Articles by "Εθνικά θέματα"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Εθνικά θέματα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Το φέσι στον ελλαδοτουρκικό διάλογο και στο Κυπριακό, η τουρκική μέγκενη και η αλλαγή της Λωζάννης

του Γιάννη  Χαραλαμπίδη 

Τους διαλόγους στα Ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό θέλει να βάλει η Τουρκία κάτω από το δικό της φεσι, στην πρακτική εφαρμογή της διπλής διχοτόμησης. Μπορεί μεν ο Πρόεδρος να είδε στις ΗΠΑ τον απερχόμενο πλανητάρχη, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια. Δηλαδή, ακόμη και αν συγκληθεί Πενταμερής ή Τετραμερής, τόσο η Άγκυρα όσο και ο Τατάρ δεν έχουν πρόθεση ν' αλλάξουν τη διχοτομική τους πολιτική, ως το προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Άλλωστε, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα της εθνικής εορτής της χώρας του, αναφέρθηκε στον «Αιώνα της Τουρκίας», που ξεκινά από τα Βαλκάνια και περνά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Συρία. Φτάνει ώς τις τουρκογενείς χώρες και τους Ουιγούρους της Κίνας, ενώ από την άλλη πλευρά του χάρτη αγκαλιάζει τη Σομαλία και πέραν αυτής, τη Λιβύη, καθώς και άλλα αφρικανικά κράτη.
Πώς η Τουρκία ανοίγει τη βεντάλια της αναθεωρητικής της πολιτικής από την Θράκη ώς την Κύπρο

Η μειονότητα

Αυτή η αναθεωρητική πολιτική δεν καλύπτει μόνο την Κύπρο και τις συνομιλίες που η Αθήνα και η Λευκωσία προσδοκούν να ξεκινήσει εκ νέου, αλλά και τον ελλαδοτουρκικό διάλογο, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Η μεν Ελλάδα ισχυρίζεται ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η δε Τουρκία προκαλεί τσουνάμι διεκδικήσεων, που αποτυπώνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος τα θέτει όλα στο τραπέζι. Μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτη, την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, όπως την αποκαλεί, όχι μόνο της Θράκης, αλλά και μια άλλη, αποτελούμενη, όπως λένε οι Τούρκοι, από 6 χιλιάδες Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν στην Κω και στη Ρόδο και δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι τότε , το 1923, ήταν κάτω από ιταλική κυριαρχία. Συναφώς, η Άγκυρα εγείρει ζητήματα εκλογής του Μουφτή, συντήρησης και ανοικοδόμησης νέων τζαμιών και τουρκικής εκπαίδευσης. Και εντάσσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο των δικαιωμάτων της τουρκικής - όπως την χαρακτηρίζει – μειονότητας, που η Ελλάδα παραβιάζει και καταπατεί.

Διχοτόμηση Αιγαίου

Δεύτερο, το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ήδη η Τουρκία έχει δείξει τα δόντια της με NAVTEX, τις οποίες έχει εκδώσει στις 18 Οκτωβρίου, τόσο στην περιοχή της Κάσου, όπου ισχύει η υπογραμμένη ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και στις θαλάσσιες περιοχές Χίου - Λέσβου, Λέσβου - Σάμου. Συν του ότι δεν αποδίδεται η ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Ρόδου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόσθετα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αριθμό νησιών, με απώτερο στόχο: 1. Τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό. 2) Τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, στα βόρεια μέσω των Δαρδανελίων, παραβιάζοντας τις συμφωνίες για την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και στα νότια, ελέγχοντας τα περάσματα μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου, Κάσου και Ρόδου. Είναι δε πρόδηλο ότι αυτός ο τουρκικός σχεδιασμός διευκολύνεται πλήρως, εάν πέσει η Κύπρος, με μια λύση διχοτομική, όπως είναι είτε αυτή της ομοσπονδίας με δύο ισότιμα ​​κράτη με πολιτική ισότητα είτε εκείνη των δύο κρατών, που θα απολαμβάνουν ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο μιας καθαρής. συνομοσπονδίας, για να έχουν οι Τούρκοι τον έλεγχο και στον βορρά αλλά και στον νότο.
Τι θα γίνει εάν δεν βρουν κοινό πλαίσιο Φιντάν - Γεραπετρίτης στις 8 του μήνα

Οι NAVTEX

Απόδειξη των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο είναι ο αριθμός των NAVTEX, που εξέδωσε η Τουρκία τον τελευταίο μήνα, και θα είναι σε ισχύ, κάποιες εξ αυτών, ως το τέλος Νοεμβρίου. Οι NAVTEX καλύπτουν δυο επίπεδα: Το ένα είναι οι περιοχές εντός των οποίων νομίμως τις εκδίδει η Άγκυρα και το άλλο είναι εκείνο που αφορά στην αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι NAVTEX αυτές: Α) Στρατηγικά είναι συναφείς με τη μεγάλη Άσκηση «Θαλασσόλυκος», που τελείωσε στις 25 Οκτωβρίου και είχε καλύψει μια περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για την έκταση της Γαλαζίας Πατρίδας. Β) Αφορούν διάφορες ασκήσεις και δη έρευνες και διάλυση τόσο στις βόρειες πύλες του Αιγαίου όσο και στις νότιες, καθώς και άλλες μικρές στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα νησιά. Οι δεσμεύσεις των περιοχών φτάνουν ώς τον 25ο Μεσημβρινό, αλλά και πέραν αυτού. Εκεί, δηλαδή, όπου η Τουρκία θέλει να διχοτομήσει το Αιγαίο.

Μοντέλο Μεραρχίας…

Τρίτο, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, διά της επίκλησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Εάν η Ελλάδα δεχθεί κάτι τέτοιο, θα είναι κάτι ανάλογο -αν όχι χειρότερο- με εκείνο που συνέβη με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967 από την Κύπρο, και επέτρεψε στην Τουρκία να επέμβει το 1974 με την εισαγωγή. Σε αυτό το σενάριο τα νησιά που είναι βορά στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ακόμη και αν η Στρατιά του Αιγαίου μετακινείται σε 200 χιλιόμετρα στην τουρκική ενδοχώρα. Σε χρόνο ρεκόρ μπορεί να επανέλθει, ενώ οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πώς θα επανέλθουν στα νησιά, όταν θα μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μεταφέρεται πλέον η πρώτη γραμμή αμύνης. Τα νησιά θα είναι όμηρος της τουρκικής ισχύος και εργαλεία διπλωματικών εκβιασμών από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.

Διπλή διχοτόμηση

Οι ανωτέρω, συνιστούν βασικές αξιώσεις της Άγκυρας, που δεν σηκώνονται από το τραπέζι. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας; Είναι άραγε το δίκαιο; Εάν είναι το δίκαιο, όπως ισχυρίζεται η Ελλάδα, είναι ταυτοχρόνως και η τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Και τι είναι η αναθεωρητική τουρκική πολιτική; Συνιστά μια διαδικασία είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά είτε μέσω της Χάχης, που θα αλλάζει το υφιστάμενο νομικό καθεστώς μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επί θεμάτων κυριαρχίας και γεωπολιτικής. Αυτή η πολιτική ανήκει στο νεο-οθωμανικό όραμα του «Αιώνα της Τουρκίας». Το αυτό συμβαίνει και με την Κύπρο, όπου με τη λύση τι επιδιώκει η Άγκυρα; Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη διχοτόμηση της κυριαρχίας μας μεταξύ δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών και τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου, που θα είναι κάτω από τον έλεγχο της ίδιας.

Το πλαίσιο και τα ήρεμα νερά…

Η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν θα πραγματοποιηθεί για να καθοριστεί ένα πλαίσιο θεμάτων, που θα συζητήσουν τον Ιανουάριο του 2025 στην Άγκυρα οι Μητσοτάκης - Ερντογάν. Πώς θα καθοριστεί ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν η μεν Αθήνα ισχυρίζεται ότι μόνο ένα θέμα συζητά, εκείνο τον θαλάσσιο ζωνών, και όταν η Τουρκία έχει όλες τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι; Με μάγια, με ταχυδακτυλουργίες ή με υποχωρήσεις; Ακόμα και αν γίνουν αμοιβές υποχωρήσεις, ποιος χάνει; Εκείνος που έχει τα δικαιώματα, δηλαδή η Ελλάδα, και όχι αυτός, δηλαδή η Τουρκία, που διεκδικεί κάτι που δεν του ανήκει. Και, ως εκ τούτου, κερδίζει. Στην Αθήνα κρατούν μικρό καλάθι. Και προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, ακόμη και αν δεν έχει καθοριστεί κοινό πλαίσιο συζήτησης, θα συνεχιστεί η διαδικασία για τη διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο, μέσω ΜΟΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες παραχωρείται στην Άγκυρα καθαρό ποινικό μητρώο. Προφανώς, η Αθήνα και η Λευκωσία είναι έτοιμες να προσφέρουν νέα δώρα εντός της ΕΕ. Η ουσία, βεβαίως, είναι η εξής: Εδραιώνονται και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και η διχοτόμηση στην Κύπρο. Διότι, η φόρμουλα των λύσεων δεν οδηγεί σε λύσεις, αλλά σε ναρκοπέδια. Ο ελλαδοτουρκικός διάλογος και εκείνος για το Κυπριακό, εάν και όταν ξεκινήσει, είναι στη μεγάλη της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, που αφαιρεί κυριαρχικά δικαιώματα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Διαλύει το κυπριακό κράτος και αλλάζει, εκτός των άλλων, τη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως είχε πει και όπως είχε σχεδιάσει ο Ερντογάν….



* Δρ Διεθνών Σχέσεων



Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει αριθμό Navtex από το Αιγαίο μέχρι τ' ανοιχτά της Κύπρου, που εκδόθηκαν από την Τουρκία πριν από τη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, στην Αθήνα, στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός των άλλων αποκαλύπτουν τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις περί της διχοτόμησης του Αιγαίου και του ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ρόδου και Κύπρου. Εάν, βεβαίως, Κύπρος και Ελλάδα προ καιρού καθόριζαν κοινή ΑΟΖ, τα πράγματα που ήταν διαφορετικά… Είναι πρόδηλο ότι οι Τούρκοι πλημμυρίζουν το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή με Navtex.



Ο χάρτης αυτός καταδεικνύει: 1) Τον τουρκικό στόχο για διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, 2) την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, 3) την παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την ισχύ τους εάν η Ελλάδα δεχτεί την τουρκική περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάλογες -αν όχι χειρότερες- με αυτές της αποχώρησης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο το 1967. Η γραμμή αμύνης της Ελλάδος θα περάσει από τα νησιά στον ηπειρωτικό χώρο, τα δε νησιά θα είναι βορά στις ορέξεις του. τουρκικού στρατού και εργαλείο διπλωματικών εκβιασμών.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Γιατί πάει στη συνάντηση με τον Τατάρ ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
14 Οκτωβρίου 2024

«Λύσσαξε» κυριολεκτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνεχιστεί ο διάλογος για την «επίλυση» του Κυπριακού. Κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν, υπό άλλες συνθήκες, καθόλου κακό. Είναι όμως σήμερα πολύ κακό, όταν η κυβέρνηση της Αθήνας επιδιώκει και η κυβέρνηση της Λευκωσίας αποδέχεται τη «λύση» του Κυπριακού μέσω μιας νεκρανάστασης του εξωφρενικού σχεδίου Ανάν. Και μάλιστα σε μια ακόμα πιο τερατώδη εκδοχή, με εκ περιτροπής προεδρίες και άλλα μέτρα που ολοκληρώνουν τη μετατροπή του κυπριακού κράτους σε «σούργελο», πίσω από το οποίο αποκρύπτεται επιμελώς η μετατροπή του και τυπικά, γιατί ουσιαστικά είναι ήδη, αλλά και οι τύποι έχουν μεγάλη σημασία, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ και της Διεθνούς του Χρήματος, με «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» της Τουρκίας.

Ειρήσθω εν παρόδω η Κύπρος περιλαμβάνεται σε όλους τους χάρτες του μεγάλου Ισραήλ, αυτό που παλεύουν τώρα να φτιάξουν στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο με τα όπλα και τις βόμβες. Οι φίλοι μας οι Ισραηλινοί έχουν ελέγξει ήδη την Κύπρο, τουλάχιστον τις ελεύθερες περιοχές, παρακολουθώντας τους πάντες, όπως και στην Ελλάδα, και αγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, χωρίς κατά τα φαινόμενα να ενοχλεί αυτό κανέναν ιδιαίτερα, ούτε τους «ενδοτικούς», ούτε και τους «εθνικόφρονες». Το Χρήμα έχει φαίνεται την ιδιότητα να παράγει (αντ)εθνική ενότητα!

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι «διάλογοι» για την επίλυση του Κυπριακού γίνονται χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ίδιων των λαών, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, που θα κληθούν να ζήσουν με τους παραλογισμούς που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στις ξενόδουλες ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας. Μάλιστα, λέγεται, μένει όμως να επιβεβαιωθεί, ότι ο ΟΗΕ ετοιμάζεται, μετά από εισήγηση της νέας ειδικής απεσταλμένης του, να προτείνει να απαλείψουν τη φόρμουλα περί δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή την απόρριψη της τελικής λύσης (που κινδυνεύει όντως να αποδειχθεί «τελική λύση» για τους Ελληνοκύπριους).

Όχι μόνο «λύσσαξε» ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αλλά και επαίρεται γιατί κατάφερε να πετύχει συνάντηση του ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες, με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη και της «ΤΔΒΚ» Τατάρ. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι είναι κατά των «δύο κρατών», αλλά στην πράξη δεν έχει αντίρρηση να μεταχειρίζεται ο ΓΓ του ΟΗΕ την Κυπριακή Δημοκρατία και την «ΤΔΒΚ» ως δύο κράτη. Γιατί πάει στη συνάντηση ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας; Είναι συνάντηση Ελληνοκυπρίων με Τουρκοκυπρίους ή Κυπριακής Δημοκρατίας με «ΤΔΒΚ»;

Λέγεται ότι στη συνάντηση ο Γκουτέρες θα εγχειρίσει στους Χριστοδουλίδη και Τατάρ έγγραφο με το οποίο θα επιχειρήσει να τους δεσμεύσει ακόμα περισσότερο στη «νέα-παλαιά» διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού δια της διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή προεδρία δεν φαίνεται να έχει ιδέα για το τι ακριβώς θα περιέχει αυτό το έγγραφο, δέχτηκε όμως κατά τα φαινόμενα να πάει «γυμνή στα αγκάθια» στη συνάντηση υπό την πίεση του κ. Μητσοτάκη, ολόκληρη η οικογένεια του οποίου υπήρξε πάντα φανατικός και ενεργός οπαδός του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για το ότι το σχέδιο αυτό, διαλύοντας το κράτος, θα αφήσει τους Ελληνοκύπριους ως ανυπεράσπιστη και συρρικνούμενη κοινότητα στην ίδια τη χώρα τους, πιασμένη ως σάντουιτς ανάμεσα στην ασφυκτική πίεση των Ισραηλινών, των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων, εις αναζήτηση και μη ευρίσκουσα κηδεμόνα! Αν γίνει κάτι τέτοιο θα εκπληρώσει και τον διακαή πόθο των ελληνικών ελίτ να απαλλαγούν επιτέλους και από την Κύπρο και από το κυπριακό.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν η συνάντηση αυτή αποτύχει η ευθύνη θα αποδοθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πετύχει, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπει -κυριολεκτικά, όχι ως σχήμα λόγου- ξανά στο δρόμο της καταστροφής! Και σε κάθε περίπτωση η Λευκωσία θα έχει φορτωθεί ξανά με μια νέα τερατωδία που θα φέρει την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.



Η «διχοτόμηση»

Ο μεγάλος «καημός» του Κυριάκου είναι, όπως λέει ο ίδιος, να αποφευχθεί η διχοτόμηση, τα δύο κράτη στην Κύπρο. Το είπε μάλιστα και μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Σοβαρολογούν ή κοροϊδεύουν την κοινωνία οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί; Αυτοί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των κρατών τους. Πότε αποδέχονται μνημόνια που τα καταστρέφουν και πότε αφήνουν τους Τούρκους να κυκλοφορούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Τώρα λένε ότι θέλουν να ανατρέψουν το 1974; Γιατί τότε έγινε η διχοτόμηση, το 1974, με την εισβολή και τον επόμενο χρόνο με τη συμφωνία Κληρίδη-Ντενκτάς για ανταλλαγή των πληθυσμών. Η κυριαρχία πάει με τον λαό, έλεγε ο Θουκυδίδης. ‘Αμα φύγουν οι άνθρωποι από το μέρος τους, δύσκολα θα διεκδικήσουν κυριαρχία.

Αν θέλει πράγματι να αποφύγει τη διχοτόμηση, όπως λέει, ο κ. Μητσοτάκης θα ζήταγε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο (που είναι ολόκληρη νομικά και έδαφος της Ε.Ε.) και την αντικατάστασή τους είτε από μια ευρωπαϊκή δύναμη (αφού και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θέλουν να μπουν στην Ε.Ε.), είτε από μια διεθνή δύναμη του ΟΗΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα επεξέτεινε την κυριαρχία της στο κατεχόμενο σήμερα τμήμα της νήσου, έως ότου οι δύο κοινότητες, χωρίς την απειλή του τουρκικού στρατού και προς τους Ελληνοκύπριους, αλλά και προς πολλούς Τουρκοκύπριους, έβρισκαν μια συμφωνία οργάνωσης των σχέσεών τους.

Το 1974 η Τουρκία, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, όπου κυριαρχούσε ο Κίσσινγκερ, ο ιστορικά πιο διακεκριμένος και ισχυρός εκπρόσωπος του ισραηλινού λόμπυ στην Αμερική, απέσπασε από την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδόν το μισό νησί.

Αλλά ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε οι Κύπριοι ιθύνοντες ζητάνε στην πραγματικότητα να ανατρέψουν όντως τα δεδομένα του 1974. Αντίθετα, με το σχέδιο Ανάν σε διάφορες παραλλαγές που εξακολουθούν να συζητάνε Λευκωσία και Αθήνα, παρά την απόρριψή του από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, προκρίνουν μια εξέλιξη χίλιες φορές χειρότερη από τη διχοτόμηση (*), δηλαδή να εκχωρήσει ο κυπριακός λαός την κυριαρχία που σήμερα ασκεί τουλάχιστο στις ελεύθερες περιοχές, σε διάφορους τρίτους, δηλαδή στη συλλογική Δύση και στο Χρήμα, μαζί και στην Τουρκία, που, ως σοβαρό κράτος που είναι, δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο, χωρίς πολύ σοβαρούς λόγους να το κάνει. Για μια ευσύνοπτη κριτική του σχεδίου Ανάν παραπέμπω στο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην Καθημερινή, λίγο μετά το δημοψήφισμα του 2004.

Με τα σχέδια που συζητάνε δεν παίρνουν πίσω αυτό που έχασε ο λαός και το κράτος της Κύπρου το 1974, δίνουν και το υπόλοιπο!

– – – – –

(*) Όταν λέμε ότι η διχοτόμηση είναι χίλιες φορές καλύτερα από τους παραλογισμούς των σχεδίων Ανάν, εννοούμε βέβαια πλήρη διχοτόμηση, πιθανώς και με επιστροφές εδαφών έναντι αναγνώρισης ή και ειδικούς περιοριστικούς όρους για τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί ή άλλα μέτρα. Ασφαλώς όχι μια επανένωση δύο κρατιδίων υπό μορφή συνομοσπονδίας που θα ενταχθεί ολόκληρη στην Ε.Ε.. Μια τέτοια λύση θα ήταν απολύτως καταστροφική και θα ενέτασσε από το παράθυρο και την Τουρκία στην ΕΕ, χωρίς εκπλήρωση οποιουδήποτε όρου, με δυσμενέστατες συνέπειες και για την Ελλάδα. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη της ιστορίας των διεθνών συγκρούσεων είναι ένα: Δεν παίζουμε με την κυριαρχία!

Πηγή:kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μέσα στην έξαρση και την κλιμάκωση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού να συνεχίζεται αμείωτη, το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ πραγματοποιεί την τέταρτη εισβολή του στον Λίβανο (1978, 1982, 2006, 2024) στην τελευταία τριακονταετία! Είναι σε αυτές τις συνθήκες που η κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τη μεγαλόνησο σε Νατοϊκή βάση, σε πολεμικό προγεφύρωμα των δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Είναι γνωστό πως, ήδη από το 2021, διεξάγονται στην Κύπρο πολεμικές ασκήσεις μεταξύ βρετανικών, αμερικανικών, εν πολλοίς και ελληνοκυπριακών δυνάμεων. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από την 7η Οκτωβρίου 2023, και με την έναρξη της γενοκτονίας στην Λωρίδα της Γάζας, η έλευση νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων αυξήθηκε, ενώ οι ασκήσεις σε συνδυασμό με διάφορες επιχειρήσεις συνδρομής στην στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, εντάθηκαν.

Οι πληροφορίες δυτικών Μέσων Ενημέρωσης (New York Times κ.α.) κάνουν λόγο για 40.000 μάχιμους πεζοναύτες και στρατιωτικό προσωπικό μονάδων κρούσης των δυνάμεων ΗΠΑ και Βρετανίας, οι οποίες φιλοξενούνται σε εγκαταλειμμένες κυπριακές στρατιωτικές μονάδες της εθνοφρουράς, πέρα από την βρετανική αποικιακή στρατιωτική βάση στο νησί. Oι πληροφορίες επιβεβαιώνονται δε, από τις εκατοντάδες μαρτυρίες Κυπρίων πολιτών, αναφορικά με τις αδιάκοπες προσγειώσεις και απογειώσεις νατοϊκών μεταγωγικών και μαχητικών αεροπλάνων στην βρετανική αεροπορική βάση στο Ακρωτήρι. Ταυτόχρονα, η συγκέντρωση ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων ανοικτά της Κύπρου, επιβεβαιώνει την κρισιμότητα των στιγμών, την πολεμική προετοιμασία και αποφασιστικότητα των ΗΠΑ.

Όσο κι αν επίσημοι φορείς, δηλώνουν ότι η παρουσία στρατιωτικών νατοϊκών δυνάμεων στην Κύπρο, αποσκοπεί στην βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτών που εγκαταλείπουν άρον - άρον τον Λίβανο και των ενδεχόμενων προσφυγικών ροών, είναι προφανές ότι η συγκέντρωση τέτοιων επίλεκτων δυνάμεων αλλά και ο μεγάλος αριθμός τους, αιτιολογείται μόνο ως πολεμική ετοιμότητα για συμμετοχή, ή έστω αρωγή, στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και την πιθανότατη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Αποδεικνύεται πως η πρόσφατη συμφωνία στρατηγικής-αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ, μέρος της οποίας αποτελεί και η προηγούμενη άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο, δεν ήταν παρά ο προπομπός μετατροπής της σε νατοϊκή βάση, χώρο ανάπτυξης του στρατηγικού βάθους της σιωνιστικής οντότητας στην πολεμική αντιπαράθεση με τους αραβικούς λαούς και το Ιράν.

Η παραχώρηση αμυντικών εγκαταστάσεων της Κύπρου στις ΗΠΑ, προεξοφλεί και την μονιμότητα της παρουσίας τους. Προκύπτει η de facto αλλαγή του αμυντικού δόγματος της κυπριακής Δημοκρατίας: Ο κίνδυνος που καθορίζει το αμυντικό της δόγμα, δεν βρίσκεται πλέον στην Πράσινη Γραμμή. Δεν είναι η Τουρκική εισβολή και κατοχή. «Εχθροί» γίνονται πλέον όλοι οι γειτονικοί αραβικοί λαοί. «Εχθροί» βαφτίζονται πλέον η Ρωσία, το Ιράν και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή!

Πότε το Ισραήλ, πότε ο ISIS λειτουργούν ως αιχμή του δόρατος για λογαριασμό της συλλογικής Δύσης και της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού, προκαλώντας αστάθεια, χάος και αιματοκυλίσματα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ενημερώνοντάς μας για τις ζητωκραυγές των τζιχαντιστικών ομάδων στην περιοχή, καθώς και των συμμάχων τους της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» στη Συρία, υπέρ της δολοφονίας του Ηassan Nashrala, επιβεβαιώνουν και τις στενές σχέσεις του σιωνιστικού καθεστώτος και των υπερατλαντικών αφεντικών του, με τους τρομοκράτες του ισλαμικού εξτρεμισμού σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και των αντιστασιακών του οργανώσεων.

Πέρα από τον σοβαρό κίνδυνο εμπλοκής της Κύπρου σε πολεμικές περιπέτειες, η μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισραήλ, οδηγεί σε de facto επιβολή της διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως άλλωστε διεμήνυσε επισημότατα ο Ερντογάν από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Υλοποιεί την πολιτική της διχοτόμησης, που άνοιξε με το σχέδιο Άτσεσον και συνεχίσθηκε ως τον Αττίλα. Καθιστά παρελθόν κι αυτήν ακόμα την «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία»!

Η πολύπλευρη εξωτερική πολιτική του Τουρκικού κράτους, επιτρέπει στον Ερντογάν από τη μια να εκμεταλλεύεται τα αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους Παλαιστινίους και τις αντιαποικιοκρατικές διαθέσεις του Αραβικού κόσμου. Να ξεδιπλώνει τη δική του θρησκευτικο-πολιτική διπλωματία στον ισλαμικό κόσμο. Ενώ από την άλλη επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων, την απομόνωση Ελλάδας και Κύπρου από λαούς και κυβερνήσεις σε ολόκληρο το τόξο από τα Ουράλια έως τη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου. Η απομόνωση του Ελληνικού Κόσμου από παραδοσιακούς λαούς και γείτονες, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, με πλέον προφανή την αναγνώριση του ψευδοκράτους και της Τουρκικής κατοχής στη βόρεια Κύπρο.

Η διαχρονική προσπάθεια της Κύπρου να αποφύγει την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε τις πολιτικές διχοτόμησης που απεργάζονταν ο αμερικανικός παράγοντας σε συνεργασία με τον δοσιλογισμό του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Σ ήμερα, με την de facto μετατροπή της Κύπρου σε νατοϊκή βάση, η πολιτική διχοτόμησης του νησιού επανέρχεται δριμύτερη και επικαιροποιημένη, μέσα από την εμπλοκή της στον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ. Η Τουρκική εισβολή, τώρα «δικαιώνεται».

Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικοί μας ταγοί, οι υποτελείς στα κελεύσματα της «Σωστής Πλευράς της Ιστορίας» που φροντίζουν για τις νέες εθνικές τραγωδίες, θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε μια απελευθερωμένη και δημοκρατική χώρα. Οι υπόλοιποι, όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι δημοσιολογούντες, που προπαγάνδιζαν ξετσίπωτα πως η αντιμετώπιση της Τουρκίας και η λύση του Κυπριακού προϋποθέτει την αποδοχή της κατάπτυστης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και περνάει μέσα από την συμμαχία με το Ισραήλ, την ΝΑΤΟποίηση με τις περίφημες τριμερείς αμυντικές συνεργασίες Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, τώρα τι έχουν να πουν;

Η 1η Οκτωβρίου εορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, θέτουν ξανά επιτακτικά ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης. Θέτουν επί τάπητος την επιβίωση και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ολιγάρχες και οι ελίτ, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στη μεγαλόνησο, έχουν από καιρό κάνει τις επιλογές τους. Ο Ελληνισμός όμως, κυπριακός και ελλαδικός, ο λαός δηλαδή, καλείται από την Ιστορία να κάνει τη δική του επιλογή. Οι καιροί ού μενετοί.

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2024




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σπάνια μια εξωτερική πολιτική χρεοκόπησε τόσο εντυπωσιακά, αλλά και σπάνια μια χώρα εμφανίζεται τόσο «πεθαμένη», χωρίς καν συνείδηση αυτής της χρεοκοπίας.

«Το Καστελόριζο δικαιούται ΑΟΖ». Αυτή τη φράση του υπουργού Άμυνας Νίκου Δένδια διάλεξε για τίτλο της η εφημερίδα «Εστία» το περασμένο Σάββατο 14/9. Ο Υπουργός δηλαδή θεώρησε σκόπιμο να πει κάτι εντελώς αυτονόητο και η εφημερίδα να το αναδείξει ως το κεντρικό της θέμα. (*)

Ο Δένδιας προχώρησε μάλιστα ακόμα περισσότερο δηλώνοντας μια σειρά από φυσιολογικά αυτονόητες για οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θέσεις, δηλαδή ότι το Καστελόριζο είναι ένα «σύμπλεγμα που είναι αναπόσπαστο τμήμα των Δωδεκανήσων» και ότι «οποιαδήποτε προσπάθεια διαχωρισμού από τα Δωδεκάνησα, λόγω της εγγύτητας στις τουρκικές ακτές» συνιστά «έωλο και απορριπτέο ισχυρισμό». Ο Υπουργός πρόσθεσε ότι «οποιαδήποτε αντίθετη άποψη δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή» και ότι «η Ελλάδα επιβάλλεται από το ισχύον Σύνταγμά της να υπερασπιστεί τα δικαιώματα της πατρίδας μας».

Γιατί τα λέει αυτά ο Υπουργός εφόσον δεν έχουν τεθεί υπό αμφισβήτηση, δημοσίως τουλάχιστο, από κανένα; Μήπως είναι η δική του κυβέρνηση, ο δικός του Πρωθυπουργός στον οποίο απευθύνεται; Αυτό άλλωστε μας λέει ο επικεφαλής του τουρκικού κυβερνώντος κόμματος Ομάρ Τσελίκ. Ότι τα λέει στον Μητσοτάκη.

Αλλά για να έχει βγάλει ένα τέτοιο συμπέρασμα ο κ. Τσελίκ και να το λέει προφανώς πιστεύει ότι η άποψη του κ. Μητσοτάκη για το θέμα που έθιξε ο Δένδιας είναι διαφορετική από αυτή του Υπουργού του. Και προφανώς το πιστεύει είτε γιατί ο Μητσοτάκης και ο Γεραπετρίτης το είπαν στους Ερντογάν και Φιντάν, είτε γιατί έχουν κάνει μυστικές και μη ανακοινώσιμες, αλλά ήδη εφαρμοζόμενες συμφωνίες με την Τουρκία με τη μεσολάβηση ΗΠΑ και Γερμανίας. Αλλιώς γιατί ο Τσελίκ επιτίθεται στον Δένδια, αλλά όχι στην κυβέρνηση συνολικά και μάλιστα διαχωρίζει τον μεν από τη δε;

Πριν από μερικά χρόνια η κυβέρνηση Τσίπρα-Κοτζιά μαζί με τη Λευκωσία ξεκίνησαν τη δική τους δήθεν εθνικόφρονα «Μικρασιατική Εκστρατεία» τη υποδείξει (εντολή θα ήταν πιο σωστό να πούμε) του στενού φίλου τους Μπέντζαμιν Νετανιάχου (δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι), μια πολιτική που συνέχισε ενθουσιωδώς η κυβέρνηση Μητσοτάκη-Δένδια ώσπου την άλλαξε, χωρίς καν να μπει στον κόπο να εξηγήσει στους άτυχους πολίτες αυτής της χώρας γιατί την υιοθέτησε και εν συνεχεία γιατί την άλλαξε.

Η πολιτική εκείνη περιέλαβε τον EastMed, που όπως υποστηρίξαμε από τότε δεν επρόκειτο να κατασκευασθεί ποτέ, τη δήθεν «συμμαχία» με το Ισραήλ, τη διεκδίκηση ΑΟΖ έως τον Άρη και θησαυρών πετρελαίου και αερίου, την πλήρη μεταβολή των παραδοσιακών ισορροπιών της ελλαδικής και κυπριακής πολιτικής χάρη στην οποία Αθήνα και Λευκωσία, χωρίς να κερδίσουν απολύτως τίποτα, έχασαν παραδοσιακούς φίλους στη Ρωσία, στον αραβικό κόσμο, το Ιράν, χάρη στους οποίους μπόρεσαν στο παρελθόν να αντισταθούν στον τουρκικό επεκτατισμό και να αντισταθμίσουν τις δυτικές πιέσεις. (Χωρίς τη συμπαράσταση της Ρωσίας κυρίως, αλλά επίσης και των Αδεσμεύτων, του παγκόσμιου Νότου, της Κίνας δεν θα υπήρχε καν Κυπριακή Δημοκρατία). Ακόμα και πριν από τρία χρόνια, ο Μητσοτάκης εξεστράτευε στο αμερικανικό Κογκρέσο εναντίον της παροχής F-16 στην Τουρκία (τώρα η Αθήνα λέει ότι δεν την αφορά αν θα τα δώσουν οι Αμερικανοί!).

Τώρα, μετά από όλα αυτά, έχει ξυπνήσει για τα καλά ο τουρκικός διεκδικητικός εθνικισμός, που διατηρήθηκε εν υπνώσει τα πρώτα 15 χρόνια του Ερντογάν, έχει ανακηρυχθεί τουρκολιβυκό μνημόνιο, έγινε τζαμί η Αγία Σοφία, Ελλάδα και Κύπρος δεν έβγαλαν ούτε μια σταγόνα πετρέλαιο, μετά από 15 χρόνια ακατάσχετης φλυαρίας και εξαπάτησης του ελληνικού λαού για τους θησαυρούς των υδρογονανθράκων, έχουμε αρχίσει έναν ανταγωνισμό εξοπλισμών με την Τουρκία που θα μας καταστρέψει χωρίς να γίνει καμία πολεμική σύγκρουση και είμαστε στο σημείο μηδέν διεθνούς πολιτικο-διπλωματικής επιρροής (ενώ το αντίθετο ακριβώς συμβαίνει με την Τουρκία).

Οι ελληνικές φρεγάτες, που οι ανεκδιήγητοι κυβερνώντες μας Τσίπρας και εν συνεχεία Μητσοτάκης έστελναν στου «διαόλου τη μάνα» στην ανατολική Μεσόγειο να «δείξουν τη σημαία» εκεί, υπερασπιζόμενοι υποτίθεται την ελληνική ΑΟΖ, αποφεύγουν τώρα ακόμα και να εμφανισθούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου όπου εμφανίζονται και απειλούν τα τουρκικά πολεμικά πλοία, για πρώτη φορά μετά την εκδίωξη των Οθωμανών από τα Δωδεκάνησα! Φίλοι-φίδια, οι «σύμμαχοί» μας και η κυβερνητική δειλία απαγορεύουν στον ελληνικό Στόλο να πλέει στο Αιγαίο, του επιβάλλουν όμως να πλέει στην Ερυθρά, για να στηρίξει τη γενοκτονία των Παλαιστινίων. Κι όπως πάμε μπορεί του χρόνου να δούμε τους Τούρκους στις Κυκλάδες και του παραχρόνου στη Ραφήνα. Ο Ερντογάν στέλνει όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία, αλλά πενήντα σκάφη στην Κύπρο στην επέτειο της εισβολής και τα δικά μας ανθρωπάκια κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν και μιλάνε για ιστορικές ευκαιρίες να τα βρούμε με τη γείτονα.

Σπάνια μια εξωτερική πολιτική χρεοκόπησε τόσο εντυπωσιακά (και έχουμε παραλείψει πολλά άλλα κατορθώματα όπως για παράδειγμα τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου), αλλά και σπάνια μια χώρα εμφανίζεται τόσο «πεθαμένη», χωρίς καν συνείδηση αυτής της χρεοκοπίας, του τι της συμβαίνει, παντελώς ανίκανη και απρόθυμη να καταλογίσει ευθύνες και να βγάλει συμπεράσματα από τα βαρύτατα, καταστροφικά σφάλματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων 15 χρόνων, αποτέλεσμα της βαθειάς ξένης εξάρτησης, μπας και διορθώσει ότι μπορεί ακόμα να διορθωθεί, ανίκανη να αντιδράσει σε όσα της συμβαίνουν και να αποτρέψει τα πολύ χειρότερα που θα της συμβούν.

Ανήκουμε στους ελάχιστους που διαφώνησαν την περασμένη περίοδο, επισημαίνοντας εγκαίρως και προβλέποντας ορθά το αδιέξοδο της προηγούμενης πολιτικής που μας είχε υπαγορεύσει για δικούς του λόγους ο Νετανιάχου, αλλά και τον κίνδυνο πολεμικής σύγκρουσης που συνεπαγόταν, αλλά και υπενθυμίζοντας ότι, συνήθως, αυτού του τύπου οι υπαγορευμένες από ξένους «Μικρασιατικές» και «Κυπριακές» εκστρατείες συνήθως καταλήγουν σε κάποιας μορφής Καταστροφές. Δυστυχώς, σχεδόν όλο το ελληνικό «συγκρότημα», «εκσυγχρονιστές», δήθεν «αριστεροί» και δήθεν «εθνικόφρονες» της δεξιάς υποστήριξαν en bloc αυτή την πολιτική. ‘Όπως και σήμερα, δεν βλέπουμε καμιά σοβαρή αντιπολίτευση προς τον καταστροφικό ενδοτισμό και την εξίσου καταστροφική υποτέλεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ούτε από την υποτιθέμενη «αριστερά», ούτε και από τη δεξιά, εντός ή εκτός ΝΔ. Άκρα του τάφου σιωπή ή σπασμωδικοί ψίθυροι χωρίς ειρμό και συνέχεια.

Με δεδομένη μάλιστα και την παγκόσμια αστάθεια, η πολιτική κατευνασμού της Τουρκίας και πλήρους, εξευτελιστικής και αναξιοπρεπούς υποταγής στους δήθεν «Συμμάχους» που ακολουθεί τώρα ο κ. Μητσοτάκης εμπεριέχει σοβαρό κίνδυνο γεωπολιτικής διάλυσης του κυπριακού και ελλαδικού κράτους, αλλά και αυξημένο κίνδυνο να οδηγήσει τελικά σε καταστρεπτική πολεμική σύρραξη με την Τουρκία, με δεδομένο ότι δημιουργεί πολύ εσφαλμένες προσδοκίες στην Άγκυρα για το τι μπορεί ενδεχομένως να αρπάξει από την Κύπρο και από την Ελλάδα.

– – – – – –

(*) Βέβαια είναι μεν αυτονόητο ότι το Καστελόριζο έχει ΑΟΖ, δεν είναι όμως διόλου αυτονόητο το μέγεθός της. Ο φιλόδοξος «εθνοσωτήρας» κ. Δένδιας, που εμφανίζεται τώρα ως εθναμύντορας, φρόντισε να το μειώσει εμμέσως πλην σαφώς, όσο περισσότερο μπορούσε! Επειδή λοιπόν ζούμε στους καιρούς των Λωτοφάγων και επειδή η χώρα μας έχει καταντήσει ανέκδοτο σε όλους τους τομείς, αξίζει να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι, ο ευελπιστών ίσως να διαδεχθεί τον Μητσοτάκη κ. Δένδιας, είναι υπεύθυνος γιατί παραχώρησε εμμέσως στην Τουρκία όλη σχεδόν την δυνάμει ΑΟΖ του Καστελόριζου με τη συμφωνία που υπέγραψε με την Αίγυπτο, τη υποδείξει του τότε Αμερικανού Υπουργού Εξωτερικών Μάικ Πομπέο (φυσικά ευθύνη φέρει και ο Πρωθυπουργός του, ο κ. Μητσοτάκης). Αν η Ελλάδα αποδέχεται ότι ένα πολύ μεγάλο νησί όπως η Κρήτη έχει μόνο 80 τοις εκατό επήρεια στις θαλάσσιες ζώνες, πόση θα έχει το μικροσκοπικό συγκρότημα του Καστελόριζου ακριβώς δίπλα στον όγκο της τουρκικής Ανατολίας;



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Όχι, δεν ήταν σκηνικό έντασης με 5 πολεμικά πλοία, που έστησε η Τουρκία νότια της ν. Κάσου, όπως λένε οι πηχιαίοι τίτλοι των συστημικών ΜΜΕ. Ούτε απλά παρεμπόδιση των ελληνικών θαλασσίων ερευνών στα 6 νμ νότια της Κάσου, μέσα στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και τη δικαιοδοσία της ελληνικής ΑΟΖ.
Ήταν εισβολή στον σκληρό πυρήνα της εθνικής κυριαρχίας και έμπρακτη δήλωση της Τουρκίας ότι τα ελληνικά νησιά δεν υπάρχουν, απλά αποτελούν προέκταση των τουρκικών ακτών και βρίσκονται υπό την κυριαρχία της. Η άτακτη υποχώρηση της ελληνικής πλευράς με το πρόσχημα της αποσυμφόρησης της έντασης(!), της επίλυσης δια της διπλωματικής οδού και η απόσυρση του ερευνητικού πλοίου και των 3 ελληνικών πλοίων από την περιοχή, ισοδυναμεί με δήλωση αποδοχής ότι η Τουρκία έχει κυριαρχία στην περιοχή.

Να, γιατί δεν θα γίνει πόλεμος με την Τουρκία

Όταν ο εχθρός ζητάει εδάφη και η αντίδραση είναι η όπως–όπως αποσυμφόρηση της κατάστασης, άτακτη υποχώρηση και έμπρακτη αποδοχή των τετελεσμένων που επιβάλλει ο εχθρός, τότε δεν γίνεται πόλεμος. Ο εχθρός τα παίρνει αναίμακτα. Ούτε λόγος για επίκληση του Διεθνούς Δικαίου, ούτε λόγος για καταγγελία της Τουρκίας στα Διεθνή θεσμικά όργανα. Η πολεμική ενέργεια της Τουρκίας κουκουλώθηκε και επιλύθηκε σαν καυγαδάκι μεταξύ γειτόνων. Ο Υφυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ και κυβερνητικός εκπρόσωπος, κ. Π. Μαρινάκης, από το οικείο βήμα των TV, περιέγραψε το “συμβάν”, μίλησε για διπλωματικό πυρετό που προηγήθηκε, και μας καθησύχασε ότι επετεύχθη η επίλυση του ζητήματος.

Οι Έλληνες μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι στα ήρεμα νερά του Αιγαίου με υπνωτικά την διακήρυξη των Αθηνών, το μύθευμα της ελληνοτουρκικής φιλίας και τα Μ.Ο.Ε. Ήσυχοι, ατενίζοντας τις “τουρκικές ακρογιαλιές” και τα νόμιμα δικαιώματα της Τουρκίας στο Αιγαίο, που απορρέουν από αυτές, σύμφωνα με μια άλλη έποψη του Δικαίου της Θάλασσας, όπως το ερμήνευσε η κ. Ντόρα Μπακογιάννη και εφαρμόζει το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα για να εξυπηρετήσει την Τουρκία.
Στην Κάσο στις 23 Ιουλίου 2024 αποτυπώθηκε επίσημα ο χάρτης της Γαλάζιας Πατρίδας και του Τουρκολυβικού Μνημονίου και “προσυπογράφτηκαν” από την ελληνική πλευρά.
Η δε πρωτοφανής ενέργεια του Τούρκου ΥΠΑΜ να ευχαριστήσει την κυβέρνηση Μητσοτάκη «για τον σεβασμό της στη θαλάσσια δικαιοδοσία μας και τη συνεργασία», δεν αποτελεί παρά ένα σαφές μήνυμα της Τουρκίας προς πάσα κατεύθυνση, ότι η Αθήνα νομιμοποίησε στην πράξη το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, αναγνώρισε τουρκική υφαλοκρηπίδα και εκχώρησε δικαιώματά της από την ΑΟΖ Ελλάδας -Αιγύπτου.
Οι Έλληνες να πάψουν να ελπίζουν ότι οψέποτε θα δουν μια αξιοπρεπή και εθνωφελή εξωτερική πολιτική. Τουρκοπολιτικοεπιστημονικά ιδρύματα κάθε λογής, στρατευμένα από το σύστημα εξουσίας, έχουν φροντίσει να εθίσουν την ελληνική κοινή γνώμη στην αποδοχή της πολιτικής υποχωρήσεων και παραχωρήσεων. Ελληνικά ΜΜΕ που ταΐζονται από το τουρκικό παρακράτος, τιθασεύουν κάθε αντίδραση και αποκλείουν κάθε φωνή που αποκλίνει από το αφήγημα της ελληνουτουρκικής προσέγγισης.
Το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα παίζει τα ρέστα του στην πλάτη της πατρίδας και του λαού, σε όλα τα επίπεδα. Οικονομική εξαθλίωση, κυριαρχία των καρτέλ παντού, κατάντημα του ελληνικού λαού στους πιο φτωχούς του δυτικού κόσμου, ξεπούλημα κάθε πλουτοπαραγωγικής πηγής σε ημετέρους ολιγάρχες, οικονομικά και κάθε λογής εγκλήματα που δεν θα γίνονταν ανεκτά σε καμία χώρα του πλανήτη, εκτόξευση του δημοσίου χρέους, ακραία περιβαλλοντική καταστροφή και τώρα παραχώρηση εθνικών εδαφών. Και όμως! Η ίδια ελληνική κυβέρνηση που κλείνει το μάτι στην Τουρκία και της παραχωρεί ελληνικά εδάφη, είναι η ίδια που βγάζει πολεμικές ιαχές υπέρ της εδαφικής κυριαρχίας της Ουκρανίας!!! Ο Κ. Μητσοτάκης, πιο θιγμένος και από τον ίδιο τον Ζελένσκυ, κήρυξε τον πόλεμο στη Ρωσία καταδικάζοντάς την ως εισβολέα, εμπλέκεται ενεργά στον πόλεμο στέλνοντας αναρίθμητες ποσότητες οπλισμού στην Ουκρανία, ενώ, ταυτόχρονα, αφοπλίζει τα ελληνικά νησιά και τα εγκαταλείπει γυμνά στις ορέξεις της Τουρκίας!
Την ίδια στιγμή στην επετειακή παρωδία που εκτυλίσσεται κάθε 24 Ιουλίου στο Προεδρικό Μέγαρο για την «αποκατάσταση της Δημοκρατίας», η Kάσος , η Κάρπαθος, αλλά και η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου «κείνται μακράν». Ούτε κουβέντα από τους πολιτικούς αρχηγούς για την ντροπή στην Κάσο! Σαν να μην τρέχει τίποτα. Στην αποστροφή δε του Κ. Μητσοτάκη προς τον Αρχηγό ΓΕΝ, «μας ταλαιπώρησαν λίγο οι γείτονες, αλλά όλα καλά», τα χαμόγελα περίσσευαν!
Τι άλλο χρειάζεται ο ελληνικός λαός για να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει να κάνει απλά με ένα σύστημα εξουσίας νενέκων, έμπλεων φοβικών συνδρόμων έναντι της Τουρκίας, ή, με πολιτικές επιλογές υποχωρήσεων, κατευνασμού και προσέγγισης; Η πραγματικότητα βοά ότι το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα πρακτορεύει υπέρ της Τουρκίας.
Ο ελληνικός λαός, αλλά και το κομμάτι του πολιτικού κόσμου που παραμένει ακόμα υγιές και παρακολουθεί άναυδο την εκπόρνευση της πολιτικής, οφείλουν να αντιδράσουν. Κανένας Σύμμαχος ή εταίρος, ή διεθνής θεσμός, δεν πρόκειται ποτέ να μας υπερασπιστεί, όταν οι ίδιες κυβερνήσεις που εκλέγουμε απεμπολούν τα κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας και ο λαός της παρακολουθεί αδρανής να παραχωρούνται εδάφη της.

Ας μαζέψουμε τα αποθέματα των δυνάμεών μας, ας ενεργοποιήσουμε το φρόνημα που έχουν αδρανοποιήσει οι ήττες, και ας γίνουμε μπροστάρηδες ενός υπέρ πάντων αγώνα για την ανατροπή τους.

 Αθήνα, 25 Ιουλίου 2024
Η Πολιτική Γραμματεία του ΕΠΑΜ

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ για το επεισόδιο στην Κάσο 23/7/2024

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Η νίκη του VMRO στα Σκόπια έφερε δραματικές, αλλά οπωσδήποτε αναμενόμενες ανατροπές. Τώρα, αποδεικνύεται περίτρανα ότι η Συνθήκη των Πρεσπών, μετά τις πρόσφατες σχετικές εξελίξεις, δεν νοείται να εμφανίζεται με διαφορετικό χαρακτηρισμό, από τον προδοτικό.

Η Συνθήκη αυτή, όπως ήδη ξεσκεπάζεται, ήταν απλώς η εισαγωγή, που θα άνοιγε το δρόμο για την ολοκλήρωση του μακροχρόνιου σχεδίου των Σλάβων περί Μακεδονίας. Η νέα πρόεδρος των Σκοπίων Γκορντάνα Σιλιάνοφσκα-Ντανκοβα, είναι σοβαρή επιστήμων, που αγαπά και που εξυπηρετεί με κάθε νόμιμο και μη, μέσον την πατρίδα της. Δεν νοείται, συνεπώς, το αβάσιμο επιχείρημα ότι λέει «σαχλαμάρες», όπως ορισμένοι βολεύονται να το υποστηρίζουν, προκειμένου να δικαιολογήσουν έτσι αυτές τις τραγικές εξελίξεις.

Από τις πρώτες, λοιπόν, στιγμές της προεδρίας της έσπευσε να αναφερθεί σε «σκέψη να γίνει συνέδριο» (της σλαβικής Μακεδονίας) στη Θεσσαλονίκη. Ξεδιπλώνει, έτσι, η νέα πρόεδρος, χωρίς περιστροφές, τη συνέχιση του αρχικού σχεδίου περί δήθεν αλυτρωτισμού, το οποίο ουδέποτε, στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών εγκαταλείφθηκε από τα Σκόπια. Και δεν φοβάται η κυρία πρόεδρος να υπερασπιστεί αυτά που νομίζει ότι ευνοούν τη χώρα της, επειδή πρόκειται για μικρή χώρα.

Να προσθέσω, ότι το σχέδιο του «κράτους Μακεδονίας με πρωτεύουσα τη Θεσσαλονίκη», κάθε άλλο παρά μυστικό ήταν στο διάστημα των τελευταίων δεκαετιών. Αντιθέτως, μια οργιαστική προπαγάνδα δεν έπαψε να κερδίζει συνεχώς έδαφος, παραποιώντας αναίσχυντα την ιστορία. Και στην πατρίδα μας, όποιος είχε τελειώσει, έστω και μόνο το δημοτικό, γνώριζε αυτά τα καταχθόνια σχέδια των Σκοπιανών. Άλλωστε, ο λόγος της δημιουργίας της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών και του ΙΜΧΑ, ήταν ακριβώς η επιστημονική διάψευση των παραμυθιών περί Μακεδονίας.

Και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, για να τεθεί το ερώτημα του τι ακριβώς επεδίωκαν οι ελληνικές κυβερνήσεις του Σύριζα και της ΝΔ, η πρώτη που υπέγραψε την άθλια αυτή Συνθήκη και η δεύτερη που, παρότι υποσχέθηκε πριν έρθει στην εξουσία ότι θα την καταπολεμήσει, έκανε ότι μπορούσε για να την εμπεδώσει; Μήπως, ήλπιζαν ότι, χάρη στη συνθήκη αυτή των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί θα είχαν ικανοποιηθεί, και θα σταματούσαν εκεί τα επεκτατικά τους σχέδια; Δεν θα τολμούσα να αποδώσω τέτοιας έκτασης αφέλεια σε ελληνικές κυβερνήσεις.

Μήπως πίστευαν, ίσως, ότι οι σύμμαχοι, που πίεσαν ασφυκτικά την Ελλάδα, για να ξεπουλήσει το όνομα «Μακεδονία», και όχι μόνο, αλλά και την ανύπαρκτη μακεδονική γλώσσα, παρότι γνώριζαν ότι οι δέκτες ουδεμία σχέση είχαν με αυτά, θα εμπόδιζαν τη συνέχεια των αρχικών σχεδιασμών των Σκοπιανών; Εξαιρετικά, όντως, χλωμό και ένα τέτοιο επιχείρημα, δεδομένου ότι είναι παγκοίνως γνωστό ότι οι σύμμαχοι, αφού ικανοποιηθεί το όποιο αίτημά τους, παύουν στη συνέχεια να απασχολούνται με τις συνέπειές του.

Αλλά, και ποια εξήγηση μπορεί να δοθεί για το αναντίρρητο και εις επήκοον όλων γεγονός, ότι από το 2018 που υπογράφηκε η επαίσχυντη αυτή Συνθήκη των Πρεσπών, οι Σκοπιανοί επιδεικτικά όσο και περιπαιχτικά, έγραφαν τις εξ’ αυτής υποχρεώσεις τους στα παλαιότερα των υποδημάτων τους; Ενώ οι δικοί μας αρμόδιοι αμέριμνοι, ουδόλως αντιδρούσαν.

Είναι, πιστεύω ξεκάθαρο ότι δεν έχει νόημα, να προχωρήσω στην αναζήτηση και άλλων δικαιολογιών, για το πολύπλευρο έγκλημα που συντελέστηκε στις Πρέσπες, καθώς ανήκει και αυτό στην ατέλειωτη σειρά των γονυπετών υπηρεσιών της εξωτερικής πολιτικής, που θίγουν, εξευτελίζουν και θέτουν σε θανάσιμο κίνδυνο τα εθνικά μας συμφέροντα.

Στην απελπιστική κατάσταση, που και πάλι βρίσκεται η Ελλάδα, τίθενται ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα, που φοβούμαι ότι δεν πρόκειται (και αυτά) να απαντηθούν:

1. Είναι ξεκάθαρο ότι τα Σκόπια, και στο μέλλον, όχι απλώς δεν πρόκειται να τηρήσουν τις ανειλημμένες υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τη Συνθήκη των Πρεσπών, αλλά και επιπλέον θα συνεχίσουν απτόητα την εφαρμογή των αρχικών τους σχεδίων, όπως άλλωστε το δήλωσε και επίσημα η νεοεκλεγείσα πρόεδρος τους. Ποια θα είναι η στάση των δικών μας αρμοδίων; Θα παρακολουθούν, αδρανείς να ξετυλίγεται το σχέδιο του δήθεν αλυτρωτισμού, μέχρι την ολοκλήρωσή του;

2. Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον μια συνέντευξη με τους πρωτεργάτες της Συνθήκης των Πρεσπών, προκειμένου να μας πληροφορήσουν, όλους εμάς τους αντίθετους με το ξεπούλημα της Μακεδονίας αν:

*εξακολουθούν να πιστεύουν ότι επρόκειτο για μεγάλη εθνική μας επιτυχία αυτή η Συνθήκη των Πρεσπών, που υπέγραψαν, που υποστήριξαν, και που μερικοί δήλωσαν ότι είναι περήφανοι γι αυτήν και ότι το κλεμμένο όνομα υπήρξε μεγάλη επιτυχία

*εξακολουθούν να θεωρούν ότι σύσσωμος ο ελληνικός λαός, που ξεχύθηκε έξαλλος στους δρόμους για να αποτρέψει αυτό το εθνικό έγκλημα ήταν θύμα ψεκασμών, χαμηλών νοητικών δυνατοτήτων, επρόκειτο για καθυστερημένους, φασίστες και ακροδεξιούς κ.ο.κ;

*αν αισθάνονται ενοχές και μεταμέλεια για τα όσα, σχετικά, έπραξαν, αν αναγνωρίζουν τα τραγικά τους λάθη και αν μετανιώνουν γι αυτά και κυρίως τι προτίθενται να κάνουν από δω και πέρα;

*αν πιστεύουν ότι οι ομολογίες των Σκοπιανών αποτελούν ευκαιρία εγκατάλειψης της προδοτικής Συνθήκης η αν αντιθέτως είναι πεπεισμένοι ότι πρέπει να κάνουμε ότι περνά από το χέρι μας για να υλοποιηθούν οι υποχρεώσεις, που απορρέουν από αυτήν….έστω και εν γνώσει μας ότι δεν πρόκειται να εφαρμοστούν.

Και τώρα; Τι πρέπει, και τι μπορεί να προσπαθήσει η πατρίδα μας, ώστε να σταματήσει εδώ το εθνικά δολοφονικό σχέδιο, που ακολουθείται για τη Μακεδονία; Πως πρέπει να λειτουργήσουμε για να αποδειχθεί ως ευκαιρία επανόδου στην κατάσταση πριν από τις Πρέσπες, η άρνηση εφαρμογής των όρων της Συνθήκης των Πρεσπών;

Οπωσδήποτε, το χειρότερο θα είναι η αδρανής συνέχεια των εξελίξεων. Αλλά, αν όχι η αδράνεια, τότε τι; Και από ποιους;



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη 

Είναι, όντως, ακατανόητη η διαρκής αδιαφορία, με την οποία αντιμετωπίζεται από τους αρμόδιους η, άψογα οργανωμένη επιχείρηση «γαλάζια πατρίδα». Και είναι, επιπλέον, αδικαιολόγητη, καθώς έχει ήδη προηγηθεί και έχει στεφθεί από επιτυχία η ανάλογη περίπτωση των Σκοπίων.

Η προσπάθεια επέκτασης συνόρων, όταν δεν είναι αποτέλεσμα πολεμικών συρράξεων, είναι μακροχρόνια και εξυπηρετείται με πλήθος μεθοδεύσεων, κατά περίπτωση. Στο αρθρίδιό μου αυτό θα αρκεστώ να υπενθυμίσω την εξαιρετικά αποτελεσματική μεθόδευση, η οποία περνά μέσα παραποίηση της ιστορίας στα βιβλία του δημοτικού.

Παράλληλα με όλες τις γελοιότητες, που επί χρόνια εφαρμόστηκαν σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, με τη βοήθεια άνετης χρηματοδότησης, αλλά και με τη χρήση απεριόριστων δόσεων προπαγάνδας, θα αναφερθώ ειδικά εδώ στην πλύση εγκεφάλου, με αφετηρία το δημοτικό, που εφαρμόστηκε στην περίπτωση των Σκοπίων.

Συγκεκριμένα, επί πολλές δεκαετίες, πριν από το δραματικό ξεπούλημα της Μακεδονίας, οι μαθητές του δημοτικού στα Σκόπια, αντί προσευχής το πρωί, μαζεύονταν από τους δασκάλους τους μπροστά σε χάρτη της περιοχής. Σε αυτόν, επάνω στα Σκόπια εμφανιζόταν ένα τεράστιο χέρι. Μάθαιναν, λοιπόν, οι μικροί μαθητές των Σκοπίων, ότι αυτό το μεγάλο χέρι ήταν η Ελλάδα, που παράνομα και καταχρηστικά εμπόδιζε τα Σκόπια να ενωθούν με την υπόλοιπη πατρίδα τους τη Μακεδονία. Οι σχετικές λεπτομέρειες ήταν τόσο συγκινητικές, ώστε συχνά οι μικροί Σκοπιανοί μαθητές έκλαιγαν με λυγμούς, για τη μεγάλη αυτή αδικία, σε βάρος της πατρίδας τους.

Εκτός του ότι, αυτή η μεθόδευση αποδεικνύεται εξαιρετικά αποτελεσματική για την εμπέδωση (ψευδών) πεποιθήσεων, που επεκτείνονται και εκτός της εκάστοτε συγκεκριμένης γεωγραφικής περιοχής, καμία δύναμη στον κόσμου δεν είναι δυνατή, στη συνέχεια της ζωής των μικρών μαθητών, να μεταβάλλει τις έτσι αποκτηθείσες οιονεί βεβαιότητές τους. Αντιθέτως, θα είναι μονίμως στις επάλξεις, προκειμένου να υπερασπιστούν και να πεθάνουν ακόμη, για να ανατρέψουν την κλοπή και την αδικία που συντελέστηκε στα πάτρια (δήθεν) εδάφη τους. Κανένα αποδεικτικό μέσο, καμία εμπειρία κανένα μετέπειτα εύρημα θα είναι ποτέ σε θέση να μεταβάλει αυτό που σφυρηλατήθηκε στην παιδική τους ηλικία.

Καθώς βιώσαμε, ήδη, τις τραγικές συνέπειες όλων αυτών, στη Μακεδονία, θα έπρεπε να είχαμε αποκτήσει τα απαραίτητα αντανακλαστικά για την περίπτωση που κάτι ανάλογο θα μας συνέβαινε και στη συνέχεια. Δυστυχώς, όμως, δεν οπλιστήκαμε αρκετά από τις εμπειρίες του παρελθόντος. Διότι, ανάμεσα βέβαια και σε πολλές άλλες τραγελαφικές μεθοδεύσεις, που με ανεξήγητη παθητικότητα υφιστάμεθα, σχετικά με την επιχείρηση της γαλάζιας πατρίδας, ήδη τώρα πληροφορούμαστε, ότι αυτές επεκτείνονται και στα σχολικά βιβλία.

Οι μικροί Τούρκοι μαθητές διδάσκονται, μέσω αυτών, ότι οι κακοί, οι φαταούλες Έλληνες, κατακρατούν παράνομα όλο το Αιγαίο για τον εαυτό τους, ενώ γύρω στο μισό, αυτό, είναι τουρκικό. Να το επαναλάβω, λοιπόν, ότι στα επόμενα χρόνια καμία προσπάθεια διασκέδασης αυτής της αναλήθειας θα έχει πιθανότητες να εισακουστεί. Οι Τούρκοι, και όχι μόνο, γιατί μέσω των σχολικών βιβλίων διαχέονται οι πληροφορίες παντού, θα είναι αδύνατον να μεταπειστούν ότι το μισό Αιγαίο δεν τους ανήκει, και θα είναι πρόθυμοι να δώσουν ακόμη και τη ζωή τους για να το εξασφαλίσουν.

Και ενώ η κατάσταση έχει γίνει τόσο σοβαρή, και ενώ απαιτείται η λήψη άμεσων και όσο γίνεται πιο αποτελεσματικών μέτρων, οι δικοί μας αρμόδιοι ισχυρίζονται ακόμη και τώρα, ότι δήθεν «καταγράφεται βελτίωση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις», αλλά και ακόμη ότι υπάρχει θετικό έδαφος για «ανταλλαγή φιλικών επισκέψεων». Μωραίνει κύριος ον βούλεται απολέσαι.

Από δικής μας πλευράς, για να υπάρξει ελπίδα ανατροπής στο μέλλον, αυτών των παγιωμένων και άκρως απειλητικών καταστάσεων, το πρώτιστο απαιτούμενο είναι αυτό της εμπέδωσης της ιστορικής αλήθειας, της συστηματικής, και σε διεθνές περιβάλλον απεμπόλησης της παραποίησης της ιστορίας, της ενίσχυσης και της ανύψωσης του πατριωτικού αισθήματος, της σύνδεσης με το ένδοξο παρελθόν μας και της απόρριψης της όποιας υπόθεσης, ότι είμαστε δεδομένοι και γονυκλινείς. Οι σχέσεις μας με τη Δύση είναι, όντως, πολύτιμες, αλλά μέχρι του σημείου που δεν μας εξαφανίζουν από προσώπου Γης. Συγκεκριμένα, ουδέποτε θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να απειλούμαστε δακτυλοδεικτούμενοι από τη Ρωσία, σε περίπτωση γενικευμένης σύρραξης, επειδή όντως υπήρξαμε «βασιλικότεροι του Βασιλέως», στην επίδειξη μίσους εναντίον της.

Αλλά, το χειρότερο που μας συμβαίνει, από την άποψη μακροχρόνιων συνεπειών, είναι η συστηματική αφαίρεση, από τα σχολικά μας βιβλία, όλων εκείνων των συμβάντων που δικαιολογημένα μας κάνουν περήφανους και μας εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαγωγή και ενδεδειγμένες, κατά περίπτωση, αντιδράσεις απέναντι σε φίλους, εταίρους και εχθρούς. Τώρα, περισσότερο από ποτέ άλλοτε, επιβάλλεται να διερωτηθούμε, γιατί ακριβώς λειτουργούμε με τόσο ανεγκέφαλο τρόπο. Και αφού έχουμε την απάντηση, να αλλάξουμε ρότα.



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πέρασαν 20 χρόνια από το εκκωφαντικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. 24 Απριλίου 2004 είχε γίνει το δημοψήφισμα με το οποίο οι Κύπριοι παρά τη λυσσαλέα προπαγάνδα, είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 76%!

20 χρόνια μετά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μας θυμίζει τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο, αλλά και ποια είναι η εξέλιξη του Κυπριακού, μέχρι και σήμερα.

Συγγραφέας τριών βιβλίων για το σχέδιο Ανάν και την συντριπτική απόρριψη του, ο κ.Κωνσταντακόπουλος μιλά για όσους πολέμησαν εκείνους τους λίγους που υποστήριζαν το ΟΧΙ στην Αθήνα κι όχι να επιλυθεί δήθεν το Κυπριακό.

«Ευτυχώς επικράτησε η υγιής ανασφάλεια των Κυπρίων», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, υπενθυμίζοντας ότι το κλίμα άλλαξε υπέρ του ΟΧΙ, τον τελευταίο μήνα πριν από το δημοψήφισμα. Αυτό που θα προέκυπτε αν είχε υπερισχύσει το ΝΑΙ θα ήταν ένα «κράτος» το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και τελικά η Κύπρος θα επέστρεφε σε καθεστώς αποικίας. «Το σχέδιο Ανάν εντάσσεται στην τερατώδη ανάπτυξη του ολοκληρωτισμού στη Δύση», υποστηρίζει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

«Αν συμβεί οτιδήποτε στην Κύπρο, όποια ελληνική κυβέρνηση κι αν βρίσκεται στην εξουσία, θα έχει πρόβλημα. Μεταξύ των πολλών κατορθωμάτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ότι έχει αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις όποιες συζητήσεις κάνει με την Τουρκία», τονίζει.

«Κύπρος και Ελλάδα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν χαθεί η Κύπρος και η Ελλάδα θα χαθεί.Ισχύει και το αντίστροφο… Το 2004 ο κυπριακός λαός έβαλε φρένο στην καταστροφή του κράτους του, που θα είχε φοβερές συνέπειες και στην Ελλάδα…Βέβαια μπορεί το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου να μην κατάφερε να διαλύσει την κυπριακή δημοκρατία, αλλά το 2010, λίγο έλειψε να διαλύσει την ελληνική. Τώρα έχουμε τον κ.Μητσοτάκη που θέλει να βρει λύση για το Αιγαίο. Πως θα βρει λύση με το κυπριακό άλυτο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Γράφει ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΥΛΟΣ

Η κυρία Θεοδώρα Μπακογιάννη είναι αναμφίβολα μια τραγική πολιτική προσωπικότητα. Ίσως η τραγικότερη της Μεταπολίτευσης. Όχι διότι δεν κατόρθωσε ποτέ, παρά την ακόρεστη επιθυμία της, να ηγηθεί του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας. Ούτε διότι είδε να της «κλέβει» το Πρωθυπουργικό όνειρο ο μικρός αδελφός της.

Ούτε καν διότι ως Πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για τη Θράκη δεν κατόρθωσε, όπως δείχνει η πραγματικότητα στη Θράκη, επί τέσσερα χρόνια κατά την προηγούμενη διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας να υλοποιήσει ουσιαστικές πολιτικές ανάσχεσης της τουρκοποίησης της ευαίσθητης στρατηγικής αυτής ακριτικής καρδιάς της Ελλάδος.

Ούτε ακόμη, διότι κατάφερε, συνειδητά ή ασυνείδητα, να αποστερήσει από το κόμμα της πέντε ολόκληρες μονάδες στη Θράκη, κατά τις επαναληπτικές εθνικές εκλογές του 2023, με την απερίσκεπτη εκείνη «απειλητική» υπενθύμισή της -σε δημόσια θέα και παρουσία του βουλευτή Ροδόπης του κόμματός της, Ευριπίδη Στυλιανίδη- προς τους Έλληνες μουσουλμάνους ψηφοφόρους ότι αν δεν ψηφίσουν το κόμμα της δεν θα έχουν, τρόπον τινά, στον ήλιο μοίρα.

Αλλά διότι είναι η μοναδική ίσως πολιτική προσωπικότητα της Μεταπολίτευσης που κατόρθωσε να στρέψει εναντίον της έναν αρχηγό κράτους φίλιου προς τη χώρα μας και να εισπράξει την πρωτόγνωρη στη σύγχρονη ελληνική πολιτική ιστορία άκρως ντροπιαστική δημόσια στηλίτευσή της, όταν ο Πρόεδρος της Σερβίας Αλεξάνταρ Βούτσιτς τη διαπόμπευσε διεθνώς, την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2024, με την ιστορική πλέον αποστροφή «Ντόρα, ντροπή σου!».

Επρόκειτο, όντως, για μια μοναδική στην ιστορία των διμερών σχέσεων Ελλάδας-Σερβίας αντίδραση ενάντια στον άκρως επιζήμιο για τις τύχες των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου ρόλο της ιδίας ως Ειδικής Εισηγήτριας υπέρ της ένταξης του ψευδοκρατιδίου, στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, προχθές, Τρίτη 16 Απριλίου, αποκαλύφθηκε με τον πλέον τραγικά απροκάλυπτο και κυνικά ωμό τρόπο, η ανίερη σύμπραξη της Ελληνικής Κυβέρνησης, διαμέσου της κ. Μπακογιάννη, με τη Γερμανία και την Τουρκία, στη διαδικασία ψήφισης της υποψηφιότητας ένταξης του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης.

Μια σύμπραξη που αποσκοπεί στο να επιτύχει για πρώτη φορά στην ιστορία της Ευρωπαϊκής Ένωσης την είσοδο στο Συμβούλιο ενός ψευδοκρατιδίου, με ύπαρξη οφειλόμενη σε μονομερή de facto και όχι de jure απόσχιση από τη Σερβία, το οποίο δεν έχει αναγνωριστεί ως ανεξάρτητο κράτος από σειρά χωρών μελών της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Κύπρου!

Πράγματι, με 131 ψήφους υπέρ, 29 κατά, και 11 αποχές, η προχθεσινή ψηφοφορία στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης στο Στρασβούργο αποφάνθηκε υπέρ της ένταξης του αλβανικού αυτού κρατικού μορφώματος του Κοσόβου στο Συμβούλιο.

Πρόκειται για την προτελευταία πράξη του δράματος της εγκληματικής στάσης της Ελλάδας εναντίον της Σερβίας και κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου, στάση που -όπως και ο Μιχάλης Ιγνατίου και εμείς εδώ στην Hellas Journal και στην εφημερίδα Δημοκρατία δείξαμε- φέρει τη σφραγίδα της κ. Μπακογιάννη, βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και της Ελληνικής Κυβέρνησης, κατόπιν επιταγής του διεθνούς παράγοντα και δη της Γερμανίας, γνωστής για την ιστορικά ανελέητη στάση της κατά της Σερβίας.

Κι αν κάποιοι, αφελώς ή δολίως, επιχειρούν -μιμούμενοι τους αποτυχημένους τακτικούς ελιγμούς της κ. Μπακογιάννη, η οποία λόγω της δημόσιας κατακραυγής κατέφυγε προ ημερών μέχρι και στην Κύπρο προσπαθώντας μάταια να καλοπιάσει τους βουλευτές του πολύπαθου νησιού μας να της παρέχουν πολιτική κάλυψη στο ανοσιούργημά της- να ισχυριστούν ότι η καταστροφική ζημία κατά του σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου είναι έργο και ευθύνη μόνον της Ελληνίδας βουλευτή και πρώην Υπουργού Εξωτερικών και όχι και της Ελληνικής Κυβέρνησης εν συνόλω, η χθεσινή συνεδρίαση του Συμβουλίου της Ευρώπης τους διαψεύδει πανηγυρικά.

Διότι ήταν εκεί, όπου υπό την προεδρεία του Έλληνα Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης και πρώην Υπουργού κυβερνήσεως της Νέας Δημοκρατίας επί Κώστα Καραμανλή, Θοδωρή Ρουσόπουλου, τέσσερεις βουλευτές της κυβερνώσας παράταξης της ΝΔ υπερψήφισαν τη θετική εισήγηση Μπακογιάννη, συντασσόμενοι έτσι με τους 18 Τούρκους συναδέλφους τους, αλλά και πολλούς άλλους, Αλβανούς, Γερμανούς, Νορβηγούς, Σουηδούς, Φινλανδούς και ούτω καθεξής, στην επιβράβευση της Πρίστινα για την εξακολουθούμενη εθνοκάθαρση που επιτελεί σε βάρος των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου.

Τί κι αν, όπως μας ενημέρωσαν προ ημερών στρατιωτικές πηγές του ελληνικού Υπουργείου Εθνικής Άμυνας, στις 20 Οκτωβρίου του 2022 ο τότε Υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος είχε -κατά την επίσημη συνάντησή του στο Πεντάγωνο με τον Αρχηγό του Σερβικού Γενικού Επιτελείου Ενόπλων Δυνάμεων, παρουσία και του Έλληνα τότε Α/ΓΕΕΘΑ Κωνσταντίνου Φλώρου- εκμυστηρευθεί στον Σέρβο Α/ΓΕΕΝ ότι «στη Θράκη η Τουρκία επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό της Κόσοβο»;

Γνώριζε, βλέπετε, πολύ καλά ο Καβαλιώτης βουλευτής της ΝΔ και τότε ΥΠΑΜ τί μεθοδεύει συστηματικά η Τουρκία δίπλα από την εκλογική περιφέρειά του. Αυτό, ωστόσο, φαίνεται να μην το γνωρίζει ή να το αγνοεί σκοπίμως (;) ο Ευρυπίδης Στυλιανίδης, βουλευτής της ΝΔ στο νομό Ροδόπης, ο οποίος απτόητα υπερψήφισε κι εκείνος, μαζί με την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και τους κομματικούς ομόσταυλούς τους Γιώργο Σταμάτη και Άννα Ευθυμίου, την ένταξη του ψευδοκρατιδίου, στέλνοντας δυστυχώς de facto μήνυμα στην Τουρκία ότι μπορεί ελεύθερα να συνεχίζει τις διαδικασίες κοσοβοποίησης της Θράκης, με την ανοχή, αν όχι και τη σιωπηρή συγκατάθεση, της Ελληνικής Κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας.

Κι αν κάποιοι νομίζουν ότι ο μεν πρώην Υπουργός Παναγιωτόπουλος είπε αυτό που είπε περί κοσοβοποίησης της Θράκης για λόγους συμπαράστασης στον Σέρβο Α/ΓΕΕΔ, ο δε βουλευτής Ροδόπης της ΝΔ Στυλιανίδης ψήφισε υπέρ του Κοσσυφοπεδίου με «ορθή (γεω)πολιτική κρίση», η Κυριακή των Ευρωεκλογών κοντή γιορτή. Τότε θα φανεί εάν το αυτονομιστικό τουρκικό κόμμα ΚΙΕΦ δαπανά εκατομμύρια δολάρια τουρκικής προελεύσεως απλώς και μόνον για να …ενισχύσει ευγενώς το έργο της Ελληνικής Πολιτείας στη Θράκη.

Το βέβαιον είναι ότι η ανωτέρω τετράδα βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας που υπερψήφισε την πρόταση Μπακογιάννη, ενέγραψε πλέον τα ονόματά της στις δέλτους ντροπής και ονείδους της σύγχρονης ελληνικής πολιτικής ιστορίας, επιβεβαιώνοντας μαζί με τον Θοδωρή Ρουσόπουλο ότι η κυβερνώσα την Ελλάδα πολιτική παράταξη της Νέας Δημοκρατίας έχει για κάποιο λόγο αποφασίσει να βάλει πλάτες σε ποινικούς εγκληματίες και αποσχιστές των Βαλκανίων και να καταστεί ευεργέτης της μεγάλης Αλβανίας που είναι και το όραμα των Τιράνων, τα οποία ευρίσκονται πίσω από την Πρίστινα και τον Αλβανό Πρωθυπουργό Κούρτι.

Την τιμή των Ελλήνων και της Ελλάδας διέσωσαν προχθές τρεις Έλληνες βουλευτές: η εξ Ελλάδος Νίνα Κασιμάτη (ΣΥΡΙΖΑ), η οποία κατέφθασε στο Στρασβούργο ύστερα από μαραθώνιο ταξίδι από τις Ηνωμένες Πολιτείες για να προλάβει την ψηφοφορία, και οι εκ Κύπρου Χριστιάνα Ερωτοκρίτου (ΔΗΚΟ) και Γιώργος Λουκαΐδης (ΑΚΕΛ).

Οι τρεις τους καταψήφισαν την εκτρωματική πράξη ένταξης του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, προκαλώντας μάλιστα την μήνιν της αδελφής του Έλληνα Πρωθυπουργού για το ότι δεν υποτάχθηκαν στις ιδιοτελείς μεθοδεύσεις της.

Κι αν η Κύπρος ήταν αυτονόητο ότι θα καταψήφιζε, το γεγονός ότι η Νίνα Κασιμάτη απέρριψε την εισήγηση Μπακογιάννη, επιδεικνύοντας συνεπή πολιτική στάση με γνώση της διεθνούς πραγματικότητας και γνώμονα το εθνικό συμφέρον και όχι τη συστημική ανέλιξή της, ήταν κάτι που, όπως πληροφορούμαστε, εξόργισε την εισηγήτρια πρώην Υπουργό Εξωτερικών.

Η χθεσινή συζήτηση στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Ευρώπης κατέδειξε πολλά αλγεινά και σκοτεινά σημεία της στάσης της Ελλάδας κατά της Σερβίας και του Σερβικού λαού, τα οποία αποτυπώνονται με σαφήνεια στις τοποθετήσεις βουλευτών κατά τη συζήτηση της ψήφισης της ένταξης του Κοσσυφοπεδίου.

Καταρχήν, είχαν απόλυτο δίκαιο όσοι ισχυρίζονταν ότι η μεθόδευση ένταξης του ψευδοκρατιδίου δεν ήταν ατομική επιδίωξη της κ. Μπακογιάννη αλλά πολιτική θέση της Ελληνικής Κυβέρνησης. Αυτό προκύπτει τόσο από τις θετικές ψήφους όλων των βουλευτών του κυβερνώντος κόμματος της Νέας Δημοκρατίας, όσο και από τη στάση του Προέδρου της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης, κ. Θοδωρή Ρουσόπουλου. Ο οποίος όχι μόνο φρόντισε επιμελώς να απορριφθούν όλες οι υποβληθείσες από πλευράς Σερβίας τροποποιήσεις που βουλευτές της ενδιαφερόμενης χώρας πρότειναν προκειμένου να αποδεχθεί την απόφαση ένταξης του Κοσσυφοπεδίου. Αλλά και εγκαλούσε με θράσος στην «τάξη» τους Σέρβους βουλευτές που με τις εισηγήσεις τους προσπαθούσαν απέλπιδα μέσα σε μια προκαθορισμένη διαδικασία να κραυγάσουν τα δεινά που πάσχει μέχρι και αυτή την ώρα ο Σερβικός λαός του Κοσσυφοπεδίου. Δεινά που σε θλιβερή αντίθεση με την κ. Μπακογιάννη είχε την τιμιότητα να επισημάνει δημόσια ο Αμερικανός Ειδικός Απεσταλμένος για τα Δυτικά Βαλκάνια Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών Ευρωπαϊκών και Ευρασιατικών Υποθέσεων, Γκάμπριελ Εσκομπάρ.
Επιπλέον, έχοντας στην πλάτη της τόσο την κατακραυγή της ελληνικής κοινής γνώμης όσο και τη διεθνή διαπόμπευσή της από τον Σέρβο Πρόεδρο, η κ. Μπακογιάννη τόνισε, σε έναν αποτυχημένο ελιγμό δικαιολόγησης των πεπραγμένων της, ότι κλήθηκε, και της ζητήθηκε (από ποιούς άραγε;), να γνωμοδοτήσει περί της εισόδου του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο, και όχι να εκφράσει τη δική της γνώμη ή την ελληνική εθνική γραμμή αναφορικά με την αναγνώριση του ψευδοκρατιδίου. Ομολόγησε δηλαδή μέσα στην ανάγκη της να αυτοπροστατευθεί, ότι ο ρόλος της εν προκειμένω ήταν να διεκπεραιώσει σχέδια τρίτων και όχι θέση της Ελλάδας.
Επιπλέον, απέδειξε ότι στερείται ευρηματικότητας στην προσπάθειά της να παραπλανήσει την κοινή γνώμη προκειμένου να μην γίνει αντιληπτή η στρατηγική του «βατράχου που σιγοβράζει στην κατσαρόλα», με την οποία οι εντολοδότες της οδηγούν σταδιακά το Κοσσυφοπέδιο στην de jure αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος, με πρώτο βήμα την ένταξή του στην ευρωπαϊκή οικογένεια ως το πρώτο μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης που εισάγεται δίχως να είναι αναγνωρισμένο από τον ΟΗΕ και τη διεθνή κοινότητα.
Είναι δε ασύλληπτης έκτασης ο εμπαιγμός της Σερβίας και του Σερβικού λαού του Κοσσυφοπεδίου από την κ. Μπακογιάννη, αφού αφενός η ίδια ομολόγησε εκ νέου προχθές στο Στρασβούργο ότι: «Εντόπισα τρία κύρια εκκρεμή ζητήματα για τα οποία χρειαζόταν επείγουσα δράση. Συγκεκριμένα, η εφαρμογή της απόφασης του συνταγματικού δικαστηρίου του Κοσσυφοπεδίου για το μοναστήρι Visoki Dečani, οι παράνομες απαλλοτριώσεις γης των περιουσιών της σερβικής μειονότητας και η ίδρυση της ένωσης δήμων με σερβική πλειοψηφία». Αφετέρου όμως, επέλεξε σκοπίμως να αποδεχθεί τη λύση μόλις ενός εξ αυτών των ζητημάτων, και μάλιστα μερικώς, με απλή έγγραφη διαβεβαίωση του Κοσοβάρου Πρωθυπουργού Κούρτι, για να παρακάμψει τα ζωτικής σημασίας άλλα δύο, για τα οποία παρέπεμψε τον υπό εθνοκάθαρση Σερβικό πληθυσμό του Κοσσυφοπεδίου στις καλένδες των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων: «…σε περίπτωση που η Επιτροπή Υπουργών αποφασίσει να αποδεχθεί την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου, κάθε περίπτωση παράνομης απαλλοτρίωσης γης θα υπόκειται στον έλεγχο του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων»!
Κι ενώ για την περίπτωση των περιουσιακών στοιχείων των Σερβικών Ορθοδόξων Μοναστηριών χρύσωσε το χάπι στους Σέρβους χρησιμοποιώντας ως άλλοθι την (απλώς υποσχεθείσα ως τώρα) επιστροφή των γαιών ενός μόνο Μοναστηριού, δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να πράξει το ίδιο και για το κρισιμότατο ζήτημα της ίδρυσης του Συνδέσμου Σερβικών Δήμων Κοσσυφοπεδίου: «…θεωρώ την ίδρυση του Συνδέσμου ως μονομερές εσωτερικό ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου, το οποίο επηρεάζει μόνο τους πολίτες του Κοσσυφοπεδίου. Με αυτό κατά νου, καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για την υλοποίησή του. Δυστυχώς, αυτό το θέμα δεν μπόρεσε να διαπραγματευτεί σε κενό. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι από το 2013 η ίδρυση του Συνδέσμου ήταν ο ακρογωνιαίος λίθος του διαλόγου που διευκόλυνε η ΕΕ μεταξύ Βελιγραδίου και Πρίστινα». Κατανοητή βέβαια η στρατηγική της κ. Μπακογιάννη, καθώς δεν θα ήθελε ασφαλώς να φέρει την Πρίστινα προ εκπλήξεως όταν με τυχόν αναγνώρισή τους οι Σερβικοί Δήμοι των περιοχών όπου το 99% του πληθυσμού είναι Σέρβοι θα αποσχίζονταν ευλόγως για να ενωθούν με το κράτος της Σερβίας…
Επιπλέον, με ανάρτησή της μετά την ολοκλήρωση της ψηφοφορίας η κ. Μπακογιάννη ομολόγησε ότι το μόνο που κατάφερε να πετύχει μέσα σε 300 ημέρες έντονης προσπάθειας με τους άτεγκτους Κοσοβάρους να της κάνουν τη ζωή δύσκολη, ήταν να επιστραφούν 24 εκτάρια κλεμμένης από την Πρίστινα γης στο Μοναστήρι Βισόκι Ντέτσανι. Οπότε, είναι προφανής ο λόγος για τον οποίο η ίδια εγκατέλειψε εν τέλει στο έλεος του Θεού τους υπό εθνοκάθαρση Σέρβους του Κοσόβου, και πρότεινε την ένταξη του ψευδοκρατιδίου στο Συμβούλιο μετατρέποντας ξαφνικά, με τρόπο αντιδεοντολογικό και ανήθικο, τα υπόλοιπα προαπαιτούμενα ζωής και θανάτου των Σέρβων σε επιπόλαια ευχολόγια που θα τα πραγματώσει κάποτε στο μέλλον η Ευρώπη!
Θέλετε και το καλύτερο; Τη Δευτέρα 15 Απριλίου, μια μόλις ημέρα προτού η κ. Μπακογιάννη βάλει το Κοσσυφοπέδιο στο Συμβούλιο της Ευρώπης κάνοντας τα στραβά μάτια στην απουσία κράτους δικαίου, την οποία η ίδια ταυτόχρονα και σχιζοφρενικά ομολογεί, η Επιτροπή των Μονίμων Αντιπροσώπων της ΕΕ αποφάσισε να απαιτήσει από τη Σερβία να συμφωνήσει στην «κανονικοποίηση» των σχέσεών της με το μη αναγνωρισμένο Κοσσυφοπέδιο, κάτι που με άλλα λόγια σημαίνει την επίσημη αναγνώρισή του ως ανεξάρτητο κράτος! Αν μάλιστα η Σερβία αρνηθεί αυτήν την αποκαλούμενη «κανονικοποίηση», τότε η ενταξιακή διαδικασία της στην Ευρωπαϊκή Ένωση κινδυνεύει με επ᾽ αόριστον πάγωμα. Αναγκάζει, δηλαδή, κατ᾽ ουσίαν η κ. Μπακογιάννη τη Σερβία να θυσιάσει τον σερβικό λαό του Κοσσυφοπεδίου στον βωμό της ένταξής της στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Είναι πολλά ακόμη. Αυτά όμως αρκούν, για να δείξουν ότι πρέπει να είσαι πραγματικά άνθρωπος με μεγάλα αποθεματικά πολιτικής κακίας και πολιτικής σχιζοφρένειας για να δέχεσαι να γίνεις πρώτος στον 21ο αιώνα στρατηγικός θεμελιωτής της μεγάλης Αλβανίας και ταυτόχρονα να ανοίγεις τον δρόμο για την κοσοβοποίηση της Θράκης και της Κύπρου, νίπτοντας παράλληλα τας χείρας σου εμπρός στην εν εξελίξει εθνοκάθαρση ενός ομόδοξου Ορθόδοξου λαού. Εθνοκάθαρση την οποία μάλιστα, ω της τραγωδίας, ανέχεσαι επ᾽ ονόματι της προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων!


πηγή: hellasjournal



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Κίνηση με καταστροφικές συνέπειες για τον Ελληνισμό ήταν η υπερψήφιση από τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας της αναγνώρισης του Κοσόβου, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο κάποτε ανήκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία και αποσπάστηκε βίαια με τον πόλεμο του 1999 από το σερβικό εθνικό «κορμό» όπως συνέβη το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Δύο περιπτώσεις ακριβώς ίδιες.

Γιατί από την ενέργεια αυτή θα ανοίξει ο δρόμος για την αναγνώριση τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους ως «κανονικού» κράτους από την Ευρώπη.

Mονο τυχαία δεν είναι η δήλωση του πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη προσερχόμενου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, όπου δήλωσε ικανοποιημένος από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία, προσθέτοντας ότι «βλέπει πρόοδο στο Κυπριακό» εν μέσω κλιμακούμενων προκλήσεων της Άγκυρας!


Είναι χαρακτηριστικό ότι καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν είχε καν διανοηθεί να προχωρήσει σε έμμεση αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από το σερβικό εθνικό κορμό για τον απλούστατο λόγο ότι θα αποδεχόμασταν το «νόμιμο» της τουρκικής απαίτησης να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».

Οι δύο περιπτώσεις είναι ακριβώς όμοιες. Εισβολή και κατοχή τμήματος ενός ανεξάρτητου κράτους και εν συνεχεία ανακήρυξη του τμήματος αυτού ως ανεξάρτητου, το οποίο κατέχεται δια της στρατιωτικής ισχύος, και εν τέλει αναγνώριση του.

Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της εισβολής της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία με την απόσχιση εθνικού τμήματος της Δημοκρατίας της Σερβίας από ξένες δυνάμεις, εν προκειμένω το ΝΑΤΟ.

Μάλιστα στην περίπτωση της βόρειας Κύπρου υπάρχει και ένα στοιχείο επιπλέον: Η Τουρκία ήταν βάσει της συνθήκης της Ζυρίχης «εγγυήτρια» δύναμη και είχε δυστυχώς την νομική δυνατότητα να εισβάλει οπότε αυτή κρίνει.

Τότε έκρινε ότι απειλούνται οι Τουρκοκύπριοι, το ΝΑΤΟ όμως είχε εισβάλει εντελώς αυθαίρετα (δεν νομιμοποιήθηκε, η επιχείρηση του από τον ΟΗΕ)

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και στην δυτική Θράκη.

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην βόρεια Κύπρο ήταν τουρκικής καταγωγής και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Κοσόβου ήταν αλβανικής καταγωγής.

Αυτό μόνο αρκούσε. Ποια θα είναι η διαφορά με την δυτική Θράκη;




πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Σταύρου Λυγερού

“Πισώπλατη μαχαιριά” χαρακτήρισε το Βελιγράδι ουσιαστικά τη θέση της ελληνικής κυβέρνησης –έτσι όπως την εξέφρασε όχι μόνο η Ντόρα Μπακογιάννη, αλλά και οι άλλοι βουλευτές της ΝΔ– στο Συμβούλιο της Ευρώπης σε σχέση με το Κόσοβο. Στην πραγματικότητα, όμως, είναι και πισώπλατη μαχαιριά στην Κυπριακή Δημοκρατία, επειδή δημιουργεί προηγούμενο, το οποίο η Άγκυρα οραματίζεται να επαναλάβει και στη Θράκη.

Η πολιτική της Δύσης στα Βαλκάνια υπαγορευόταν πάντα από την επιδίωξη να εκτοπιστεί η ρωσική επιρροή από την περιοχή. Μετά την κατάρρευση του Ανατολικού Συνασπισμού, αυτή η επιδίωξη –μεταξύ άλλων– οδήγησε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και σε μία σειρά κρίσεων στην επικράτειά της. Για την ακρίβεια, οδήγησε το 1995 στη συμφωνία του Ντέιτον (με την οποία ιδρύθηκε το θνησιγενές κράτος της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης), στον βομβαρδισμό της Σερβίας και το 1999 στην απόσχιση του Κοσόβου, το 2001 στη συμφωνία της Αχρίδας (μεταξύ του σλαβικού και του αλβανικού στοιχείου της τότε FYROM) και το 2018 στη Συμφωνία των Πρεσπών.

Στο ίδιο πλαίσιο εγγράφεται η πίεση των Αμερικανών –με τη σύμπραξη Ευρωπαίων– για διπλωματική αναγνώριση του Κοσόβου από όσα δυτικά και φιλοδυτικά κράτη δεν το έχουν ήδη αναγνωρίσει. Υπενθυμίζουμε ότι –με πράσινο φως από τη Δύση– το Κόσοβο ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος το 2008. Μέχρι τότε, ήταν προτεκτοράτο του ΟΗΕ, στην πραγματικότητα της Δύσης. Το Κόσοβο έχουν αναγνωρίσει τα μισά σχεδόν κράτη-μέλη του ΟΗΕ. Ας σημειωθεί ότι υπάρχει μία μειονότητα κρατών-μελών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που για διάφορους λόγους δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο. Ο βασικός λόγος είναι πως το Κόσοβο ιδρύθηκε ως κράτος-προτεκτοράτο μετά τον ακρωτηριασμό της Σερβίας, ο οποίος προέκυψε από τη στρατιωτική επέμβαση της Δύσης.


Αρκετά κράτη δεν θέλουν να νομιμοποιήσουν μία πράξη, η οποία καταπάτησε ωμά την αρχή για το απαραβίαστο των συνόρων (την έχει υπογράψει η Δύση) κι αναπόφευκτα δημιούργησε προηγούμενο, το οποίο το βρήκε μπροστά της η Δύση όταν η Ρωσία προσάρτησε επαρχίες της Ουκρανίας. Η Ισπανία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο λόγω Καταλονίας και η Ρουμανία λόγω Υπερδνειστερίας. Είναι προφανής ο λόγος που η Κυπριακή Δημοκρατία δεν αναγνωρίζει το Κόσοβο.

Αλλά και η Ελλάδα, αν ολοκληρώσει την διπλωματική αναγνώρισή του, με ποιο επιχείρημα θα διαμαρτυρηθεί αύριο αν τεθεί αντίστοιχο θέμα για τους Τουρκοκύπριους, οι οποίοι σήμερα συμμετέχουν στο Συμβούλιο της Ευρώπης ως εκπρόσωποι του ψευδοκράτους με την ιδιότητα του παρατηρητή; Επιπλέον, είναι κοινός τόπος ότι οι Τούρκοι ονειρεύονται να επαναλάβουν στη Θράκη όσα έπραξαν το 1974 στην Κύπρο.

Δυτικές πιέσεις στην Αθήνα

Αν και το εθνικό συμφέρον επιβάλει ξεκάθαρα η Ελλάδα να μην αναγνωρίσει το Κόσοβο, η Αθήνα πιέζεται και από την Ουάσινγκτον και από την ΕΕ να πράξει εναντίον των εθνικών συμφερόντων της. Και δυστυχώς, σ’ αυτόν τον δρόμο κινείται και μάλιστα χωρίς να εξασφαλίσει το παραμικρό αντάλλαγμα. Αναμφίβολα, στο Κόσοβο έχουν δημιουργηθεί πολιτικά και διπλωματικά τετελεσμένα, τα οποία ωθούν προς την αναγνώριση. Το ίδιο, όμως, ισχύει και για την κατεχόμενη Κύπρο. Και στο Κόσοβο και στα Κατεχόμενα λειτουργεί κρατική δομή. Κατά συνέπεια, αυτό δεν είναι επιχείρημα, το οποίο μπορεί να επικαλεστεί η Αθήνα.

Μπορεί να μην το επικαλείται, αλλά οι πράξεις της μιλάνε καθαρά. Είναι αληθές ότι οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις έχουν ανοίξει διαύλους με την Πρίστινα και έχουν κάνει βήματα ανάπτυξης των διμερών σχέσεων, χωρίς, όμως, να κάνουν το βήμα της επίσημης αναγνώρισης. Ακόμα κι αν θεωρήσουμε πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει αποφασίσει οριστικά να αδιαφορήσει πλήρως για την Κυπριακή Δημοκρατία, κάτι που ισοδυναμεί με εθνικό έγκλημα, για την Ελλάδα το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τη σχέση της με ένα –έστω και ημιαναγνωρισμένο διεθνώς– κράτος της περιοχής. Στην πραγματικότητα αφορά και τη σχέση της με την Αλβανία και τη Σερβία, ουσιαστικά σε ποιο σημείο θα ισορροπήσει διπλωματικά μεταξύ τους.

Με τη Σερβία υπάρχουν ιστορικοί δεσμοί, αφού τα δύο έθνη ήταν πάντα στην ίδια πλευρά στους πολέμους. Η Αθήνα έχει κάθε λόγο να διατηρεί καλές σχέσεις με το Βελιγράδι, χωρίς, όμως, συναισθηματικές υπερβολές. Υπενθυμίζουμε πως η Σερβία είχε αναγνωρίσει εξαρχής τα Σκόπια σαν “Μακεδονία”, επειδή έκρινε ότι αυτό υπαγόρευαν τα συμφέροντά της. Κατά συνέπεια, η ελληνική στάση στο ζήτημα του Κοσόβου πρέπει να καθορισθεί από το τι εξυπηρετεί τα ελληνικά συμφέροντα, σταθμίζοντας συνολικά όλους τους παράγοντες.


Οι δύσκολες σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας

Οι ελληνοαλβανικές σχέσεις έχουν αρνητικό ιστορικό, αλλά και σήμερα είναι δύσκολες. Ειδικά με τη φυλάκιση Μπελέρη, ο Ράμα τράβηξε πολύ το σκοινί. Αν δεν έσπασε, αυτό οφείλεται στην υποχωρητικότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία την τελευταία στιγμή συμπεριέλαβε τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρας στο ευρωψηφοδέλτιο, κυρίως για να αποτρέψει τη μεγάλη εκλογική διαρροή “γαλάζιων” ψηφοφόρων, οι οποίοι μεταξύ των άλλων έχουν αγανακτήσει με την υποχωρητικότητας της επίσημης Αθήνας έναντι των Τιράνων. Με άλλα λόγια, η υποψηφιότητα υπηρετεί πρωτίστως ψηφοθηρικό, παρά εθνικό σκοπό.

Η “μεγάλη ιδέα” των Αλβανών είναι η “Μεγάλη Αλβανία”, η ένωση με το Κόσοβο και η ενσωμάτωση στο κοινό κράτος του αλβανικού στοιχείου αφενός της Βόρειας Μακεδονίας, αφετέρου της νότιας Σερβίας (Πρέσεβο και Μπουγιάνοβατς), ενώ αναφορές γίνονται και για τη Θεσπρωτία, όπου, όμως, δεν υπάρχει αλβανικό στοιχείο. Η Ελλάδα έχει πρόσθετο στόχο να είναι επιφυλακτική με την Αλβανία, παρότι φιλοξενεί τα τελευταία 30 χρόνια εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς οικονομικούς μετανάστες.

Τα Τίρανα έχουν την τάση –περισσότερο ή λιγότερο ανάλογα με την εκάστοτε κυβέρνηση– να αναπτύσσουν προνομιακές σχέσεις με την Άγκυρα, θεωρώντας ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο εξισορροπούν την ιστορικά υπαρκτή (Βορειοηπειρωτικό), αλλά σήμερα ανύπαρκτη ελληνική πίεση. Στο πλαίσιο αυτό έχει αναβιώσει στην Αλβανία μία σύγχρονη εκδοχή ανθελληνικού “τουρκαλβανισμού”, την οποία ο χριστιανικών καταβολών Ράμα υπηρετεί με φανατισμό.

Για τους Τούρκους, η προνομιακή σχέση με την Αλβανία (διμερής στρατιωτική συνεργασία και τουρκική ναυτική βάση στον Αυλώνα) είναι ένας τρόπος “περικύκλωσης” της Ελλάδας. Προς την ίδια κατεύθυνση –εκτός των άλλων σκοπιμοτήτων– λειτουργεί και η τουρκική στρατιωτική παρουσία στη Λιβύη. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά από δύο αιώνες ο τουρκικός στόλος πραγματοποιεί ασκήσεις νότια και δυτικά της Ελλάδας.


Το αντάλλαγμα για την αναγνώριση

Αν και 33 χρόνια μετά την πτώση του καθεστώτος Χότζα, η Αλβανία παραμένει ένα ιδιαιτέρως προβληματικό κράτος, ο αλβανικός παράγοντας είναι σημαντικός για τις ισορροπίες στα Βαλκάνια. Η δε διεθνής αναγνώριση του Κοσόβου είναι βασική προτεραιότητα. Όπως προανέφερα, λόγω Κύπρου, η Ελλάδα έχει ισχυρό λόγο να μην προχωρήσει σε αναγνώριση. Από την άλλη, η πίεση που δέχεται από ΗΠΑ και Ευρωπαίους είναι έντονη. Και όπως γνωρίζουμε ούτε οι προηγούμενες, ούτε η παρούσα ελληνική κυβέρνηση διακρίνονται για την αντίστασή τους σε δυτικές πιέσεις. Εξ’ ου και οι Τσίπρας και Γιώργος Παπανδρέου δεν τόλμησαν να καταψηφίσουν (μόνο η Νίνα Κασιμάτη), προτιμώντας την αποχή.

Ας σημειωθεί ότι αμέσως μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κοσόβου (2008), η Δύση αναζητούσε κράτη να το αναγνωρίσουν. Τότε, είχα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να συζητήσει την αναγνώρισή του μόνο εάν εξασφάλιζε κρίσιμα ανταλλάγματα. Ποια μπορούσαν να είναι αυτά; Τα Τίρανα, η Πρίστινα, η αλβανική κοινότητα της τότε FYROM, αλλά και ΗΠΑ και ΕΕ, να ταχθούν επισήμως υπέρ μίας λύσης του Μακεδονικού, η οποία να στηρίζεται σε δύο πυλώνες:

  • Πρώτον, το όνομα του κράτους να είναι κατά προτίμηση Άνω Μακεδονία και κυρίως με την ιθαγένεια ως παράγωγο της κρατικής ονομασίας (ανωμακεδονική).
  • Δεύτερον, οι δύο συνιστώσες εθνότητες να είναι η σλαβομακεδονική (σλαβομακεδονική και η γλώσσα της) και η αλβανική (αλβανική η γλώσσα της).

Εάν ο αλβανικός παράγοντας και η Δύση υιοθετούσαν –όπως ήταν πιθανόν εκείνη την περίοδο– αυτή τη θέση, θα ήταν πολύ δύσκολο για τους Σλαβομακεδόνες να την αγνοήσουν. Η δε Δύση θα είχε κίνητρο να πιέσει προς αυτή την κατεύθυνση τα Σκόπια και πάντως το πολιτικό της δημιούργημα, τον Ζάεφ. Με άλλα λόγια, πιθανότατα το Μακεδονικό να είχε πάρει άλλη τροπή και να μην είχαμε φθάσει ποτέ στη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία η Ελλάδα (Τσίπρας-Κοτζιάς) παρέδωσε στους Σλαβομακεδόνες τη μακεδονική ταυτότητα.

Τώρα, σε διακρατικό επίπεδο, τα Τίρανα και η Πρίστινα δεν έχουν να προσφέρουν στην Αθήνα απτό και μη αντιστρέψιμο αντάλλαγμα που να εξισορροπεί πολιτικά το γεγονός ότι η εκ μέρους της αναγνώριση του Κοσόβου δημιουργεί βαρύ αρνητικό προηγούμενο για την Κύπρο και επιπροσθέτως επιβαρύνει τις σχέσεις με το Βελιγράδι. Το παράθυρο ευκαιρίας για να μετατρέψουμε τον αλβανικό παράγοντα σε σύμμαχο στο Μακεδονικό κράτησε μία δεκαετία (2008-2018), αλλά δυστυχώς η Αθήνα το άφησε ανεκμετάλλευτο. Πλέον, το πουλάκι έχει πετάξει…



πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Με εισηγήτρια τη Ντόρα Μπακογιάννη ενορχηστρώθηκε η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης. Είναι η δεύτερη στη σειρά προδοσία της συμμάχου και παραδοσιακά φίλης χώρας των Σέρβων, μετά αυτή του Σημίτη, το 1999.

Ο Πρόεδρος της Σερβίας Βούτσιτς κατηγορεί την πρώην Υπουργό Εξωτερικών και εισηγήτρια Ντόρα Μπακογιάννη πως μετά από τηλεφώνημα που δέχτηκε άλλαξε άρδην τους όρους στην εισήγησή της για το Κόσοβο.

«Ξαφνικά μετάνιωσε που ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Μετά θυμήθηκε ότι το ZSO (σ.σ. Ένωση Σερβικών Δήμων, με πλειοψηφικό σερβικό πληθυσμό στο Κοσσυφοπέδιο) δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση ήταν σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας», είπε ο Αλεξάνταρ Βούτσιτς αναφερόμενος στην Ντόρα Μπακογιάννη.

«Όσον αφορά την Ντόρα Μπακογιάννη …. Θα το ξαναπώ Ντόρα : Ντροπή σας που είπατε ψέματα και για αυτό που κάνατε. Να ντρέπεστε, εγώ γνωρίζω καλά από ποιόν πήρατε εντολή να ατιμήσετε τις αρχές σας … να ντρέπεστε … μερικοί άνθρωποι είναι άβουλοι». 

Πιο συγκεκριμένα ο κύριος Βούτσιτς κατηγόρησε την πρώην υπουργό Εξωτερικών της Ελλάδας πως ως εισηγήτρια του Ευρωκοινοβουλίου για την ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης άλλαξε τους όρους στην εισήγησή της έπειτα από ένα τηλεφώνημα και παραιτήθηκε από τον όρο η Πρίστινα να εφαρμόσει πρώτα την «Ένωση Σερβικών Δήμων» (ZSO). Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: «Ξαφνικά μετάνιωσε, ενώ ήταν πολύ σταθερή και δυνατή. Θυμήθηκε ότι η ZSO δεν είναι σημαντικό. Και μετά θυμήθηκε ότι ούτε η απαλλοτρίωση είναι σημαντική. Ξέρω πολύ καλά ποιος έδωσε την εντολή να εγκαταλείψετε τις αρχές σας και να συμπεριφέρεστε έτσι. Ντροπή σας».



Αυτή η στάση της Ελλάδας εκφραζόμενη από την αδελφή του πρωθυπουργού της χώρας εκτός του ότι μας εκθέτει στη φίλη χώρα ανοίγει το δρόμο για τη μεγάλη Αλβανία ενισχύοντας τον άξονα Τιράνων - Πρίστινας, αλλά και αφήνει ανοιχτά πλέον ζητήματα ενδοτικότητα στο Κυπριακό αλλά και στο Αιγαίο.

Δεν απέχει από το να χαρακτηριστεί ως πράξη εθνικής μειοδοσίας, ειδικά αν συσχετιστεί και με τη γενικότερη εξωτερική πολιτική και συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης στο μέτωπο της Ουκρανίας.



Η ψηφοφορία στο Συμβούλιο της Ευρώπης

Η έκθεση της Ντόρας Μπακογιάννη για είσοδο του Κοσσυφοπεδίου στο Συμβούλιο της Ευρώπης υπερψηφίστηκε από 31 μέλη, 4 ψήφισαν κατά (2 Σέρβοι , 1 Σερβοβόσνιος και 1 Μαυροβούνιος) και παρών ψήφισε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο Αλέξης Τσίπρας, στην τοποθέτησή του είχε καλωσορίσει την Έκθεση, την προοπτική ένταξης του Κοσόβου και το γεγονός ότι χάρη και στις προσπάθειές της κυρίας Μπακογιάννη, το Κόσοβο αναγνώρισε τη νόμιμη ιδιοκτησία του Μοναστηρίου Decani στη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία.

Ωστόσο είχε τονίσει ότι αυτό δεν αρκεί ως μοναδική προϋπόθεση (όπως εισηγείται η Έκθεση) και απαιτούνται επιπλέον ενέργειες από την Πρίστινα ειδικά σε σχέση με την καθιέρωση της Ένωσης Σερβικών Δήμων και τον νόμο για την απαλλοτρίωση μειονοτικών ιδιοκτησιών, για την ένταξη του Κοσόβου στον οργανισμό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος δήλωσε την Κυριακή ότι η Τουρκία σχεδιάζει «πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Μιλώντας σε μνημόσυνο για τον αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 3 Μαρτίου 1957, είπε ότι «τα σχέδια των Τούρκων είναι πολύ ξεκάθαρα. Ζητούν όχι την κατοχύρωση των όσων έχουν γίνει, αλλά την πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Αναλυτικότερα σύμφωνα με το ΚΥΠΕ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, σε δηλώσεις του μετά το ετήσιο μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, στον Μαχαιρά είπε: «Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου».
Έκκληση του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου στην ελληνική κυβέρνηση

Παράλληλα έκανε έκκληση προς την ελληνική Κυβέρνηση και τον Ελληνισμό γενικότερα να μην αφήσουν την Κύπρο έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας, σημειώνοντας πως «αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας».

«Εξήντα επτά χρόνια από την ηρωική θυσία του, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε σήμερα να παραδειγματιστούμε από τον ηρωισμό του. Γιατί σήμερα κινδυνεύουμε περισσότερο από τότε. Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Θέλουμε να πάρουμε θάρρος από το θάρρος του, ηρωισμό από τον ηρωισμό του, και να μπορέσουμε να ματαιώσουμε τους στόχους των Τούρκων», ανέφερε.

«Και πρέπει», συνέχισε ο Αρχιεπίσκοπος, «να αγωνιστούμε πάση θυσία όλος ο Ελληνισμός μαζί, και αυτή την στιγμή από την θέση μου ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου κάνω έκκληση και προς τον Ελληνισμό ολόκληρο, προς την ελληνική Κυβέρνηση, να μην εγκαταλείψουν την Κύπρο , να μην την αφήσουν έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας».

«Μαζί πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό, γιατί αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας», κατέληξε.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)