Articles by "Θανάσης Νικολαΐδης"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θανάσης Νικολαΐδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Του Θανάση Νικολαΐδη   

ΕΙΧΕ προσβάλει την…Άνασσα, στο Λονδίνο, κι «έπρεπε ο Λαμπράκης να πεθάνει». Υπερβολές. Η…εντολή ήταν «να στραπατσαριστεί», αλλά η δόση έπεσε μεγαλύτερη. Το σύνθημα πέρασε στο κλίμα του ’63 που ο αντικομουνισμός  έκανε θραύση, θρονιάστηκε στην ψυχή των τραμπούκων, σφηνώθηκε και στα μυαλά της εξουσίας.
ΚΑΙ ήταν η «ω-ω-ω-ω-όμορφη Θεσσαλονίκη» τόπος μαρτυρίου ενός ανθρώπου, επιστήμονα και βουλευτή. Στη Θεσσαλονίκη, εκείνο το βράδυ του Μάη (’63), ο Γρ. Λαμπράκης-ομιλητής την παγκόσμια ειρήνη και τον αφοπλισμό. Με φίλους του και αφοσιωμένους, ωστόσο, οι εκ Τριανδρίας με τις πέτρες στα καλάθια και ο εσμός των αντιφρονούντων άλλα…εκέλευε.
ΚΑΙ η Αστυνομία του Μήτσου και των Καπελώνηδων; Είχε από νωρίς φτιάξει τους δεσμούς της με «αστέρες» τους υποκόσμου κι όλα έτοιμα. Σκεπασμένος ο αριθμός του τρικύκλου, ο ροπαλοφόρος (και παιδεραστής ο…κύριος) στην καρότσα και ο Γκοτζαμάνης στο…βολάν. «Απόψε σκοτώνω άνθρωπο» ξεστόμισε, σε μιαν έξαρση της αντικομουνιστικής του υστερίας και δεν τον συνέλαβαν.
ΤΟ τρίκυκλο ξαμολήθηκε απ’ τη Σπανδωνή, το ρόπαλο του Εμμανουηλίδη ανεβοκατέβηκε αστραπιαία με δύναμη, ο «Τίγρης» με σάλτο στην καρότσα, γκάζι ο «συνδολοφόνος» και το τρίκυκλο σε μονόδρομο(!). Για να το(ν) σταματήσει ο ανίδεος τροχονόμος. Η συνέχεια στο «Ζ» του Γαβρά, κι ας μην ήταν ταινία-ντοκουμέντο.
«ΠΟΙΟΣ, λοιπόν, κυβερνούσε αυτόν τον τόπο»; Μας εκνευρίζει η παραπάνω (ιστορική) φράση, γιατί το παρακράτος ήταν υπόθεση του Κράτους και το Κράτος βρίσκονταν στα χέρια του Κων. Καραμανλή. Κι αν έφυγε για το Παρίσι για να ξανάρθει ως «Μεσσίας», όφειλε να το κάνει νωρίτερα και όχι σαν…Τριανταφυλλίδης. Πριν (και) η δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη διαμορφώσει το κλίμα της προχουντικής περιόδου.
ΗΡΘΑΝ οι συνταγματάρχες με τα...πιστόλια τους και τα «πιστεύω» τους κι έγινε Κράτος το Παρακράτος. Με ταμπελάκι «χρυσό» και επίσημο πλέον, οι κρυφοί και φανεροί τραμπούκοι, ατιμώρητοι οι βασανιστές, «ισοβίτες» οι πρωταίτιοι.
ΚΙ ύστερα, χθες, σήμερα; Μια ιστορία που επαναλαμβάνεται (ως φάρσα), αλλά και με την επικινδυνότητα που εγκλείουν οι μέρες μας. «Ο Λαμπράκης ζει» για ‘κείνους που τον θυμούνται, αλλά πέθανε με τη λήθη σε ανιστόρητες συνειδήσεις διχασμένων νεοελλήνων που δεν διδάχτηκαν τίποτα από ιστορικά γεγονότα.
ΑΓΝΟΗΣΑΝ επιδεικτικά τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη οι (λεγόμενοι) δεξιοί, δεν έδωσαν πεντάρα για τον δολοφονημένο Χρ. Λαδά (1948) και τον συντ/ρχη Ψαρρό (1944) οι (λεγόμενοι) αριστεροί και ο διχασμός…ξανάρχεται.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Θανάση Νικολαΐδη   

 «Η γη παράγει αρκετά για να ικανοποιήσει τις ανάγκες κάθε ανθρώπου, όχι όμως την απληστία του» 
Μαχάτμα Γκάντι (1869 -1948)

ΔΕΝ είναι παγκόσμιο το θέμα-είναι, τουλάχιστον, ευρωπαϊκό. Με τον μισό πλανήτη να «πεινάει», για να παραμένει χορτάτος ο άλλος μισός. Η Ευρώπη, λοιπόν, των λαών που δεν τους «έσιαξε» η εμπειρία από δυο μεγάλους πολέμους στον ίδιο αιώνα βάλθηκε να καταναλώνει τον πλούτο της πριν ακόμα τον αποκτήσει. Τα προϊόντα της πριν ακόμα τα παραγάγει.

ΚΑΙ πέσαμε ΟΛΟΙ με τα μούτρα στην (υπερ)κατανάλωση. Όλοι μας, οι θεωρητικοί της λιτότητας που ξανατρώμε μπουκωμένοι. Χωρίς όριο στην αναζήτηση αγαθών, ακόρεστοι κι αχόρταγοι, κατά τις δυνάμεις του έκαστος και με τα μίνιμουμ ανυπέρβλητα (προς τα κάτω). Με του Χριστού την παραίνεση «ο έχων δύο χιτώνας…» να γίνεται δεύτερο αυτοκίνητο (και πολλαπλό σε κάποιους), τρίτη συσκευή τηλεόρασης στην ίδια οικογένεια, με πολλαπλά (και αφόρετα) στην γκαρνταρόμπα της…ντροπής.

ΟΙ αυτοκινητοβιομηχανίες να μη μας προλαβαίνουν, οι γαλακτοβιομηχανίες με χίλια προϊόντα λιποδιμικών αποχρώσεων και σε φανταχτερή συσκευασία. Με την λιτότητα να’ χει τρυπώσει σε «μπόντι λάιν» και τζακούζια, σε ταβέρνες της αφθονίας με τη μισή παραγγελία πεταμένη στα σκουπίδια.

ΑΥΤΑ μέχρι χθες, σήμερα, τώρα. Γενικά και κατά μέσον (ευρωπαϊκό και ελληνικό) όρο, χωρίς να ξεχνάμε την ακραία φτώχια αναξιοπαθούντων κάθε εποχής. Στατιστικά και με τον καπιταλισμό να σου τα δίνει όλα, με την προοπτική να σου τ’ αρπάξει. Όταν επιστή ο χρόνος και η στιγμή. Αυτές που διανύουμε (παν)ευρωπαϊκά και ελληνικά.

ΤΗΝ πλημμυρίδα ακολουθεί η άμπωτης κι είναι αναγκαίο και αναπόφευκτο. Μας τα’ δωσαν απλόχερα, ήρεμα και χαμογελαστά, για να τα πάρουν πίσω. Με τους λαούς να χτυπιούνται απ’ την αναγκαστική λιτότητα και τα άτομα να ‘χουν ξεχάσει. Κι είναι φυσικό να ξεχνάς την πείνα, χορτάτος. Και τα βιώματα και την ιστορία σου. Να ρίχνεις μνήμες στα στεγανά του μυαλού, επαναπαυμένος στην ιδέα πως η πορεία θα’ ναι «ανοδική», χωρίς εθνικές επισφάλειες και ατομικές στερήσεις, πως δεν ξανάρχονται τραγικές εποχές και πως η ιστορία ΔΕΝ επαναλαμβάνεται.

(ΥΠΕΡ)ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΑΜΕ, πληρώνουμε και μας κακοφαίνεται. Ξοδέψαμε για περιττά, κινδυνεύουμε στα απαραίτητα, επιμένοντας στους ίδιους καταναλωτικούς ρυθμούς. Άπληστοι και ακόρεστοι, με τα μάτια κλειστά στην κατά τόπους ανθρώπινη δυστυχία.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Θανάση Νικολαΐδη 

ΠΡΙΝ «αρπάξουν» διεθνώς τα καύσιμα, σπεύδει στον πίνακα τιμών ο βενζινάς να τις αλλάξει (προς τα πάνω). Για το αντίθετο…τεμπελιάζει, κι αν βάλεις δίπλα τους συναδέλφους του της «πειραγμένης» μάνικας, τους (κάποιους) ταξιτζήδες της ηλεκτρονικής κλεψιάς και τους «επίορκους» του δημοσίου, έχεις εικόνα της σημερινής Ελλάδας των αδιόρθωτων της πιάτσας και του Κράτους.
ΚΑΘΕΝΑΣ ό,τι μπορεί και δύναται για το ντόπιο «θύμα» και για τον αφελή(;) τουρίστα (που μας έρχεται), για τον τουρισμό-ανάσα, και το σκουπιδαριό στους δρόμους. Σκουπίδια δεκαετιών θαμμένα κι άλλα που τρυπούν τα μάτια. Το πολιτισμικό αποτύπωμα του νεοέλληνα, απείθαρχου εκ…φύσεως και απειθάρχητου σε νόμους και κανόνες, εμπλουτισμένο με τον «πολιτισμό» ξένων εισβολέων. Με τον οδοκαθαριστή ξοπίσω του(ς), να μην προλαβαίνει. (Κι αυτός, βέβαια, λούφαρε…κατά δύναμη, αλλά οι απολύσεις συνετίζουν).
ΚΑΙ πάμε στην…εστίαση που παραπέμπει σε «φασολάκια-ΞΟΥ» του παρελθόντος και στο 23%  ΦΠΑ του παρόντος, εξοντωτικού για τον εστιάτορα και απωθητικού για τον τουρίστα. Μας έρχεται (ο τουρίστας) με τον σχεδιασμό και την οικονομία του, για να του τσιμπολογήσουμε το πορτοφόλι με νόμιμες και παράνομες παρεμβάσεις μας. Από διόδια και ακριβά καύσιμα (ενίοτε νοθευμένα), μέχρι την απεικόνιση της κρατικής αφροντισιάς στη φονική λακκούβα.
ΕΡΧΕΤΑΙ, λοιπόν, ο τουρίστας, έρχεται και η μείωση του ΦΠΑ(;). Τα κλειστά και «πεθαμένα» μαγαζιά (της εστίασης) δεν πρόκειται να ξανανοίξουν. Δεν ανασταίνονται με κίνητρα ετεροχρονισμένα κι ούτε η αγορά σηκώνει το πλήθος και τον αριθμό τους, τη διάταξή τους το ένα δίπλα στο άλλο, με τα ομοειδή «προϊόντα».
ΤΟ ΦΠΑ πέφτει, αλλά τις τιμές δεν θα τις ρίξει το φιλότιμο. Ούτε ο φόβος του ελέγχου, με τον ελεγκτή να «σφυρίζει» για τον ερχομό του και τον ελεγχόμενο να βαράει «λήξη» με την αποχώρησή του. Ο κακομαθημένος εστιάτορας και ο…μάγκας ταβερνιάρης δεν θ’ αρπάξουν το μολύβι για καινούριες λίστες και μειωμένες τιμές. Η πλειοψηφία τους θα τσεπώνει τη διαφορά, χωρίς…οίκτο και διαταραχή συνείδησης, χώρια εκείνοι που θα τσεπώνουν τον ΦΠΑ στο σύνολό του.
ΠΟΙΑ δύναμη, λοιπόν, θα συμμορφώσει τον μαγαζάτορα, πέρα απ’ τον κάποιο (ανεπαίσθητο) φόβο του ελέγχου; Ο ανταγωνισμός! Ο διπλανός «γεμάτος» που έριξε τις τιμές, δίπλα σ’ εκείνον που επιμένει πονηρά και…ελληνικά. Και πώς…θυμήθηκε τον ανταγωνισμό ο «επιχειρηματίας»; Του χτύπησε την πόρτα η ανάγκη. Απ’ την κρίση φαρμάκι-γιατρικό. Με τη δίψα του για κέρδος να τη μετριάζει ο διπλανός.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Θανάση Νικολαΐδη 

Η Πατρίδα σε κίνδυνο και σημάναμε συναγερμό. Μεγάλη μερίδα του λαού και μικρότερη των πολιτικών με την κάψα τους για εξουσία. Καταθέσαμε πρόσκαιρα(;) τα κομματικά μας όπλα, κάτω η σπάθα που θα παίρναμε το κεφάλι του αντιπάλου και κόλλησε η σκέψη μας στην Ελλάδα που αγκομαχούσε. Της δώσαμε οξυγόνο με «φιλιά της ζωή» από πολλά στόματα που’ γιναν ένα, μη χαθεί και χαθούμε.

ΚΑΙ τι είναι κόμμα; «Η τρέλα των πολλών για το κέρδος των ολίγων». Του δώσαμε και κατάλαβε, χρόνια τώρα, και είδαμε τα χαΐρια και την προκοπή μας. Γι αυτό και αναστείλαμε τον κομματικό μας λόγο, με την προοπτική της ελαχιστοποίησής του. Λειτούργησαν (οι πολλοί) ως υπερκομματικοί πατριώτες ξεχνώντας μίση και πάθη, με μακρινή την ημερομηνία λήξης της ανακωχής, ωστόσο, αντιδρούν τα κόμματα με τους κοκορομάχους. Με τα κίνητρά τους χειροπιαστά όσο και η εξουσία που ονειρεύονται να  της χαϊδεύουν το…λαιμό.

ΚΑΙ ποιος είναι ο «πρώτος διδάσκων» τη συνέχιση της τρέλας του κομματισμού; Δεν είναι τυχαίος ο κ. Σαμαράς, ούτε ο ρόλος του δευτερεύων, ούτε και ο λόγος του αμελητέος. Κι αν στέκεται δίπλα τους(ς), σιωπηρά και ανεκτικά είτε ενεργητικά η πλειοψηφία των Ελλήνων, δεν σημαίνει πως όλοι έγιναν δεξιοί και λάτρεψαν τον κομματικό του χώρο και ενστερνίστηκαν την ιδεολογία της παράταξής του. Για ανακωχή πρόκειται κι όφειλε πρώτος να το αντιληφθεί. Να υποστείλει την κομματική του σημαία, φορώντας τη γαλάζια στολή του Έλληνα κι όχι του κομματάρχη.

ΜΑΣ απογοήτευσε ο κ. Σαμαράς με τη μετεκλογική δήλωσή του για τον…θρίαμβο της δεξιάς στις φοιτητικές εκλογές. Έχαιραν οι ΔΑΠίτες, καμάρωνε κι αυτός. Και βγήκε λάβρος στο «γυαλί». Κομματικός (ως μη όφειλε) παραταξιακός κι ήταν λάθος του. Κι αν ο πολίτης (γονιός, φορολογούμενος…) είναι απογοητευμένος με τα…πολλαπλά (και κατά παράταξη) αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών, άλλο τόσο είναι με τον κ. Σαμαρά που έσπευσε να θριαμβολογήσει. Αντί να σιωπήσει απαιτώντας ενότητα. Αντί να «ξεχάσει», όπως μας ζητάει να «ξεχάσουμε» και να εγκύψουμε στην Ελλάδα και μόνο.

ΠΡΙΝ κλείσουμε, να θυμίσουμε στον «κομματικό» Πρωθυπουργό Σαμαρά πως τέτοιες εμμονές σε «ιδεολογίες» οδηγούν σε πρακτικές του παρελθόντος που θυμίζουν Μαραγκούς και Καλαμπόκες. Σε λοστούς και αλυσίδες για κομματικές πρωτιές σε εκλογές και άλλες «δράσεις» που σκοτώνουν. Κι αν «τότε» πλήρωσε με τη ζωή του την κομματική μας τρέλα ο αθώος Ν. Τεμπονέρας, σήμερα απειλείται η Ελλάδα. 
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη   

ΕΨΑΞΑΝ στο Χάρτη για φορολογικούς παραδείσους. Τους βρήκαν στη «βιτρίνα», επεσήμαναν κι άλλους στα πιο απόμερα του πλανήτη. Του πολιτισμένου κόσμου με την πρωτόγονη λύσσα για χρήμα. Ύστερα, βρήκαν τρόπους μεταφοράς του ιδρώτα τους εκεί, μακριά απ’ τα…αδιάκριτα βλέμματα των περίεργων και τα αδιάφορα των άσχετων σε μπίζνες και οικονομικά.

ΤΟΥΣ είδαμε και τους ακούσαμε να συζητούν για offshore κ. ά. κόλπα. Δεν πολυκαταλάβαμε, γιατί αυτοί ήσαν ειδικοί κι εμείς άσχετοι. Ωστόσο, συγκρατήσαμε κάποια στοιχεία για τις «Υπεράκτιες» και να τυπώσαμε το συμπέρασμα, συμπυκνωμένο σε μια φράση. Κάτι σαν επιμύθιο που μας απογοητεύει, αλλά και μας εξαγριώνει. «Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν βγάζεις άκρη και χάνονται τα ίχνη της διαδρομής του χρήματος μέσω των offshore». Και άλλων κόλπων, συμπληρώνουμε κι εμείς. Με τεχνητής ομίχλη στο τοπίο (της διαδρομής) και σκοτάδι στην τελική κοιτίδα όπου αναπαύεται το παραδάκι. Κάτι σαν ψητό στο ψυγείο, θησαυρός σε εφτασφράγιστο χρηματοκιβώτιο, φυλασσόμενο απ’ τη διεθνή αλητεία των επινοήσεων και των αποκρύψεων.

ΚΙ ύστερα; Πού πάει ασυναίσθητα το μυαλό; Πλησιάζει το άξιο τέκνο της πολιτικής, ακουμπάει στους ώμους και ψάχνει τις τσέπες του. Άδειες! Κάπου ακούμπησε τα λεφτά «του» ο κ. Τσοχατζόπουλος περνώντας τα από επάλληλους «σταθμούς διακίνησης». Κι αν ξεκινήσουμε φορτωμένοι με εργαλεία επισήμανσης χρυσού, «χαρτιών» και άλλων μέσων περιτυλίγματος του…ιδρώτα του, θα μείνουμε στα μισά του δρόμου. Σκοτάδι, αγκάθια, παραπλανητικές πινακίδες και…χάος.

ΚΑΙ ήταν τόσο σίγουρος! «Ψάξτε, δεν θα βρείτε τίποτα» ξεστόμισε προκλητικά, γεμάτος σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Για την αδυναμία μας να ανακαλύψουμε και όχι για την ηθική και την αθωότητά του. Τι κι αν τον «τραβούν» ιδιόχειρες σημειώσεις που αποπνέουν βρωμιά και συναλλαγή με «συντρόφους» και συνεργάτες; Το γνωρίζει ο Άκης (και καλύτερα οι δικηγόροι του) πως τα ίχνη χάνονται από κάποια offshore κι ύστερα, άρα κοιμήσου ήρεμα στο κελί σου «Υπουργέ»-τα χέρια της Δικαιοσύνης είναι…κοντύτερα απ’ τα δικά σου.

ΚΑΠΩΣ έτσι εξελίσσεται η κατάσταση μέχρι να γίνει μύθος και να περάσει στις  ελληνικές παραδόσεις, με στοιχεία μοντέρνου (εξ)ευρωπαϊσμού της. 

ΓΙ αυτό και επιμένουμε στους «συνεργάτες» του, αλλά και στις συνθήκες κράτησής του(ς). Στη φυλακή ξερνάς την αλήθεια, αλλά όταν νιώσεις μόνος. Χωρίς επικοινωνία (για μια κρίσιμη περίοδο) με τον έξω κόσμο, χωρίς σολομό να σου γαργαλάει τον ουρανίσκο, με φως και νερό, αλλά χωρίς τηλέφωνο και άλλα αξεσουάρ διευκολυντικά για (ενδο-εξω)συνεννόηση, συντονισμό και προετοιμασία (στήσιμο).

ΚΑΙ οι συνεργάτες; Κατάπιαν την αλήθεια κι η ματιά τους φτάνει στο φυλαγμένο ψητό, υπερπηδώντας βουνά, λαγκάδια, και…offshore.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΜΕΤΑ τον Β’ παγκόσμιο Πόλεμο και τη μοιρασιά στη Γιάλτα, οι Μεγάλοι «έπρεπε» να …εκφραστούν (δια των μικρών) και σε ατμόσφαιρα ψυχροπολεμική. Πριν φτάσουμε, λοιπόν, στο Βιετνάμ του Κένεντι και του Τζόνσον, περνάμε απ’ την Κορέα του Τρούμαν. Με τους Σοβιετικούς να παρασύρονται σε αντικομουνιστικά παιχνίδια των Αντιπάλων τους και χρηματοβόρα για τους ίδιους, με θύματα τους λαούς δεμένους στο άρμα τους.

ΒΟΡΕΙΑ και Νότια Κορέα, και κάθε μια με την δικιά της υπερδύναμη πίσω της. Και μπροστά; Τους λαούς των αντιπάλων συμμαχιών, με τις νεότερες ηλικίες στρατευμένες στην υπόθεση του αντικομουνισμού (των Δυτικών) και του αντιιμπεριαλισμού (των Ανατολικών).

ΔΕΘΗΚΑΜΕ κι εμείς στο άρμα. Ως έλληνες και τσαρουχάδες του ’50 που καμαρώναμε ζωσμένοι στ’ άρματα και με τις παλιατσούρες της ΟΥΝΡΑ για καλά, με τα μετεμφυλιοπολεμικά (αντικομουνιστικά) κατάλοιπα στην ψυχή, πιστοί στη Συμμαχία. Κατευθείαν για…Κορέα! Στην πιο θερμή στιγμή του Ψυχρού Πολέμου. Να…φάμε τους «κίτρινους» και να γυρίσουμε νικητές και τροπαιούχοι. Όσοι φαντάροι μας και αξιωματικοί γύρισαν κι όπως γύρισαν-με τραύματα στο σώμα και την ψυχή-να βλέπουν στον ύπνο εφιάλτες. Με ιστορίες τραγικές να διανθίζονται από φανταστικές και κάποιους (μέχρι σήμερα) να τους φωνάζουν «Κορεάτες». Των άψυχων τα κόκαλα παρέμειναν θαμμένα κάπου στον 38ο παράλληλο, λες κι είχαμε κάτι να χωρίσαμε με «κίτρινους» και «κόκκινους».
Η αναμέτρηση δεν ανέδειξε νικητή, ωστόσο οι έλληνες κάναμε το (αντικομουνιστικό) μας καθήκον. Πιστοί στους «Συμμάχους», όπως το ’19 στη μακρινή Κριμαία, όπου πάθαμε το μεγάλο πατατράκ, μυαλό δεν βάλαμε και ξανά…απελευθερωτές για την Ιωνία και την (Μικρασιατική) καταστροφή. 

ΤΟΤΕ, λοιπόν, στα χρόνια της «ψυχρής» αναμέτρησης των Μεγάλων, υπήρχαν δυο υπερδυνάμεις κι έριχναν καθεμιά τη σκιά της στους μικρούς. Εγγύηση για τα μεγάλα δεινά τους απ’ τον αντίπαλο και το καζάνι εκτονώνονταν με επιτόπιες φωτιές.

ΣΗΜΕΡΑ υπάρχουν δυο Κορέες, αλλά μια Υπερδύναμη. Κι αν η Νότια Κορέα έχει πίσω της το ΝΑΤΟ (διάβαζε Αμερικανοί), οι Βόρειοι δεν έχουν παρά μόνο τον…εαυτό τους. Άντε και τη μακρινή Κούβα. Ούτε Κίνα υπάρχει «στρατηγικά», ούτε Σοβ. Ρωσία «ιδεολογικά». Όλα γίναν’ ΗΠΑ και ΝΑΤΟ και οι κωδικοί των πυρηνικών τους βρίσκονται στους φοριαμούς του αμερικάνικου Πενταγώνου.

ΚΑΙ της Β. Κορέας οι κωδικοί των πυρηνικών τους όπλων; Φυλάσσονται απ’ τους ίδιους, αλλά δεν θα προλάβουν να φύγουν πύραυλοι είτε να «σκάσουν» βόμβες. Λόγω υπεροπλίας των υπολοίπων (Αμερικανών, Κινέζων, Ρώσων). Γι αυτό και θα πέσουν (αν πέσουν) τουφεκιές «κλασικές» απ’ τα…Νότια. Με τη Νότια Κορέα «εργαλείο» για…τακτοποίηση, όπως «τότε» (1950-53).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

 «ΠΟΥΘΕΝΑ στον κόσμο δεν φορολογείται η ακίνητη περιουσία» (Γ. Αυτιάς).
«Πουθενά στον κόσμο δεν πληρώνουν συντάξεις-μαϊμού» του απαντάμε και πάμε…παραπάνω. Στην κα Μέρκελ των Γερμανών που μας «ξανάρθαν» κι εμείς βγάζουμε το άχτι μας. Αναδρομικά, πριν φτάσουμε στα σημερινά. Για τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας αρνούνται και τη ναζιστική θηριωδία, για τους εκτελεσμένους μας και το τίμημα της Αντίστασής μας στον φασισμό. Χωρίς να ξεχνάμε σε ποιανών χέρια πέσαμε, μεταπελευθερωτικά, και πώς μας…μεταχειρίστηκαν.

ΕΡΧΟΜΑΣΤΕ στα σημερινά των «κομάντος» Γερμανών που «καίνε» σπίτια, με τα  κανόνια τους να μας σημαδεύουν πάνω απ’ την ατμομηχανή που την όρισαν οι Αμερικάνοι για να σαρώνει την Ευρώπη. Φωνάξαμε, τσιρίξαμε, εκφραστήκαμε αντιγερμανικά και καλά κάναμε, διαδηλώσαμε για τους ξένους αφέντες που ήρθαν για ψάρεμα στα χωρικά μας ύδατα, ειρωνευτήκαμε, κουραστήκαμε και μόνο συμπεράσματα δεν βγάλαμε. Για τους ξένους που κάνουν τη «δουλειά» τους, για τους ανθέλληνες και την «εισβολή» τους στην «Μικράν και έντιμον» Ελλάδα. Εξαντλήσαμε, λοιπόν, τα «αντιστασιακά» μας περιθώρια, εισπράξαμε το (ανύπαρκτο) αποτέλεσμα, άλλο δεν πάει και πάμε στα δικά μας. Για αυτοκριτική, διερωτώμενοι αν έχουμε ευθύνες για την επέλαση των ξένων.

Η ΚΡΙΣΗ μαίνεται στην Ελλάδα της μαγκιάς και της κομπίνας και διορισμένοι του ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) αμείβονται με εκατοντάδες χιλιάρικα το χρόνο για τις υπηρεσίες τους στο έθνος. Άνθρωποι σκαλίζουν τα σκουπίδια για «τιμαλφή» κι ακόμα να δημευθούν περιουσίες (μεγαλο)κλεφτών.

ΚΑΙ πάμε στην…διαμαρτυρία. Στις ξεσηκωμένες μάζες για τους ξένους φταίχτες των δεινών μας και εφησυχάζουσες για την αλητεία ημεδαπών. Καθένας με τις αντιλήψεις και τα «έργα» του και οι πλατείες άδειες από διαμαρτυρόμενους με πανό, πλακάτ και συνθήματα. Άδειες γιατί η «αμαρτία» είναι ντόπια και η σιωπή επίσης.

ΧΙΛΙΑΔΕΣ συντάξεις-μαϊμού και φύλλο δεν κουνιέται. Σύνολο απατεώνων που εισέπρατταν συντάξεις αποθαμένων χωρίς να το δικαιούνται κι εμείς σηκώνουμε τους ώμους. Ούτε κραυγές, ούτε διαδηλώσεις. Κόρες συνταξιούχων, ξαναπαντρεμένες, που κάναν την κορόιδα και χωρισμένοι γονείς που τσέπωναν διατροφές. Δεν είδαμε κι ούτε θα δούμε ξεσηκωμούς κατά της αλητείας των ντόπιων καταχραστών και υπέρ των χρεοκοπημένων ταμείων. 

ΜΑΣ φταίνε οι ξένοι-δεν φταίξαμε ‘μεις. Μας δάνεισαν και τους βρίζουμε που θέλουν τα λεφτά τους-δεν(;) τους τα δίνουμε. Είναι ανθέλληνες-είμαστε….φιλέλληνες. Μας έστησαν στον τοίχο-σκεπάζουμε δίκην γαλής τα αποπατήματά μας. Αντιστεκόμαστε μη μας ξανάρθουν Γερμανοί και μας ήρθαν και τους στρώσαμε, νύχτα, το χαλί. Τη μέρα τους βρίζουμε ξεσπαθώνοντας, αλλά οι παράνομες συντάξεις (μια μικρή συνιστώσα της δημόσιας συμπεριφοράς μας) φαγώθηκαν από…ξύπνιους που παραμένουν στο απυρόβλητο.

ΩΣΤΟΣΟ, με κουτοπονηριές δεν αντιμετωπίζονται (προ)μελετημένα παιχνίδια σε βάρος μας.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ την αλλαγή και μόνο με δημοκρατία θα’ ρθει. Κόντρα στον φασισμό της παρεξηγημένης ελευθερίας. Και, βέβαια, δεν την περιμένουμε απ’ τον ουρανό ή από μετανιωμένους που θ’ αλλάξουν ρότα.

ΜΕ τη δημοκρατία «κανένας δεν κάνει ό,τι θέλει» και το περάσαμε στα ψιλά. Έτσι μας βόλευε και τους βόλευε, αλλά στο τέλος «ξυρίζουν κλπ». Είναι λίγο(;) αργά να επιβάλεις κανόνες σε μιαν Ελλάδα όπου δεν βλέπεις…αμουντζούρωτη πινακίδα (της τροχαίας). Να τα βάλεις με τον τραμπούκο που πέταξε το πακέτο ή τον «φίλαθλο» που σκαρφάλωσε με σκάλα(!) για να κολλήσει αυτοκόλλητο της ομάδας του ακόμα και στο φανάρι.

ΕΙΝΑΙ πολύ αργά να στείλεις στους…στρατώνες «στρατηγούς» του συνδικαλισμού, παρακινδυνευμένο να λιγοστέψεις τα προνόμιά τους. Μαθημένοι αυτοί κι εμείς, στρωμένοι στη λογική που αμοιβαίου συμφέροντος, αγοραίου και ενίοτε ανήθικου, πλην νόμιμου.

ΚΙ ύστερα στρέψαμε την κεφαλή προς τους «μικρούς ήρωες» των καταλήψεων στα μουντζουρωμένα σχολεία πρόωρων καψούρηδων που νιώθουν λεύτεροι. Ρυθμίζουν τη λειτουργία τους με αλυσίδες και λουκέτα. Κάποτε και με καδρόνια…Μαραγκών, με σχάρες που σκοτώνουν.

ΥΣΤΕΡΑ έπεσε η ματιά μας στα μορμολύκεια του παρελθόντος που ακόμα προστατεύονται από αστυνομικούς, γιατί κάποτε «πρόσφεραν» στην Ελλάδα υπηρετώντας από τιμητικά, πολιτικά, «προσοδοφόρα» πόστα. Στους σημερινούς, φρέσκους, ονειροπόλους και ομονοούντες για τα καλά, συμφέροντα και ακατάργητα κοινοβουλευτικά τους προνόμια. Διακρίναμε ατιμώρητους Μαντέληδες που ομολόγησαν και Τσουκάτους που μας μπέρδεψαν, ωστόσο, με τον νόμο παραμάσχαλα σαν σωτήριο ευαγγέλιο και με το παραδάκι να’ χει κάνει φτερά.

ΦΑΝΤΑΣΟΥ, λοιπόν, να κοπάσει η μπόρα και η Ελλάδα ν’ αρχίσει να ανασαίνει. Από πόσες μεριές θα τραβολογούν τους (όποιους) κυβερνώντες με το «δος κι εμένα μπάρμπα!». Με τις δομές που δεν άλλαξαν και τις συνήθειες που δεν κόβονται. Λογάριασε πόσοι «καινούριοι» θα ξεπεταχτούν βλέποντας ατιμώρητους «παλιούς», δράσαντες (και δράξαντες) ζαρωμένους στη γωνιά. Πολιτικούς που θα συνεχίσουν την «προσφορά» με τα παιδιά τους, γονείς που θα καμαρώνουν για το φυντάνι τους-καταληψία, ρυπαντές των δρόμων και φοροκλέφτες (όταν χαλαρώσουν τα μέτρα).

ΚΑΙ, κάτω, στην πλατεία λαοθάλασσα με πανό για την «αποκατάσταση». Ποιος κλάδος θα (πρωτο)αποζημιωθεί για τις θυσίες του (περικοπές κλπ.) απ’ το πρώτο ευρώ που θα περισσέψει(;) στο ταμείο. Κι ύστερα; «Το κόμμα σου, το κόμμα μου» κι έχει ο Θεός από «αγώνες» και διχόνοια. Με τους ξένους σε αναμονή, πότε θα αξιοποιήσουν τις δομές που έστησαν για όφελός τους πάνω στις δικές μας, τις ίδιες κι αναλλοίωτες.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΔΕΝ θα υπήρχε ενωμένη(;) Ευρώπη, αν δεν υπήρχαν ΗΠΑ. Είναι «κατασκεύασμά» τους η Ευρώπη. Το μακρύ τους χέρι για «υπερπόντιες» ρυθμίσεις και έλεγχο της «Γηραιάς», που τη γέρασαν πρόωρα δυο πόλεμοι στον ίδιο αιώνα. Τους είπαν «παγκόσμιους», αλλά ήταν «τοπικοί», με την…υψηλή επιστασία (και τη στρατηγική κατά το…αντικομουνιστικό τους συμφέρον και τα ανομολόγητα σχέδια) των υπερπόντιων συμμάχων της.

ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, η (Ενωμένη) Ευρώπη ένα πείραμα των Αμερικανών, (προ)μελετημένο και με ημερομηνία λήξης. Ελέγχει τα κράτη-μέλη της η Ε.Ε., ελέγχεται αυτή απ’ τους μακρινούς της αφέντες και (μοναδικούς) αφέντες της Γης και η ζωή συνεχίζεται. Με τη Γερμανία σε ρόλο ατμομηχανής που δουλεύει σε δρομολόγιο υπαγορευμένο, και με «καύσιμα» ευρωπαϊκά. Κι αν νιώθουμε οι Ευρωπαίοι εξαρτήματα της γερμανικής μηχανής, αυτή είναι “made in USA”- μακρύς μοχλός για την πολιτική τους στην Ευρώπη.

ΚΑΙ η Κύπρος; Ελέγχεται απ’ την Ε.Ε. που ελέγχεται απ’ τους Αμερικανούς. Σε μια σχέση τους με τους Ρώσους για ισορροπίες κι ας (μας) τέλειωσε ο «ψυχρός πόλεμος» ελλείψει…κομουνιστών.

ΕΠΑΘΕ τόσα η Κύπρος στη μακραίωνη ιστορία της (από χέρια κατακτητών σε χέρια εξουσιαστών), επιβίωσε με το σθένος την αγωνιστικότητα των Κυπρίων, κρατήθηκε όρθια και ελληνική μοιράζοντας την ανάσα της με τον Αττίλα και τώρα δεν θα την τσακίσουν ευρωπαϊκές (οικονομικές) επιθέσεις και ρωσοαμερικάνικοι ανταγωνισμοί.

ΜΑΣ εντυπωσίασε το κυπριακό κοινοβούλιο με την απόφασή του, αλλά δεν μας ξάφνιασε. Είναι αρκούντως ευφυείς οι Κύπριοι. Και ιδεολόγοι, ακόμα κι αν το πρόβλημά τους έχει να κάνει με ευρώ και τράπεζες. «Τω καιρώ εκείνω» και αφού οι Άγγλοι…καθάρισαν με τους έλληνες (ελλαδίτες) «καθαρίζοντας» (με ξένο αίμα) τους κομουνιστές στο βουνό, αποπειράθηκαν να κάνουν το ίδιο στην Κύπρο. Να απαλλαγούν απ’ τους αριστερόφρονες βγάζοντάς τους στο βουνό. Δεν τα κατάφεραν, γιατί οι Κύπριοι είχαν δυο δράμια μυαλό και δεν φόραγαν…τσαρούχια.

ΓΙ αυτό και το’ ριξαν στην ΕΟΚΑ των αγωνιστών ελέγχοντάς την με τον Γρίβα (τους). Και ήταν το αποτέλεσμα (της εξολόθρευσης αριστερόφρονων παλικαριών) το ίδιο, αλλά όχι μαζικό. Μέχρι που οι «ρυθμίσεις» έγιναν υπόθεση των Αμερικανών. Για να ρίξουν τους Τούρκους στο μισό νησί κλείνοντας το μάτι στον Αττίλα.

ΑΥΤΑ σκιαγραφούν τους Κυπρίους, υπογραμμίζοντας την αγωνιστικότητα και την αντίστασή τους σε ατυχίες από μη αναμενόμενα. Και είναι η χθεσινή τους άρνηση μικρός κόλαφος στους ευρωπαίους εταίρους και μακρινό ράπισμα στους αφέντες ολονών μας. Κύπριοι, «θαρσείν χρη». 
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΟΥ κρύβεται η πολιτική (και όχι μόνο) αλητεία; Βρες την δες την, φώναξέ μας να την καμαρώσουμε κι όλοι μαζί να νιώσουμε…περήφανοι. Εκλεγμένοι και εκλέκτορες. Και να αντιστοιχίσουμε ονόματα στα κομμάτια της. Μέχρι τότε, δώσε τον «αγώνα» σου αν είσαι μέσα στη βρωμιά, εξάντλησε τις ανοχές σου, αν είσαι παρατηρητής και εκτός κυκλώματος. Κατάγραψε συμπεριφορές, μελέτησε χαρακτήρες. Και την τέχνη τους να ξεφεύγουν.

ΘΕΛΕΙΣ δείγμα πολιτικής αλητείας και χώρο που όζει κάτω από μύτες παχύδερμων με ανοσμία και με μάτια κλειστά; Δες την…ταλαίπωρη Λίστα (Λαγκάρντ) και ρίχνε στο τσουβάλι την απάτη τυλιγμένη με την προστυχιά. Την τραβολογούν ελέγχοντες και ελεγχόμενοι μέχρι να την καταντήσουν αγνώριστη και, άχρηστη ως δυσανάγνωστη, θα τη ρίξουν καταγής.

ΠΗΡΑΜΕ και γεύση από ράθυμους των υψηλών…κλιμακίων. Το ερώτημα ήταν ποιος φταίει για τα δευτεροβάθμια πειθαρχικά που δεν λειτούργησαν. Ποιος αναλαμβάνει την ευθύνη για το πρωτοφανές φαινόμενο να πληρώνονται απ’ το δημόσιο ισοβίτες δολοφόνοι. Ο «δείκτης» πέρασε από πρόσωπα και απρόσωπα συμβούλια που δεν συνεδρίασαν, για να φτάσει ψηλά και να επιμερίσει υπουργικές ευθύνες. Κυβερνώντες που λειτούργησαν ως εξαρτήματα της μηχανής που την είπαμε «σύστημα». Με τα στεγανά του και με τους υποχθόνιους μη λειτουργήσουν οι θεσμοί, μην ορθοποδήσει ο τόπος.

ΣΥΜΠΑΘΗΣΑΜΕ «αθλητικά» τον Όττο Ρεχάγκελ κι ήταν απρόσμενο να διακριθούμε σε βαθμό «ευρωπαϊκό» και με το ταλέντο των ποδοσφαιριστών αξιοποιημένο στα υπεύθυνα χέρια του Γερμανού. Δεν τον θέλουμε ως πρέσβη-τον θέλουμε ως «προπονητή». Της σκόρπιας ομάδας που λέγεται ελληνική κοινωνία και Κράτος ελληνικό. Με τους θεσμούς, τα όργανα και τις υπηρεσίες του.

ΘΕΛΟΥΜΕ τον Γερμανό και την τέχνη του να συντάσσει τις σκόρπιες δυνάμεις του (νεο)έλληνα και να αξιοποιεί τις αρετές του. Αν, λοιπόν, δεν μας τον έστελνε η κα Μέρκελ, έπρεπε να τον αναζητήσουμε. Ως εθνικό μας προπονητή, πέρα από ομάδες και πρωταθλήματα. Να του δίναμε χρήμα και εξουσία, ελέγχοντας την πορεία του και αξιολογώντας το αποτέλεσμα.

ΖΗΤΗΣΑΜΕ τη γερμανική τεχνογνωσία περί τη σύλληψη της φορολογητέας ύλης στην Ελλάδα των φοροκλεφτών κι έκαναν την…επανάστασή τους οι «πτωχοί τω ταμείω και τω πνεύματι». Μισήσαμε τους Γερμανούς για το κακό στην Ελλάδα και στην ανθρωπότητα, καταριόμαστε την Μέρκελ και την παρέα της για την παρέμβασή τους ως τοκογλύφων, αλλά τον κ. Ρεχάγκελ τον…θέλουμε. Ως ιδιώτη, φιλέλληνα και «εθνικό» μας προπονητή.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΕΧΕΙ η κλεψιά τα είδη της, ο κλέφτης το προφίλ του. Άμεση κλεψιά και κατ’ ευθείαν που βγάζει μάτι, έμμεση με κόλπα και απάτες που δεν βγαίνουν χωρίς ψάξιμο, άλλες νόμιμες, βελούδινες και αθέατες, κι εκείνες που μοιάζουν και δεν είναι. Δεν πάμε στον Γιάννη Αγιάννη και το ηθικό δίλημμα της εποχής του Β. Ουγκώ. Ούτε στο κλεφτρόνι της γειτονιάς και το κίνητρο (αντίτιμο της δόσης του).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΗΡΑΜΕ τους «Ολυμπιακούς» και κάναμε χαρά μεγάλη. Εμείς πλημμυρισμένοι από Ελλάδα και τη σκέψη μας στον κότινο κι αυτοί στις μίζες τις προμήθειες. Για έργα και «έργα» που μύριζαν από μακριά, αλλά δεν οσμιστήκαμε κάτι, γιατί κρατούσαμε τη μύτη μας κλειστή. Με Καλατράβες που ρήμαξαν τα δις (δραχμές) για στέγη που σκουριάζει κι άλλα, σκεπαστά είτε ανοιχτά, με κατασκευαστές ανοιχτομάτηδες. Για ν’ αποθαυμάσουν στην Ψωροκώσταινα Ευρωπαίοι κι Αμερικάνοι «προσκυνητές».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ 

ΤΟ’ χαν στρώσει νομοθετικά κι είχε ο μήνας…εννιά. Με τον νόμο περί μη ευθύνης υπουργών για αμαρτίες βαθμοφόρων όλων των «στρατών» και με τα κλεψιμαίικα εξασφαλισμένα. Το ρευστό διάσπαρτο σε κρυψώνες και βιβλιάρια, τα ακίνητα προστατευμένα και τα (ένοχα)…πουλάκια να κοιτάνε απ’ έξω το κλουβί.

ΚΙ έγινε το δημόσιο χρήμα περιουσία ιδιωτών χωρίς κινδύνους δήμευσης. Κάποιοι πονηροί  αποχαιρέτισαν έγκαιρα την πολιτική κι άλλοι, αθεράπευτα άρπαγες και αφελείς συνέχισαν, μέχρι να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του. Δεν αρκέστηκαν στο ρευστό και τους κινδύνους του, στην Ελλάδα της αβεβαιότητας. Το κλείδωσαν στην Ελβετία τσεπώνοντας τους κωδικούς για μαξιλάρι, και σήμερα ξεκαρδίζονται με τις επιτροπές που παίζουν τη Λίστα κομπολόι.

ΞΕΣΠΑΣΕ η κρίση, πέφτει χαλάζι και το αγιάζι περονιάζει πρόσωπα. Οι θρασείς συμμαζεύτηκαν. Όχι από φιλότιμο και τύψεις. Τρόμαξαν στιγμιαία, θυμήθηκαν τα πεπραγμένα τους, καμάρωσαν το ξένο (δημόσιο) βιος που το’ καναν δικό τους, μια ματιά στα ακίνητα που δεν φεύγουν κι ένα ξεφύλλισμα του νόμου. Δεν προβλέπεται δήμευση περιουσίας-πάμε για ύπνο (του δικαίου), χωρίς εφιάλτες.

ΤΟΣΑ και τόσα αποφασίστηκαν με την κρίση. Νόμοι…στο φτερό δίκην «επαναστατικώ δικαίω» με υποχρεωτική και άμεση εφαρμογή. Έναν νόμο για τη δήμευση περιουσίας «αμαρτωλών» δεν σοφίστηκαν να θεσπίσουν, μια διάταξη-διαταγή να επιστρέψουν στην πηγή τους τα κλοπιμαία στριφογυρίζει στο μυαλό τους, αλλά καθυστερεί σαν…καφές με κόκαλα. Απόφαση για φορολόγηση των πολιτών με συνοπτικές διαδικασίες, αποφασιστικά και χωρίς αμφιταλαντεύσεις, σκεπτικισμός, απ’ την άλλη, για ένα νόμο που θα δημεύει περιουσίες (μαγαλο)κλεφτών, μετά την καταδίκη τους.

ΤΟ «σύστημα» που το ‘ φτιαξαν χίλιοι μαστόροι δεν αφήνεται στην τύχη του. Το προστατεύουν γιατί τους προστατεύει. Δεν βρήκαν χρόνο για να θεσπίσουν νόμο ή ν’ αλλάξουν τον παλιό, κανένας των εθνοπατέρων μας δεν τινάχτηκε από’ το έδρανο να υποστηρίξει την ιδέα της δήμευσης κι ας τσιρίζει για τα καθημερινά, ασήμαντα, ανώδυνα  και…εντυπωσιακά.

ΤΟ’ πε ο κ. Μπουτάρης, το ξαναλέμε και επιμένουμε. Να βρεθούν τα λεφτά. Κάπου είναι κρυμμένα. Πριν φαγωθούν, όταν οι «ισοβίτες» βγουν και τα «σηκώσουν». Αν δεν δημευθούν τα ακίνητα του Άκη (μετά την δίκη και πιθανή καταδίκη του), θα τα απολαύσει στα γεράματα είτε θα τα χαρούν οι δικοί του, αφού βγάλουν στο φως του Ήλιου απ’ την κρυψώνα. Και τα ακίνητα; Κατοχυρωμένα κι αυτά απ’ τον προστατευτικό (και καταστρεπτικό) νόμο.

ΑΥΡΙΟ το πρωί αλλάζεις τον νόμο κυρά…(Συν)κυβέρνηση! Μεθαύριο δημεύεις περιουσίες (καταδικασθέντων)!!
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΤΟΤΕ που ο κόσμος ήταν χωρισμένος σε Ανατολή και Δύση. Με το σύστημά του έκαστος και τη νοοτροπία των ανθρώπων του. Και την πρακτική τους. Σε κατάστημα είτε «πάγκο» μιας πόλης του ανατολικού (λεγομένου) μπλοκ; Σε κοίταζε αφηρημένα και καπνίζοντας αδιάφορος ο πωλητής. Του έλειπε το κίνητρο κι ας μην τον απειλούσε η ανεργία. Όλοι στο πόστο τους και απασχολημένοι, ωστόσο, ακόμα κι όλο το προϊόν να’ ταν προσωπικό του κέρδος, δεν τα’ χει βγάλει τα λεφτά του ο «εργαζόμενος» (για τροφή, ένδυση και υπόδηση).
Continue reading

Ακτιβιστής στις 1


Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ τον Ολλάντ και ήρθε. Έφερε και τη Γαλλία μαζί του για επενδύσεις στην Ελλάδα της κρίσης και της αταξίας. «Να μια ευκαιρία» είπε ο ένας, «θα μας φάνε το πετρέλαιο και το χρυσάφι» αντέτεινε ο άλλος-Ρωμιοί όλοι μας και (δίκαια) καχύποπτοι, διχασμένοι κι αμετανόητοι. Και, βέβαια, αν ταξιδέψει το μυαλό μας στο τραγικό ‘22 με τις μνήμες και την προδοσία των «Συμμάχων», βλέπουμε τους Γάλλους σε ρόλο αρχιμάστορα του απάνθρωπου διωγμού μας. Και πρωταγωνιστές της προδοσίας. Έσπευσαν (και) για τα πετρέλαια της Μοσούλης Άγγλοι, Γάλλοι και Ιταλοί ξεχνώντας πως ανήκουμε στην ίδια «Συμμαχία» και μας μεταχειρίστηκαν σαν...χιλιοπροδομένους έλληνες.

ΣΗΜΕΡΑ, δεν υπάρχει απέναντί μας Κεμάλ-υπάρχουν Τούρκοι και οι (γκρίζοι) λύκοι θα το βάλουν στα πόδια, αν δουν μια ισχυρή «ευρωπαϊκή» παρουσία στην Ελλάδα.
ΚΑΙ, βέβαια, ισχύει ο αντίλογος της…αποπομπής των ξένων (πριν ακόμα μας έρθουν), αλλά είναι θεωρητικός. Και ανεδαφικός. Γιατί; Γιατί αν δεν «πλακώσουν» οι ξένοι, με την τεχνογνωσία και την τεχνολογία τους, μένουμε μόνοι, καμαρώνοντας για τον υπόγειο φυσικό μας πλούτο και αποτιμώντας την αξία τους σε δις. Μέχρι να τα αξιοποιήσουμε οι ίδιοι. Χωρίς (ξένους) προστάτες, μεσάζοντες και εκμεταλλευτές. Πώς; Αρπάζουμε τις αξίνες και σκάβουμε για χρυσάφι, τα αλέτρια των τρακτέρ βαθιά στη γη για να αναβλύσει πετρέλαιο, κάρα (ντόπιας παραγωγής) για τη μεταφορά τους. Και; Στη σειρά οι μεσάζοντες για την προώθηση του προϊόντος. Καθένας με το καλαθάκι του για ποσοστό, τη μίζα του ο αφανής κουμανταδόρος του γραφείου κι εμείς στους δρόμους με πανό.

ΣΤΗΝ Ελλάδα της καφετέριας και των μεταπρατών όπου εισάγουμε…φασόλια, δεν τρέφουμε αυταπάτες. Κι αν όλοι κάπου συμφωνούμε περιμένοντας επενδύσεις και ανάπτυξη…ουρανοκατέβατη, είναι στην ουρανομήκη κραυγή «η Ελλάδα ανήκει στους έλληνες». Κι αν μας πλησιάζουν ακόμα και οι Γάλλοι κρατώντας λευκή σημαία και πανό «Ελλάς-Γαλλία συμμαχία», επιμένουμε ελληνικά, σχεδιάζοντας «επί χάρτου». Με τους ντόπιους σε απόσταση απ’ τις επενδύσεις, μη διακινδυνεύουν τα κεφάλαιά τους.

ΔΕΝ ήρθε ο σοσιαλιστής Ολλάν στην ημετέρα δεξιά. Έρχεται η Γαλλία στην Ελλάδα. Σήμερα που δεν υπάρχει αντίπαλος και ο καπιταλισμός αλωνίζει, τώρα που όλα γίναν’ κέρδος και μπίζνες.
ΚΑΙ κάτι ακόμα. Ήταν πολύ…καλός ο κ. Ολλάν για να ανεχθεί τα φάλτσα της μπάντας που τρυπούσαν τ’ αυτιά του. Αν οι «δολοφόνοι» ήσαν στρατιωτικοί, να τους στείλουν στην «καλλιόπη». Αν ήταν του Δήμου, σε ωδείο, μπας και ξεστραβωθούν.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΔΙΨΟΥΣΕ για δημοκρατία ο λαός κι έκανε ξαστεριά. Με τους αγώνες του, με θυσίες δημοκρατών. Και οι θύλακες νοσταλγών; Δεν έχει σημασία-τους πήρε το ποτάμι. Κι ύστερα; Ξεχύθηκε η δημοκρατία σε δρόμος σοκάκια, πόλεις και χωρία. Διαμόρφωσε συνειδήσεις, τρύπησε κεφάλια, φούσκωσε μυαλά.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

 «ΤΗΝ δόξαν των εθνοπατέρων ζηλώσαντες»…καλή κι η Παναγιώταινα. Χαμήλωσε τον πήχη κι έγινε δήμαρχος! Με τα «πρότυπά» του απ’ την κεντρική πολιτική σκηνή, τις «συνήθειες» και τα ήθη των «μεγάλων», άρχισε κι αυτός έτσι να σκέφτεται και να ενεργεί. Ως κοινοτάρχης, δήμαρχος, νομάρχης και περιφερειάρχης, «παντός καιρού», χωρίς να τον τρομάζουν «Καλλικράτες».
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του ΘΑΝΑΣΗ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ  

ΣΤA σύνορά μας, «αγαθός» και ανυποψίαστος (ο επενδυτής). Με τα πρώτα βήματα, ένιωσε πάνω του καρφωτό κι ανέκφραστο το βλέμμα της γραφειοκρατίας-τέρας που του ζήταγε και απαιτούσε μίζα. Παράδοση με ρίζες βαθιές, ποτισμένες με την ατιμωρησία, άγνωστη λέξη στην καθημερινή πρακτική των «κουτόφραγκων». Και η…Siemens, θα μου πεις; Εμπορική πράξη, με κάποιους εξαγορασμένους έλληνες, ευεπίφορους στη μίζα.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΤΟ ΚΚΕ βγαίνει απ’ τη σιωπή, απ’ την αδράνεια και την αφάνεια. Του πήρε, κάποτε, τα συνθήματα το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα, τους «αχρηστεύει» σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για το αθάνατο ΚΚΕ «ένα είναι το Κόμμα». Με τις καλές και κακές του στιγμές και σε διαδικασία κάποιας προσαρμογής του στις απαιτήσεις των καιρών μας. Χωρίς να χάνει την φυσιογνωμία και τα κλασικά χαρακτηριστικά του (διάθεση για αγώνα, αλλά και ξεροκεφαλιά). Προσαρμόστηκε, για παράδειγμα, στο (βρώμικο) ’89, συμπορεύτηκε με τη δεξιά του Μητσοτάκη, τα βρήκε με τον…διάβολο ο αείμνηστος Χαρίλαος (και με τον κ. Τσίπρα στ’ αχνάρια του σήμερα), αλλά δεν το πρόσεξε πως δεν κινείται φίλο, στο παγκόσμιο (καπιταλιστικό) σκηνικό.


ΚΑΙ, βέβαια, περιμέναμε ένα πειθαρχημένο και πειστικό ΠΑΜΕ. Όπως μας συνήθισε σε περιφρουρημένες πορείες κι ας μας βρίσκει αντίθετους για τη μέθοδο και στο «τάιμινγκ». Κι αν μια διαμαρτυρία μορφοποιείται σε πεισματάρηδες απεργούς που επιμένουν, σε στιγμές που η Ελλάδα ξεψυχάει, θα’ πρεπε η κατάληψη να σβηστεί απ’ το λεξιλόγιό τους, μέχρι νεωτέρας. Δεν θα τους αδικήσουμε στην απόπειρα δυναμικής τους παράστασης στο Υπουργείο. Μόνο στον χαρακτήρα της κατάληψης που προσέδωσαν με την «επίσκεψή» τους θα διαφωνήσουμε.

ΚΑΙ πάμε στην άλλη όχθη. Της Πολιτείας με τους νόμους της και με το δικαίωμα των αντιστάσεών της, με βάση τον νόμο. Στο νόμιμο δικαίωμα του Υπουργού για άμυνα και «απώθηση» των εν δυνάμει καταληψιών. Ωστόσο, τον θέλαμε ψυχραιμότερο, προσεκτικό και προνοητικό, λιγότερο δειλό και καθόλου «εκδικητικό».

ΔΕΝ καλείς τις σκληρότερες δυνάμεις καταστολής σε χώρο κλειστό, κύριε Υπουργέ, λες και δεν είδες ποτέ σου ανοιγμένα κεφάλια με το ρόπαλο απ’ την ανάποδη. Αν ανάψεις έναν τενεκέ μπαρούτι σε ανοιχτή πλατεία, θα’ χεις καύση. Αν το κάνεις σε χώρο κλειστό, έχεις έκρηξη. Κι αν (μετα)φέρεις τον ταύρο στο υαλοπωλείο, μην περιμένεις άσπαστα υλικά και σεβασμό.

ΜΕ την πρακτική τους τα ΜΑΤ και με κάποιους χαρμάνηδες (για ξύλο) ανάμεσά τους, κάτι έχοντας ακούσει πως «πρέπει να ξυλοφορτώνεις τους κομουνιστές όπου τους συναντήσεις», περίμενε «δράση» τους και εκτός Υπουργείου. Με τυφλές ξυλιές και με συλλήψεις.

ΘΑ υπάρξει συνέχεια με δίκες και διαμαρτυρίες συγκεντρωμένων, εστίαση των προβλημάτων μας στο επεισόδιο και με αποπροσανατολισμό σκοπούμενο και…αποτελεσματικό. Για την Κυβέρνηση κι έχει το δίκιο της. Ανέλαβε ό,τι απέφυγαν οι άλλοι επιμελώς. Δρομολογεί (σωστά είτε λανθασμένα) ό,τι δεν διανοηθήκαμε σε καιρούς ανεμελιάς μας που είχε ημερομηνία λήξης, δεν το ξέραμε και…υποφέρουμε.
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Του Θανάση Νικολαΐδη

ΟΛΑ λειτούργησαν κλασικά, ελληνικά. Όπως συμβαίνει από…καταβολής Ελλάδας, με μικρές διαφοροποιήσεις. Μιλάμε για το νοσοκομείο Βόλου και τον Πρόεδρό του, που τον…καθάρισε ο Υπουργός. Και δεν είμαστε με το μέρος του κ. Ζαχαρόπουλου μιας και δεν ξέρουμε πλήρη την αλήθεια, αλλά κάτι ξέρουμε από «αλήθειες» δομημένες στο ψέμα και για το θάψιμό της από συντονισμένους των διαπλεκομένων.

ΑΝ έναν Πρόεδρο Νοσοκομείου δεν τον…γουστάρουν οι γιατροί, ψάξε τις…εφημερίες τους. Αν το προσωπικό δεν τον «πάει», ψάξε τα ωράρια και για καμιά ποινή σε «συνάδελφο», ψηλάφισε τις σχέσεις του με τους συνδικαλιστές.

ΚΙ ύστερα, ήρθε η σειρά του τοπικού βουλευτή. Δεν ανήκουν στο ίδιο κόμμα, αλλά λειτουργούν με κοινή «ιδεολογία». Εκείνην της άγρας ψήφων και η ψήφος ακριβή. Δεν αυγατίζουν τα κουκιά πηγαίνοντας με τους ολίγους. Κι αν έρθουν στο κονάκι σου για ομαδικές καταγγελίες, καταγράφεις τη δημόσια «διαμαρτυρία» και πράττεις τα δέοντα.

ΚΑΙ βγήκε η κα Βουλευτής (Χρυσοβελώνη) στο «γυαλί», με τουπέ και ύφος, υπέρ της…πλειοψηφίας των εργαζομένων. Βγήκε και η κα Παγώνη (πρ. Πειθαρχικού), για να μας αφήσει άφωνους. «Δεν υπάρχουν κυκλώματα(!). Κι εμείς που κάτι…ακούσαμε για ιατρικό φακελάκι και επιμερισμό του σε πρόσωπα και ειδικότητες, για «πάσες» και ομάδες; Για πιράνχας στην Υγεία και μίζες από προμήθειες; Και ποιο είναι το…ταλέντο (το’ πε η παραπάνω) για να διοικείς ένα νοσοκομείο, κυρία μου; Προφανώς να «τα βρίσκεις» με όλους κρατώντας ισορροπίες. Αυτό, λοιπόν, κάναμε, χρόνια τώρα, και βουλιάξαμε.

ΚΑΙ ο Υπουργός (Λυκουρέντζος); Με τους πολλούς κι αυτός. Ευθυγραμμίζεται με τους (πολλούς) εισηγητές και θυσιάζει τον έναν (Ζαχαρόπουλο). Αυτό είναι το «σύστημα» και η…ψήφος ακριβή-μην το ξεχνάμε. Ωστόσο, ο κ. Αναγνωστάκης (πολύ καλός έναντι του…παρτενέρ-ισορροπιστή του) επιμένει πως ο κόσμος της περιοχής (Βόλου) δεν συμμερίζεται την άποψη των παραπάνω με τα ατομικά και ομαδικά συμφέροντα.

ΑΚΟΥΣΑΜΕ, παλαιότερα, τον τ. Πρόεδρο του Νοσοκομείου Βόλου (Ζαχαρόπουλο) και μας έπεισε. Με τη «σκληράδα» και την ειλικρίνειά του. Με λόγια καθόλου στρογγυλεμένα, τολμηρό και με άποψη, ωστόσο…μόνο. Κι όταν μείνεις μόνος σε βγάζουν εκτός παιδειάς, πριν σε φάει το σκοτάδι. Δεν έχουμε άποψη για το δίκιο του-έχουμε για την πρακτική των κυκλωμάτων. Κάθε λογής, ισχύος και «ιδεολογίας». Και κρίνουμε με βάση την εμπειρία μας και τις «επιδόσεις» τους.

ΕΔΩ, λοιπόν, που φτάσαμε και μας έφτασαν, στην Ελλάδα που το κύκλωμα εξασφαλίζει την ατιμωρησία των «λειτουργών» του, μην περιμένεις ποινές επίορκων. Περίμενε καμιάν απόλυση, που θα απορροφήσει τις αμαρτίες εκείνων που ξέρουν να κρύβονται. Και των φανατικών της…ψήφου.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)