Articles by "Θρησκευτικές ελευθερίες"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Θρησκευτικές ελευθερίες. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Αναφέρομαι στο θαύμα, που συνετελέσθη στα βαφτίσια του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ κ. Στεφάνου Κασσελάκη, όπως ο ίδιος το γνωστοποίησε πρόσφατα. Και να προσθέσω εδώ, ότι όπως περιέπεσε στην αντίληψή μου, ο κ. Κασσελάκης δεν είναι ο πρώτος, αλλά ούτε και ο μόνος, που κατά την τέλεση των βαπτισίων του ευλογήθηκε με θαύμα.

Πράγματι, όπως προκύπτει από απόσπασμα του βιβλίου του καθηγητή κ. Ανέστη Κεσελόπουλου, που ακολουθεί, με τίτλο «Η λειτουργική παράδοση στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη», το ίδιο ακριβώς θαύμα συνέβη και στα βαφτίσια του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Αυτά, έλαβαν χώρα τη δεύτερη μέρα του Πάσχα του 1851 και, ακριβώς, όπως και στην περίπτωση του κ. Κασσελάκη, την στιγμή που ο παπά Νικόλαος έρριπτε το λάδι στην κολυμβήθρα, εμφανίστηκε αυτομάτως σταυρός. Αλλά η απίστευτη αυτή σύμπτωση δεν ολοκληρώνεται εδώ. Γιατί, όπως προκύπτει από το παρακάτω απόσπασμα, ο παπα Νικόλαος, όταν είδε το λάδι να σχηματίζει σταυρό, κατά τη βάπτιση του Παπαδιαμάντη, εμπνεύστηκε ακριβώς τα ίδια λόγια, που εκφώνησε και ο παπάς, πολλά χρόνια αργότερα, όταν βάπτιζε τον κ. Κασελάκη, και συγκεκριμένα: «αυτό το παιδί θα γίνη μεγάλος»!

Το μόνο που αξίζει, επιπλέον, να ερευνηθεί είναι το αν, η γέννηση του κ. Κασσελάκη, συνέπεσε με κάποιο ανάλογο σημάδι της ευδοκίας του Θεού, όπως αυτό που αναφέρεται κατά τη γέννηση του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.



Απόσπασμα από το βιβλίο του Ανέστη KEΣEΛOΠOYΛOY , OMOTIMOY KAΘHΓHTH ΘEOΛOΓIAΣ A.Π.Θ.

H ΛEITOYPΓIKH ΠAPAΔOΣH ΣTON AΛEΞANΔPO ΠAΠAΔIAMANTH .
EKΔOΣEIΣ ΠOYPNAPA, ΘEΣΣAΛONIKH 1994




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



«Απαιτούμε από την Εκκλησία να σεβαστεί την κοινωνία της πόλης και να παγώσει τη διαδικασία εκποίησης»

Αντίθετοι με την οικοδόμηση των οικοπέδων που ανήκουν στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης και εκποιούνται είναι κάτοικοι και φορείς της πόλης.

Και ζητούν «το οικόπεδο στην Άνω Τζουμαγιάς να γίνει ξανά παιδική χαρά, το οικόπεδο στην Εθνικής Αμύνης να δεσμευτεί εκ νέου για το σχολείο που χρειάζεται η γειτονιά και τα υπόλοιπα οικόπεδα να γίνουν δημόσιοι χώροι πρασίνου και στάθμευσης, ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες» αναφέρουν στα αιτήματά τους μέλη της Πόλης Ανάποδα ζητώντας από το Δημοτικό Συμβούλιο και τη διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης να καταδικάσουν αυτή την πρακτική και να επαναφέρουν τη δέσμευση των παραπάνω οικοπέδων για τις κατά τόπους κοινωνικές ανάγκες.

Δείτε ολόκληρη την ανακοίνωση:

Όχι στο Εκκλησιαστικό Real Estate – Ναι στις κοινωνικές ανάγκες

Αυτές τις ημέρες, η Εκκλησία της Ελλάδας βγάζει σε πλειστηριασμό έξι από τους ελάχιστους εναπομείναντες ελεύθερους χώρους στις γειτονιές της πόλης μας, ώστε να δοθούν για μακρόχρονη εκμετάλλευση και να οικοδομηθούν. Πρόκειται για οικόπεδα στην Όλγας, την Ξενοπούλου και την Παπαδιαμάντη στο 5ο διαμέρισμα, την Τζουμαγιάς και την Περδίκα στην Τούμπα, αλλά και την Αγίου Δημητρίου στο κέντρο, στις πιο πυκνοκατοικημένες δηλαδή περιοχές. Είχαν προηγηθεί το πάρκινγκ στη συμβολή των οδών Τσιμισκή και Εθνικής Αμύνης, το μεγαλύτερο αδόμητο οικόπεδο του κέντρου, το οποίο εκποιήθηκε για να γίνει ένα τεράστιο ξενοδοχείο πολυτελείας, καθώς και ένα ακόμα μεγάλο οικόπεδο στην παραλιακή.

Την ίδια στιγμή, όλοι αναγνωρίζουν πια ότι η πόλη μας έχει τεράστια έλλειψη από δημόσιους χώρους πράσινου – γεγονός που προκαλεί άμεσες επιπτώσεις στην ποιότητα της ζωής μας και τη δημόσια υγεία, αλλά και μεγάλη ανάγκη από περιφερειακούς χώρους στάθμευσης ή σχολεία. Πολλά από αυτά τα οικόπεδα μάλιστα -όπως αυτό στην Εθνικής Αμύνης- είχαν δεσμευτεί στο παρελθόν για ανέγερση σχολείου, άλλα -όπως αυτό στην Τζουμαγιάς- λειτουργούσαν ως παιδική χαρά, ενώ όλα σχεδόν είναι σήμερα άτυποι χώροι πρασίνου ή στάθμευσης.

Για εμάς, είναι αδιανόητο ένας δημόσιος οργανισμός, όπως η Εκκλησία, να βάζει το κέρδος του πάνω από αυτές τις αυτονόητες, καθημερινές ανάγκες μας. Για να το πούμε ανοιχτά, η επιλογή αυτή στοιχίζει ζωές, στοιχίζει ένα κομμάτι από τη ζωή όλων μας.

-Απαιτούμε από την Εκκλησία να σεβαστεί την κοινωνία της πόλης και να παγώσει τη διαδικασία εκποίησης.

-Το οικόπεδο στην Άνω Τζουμαγιάς να γίνει ξανά παιδική χαρά, το οικόπεδο στην Εθνικής Αμύνης να δεσμευτεί εκ νέου για το σχολείο που χρειάζεται η γειτονιά και τα υπόλοιπα οικόπεδα να γίνουν δημόσιοι χώροι πρασίνου και στάθμευσης, ανάλογα με τις τοπικές ανάγκες.

Ζητάμε από το Δημοτικό Συμβούλιο και τη διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης να καταδικάσουν αυτή την πρακτική και να επαναφέρουν τη δέσμευση των παραπάνω οικοπέδων για τις κατά τόπους κοινωνικές ανάγκες.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

OKTANA

«Θέλουν να ξεριζώσουν τον ιερό θεσμό της οικογένειας», κραυγάζουν οι εκκλησιαστικοί και οι όμοροι πολιτικοί κύκλοι, με αφορμή τον κουρνιαχτό πάνω από τους ομοφυλοφιλικούς γάμους.
(Σαν να μην αρκούσε, μια απλή επέκταση του ισχύοντος συμφώνου συμβίωσης για να εξασφαλιστεί η πλήρης ισονομία για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια! Αλλά αυτή είναι μια διαφορετική ιστορία υποκρισίας.)
Αν δεν το ξέρετε δεσποτάδες μου, ο ιερός θεσμός της οικογένειας τορπιλίζεται με μνημονιακά πυρά εδώ και δυο συναπτές επταετίες -κι εσείς πανιερώτατοι, είστε οι ίδιοι που έχετε ορκίσει όλες τις κυβερνήσεις που εφάρμοσαν και ακάθεκτα συνεχίζουν να εφαρμόζουν τον εξανδραποδισμό του λαού μας. Μια πρόχειρη ματιά στα νούμερα του δημογραφικού μας ζητήματος, λέει τα πάντα. Σκέφτομαι ότι ενώ ο μυθολογικός ρόλος της Εκκλησίας είναι να προστατεύει το ποίμνιό της, ο ιστορικός της ρόλος ανέκαθεν υπήρξε υπονομευτικός για το έθνος. Κάπως έτσι δεν αγνοεί επιδεικτικά και το ελληνικό στοιχείο της ανατολικής Ουκρανίας, η σεπτή μας Εκκλησία;
(Γούστο όμως έχουν κι οι άλλοι, οι απέναντι, που μια ζωή φώναζαν «πατρίς, θρησκεία, οικογένεια, τα τρία κακά του κόσμου» και σήμερα έρχονται να γλύψουν εκεί που κάποτε έφτυναν... Μειοψηφικό δικαίωμα να’ ναι κι ό,τι να’ ναι, συντρόφισσα...)

#Raskolnick
_________
__
Art: The Brotherhood of Dionysian Revelers



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Θωμά Δασκάλου *

Στην αρχαία Ελλάδα οι μεγαλύτερες εορτές του έτους ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με τις τροπές του Ηλίου, όπως και οι σημερινές χριστιανικές.

Για τους αρχαίους Έλληνες ο Ήλιος, ως πηγή της ζωής, εικονοποιήθηκε στο πρόσωπο του Φοίβου Απόλλωνος. Προς τιμήν του καθιέρωσαν περίφημες και πολλές εορτές μία εκ των οποίων εκείνη που λάμβανε χώρα προς το τέλος του χειμερινού ηλιοστασίου (6 Ιανουαρίου), και ήταν η μεγάλη εορτή της Θεοφανίας ή της Θεοξενίας ή της Επιφάνιας του θεού Απόλλωνος.

Είναι το σημείο από το οποίο η Γή ξεκινάει το ταξίδι της, από το περιήλιο (την πιο κοντινή απόσταση από τον ήλιο) και οδεύει προς το αφήλιο (Θερινό ηλιοστάσιο 21-Ιουνίου). Είναι η ημέρα κατά την οποία, ο αναγεννημένος Ήλιος, κάνει την μεγαλοπρεπή του επανεμφάνιση στον ουρανό, αφήνοντας πίσω το σκοτεινό 15 ήμερο του χειμερινού ηλιοστασίου (21 Δεκεμβρίου).

Είχαμε την «ΘΕΟΦΑΝΙΑ= θεός-φανήναι», ΘΕΟΞΕΝΙΑ= υποδοχή του θεού», «ΕΠΙΦΑΝΙΑ= εμφάνιση, εκ νέου φανέρωση, αίφνης φαίνομαι».

Η εορτή τελείτο σε όλες τις πόλεις της Αρχαίας Ελλάδος. Η επιφανέστερη ήταν τα εν Δελφοίς Θεοφάνια. Κατά τον Πλούταρχο εις την εορτή εκαλούντο επίσημα πρόσωπα διαφόρων πόλεων, όπως ο ευλαβής εις τους θεούς Πίνδαρος τον οποίον τιμούσαν εν όσω ήτο εν ζωή αλλά και τους απογόνους του μετά τον θάνατόν του.

Εις την εορτή αυτή εκφράζετο η χαρά των κατοίκων δια την επανεμφάνιση του Ηλίου (Επιφάνια του θεού Απόλλωνος) ο οποίος απουσίαζε κατά τους χειμερινούς μήνας (ότε γίνετο αφανής ήλιος). Υπήρχαν και τα αντίστοιχα ονόματα όπως Θεοφάνης, Θεοφάνιος αλλά και γυναικεία όπως Θεοφάνη κλπ.


Αρχιτέκτων Μηχανικός-Τρίκκη

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

της Δώρας Τουρλιτάκη

Χρονια πολλα απο την εορταζουσα κωμοπολη των Ν.Μουδανιων.
Να μας γνωρισουν και οι εκτος Χαλκιδικής παροικουντες .

Εορταστικη η ατμοσφαιρα σημερα για την κωμόπολη μας , χθες λιτανεία και σήμερα αργια .Μαζι με την ευρυτερη περιοχη τιμουμε την Παναγία Κορυφινή την εκ της νησου Καλολιμνου της Προποντιδας καταγομενη - διαβαζει ο ιερεας στην παρακληση - τροφό και προστάτη του χωριου μας δια χειρος ευαγγελιστη Λουκα ζωγράφισμενη .
Ταυτισμένη με τις παραδοσεις του τοπου μας η γιορτη από την στιγμή που στήθηκε ο οικισμός των Νέων Μουδανιών το 1923 ,καθως η Παναγία Κορυφινή ταξιδευσε μαζι με τους προσφυγες Καλολιμνιώτες από απέναντι, κατοίκους της νήσου Καλολίμνου της θαλασσας του Μαρμαρά ( σημερινο Ιμραλι οπου στεγαζονται φυλακές υψίστης ασφαλείας). Οι Καλολιμνιώτες, μαζί με τους Μουδανιώτες και τους Λιγουμιτες (εκ των Ελιγμων), υπήρξαν οι κτήτορες της νέας πατρίδας.


Στην Καλόλιμνο - Χρονια πολλα απο την εορταζουσα κωμοπολη των Ν.ΜοΧρονια πολλα απο την εορταζουσα κωμοπολη των Ν.Μουδανιων.
Για να μας γνωριζουν και οι εκτος Χαλκιδικής παροικουντες .
"

Εορταστικη η ατμοσφαιρα σημερα για την κωμόπολη μας , χθες λιτανεία και σήμερα αργια .Μαζι με την ευρυτερη περιοχη τιμουμε την Παναγία Κορυφινή την εκ της νησου Καλολιμνου της Προποντιδας καταγομενη - διαβαζει ο ιερεας στην παρακληση - τροφό και προστάτη του χωριου μας δια χειρος ευαγγελιστη Λουκα ζωγράφισμενη .
Ταυτισμένη με τις παραδοσεις του τοπου μας η γιορτη από την στιγμή που στήθηκε ο οικισμός των Νέων Μουδανιών το 1923 ,καθως η Παναγία Κορυφινή ταξιδευσε μαζι με τους προσφυγες Καλολιμνιώτες από απέναντι, κατοίκους της νήσου Καλολίμνου της θαλασσας του Μαρμαρά ( σημερινο Ιμραλι οπου στεγαζονται φυλακές υψίστης ασφαλείας). Οι Καλολιμνιώτες, μαζί με τους Μουδανιώτες και τους Λιγουμιτες (εκ των Ελιγμων), υπήρξαν οι κτήτορες της νέας πατρίδας.
Στην Καλόλιμνο - αρχαια Βεσβικος το ονομα του νησιου - η εικόνα είχε την στεγη της στην κορυφή του νησιού για αυτό και λεγόταν Κορυφινή. Στην κορυφή άλλωστε και της νέας πατρίδας εγκαταστάθηκε.
Ο Γιώργος Γιαγκάκης, νησιολόγος αναφέρει Στή μικρη μονογραφια του με τίτλο «Μνήμη Καλολίμνου Προποντίδος» για τον ναό στην Καλόλιμνο.
«…Μοναστήρι της Παναγίας Κοριφινής. Στον ομώνυμο λόφο, σε απόσταση μιάς ώρας τουλάχιστον από την πολίχνη. Ονομάζεται Κοριφινή(=Κορυφινή), επειδή ήταν στην κορυφή..... το εκκλησάκι ήταν μικρό, 5χ6 (μ) αλλά αρχαίο, όπως και η εικών .
Ο Απόστ. Τσακάλογου αναφέρει ότι, στο Μοναστήρι αυτό, το καλοκαίρι λειτουργούσαν κάθε βδομάδα τα κορίτσια που δούλευαν στην Πόλη, κοντινη η αποσταση και επεστρεφαν με το καικι, το Μονάστηρι είχε ένα εκκλησάκι με πολύ θαυματουργή εικόνα και ότι σ’ ένα μικρο κελλι έμενε ένας καλόγηρος και ¨νοιαζόταν ότι έπρεπε¨.
Εόρταζε πανηγυρικώς στα Γενέθλια της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου με την συμμετοχή των κατοίκων της Καλολίμνου αλλά και φιλέορτων από γειτονικά χωριά, οι οποίοι ήρχοντο με καΐκια. Την τιμούσαν ιδίως οι ναυτικοί.
Οι εγκατασταθεντες στα Ν.Μουδανια προσφυγες κατασκευασαν εκει επι λοφου προχειρο ναισκο στο ονομα της ο οποιος το 1940 βελτιωθηκε και επεκταθηκε κλπ….».
"Στηκετε και κρατειτε τας παραδοσεις " την μνημη ετσι αναζωογονουμε .

Με ριζες εκ Καλολιμνου κι εγω απο τους γονεις της μητερας μου ευχομαι Χρόνια μας πολλά...Και του χρονου!υδανιων.
Για να μας γνωριζουν και οι εκτος Χαλκιδικής παροικουντες .
"

Εορταστικη η ατμοσφαιρα σημερα για την κωμόπολη μας , χθες λιτανεία και σήμερα αργια .Μαζι με την ευρυτερη περιοχη τιμουμε την Παναγία Κορυφινή την εκ της νησου Καλολιμνου της Προποντιδας καταγομενη - διαβαζει ο ιερεας στην παρακληση - τροφό και προστάτη του χωριου μας δια χειρος ευαγγελιστη Λουκα ζωγράφισμενη .
Ταυτισμένη με τις παραδοσεις του τοπου μας η γιορτη από την στιγμή που στήθηκε ο οικισμός των Νέων Μουδανιών το 1923 ,καθως η Παναγία Κορυφινή ταξιδευσε μαζι με τους προσφυγες Καλολιμνιώτες από απέναντι, κατοίκους της νήσου Καλολίμνου της θαλασσας του Μαρμαρά ( σημερινο Ιμραλι οπου στεγαζονται φυλακές υψίστης ασφαλείας). Οι Καλολιμνιώτες, μαζί με τους Μουδανιώτες και τους Λιγουμιτες (εκ των Ελιγμων), υπήρξαν οι κτήτορες της νέας πατρίδας.
Στην Καλόλιμνο - αρχαια Βεσβικος το ονομα του νησιου - η εικόνα είχε την στεγη της στην κορυφή του νησιού για αυτό και λεγόταν Κορυφινή. Στην κορυφή άλλωστε και της νέας πατρίδας εγκαταστάθηκε.
Ο Γιώργος Γιαγκάκης, νησιολόγος αναφέρει στο μικρη μονογραφια του με τίτλο «Μνήμη Καλολίμνου Προποντίδος» για τον ναό στην Καλόλιμνο.
«…Μοναστήρι της Παναγίας Κοριφινής. Στον ομώνυμο λόφο, σε απόσταση μιάς ώρας τουλάχιστον από την πολίχνη. Ονομάζεται Κοριφινή(=Κορυφινή), επειδή ήταν στην κορυφή..... το εκκλησάκι ήταν μικρό, 5χ6 (μ) αλλά αρχαίο, όπως και η εικών .
Ο Απόστ. Τσακάλογου αναφέρει ότι, στο Μοναστήρι αυτό, το καλοκαίρι λειτουργούσαν κάθε βδομάδα τα κορίτσια που δούλευαν στην Πόλη, κοντινη η αποσταση και επεστρεφαν με το καικι, το Μονάστηρι είχε ένα εκκλησάκι με πολύ θαυματουργή εικόνα και ότι σ’ ένα μικρο κελλι έμενε ένας καλόγηρος και ¨νοιαζόταν ότι έπρεπε¨.
Εόρταζε πανηγυρικώς στα Γενέθλια της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου με την συμμετοχή των κατοίκων της Καλολίμνου αλλά και φιλέορτων από γειτονικά χωριά, οι οποίοι ήρχοντο με καΐκια. Την τιμούσαν ιδίως οι ναυτικοί.
Οι εγκατασταθεντες στα Ν.Μουδανια προσφυγες κατασκευασαν εκει επι λοφου προχειρο ναισκο στο ονομα της ο οποιος το 1940 βελτιωθηκε και επεκταθηκε κλπ….».
"Στηκετε και κρατειτε τας παραδοσεις " την μνημη ετσι αναζωογονουμε .


Με ριζες εκ Καλολιμνου κι εγω απο τους γονεις της μητερας μου ευχομαι Χρόνια μας πολλά...Και του χρονου! Βεσβικος το ονομα του νησιου - η εικόνα είχε την στεγη της στην κορυφή του νησιού για αυτό και λεγόταν Κορυφινή. Στην κορυφή άλλωστε και της νέας πατρίδας εγκαταστάθηκε.
Ο Γιώργος Γιαγκάκης, νησιολόγος αναφέρει στο μικρη μονογραφια του με τίτλο «Μνήμη Καλολίμνου Προποντίδος» για τον ναό στην Καλόλιμνο.
«…Μοναστήρι της Παναγίας Κοριφινής. Στον ομώνυμο λόφο, σε απόσταση μιάς ώρας τουλάχιστον από την πολίχνη. Ονομάζεται Κοριφινή(=Κορυφινή), επειδή ήταν στην κορυφή..... το εκκλησάκι ήταν μικρό, 5χ6 (μ) αλλά αρχαίο, όπως και η εικών .
Ο Απόστ. Τσακάλογου αναφέρει ότι, στο Μοναστήρι αυτό, το καλοκαίρι λειτουργούσαν κάθε βδομάδα τα κορίτσια που δούλευαν στην Πόλη, κοντινη η αποσταση και επεστρεφαν με το καικι, το Μονάστηρι είχε ένα εκκλησάκι με πολύ θαυματουργή εικόνα και ότι σ’ ένα μικρο κελλι έμενε ένας καλόγηρος και ¨νοιαζόταν ότι έπρεπε¨.
Εόρταζε πανηγυρικώς στα Γενέθλια της Θεοτόκου στις 8 Σεπτεμβρίου με την συμμετοχή των κατοίκων της Καλολίμνου αλλά και φιλέορτων από γειτονικά χωριά, οι οποίοι ήρχοντο με καΐκια. Την τιμούσαν ιδίως οι ναυτικοί.
Οι εγκατασταθεντες στα Ν.Μουδανια προσφυγες κατασκευασαν εκει επι λοφου προχειρο ναισκο στο ονομα της ο οποιος το 1940 βελτιωθηκε και επεκταθηκε κλπ….».

"Στηκετε και κρατειτε τας παραδοσεις " την μνημη ετσι αναζωογονουμε .

Με ριζες εκ Καλολιμνου κι εγω απο τους γονεις της μητερας μου ευχομαι Χρόνια μας πολλά...Και του χρονου!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Τό ἑορταστικό πρόγραμμα τῶν ἱερῶν ἀκολουθιῶν ἔχει ὡς ἑξῆς: 

Δευτέρα 21-08-2023 στίς 19:30 μ.μ.:

Πανηγυρικός Ἑσπερινός καί Ἐγκώμια πρός τήν Παναγία Φανερωμένη.


Τρίτη 22-08-2023: 

στίς 19:00 μ.μ.: Μέγας Πανηγυρικός Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός.

στίς 21:00 μ.μ.: Λιτάνευση τῆς θαυματουργοῦ Εἰκόνος.


Τετάρτη 23-08-2023 στίς 07:00 π.μ.:

Πανηγυρικός Ὄρθρος καί Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο.


Παρασκευή 08-09-2023 στίς 19:30 μ.μ.:

Ἑσπερινός - Παρακλητικός Κανόνας στην Παναγία Φανερωμένη καί τά "μπάσματα" τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος τῆς Παναγίας.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Αντώνη Ματζάρη

Αδελφοί νουνεχείς ευλαβείς, καλοπροαίρετοι, φανατικοί, όλοι εσείς που αρνείστε το δικαίωμα ενός πολίτη να κρίνει ένα ιερέα γιατί πιστεύετε ότι έτσι θίγεται η εκκλησία έχω να σας πω με αγάπη και νηφαλιότητα τα εξής. Η σχέση μου και η αγάπη μου για την εκκλησία υπερβαίνει κατά πολύ το ζήλο σας γιαυτήν.

Πέραν του προπάππου μου, που ήταν ο πρώτος παπάς της Περαίας, έκτισε την εκκλησία το τονίζω το 1926 και η Περαία ευγνωμονούσα τον έθαψε όταν πέθανε το 1928 δίπλα στο ιερό του ναού μας.
Όλο μου το σόι είχε σχέση με την εκκλησία μας. Ο αδελφός του πατέρα μου ήταν δεξιός ψάλτης για χρόνια και ο αδελφός του παππού μου από τη μεριά της μητέρας μου αριστερός ψάλτης μέχρι το 1952.

Εγώ υπήρξα ψαλτάκι μέχρι τα 17 ενώ παράλληλα πήγαινα στο κατηχητικό και έβγαζα ομιλίες. Η τελευταία μου ομιλία ήταν για το «Αγαπάτε αλλήλους». Σε όλη την επαφή μου με την εκκλησία γνώρισα υποδειγματικούς ιερείς με μοναδικό έργο στην Περαία όπως τον Ιερόθεο(Αργότερα Μητροπολίτης Σπάρτης), που αναφέρω και στα δύο βιβλία μου και τον Παπαγιώργη, που επίσης άφησε ανεξίτηλα τα ίχνη του στην Περαία και τον αναφέρω στην ιστορία αυτού αγαπημένου μας τόπου.
Αυτή η αγάπη μου για την εκκλησία με έκανε ως δήμαρχο να δώσω το οικόπεδο προκειμένου να κτιστεί η εκκλησία Πέτρου και Παύλου και να υμνώ τον Παπαθανάση για το έργο της ανοικοδόμησης αυτού του περικαλλούς ναού που επιτελεί. Και αν ο λαός μας δώσει την εξουσία θα το βραβεύσουμε χωρίς προεκλογικές φιέστες.
Με αγνή αγάπη προς την εκκλησία Αντώνης Ματζάρης

ΥΓ. Αν συνεχίζομαι να προκαλούμαι θα προβώ σε αποκαλύψεις σχετικά με τις αθλιότητες και τις ταπεινώσεις που δέχτηκε ο Παπαγιώργης και έφυγε στην Κρήτη ταπεινωμένος αλλά αξιοπρεπής.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου