Articles by "Ευεργέτες"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ευεργέτες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους επιχειρηματικούς παράγοντες στον τομέα της γουνοποιίας
Πέθανε σε ηλικία 92 ετών, ο Νικόλαος Παπαγεωργίου, μεγάλος εθνικός ευεργέτης και από τους σημαντικότερους επιχειρηματικούς παράγοντες στον τομέα της γουνοποιίας. Μαζί με τον προσφάτως αποβιώσαντα αδελφό του Λεωνίδα υπήρξαν δωρητές του Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, στη Θεσσαλονίκη.


Η διαδρομή του

Πρωτότοκος γιος του Γεωργίου Παπαγεωργίου και της Αλεξάνδρας Γκίμπα, ο Νικόλαος Παπαγεωργίου γεννήθηκε το 1930 στη Σιάτιστα Κοζάνης.
Έχοντας χάσει νωρίς τον πατέρα του στο πόλεμο του 1940, αναγκάστηκε να δουλεύει από παιδί για να στηρίξει την οικογένειά του. Οι δύσκολες συνθήκες της ζωής τον όπλισαν με θάρρος και επιμονή. Φιλομαθής και άοκνος, ξεκίνησε την επαγγελματική του δραστηριότητα το 1953 μαζί με τα αδέλφια του Λεωνίδα και Απόστολο. Από νωρίς επικεντρώθηκε στην παραγωγή και το εμπόριο γούνας, πάντα με στόχο τις εξαγωγές στις αγορές του εξωτερικού.
Το διορατικό πνεύμα και το επιχειρηματικό του δαιμόνιο ανέδειξαν τις εταιρίες της οικογένειας στην κορυφή της Ελλάδας ήδη από το 1963. Το όνομα Παπαγεωργίου έγινε συνώνυμο με την υψηλή ποιότητα και την πρωτοπορία και μέσα στις δεκαετίες του 1970 και του 1980 κυριάρχησε όχι μόνο στην ευρωπαϊκή αλλά και την παγκόσμια αγορά.

Πλούσια φιλανθρωπική προσφορά

Άνθρωπος με τόλμη και κοινωνική ευαισθησία, ο Νικόλαος Παπαγεωργίου δεν περιορίστηκε στο τιμόνι του δραστήριου ομίλου των επιχειρήσεών του. Μαζί με τον αδελφό του Λεωνίδα δημιούργησαν το 1991 το Ίδρυμα Παπαγεωργίου. Έχοντας όραμα και στόχο την προσφορά στην ελληνική κοινωνία, διέθεσαν 30 εκατομμύρια δολάρια και ανέλαβαν την κατασκευή και τον εξοπλισμό του Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου στη Θεσσαλονίκη.
Πλούσια ήταν η φιλανθρωπική προσφορά και το κοινωνικό του έργο στην γενέτειρά του, την ιστορική πόλη της Σιάτιστας, όπου έκανε δωρεές για την κατασκευή και συντήρηση του Γυμνασίου και Λυκείου και την ανακατασκευή των εκκλησιών «Άγιος Δημήτριος» και «Προφήτης Ηλίας». Χορηγούσε υποτροφίες σε οικονομικά αδύναμους μαθητές του Δήμου Βοΐου, για να ανταπεξέλθουν στα έξοδα των πανεπιστημιακών τους σπουδών.
Ήταν παντρεμένος με την Άννα Τζιουρά, με την οποία απέκτησαν δύο παιδιά, τον Γιώργο και τον Μάρκο.

Συλλυπητήρια από το Δ.Σ και τους εργαζόμενους του Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου

Τη θλίψη τους για την απώλεια του Νικολάου Γ. Παπαγεωργίου και τα θερμά συλλυπητήριά τους προς την οικογένειά του, εκφράζουν το διοικητικό συμβούλιο και οι εργαζόμενοι του Γενικού Νοσοκομείου Παπαγεωργίου, του οποίου ο εκλιπών υπήρξε δωρητής.

Σε ανακοίνωση του νοσηλευτικού ιδρύματος αναφέρεται ότι ο Νικόλαος Παπαγεωργίου ξεχώρισε με το ήθος του και τη συνέπεια λόγων και έργων, αναγορεύθηκε από το ελληνικό κράτος σε μεγάλο εθνικό ευεργέτη και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τίτλους, με μέγιστη την απονομή του οφικίου του άρχοντα Ακτουαρίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Συγκεκριμένα, η ανακοίνωση του Νοσοκομείου αναφέρει τα εξής:
«Την απώλεια του Δωρητή του Νοσοκομείου και Εθνικού Ευεργέτη, Νικόλαου Παπαγεωργίου, σε ηλικία 92 ετών, θρηνεί το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Σύσσωμο το Διοικητικό Συμβούλιο και οι εργαζόμενοι του Νοσοκομείου αποχαιρετούν με οδύνη μία σπουδαία προσωπικότητα που διακρίθηκε για την κοινωνική και φιλανθρωπική του δράση.
Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου ήταν γεννημένος στη Σιάτιστα. Υπήρξε από τους σημαντικότερους επιχειρηματικούς παράγοντες της χώρας στη γουνοποιία. Οι κοινωνικές του ευαισθησίες όμως τον ώθησαν πολύ πιο μακριά από την επιχειρηματική του δράση, στην ανιδιοτελή προσφορά στον συνάνθρωπο, η οποία δεν σταμάτησε ούτε στιγμή κατά την διάρκεια της ζωής του και αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα και κινητήριο δύναμη για όλους μας.
Με τον αδελφό του Λεωνίδα σύστησαν το Ίδρυμα Παπαγεωργίου και χάρη στη δωρεά τους κατασκευάστηκε το Νοσοκομείο Παπαγεωργίου. Ο Νικόλαος Παπαγεωργίου διετέλεσε Πρόεδρος από την έναρξη της λειτουργίας του έως τον Απρίλιο 2009 καθώς και μέλος του Δ.Σ. του Νοσοκομείου, ενώ υπήρξε μέχρι σήμερα ο Πρόεδρος του Ιδρύματος Παπαγεωργίου.
Ξεχώρισε με το ήθος του και τη συνέπεια λόγων και έργων, αναγορεύθηκε από το Ελληνικό Κράτος σε μεγάλο Εθνικό Ευεργέτη και τιμήθηκε με πολλές διακρίσεις και τίτλους με μέγιστη την απονομή του οφικίου του άρχοντα Ακτουαρίου από το Οικουμενικό Πατριαρχείο.
Η οικογένεια του Νοσοκομείου Παπαγεωργίου τον αποχαιρετά με ανείπωτη θλίψη και απέραντη ευγνωμοσύνη, εκφράζει δε τα ειλικρινέστατα και βαθύτατα συλλυπητήριά της στην οικογένειά του».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

"Δεν υπάρχουν λόγια για εδώ! Εδώ είναι να αγοράσεις καπέλο, να πας στην Τήλο να χτυπήσεις την πόρτα του κυρ Γιάννη Μανουσάκη, ετών 77 και να του το βγάλεις! Με μια βαθιά υπόκλιση, για το μεγαλείο του, για την καρδιά του τη μεγάλη, για τον συγκινητικό τρόπο που σκέφτεται και λειτουργεί.

Υπάρχουν καλοί άνθρωποι σ’ αυτή τη ζωή, αλλά συχνά δεν είναι αυτοί που νομίζουμε. Τέτοια ανιδιοτελή αγάπη που την ξοδεύεις στους ανθρώπους χωρίς αντάλλαγμα, σπάνια το βρίσκεις. Χάρισε το σπίτι του στο Ορφανοτροφείο Θηλέων, αγόρασε το εξάρτημα (6.700 ευρώ) και λειτούργησε ο τομογράφος στο νοσοκομείο της Ρόδου, έδωσε 37. 400 ευρώ και αγοράστηκαν δύο κρεβάτια εντατικής με όλο τον εξοπλισμό, κι έχει κι άλλα 10 χιλιάρικα που θα τα δώσει κι αυτά, «να πιάσουν τόπο στην υγεία»! Κι όλο βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζει, για να πληρώσει το ενοίκιο κάποιου, τα φάρμακα κάποιου άλλου, αυτός ο παλιός ναυτικός που ζει από τη σύνταξη του ΝΑΤ, μαζί με τη σύζυγό του.

«Ήθελα τα χρήματα που μάζεψα από τη θάλασσα να πιάσουν τόπο, στο χώρο της υγείας», μου λέει. «Και το σπίτι μου, εδώ στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου, το 2011 το δώρισα στο Ορφανοτροφείο Θηλέων της Ρόδου, με συμβολαιογραφική πράξη να ‘ρχονται τα παιδιά και να μένουν όταν πεθάνω. Έκανα με τέτοιο τρόπο τη συμβολαιογραφική πράξη, ώστε να μην βρεθεί κανείς να το πουλήσει, να το χαίρονται τα παιδιά, αφού δεν κάναμε δικά μας τέκνα».

-Ήσασταν ναυτικός σε μεγάλα καράβια! Δύσκολα τα βγάλατε τα χρήματα για να τα δωρίζετε τώρα!
-Ναυτικός στα ποντοπόρα πλοία, στους τρεις ωκεανούς: Ατλαντικό, Ινδικό, Ειρηνικό. Δεκαεπτά χρόνια. Ήμουνα α΄ μάγειρας. Κουρασμένος όμως θαλασσοδαρμένος, με την ψυχή στο στόμα ταξίδευα. Εγώ δεν έκανα εμετό, αλλά με χτυπούσαν στο κεφάλι οι φουρτούνες. Αν κάνεις εμετό, ξαλαφρώνεις. Είναι κάτι που δεν το συνηθίζει κανένας ναυτικός. Αλλά άντεξα.

-Ζείτε με τη γυναίκα σας. Γιατί δεν κρατάτε τα χρήματά σας, είστε ακόμη στα 77 κι εκείνη μικρότερη.
-Έχουμε τη σύνταξή μου του ΝΑΤ να περνάμε, κι εκείνης της έβγαλα του ΟΓΑ, αλλά δεν την πήρε ακόμη. Μας φτάνουν να περάσουμε.

-Κι όλο το χέρι βάζετε στην τσέπη, όλο χρήματα μαθαίνω, δίνετε σε όποιον σας ζητά!
-Πολλές φορές, είμαι αλληλέγγυος, το ΄χω στο αίμα μου. Όπου υπάρχει πόνος, αρρώστια, έλλειψη χρημάτων, να δώσουν το ενοίκιο, να πάρουν τα φάρμακά τους. Πολλοί τα γυρίζουν πίσω, πολλοί δεν τα γυρίζουν. Πηγαίνω και στους ηλικιωμένους κάθε εβδομάδα, τους κάνω παρέα, τους ρωτώ τι ανάγκη έχουν. Και δεν πειράζει, φτάνει να κάνω το καλό. Η μάνα μου ήταν έτσι σε ένα χωριό της Σητείας, ο πατέρας μου γεωργός έβγαζε απ΄ όλα, κι η μάνα μου η Δέσποινα, έδινε. Πηγαίνω και βοηθάω εθελοντικά τους αγρότες, τους τσοπάνηδες, μαθαίνω στους νέους τα μελίσσια. Κάνω τον καθηγητή, (γέλια) να γίνουν μελισσουργοί.

-Μα, εσείς δίνετε πολλά! Πείτε μου πότε πήγατε και χτυπήσατε «πόρτα» στο νοσοκομείο της Ρόδου για να κάνετε δωρεά και τι σας είπαν;
-Δεν είμαι ούτε ο Ωνάσης ούτε ο Σταύρος Νιάρχος. Δύο μήνες πριν, πήγα. Έφυγα από την Τήλο για τη Ρόδο, πήγα στην είσοδο του νοσοκομείου και είπα ότι θέλω να δώσω χρήματα. Μ’ αφήσανε να περάσω μέσα, μου λέει ο διοικητής ο κ. Ρουμάνης, τον ξέρετε. «Είστε πλούσιος;» « Όχι του λέω, ένας άνθρωπος συνηθισμένος είμαι». Τα είδαμε, τα μιλήσαμε, είδαμε τα προσπέκτους.

-Για τον τομογράφο που δεν λειτουργούσε εσείς δώσατε τα 6.700 ευρώ για να αγοραστεί το εξάρτημα και τώρα λειτουργεί!
-Ναι, ο τομογράφος είναι ανάμεσα στην αξονική και τη μαγνητική, ένα μηχάνημα μεγάλο που ξαπλώνεις και πάει από πάνω σου, Όχι αυτό που μπαίνεις μέσα! Είχε παρέλθει η εγγύηση. Πήγα την άλλη μέρα στην τράπεζα, έβγαλα τα χρήματα, το παρήγγειλαν, ήρθε και τώρα πια το μηχάνημα λειτουργεί.

-Κι αμέσως μετά δώσατε άλλα 37.400 ευρώ για δύο κρεβάτια, με οξυγόνο και μόνιτορ…
-Ναι, γερμανικής κατασκευής. Πήγα στην τράπεζα, ήρθαν κι αυτά. Με θέληση γίνονται όλα. Και τους είπα ότι όσο είμαι στη ζωή και υπάρχει η δυνατότητα, θα είμαι αρωγός.

-Εξανεμίσατε τις οικονομίες μιας ζωής!
-Θα κάνω κι εδώ στην Τήλο μια δωρεά, περίπου 10 χιλιάρικα που έχω γιατί εδώ με το παραμικρό τους στέλνουν στη Ρόδο, για θέματα υγείας.

-Τι να πει κανείς για εσάς, δεν έχω λόγια!
-Έ, μην το λέτε αυτό. Εγώ έτσι που μου μιλάνε όλοι τώρα αισθάνομαι σαν να κέρδισα λαχείο με 50 εκατ. ευρώ. Κι άλλοι τα κάνουν. Να, ήρθα στη Ρόδο για τα δόντια μου που τα φτιάχνω, για κάτι εμφυτεύματα και πήγα στον Βεργούλη. Μου λέει: «Εσύ είσαι που έγραψε η «Ροδιακή»; Από εμένα έχεις δυό δόντια, δωρεάν». Και άνθρωπος και καλός γιατρός.

Είχε μια χαρά ο κυρ Γιάννης στο τηλέφωνο χθες το μεσημέρι όταν ο Πέτρος Λαρδόπουλος μου τον έφερε στο φαρμακείο του της Τήλου, από το Μεγάλο Χωριό για να μου μιλήσει! Γιατί ο κυρ Γιάννης δεν έχει κινητό τηλέφωνο, δεν έχει σταθερό τηλέφωνο, μια μεγάλη καρδιά έχει που τους χωράει όλους μέσα.

Πηγή:ΡΟΔΙΑΚΗ
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Ο εφοπλιστής, Ιάκωβος Τσούνης, που πρόσφατα δώρισε όλη του την περιουσία στις Ένοπλες Δυνάμεις, απεβίωσε στις 15.30 στο 401 Γενικό Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αθηνών (ΓΣΝΑ) όπου νοσηλευόταν.

Ο Ιάκωβος Τσούνης, προχώρησε σε μια απίστευτη κίνηση χαρίζοντας την περιουσία του στις «Άγιες», όπως τις αποκάλεσε, ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις. Συγκεκριμένα άφησε 23 εκατ. ευρώ για την άμυνα και 60 αποβατικά σκάφη (αμφίβιων επιχειρήσεων).

Την είδηση έκανε γνωστή ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας Στρατηγός Κωνσταντίνος Φλώρος.


Ποιος είναι ο Ιάκωβος Τσούνης

Ο Ιάκωβος Τσούνης είναι εφοπλιστής, βετεράνος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά και εθνικός ευεργέτης.

Είναι επίσης υποστράτηγος επί τιμή, καθώς και ιδρυτής του Μουσείου «Ιάκωβος Τσούνης» στο Αίγιο, όπως και του μουσείου που βρίσκεται δίπλα στη μόνιμη κατοικία του στην οδό Κύπρου, στου Παπάγου.

Γεννημένος στην Πάτρα το 1925, είναι απόγονος των αγωνιστών του 1821, Λονταίων και Πετμεζαίων, ενώ σε ηλικία μόλις 16 ετών πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940.

Αυτοδημιούργητος, ξεκίνησε ως εκτελωνιστής στον Πειραιά, ενώ το 1966 εισήλθε στο χώρο της ναυτιλίας, αποκτώντας συνολικά 13 εμπορικά πλοία, τα οποία του απέφεραν μεγάλη περιουσία. Δεν δίστασε μάλιστα να την εκμεταλλευτεί αναπτύσσοντας μεγάλη φιλανθρωπική δράση.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 21
Ενώ η Αθήνα και η επικαιρότητα κατακλυζόταν από τις εικόνες της εξοδίου ακολουθίας για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη στη Μητρόπολη, λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω κάποιοι αποχαιρετούσαν αθόρυβα τον θρυλικό Αλέκο Γουλανδρή: έναν άνθρωπο που ευεργέτησε την Ελλάδα όσο λίγοι, χωρίς να το διαλαλεί.

του Αλέκου Παπαναστασίου

Στην αμερικανική ποπ κουλτούρα υπάρχει μια άτυπη και μάλλον μακάβρια λέσχη. Λέγεται Κλαμπ των Επισκιασμένων Μακαριτών. Μέλη της διασημότητες που η απώλειά τους επισκιάστηκε από τον θάνατο ενός πιο διασήμου την ίδια χρονική περίοδο. Ως παραδείγματα αναφέρουν τον θρύλο της Εβδομης Τέχνης Φεντερίκο Φελίνι, ο θάνατος του οποίου, στις 31 Οκτωβρίου 1993 σε ηλικία 73 ετών, επισκιάστηκε από το σοκ του βίαιου θανάτου, έξω από ένα κλαμπ του Χόλιγουντ του νεαρού ηθοποιού Ρίβερ Φοίνιξ. Το ίδιο και ο Ορσον Γουέλς. Πέθανε, και αυτός Οκτώβριο, το 1985 αλλά εκείνη την ημέρα οι ΗΠΑ δάκρυσαν περισσότερο για την απώλεια του γοητευτικού Γιουλ Μπρίνερ. Και η Φάρα Φόσετ πέθανε τον Ιούνιο του 2009 στη σκιά του θανάτου του Μάικλ Τζάκσον.
Η διασημότητα είναι μια σκληρή και συχνά άδικη ζυγαριά. Και σε ακολουθεί και μετά τον θάνατό σου.


Ο Αγιος Διονύσιος στο Κολωνάκι, από τη Μητρόπολη Αθηνών είναι δεν είναι δύο χιλιόμετρα απόσταση. Στη Μητρόπολη το πρωί της Τετάρτης γινόταν ήδη το αδιαχώρητο. Ηταν η εξόδιος ακολουθία για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Στον Αγιο Διονύσιο υπήρχε κάποιος κόσμος, αλλά όχι πολύς, η Σκουφά ήταν ανοιχτή. Ηταν η εξόδιος ακολουθία για τον εφοπλιστή και μεγάλο ευεργέτη Αλέξανδρο Γουλανδρή.

Οπως λένε, από την κηδεία του Γουλανδρή έλαμψε δια της απουσίας του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος. Τον πολιτικό κόσμο εκπροσώπησε ex officio ο υπουργός Ναυτιλίας Παναγιώτης Κουρουμπλής ενώ παρών ήταν ο πρώην Πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμμένος ο οποίος ήταν προσωπικός φίλος του εκλιπόντος καθώς και ο πρώην υπουργός Πολιτισμού Κωσταντίνος Τασούλας. Ηταν και ο αρχηγός του Πολεμικού Ναυτικού, η τέως βασιλική οικογένεια και κάποιοι άλλοι εφοπλιστές. Ως εδώ όμως.

Υπάρχει κάτι το άνισο με τη λιγοστή παρουσία εγχώριων προσωπικοτήτων στην κηδεία του Αλέξανδρου Γουλανδρή. Είχε πεθάνει την περασμένη εβδομάδα και η κηδεία του είχε οριστεί για τις 31 Μαΐου ώστε να μπορέσουν να έλθουν συγγενείς και φίλοι από τις ΗΠΑ, την Ελβετία και τη Βρετανία. Και ήρθαν. Η εγχώρια όμως αφρόκρεμα ήταν απούσα, οριακά υπήρξαν φωτογράφοι που είχαν μυριστεί ότι το «μεροκάματο» ήταν λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω· είχε μεσολαβήσει στο μεταξύ ο θάνατος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο ο Μητσοτάκης που στέρησε από την κηδεία του Αλέξανδρου Γουλανδρή συμμετοχή και δημοσιότητα. Ηταν ο ίδιος ο εκλιπών. Υπήρξε ένας θρύλος της ναυτιλίας αλλά δεν το διαφήμιζε, δεν πρέπει να υπήρξε συνέντευξή του, ούτε καν σε κλαδικό έντυπο. Και ακόμα περισσότερο ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες της χώρας. Αλλά ποιος το ήξερε; Ελάχιστοι. Αν δεν έφευγε από τη ζωή κανείς δεν θα είχε μάθει ότι μόλις πρόσφατα είχε πληρώσει τα έξοδα για την ανακατασκευή του θωρηκτού Αβέρωφ. Ή ότι είχε πληρώσει την αμοιβή της ομάδας δικηγόρων, μεταξύ των οποίων ήταν και η Αμάλ Αλαμουντίν-Κλούνεϊ, για τη νομική γνωμοδότηση σχετικά με τη διεκδίκηση των Γλυπτών του Παρθενώνα. Ή ότι ουσιαστικά πλήρωνε από την τσέπη του την τελευταία πενταετία τη λειτουργία του Μεγάρου Μουσικής. Και πόσα άλλα που θα είχε κάνει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, υπό την προϋπόθεση μάλιστα της ανωνυμίας, και τα πήρε μαζί του στο τελευταίο του ταξίδι.

Αν ήταν ένας διάσημος ευεργέτης δύσκολα η πολιτική ηγεσία της χώρας θα αγνοούσε την τελετή – ακόμα και με την επίφαση του ασφυκτικού χρονοδιογράμματος που επέβαλε η εξόδιος ακολουθία με τιμές εν ενεργεία Πρωθυπουργού για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, λίγη ώρα αργότερα. Αλλά για τους ανθρώπους που τον ήξεραν, ο Αλέξανδρος Γουλανδρής έμοιαζε σε όλα του -ακόμα και στον θάνατό του- με το αντικείμενο μιας από τις πιο συμβολικές του χορηγίες: το άγαλμα του Αφανούς Ναύτη στην πλατεία Ρίβας της Χώρας της Ανδρου, τόπο καταγωγής του. Ηταν ο αφανής ευεργέτης.

πηγή
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)