από τη Marina Zhang
«Ένα άτομο που βρίσκεται σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου είναι νομικά νεκρό, αλλά το ερώτημα αν είναι βιολογικά ζωντανό είναι ακόμα υπό συζήτηση».
Ήταν το 1989, και ήταν ακόμα αναισθησιολόγος, θυμάται η Δρ Heidi Klessig στο βιβλίο της «The Brain Death Fallacy».
Μια μέρα, ο αναισθησιολόγος της ζήτησε να προετοιμάσει έναν δότη οργάνων σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου για μια επέμβαση αφαίρεσης οργάνων.
Εξετάζοντας τον ασθενή, η Δρ Klesig διαπίστωσε με έκπληξη ότι ο άνθρωπος έμοιαζε ακριβώς με όλους τους άλλους σοβαρά άρρωστους ασθενείς και στην πραγματικότητα ήταν καλύτερος από τους περισσότερους από αυτούς.
«Ήταν ζεστός, η καρδιά του χτυπούσε και οι οθόνες του έδειχναν σταθερά ζωτικά σημάδια», γράφει η Δρ Klesig. Ωστόσο, κατά την εξέταση στο κεφάλι του ασθενούς, εξέτασε όλες τις περιπτώσεις εγκεφαλικού θανάτου και ο νευρολόγος τον χαρακτήρισε «νεκρό».
Ο αναισθησιολόγος που επέβλεπε την Δρ. Klesig τη ρώτησε τι αναισθησία θα έδινε στον δότη για την επέμβαση.
Του απάντησε ότι πρόκειται για έναν παραλυτικό παράγοντα για να μην κινηθεί ο δότης κατά τη διάρκεια της επέμβασης, καθώς και φαιντανύλη για να μετριάσει τις αντιδράσεις του σώματος στον πόνο.
Ο αναισθησιολόγος την κοίταξε και τη ρώτησε: «Θα δώσετε κάτι για να μπλοκάρετε τη συνείδηση;»
Ο Δρ Klessig έμεινε έκπληκτος. Οι αναστολείς της συνείδησης χορηγούνται στους ασθενείς για να διασφαλιστεί ότι δεν είναι ξύπνιοι και συνειδητοί κατά τη διάρκεια μιας χειρουργικής επέμβασης.
Η εκπαίδευσή της την είχε διδάξει ότι οι ασθενείς με εγκεφαλικό θάνατο δεν έπρεπε να έχουν συνείδηση· εκτός του ότι είχαν ένα βιολογικά ενεργό σώμα, δεν είχαν πλέον μυαλό.
Τον κοίταξα και σκέφτηκα: «Γιατί να το κάνω αυτό; Δεν είναι νεκρός;».
Ο θεράπων αναισθησιολόγος την κοίταξε και τη ρώτησε: " Γιατί δεν του δίνουμε κάτι για να εμποδίσει τις αισθήσεις του, για κάθε ενδεχόμενο;" »
« Έχω ένα λάκκο στο στομάχι μου κάθε φορά που θυμάμαι το πρόσωπό του », είπε η Δρ. Klessig στους The Epoch Times . « Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…). Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…) Μου φάνηκε πολύ μπερδεμένο.
« Έκανα ό,τι μου είπαν και είμαι πολύ ευγνώμων ».
Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι θάνατος?
« Έχω ένα λάκκο στο στομάχι μου κάθε φορά που θυμάμαι το πρόσωπό του », είπε η Δρ. Klessig στους The Epoch Times . « Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…). Τον θυμάμαι να με κοιτάζει πάνω από τη μάσκα του (…) Μου φάνηκε πολύ μπερδεμένο.
« Έκανα ό,τι μου είπαν και είμαι πολύ ευγνώμων ».
 |
| Η Δρ Heidi Klessig τη δεκαετία του 1990. |
Ο εγκεφαλικός θάνατος είναι θάνατος?
Όταν ένα άτομο βρίσκεται σε κατάσταση εγκεφαλικού θανάτου, είναι νομικά νεκρό, αλλά τεχνικά το σώμα του είναι ακόμα ζωντανό.
Ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου, επίσης γνωστός ως θάνατος με νευρολογικά κριτήρια, είναι ο εξής: ένα άτομο πέφτει σε ένα μόνιμο κώμα, χάνει τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού κορμού και τη συνείδησή του και δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς ερεθίσματα ή υποστήριξη.
Ωστόσο, η καρδιά ενός ατόμου μπορεί να χτυπήσει, τα όργανά του μπορούν να λειτουργήσουν και μπορεί να καταπολεμήσει τις λοιμώξεις, να αναπτυχθεί και ακόμη και να φέρει ένα παιδί μακροπρόθεσμα.
Αν και το άτομο δεν παρουσιάζει κανένα σημάδι συνείδησης, ορισμένες περιοχές του εγκεφάλου μπορεί να εξακολουθούν να λειτουργούν. Περίπου το 50% των ασθενών με εγκεφαλικό θάνατο διατηρούν δραστηριότητα στον υποθάλαμο που συντονίζει το ενδοκρινικό σύστημα του σώματος και ρυθμίζει τη θερμοκρασία του σώματος. Ωστόσο, όλα αυτά σταματούν εάν ο ασθενής αποσυνδεθεί από τον τεχνητό αναπνευστήρα.
Αυτός είναι ο λόγος που οι γιατροί διαφωνούν έντονα για το αν ο εγκεφαλικός θάνατος είναι συνώνυμος με τον θάνατο.
Ο Δρ Τζέιμς Μπερνάτ, νευρολόγος και ομότιμος καθηγητής στην Ιατρική Σχολή Dartmouth Geisel, είπε στους The Epoch Times ότι οι εγκεφαλικά νεκροί πεθαίνουν επειδή το σώμα τους « δεν λειτουργεί πλέον ως πλήρης οργανισμός » . Χωρίς την τεχνολογία για την ανάπτυξη αυτών των μηχανών που διατηρούν τη ζωή, αυτοί οι άνθρωποι θα είχαν πεθάνει, πρόσθεσε.
Ο Δρ Joseph Eble, ένας ακτινολόγος, και ο Dr. Doyen Nguyen, ένας πρώην αιματοπαθολόγος του πανεπιστημίου, έγραψαν σε ένα άρθρο ότι τα μηχανήματα μπορούν μόνο να διατηρήσουν τη ζωή, όχι να τη δημιουργήσουν, όπως ένας νεκρός που δεν μπορεί να αναπνεύσει όταν συνδέεται με έναν αναπνευστήρα.
Ένα άλλο θέμα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο είναι αν ένας ασθενής μπορεί ακόμα να αισθανθεί οτιδήποτε.
Οι Ευρωπαίοι αναισθησιολόγοι συζητούν επί του παρόντος εάν οι δότες οργάνων με εγκεφαλικά νεκρούς θα πρέπει να λαμβάνουν αναστολείς της συνείδησης κατά τη συλλογή οργάνων.
Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρέπει να το κάνουν αυτό σε περίπτωση που οι ασθενείς αισθανθούν πόνο. Άλλοι διαφωνούν. Παραδόξως, η θέση των αναισθησιολόγων « δεν βασίζεται στον ισχυρισμό ότι οι ασθενείς ήταν ανίκανοι να βιώσουν πόνο », αλλά μάλλον στους φόβους ότι το κοινό μπορεί να έχει αμφιβολίες για τη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου, έγραψαν οι βιοηθικοί Robert Truog και Franklin Miller έχει διδακτορικό στη φιλοσοφία) στο βιβλίο τους
«Death, Dying, and Organ Transplantation».
Ο Δρ Ronald Dworkin, ερευνητής και αναισθησιολόγος, έγραψε σε ένα άρθρο σχετικά με τη συλλογή οργάνων ότι επέλεξε να χορηγήσει αναστολείς της συνείδησης επειδή πίστευε ότι ο ασθενής του « μπορεί να είναι ακόμα κάπως ζωντανός, [sic] ό,τι κι αν σημαίνει αυτό » , είπε.
Ο κ. Miller, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας στο Weill Cornell Medical College, είπε ότι η ετικέτα του εγκεφαλικού θανάτου ήταν παραπλανητική. Ο Τρούογκ, καθηγητής αναισθησιολογίας και επίτιμος διευθυντής του Κέντρου Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, πιστεύει ότι οι εγκεφαλικά νεκροί είναι ζωντανοί, αλλά είναι απίθανο να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους ή να αναρρώσουν.
Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι εγκεφαλικά νεκροί ασθενείς μπορεί πράγματι να αναρρώσουν, όπως στη διάσημη περίπτωση της Jahi McMath, ενός 13χρονου κοριτσιού που κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρό στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Η μητέρα της αντιτάχθηκε στη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και κράτησε τον Jahi σε υποστήριξη ζωής για τεσσεράμισι χρόνια. Αν και η Jahi δεν μπόρεσε να μιλήσει και δεν ανέκτησε ποτέ πλήρως τις αισθήσεις της, δύο νευρολόγοι κατέθεσαν ότι τις τελευταίες μέρες της ήταν σε μια « ελάχιστη συνειδητή κατάσταση » . Νοσοκόμοι και γιατροί κατέθεσαν ότι η Jahi μετακινήθηκε για να δώσει οδηγίες. Αργότερα, ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) ανίχνευσε σήματα εγκεφαλικών κυμάτων.
Ένα εγκεφαλικά νεκρό άτομο δεν πρέπει να έχει δραστηριότητα ΗΕΓ.
« Η Jahi McMath είναι το τέλειο παράδειγμα ενός ατόμου που διαγνώστηκε «σωστά» ως εγκεφαλικά νεκρό και στη συνέχεια τεκμηριώθηκε ότι είχε ανακτήσει τη λειτουργία του εγκεφάλου » , είπε ο Δρ Klessig. Το κορίτσι αναμφίβολα διαγνώστηκε ως εγκεφαλικά νεκρό σύμφωνα με τις οδηγίες της εποχής της και θα διαγνωστεί ως τέτοιο σύμφωνα με τις νέες οδηγίες, πρόσθεσε.
Πώς αξιολογείται ο εγκεφαλικός θάνατος;
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, που δημοσιεύθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας (AAN) το 2023, ο εγκεφαλικός θάνατος καθορίζεται από την αξιολόγηση του ασθενούς.
Πριν προχωρήσετε στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, πρέπει να γίνει νευροαπεικόνιση για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει βλάβη στον εγκέφαλο.
« Αν δείτε μια κανονική αξονική τομογραφία ή μια κανονική μαγνητική τομογραφία, τότε πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικοί και να γνωρίζετε ότι μπορεί να καταλήξετε σε μια ψευδώς θετική κατάσταση », δήλωσε ο Δρ Παναγιώτης Βαρελάς, ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης. AAN. 2010 και πρόεδρος του τμήματος νευρολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο Albany, όπως είπε στους The Epoch Times .
Μόλις επιβεβαιωθεί η εγκεφαλική βλάβη, δύο γιατροί πραγματοποιούν την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου. Ο ασθενής ελέγχεται δύο φορές για ανταπόκριση σε επώδυνα ερεθίσματα και αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους, με μεσοδιάστημα 24 ωρών μεταξύ κάθε εξέτασης.
Εάν ο ασθενής βγει θετικός δύο φορές, οι γιατροί θα κάνουν ένα τεστ άπνοιας, που θεωρείται το πιο πειστικό, για να δουν εάν το άτομο έχει χάσει τα αναπνευστικά αντανακλαστικά. Στα παιδιά, υπάρχουν δύο τεστ άπνοιας, ένα μετά από κάθε εκτίμηση εγκεφαλικού θανάτου δίπλα στο κρεβάτι.
Κατά τη διάρκεια του τεστ άπνοιας, ο ασθενής αφαιρείται από τον αναπνευστήρα για 10 λεπτά. Ένας σωλήνας που μεταφέρει καθαρό οξυγόνο εισάγεται στους αεραγωγούς. Εάν ο ασθενής δεν αναπνέει οικειοθελώς, θεωρείται εγκεφαλικά νεκρός.
Το τεστ άπνοιας εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους.
Για παράδειγμα, τα άτομα με αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές όπως σοβαρή υπόταση, υποξία και καρδιακή αρρυθμία.
Σε έναν ασθενή του οποίου ο εγκέφαλος είναι ήδη σε κίνδυνο, ένα τεστ άπνοιας μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση του ατόμου ή να προκαλέσει πρόσθετη βλάβη, λέει ο Δρ. Paul Byrne, που θεωρείται πρωτοπόρος στη νεογνολογία και συμμετέχει στη θεραπεία νεογνών που υποτίθεται ότι είναι εγκεφαλικά νεκρά. Μια χειρότερη κατάσταση μπορεί να επιδεινώσει τη διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου σε άτομα που μπορεί πραγματικά να βρίσκονται στο δρόμο προς την ανάκαμψη.
Λανθασμένη διάγνωση θα μπορούσε επίσης να συμβεί κατά την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου.
Ένα παράδειγμα είναι ο Zack Dunlap. Τον Νοέμβριο του 2007, είχε αυτοκινητιστικό ατύχημα και κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός στο νοσοκομείο.
Ο κ. Dunlap είπε στους The Epoch Times ότι ανέκτησε τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο αφού κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός και ότι οι φίλοι και η οικογένειά του τον αποχαιρετούσαν.
Προσπάθησε να ουρλιάξει και να κουνηθεί, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεδομένου ότι ήταν δωρητής οργάνων, προγραμματίστηκε γρήγορα για τη συλλογή οργάνων.
Η οικογένεια προσευχήθηκε για τον κ. Dunlap στο νοσοκομείο. Ο ξάδερφος του κ. Dunlap, ο οποίος είναι νοσοκόμος, δεν πίστευε ότι είχε έρθει η ώρα του.
Ο ξάδερφος του έκανε συμπληρωματικές εξετάσεις. Όταν ο ξάδερφός του πίεσε κάτω από το νύχι του αντίχειρα του κ. Dunlap, ο κ. Dunlap τράβηξε το χέρι του από την άλλη πλευρά του σώματος. Αυτή η κίνηση ακύρωσε τη διάγνωση.
Μετά από μερικές ημέρες, ο κ. Dunlap άρχισε να αναπνέει μόνος του. Αφέθηκε ελεύθερος ένα μήνα αργότερα.
Ο Varelas, ο οποίος εξέτασε τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης για τον Dunlap, δήλωσε στους Epoch Times ότι τα αποτελέσματα του Dunlap φαίνονται τόσο καλά που υποψιάζεται ότι ορισμένα στάδια μπορεί να είχαν παραλειφθεί κατά την αξιολόγηση.
Εάν οι γιατροί είχαν επαρκή εμπειρία στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου και ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες του ΑNΝ, δεν θα υπήρχαν ψευδώς θετικά αποτελέσματα, δήλωσε ο Varelas. Ενώ το νοσοκομείο του εκτελεί 50 έως 60 αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου κάθε χρόνο, τα μικρότερα κοινοτικά νοσοκομεία κάνουν πολύ λίγες. Ως αποτέλεσμα, οι γιατροί σε αυτά τα νοσοκομεία μπορεί να μην έχουν αρκετή εμπειρία, να χάνουν σημεία ή να εκτελούν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου εκτός λειτουργίας, πρόσθεσε.
Ο Δρ Bernat διευκρινίζει ότι το τεστ που συχνά εκτελείται ανεπαρκώς είναι το τεστ άπνοιας.
Το 2010, νευρολόγοι διεξήγαγαν μια μελέτη για το AAN για να αξιολογήσουν όλες τις περιπτώσεις ανάρρωσης από εγκεφαλικό θάνατο σε ενήλικες μεταξύ 1996 και 2009. Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε « καμία δημοσιευμένη αναφορά «θεραπείας » του εγκεφαλικού θανάτου εάν οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί σωστά χρησιμοποιώντας ανάλυση εγκεφάλου των διαγνωστικών κριτηρίων του θανάτου εκείνη την εποχή. Η περίπτωση του κ. Ντάνλαπ δεν έχει αξιολογηθεί.
Για να περιπλέξουν περαιτέρω τα πράγματα, διάφορες καταστάσεις μπορούν να μιμηθούν τον εγκεφαλικό θάνατο. Αυτά θα πρέπει να αποκλείονται πριν ξεκινήσουν οι αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου.
Παραπλανητικοί όροι θανάτου
Οι συντάκτες των κατευθυντήριων γραμμών AAN του 2023 συμβουλεύουν ότι πριν από την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, θα πρέπει να εξαλειφθούν όλες οι ακόλουθες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων:
Ο Δρ Ronald Dworkin, ερευνητής και αναισθησιολόγος, έγραψε σε ένα άρθρο σχετικά με τη συλλογή οργάνων ότι επέλεξε να χορηγήσει αναστολείς της συνείδησης επειδή πίστευε ότι ο ασθενής του « μπορεί να είναι ακόμα κάπως ζωντανός, [sic] ό,τι κι αν σημαίνει αυτό » , είπε.
Ο κ. Miller, ο οποίος είναι επίσης καθηγητής ιατρικής δεοντολογίας στο Weill Cornell Medical College, είπε ότι η ετικέτα του εγκεφαλικού θανάτου ήταν παραπλανητική. Ο Τρούογκ, καθηγητής αναισθησιολογίας και επίτιμος διευθυντής του Κέντρου Βιοηθικής της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, πιστεύει ότι οι εγκεφαλικά νεκροί είναι ζωντανοί, αλλά είναι απίθανο να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους ή να αναρρώσουν.
Μερικοί ισχυρίζονται ότι οι εγκεφαλικά νεκροί ασθενείς μπορεί πράγματι να αναρρώσουν, όπως στη διάσημη περίπτωση της Jahi McMath, ενός 13χρονου κοριτσιού που κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρό στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Η μητέρα της αντιτάχθηκε στη διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου και κράτησε τον Jahi σε υποστήριξη ζωής για τεσσεράμισι χρόνια. Αν και η Jahi δεν μπόρεσε να μιλήσει και δεν ανέκτησε ποτέ πλήρως τις αισθήσεις της, δύο νευρολόγοι κατέθεσαν ότι τις τελευταίες μέρες της ήταν σε μια « ελάχιστη συνειδητή κατάσταση » . Νοσοκόμοι και γιατροί κατέθεσαν ότι η Jahi μετακινήθηκε για να δώσει οδηγίες. Αργότερα, ένα ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (EEG) ανίχνευσε σήματα εγκεφαλικών κυμάτων.
 |
| Το ΗΕΓ του Jahi McMath, που δηλώθηκε εγκεφαλικά νεκρό, δεν θα έπρεπε να έχει δείξει καμία δραστηριότητα. (Εικονογράφηση από τους Epoch Times) |
Ένα εγκεφαλικά νεκρό άτομο δεν πρέπει να έχει δραστηριότητα ΗΕΓ.
« Η Jahi McMath είναι το τέλειο παράδειγμα ενός ατόμου που διαγνώστηκε «σωστά» ως εγκεφαλικά νεκρό και στη συνέχεια τεκμηριώθηκε ότι είχε ανακτήσει τη λειτουργία του εγκεφάλου » , είπε ο Δρ Klessig. Το κορίτσι αναμφίβολα διαγνώστηκε ως εγκεφαλικά νεκρό σύμφωνα με τις οδηγίες της εποχής της και θα διαγνωστεί ως τέτοιο σύμφωνα με τις νέες οδηγίες, πρόσθεσε.
Πώς αξιολογείται ο εγκεφαλικός θάνατος;
Σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες κατευθυντήριες γραμμές για την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, που δημοσιεύθηκαν από την Αμερικανική Ακαδημία Νευρολογίας (AAN) το 2023, ο εγκεφαλικός θάνατος καθορίζεται από την αξιολόγηση του ασθενούς.
Πριν προχωρήσετε στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, πρέπει να γίνει νευροαπεικόνιση για να διασφαλιστεί ότι υπάρχει βλάβη στον εγκέφαλο.
« Αν δείτε μια κανονική αξονική τομογραφία ή μια κανονική μαγνητική τομογραφία, τότε πρέπει να είστε πολύ, πολύ προσεκτικοί και να γνωρίζετε ότι μπορεί να καταλήξετε σε μια ψευδώς θετική κατάσταση », δήλωσε ο Δρ Παναγιώτης Βαρελάς, ένας από τους συν-συγγραφείς της μελέτης. AAN. 2010 και πρόεδρος του τμήματος νευρολογίας στο Ιατρικό Κολλέγιο Albany, όπως είπε στους The Epoch Times .
Μόλις επιβεβαιωθεί η εγκεφαλική βλάβη, δύο γιατροί πραγματοποιούν την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου. Ο ασθενής ελέγχεται δύο φορές για ανταπόκριση σε επώδυνα ερεθίσματα και αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους, με μεσοδιάστημα 24 ωρών μεταξύ κάθε εξέτασης.
Εάν ο ασθενής βγει θετικός δύο φορές, οι γιατροί θα κάνουν ένα τεστ άπνοιας, που θεωρείται το πιο πειστικό, για να δουν εάν το άτομο έχει χάσει τα αναπνευστικά αντανακλαστικά. Στα παιδιά, υπάρχουν δύο τεστ άπνοιας, ένα μετά από κάθε εκτίμηση εγκεφαλικού θανάτου δίπλα στο κρεβάτι.
 |
| Για να εκτιμήσουν τον εγκεφαλικό θάνατο, οι γιατροί χρησιμοποιούν ένα επώδυνο ερέθισμα, ελέγχουν τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους και, στη συνέχεια, πραγματοποιούν τεστ άπνοιας εάν ο ασθενής αποτύχει και στις δύο εξετάσεις. (Εικονογράφηση από τους Epoch Times) |
Κατά τη διάρκεια του τεστ άπνοιας, ο ασθενής αφαιρείται από τον αναπνευστήρα για 10 λεπτά. Ένας σωλήνας που μεταφέρει καθαρό οξυγόνο εισάγεται στους αεραγωγούς. Εάν ο ασθενής δεν αναπνέει οικειοθελώς, θεωρείται εγκεφαλικά νεκρός.
Το τεστ άπνοιας εγκυμονεί αρκετούς κινδύνους.
Για παράδειγμα, τα άτομα με αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να εμφανίσουν επιπλοκές όπως σοβαρή υπόταση, υποξία και καρδιακή αρρυθμία.
Σε έναν ασθενή του οποίου ο εγκέφαλος είναι ήδη σε κίνδυνο, ένα τεστ άπνοιας μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση του ατόμου ή να προκαλέσει πρόσθετη βλάβη, λέει ο Δρ. Paul Byrne, που θεωρείται πρωτοπόρος στη νεογνολογία και συμμετέχει στη θεραπεία νεογνών που υποτίθεται ότι είναι εγκεφαλικά νεκρά. Μια χειρότερη κατάσταση μπορεί να επιδεινώσει τη διάγνωση εγκεφαλικού θανάτου σε άτομα που μπορεί πραγματικά να βρίσκονται στο δρόμο προς την ανάκαμψη.
Λανθασμένη διάγνωση θα μπορούσε επίσης να συμβεί κατά την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου.
Ένα παράδειγμα είναι ο Zack Dunlap. Τον Νοέμβριο του 2007, είχε αυτοκινητιστικό ατύχημα και κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός στο νοσοκομείο.
Ο κ. Dunlap είπε στους The Epoch Times ότι ανέκτησε τις αισθήσεις του στο νοσοκομείο αφού κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρός και ότι οι φίλοι και η οικογένειά του τον αποχαιρετούσαν.
Προσπάθησε να ουρλιάξει και να κουνηθεί, αλλά δεν έγινε τίποτα. Δεδομένου ότι ήταν δωρητής οργάνων, προγραμματίστηκε γρήγορα για τη συλλογή οργάνων.
Η οικογένεια προσευχήθηκε για τον κ. Dunlap στο νοσοκομείο. Ο ξάδερφος του κ. Dunlap, ο οποίος είναι νοσοκόμος, δεν πίστευε ότι είχε έρθει η ώρα του.
Ο ξάδερφος του έκανε συμπληρωματικές εξετάσεις. Όταν ο ξάδερφός του πίεσε κάτω από το νύχι του αντίχειρα του κ. Dunlap, ο κ. Dunlap τράβηξε το χέρι του από την άλλη πλευρά του σώματος. Αυτή η κίνηση ακύρωσε τη διάγνωση.
Μετά από μερικές ημέρες, ο κ. Dunlap άρχισε να αναπνέει μόνος του. Αφέθηκε ελεύθερος ένα μήνα αργότερα.
Ο Varelas, ο οποίος εξέτασε τις αναφορές των μέσων ενημέρωσης για τον Dunlap, δήλωσε στους Epoch Times ότι τα αποτελέσματα του Dunlap φαίνονται τόσο καλά που υποψιάζεται ότι ορισμένα στάδια μπορεί να είχαν παραλειφθεί κατά την αξιολόγηση.
Εάν οι γιατροί είχαν επαρκή εμπειρία στην αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου και ακολουθούσαν πιστά τις οδηγίες του ΑNΝ, δεν θα υπήρχαν ψευδώς θετικά αποτελέσματα, δήλωσε ο Varelas. Ενώ το νοσοκομείο του εκτελεί 50 έως 60 αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου κάθε χρόνο, τα μικρότερα κοινοτικά νοσοκομεία κάνουν πολύ λίγες. Ως αποτέλεσμα, οι γιατροί σε αυτά τα νοσοκομεία μπορεί να μην έχουν αρκετή εμπειρία, να χάνουν σημεία ή να εκτελούν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου εκτός λειτουργίας, πρόσθεσε.
Ο Δρ Bernat διευκρινίζει ότι το τεστ που συχνά εκτελείται ανεπαρκώς είναι το τεστ άπνοιας.
Το 2010, νευρολόγοι διεξήγαγαν μια μελέτη για το AAN για να αξιολογήσουν όλες τις περιπτώσεις ανάρρωσης από εγκεφαλικό θάνατο σε ενήλικες μεταξύ 1996 και 2009. Διαπίστωσαν ότι δεν υπήρχε « καμία δημοσιευμένη αναφορά «θεραπείας » του εγκεφαλικού θανάτου εάν οι ασθενείς είχαν διαγνωστεί σωστά χρησιμοποιώντας ανάλυση εγκεφάλου των διαγνωστικών κριτηρίων του θανάτου εκείνη την εποχή. Η περίπτωση του κ. Ντάνλαπ δεν έχει αξιολογηθεί.
Για να περιπλέξουν περαιτέρω τα πράγματα, διάφορες καταστάσεις μπορούν να μιμηθούν τον εγκεφαλικό θάνατο. Αυτά θα πρέπει να αποκλείονται πριν ξεκινήσουν οι αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου.
 |
| Ο Zack Dunlap αναίσθητος στο νοσοκομείο. |
 |
| Ο Zack Dunlap αναρρώνει στο νοσοκομείο. |
Παραπλανητικοί όροι θανάτου
Οι συντάκτες των κατευθυντήριων γραμμών AAN του 2023 συμβουλεύουν ότι πριν από την αξιολόγηση του εγκεφαλικού θανάτου, θα πρέπει να εξαλειφθούν όλες οι ακόλουθες καταστάσεις, συμπεριλαμβανομένων:
Υποθερμία (χαμηλή θερμοκρασία σώματος)
Αυτοάνοσα νοσήματα του νευρικού συστήματος
Υπερδοσολογία φαρμάκων
Δηλητηρίαση
Η θεραπευτική υποθερμία, μια θεραπεία που μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος, χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς που αναζωογονούνται μετά από καρδιακή ανακοπή. Οι συσκευές ψύξης χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το σώμα και τον εγκέφαλο να ανακάμψουν και να θεραπεύσουν. Ωστόσο, οι υποθερμικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν έως και μία εβδομάδα για να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους.
Αυτοάνοσες ασθένειες όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, που βλάπτουν το νευρικό σύστημα ενός ατόμου, μπορούν επίσης να στερήσουν τα αντανακλαστικά και την επίγνωσή του.
Η Δρ May Kim-Tenser, αναπληρώτρια καθηγήτρια κλινικής νευρολογίας στο Keck School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, ανέφερε μια περίπτωση το 2016 όπου ένας ασθενής με μια μορφή συνδρόμου Guillain-Barré είχε αρχικά διαγνωστεί λανθασμένα ως εγκεφαλικά νεκρός.
Ο ασθενής εισήχθη στο νοσοκομείο αφού παρουσίασε έντονα συμπτώματα. Μέσα σε λίγες μέρες, έχασε τις αισθήσεις του και δεν αντιδρούσε, έχασε τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού του στελέχους και χρειαζόταν έναν αναπνευστήρα για να αναπνεύσει.
Δεν έγινε τεστ άπνοιας. Αν ο ασθενής είχε δοκιμαστεί με αυτόν τον τρόπο, θα είχε αποτύχει γιατί θα ήταν πολύ αδύναμος για να αναπνεύσει, είπε η Δρ Κιμ-Τένσερ.
Στη συνέχεια, ο ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Δρ. Kim-Tenser, όπου του συνταγογραφήθηκε φαρμακευτική αγωγή για αυτοάνοσα νοσήματα. Αργότερα, ανέκτησε τις αισθήσεις του και κάποιες λειτουργίες των άκρων του.
Οι υπερβολικές δόσεις οπιοειδών και κοκαΐνης μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημάδια εγκεφαλικού θανάτου. Για παράδειγμα, μια υπερβολική δόση βακλοφένης, ενός μυοχαλαρωτικού, είναι γνωστό ότι μιμείται τον εγκεφαλικό θάνατο.
« Οι κατευθυντήριες γραμμές για τον εγκεφαλικό θάνατο μιλούν για το τι είναι οι αντιγραφείς, αλλά όχι απαραίτητα πώς να τους αποκλείσουμε. Ένας νευρολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποκλείσει μέσω δοκιμών », είπε η Δρ. Kim-Tenser.
Συγκρούσεις συμφερόντων
«Ο [εγκεφαλικός θάνατος] προκαλεί έντονο ενδιαφέρον από τους [οργανισμούς παροχής οργάνων], την κοινότητα των μεταμοσχεύσεων και τους ασθενείς που είναι εγγεγραμμένοι σε λίστες αναμονής οργάνων», γράφει ο Varelas σε ένα άρθρο του 2016 για τον εγκεφαλικό θάνατο.
Περίπου το 90% όλων των δωρητών οργάνων είναι εγκεφαλικά νεκροί. Πράγματι, ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου επιτρέπει στους χειρουργούς να συλλέγουν υγιή όργανα χωρίς να επικαλούνται τον «κανόνα του νεκρού δότη».
Σύμφωνα με τον κανόνα του θανόντος δότη, ο οποίος αποτελεί κανόνα δεοντολογίας, οι δότες οργάνων πρέπει να δηλώνονται νεκροί πριν από τη λήψη οργάνων, και η λήψη οργάνων δεν πρέπει να οδηγεί στο θάνατο του δότη.
Τα όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν από βιολογικά νεκρούς ανθρώπους, κάτι που συμβαίνει μετά από καρδιακή ανακοπή ενός ατόμου και δεν μπορεί να γίνει ανάνηψη.
Αυτοάνοσα νοσήματα του νευρικού συστήματος
Υπερδοσολογία φαρμάκων
Δηλητηρίαση
Η θεραπευτική υποθερμία, μια θεραπεία που μειώνει τη θερμοκρασία του σώματος, χρησιμοποιείται συνήθως σε ασθενείς που αναζωογονούνται μετά από καρδιακή ανακοπή. Οι συσκευές ψύξης χρησιμοποιούνται για να βοηθήσουν το σώμα και τον εγκέφαλο να ανακάμψουν και να θεραπεύσουν. Ωστόσο, οι υποθερμικοί ασθενείς μπορεί να χρειαστούν έως και μία εβδομάδα για να ανακτήσουν τις αισθήσεις τους.
Αυτοάνοσες ασθένειες όπως το σύνδρομο Guillain-Barré, που βλάπτουν το νευρικό σύστημα ενός ατόμου, μπορούν επίσης να στερήσουν τα αντανακλαστικά και την επίγνωσή του.
Η Δρ May Kim-Tenser, αναπληρώτρια καθηγήτρια κλινικής νευρολογίας στο Keck School of Medicine στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνια, ανέφερε μια περίπτωση το 2016 όπου ένας ασθενής με μια μορφή συνδρόμου Guillain-Barré είχε αρχικά διαγνωστεί λανθασμένα ως εγκεφαλικά νεκρός.
Ο ασθενής εισήχθη στο νοσοκομείο αφού παρουσίασε έντονα συμπτώματα. Μέσα σε λίγες μέρες, έχασε τις αισθήσεις του και δεν αντιδρούσε, έχασε τα αντανακλαστικά του εγκεφαλικού του στελέχους και χρειαζόταν έναν αναπνευστήρα για να αναπνεύσει.
Δεν έγινε τεστ άπνοιας. Αν ο ασθενής είχε δοκιμαστεί με αυτόν τον τρόπο, θα είχε αποτύχει γιατί θα ήταν πολύ αδύναμος για να αναπνεύσει, είπε η Δρ Κιμ-Τένσερ.
Στη συνέχεια, ο ασθενής μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο του Δρ. Kim-Tenser, όπου του συνταγογραφήθηκε φαρμακευτική αγωγή για αυτοάνοσα νοσήματα. Αργότερα, ανέκτησε τις αισθήσεις του και κάποιες λειτουργίες των άκρων του.
Οι υπερβολικές δόσεις οπιοειδών και κοκαΐνης μπορούν επίσης να προκαλέσουν σημάδια εγκεφαλικού θανάτου. Για παράδειγμα, μια υπερβολική δόση βακλοφένης, ενός μυοχαλαρωτικού, είναι γνωστό ότι μιμείται τον εγκεφαλικό θάνατο.
« Οι κατευθυντήριες γραμμές για τον εγκεφαλικό θάνατο μιλούν για το τι είναι οι αντιγραφείς, αλλά όχι απαραίτητα πώς να τους αποκλείσουμε. Ένας νευρολόγος θα πρέπει να είναι σε θέση να τα αποκλείσει μέσω δοκιμών », είπε η Δρ. Kim-Tenser.
Συγκρούσεις συμφερόντων
«Ο [εγκεφαλικός θάνατος] προκαλεί έντονο ενδιαφέρον από τους [οργανισμούς παροχής οργάνων], την κοινότητα των μεταμοσχεύσεων και τους ασθενείς που είναι εγγεγραμμένοι σε λίστες αναμονής οργάνων», γράφει ο Varelas σε ένα άρθρο του 2016 για τον εγκεφαλικό θάνατο.
Περίπου το 90% όλων των δωρητών οργάνων είναι εγκεφαλικά νεκροί. Πράγματι, ο ορισμός του εγκεφαλικού θανάτου επιτρέπει στους χειρουργούς να συλλέγουν υγιή όργανα χωρίς να επικαλούνται τον «κανόνα του νεκρού δότη».
Σύμφωνα με τον κανόνα του θανόντος δότη, ο οποίος αποτελεί κανόνα δεοντολογίας, οι δότες οργάνων πρέπει να δηλώνονται νεκροί πριν από τη λήψη οργάνων, και η λήψη οργάνων δεν πρέπει να οδηγεί στο θάνατο του δότη.
Τα όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν από βιολογικά νεκρούς ανθρώπους, κάτι που συμβαίνει μετά από καρδιακή ανακοπή ενός ατόμου και δεν μπορεί να γίνει ανάνηψη.
« Όταν είστε βιολογικά νεκροί, η απώλεια οξυγόνου στα ζωτικά σας όργανα τα κάνει να αποσυντίθενται τόσο γρήγορα που δεν μπορείτε να δωρίσετε όργανα » , είπε η Δρ. Klessig.
 |
| Μόλις ένα άτομο είναι βιολογικά νεκρό, τα όργανά του δεν μπορούν πλέον να αφαιρεθούν για δωρεά. |
Τούτου λεχθέντος, ιστοί όπως ο κερατοειδής, ο χόνδρος, τα οστά και το δέρμα μπορεί να προέρχονται από νεκρούς δότες. Η δωρεά ζωντανών οργάνων μπορεί επίσης να γίνει για τη μεταμόσχευση λοβού πνεύμονα, ήπατος ή νεφρού.
Οι γιατροί που πραγματοποιούν αξιολογήσεις εγκεφαλικού θανάτου δεν πρέπει να συμμετέχουν στη διαδικασία προμήθειας οργάνων.
« Προσπαθούμε να απομακρυνθούμε από τη διαδικασία δωρεάς οργάνων », είπε ο Δρ Βαρελάς. « Στο μυαλό μου, προσπαθούμε να σώσουμε τη ζωή του ασθενούς και αυτός είναι ο στόχος γιατί ο όρκος του Ιπποκράτη είναι να μην κάνουμε κακό ».
Ωστόσο, υπάρχουν συγκρούσεις συμφερόντων. Το σαράντα εννέα τοις εκατό των συγγραφέων των κατευθυντήριων γραμμών αξιολόγησης εγκεφαλικού θανάτου του AAN του 2023 ανέφεραν σύγκρουση συμφερόντων που σχετίζονται με την προμήθεια οργάνων.
Η συνωνυμία του εγκεφαλικού θανάτου με τον θάνατο είναι θέμα αδιαφάνειας, είπε ο Μίλερ. Ωστόσο, είπε ότι δεν θα θεωρούσε τη συλλογή οργάνων ανήθικη, εφόσον ο δότης είναι καλά ενημερωμένος.
Πολλοί άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες εγγράφονται για να γίνουν δωρητές οργάνων όταν υποβάλλουν αίτηση για άδεια οδήγησης, και οι περισσότεροι από αυτούς υποθέτουν ότι τα όργανά τους θα συλλεχθούν μόνο σε περίπτωση θανάτου τους, είπε η Δρ Klessig.
«Σκέφτονται: «Αν έχω σχεδόν τελειώσει, ας πάρω τα όργανά μου ούτως ή άλλως», λέει ο Δρ Byrne.
Η πραγματικότητα είναι ότι η ιδιότητά τους ως δότες μπορεί να οδηγήσει στην απόκτηση των οργάνων τους εάν πέσουν σε «εγκεφαλικό θάνατο», καθώς τα μέλη της οικογένειάς τους δεν μπορούν να ξεπεράσουν την ιδιότητά τους ως δότες.
Άλλο ένα μυστήριο
Η έννοια του εγκεφαλικού θανάτου εμφανίστηκε πριν από μισό αιώνα, λίγα χρόνια μετά την πρώτη επιτυχημένη μεταμόσχευση οργάνων.
Η συγκομιδή οργάνων από άτομα σε κώμα ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1950, ωστόσο, αυτό ήταν σπάνιο και δεν γινόταν υπό καμία οδηγία. Ταυτόχρονα, ο ορισμός του θανάτου άλλαξε.
Το 1959, οι Γάλλοι γιατροί Pierre Mollaret και Maurice Goulon επινόησαν τον όρο « le coma Overed » , που σημαίνει « πέρα από το κώμα » ή « μη αναστρέψιμο κώμα », ως μια κατάσταση συνώνυμη με τον θάνατο. Σταδιακά, ο εγκεφαλικός θάνατος, που ονομάζεται επίσης « θάνατος του νευρικού συστήματος », έγινε ένας νέος ορισμός και ως εκ τούτου μπορούσαν να ληφθούν όργανα από αυτούς τους ασθενείς.
Στις 3 Δεκεμβρίου 1967, ο κόσμος έμεινε έκπληκτος από την πρώτη αναφορά μιας επιτυχημένης μεταμόσχευσης ανθρώπινης καρδιάς που πραγματοποιήθηκε από τον Δρ Κρίστιαν Μπάρναρντ στο Κέιπ Τάουν της Νότιας Αφρικής. Η καρδιά αφαιρέθηκε από ένα θύμα τραύματος με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι. Ο δότης δεν είχε εγκεφαλική δραστηριότητα που ανιχνεύθηκε σε σαρώσεις ΗΕΓ και δεν είχε αντανακλαστικά του εγκεφαλικού στελέχους. Ωστόσο, η καρδιά του συνέχισε να χτυπά με υποστήριξη ζωής.
Ο αποδέκτης της καρδιάς επέζησε 18 ημέρες πριν υποκύψει στην πνευμονία, αλλά η καρδιά του λειτουργούσε κανονικά μέχρι το θάνατό του. Αυτή η επιτυχία ξεκίνησε την πρακτική της μεταμόσχευσης καρδιάς.
Ένα μήνα μετά τη μνημειώδη επέμβαση του Δρ Μπάρναρντ, ο Δρ Norman Shumway πραγματοποίησε την πρώτη μεταμόσχευση ανθρώπινης καρδιάς στις Ηνωμένες Πολιτείες στο νοσοκομείο του Στάνφορντ, αφαιρώντας την καρδιά από εγκεφαλικά νεκρό δότη.
Ο επικεφαλής που τον βοηθούσε ρώτησε: « Πιστεύετε ότι αυτό είναι πραγματικά νόμιμο;» »
« Υποθέτω ότι θα δούμε » , είπε ο Δρ. Shumway.
Τον Αύγουστο του 1968, η ad hoc επιτροπή της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ δημοσίευσε τον « Ο ορισμός του μη αναστρέψιμου κώματος » στην Εφημερίδα της Αμερικανικής Ιατρικής Ένωσης (JAMA).
Καθόρισαν το μη αναστρέψιμο κώμα ως « νέο κριτήριο θανάτου » , το οποίο έγινε ο ακρογωνιαίος λίθος του ορισμού του εγκεφαλικού θανάτου.
Παρόλα αυτά, οι επιστήμονες εξακολουθούν να μην γνωρίζουν εάν ο ορισμός ή η αξιολόγηση που προκύπτει είναι τέλειος.
Σχετικά με την ανάρρωση του κ. Ντάνλαπ, ο Δρ Βαρέλας είπε, " Χαίρομαι που αυτός ο νεαρός επέζησε ." Πιστεύει ότι οι προσευχές της οικογένειας για τον κύριο Ντάνλαπ μπορεί να συνέβαλαν στην έκβασή του.
« Υπάρχουν δυνάμεις πολύ μεγαλύτερες από τις ιατρικές μας γνώσεις – ή την έλλειψή τους » , είπε.
« Το μυστικό της ζωής, συμπεριλαμβανομένου του ορισμού της ζωής, παραμένει το βαθύτερο και πιο μυστηριώδες », είπε ο Δρ Ντγουόρκινς.
« Η φύση μπορεί να μην επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να μάθει την ακριβή στιγμή που ο εγκεφαλικός θάνατος γίνεται πραγματικός θάνατος », πρόσθεσε.
πηγή: The Epoch Times via Marie-Claire Tellier
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου