Articles by "Δαμιανός Βασιλειάδης"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Δαμιανός Βασιλειάδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0
Του Δαμιανού Βασιλειάδη *

Από τα «σπλάχνα» του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησαν δύο εκ διαμέτρου «αντίθετες» πρωτοβουλίες αναφορικά με την Κύπρο. Η μία προέρχεται από τον εθνομηδενιστικό πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ με πρωτοβουλία του συμπαθή (κυριολεκτώ) εθνομηδενιστή του ΣΥΡΙΖΑ Παναγιώτη Τρυγάζη, τη συμπράξει του σημιτικού και γιωργοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ και κάποιων αδέσποτων (το κείμενο εδώ), και η άλλη από στελέχη της λεγόμενης πατριωτικής αριστεράς του ίδιου του κόμματος, που εξέδωσε σήμερα ένα άλλο κείμενο, που το παραθέτω προς ενημέρωση και προβληματισμό.
Θέτω όμως μερικά ερωτήματα:
Πρώτον. Γιατί δύο κείμενα - κατά βάση «αντίθετα» στις βασικές τους τοποθετήσεις -μέσα στις γραμμές του ΣΥΡΙΖΑ;
Δεύτερον. Δεν έχει ξεκαθαρίσει ο ΣΥΡΙΖΑ ποια είναι η θέση του στο θέμα της Κύπρου, ως ενιαίο κόμμα με κοινή γραμμή;
Τρίτον. Μπορούν να συνυπάρχουν στο ίδιο κόμμα Ανανιστές και αντι- Ανανιστές;
Τέταρτον, Στα δύο κείμενα δεν φαίνεται καθαρά, αν εφαρμόζεται η δημοκρατική αρχή ότι η πλειοψηφία αποφασίζει ή αν η πλειοψηφία και μειοψηφία είναι ισότιμες. Όταν εξισώνεται - δηλαδή καταργείται η δημοκρατική αρχή πλειοψηφία / μειοψηφία -  με το κόλπο των δύο πολιτικά ίσων κοινοτήτων έχεις χάσει. Παίζεις το παιγνίδι του ιμπεριαλισμού. Αυτό ΔΕΝ λέγεται πουθενά στα κείμενα. Άρα δεν αναιρείται η λύση της διζωνικής-δικοινοτικής ομοσπονδίας, που είναι σχέδιο καθαρά ρατσιστικό, αλλά και σωβινιστικό, όπως και να το εξετάσει κανείς.
Και ένα τελευταίο: Θεωρείται «δημοκρατική κατάκτηση» του ΣΥΡΙΖΑ αυτό το αλαλούμ, ωσάν ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι διχασμένη προσωπικότητα;
Εν κατακλείδι χρειάζεται και κάποια διευκρίνιση σε δύο έννοιες που δεν ξεκαθαρίζεται σαφώς σε ποιους αναφέρονται:
Οι υπογράφοντες το κείμενο της διακήρυξης του «Έτος Κύπρου 2014» εννοούν ως σωβινιστικές δυνάμεις, όσες δεν συμφωνούν με το κείμενο τους; Γράφουν στο κείμενό τους: «Να θυμηθούμε ότι ο ανατραπείς από τους χουντικούς και την ΕΟΚΑ-Β Πρόεδρος Μακάριος, έλεγε επιστρέφοντας από την αναγκαστική αυτοεξορία του, τον Δεκέμβρη του 1974: “Τάσεις σωβινιστικαί παρωχημένων εποχών ηοιασδήποτε φύσεως προκαταλήψεις, ούτε τους Ελληνοκυπρίους ούτε τους Τουρκοκυπρίους ωφελούν”».
Και το άλλο κείμενο των μελών του ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται διευκρίνιση. Ποια Αριστερά εννοούν; Τον ΣΥΡΙΖΑ ή έτσι γενικά και αόριστα κάποια Αριστερά;
«Η Αριστερά ως υπεύθυνη, βαθιά φιλειρηνική, δημοκρατική, πατριωτική και διεθνιστική δύναμη, θα αντισταθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας». Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ αυτά τα χαρακτηριστικά κι αυτήν την πολιτική και με ποια λογική; Με την λογική τάχα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ είναι εκ προοιμίου αριστερό κόμμα. Άρα αφού η Αριστερά είναι «βαθιά φιλειρηνική, δημοκρατική, πατριωτική και διεθνιστική δύναμη» δεν μπορεί παρά να είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ, ως Αριστερά (εκ προοιμίου) «βαθιά φιλειρηνικό, δημοκρατικό, πατριωτικό και διεθνιστικό κόμμα» που αντιστέκεται «σθεναρά σε κάθε απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας». Βγάλτε λογικό συμπέρασμα, αν δύναστε!

Και ένα τελείως τελευταίο: Ο κατά τα άλλα συμπαθής σύντροφος Γιάννης Θεωνάς κατά τα άλλα (και πάλι κυριολεκτώ), που είναι συνεκδότης της εφημερίδας «Ο δρόμος της Αριστεράς» μαζί με τον Ρούντι Ρινάλτι, υπογράφει και το ένα κείμενο και το άλλο. Το ερώτημα είναι: Συμφωνεί και με το ένα και με το άλλο ή στην ουσία διαφωνεί και με τα δύο ή του είναι αδιάφορο με ποιο κείμενο συμφωνεί ή διαφωνεί ή τέλος δεν βρίσκει καμία ουσιαστική διαφορά του ενός από το άλλο και έτσι με «ήσυχη» συνείδηση υπογράφει και το ένα και το άλλο;
Εν κατακλείδι: Είναι ο ΖΥΡΙΖΑ - ΕΚΜ και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ!
Αθήνα, 25.7.2014

* εκπαιδευτικού, συγγραφέα

40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΕΙΣΒΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ 

10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΝΑΝ

ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ Η ΣΥΓΚΛΙΣΗ ΕΛΛΑΔΑΣ – ΚΥΠΡΟΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ, ΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ



Είναι σε όλους γνωστό ότι το καλοκαίρι του 1974 η Τουρκία, με αφορμή το εγκληματικό αμερικανόπνευστο πραξικόπημα της Χούντας κατά του Μακαρίου, εισέβαλε καταλαμβάνοντας το 37% του νησιού, το οποίο, όχι απλώς κατέχει ως σήμερα, αλλά επιπλέον, εφαρμόζει σταθερή πολιτική μεθοδικής εθνοκάθαρσης, εποικισμού και  τουρκοποίησης. Ακόμα και τους ίδιους τους Τουρκοκύπριους, έχει μετατρέψει σε παρίες στην ίδια τους τη χώρα.
Η ωμή αυτή πραγματικότητα θέτει ευθέως την ανάγκη απάντησης στο κρίσιμο ερώτημα τί είναι το Κυπριακό. Είναι το Κυπριακό μια διαφορά δύο κοινοτήτων ή κατ’ ουσίαν το πρόβλημα υφίσταται εξαιτίας των ανοιχτών εξωτερικών επεμβάσεων της Τουρκίας εναντίον ενός κράτους-μέλους του ΟΗΕ και της ΕΕ, επεμβάσεων που έχουν ήδη επιβάλει τον ακρωτηριασμό της Κυπριακής Δημοκρατίας στον Βορρά και απειλούν ευθέως την κυριαρχία της στα ελεύθερα εδάφη διά της προσπάθειας επιβολής μιας πρωτοφανούς στα παγκόσμια χρονικά λύσης που καταργεί κάθε έννοια κράτους Δικαίου και βασικής δημοκρατικής αρχής;
Είναι επίσης γνωστά σε όλους τα γεγονότα του Μαρτίου 2013 που οδήγησαν στον εξανδραποδισμό της κυπριακής οικονομίας και την υπαγωγή της στη μνημονιακή κατάσταση της αποικίας χρέους. Είναι το ζήτημα αυτό υπόθεση ενός «προβληματικού κράτους» και ενός λαού «κλεφτών και τεμπέληδων» που οφείλουν να υποστούν τα επίχειρα της «κακίας» τους ή μήπως το πρόβλημα υφίσταται διότι το πολυδιεκδικούμενο «αβύθιστο  αεροπλανοφόρο» αναβαθμίστηκε περαιτέρω σε άμεσο παραγωγό υδρογονανθράκων;
Στις δύο παραπάνω μεταβλητές παραμέτρους πρέπει αναγκαία να προστεθεί και η σταθερά, ότι δηλαδή η Κύπρος δεν έχει απλώς κάποια γεωπολιτική αξία και σημασία, πράγμα που ο καθένας θα πιστοποιούσε, αλλά κεντρική, καθώς βρίσκεται στην καρδιά της Ευρώπης – Ασίας και Αφρικής, στην καρδιά του αξονικού χώρου.


Η συνάρθρωση και των τριών αυτών, εν μέρει διαφορετικών ζητημάτων, καθαρή αποτύπωση της αδιέξοδης μέχρι σήμερα εφαρμοζόμενης πρακτικής, δίνει στο Κυπριακό Ζήτημα ένα μεγαλύτερο εστιακό βάθος, απαιτώντας μια γενναία εκ νέου τοποθέτηση στο όλον πρόβλημα, μακριά από τις λογικές εκείνες που τείνουν και μάλιστα επιμένουν να παρουσιάζουν το Κυπριακό ως πρόβλημα απλής δικοινοτικής διαμάχης, κάτι θα λέγαμε, καθ’ υπερβολήν, ως «τριβή» ανάμεσα σε μαύρους και Πορτορικανούς στο Μπρονξ.
Σε αυτό το πεδίο λοιπόν, χρειάζεται να αποκτήσουμε μια στρατηγική. Στρατηγική πολύπλευρης σύγκλισης Ελλάδας και Κύπρου. Αλληλεγγύης, αδελφικής συμπαράταξης χωρών, κοινωνιών και κινήματος, ενάντια στις γεωπολιτικές επιβουλές για την αποτίναξη των δεσμών της τρόικας και των Μνημονίων. Να αποτελέσει η Ελλάδα με την Κύπρο έναν πυρήνα αντίστασης, που, απευθυνόμενος στις χώρες και τους λαούς του ευρωπαϊκού Νότου και της Μεσογείου, να σημάνει την απαρχή μιας διαφορετικής πορείας για του λαούς και τους εργαζόμενους  ολόκληρης της Ευρώπης.
Η πραγματικότητα στην οποία βρισκόμαστε, εξαιρετικά δύσκολη, άνιση και περιπεπλεγμένη, μας αποκαλύπτει εντούτοις μιαν αλήθεια που συχνά υποτιμάμε, ενώ είναι ένα ισχυρό όπλο για την Κύπρο και τον αγώνα επιβίωσης που δίνει.
Ότι το πραξικόπημα του ’74 και η συνακόλουθη τουρκική εισβολή απέτυχαν να καταλύσουν την Κυπριακή Δημοκρατία. Ότι η διεθνής κοινότητα εξακολουθεί να την αναγνωρίζει ως τον αποκλειστικό νόμιμο φορέα συλλογικής έκφρασης του κυπριακού λαού. Ότι με την υποστήριξη της σαφούς πλειοψηφίας των Κυπρίων πολιτών, Ελλήνων και Τούρκων συνυπολογιζομένων, η Κυπριακή Δημοκρατία άντεξε στην απόπειρα κατάργησής της, μέσω του Σχεδίου Ανάν, προκειμένου να φαλκιδευτεί και υπονομευτεί η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ότι σήμερα, μέλος της ΕΕ είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που και εκπροσωπείται στα κοινοτικά όργανα από την εκλεγμένη κυβέρνησή της δίχως την μεσολάβηση και επιδιαιτησία με το «έτσι θέλω» κάποιων διορισμένων ανώτατων δικαστών!
Η Κυπριακή Δημοκρατία, παρά τις ατέλειες και δυσλειτουργίες της, παρά την αδυναμία της ν’ ασκήσει εξουσία στο κατεχόμενο τμήμα του νησιού, αποτελεί ένα σύγχρονο δημοκρατικά λειτουργούν κράτος που εγγυάται αποτελεσματικά τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους τους Κύπριους πολίτες, ανεξάρτητα από την θρησκεία τους ή την εθνική τους καταγωγή και με πλήρη σεβασμό προς αυτές. Ως εκ τούτου η αντικατάστασή της από δύο προτεκτοράτα, συγκροτημένα σε εθνο-θρησκευτική βάση, όχι μόνο δεν συνιστά επανένωση του νησιού, αλλά σημαίνει την οριστική υπαγωγή του σε καθεστώς πολλαπλής, νεο-αποικιακής δουλείας και λεηλασίας των φυσικών του πόρων.
Τον Φεβρουάριο του 2014 η επανέναρξη των διαπραγματεύσεων μάς θύμισε:
Α) Ότι το Κυπριακό είναι πάνω από όλα ζήτημα εισβολής και κατοχής. Η Τουρκία κατέχει 40 χρόνια παράνομα το 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Β) Ότι η αποχώρηση των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και η απαλλαγή και των Τουρκοκυπρίων από την ξένη κατοχή, αποτελεί θέση-κλειδί στο όλον ζήτημα και χωρίς αυτήν κάθε λύση θα είναι νόθα.
Γ) Ότι το μείζον ζήτημα της κυριαρχίας, σε συνδυασμό με την ασφάλεια, μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο στα πλαίσια μιας αυθεντικής δημοκρατικής λύσης, όπου η εσωτερική ζωή και συμβίωση των δυο πλευρών (Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων), θα λειτουργεί χωρίς εσωτερικούς φραγμούς, χωρίς διακρίσεις που εναντιώνονται στην βασική δημοκρατική αρχή και χωρίς εξωτερικές επιδιαιτησίες και παρεμβάσεις.
Δ) Ότι για την Κυπριακή Δημοκρατία και τον λαό της δεν μπορεί να ισχύσει τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Λύση συμβατή με όσα ορίζονται από τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου και τις αποφάσεις του ΟΗΕ και με όσα ισχύουν και εφαρμόζονται σ’ όλο τον πολιτισμένο κόσμο.
Θεωρούμε ότι το διαρρεύσαν διάστημα, όχι μόνο δεν αποδυνάμωσε τις παραπάνω διαπιστώσεις, αλλά και τις ενίσχυσε, όπως ηχηρά αποτυπώνεται στην καλπάζουσα πλέον τουρκική προκλητικότητα, που με απύθμενο θράσος χαρακτηρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία ως εκλιπούσα, την ώρα που ο λεγόμενος διεθνής παράγοντας χειροκροτεί ή σιωπηρά ενθαρρύνει τον τουρκικό αναθεωρητισμό.
Δεν αποτελεί, λοιπόν, υπερβολή να πούμε πως οι κύριοι παίκτες, Ομπάμα, Κέρυ, Κάμερον, Μέρκελ και Σόϊμπλε μαζί με τους «αμιγώς κοινοτικούς», Γιούνγκερ, Βαν Ρομπέι, Άστον, Σουλτς, Μπαρόζο και Όλι Ρεν, λειτουργούν ως επισπεύδοντες υπέρ της τουρκικής πλευράς, υπό την αιδήμονα συγκατάνευση των «ομογάλακτών» τους σε Ελλάδα και Κύπρο, επαναφέροντας σε νέα μορφή το σχέδιο κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το κριτήριο του ποιος υποστηρίζει ποιον, διατηρεί και στην περίπτωση αυτή την απόλυτη αξία του.

Η αποτίναξη των Μνημονίων και η διατύπωση αξιόπιστων εναλλακτικών σχεδίων για την έξοδο από την κρίση, που θα στηρίζονται στην παραγωγική ανασυγκρότηση, την εμβάθυνση της δημοκρατίας και την πολιτιστική αναγέννηση, είναι κοινά ζητούμενα για Ελλάδα και Κύπρο. Ήρθε ο καιρός να εγκαταλειφτεί το δόγμα – φύλο συκής των ευθυνών των ελλαδικού Ελληνισμού – ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα συμπαρίσταται, και να συναποφασιστεί ενιαία στρατηγική αντιμετώπισης των προβλημάτων και των κινδύνων, στα πλαίσια του πληττόμενου ευρωπαϊκού Νότου, στα πλαίσια της Ε.Ε. της οποίας αποτελούν ισότιμα μέλη, στα πλαίσια των ιστορικών και συμβατικών ευθυνών που έχει η Ελλάδα απέναντι στην Κύπρο.
Η Αριστερά ως υπεύθυνη, βαθιά φιλειρηνική, δημοκρατική, πατριωτική και διεθνιστική δύναμη, θα αντισταθεί σθεναρά σε κάθε απόπειρα κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Δεν έχουμε την παραμικρή αυταπάτη για την δυσκολία της καταστάσεως και τον άνισο συσχετισμό. Πιστεύουμε, όμως, ότι αυτό που ο αείμνηστος Νίκος Σβορώνος αποκάλεσε αντιστασιακό πνεύμα των Ελλήνων, δεν αποτελεί φαντασιακό επινόημα, αλλά απτή πραγματικότητα επιβεβαιωμένη διαχρονικά.
Το 2004, ο κυπριακός λαός βρέθηκε στην ίδια δυσμενή θέση, αλλά διάλεξε τελικά τον δρόμο της αξιοπρέπειας.
Το ίδιο πρέπει να γίνει και τώρα, αρκεί όλοι να το θελήσουμε και να παλέψουμε για αυτό.

Αθήνα,    24 Ιουλίου 2014

ΟΙ ΥΠΟΓΡΑΦΟΝΤΕΣ

Αναγνωστόπουλος Θανάσης, μέλος γραμμ. ΝΕ Α΄ Αθήνας Σύριζα, Αξελός Λουκάς, μέλος ΚΕ Σύριζα, Αρχοντόπουλος Γιώργος, μέλος Πρωτοβουλίας SOSτε το νερό,  υποψ. ευρωβουλευτής Σύριζα, Ασημακόπουλος Βασίλης, πρώην μέλος ΚΕ Σύριζα-ΕΚΜ, Βαμβακάς Κώστας, δημοτικός σύμβουλος Ελευσίνας-Μαγούλας, Δερμενάκης Παύλος, μέλος γραμμ. ΝΕ Βορείων Σύριζα, μέλος ΔΣ ΜΑΧΩΜΕ, Ελληνιάδης Στέλιος, μέλος ΚΕ Σύριζα, Θεοδωρόπουλος Γιώργος μέλος ΚΕ Σύριζα, περιφ. σύμβουλος Κ.Μακεδονίας, Θεωνάς Γιάννης, μέλος ΚΕ Σύριζα, Καϊτατζή-Γουίτλοκ Σοφία, καθηγ. ΑΠΘ, μέλος Σύριζα, Καρακώστα Εύη, στέλεχος Σύριζα, Κασιμάτη Νίνα, μέλος επιτρ. προγρ. Σύριζα, Κατρούγκαλος Γιώργος, ευρωβουλευτής Σύριζα, Κοδέλας Δημήτρης βουλευτής Σύριζα, Κοτσακάς Αντώνης, στέλεχος Σύριζα, Κουρουμπλής Παναγιώτης, βουλευτής Σύριζα, Κυριακάκης Βασίλης, βουλευτής Σύριζα, Κωνσταντακόπουλος Δημήτρης, μέλος τμημ. εξωτερ. πολιτικής Σύριζα, Λάμπρου Βύρωνας, μέλος ΚΕ Σύριζα, Λαοκράτης Βάσσης, φιλόλογος-συγγραφέας, μέλος Σύριζα, Λατζανάκη Μαρία, μέλος ΚΕ Σύριζα, Μαντάς Μάκης, μέλος ΚΕ Σύριζα, Ματζουράνης Σωκράτης, στέλεχος Σύριζα, Μητρόπουλος Αλέξης, βουλευτής Σύριζα, Μιχελογιαννάκης Γιάννης, βουλευτής Σύριζα, Μούστος Μανώλης, μέλος ΚΕ Σύριζα, Μπανιά Σοφία, μέλος ΚΕ Σύριζα, Μπελαντής Δημήτρης, μέλος ΚΕ Σύριζα, Μπουλούμπαση Άβα, μέλος ΚΕ Σύριζα, Μπρέστα Μαρίνα, μέλος ΚΕ Σύριζα, Νικολακάκης Γιώργος, μέλος ΚΕ Σύριζα, Νικολόπουλος Ηλίας, συνταγματολόγος, υποψ. ευρωβουλευτής Σύριζα, Ξυδάκης Νίκος, υποψ. ευρωβουλευτής Σύριζα, Ξυδιάς Βασίλης, εκπαιδευτικός-θεολόγος, μέλος Σύριζα, Παναγιώτου Σπύρος, δημοτικός σύμβουλος Γαλατσίου, Παναγούλης Στάθης, βουλευτής Σύριζα, Πάντζας Γιώργος, βουλευτής Σύριζα, Ρινάλντι Ρούντι, μέλος Πολιτικής Γραμματείας Σύριζα, Ρούσσος Σωτήρης, αναπλ. καθηγ. Διεθνών Σχέσεων Παν/μίου Πελοποννήσου, μέλος Σύριζα, Σακοράφα Σοφία, ευρωβουλευτής Σύριζα, Σερμέτης Τριαντάφυλλος, πρόεδρος Α΄ΕΛΜΕ Πέλλας, υποψ. περιφ. σύμβουλος, Σιάχος Μιχάλης, μέλος ΓΣ ΠΟΕΣΥ, μέλος γραμμ. Τμημ. ΜΜΕ Σύριζα, Σπύρου Μπενέτος, υπ. περιφερειάρχης Ν. Αιγαίου, Σταθάς Γιάννης, βουλευτής Σύριζα, Σωτηρίου Ελένη, μέλος Πολιτικής Γραμματείας Σύριζα, Ταυρής Νίκος, μέλος ΚΕ Σύριζα, Τεμπονέρας Διονύσης, μέλος ΚΕ Σύριζα, Τζαφέρης Γιώργος, μέλος γραμμ. ΝΕ Πειραιά Σύριζα, Τοζίδης Γιώργος, οικονομολόγος, στέλεχος Σύριζα, Τριανταφύλλου Μαρία, βουλευτής Σύριζα, Τσέλου Ειρήνη, μέλος ΚΕ Σύριζα, Τσουκαλάς Δημήτρης, βουλευτής Σύριζα, Τσούτσιας Γιάννης, δημοτικός σύμβουλος Βριλησσίων, Φινάλης Ερρίκος, μέλος ΚΕ Σύριζα, Φωτιάδου Σία, μέλος ΔΣ Σωμ. Συντ. δικηγόρων, μέλος Σύριζα, Χαραλαμπίδου Δέσποινα, βουλευτής Σύριζα, Χατζηαντωνίου Γιάννης, γραμμ. ΟΜ Σύριζα Δικηγόρων, πρώην μέλος Πολιτικής Γραμματείας Σύριζα, Χατζηλάμπρου Βασίλης, βουλευτής Σύριζα, Χατζησταυράκη Μαρία, μέλος ΚΕ Σύριζα, Χερουβής Γιώργος, μέλος ΝΕ Βορείων Σύριζα, Χρυσόγονος Κώστας, ευρωβουλευτής Σύριζα, Ψιμούλη Χρυσούλα, μέλος ΚΕ Σύριζα.
                                                                                                    
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1

Τι είχε σχεδιάσει ο Κίσινγκερ από το 1983 για την ελληνική κρίση, τα κοιτάσματα και τις γερμανικές αποζημιώσεις!! [1]

 Σχόλια του Δαμιανού Βασιλειάδη *

Απόρρητη έκθεση της Μοσάντ από ιδιωτική συνομιλία του Χένρυ Κίσινγκερ σε εκπροσώπους της γερμανικών εβραϊκών συναγωγών, κατά την επίσημη επίσκεψη του στη Γερμανία (1983)[3],
“Στις αρχές του 21ου αιώνα το Ισραήλ πρέπει να ελέγχει όλα τα ενεργειακά κοιτάσματα της Αν. Μεσογείου. Από τους συνδικαιούχους μόνο με την Τουρκία πρέπει να διαπραγματευτεί και στην ανάγκη να παραχωρήσει ένα μέρος. Οι Αραβικές χώρες της Μέσης Ανατολής θα είναι απασχολημένες σε εμφύλιες συρράξεις. Η Ελλάδα και η Κύπρος θα μαστίζονται από δρομολογημένη οικονομική κρίση.
 Η μόνη παρηγοριά για τους Έλληνες ίσως να είναι η δικαίωση τους για την αποπληρωμή των γερμανικών αποζημιώσεων από το β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Σε αυτή τη δικαστική διεκδίκηση τους πρέπει να τους στηρίξουμε, για να τρωθεί η οικονομική επανάκαμψη και το γόητρο της, πάντοτε επικίνδυνης για μας, Γερμανίας”
 ===================================
 Μια αξιοσημείωτη ομολογία του πρώην Γενικού Γραμματέα του κράτους, της
εποχής Νίξον, Henry Kissinger, αποκαλύπτει το τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή
στον κόσμο και ιδίως στη Μέση Ανατολή.

Μιλώντας από το πολυτελές διαμέρισμά του στο Μανχάταν, ο ηλικιωμένος
πολιτικός, ο οποίος θα είναι 89 χρονών τον Μάιο, είναι πολύ μπροστά με τις
αναλύσεις του για την τρέχουσα κατάσταση των παγκόσμιων γεγονότων
Γεωπολιτικής και οικονομικών.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες χτυπούν την Κίνα και την Ρωσία, και το τελευταίο
καρφί στο φέρετρο θα είναι το Ιράν, το οποίο είναι, φυσικά, ο κύριος στόχος
του Ισραήλ.
 Έχουμε επιτρέψει στην Κίνα να αυξήσει τη στρατιωτική της δύναμη
και στη Ρωσία να ανακτήσει τις δυνάμεις της από το Sovietization, να τους
δώσουμε μια ψευδή αίσθηση από νταηλίκι. Είμαστε σαν τον ακροβολιστή ο οποίος
προκαλεί το υποχείριο να πάρει το όπλο του και όταν αυτό προσπαθήσει να
πάρει το όπλο του το πυροβολεί αμέσως. Αυτό, θα δημιουργήσει ένα κοινό και
γρήγορο αφανισμό τους.

Ο επικείμενος πόλεμος θα είναι τόσο σκληρός που μόνο μία υπερδύναμη μπορεί
να κερδίσει, και αυτή θα είμαστε εμείς. Για το λόγο αυτό η ΕΕ βιάζεται να
σχηματίσει ένα ολοκληρωμένο υπέρ-κράτος, γιατί ξέρουν τι έρχεται, και για να
επιβιώσει, η Ευρώπη, θα πρέπει να είναι ένα συνολικά συνεκτικό κράτος. Η
βιασύνη τους μου λέει ότι ξέρουν πολύ καλά ότι η μεγάλη αναμέτρηση είναι προ
των πυλών. Ω, πόσο έχω ονειρευτεί αυτή την ευχάριστη στιγμή»

«Ελέγξτε το πετρέλαιο και θα ελέγχετε τα έθνη. Ελέγξτε το φαγητό και θα
ελέγχετε τους ανθρώπους»

Ο κ. Κίσινγκερ, στη συνέχεια, πρόσθεσε:
«Αν είστε ένα συνηθισμένο άτομο, τότε μπορείτε να προετοιμαστείτε για πόλεμο
μετακινούμενος προς την ύπαιθρο και κτίζοντας μια φάρμα, αλλά πρέπει να
πάρετε μαζί σας όπλα, αφού οι ορδές των πεινασμένων θα περιφέρονται. Επίσης,
αν και η ελίτ θα έχει ασφαλή σημεία φύλαξης και ειδικά καταφύγια, πρέπει
κατά τη διάρκεια του πολέμου, να είναι εξίσου προσεκτικοί με τους απλούς
πολίτες, διότι τα καταφύγια τους μπορεί να τεθούν σε κίνδυνο».

Μετά από λίγα λεπτά διακοπή ώστε ο κ. Κίσινγκερ να συγκεντρώσει τις
σκέψεις του, συνέχισε:

«Είπαμε στον στρατό ότι θα έπρεπε να καταλάβουμε πάνω από επτά χώρες της
Μέσης Ανατολής για τους πόρους τους και έχουν σχεδόν ολοκληρώσει τη δουλειά
τους. Όλοι γνωρίζουμε τι πιστεύω για τον στρατό, αλλά πρέπει να πω ότι αυτή
την φορά υπάκουσαν τις διαταγές με το παραπάνω. Είναι ακριβώς αυτό το
τελευταίο στάδιο, δηλαδή το Ιράν, το οποίο θα αλλάξει την ισορροπία.

Πόσο καιρό μπορεί η Κίνα και η Ρωσία να κάθεται και να βλέπει την Αμερική να
καθαρίζει; Η μεγάλη ρωσική αρκούδα και το κινέζικο δρεπάνι θα ξυπνήσουν από
τον ύπνο τους, και αυτό θα γίνει όταν το Ισραήλ θα πρέπει να πολεμήσει με
όλες του τις δυνάμεις και οπλισμό για να σκοτώσει όσους περισσότερους Άραβες
μπορεί.

Ας ελπίσουμε ότι αν όλα πάνε καλά, η μισή Μέση Ανατολή θα είναι Ισραηλινή.
Οι νέοι μας έχουν εκπαιδευτεί καλά, την τελευταία δεκαετία περίπου, στα
παιχνίδια κονσόλας πολεμικών τεχνών, ήταν ενδιαφέρον να δούμε το νέο Call of
Duty Modern Warfare 3, το οποίο αντανακλά ακριβώς αυτό που πρόκειται να
έρθει στο εγγύς μέλλον με τον έξυπνο προγραμματισμό του.

Οι νέοι μας στις ΗΠΑ και τη Δύση, είναι προετοιμασμένοι, διότι έχουν
προγραμματιστεί να είναι καλοί στρατιώτες, βορά των κανονιών και όταν θα
διαταχθούν να βγουν στους δρόμους και να πολεμήσουν τους τρελούς Κινέζους
και Ρώσους, θα υπακούσουν στις εντολές τους.

Από τις στάχτες θα οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία, θα μείνει μόνο μία
υπερδύναμη, και αυτή η μια θα είναι η παγκόσμια κυβέρνηση που θα κερδίσει.
Μην ξεχνάτε, οι Ηνωμένες Πολιτείες, έχουν τα καλύτερα όπλα, έχουμε πράγματα
που κανένα άλλο έθνος δεν έχει, και θα παρουσιάσει τα όπλα αυτά στον κόσμο,
όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή».
=======================================
Μετάφραση της συνέντευξης. Πέμπτη, 7 Μαρτίου 2013
Σχόλια του Δαμιανού Βασιλειάδη *
Το θέμα φυσικά δεν είναι τι είχε σχεδιάσει ο Χένρυ Κίσινγκερ για τα ανωτέρω θέματα, αλλά κατά πόσο αυτά, που σχεδίαζε ή πρότεινε ο ίδιος, έγιναν πολιτική των ΗΠΑ και εφαρμόστηκαν και εφαρμόζονται στην πράξη στην περίοδο που διανύουμε.
Στο θέμα αυτό επειδή είναι κρίσιμο και μας αφορά άμεσα θα ήθελα να καταθέσω ορισμένες απόψεις που ήδη έχω αναλύσει στο βιβλίο μου Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη και Ελληνισμός και που σε ένα δύο σημεία αποκλίνουν ή διαφοροποιούνται από τις δικές μου αναλύσεις.
Πρώτο σχόλιο που αφορά το Ισραήλ και τα πετρέλαια
Η βασική μου θέση που εκφράζει την γεωστρατηγική και γεωπολιτική των ΗΠΑ και των συμμάχων του, ανάμεσα στους οποίους φυσικά συγκαταλέγεται το Ισραήλ, είναι ο έλεγχος των  πηγών και αγωγών πετρελαίου στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.
Από αυτόν τον έλεγχο και αυτούς τους αγωγούς πρέπει πάση θυσία να αποκλειστεί η Ρωσία και η Κίνα. Ο έλεγχος πρέπει για να είναι αποτελεσματικός πρέπει να φτάσει, ει δυνατόν, στα σύνορα της Ρωσίας και της Κίνας. Άρα πρέπει να συντριβεί το Ιράν, που κατέχει στρατηγική θέση τόσο εξαιτίας των πετρελαίων, όσο και ως ασπίδα των ανωτέρω δύο παγκόσμιων δυνάμεων, ανταγωνιστών της Δύσης.
Οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις, που παίρνουν την μορφή αναβίωσης του Ανατολικού Ζητήματος, με ό,τι αυτό σημαίνει, έχουν αυτή την ερμηνεία.
Η διαφορά ανάμεσα στην Ανάλυση τη δική μου στο ανωτέρω έργο μου και τις απόψεις του Κίσινγκερ και της πολιτικής των ΗΠΑ είναι ότι ενώ ο ίδιος υπολόγιζα ότι οι Ισραηλινοί για δικούς τους λόγους αυτοσυντήρησης θα στραφούν σε μια συμμαχία με Κύπρο και Ελλάδα στη Δύση και με μια συμμαχία με τους Κούρδους στην Ανατολή, αυτή η πρόβλεψη, χωρίς να αποκλείεται στο μέλλον, έχει τροποποιηθεί. Δηλαδή με πιεστική παρέμβαση των ΗΠΑ επανασυνδέθηκε το Ισραήλ με την Τουρκία. Όμως το γυαλί ράγισε κατά τη δική μου άποψη και δεν είναι δυνατό να συγκολληθεί, όσο κι αν τα άμεσα συμφέροντα των ΗΠΑ το απαιτούν. Το Ισραήλ θα είναι περικυκλωμένο από μουσουλμανικά κράτη, αν δεν συνδεθεί με την Κύπρο και Ελλάδα για να έχει διέξοδο προς τη Δύση. Βέβαια ο κοινός κίνδυνος είναι η αναβίωση της δύναμης της Ρωσίας, για την ανάσχεση της επιρροής της οποίας ακολουθείται αυτή η στρατηγική.
Δεύτερο σχόλιο που αφορά την Ελλάδα και Κύπρο
Εάν ευσταθεί το πρώτο μου σχόλιο, τότε όλα τα κράτη που διατηρούν ή διατηρούσαν στην περιοχή φιλικές σχέσεις με τη Ρωσία (ιστορικές, θρησκευτικές κ.λπ), όπως η πρώην Γιουγκοσλαβία, η Κύπρος και η Ελλάδα έπρεπε να αποδυναμωθούν παντί τρόπω, για να μη μπορούν να διατηρούν σχέσεις με τη Ρωσία.  
Την Κύπρο την διαίρεσαν με συμμετοχή της Ελλάδας για να ελέγχεται απόλυτα από τις νατοϊκές δυνάμεις: Αγγλία, Τουρκία, Ελλάδα. Μη ξεχνάμε ότι για την Δύση ο Μακάριος ήταν κόκκινο πανί ( ο Κάστρο της Μεσογείου). Την πρώην Γιουγκοσλαβία την βομβάρδισαν. Για την Ελλάδα και την Κύπρο εφάρμοσαν ένα πιο αποτελεσματικό μέσο, που είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός και ό,τι αυτός συνεπάγεται, ώστε ο έλεγχος να είναι, ει δυνατόν απόλυτος: Καμία επαφή ή προσέγγιση προς την ομόθρησκη Ρωσία. Έπρεπε πάση θυσία να χαλάσουν οι σχέσεις Ρωσίας με Ελλάδα και Κύπρο. Όπερ και εγένετο.
Τρίτο σχόλιο που αφορά τις κυβερνήσεις Ελλάδας - Κύπρου
Αν ευσταθούν οι προβλέψεις του Κίσινγκερ για Ελλάδα και Κύπρο, τότε η πολιτική που ακολούθησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και κυρίως ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου και οι μετέπειτα κυβερνήτες της Ελλάδας ήταν αντικειμενικά πλήρως εναρμονισμένη με την πολιτική των ΗΠΑ. Αυτό το τραγικό, που κανείς Έλληνας με όση φαντασία κι αν έχει, δεν μπορεί να το συνειδητοποιήσει, (δεν χωράει ο νους του ανθρώπου) ή δεν θέλει να το αποδεχτεί, σημαίνει ότι η καταστροφική πορεία της Ελλάδας κατά την μεταπολίτευση, έως αυτή τη στιγμή και έπεται συνέχεια, αν δεν αντιδράσουμε, ήταν προδιαγεγραμμένη. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, για να μην επεκταθώ και στα κόμματα της αντιπολίτευσης την ακολούθησαν είτε με τη θέλησή τους είτε λόγω ανικανότητας είτε λόγω άγνοιας των γεωστρατηγικών και γεωπολιτικών παραγόντων που ρυθμίζουν τις τύχες των κρατών παγκοσμίως.
Για τον Ανδρέα Παπανδρέου, για τον οποίο και βιβλία και αναλύσεις πάμπολλες έχω γράψει, ισχύει ότι για την ικανοποίηση της εξουσιολαγνίας του υποτάχτηκε στην πολιτική των ΗΠΑ για να χαίρεται τη νομή της εξουσίας.
Στο βιβλίου μου Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, αναφέρω ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ο αρχιτέκτονας της διαπλοκής και ολετήρας της Ελλάδας: Θυσίαζε τους πάντες και τα πάντα στο βωμό της εξουσίας. Αυτός έβαλε τα θεμέλια της κακοδαιμονίας στην Ελλάδα, πάνω στα οποία οικοδόμησαν και οι υπόλοιποι με μεγαλύτερη μανία, όπως ο Κώστας Σημίτης και κυρίως ο γιός του Γιώργος Παπανδρέου, που σε διατεταγμένη αμερικανική υπηρεσία θέλησε να κάνει από την Ελλάδα μια πολυπολιτισμική, πολυεθνική, πολυφυλετική και πολυθρησκευτική χώρα με ανοιχτά σύνορα. Κάτι ανάλογο συνέβη και στην Κύπρο. Η μόνη εξαίρεση ο Τάσσος Παπαδόπουλος. Αυτά όλα τα ήξερε ο Κίσινγκερ.
Τέταρτο σχόλιο που αφορά τις διεκδικήσεις  της Ελλάδας απέναντι στους Γερμανούς.
Φαίνεται ότι μετά την επάνοδο του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας Αβραμόπουλου, άρχισε να υλοποιείται το σχέδιο που αναφέρει ο Κίσινγκερ. Αλλιώς δεν εξηγείται μια συντηρητική κυβέρνηση, που αποσιωπούσε το θέμα τελείως, να το αναδεικνύει με τέτοιο τρόπο, που καταπλήσσει κι εμάς τους ίδιους που αγωνιζόμαστε στο Εθνικό Συμβούλιο διεκδίκησης των οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα.
Μία είναι η απάντηση σε όλα αυτά: Η δημιουργία ενός Πανεθνικού - Παλλαϊκού Κινήματος, που θα αντιστρέψει όλη αυτή την καταστροφική πορεία. Από μας εξαρτάται και από κανέναν άλλο!

*  εκπαιδευτικού, συγγραφέα,  ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ.[2] 
[1] Μετάφραση από το αγγλικό κείμενο  ΠΗΓΗ:http://www.pentapostagma.gr/2013/04/kisingker-ellhnikikh-
krisi.html#ixzz2QS658tat

[2] Παραιτήθηκε από το ΠΑΣΟΚ το 1977 διαπιστώνοντας οριστική αποκλείσω των διακηρυγμένων αρχών από την πολιτική πρακτική του κινήματος (Αριστερή φρασεολογία, δεξιά πολιτική πρακτική)
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ο συγγραφέας της παρούσας εργασίας, έχοντας υπόψη του τα παραπάνω και τις τραγικές επιπτώσεις τους στο παρόν και μέλλον της Ελλάδας, θεωρεί χρέος του να λάβουμε υπόψη μας τη νέα πραγματικότητα, χωρίς παρωπίδες, κλισέ και στερεότυπα και προπάντων ιδεοληψίες, εάν πράγματι θέλουμε να προασπίσουμε τα καλώς εννοούμενα συμφέροντα του Ελληνισμού από την Ελλάδα και την Κύπρο μέχρι τον απώτατο Ελληνισμό της περιφέρειας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Δαμιανού Βασιλειάδη * 

Η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη είναι το αποτέλεσμα επίπονων και μακροχρόνιων θεωρητικών διεργασιών του ΠΑΚ (Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα) στα χρόνια από την ίδρυσή του,  έως τη μέρα της δημοσιοποίησης της την 3η του Σεπτέμβρη.
Ξεκίνησε από το πρώτο κείμενο του Ανδρέα Παπανδρέου μετά την έξοδό του από την  Ελλάδα, στις 26 Φεβρουαρίου του 1968 και μετά από βασανιστική επεξεργασία σε σεμινάρια, συνέδρια και ειδικές συνεδριάσεις και στο εξωτερικό και στην Ελλάδα, για να διαμορφωθεί πια ως πολιτικό κείμενο  ενός πολιτικού φορέα.[1]


Οι διακηρυγμένες αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη 1. Εθνική Ανεξαρτησία. 2. Λαϊκή Κυριαρχία. 3. Κοινωνική Απελευθέρωση. 4. Δημοκρατικές Διαδικασίες είναι ακόμη ζητούμενα. Παραμένουν ένα όραμα. Πολλοί θέλησαν να τις διαβάλουν ή να ακυρώσουν τη σημασία τους, χαρακτηρίζοντάς τες τριτοκοσμικές ή λαϊκίστικες. Παραβλέπουν ότι γι’ αυτές τις αρχές αγωνίστηκαν λίγο ή πολύ όλες  οι προοδευτικές  και ριζοσπαστικές δυνάμεις της Ελλάδας από την εποχή του ΕΑΜ και της ΕΔΑ έως σήμερα, για να μην ανατρέξουμε και στο απώτερο παρελθόν.
Η αλλαγή που διακήρυττε το Κίνημα παλιά είχε σαν βάση και περιεχόμενο αυτές τις τέσσερις αρχές. Αυτή ήταν,  όταν πρωτοξεκινήσαμε, η πεμπτουσία του ΠΑΣΟΚ. Ένα Κίνημα αρχών με αυτά τα τέσσερα βασικά χαρακτηριστικά.[2]
Ας τα ξαναθυμηθούμε αναφέροντας ορισμένα αποσπάσματα.
Στην συνέντευξη τύπου στις 3 του Σεπτέμβρη ανακοινώνοντας ο Α. Παπανδρέου (δάσκαλε που δίδασκες...) την διακήρυξη είπε μεταξύ άλλων και τα εξής σημαντικά[i] που προσδιορίζουν επακριβώς την έννοια αυτών των αρχών: « Ανακοινώνουμε σήμερα την εκκίνηση ενός νέου πολιτικού Κινήματος που πιστεύουμε ότι εκφράζει τους πόθους και τις ανάγκες του απλού Έλληνα, ενός Κινήματος που να ανήκει στον αγρότη, τον εργάτη, τον βιοτέχνη, τον μισθωτό, τον υπάλληλο, στην θαρραλέα και φωτισμένη νεολαία μας». Σε άλλο σημείο προσθέτει: «Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ». Και συνεχίζει πιο πέρα με την δεύτερη αρχή: «Η εθνική ανεξαρτησία είναι αναπόσπαστα δεμένη με τη λαϊκή κυριαρχία, με τη δημοκρατία σε κάθε φάση της ζωής του τόπου, με την ενεργό συμμετοχή του πολίτη σ’ όλες τις αποφάσεις που τον αφορούν. Μα είναι ταυτόχρονα συνυφασμένη με την απαλλαγή της οικονομίας μας από τον έλεγχο του ξένου μονοπωλιακού και ντόπιου μεταπρατικού  κεφαλαίου που διαμορφώνει την οικονομική, την κοινωνική, την πολιτική και την πολιτιστική μας πορεία  σύμφωνα με τα συμφέροντα όχι του λαού άλλα της οικονομικής ολιγαρχίας».
Σε άλλο σημείο αναφέρεται στην τρίτη αρχή της κοινωνικής απελευθέρωσης ή κοινωνικής δικαιοσύνης: «Γι’ αυτό η κοινωνική απελευθέρωση, ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Κινήματος. Για να απολαμβάνει ο αγρότης το προϊόν του ιδρώτα του και της γης του, για να απολαμβάνει ο εργάτης, ο βιοτέχνης, ο μισθωτός, ο υπάλληλος, ο απλός Έλληνας το προϊόν του μόχθου του. Για να καταπολεμηθεί αποτελεσματικά η εντυπωσιακή εισοδηματική ανισότητα ανάμεσα σε γεωγραφικές περιφέρειες και κοινωνικά στρώματα που χαρακτηρίζει τη σύγχρονη Ελλάδα. Για να πάψει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Για να συμμετέχει ενεργά ο λαός στον προγραμματισμό της οικονομικής, κοινωνικής και πολιτιστικής πορείας της Χώρας.».
Πάλι σε άλλο σημείο της εισαγωγικής του ομιλίας τονίζει την τέταρτη αρχή: «Θεμελιακή αρχή του Κινήματός μας είναι η απόλυτα κατοχυρωμένη δημοκρατική διαδικασία – από τη βάση μέχρι την ηγεσία – με απόλυτη ισοτιμία όλων των μελών που θα το στελεχώσουν» και συμπλήρωνε: «Καθολικό είναι το αίτημα για πολιτικούς οργανισμούς αρχών, που τους διακρίνει η ελεύθερη δημοκρατική έκφραση της βάσης, για να δεσμεύεται η ηγεσία στις πολιτικές αποφάσεις, για να υπάρχει συνέπεια και συνέχεια». 
Για την στελέχωση προκρίθηκε τελικά η επαναστατική πρόταση για αυτοοργάνωση, ένα πρωτοφανές γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα, με βάση τις αρχές που είχαμε διαμορφώσει και εφαρμόσει μετά από πολλούς αγώνες στο ΠΑΚ αποτελεσματικά:
Αξιοκρατία, εσωκομματική δημοκρατία σε όλα τα επίπεδα, συμμετοχή στις αποφάσεις, ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση σε συλλογικά πλαίσια και τέλος ανάδειξη της ηγεσίας με γνήσιες δημοκρατικές διαδικασίες.
 Η εφαρμογή των αρχών του Κινήματος θα αποτελούσαν την ασφαλιστική τη βάση, ώστε η αυτοοργάνωση να μεταπλαστεί σε θεσμοθετημένη και συγκροτημένη πολιτική δύναμη, χωρίς να παρουσιαστούν εκφυλιστικά φαινόμενα.
Μ’ αυτές τις ευοίωνες και ελπιδοφόρες προοπτικές ξεκινήσαμε για την μεγάλη αλλαγή. Η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη συνόψιζε το ιδεολογικό μας πιστεύω.

Προσωπικά θα αναφερθώ στην τέταρτη αρχή που αναφέρεται στη δημοκρατία και τις δημοκρατικές διαδικασίες. Το θέμα των δημοκρατικών διαδικασιών με την έννοια της συμμετοχής των στελεχών του ΠΑΚ στις αποφάσεις του Κινήματος δεν ήταν από την αρχή δεδομένο. Υπήρξε, όπως και για τις άλλες αρχές, σκληρή διαπάλη που κράτησε χρόνια στο Κίνημα και οδήγησε από τις γνωστές παλαιοκομματικές διαδικασίες πριν την δικτατορία με τις αρχηγικές δομές, τις πελατειακές σχέσεις και τους κομματάρχες σε μια νέα ποιότητα, που δεν είχε καμιά σχέση με το αμαρτωλό παρελθόν. Χρειάστηκε η βάση να παλέψει ακόμη και ενάντια στην τότε ηγεσία για να περάσει τις απελευθερωτικές διεργασίες για την χειραφέτηση του Κινήματος από αυταρχικές, συγκεντρωτικές και γραφειοκρατικές δομές, που το χαρακτήριζαν στην αρχική του φάση. Αυτή η διαδικασία απετέλεσε μια τεράστια κατάκτηση για το Κίνημα τότε, που είχε σοσιαλιστικά χαρακτηριστικά, γιατί σοσιαλισμός δεν σημαίνει τίποτε άλλο, παρά μια πιο προχωρημένη μορφή δημοκρατίας, που εκτείνεται πέρα από την πολιτική και στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική σφαίρα. Αυτά έχουν καταγραφεί στην ιστορία του ΠΑΚ και όποιος θέλει μπορεί να τα αναζητήσει. Η δημοκρατία λοιπόν, με το νόημα που της δίναμε τότε, ως συμβουλιακή δημοκρατία, δηλαδή ως ενεργό συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις που τον αφορούν είναι και αποτελεί δομικό στοιχείο του σοσιαλισμού, που έρχεται σε αντίθεση με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Ο τελευταίος διατρέχει τον κίνδυνο - επειδή, όπως λέει και ο Θουκυδίδης, ο άνθρωπος ρέπει προς το κακό - να διολισθήσει σε προσωποκεντρική εξουσία με τον υπερσυγκεντρωτισμό εξουσιών και τελικά στα φαινόμενα της προσωπολατρίας. Ο αγώνας μας λοιπόν τόσο σε θεωρητικό επίπεδο όσο και οργανωτικό ήταν να ξεπεράσουμε τα παλαιοκομματικά αδιέξοδα, άλλα συγχρόνως και τις αυταρχικές δομές του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού και δημιουργήσουμε καινούργιες απελευθερωτικές διαδικασίες, που θα τις αποκαλούσαμε σε αντίθεση με τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, δημοκρατικό αποκεντρωτισμό. Ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ένα σεμινάριο του ΠΑΚ, που έλαβε χώρα στις 23-26 Μαΐου στο Darmstadt της Γερμανίας είχε τονίσει στο θέμα αυτό: «Αλλά εμείς δεν πιστεύουμε στο δημοκρατικό συγκεντρωτισμό. Δε πιστεύουμε. Πιστεύουμε στην άμεση συμμετοχή του λαού στις αποφάσεις». Σε συνδυασμό μάλιστα με την περιφερειακή αποκέντρωση, κοινωνικοποίηση και τη λαϊκή κυριαρχία θα αποτελούσαν τις βάσεις για την εναλλακτική πολιτική πρόταση για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας. Κάτι ανάλογο με αυτό που  ο Μαρξ διατύπωσε τόσο εύγλωττα: «Η χειραφέτηση της εργατικής τάξης πρέπει να είναι το έργο της ίδιας της εργατικής τάξης». Σχετικά με το Κίνημα και την εσωκομματική δημοκρατία αυτή η ρήση του Μαρξ μεταφράζονταν με τρόπο που τον εξέφρασε πάλι ο Ανδρέας Παπανδρέου σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Τα Νέα» στις 10.4.1974: «Δεν μπορεί να επαγγέλλεσαι δημοκρατία για το έθνος και να μην την εφαρμόζεις ο ίδιος στους κόλπους σου, στους κόλπους του κόμματος.
Τι επέμεινε τελικά απ’ όλα αυτά. Απολύτως τίποτε. Επεκράτησε ωστόσο η αριστερή φρασεολογία και η δεξιά πολιτική πρακτική, που ακολουθείται έως σήμερα απαρέγκλιτα και αμετάκλητα.
Τελικά από την 3η του Σεπτέμβρη δεν απέμεινε ούτε ίχνος!

Αθήνα, 1.9.2012 

* ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ
                                                                                                               

 [1] Ορισμένοι έγραψαν ή διέδωσαν ότι την 3η του Σεπτέμβρη την έγραψε ο Κώστας Λαλιώτης ή ο Κώστας Σημίτης ή δεν ξέρω ποιος άλλος. Αυτό είναι λάθος. Ισχύει απόλυτα αυτό που γράφω ανωτέρω.

[2] Στο προηγούμενο άρθρο μου (το χθεσινό) με τίτλο: «Περιληπτική ιστορία της 3ης του Σεπτέμβρη και τα παραλειπόμενα αυτής της ιστορίας» μου επεσήμανε κάποιος παλιός καλός σύντροφος ότι η διατύπωση που κάνω σ’ ένα σημείο: «ήρθε σε επαφή και οργάνωσε την νεολαία του ΠΑΚ» είναι λάθος. Και πράγματι είναι λάθος, γιατί η νεολαία του ΠΑΚ υπήρχε ως Παναρμόνια και ο σύντροφος αυτός είχε την επαφή με τη νεολαία του ΠΑΚ από μέρους του Εθνικού Συμβουλίου. Εκείνο που ήθελα να διατυπώσω ήταν ότι ήμουν ο πρώτος στην Ελλάδα από μέρους του ΠΑΚ εξωτερικού που ήρθε και εργάστηκε εντατικά οργανωτικά και με την νεολαία του ΠΑΚ. Κυρίως στη Θεσσαλονίκη, όπου τη δεύτερη φορά πήγα με τον Μιχάλη Χαραλαμπίδη, όταν ήρθε αργότερα από την Ιταλία. Είμαι υποχρεωμένος να αποκαταστήσω την ιστορική αλήθεια και δεν έχω κανένα πρόβλημα. Η αλήθεια προέχει των προσώπων.
Ένας δεύτερος φίλος μου έκανε την παρατήρηση σχετικά με τις προσωπικότητες. Μου λέει: «Τι θα ήταν ο Λένιν ή ο Παπανδρέου, χωρίς τις ‘μάζες’». Έχει δίκαιο και δεν το αμφιβάλω. Κανένας δεν κάνει μόνος του την επανάσταση ή οποιοδήποτε κίνημα. Το θεωρώ αυτονόητο. Αλλά οι ηγετικές φυσιογνωμίες παίζουν καθοριστικό ρόλο και αυτό εκτιμώ και τονίζω. Τουλάχιστον αυτή είναι η γνώμη μου. Άλλο η παράθεση της ιστορικής αλήθειας και άλλο οι εκτιμήσεις γι’ αυτήν. Πολλοί όμως ισχυρίζονται ότι οι «μάζες» διαμορφώνουν την ιστορία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Δαμιανού Βασιλειάδη *

Ταλανιζόμαστε τρία χρόνια τώρα με την οικονομική κρίση και οι κρατούντες προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μνημόνιο είναι ο μονόδρομος για να σωθούμε, ενώ είναι σίγουρο ότι αυτός ο μονόδρομος μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, με νομοτέλεια, σαν φυσικό τσουνάμι, στην ανθρωπιστική καταστροφή της Ελλάδας και των Ελλήνων.
Και όμως λύσεις υπάρχουν και είναι γνωστές και δεδομένες και φέρουν το όνομα: Γερμανικές επανορθώσεις.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Δαμιανού Βασιλειάδη

Ακούει κανείς πολύ συχνά, κυρίως από στόματα πολιτικών για τον ώριμο ελληνικό λαό, για το σοφό ελληνικό λαό, ότι ο λαός δεν ξεχνά (ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά) και άλλα τέτοια και παρόμοια, έως διθυραμβικά επαινετικά επίθετα.
Από μια άλλη μεριά διατυμπανίζεται η ανωριμότητά του, η ανικανότητά του, η βλακεία του που φτάνει και προς αυτή την κατεύθυνση σε διθυραμβικά αρνητικά κοσμητικά επίθετα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Δαμιανού Βασιλειάδη *
                                                                                                                       Υπάρχει μακεδονικό έθνος;

Τι σχέση αλήθεια μπορεί να έχει η καγκελάριος της Γερμανίας με τον Χίτλερ;  Ουσιαστικά καμία.
Η κυρία Άνγκελα Μέρκελ είναι καγκελάριος μιας δημοκρατικής χώρας της Γερμανίας, ενώ ο Χίτλερ υπήρξε ένας στυγνός δικτάτορας.
Έχουν όμως ένα κοινό σημείο, που είναι μείζονος σημασία για μας ως Έλληνες και που αφορά τα εθνικά μας θέματα.
Και εξηγούμαι:
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Δαμιανού Βασιλειάδη * 

Χαράς Ευαγγέλια! Αν και πλησιάζουμε τα Χριστούγεννα με το Γολγοθά των Παθών έγινε ξαφνικά Ανάσταση. Εγεννήθη  ο Σωτήρ! Παρά φύσιν. Το όνομα αυτού: Λουκάς Παπαδήμος.
Αναγαλλίασαν οι τρεις μάγοι με τα «δώρα», οι Τροϊκανοί.
Η Μέρκελ και ο Σαρκοζί με όλο τους το συνάφι (Όλι Ρεν, Σόιμπλε, Ρομπάι κ.λπ) ανοίγουν σαμπάνιες στην υγεία των κορόιδων.
Ποια είναι αυτά τα κορόιδα; Όχι. Δεν τα ξέρετε, γιατί ζείτε με στερεότυπα. Δεν είναι ο ελληνικός λαός. Όχι, δεν είναι! Δεν είναι η εργατική τάξη. Όχι, δεν είναι! Δεν είναι ούτε η μεσαία τάξη, ούτε οι μισθωτοί και συνταξιούχοι.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή
                                                               Ρήγας

του Δαμιανού Βασιλειάδη *

Ποιος θα μας έλεγε ότι φτάνουμε στο σημείο να χρειάζεται να επικαλούμαστε τον Ρήγα για ένα πρόβλημα που αναλογικά συμβαίνει και τώρα;
Δεν είμαστε ακόμη σε σκλαβιά και φυλακή, αλλά στα πρόθυρα. Η κατάσταση μοιάζει με αυτή του 1941, όταν επήλθε η κατάκτηση από τους Γερμανούς. Και όπως τότε που υπήρχε ο άξονας, έτσι και τώρα υπάρχει ο Γαλλογερμανικός άξονας και οι κολαούζοι τους με αιχμή του δόρατος τη Γερμανία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
του Δαμιανού Βασιλειάδη *
                                                                         
Στην εφημερίδα ο "Δρόμος της Αριστεράς", 17.9.2011, δημοσιεύτηκε  το κύριο άρθρο του Ρούντι Ρινάλντι με τίτλο: "Οι γεωπολιτικές εξελίξεις και η επιβίωση της χώρας".
Ως τίτλος δεν αποτελεί κάτι το πρωτότυπο γενικά, αλλά στο χώρο της Αριστεράς αποτελεί πραγματικά κάτι πρωτόφαντο ως περιεχόμενο.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)