κουδούνια διαλείμματος, ούτε είναι δυνατόν να καθοριστεί το πότε και το πώς θα συμβεί!..
Οι εκπαιδευτικοί του δημόσιου σχολείου, παινεύονταν ότι έκαναν “φροντιστηριακό μάθημα”, ενώ οι περισσότεροι μαθητές τυπικά συμπλήρωναν μία θέση στην αίθουσα, που δικαιολογούσε τον μισθό του εκπαιδευτικού.
Και να πεις ότι τουλάχιστον συνδέθηκε το σχολείο με την αγορά εργασίας και οι απόφοιτοι έβρισκαν δουλειά σχετική με τα σπουδάγματα τους; Όχι! Κι εδώ χρειαζόταν “μέσον”, “γνωριμίες”, “μπαχτσίσια”. Α! ρε ραγιά Έλληνα!
Τώρα σου ετοιμάζουν το ψηφιακό σχολείο! Γιατί να πληρώνουν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς;
Τόσες χιλιάδες εκπαιδευτήρια; Θα έχεις το παιδί στο σπίτι, θα φροντίζεις να υπάρχει υπολογιστής και σύνδεση διαδικτύου και θα φροντίζεις το παιδί σου να μαθαίνει όσα δείχνει η οθόνη του υπολογιστή. Δεν τα έμαθε; Πρόβλημα σου!
Με αυτόν τον τρόπο, η πνευματική υποβάθμιση του λαού θα γκρεμιστεί στα τάρταρα.

Να θυμάστε ότι η επιστήμη συνέβαλλε σ'αυτό! Κι αν η επιστήμη εκπορνεύεται με τόσο αισχρό τρόπο, ενάντια στο συμφέρον της νεολαίας, τότε πείτε μου από πού θα μπορούσε να κρατηθεί ο λαός μας;...
Η δυνατότητα πληροφόρησης, τυπικά είναι μεγαλύτερη από κάθε άλλη ιστορική περίοδο, λόγω των πολλών και διαφόρων μέσων (ΜΜΕ και διαδίκτυο) που υπάρχουν στο σήμερα. Ποτέ όμως ο άνθρωπος δεν ήταν τόσο απληροφόρητος τόσο μπερδεμένος, τόσο εξαπατημένος από μια ολιγαρχία “ξύπνιων”, που έχουν υποβιβάσει τους πολλούς σε “ανδράποδα” κατά την αρχαία νοηματοδοσία, κορόιδα κατά την σημερινή.
Αυτό όπως όλα τα παραπάνω, οφείλονται στον πόλεμο που γίνεται ώστε οι άρχοντες που ελέγχουν το νόμισμα, το ιδιωτικό νόμισμα, να μην χάσουν εξουσία και προνόμια.
Εδώ είναι και η ουσία! Αυτοί θέλουν το “Χρήμα” τους, αδιαμφισβήτητο άρχοντα και βασιλέα.
Με αυτό επιτυγχάνουν και την Κοινωνική Οργάνωση όπως αυτοί την φαντάζονται και τους βολεύει: δηλαδή όλοι "οι άλλοι", υπήκοοι και σκλάβοι! Επιτυγχάνουν όπως θέλουν να έχουν την Γη και την Γνώση: δηλαδή στον απόλυτο έλεγχο τους, ιδιοκτησία τους!

Το θέμα είναι ότι για να επιτύχουν τον στόχο τους, διαιρούν τους ανθρώπους, τους φτωχοποιούν πνευματικά και υλικά, τους αποκόπτουν από την ιστορία τους, την ταυτότητα τους, από τους χαρισματικούς ανθρώπους που αν δεν μπορούν να τους εξαγοράσουν τότε θα τους εξοντώσουν.
Αυτό πού απομένει για τους πολλούς, είναι μια τυπική ζωή, ανούσια κι άχαρη!
Όλα θα ανατραπούν όταν οι άνθρωποι αποφασίσουν ότι δεν θέλουν να είναι σκλάβοι. Το χρήμα οφείλει να είναι στην υπηρεσία του Νοήμονος Όντος, του Λόγου, της Δημοκρατίας. Το χρήμα oφείλει να είναι υπηρέτης των πολλών και όχι δυνάστης τους.

Το Χρήμα υπηρέτης του Λόγου!
Αυτό είναι το ουσιαστικό που οφείλει να επιδιωχθεί στην σύγχρονη ιστορική συγκυρία!
Για να το θελήσουν όμως αυτό οι πολλοί, κάποιοι πρέπει να τους το δείξουν, αφού για τους περισσότερους σκλάβους, η ελευθερία είναι το “αδιανόητο”!
Κάποιοι, γενναίοι, αφού η πράξη τους αυτή θα τους φέρει σε αντίθεση με μια αδίστακτη εξουσία που φιμώνει κάθε αντίθετη άποψη, που θέλει να εξαφανίσει οποιονδήποτε που αψηφώντας την, υποδεικνύει στους σκλάβους ότι πρέπει να σηκώσουν κεφάλι.
Η Ελλάδα σαν χώρος σε ποιον ανήκει; Τυπικά στο λαό της, τους Έλληνες. Ουσιαστικά;
Ουσιαστικά “Ανήκωμεν εις την Δύσιν”, αλλά μας διεκδικεί και η Τουρκία. Ανήκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ανήκουμε στους δανειστές μας. Λαός και χώρα! Έτσι μας λέει το πολιτικό μας σύστημα.
Έχουμε κυβέρνηση; Τυπικά ναι! Ουσιαστικά;
Όταν οι ίδιοι αυτοί που ψήφισες, κυβέρνηση και αντιπολίτευση, σε φτωχοποιούν, σου στερούν υγεία, παιδεία, κοινωνική πρόνοια, δικαιοσύνη, σου δείχνουν την πόρτα της εξόδου από την χώρα, ενώ καλοδέχονται εκατομμύρια Αφρικανούς κι Ασιάτες, σου αλλάζουν την ιστορία, τις παραδόσεις, παραδίνουν τον λαό στην κατάθλιψη, την νεολαία στην ανεργία, τι νομίζεις; Έχεις κυβέρνηση; Ή μήπως τοποτηρητές ταχείας εκποίησης του Ελληνικού χώρου σε Αμερικανούς, Γερμανούς, Τούρκους και άλλους;
Όπως φαίνεται, η αναζήτηση του ουσιαστικού σε παράλληλη σταδιακή απεξάρτηση από το τυπικό που αποπροσανατολίζει και βλάπτει, είναι η σωστή λύση.
Η προσπάθεια οφείλει να γίνει συγχρόνως, σε ατομικό επίπεδο, όσο και σε συλλογικό. Κανείς δεν είναι αυτάρκης, κανείς δεν θέλει να είναι μόνος, αλλά και κανείς δεν μπορεί να κάνει για σένα, αυτό που εσύ έχεις χρέος να κάνεις στον εαυτό σου, με τον εαυτό σου. Ιδίως στο ψυχοπνευματικό επίπεδο.
Η αναζήτηση του ουσιαστικού, είναι ουσιαστικά η αναζήτηση της αλήθειας. Η απόφαση να βάλουμε στη ζωή μας την αλήθεια, αρνούμενοι το ψέμα που μας ταΐζουν, θα είναι κάτι σε επίπεδο κοσμογονίας, κάτι σε επίπεδο αποκάλυψης, όταν οι πολλοί συλλογικά το αποφασίσουν και το πραγματώσουν.
Έως τότε προσπάθεια αλληλοκατανόησης, προσπάθεια πνευματικής ανόδου, επιδίωξη επαναφοράς των ιδανικών στη σκέψη μας και στη ζωή μας, αλληλεγγύη και ελπίδα !


Γιώργος Χαραλαμπίδης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Γιώργου Χαραλαμπίδη

«Είμαστε με την σωστή πλευρά της ιστορίας!».

Τι να σημαίνει άραγε η φράση αυτή; Το πιθανότερο, σημαίνει, ότι είμαστε με τους νικητές.
Ας εξετάσουμε όλες τις δυνατότητες:

Στη σύγκρουση Ανατολής – Δύσης, ή θα νικήσει η Δύση ή θα χάσει.
Η Ελλάδα είναι διακηρυγμένα, με το «Ανήκωμεν εις την δύσιν», στο δυτικό στρατόπεδο.
Επομένως αν νικήσει η Δύση, η Ελλάδα θα εξακολουθήσει να είναι αποικιοκρατούμενη χώρα, υπό την επιτήρηση των ΗΠΑ, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της “φίλης μας” Γερμανίας. Πολύ πιθανόν να δοθεί για εκμετάλλευση σε διεθνείς εταιρείες εξορύξεων, αφού πρώτα εξαναγκαστεί σε μετανάστευση το μεγαλύτερο και πιο δραστήριο μέρος του πληθυσμού της. Σας φαίνεται “νίκη” αυτό;

Αν χάσει η Δύση, τότε θα είμαστε σαν Έλληνες, αυτοί που δεν είχαν το σθένος να σηκώσουν το κεφάλι όταν έπρεπε και όπως οι λαοί της Αφρικής να διεκδικήσουν αυτονομία, ανεξαρτησία, ελευθερία! Και να μην μας φερθούν οι νικητές σαν κατακτημένη χώρα, το όνειδος της απουσίας σθένους να αντισταθούμε στο λάθος και στο άδικο, στον κατάλληλο χρόνο, θα ακολουθεί επί γενεές (αν υπάρξουν) τους Έλληνες.

Αν δεν υπάρξει εύκολα νικητής και μπούμε σε παρατεταμένο παγκόσμιο πόλεμο με πυραυλικά χτυπήματα εκατέρωθεν, τότε η Ελλάδα θα γίνει μια μαύρη τρύπα, λόγω των ξένων βάσεων που στενοκέφαλα φιλοξενεί δεκαετίες τώρα. Θα χαθούμε χάριν άλλων, όπως φαίνεται να χάνεται η Ουκρανία!..

«Είμαστε σε πόλεμο...»

Λίγο μετά την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία, (ειδική πολεμική επιχείρηση για τους Ρώσους) και αφού οι ΗΠΑ ξεκαθάρισαν ότι δεν πρόκειται να εμπλακούν άμεσα, πολλοί ανεγκέφαλοι κυβερνητικοί παράγοντες Ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, εξέφρασαν την θέση: «Είμαστε σε πόλεμο με την Ρωσία!».
Αλήθεια τί είναι η κήρυξη πολέμου; Προσωπική απόφαση ενός ανθρώπου; Απόφαση μιας μειοψηφίας το κόστος της οποίας θα επωμιστεί μια μεγάλη πλειοψηφία; Ποιος απ' αυτούς που λένε “είμαστε σε πόλεμο” θα διακινδυνέψει ζωή ή περιουσία; Κανείς! Λοιπόν ας αναλογιστούμε ότι κάποιοι έχουν καθήκον να τους πουν: “Σκάσε ηλίθιε!”, τα παιδιά μου δεν τα μεγάλωσα για να τα στείλεις στην κρεατομηχανή ενός ανόητου και άδικου πολέμου!

Για τις ΗΠΑ, ο πόλεμος, απ' ότι φάνηκε καθαρά αποφασίζεται και κρίνεται σαν “μπίζνα”. Έκοψαν την ροή του φθηνού φυσικού αερίου από τη Ρωσία, πουλώντας το δικό τους σε τετραπλάσια τιμή. Οι παραγγελίες στην αμυντική τους βιομηχανία πολλαπλασιάστηκαν ανεβάζοντας την σερνάμενη μέχρι τώρα οικονομία τους και δίνοντας δουλειές σε πολλούς τομείς της βιομηχανίας τους. Εταιρείες των ΗΠΑ έχουν επενδύσει με αγορές γης και υποδομών στην Ουκρανία, ώστε κάποια στιγμή όλος ο παραγωγικός ιστός της Ουκρανίας να περάσει στα “δικά μας” χέρια!
Έβαλαν τους Ευρωπαίους να κάνουν διακράτηση των Ρώσικων κεφαλαίων “για να τροφοδοτηθεί ο πόλεμος στη Ουκρανία”. Φυσικά τα αντίποινα των Ρώσων θα βαρύνουν τους Ευρωπαίους, αφού οι ΗΠΑ έχουν ελάχιστα ρωσικά κεφάλαια προς διακράτηση!!...
Υποχρέωσαν τους ανεγκέφαλους Ευρωπαίους να αρχίσουν να ξοδεύουν δισεκατομμύρια για όπλα, αμερικανικά φυσικά... Και πόσα άλλα!

«Η Ελλάς προώρισται να ζήση και θα ζήση» Χαρίλαος Τρικούπης
ή «Η Ελλάδα να πεθάνει, να ζήσουμε εμείς! Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η πατρίς!»;

Ποιο από τα δύο;
Το πρώτο θα συμβεί αν και όταν η ελληνική διανόηση σε ενιαίο μέτωπο, βγει από το καβούκι της βόλεψης, αποφασισμένη να διακινδυνέψη και μπαίνοντας μπροστά παρακινήσει τον Ελληνικό Λαό ενωμένο κάτω από το σύνθημα του Τρικούπη, να διεκδικήσει την χώρα του, την ιστορία του, την ελευθερία του.
Από την επανάσταση του '21 οι Έλληνες ήταν διαιρεμένοι σε παρατάξεις αντιμαχόμενες. Πρώτα βασιλικοί – συνταγματικοί. Η διαίρεση αυτή μετά από πολλά δεινά κατέληξε στην μικρασιατική καταστροφή και την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Ύστερα μας διαίρεσαν σε αριστερούς και δεξιούς. Η διαίρεση αυτή έφερε τον εμφύλιο 1946-1949, την δικτατορία 1967-1974 και τελείωσε με την κατάληψη της μισής Κύπρου από την Τουρκία. Είναι σε όλους γνωστό ότι τις διαιρέσεις αυτές τις δρομολόγησαν και τις πραγματοποίησαν οι Δυτικοί, με προεξάρχοντες τους Εγγλέζους και τις ΗΠΑ. Απομυζώντας πάντα μέσω δανείων τον κόπο και την ικμάδα της Ελληνικής νεολαίας.
Από τότε έως σήμερα έχουμε διαιρεθεί σε ξύπνιους και κορόιδα. Με τους ξύπνιους (ντόπιοι δωσίλογοι), να ξεπουλούν την πατρίδα μας (ιδιωτικοποίηση) στο ξένο κεφάλαιο και στις ΗΠΑ! Ενώ τα κορόιδα ζουν στη φτώχεια, δέχονται μνημόνια, ωθούνται σε μετανάστευση, τους αλλάζουν το νόημα των δημοψηφισμάτων και των εκλογών, τους κλέβουν τον ιδρώτα, την ιστορία, την πατρίδα.
Τι λέτε θα τους αφήσουμε να τα καταφέρουν; Έλληνες διανοούμενοι θα κάνετε πάλι την πάπια; Έχετε ακουστά τη λέξη αξιοπρέπεια;

Το δεύτερο, κυριολεκτικά, δεν μπορεί να συμβεί! Είναι σαν να λες να καταστραφεί η Γη ώστε να ζήσουν οι άνθρωποι! Πού όμως;
Βέβαια στην καταστροφή της Ελλάδας μπορούν οι Έλληνες να ζήσουν ενδεχομένως σαν μετανάστες! Αυτό είναι λοιπόν το εθνικό μας όνειρο; Το ταξικό μας όνειρο; Η μετανάστευση;
Για το λόγο αυτό ανεχόμαστε την αθρόα εισαγωγή εκατομμυρίων μεταναστών από την Ασία και την Αφρική; Για να τους εκμεταλλευόμαστε οικονομικά; Δεν είναι ντροπή αυτό για ένα έθνος όπως η Ελλάδα;
Την καταστροφή των πατρίδων και των οικογενειών την προσπαθεί με πολλά μέσα η νέα παγκόσμια τάξη (παγκοσμιοποίηση). Που σε παγκόσμιο επίπεδο καταρρέει! Ήδη βαδίζουμε σε έναν πολυπολικό κόσμο! Θυμηθείτε όμως πόσοι πρωθυπουργοί και υπουργοί της Ελλάδας είπαν ανοιχτά: “Χρειαζόμαστε μια παγκόσμια διακυβέρνηση!”. Κι εμείς τους ξαναψηφίζουμε!..

«Δεν μπορείς να είσαι και Μάνα και Πουτάνα!»

Η Ελλάδα, γέννησε τον Λόγο, την Παιδεία, την Φιλοσοφία, την Ιστορία, την Παράδοση.
Δίδαξε την Ελευθερία, τα Ιδανικά, την Φιλοπατρία.
Δίδαξε, ότι μόνο στον Λόγο και την Νόηση, δηλαδή μέσω της αρμονικής καλλιέργειας σε κάθε άνθρωπο, του Συναισθήματος, της Λογικής και της Συνείδησης μπορεί να υπάρξει τόπος για πραγματική συνεύρεση και ελευθερία. Στον Λόγο γεννιούνται οι άνθρωποι και όσο παραμένουν σ' αυτόν εξακολουθούν να καταξιώνουν και να προάγουν τον άνθρωπο. Όταν απομακρύνονται από τον Λόγο απανθρωπίζονται και πεθαίνουν.

Η Ελλάδα, αγκάλιασε και διέδωσε τον Χριστιανισμό. Τον Χριστιανισμό του Λαού και του Χριστού. Όχι αυτόν του Μεγάλου Κωνσταντίνου, των αυτοκρατόρων και των πατριαρχών.
Συνδύασε την ομορφιά και το κάλλος, την αρετή και την φιλοσοφία, σε περιβάλλον δημοκρατίας.
Ο συνδυασμός όλων των παραπάνω, είναι ο λόγος και η αιτία που διατήρησε ζωντανή την μνήμη της Μάνας Ελλάδας για πάνω από δυόμισι χιλιάδες χρόνια!

Η Ελλάδα, έδιωξε πολλές φορές τα παιδιά της σε ξένους τόπους γιατί “δεν μπορούσε να τα ταΐσει”. Από το 2010 και μετά ξεπουλιέται φέτα – φέτα, για το χρήμα. Άσπλαχνα “παιδιά της” με θεό το δολάριο, την έχουν βγάλει σε πώληση! Διαλαλούν την πραγμάτεια της! Πανέμορφα τοπία, αρχαιολογικοί χώροι, νησιά γεννημένα στον αφρό σαν την Αφροδίτη, έδαφος και θάλασσες ικανές να θρέψουν όχι ένα αλλά πολλούς πληθυσμούς. Υπέδαφος γεμάτο πλούτο ώστε να υπάρχει δυνατότητα για να στηθεί βιομηχανία αξιοζήλευτη. Ελληνόπουλα με γερά μυαλά και οξυδέρκεια που δυστυχώς στηρίζουν το σύστημα υγείας της Γερμανίας και άλλες πατρίδες...

Αφήσαμε να ρημάξει η γη μας, μαζευτήκαμε στα αστικά κέντρα, σβήσαμε την γεωργία, την κτηνοτροφία, την βιοποικιλότητα, χάριν των εντολών της ευρωπαϊκής πολιτικής, όπως και την βιοτεχνία και την βιομηχανία μας. Μας είπαν ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία. Και τους πιστέψαμε. Δεν μας είπαν όμως, σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης όπως ο πόλεμος, όπου δεν θα υπάρχει τουρισμός, πώς θα επιβιώσει το έθνος. Δεν μας είπαν ακόμη ότι ο τουρισμός σαν βασική απασχόληση των Ελλήνων, θα επιφέρει δουλικότητα στην συμπεριφορά τους προς τους ξένους τουρίστες, η οποία μετά από ικανό χρόνο θα γίνει μόνιμο χαρακτηριστικό συμπεριφοράς. Ότι όταν μία χώρα των δέκα εκατομμυρίων, την επισκέπτονται κάθε χρόνο είκοσι εκατομμύρια τουρίστες, καταντά οίκος ανοχής, ανθούν εκεί ο αλκοολισμός, ο τζόγος, το εμπόριο ουσιών, η πορνεία και πολλά άλλα, αλλά μαραίνονται και τελικά πεθαίνουν η επιστήμη και η τέχνη. Ότι την ανάγκη για εθνική υπερηφάνεια την αντικαθιστά η δίψα του πλουτισμού και ο ραγιαδισμός.

Αν η Ελλάδα συνεχίσει να ξεπουλιέται θα σβήσει και σαν παρόν και σαν παρελθόν και βέβαια δεν θα έχει μέλλον!..

Από όλα τα παραπάνω, ελπίζω να γίνεται σαφές, ότι η Ελλάδα πρέπει με κάθε θυσία να φύγει από το στρατόπεδο της Δύσης. Είναι ανήθικο να μένει με τον βιαστή της!
Να ξαναγίνει Μάνα για όλα τα παιδιά της που την τιμούν σαν τέτοια, που δεν τεμπελιάζουν να μάθουν την ιστορία της που είναι και δική τους ιστορία, που θέλουν από την γνώση αυτή να βγάλουν συμπεράσματα και αποφάσεις.
Να ξαναγίνει επίσης Μάνα για τα παιδιά της που ξεγελάστηκαν και μετανιωμένα τώρα, βλέπουν καθαρά ότι η δυτική συμμαχία είναι ένα είδος παγκόσμιας μαφίας που διαφθείρει τους ανθρώπους και τους ωθεί σε μεταξύ τους πολέμους με σκοπό το κέρδος.
Να τιμωρήσει ή να διώξει από κοντά της τους αμετανόητους!
Για ένα τέτοιο τόλμημα θα χρειαστεί βοήθεια. Νομίζω ότι οι Κινέζοι, οι Ρώσοι, οι Ινδοί, έθνη τουλάχιστον χιλιόχρονα, τρέφουν εκτίμηση σε λαούς με ιστορία όπως ο Ελληνικός και θα της παρέχουν στήριξη και συνδρομή! Αρκεί να το ζητήσει! Αυτή είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι.
Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία. 
Ανδρέας Κάλβος.

του Γιώργου  Χαραλαμπίδη

Στην δύσκολη περίοδο που περνάμε, εν μέσω καραντίνας, το να στοχαστούμε οι υγιείς και πνευματικά ώριμοι τον λόγο του ποιητή, είναι αναγκαίο αλλά ίσως και ικανό να σηματοδοτήσει το επόμενο βήμα.

Η ελευθερία του ανθρώπου έχει δύο εχθρούς.
Τον εσωτερικό εχθρό και τον εξωτερικό εχθρό.

Ο εσωτερικός εχθρός της ελευθερίας του ανθρώπου είναι κυρίως η συνήθεια. Ο εθισμός σε ουσίες, σε χρονοτριβή, σε τρόπο ζωής και άλλα. “Αναγκαιότητες” αλλά και “Απολαύσεις” που αποκοιμίζουν το συναίσθημα, αδρανοποιούν τη λογική, νεκρώνουν τη συνείδηση.
Ο εσωτερικός εχθρός της ελευθερίας του ανθρώπου μπορεί να πολεμηθεί με την Αρετή.
Αρετή είναι να κρατάς ζωντανό μέσα σου το συναίσθημα, ακέραιη τη λογική, όσο και να πορεύεσαι με συνείδηση προς τον εαυτό σου, τον πλησίον, την ανθρωποκοινωνία.

Ο Σωκράτης της αρχαίας Αθήνας, ήταν απ' αυτούς που είχαν συνειδητοποιήσει ότι η ελευθερία του ανθρώπου ξεκινά από την εσωτερική ελευθερία. “Γνώθι σαυτόν”! Και στηλίτευε την υποκρισία των συμπολιτών του για να προστατεύσει την εσωτερική ελευθερία της Αθηναϊκής Πολιτείας.
Ο Χριστός επίσης. Πολλές οι αναφορές του για να αποφεύγουν οι άνθρωποι την αμαρτία κι ακόμη περισσότερες όταν υποπέσουν σ' αυτήν, να έχουν το θάρρος να το αναγνωρίσουν, να έχουν το θάρρος να μετανοιώσουν, ώστε να αξιωθούν της συγχώρεσης. Εαυτού και αλλήλων.
Γνώριζε ότι η υποκρισία της άρχουσας ομάδας της εβραϊκής κοινωνίας της εποχής του, ήταν μια από τις αιτίες της διαφθοράς. Γι αυτό και στηλιτεύει τους Γραμματείς, τους Φαρισαίους, και τους Τελώνες.
Αμέτρητα τα παραδείγματα στα δυο χιλιάδες χρόνια από τότε! Δυστυχώς ο άνθρωπος, η ανθρώπινη κοινωνία, δεν έμαθε!

Ο εξωτερικός εχθρός της ελευθερίας του ανθρώπου είναι οι ομάδες εξουσίας. Ανθρωποομάδες δηλαδή, που με την χρησιμοποίηση βίας, απάτης, αδιαφορίας για τον πλησίον και για την ανθρωποκοινωνία, προσπαθούν να καταστήσουν τους πολλούς, σκλάβους, υπηρέτες των επιθυμιών και των ορέξεων τους.
Οι ομάδες αυτές, από τη φύση τους είναι ολιγαρχικές. Δεν γίνεται να υπάρχουν πολλοί αφέντες και λίγοι σκλάβοι.
Οι ομάδες αυτές έχουν ιεραρχική δομή. Οι υψηλά ιστάμενοι δεν λερώνουν τα χέρια τους. Αλλά κάποιος πρέπει να κάνει τη βρομοδουλειά...
Οι ομάδες αυτές διαφθείρουν τον άνθρωπο, ώστε να σκλαβωθεί εσωτερικά και να γίνει εύκολα διαχειρίσιμος. Ναρκωτικά, κακής ποιότητας τροφή, πολύωρη μονότονη εργασία, τηλεόραση, τζόγος, πορνεία και πολλά άλλα. Τα ξέρετε...

Ένα σημαντικό ζητούμενο της ανθρώπινης κοινωνίας είναι η κοινωνική οργάνωση. Ο επιμερισμός δηλαδή σε ομάδες που θα αναλαμβάνουν την επίτευξη συγκεκριμένου έργου, προς όφελος όλων.
Με την κοινωνική οργάνωση επιτυγχάνεται υπερκάλυψη αναγκών, γνώση, επιστήμη, τεχνολογία, τέχνη, πολιτισμός, ότι μας κάνει περήφανους για το ανθρώπινο είδος.
Το πώς μπορεί να γίνει μια κοινωνική οργάνωση είναι πολύ σημαντικό, αφού κάθε τέτοιος επιμερισμός απαιτεί θυσία μέρους προσωπικής ελευθερίας. Γενικά πάντως, σε μία σωστά δομημένη κοινωνική οργάνωση, αυτά που καταθέτει το άτομο προς εξυπηρέτηση της ομάδας σε σχέση με αυτά που απολαμβάνει είναι αρκετά λιγότερα και σε ποσότητα και σε ποιότητα και σε ποικιλία.

Το μέσον κοινωνικής οργάνωσης, αυτό που χρησιμοποίησαν ο Σωκράτης, ο Χριστός αλλά και πολλοί άλλοι στο πέρασμα των αιώνων, είναι ο Λόγος.
Ο λόγος που είναι κοινωνός πνεύματος και ελευθερώνει τον άνθρωπο από την άγνοια. Το “γνώθι σαυτόν” δεν μπορεί να καλυφθεί από ένα μόνο άτομο. Ο λόγος μπορεί να κοινωνήσει συναισθήματα, λογική, συνείδηση. Ο λόγος είναι το θεμέλιο συζήτησης, συνεννόησης, σοφίας, επιστήμης, τέχνης και τόσων άλλων. Ο αληθινός λόγος, δεν εκβιάζει, δεν εξαπατά, δεν αδιαφορεί. Ο λόγος απαιτεί καλλιέργεια μεταξύ των ανθρώπων αλλά και από γενιά σε γενιά. Χωρίς αυτή την καλλιέργεια είναι αδύναμος. Ο καλλιεργημένος άνθρωπος λέμε ότι είναι μορφωμένος. Η συστηματική καλλιέργεια μέσω του λόγου, ονομάζεται Παιδεία.
Ο λόγος μπορεί να είναι κτήμα όλων των ανθρώπων. Ο λόγος σαν μέσον κοινωνικής οργάνωσης, συμβάλλει στην εσωτερική ελευθερία του ανθρώπου όσο και στην εξωτερική. Η οργανωμένη με μέσον τον Λόγο κοινωνία δρα με συναίσθημα, λογική και συνείδηση.

Οι ομάδες εξουσίας, που θέλουν να διαιωνίσουν μια κοινωνική οργάνωση αφεντών – σκλάβων, χρησιμοποιούν τα μέσα, βία – υποκρισία – αδιαφορία.
Έτσι παλαιότερα, πόλεμοι, κλοπές, απάτες, σκλαβοποίηση πληθυσμών, γενοκτονίες, αλλά και φτώχεια και αμορφωσιά των πολλών, ήταν το σύνηθες. Φορολογίες έως εξοντώσεως, διαίρει και βασίλευε, διαφθορά της παιδικής αθωότητας των μη ημετέρων, αποκεφαλισμός όσων τολμούσαν να σηκώσουν κεφάλι.
Τον λόγο, τον θέλουν σκλάβο στα νενομισμένα συμφέροντα τους. Γιατί τα προϊόντα του λόγου, επιστήμη, τέχνη, τεχνολογία, είναι το μαγικό ραβδάκι που καθυποτάσσει τις μάζες.
Αυτός ο σκλάβος λόγος, έφτιαξε ένα κίβδηλο μέσον κοινωνικής οργάνωσης, το Νόμισμα.
Το νόμισμα μπήκε ενδιάμεσο σε κάθε ανθρώπινη συναλλαγή και σε μερικές εκατοντάδες χρόνια έγινε αφέντης του ανθρώπου. Έτσι ενώ φαινομενικά, μειώθηκε η βία της εξουσίας που επέφερε επαναστάσεις, αυξήθηκε η υποκρισία της εξουσίας που αλλοίωσε τις συνειδήσεις και κατασκεύασε το είδος του σκλάβου που λατρεύει τις αλυσίδες του.
Το νόμισμα δεν μπορεί να είναι εξ ίσου κτήμα όλων των ανθρώπων. Η εξουσιαστική φύση του, διαιρεί τους ανθρώπους σε πλούσιους και φτωχούς, σε αφέντες και σκλάβους.
Το μέσον “νόμισμα”, εδώ και πολλούς αιώνες, αλλά με έμφαση στον προηγούμενο αιώνα, είναι προνόμιο μιας υπερεθνικής “ελίτ” που το παράγει από το μηδέν και το διαχειρίζεται, με ομολογημένο στόχο την κοινωνική οργάνωση των ανθρώπινων ομάδων, είτε αυτές είναι έθνη – κράτη, είτε εταιρείες με κάποιο νομικό πρόσωπο. Νόμοι καθόρισαν το είδος του χρήματος (νόμισμα), αλλά στη συνέχεια το ίδιο αυτό χρήμα καθόρισε τους νόμους. Και ο Νόμος σε συνεργασία με το Χρήμα, εκπορευόμενα από την “ελίτ”, προσπαθούν να καθορίσουν, την παραγωγή, την κατανάλωση, την ιδιοκτησία, τους πόρους, την επικοινωνία, κάθε πτυχή της ανθρώπινης ζωής, ακόμη και τον θάνατο.
Η οργανωμένη με μέσον το νόμισμα κοινωνία, είναι ανώριμη και δρα με βάση τα συναισθήματα του φόβου, της απληστίας, του εγωισμού, ενώ η αδιαφορία για τον συνάνθρωπο είναι ο κανόνας.
Η κίβδηλη λογική της κοινωνίας αυτής, υποδεικνύει ότι: Εμείς οι “ελίτ” είμαστε οι “εκλεκτοί” και η Γη είναι ιδιοκτησία μας. Αν θέλεις να ζήσεις, νοίκιασε σε μας τον εαυτό σου και την εργασία σου έναντι κάποιου τιμήματος που εμείς θα καθορίζουμε, αλλά το προϊόν του μόχθου σου, θα ανήκει αποκλειστικά σε μας.
Φυσικά με τέτοια συναισθήματα, παρόμοια λογική και διάφορα συστήματα παραπληροφόρησης, η ανθρωποκοινωνία εξελίχθηκε σε ασυνείδητο σύνολο με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Να σημειώσουμε, ότι το νόμισμα διαφημίζεται σαν κίνητρο εργασίας, αλλά δεν παύει να είναι κίνητρο κλοπής, δολοφονίας, απάτης, διαφθοράς. Περισσότερο από το μισό του “παγκόσμιου ΑΕΠ”, λένε οι γνωρίζοντες, βασίζεται σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Νομίζετε ότι οι “ελίτ” που διαφεντεύουν το νόμισμα θα διακινδύνευαν ποτέ να χάσουν αυτούς τους “πόρους”;
Αντίθετα ο Λόγος, ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι κτήμα διεφθαρμένων. Και επειδή η παραγωγή του είναι χρήσιμη αν όχι απαραίτητη, σπρώχνεται η νεολαία να παράξει κίβδηλο λόγο σε σχολεία και πανεπιστήμια, σε καλούπια πάντοτε της εξουσίας.

Το θέμα είναι, ότι ο άνθρωπος κατά ένα μέρος είναι κοινωνικό κατασκεύασμα. Άλλο να γεννηθείς σε φτωχογειτονιά της Βομβάης και άλλο σε πλουσιόσπιτο του Μανχάταν. Έτσι ο καθένας από μας στην ολιγαρχική κοινωνία που μας διαφεντεύει είναι χρεωμένος από τη γέννηση του. Έτσι ο επιστήμονας είναι αναγκασμένος να χαρίσει την καινοτομία που ανακάλυψε στην εξουσία, ο καλλιτέχνης το ταλέντο του επίσης, ο γονέας τα παιδιά που με τόσο μόχθο μεγάλωσε καλείται να τα εναποθέσει στην βρώμικη αγκαλιά της. Πόσο διαφορετικά θα ήταν αν η κοινωνία μας δεν ήταν ολιγαρχική, αλλά δημοκρατική! Τότε οι καινοτομίες, τα παιδιά, η τέχνη και όλα τα άλλα, θα ήταν προσφορά σε μια ανθρωποομάδα που τα σέβεται και τα στέργει, ποτέ όπλα σκλαβοποίησης και βασανισμού.

Η Δημοκρατία όμως είναι ένας τρόπος κοινωνικής οργάνωσης που βασίζεται στον Λόγο. Τον λόγο που είναι μεστός, συναισθήματος, λογικής, συνείδησης. Όπως γίνεται σαφές, ένα ακαλλιέργητο στον λόγο ανθρωποσύνολο, αδυνατεί να βαδίσει στον δρόμο της δημοκρατίας.

Αρετή λοιπόν είναι να επιλέξουμε συνειδητά, τον Λόγο, σαν μέσο εσωτερικής αλλά και κοινωνικής αλλαγής όσο και να καταστήσουμε το μέσον Νόμισμα υπηρέτη του Λόγου. Το να πραγματοποιήσουμε την συνειδητή μας αυτή επιλογή, θα χρειαστεί Τόλμη, αφού θα μας φέρει σε αντιπαράθεση με τους συνειδητούς αλλά και ασυνείδητους “βολεμένους”. Η καλλιέργεια του Λόγου στον εαυτό μας και τουλάχιστον στα πλησίον και στα αγαπητά μας πρόσωπα, είναι το πρώτο βήμα μιας τεράστιας αλλά όχι ανέφικτης αλλαγής.

Γιώργος  Χαραλαμπίδης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
που στο πέρασμα των αιώνων έχει αλλοτριωθεί από την εξουσία...

Όλοι συμφωνούν, ότι στα χρόνια της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, μιας εξουσίας που επιβλήθηκε με τη βία, εμφανίστηκε ένα κίνημα, ο Χριστιανισμός, που καταδιώχθηκε με όλους τους βάρβαρους τρόπους, αλλά στο τέλος επικράτησε, οπότε η εξουσία βλέποντας ότι κινδυνεύει, με περισσή υποκρισία το ενσωμάτωσε, το έκανε μέρος της, με αποτέλεσμα σήμερα η βασικότερη ανάμνηση της επανάστασης του Χριστιανισμού, τα Χριστούγεννα, να είναι μια γιορτή κατανάλωσης υλικών απολαύσεων, αδιάφορη εν πολλοίς, αναφορικά με το πνευματικό της κοινωνικό, πολιτικό και φιλοσοφικό μήνυμα.

Έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδων πάνω στο θέμα, αλλά η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης!

Πρώτα ο χώρος. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ήταν η υπέρτατη εξουσία, με τον αυτοκράτορα και τη σύγκλητο να κυριαρχούν και να διαφεντεύουν μια τεράστια έκταση Ευρώπης και Ασίας με πολλούς πληθυσμούς και πολιτισμούς. Η κυριαρχία αυτή ήταν δυνατή με τους τοπάρχες, διεφθαρμένα πρόσωπα των τοπικών κοινωνιών, που είχαν την μέριμνα της τήρησης του “ρωμαϊκού νόμου”, δηλαδή του νόμου κάθε εξουσίας που προσπαθεί να επιβληθεί με τη βία.

Εξασφάλιση της υπέρμετρης εργασίας των υπόδουλων προς όφελος των αρχόντων και παράλληλα είσπραξη φόρων, δηλαδή υπεραξίας. Λεηλασία του χρόνου των σκλαβωμένων πληθυσμών καθώς και των παραγωγικών πηγών τους.

Διαφθορά της υπόδουλης νεολαίας, σε βαθμό που να μην είναι σε θέση να σκεφθεί, να ομαδοποιηθεί και να σηκώσει κεφάλι.

Διαίρεση των υπό κατοχή πληθυσμών σε αντιμαχόμενες ομάδες, ώστε να αλληλοσπαράσσονται μεταξύ τους και να απαιτείται η διαιτησία του ρωμαϊκού στρατού (σφαγή αδιακρίτως, κατά κανόνα).

Όπου και όποτε εμφανιζόταν κάποια χαρισματική προσωπικότητα με κοινωνική προβολή, αν δεν ενσωματωνόταν στην εξουσία ή δεν εξαγοραζόταν, τότε αποκεφαλιζόταν ή “σταυρωνόταν”.

Σημερινό αντίστοιχο, σε ένα πολύ πιο μεγάλο κόσμο, είναι η προσπάθεια επιβολής μιας παγκόσμιας εξουσίας, με κατάργηση των εθνών, αφαίρεση τοπικών δυνατοτήτων ανάπτυξης, όπως και η υπαγωγή των πληθυσμών σε ένα καθεστώς εργασίας που ελάχιστα διαφέρει από την δουλεία. Η γιγάντωση του παγκόσμιου χρέους, με οικονομικίστικα τεχνάσματα, “εξασφαλίζει” την κυριαρχία των ελαχίστων πάνω στα δισεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη. Ψυχοδραστικές ουσίες, τζόγος, πορνεία κάθε παραλλαγής, διάφορα παιχνίδια και θεάματα που αφαιρούν την ικανότητα κριτικής σκέψης, εξοντωτικά ωράρια εργασίας, παραπληροφόρηση, αναγκαστική μετανάστευση πληθυσμών, φτώχεια, ανασφάλεια, διαχέονται και διαφθείρουν τους πολλούς.

Τα επιχειρήματα τοπικών, εθνικών και υπερεθνικών ελίτ: “Θα σου κάνω πόλεμο” ή “Θα σε απολύσω” ή “Θα στείλω ομάδες καταστολής”, απαντώνται συνήθως με σκύψιμο του κεφαλιού από το ά-λογο, ασυνείδητο και ανοργάνωτο πόπολο. Όπως και τότε!..

Η “παιδεία” είναι προνόμιο των “εχόντων” και μόνο προς την κατεύθυνση που προσδιορίζεται από τις ελίτ.

Οι χαρισματικές προσωπικότητες, όταν δεν ενσωματώνονται στην εξουσία, λασπολογούνται, τους αφαιρείται ο δημόσιος λόγος, “αποκεφαλίζονται”.

Το κοινωνικό, πολιτικό και φιλοσοφικό μήνυμα του Χριστιανισμού, ήταν, ότι δεν είναι μοναδικός τρόπος οργάνωσης των ανθρώπων η Εξουσία. Δηλαδή η, με βία, υποκρισία και αδιαφορία χειραγώγηση των πολλών από λίγους, ώστε να παραχθεί κοινό έργο. Έργο που διαφημίζεται ότι είναι από όλους για όλους, πράγματι όμως, από τους πολλούς για τους ελάχιστους.

Υπάρχει και άλλος τρόπος. Ο Λόγος! Άλλωστε ο Χριστός ταυτίζεται με τον Λόγο!

Λόγος είναι κάτι που ενυπάρχει σαν δυνατότητα σε κάθε άνθρωπο από τη γέννηση του, αλλά εναποτίθεται στους φυσικούς γονείς και στην γονική κοινωνία να το αναπτύξουν.

Λόγος είναι η ικανότητα – δυνατότητα του κάθε ανθρώπου να συναισθάνεται, να σκέπτεται με λογική, να συνειδητοποιεί εαυτόν, αλλήλους και το σύμπαν.

Νομίζετε ότι οι σημερινές ελίτ συναισθάνονται το πόπολο; ή ότι διαθέτουν ηθικούς φραγμούς;

Νομίζετε ότι το σημερινό πόπολο έχει λογική και συνειδητοποιεί τι συμβαίνει;


Κοινωνικό δίδαγμα: Η οργάνωση της κοινωνίας μπορεί να γίνει και με την διαπαιδαγώγηση του Λόγου, μακριά από εξουσίες, πόνο και εκμετάλλευση. Όπως οι κοινωνίες των πρώτων Χριστιανών.

Φιλοσοφικό δίδαγμα: Ο άνθρωπος χωρίς τον Λόγο λίγο απέχει από το ζώο, πάρα πολύ από τον Άνθρωπο. Η εξουσία θέλει τον Λόγο υποταγμένο σ' αυτήν. Ο Λόγος υποταγμένος στην εξουσία, είναι λόγος απονεκρωμένος σε ένα τουλάχιστον από τα συστατικά του. Το συναίσθημα, τη λογική, τη συνείδηση. Είναι θέμα χρόνου η σηψαιμία να απλωθεί και στα άλλα!

Πολιτικό δίδαγμα: Η διάδοση και στερέωση του Λόγου, σαν ελεύθερη επιλογή σε κάθε ανθρώπινο κεφάλι, είναι προϋπόθεση για κάθε κοινωνική αλλαγή που στοχεύει σε κάτι διαφορετικό από την εξουσία των λίγων πάνω στους πολλούς. Η διάδοση του Λόγου είναι κάτι που θα το κάνουν οι πολλοί, ενσυνείδητα, χωρίς καταναγκασμό, με ειλικρίνεια, χωρίς “πληρωμή”. Αν αδιαφορήσουν, η εξουσία τους περιμένει στη γωνία!..

Η διάδοση και στερέωση του Λόγου είναι το θεμέλιο για τη Δημοκρατία επίσης.

Και τα τρία αυτά διδάγματα φαίνεται ότι τα είχαν κατανοήσει οι πρώτοι Χριστιανοί.

Απόδειξη γι αυτό, είναι το ότι παρ' όλες τις διώξεις, χωρίς να στοχεύουν στη Δόξα ή στο Χρήμα, άνδρες, γυναίκες, παιδιά και γέροντες, ανέλαβαν, καθένας το μερίδιο που του αναλογούσε, και με πίστη στο ότι ο Λόγος είναι το πεπρωμένο του Ανθρώπου, έφεραν την άνθιση του Λόγου πολύ μακρύτερα από τον τόπο της γέννησης του. Τόσο στον χώρο όσο και στον χρόνο. Η σύγχρονη Επιστήμη, η σύγχρονη Τέχνη και όχι μόνο, είναι παιδιά του Λόγου! Αλλά είναι, όπως όλα τα παιδιά, αλυσοδεμένα και υποταγμένα στη σύγχρονη εξουσία.

Φταίει μόνο η εξουσία;

Οι γονείς δεν φταίνε;

Είναι στο πνεύμα των Χριστουγέννων, ο πλούτος που ονειρευόμαστε για μας και τα παιδιά μας, να αποτελείται από υλικά και άυλα, αρπαγμένα με τη βία, αποσπασμένα με απάτες, αδιαφορώντας για τους καταπιεσμένους και τους εξαπατημένους;

Πόσο πιο μεγάλο πλούτο να ονειρεύεται ένας γονιός για τα παιδιά του, από το να γίνουν ώριμοι άνθρωποι, με συναίσθημα, λογική και συνείδηση;

Σε πόσα δισεκατομμύρια, τρισεκατομμύρια ανθρώπους, μπορεί να μοιραστεί ο Λόγος χωρίς να μικρύνει κατ' ελάχιστο το μερίδιο του καθενός;

Στα πρώτα τριακόσια χρόνια, στα χρόνια των διωγμών, ο Χριστιανισμός κατέδειξε με πολλούς τρόπους τον ένοχο.

Την Εξουσία!

Αυτή με τη σειρά της όταν διαπίστωσε ότι δεν μπορεί να τον εξαφανίσει, άλλαξε “πολιτική”! Του έδωσε εξουσία! Έβαλε ανθρώπους της μέσα στις τάξεις των χριστιανών, που εντόπισαν τα πιο δυναμικά έως φανατικά στελέχη, καθιέρωσαν ιεραρχία και άρχισε να διαφθείρεται το κίνημα!

Παράλληλα τους διαίρεσε σε παρατάξεις: Καθολικοί, Ορθόδοξοι... ξέρετε!

Τότε τους έδειξε και τον αντίπαλο! Ήταν οι ειδωλολάτρες που έφταιγαν! Και οι κακοπαθημένοι για τρεις αιώνες πρωτοχριστιανοί, άρχισαν τις σφαγές των “αντιπάλων” προς μεγάλη αγαλλίαση της εξουσίας.

Ύστερα με σημαία τον σταυρό και εντολές της εξουσίας έσφαξαν Αφρικανούς, Ινδούς, Κινέζους, Ινδιάνους σε Βόρεια και Νότια Αμερική. Λίγο πριν, στις σταυροφορίες, έσφαξαν και χριστιανούς στην Κωνσταντινούπολη.

Ο Χριστιανισμός παντού “νικούσε” έλεγαν τα παπαγαλάκια της εξουσίας. Αλλά η εξουσία ήξερε! Και γελούσε χαιρέκακα, αφού ο χριστιανισμός που προς στιγμήν την φόβισε, έγινε δήμιος και τσαρλατάνος και λακές της.

Πού βρισκόμαστε σήμερα;

Η εξουσία ύψωσε το δικό της είδωλο και νομοθέτησε έτσι τις ανθρώπινες σχέσεις, ώστε και η ανάγκη και η ζωή και η ελπίδα των ανθρώπων να προϋποθέτει την λατρεία του.

Έτσι όλοι σήμερα από την αυγή έως το χάραμα, από τη γέννηση έως το θάνατο, περιστρέφονται γύρω από το είδωλο αυτό, το προσκυνούν, το λατρεύουν, σκοτώνουν γι αυτό και σκοτώνονται. Το απεχθέστερο; Προσφέρουν τα παιδιά τους σ' αυτό, διδάσκοντας τα έμπρακτα από την τρυφερή ηλικία, ότι ο ανταγωνισμός και ο πόλεμος είναι “ ο φυσικός” τρόπος ζωής και ότι το εγώ είναι πάνω από το εμείς!

Ποιο είναι το είδωλο;

Μα το χρήμα!

Με όποια μορφή κι αν παρουσιάζεται, δολάριο, ευρώ, μετοχές, ομόλογα και πολλά άλλα.


Εν κατακλείδι, τα Χριστούγεννα που γιορτάζουμε κάθε χρόνο με τον τρόπο που τα γιορτάζουμε, είναι ένας ύμνος στον δυνάστη μας. Στην Εξουσία!

Τα πραγματικά Χριστούγεννα είναι η γέννηση του Λόγου στο κεφάλι κάθε ανθρώπου κι αυτή η γέννηση δεν έχει συγκεκριμένη ημερομηνία. Μπορεί να συμβεί κάθε μέρα του χρόνου.

Αρκεί ο καθένας, με τη βοήθεια της ομάδας που τον γέννησε και τον στέργει, να δει την αλήθεια, να την αποδεχθεί και να αφήσει τον Λόγο να φέρει την μεγάλη αλλαγή στο συναίσθημα, τη λογική και τη συνείδηση του. Είθε!

Γιώργος Χαραλαμπίδης


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Άποψη
Η εικόνα ενός τοπίου όπως φαίνεται από ένα συγκεκριμένο σημείο, συνήθως κάπου ψηλά.
Η οπτική γωνία από την οποία βλέπει κάποιος ένα πράγμα, μια υπόθεση, ένα ζήτημα.
Η γνώμη που έχει κάποιος για κάτι.

Γνώμη
Η άποψη κάποιου για ένα ζήτημα.
Η κοινή γνώμη: η γενικότερη στάση της κοινωνίας, η ίδια η κοινωνία.
“Κατά την ταπεινή μου γνώμη”: Έκφραση που συνηθίζεται στο διαδίκτυο και σε άλλα κείμενα.

   Τι πραγματικά είναι η γνώμη – άποψη;
Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι μια πνευματική διεργασία.
Κάθε πνευματική διεργασία γίνεται στον ανθρώπινο εγκέφαλο, με αναπτυγμένη σε κάποιο βαθμό τη νόηση.
Τα φυτά και τα ζώα στερούνται άποψης.
Για ευνόητους λόγους και τα μωρά. Και όχι μόνον!...

   Η ανθρώπινη νόηση, έχει τρεις κλάδους.
Το συναίσθημα, την λογική και τη συνείδηση.
Και οι τρεις ανωτέρω κλάδοι, αναπτύσσονται σε κάθε άτομο χωριστά, ανάλογα με την διαπαιδαγώγηση, ανάλογα με το υπάρχον νοητικό υπόβαθρο που έχει κατακτήσει η ομάδα που τα διαπαιδαγωγεί, όσο και του μέσου διαπαιδαγώγησης. 
Αλλά η νόηση είναι ώριμη στα άτομα, όταν τα άτομα αυτά μέσα από την θεωρητική ή στοχαστική τους προσπάθεια, σε συνδυασμό με την εμπειρική τους διατριβή όσο και με την συναναστροφή με τα άτομα της ομάδας, κατορθώνουν να συμβιβάζουν αρμονικά και τους τρεις κλάδους της νόησης. Δηλαδή τα, συναίσθημα, λογική και συνείδηση.  

   Θα μου πείτε ότι αυτό απαιτεί πολύ χρόνο για να επισυμβεί σε κάθε άτομο χωριστά!

   Και λοιπόν; Θα τρώγατε ένα άγουρο φρούτο; Θα πηγαίνατε εκδρομή με το αυτοκίνητο, βάζοντας οδηγό την δεκάχρονη κόρη σας; Θα δεχόσασταν να σας κάνει εγχείρηση αφαίρεσης χολής, ο γιος σας που είναι πρωτοετής φοιτητής ιατρικής;

   Κάθε γνώμη – άποψη, δεν απαιτεί το σύνολο της πνευματικής δυνατότητας στην πιο άριστη σύνθεση.
Γι αυτό υπάρχει και η συζήτηση.
Επί παραδείγματι:
“ - Θάνο είμαι έγκυος!  
   - Μα Μαίρη, τα δίδυμα δεν χρόνισαν ακόμη!..
   - Θάνο, καταλαβαίνω ότι θα είναι δύσκολα, αλλά θέλω να το κρατήσουμε!
   - Μαίρη, δεν ξέρω, τα έχω χαμένα...
   - Θάνο...
   - Μαίρη, ξέρεις την οικονομική μας κατάσταση...”
Στο παραπάνω παράδειγμα, η Μαίρη, χαρούμενη από τη νέα της εγκυμοσύνη, εκφράζει μια άποψη χρησιμοποιώντας μόνο το συναίσθημα. Ο Θάνος μη συμμεριζόμενος την χαρά της Μαίρης, αρχικά δείχνει την συναισθηματική του κατάσταση εκφράζοντας την δυσάρεστη έκπληξη του. Κατόπιν προσπαθεί να προσθέσει την “λογική” της οικονομικής δυσπραγίας...
Τι θα μπορούσε να προσθέσει η συνείδηση;
Η συνείδηση, θα μπορούσε να τους έχει κάνει να προλάβουν μια πρόωρη εγκυμοσύνη.
Η συνείδηση, αναγνωρίζοντας τη διάσταση του θέλω από το μπορώ, θα μπορούσε να βάλει στο τραπέζι της συζήτησης τους άμεσους συγγενείς.
Η συνείδηση της μεγάλης ομάδας, που γνωρίζει τα “ανθρώπινα”, θα μπορούσε να έχει λύσεις για κάθε τέτοια περίπτωση, εφ' όσον στέργει τα άτομα, την οικογένεια και χαίρεται που ένας νέος άνθρωπος θα πλουτίσει την ίδια.

   Πολλές φορές οι άνθρωποι, εκφράζουν γνώμη χρησιμοποιώντας μόνο το συναίσθημα ή μόνο τη λογική. Πολλές φορές εκφράζουν γνώμη ή άποψη με ελλιπή γνώση του αντικειμένου για το οποίο εκφράζονται.
Φυσικά η άποψη – γνώμη που εκφράζεται έτσι, δεν μπορεί να θεωρηθεί “βάσιμη”.
Η συζήτηση είναι ένα μέσον για να συμπληρωθεί το συναίσθημα με λογική, η λογική με συναίσθημα, η άγνοια με γνώση. Έτσι χτίζεται η ατομική συνείδηση, έτσι χτίζεται η κοινή συνείδηση που μπορεί να οδηγήσει σε “ασφαλή” απόφαση. Γιατί, ακόμη κι αν η ζωή διαψεύσει την ορθότητα της απόφασης, το ότι πάρθηκε “κοινή συναινέσει” επιμερίζει την ευθύνη του λάθους, όσο και δημιουργεί τις προϋποθέσεις συμμετοχής σε μια προσπάθεια αλλαγής πορείας.

   Το θέμα είναι, ότι και το εργαλείο συζήτηση, έχει πολλές προϋποθέσεις για να λειτουργήσει σωστά. Πρωτίστως η ανάλογη διαπαιδαγώγηση πρέπει να έχει εφοδιάσει τα άτομα με τις δυνατότητες και τις προϋποθέσεις του εργαλείου αυτού.
Δεν συζητάς μ' ένα βρέφος.
Δεν συζητάς μ' ένα μεθυσμένο ή επηρεασμένο από “ουσίες”.
Δεν συζητάς μ' ένα φανατισμένο σε ορισμένη άποψη, που βίαια προσπαθεί να την επιβάλλει.
Δεν συζητάς με κάποιον που διαπιστώνεις ότι η πρόθεση του είναι να σε εξαπατήσει.
Δεν συζητάς με κάποιον που αδιαφορεί για την δική σου άποψη.
Συζητάς με κάποιον ή κάποιους, με καλή πρόθεση να δεχθείς και να λάβεις γνώση και αλήθειες που η δική σου συνειδητότητα δεν μπόρεσε να συλλάβει, θεωρώντας για τους άλλους ότι δεν συντρέχει καμία από τις παραπάνω περιπτώσεις αδυναμίας συζήτησης.
Η ίδια η συζήτηση θα δείξει αν ο άλλος, “σκέφτεται” σαν βρέφος, σαν μεθυσμένος, είναι υποκριτής, φανατικός, αδιάφορος.
Η συζήτηση “παιχνίδι”, δηλαδή η εκφορά λόγου, χωρίς συγκεκριμένο θέμα και στόχο, χωρίς “ισηγορία” και “παρρησία”, δεν είναι συζήτηση, είναι αερολογία. Φυσικά αυτού του είδους η συζήτηση, δεν δημιουργεί γνώμη ή άποψη.

   Στο ανθρωποσύνολο, εδώ και αιώνες, αλλά και στις υποομάδες του, κυριαρχούν δύο είδη συζήτησης.
Στο ένα, οι συζητώντες λαμβάνουν υπ' όψιν και τους μη μετέχοντες στη συζήτηση.
Επί παραδείγματι, όταν συζητούν οι περισσότεροι γονείς, λαμβάνουν υπ' όψιν και τα παιδιά. Τις πιο πολλές φορές πρώτα αυτά! Έτσι στήνεται και ζωοδοτείται η οικογένεια.
Στο άλλο, οι συζητώντες θεωρούν τους μη μετέχοντες στη συζήτηση αναλώσιμους.
Επί παραδείγματι,
“Χαμογελώντας και στα αγγλικά, ο κ. Τσακαλώτος είπε: «δεν υπάρχει κομψός τρόπος για να το διατυπώσω, αλλά αυτοί οι άνθρωποι -οι παλαιοί συνταξιούχοι- θα τεθούν εκτός συστήματος με φυσικό τρόπο.»”.
Ή,
“Κάποτε, ήταν ευκολότερο να ελέγξεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να τους σκοτώσεις. Σήμερα, είναι είναι ευκολότερο να σκοτώσεις ένα εκατομμύριο ανθρώπους από το να τους ελέγξεις.” Ζμπίγκνιου Μπρεζίνσκι.

   Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας ότι έχει επικρατήσει το δεύτερο είδος συζήτησης.
Οι ολιγαρχίες που επικράτησαν ανά τους αιώνες, κατέστησαν τους πολλούς σκλάβους. Σε διαφορετικό βαθμό ίσως, αλλά σκλάβους.
Ο σκλάβος δεν αναπτύσσει νόηση και κατά συνέπεια άποψη – γνώμη.
Ο σκλάβος υιοθετεί την άποψη που του σερβίρουν τα αφεντικά σαν δική του.
Γι αυτό οι πρόγονοι μας έθεταν σαν υπέρτατο αγαθό την Ελευθερία! 

   Τα τελευταία χρόνια, με το πέρασμα της πληροφόρησης σε “ιδιωτικές επιχειρήσεις”, όλη η πληροφορία είναι ελεγχόμενη. Μέγα μέρος του ανθρωποσυνόλου παπαγαλίζουν την “άποψη” της τηλεόρασης, χωρίς να το αντιλαμβάνονται. Με το ψέμα και την ανοησία να έχουν κατακλύσει το μεγαλύτερο μέρος της διαδιδόμενης πληροφόρησης, πώς να υποπτευθεί ο καθένας το ύπουλο “παιχνίδι”;!!..
Πώς να εξηγήσεις σε άνθρωπο της προ Χριστού εποχής τα οφέλη του εξηλεκτρισμού;
Πώς να εξηγήσεις σε δούλους της εύκολης αλλά νοθευμένης πληροφόρησης, ότι η αληθινή άποψη για να κατακτηθεί απαιτείται προσπάθεια και στοχασμός; 
Έχετε ακούσει ή διαβάσει την παραβολή του “Σπηλαίου του Πλάτωνα”; Κάπως έτσι!

   Σε λίγο χρονικό διάστημα έχουμε εκλογές!
Εκλογές σημαίνει εκφράζω άποψη. Οι εκλογές δεν είναι σαν την επιλογή μιας ποδοσφαιρικής ομάδας, που θα υποστηρίζεις! Οι εκλογές καθορίζουν την ζωή σου, την οικονομική σου επάρκεια, την πορεία της χώρας σου και πολλά άλλα.
Γνωρίζω ότι: “Αν με τις εκλογές μπορούσε να αλλάξει κάτι, το “σύστημα” θα καταργούσε τις εκλογές!”.
Τότε όμως, μήπως δέχεσαι το χρηματο-καζινο-καπιταλιστικό σύστημα σαν απόλυτο αφέντη; Σαν θεό στη θέση του πνευματικού Θεού; Γιατί να μην αλλάξουμε και το σύστημα;
Παλιότερα, αιτήματα του πολιτικού κόσμου ήταν: “Καθιέρωση οχτάωρης εργασίας”, “Δημόσιο δωρεάν σχολείο”, “Εθνική Ανεξαρτησία”, “Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!”, “114”. Και τα πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό, γιατί είχαν πολιτική άποψη!
Σήμερα το δίλημμα είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας. Τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να πείσει η τηλεόραση! Είναι πολιτική άποψη το “θέλω έναν από τους δύο”;
Δηλαδή, η Ελευθερία των πολιτών είναι εξασφαλισμένη (πώς;), η κοινωνική Δικαιοσύνη παρούσα και ενεργή (αλήθεια;), η Οικονομική ευμάρεια προφανής (εδώ γελάμε;), η Συμμετοχή των πολιτών στις αποφάσεις του κράτους κοινή πρακτική (τι λέτε;) και το μόνο που απομένει είναι η επιλογή ενός από τα δύο πρόσωπα;    

   Είναι Δημοκρατία αυτό;
   Στοχάσου και Αρκεί!     


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του  Γιώργου Χαραλαμπίδη

   Ένα τσιτάτο που κυκλοφορεί τελευταία είναι το “Η Δημοκρατία είναι Ουτοπία!” και πολλοί, που τους αρέσει να παπαγαλίζουν, το επαναλαμβάνουν σαν ηχώ!
Βασικό επιχείρημα τους: “Δημοκρατία δεν υπήρξε πουθενά και ποτέ!”
Είναι όμως έτσι;

   Από την αρχή του ιστορικού χρόνου, δύο μέσα αντιπαλεύουν να αποκτήσουν την κυριότητα, στην προσπάθεια του ανθρώπου να οργανωθεί σε ομάδες, όσο και στην προσπάθεια του για παραγωγή γνώσης και καινοτομίας. Αυτά είναι ο Λόγος και η Εξουσία.

   Η Εξουσία, χρησιμοποιώντας βία και απάτη, διαιρεί τους ανθρώπους σε αντιμαχόμενες υποομάδες, τους αδυνατίζει με πολέμους, καθιστά απαραίτητη την “ειρηνευτική” παρουσία της για επιδιαιτησία και κατόπιν εγκαθιστά ένα πυραμιδοειδές σύστημα διακυβέρνησης. Στον χρόνο που ακολουθεί, απομυζά τους πολλούς με φορολογίες, ώστε να δυναμώσει την “δική της” ομάδα και ταυτόχρονα προετοιμάζεται για τον επόμενο πόλεμο. Η εξουσία αδιαφορεί για την μόρφωση των πολλών, για την υγεία τους σωματική και πνευματική αφού είναι αναλώσιμοι, αλλά της είναι απαραίτητο να καλλιεργεί σε κάποια έκταση στο ανθρωποσύνολο, την επιστήμη και την τέχνη, αφού αυτές της παρέχουν τα μέσα, ώστε να χειραγωγεί ευκολότερα και αποτελεσματικότερα τους πολλούς.  
   Έτσι προσπαθεί να ελέγχει τους παραγωγικούς πόρους, (1% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 90% του παγκόσμιου πλούτου), οπότε οι πολλοί μοιράζονται την φτώχεια, την αμάθεια και την αναγκαστική μετανάστευση.
   Έτσι το σχολείο που η εξουσία παρέχει στους πολλούς, είναι προσανατολισμένο στην εύρεση μιας “δουλειάς” και εξασφάλιση ενός “μισθού” με όρους που αυτή θέτει, ώστε τα πιο τολμηρά όνειρα των πολλών, είναι, τα παιδιά τους να γίνουν λακέδες της εξουσίας. Αν γεννηθείς τυφλός, πώς να περιγράψεις τα χρώματα; Αν γεννηθείς σκλάβος, σκλάβων γονέων, σε περιβάλλον αφεντών – σκλάβων, πώς να συνειδητοποιήσεις τι σημαίνει “Ελευθερία”;
   Έτσι το σύγχρονο σχολείο, γίνεται φίλτρο διήθησης εξαιρετικών ταλέντων του πνεύματος, ώστε οι μη εξαιρετικοί να αποτελούν τους κομματικούς στρατούς και την πολυπληθή ομάδα των αδιάφορων, ενώ από τους εξαιρετικούς όσοι αποδέχονται τους όρους της, γίνονται παραγωγοί καινοτομίας προς όφελος της, μακριά από την ομάδα που τους γέννησε (700000 Έλληνες επιστήμονες μετανάστευσαν σε άλλες χώρες από το 2010 και μετά). Όσοι αντιδρούν, διώκονται! Από τον Σωκράτη, τον Χριστό και τον Γαλιλαίο, ως τους σύγχρονους Τζούλιαν Ασάνζ και Έντουαρντ Σνόουντεν.
   Έτσι με βασικό εργαλείο τη διαφθορά, που σκορπίζει απλόχερα στους πολλούς, την ναρκοεξάρτηση, τον αλκοολισμό, την σεξουαλική διαφθορά, τον τζόγο, την ανεργία, την φτώχεια, την αποπληροφόρηση, την παραπλάνηση, το μίσος μεταξύ αλλήλων, καταφέρνει και ελέγχει το μεγαλύτερο μέρος της ανθρωποομάδας.
   Στον κατάλληλο χρόνο, ο προσεκτικά προετοιμασμένος επόμενος πόλεμος θα την απαλλάξει από “περιττά βαρίδια”.

   Το σύστημα διακυβέρνησης που επιβάλλει η εξουσία, ήταν, είναι και εφ' όσον η εξουσία δίνει το πρόσταγμα θα είναι, Ολιγαρχία. Με διάφορες μάσκες και παρδαλά ενδύματα, όπως αυτό της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Η εξουσία δεν έχει πρόβλημα να κοροϊδεύει τους πάντες. Ίσα ίσα που το απολαμβάνει!

   Ο Λόγος, είναι το μέσον που αγωνίζεται να εξανθρωπίσει τον άνθρωπο. Να τον προικίσει με νόηση, δηλαδή με καλλιέργεια των νοητικών του ικανοτήτων που είναι τα: συναίσθημα, λογική και συνείδηση. Ο λόγος, ο αληθινός λόγος που είναι φορέας νόησης, δεν χρησιμοποιεί, βία και υποκρισία. Δεν αδιαφορεί για τον άνθρωπο, αλλά και δεν θα του επιβληθεί όπως η εξουσία. Ο λόγος προσπαθεί να ομαδοποιήσει και να οργανώσει τους ανθρώπους απευθυνόμενος στη συνείδηση τους. Ο λόγος παράγει επιστήμη, τέχνη, καινοτομία, για να κάνει τη ζωή των ανθρώπων πιο εύκολη, πιο όμορφη, πιο πνευματική. Ο λόγος παράγει πολιτισμό.
   Ο πολιτισμός για να διαδοθεί χρειάζεται ελεύθερο χρόνο, για δημιουργικές και ψυχαγωγικές ενασχολήσεις.
   Ο λόγος για να διαδοθεί χρειάζεται ελεύθερη παιδεία. Μια παιδεία που δεν φέρνει σε ανταγωνισμό τους νέους, σε μια πολιτεία που δεν είναι διαφορετικός ο λόγος των γονέων, από αυτόν του σχολείου, από αυτόν των μέσων διάχυσης πληροφορίας, από αυτόν την κυβέρνησης.
   Η γνωριμία με τον λόγο χρειάζεται ανθρωποομάδες που σέβονται τον χρόνο των μελών τους, που αγαπούν τα παιδιά τους και τα παρακινούν μέσω της παιδείας, να λάβουν αληθινή μόρφωση.

   Το σύστημα διακυβέρνησης που προτείνει ο λόγος είναι η Δημοκρατία. Έτσι, παρακινεί τους ανθρώπους να γνωρίσουν τον εαυτό τους, να ανεβάσουν το επίπεδο γνώσης και μόρφωσης τους όσο περισσότερο είναι δυνατόν, να γνωρίσουν τους συνανθρώπους τους, τον κόσμο που τους περιβάλλει, να αναλάβουν την ευθύνη της ζωής τους και κυρίως να μη φοβούνται την εξουσία.

   Η Φύση είναι Δημοκρατική! Αφήνει τους ανθρώπους να έχουν το πολίτευμα που η πλειοψηφία τους “ψηφίζει”, με τα λόγια τους και τα έργα τους.  

   Τι είναι Ουτοπία;
Πριν πολλά χρόνια ουτοπία ήταν, να πεις ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ήλιο. Μάλιστα ο Γαλιλαίος απειλήθηκε από την Ιερά Εξέταση με φυσική εξόντωση όταν το πρωτοδιατύπωσε.
Ουτοπία ήταν η ανακάλυψη της Αμερικής από τον Κολόμβο, αφού, ξεκίνησε για τις ανατολικές Ινδίες.
Ουτοπία θα ήταν, να διατυπώσεις στο μεσαίωνα την άποψη ότι ο άνθρωπος μια μέρα θα μπορεί να πετά από το ένα μέρος της Γης στο άλλο, πολύ περισσότερο, ότι μπορεί να πάει στο φεγγάρι!
Ουτοπία ήταν, ότι η λέπρα θεραπεύεται, ουτοπία ο σιδηρόδρομος, ουτοπία το αυτοκίνητο, ουτοπία το υποβρύχιο, το ίντερνετ, η ατομική ενέργεια και πόσα άλλα!

   Μήπως ουτοπία είναι, να πιστεύει κανείς ότι όλα τα παραπάνω τα έφτιαξαν οι βασιλιάδες με τα σκήπτρα τους; Ή οι πάπες με τις τιάρες τους; Ή οι στρατηγοί με τα παράσημα τους; Ή οι τραπεζίτες με τις πονηριές και τα πανωτόκια τους; Το ρεαλιστικό είναι, επτά δισεκατομμύρια γονατιστοί, μπροστά σε μισό δισεκατομμύριο το πολύ, από τους παραπάνω άχρηστους μαζί με τους κάθε φύσεως υπηρέτες και υποτακτικούς τους;

   Μήπως ουτοπία είναι να πιστεύεις, ότι το νομικό σύστημα (Δικαιοσύνη;), το σύστημα παραγωγής και διανομής πλούτου (Οικονομία;), το σύστημα διαπαιδαγώγησης (Παιδεία;), το σύστημα περίθαλψης και αρωγής των πολιτών (Υγεία και Πρόνοια;), το σύστημα διάχυσης και διάδοσης της πληροφορίας (αναρωτηθείτε, πόσο ψέμα διαχέουν τα σύγχρονα ΜΜΕ!) και τόσα άλλα “συστήματα”, λειτουργούν το ίδιο, σε κάθε πολίτευμα, είτε αυτό είναι Ολιγαρχία είτε αυτό είναι Δημοκρατία;

   Μήπως είναι ουτοπία να πιστεύεις στο θεό χρήμα; Να αγωνίζεσαι καθημερινά και σ' όλη σου τη ζωή να το αποκτήσεις, γιατί αυτό πιστεύεις ότι θα σου φέρει ευτυχία, παραμελώντας το μονάκριβο δώρο της φύσης σου, τη νόηση, αλλά και αδιαφορώντας για τη δυστυχία του 90% των συνανθρώπων σου;

   Μήπως είναι ουτοπία να πιστεύεις ότι αυτοί που παράγουν το νόμισμα από το τίποτε, κοροϊδεύοντας την μεγάλη ανθρωποομάδα χιλιάδες χρόνια τώρα, θα θελήσουν κάποια στιγμή, να απεμπολήσουν τα προνόμια τους, χάριν του κοινού καλού; Δεν είναι ευδιάκριτα ορατό, ότι η μεγάλη ανθρωπομάζα, κάτω από το πέλμα της επικυριαρχίας της Ολιγαρχίας του ιδιωτικού νομίσματος, μετατρέπονται κυριολεκτικά σε ζόμπι; 

   Ουτοπία είναι να πιστεύεις ότι η Δημοκρατία είναι κάτι που χαρίζεται ή πωλείται ή αγοράζεται. Για να έχεις Δημοκρατία, οφείλεις, οφείλουμε όλοι μας κι ο καθένας χωριστά, να αναγνωρίσουμε το Κοινωνικό μας Χρέος.*
Και κατόπιν, όλοι μαζί ενωμένοι αποφασιστικά στο Δημοκρατικό ιδεώδες, να ελευθερώσουμε την επιστήμη, την τέχνη, τα παιδιά μας και τα παιδιά όλων των επόμενων γενεών από τα παράλογα χρέη της Ολιγαρχίας που μας κυβερνά, και που σαν άλλος Προκρούστης σ' άλλους κόβει τα “πόδια” και σ' άλλους το “κεφάλι”.
Ουτοπία είναι, να εμπιστεύεσαι το μέλλον της πατρίδας σου σε ξένους κι άγνωστους τραπεζίτες κι όχι στα παιδιά σου!
Ουτοπία είναι, στο κέλευσμα “Απόδοτε τα Καίσαρος Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ” (ψάξε να βρεις ποιος το είπε), απλόχερα να χαρίζεις τα παιδιά σου και τα εγγόνια σου στον Καίσαρα!!..

   Για να σταθείς πλάι στους αδύναμους κι απέναντι στην ισχύ της εξουσίας, πρέπει κι αυτοί να σε θέλουν πλάι τους.
Αλλά για να σε θελήσουν, πρέπει να δεχτούν να σε γνωρίσουν. 
Κι αυτό, απ' ότι φαίνεται, ισχύει και για το Θεό!

                                                        

* Το Κοινωνικό Χρέος: ( https://www.hereticalideas.gr/2019/05/to-koinoniko-chreos.html )





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)