Σεντούκιασα τις επιθυμίες μου ατσαλάκωτες, ίδιες και ίδιες εδώ και δεκάδες καλοκαίρια, θα τις ξεσηκώσω το επόμενο, έχω χρόνο!
Κάμποσες απ'αυτές θα τις κάψω τον χειμώνα κανα παγωμένο βράδυ, θέλω να κάνω χώρο στην καρδία μου και στον νου μου για λίγη ζέστη και το πετρέλαιο κοστίζει.
Άλλες θα πετάξω κοιτώντας το μουμιοποιημένο σαρκίο μου, ως αδύναμος να εκπληρώσω.
Να δανείσω σε ποιον καημένε;
Ποιος θα ενδιαφερθεί, ποιον θα πείσω να μου πληρώσει τόκο και κεφάλαιο για ένα προϊόν που δεν αξιολογήθηκε πότε;
Θα κρατήσω τα καλύτερα!
Όλα όσα δεν τόλμησα να επιθυμήσω καν, γιατί εγώ ήμουνα για μεγάλα, δεν έχει καμία σημασία που σχολίαζα έναν τζίτζικα, μια γλάστρα, ένα κύμα, μια δύση, αυτά δεν οδηγούν πουθενά.
Καλύτερο οδηγό από τις ανασφάλειες μου για το πουθενά δεν έχει, τα μικρά με πάνε παντού και εγώ δεν είμαι για λαϊκή κατανάλωση!
...κι έτσι που λες με το κάψε, πέτα, κρύψε, ησύχασα κι απόμεινε μια απορία.
-Θα ξαναζήσω;
Ένα χελιδόνι που έφευγε μου είπε πως όχι, κανε την προσευχή σου και ζήτα συγγνώμη από τις επιθυμίες που σκότωσες, γιατί εσύ γεννήθηκες για μεγάλα, τόσο μεγάλα όσο κι ένα πιάτο με κουκιά, με το οποίο μεγάλωσαν και σε μεγάλωσαν οι δικοί σου.
Καλύτερο οδηγό από τις ανασφάλειες μου για το πουθενά δεν έχει, τα μικρά με πάνε παντού και εγώ δεν είμαι για λαϊκή κατανάλωση!
...κι έτσι που λες με το κάψε, πέτα, κρύψε, ησύχασα κι απόμεινε μια απορία.
-Θα ξαναζήσω;
Ένα χελιδόνι που έφευγε μου είπε πως όχι, κανε την προσευχή σου και ζήτα συγγνώμη από τις επιθυμίες που σκότωσες, γιατί εσύ γεννήθηκες για μεγάλα, τόσο μεγάλα όσο κι ένα πιάτο με κουκιά, με το οποίο μεγάλωσαν και σε μεγάλωσαν οι δικοί σου.
