Articles by "Ιμπεριαλισμός"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ιμπεριαλισμός. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

από MoonofAlabama - 9/8/23

Ο Όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας είναι ένας παγκόσμιος οργανισμός που ελέγχεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Υποτίθεται ότι δανείζει χρήματα με χαμηλό επιτόκιο σε αναπτυσσόμενες χώρες που έχουν ανάγκη.

Πέρυσι η θέση του προέδρου της έγινε αμφιλεγόμενη. Ο David Malpass, πρώην αξιωματούχος του Υπουργείου Οικονομικών, θεωρήθηκε διφορούμενος σχετικά με την αιτία της κλιματικής αλλαγής. Τον Φεβρουάριο πέταξε την πετσέτα:
Ο πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας θα παραιτηθεί από τη θέση του τον Ιούνιο, εγκαταλείποντας τον οργανισμό σχεδόν ένα χρόνο πριν από τη λήξη της θητείας του.
Ο David Malpass ανακοίνωσε την απόφασή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς να αναφέρει συγκεκριμένο λόγο για την αποχώρησή του.

Η επιλογή του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, έχει επικριθεί ως αρνητής της κλιματικής αλλαγής.

Πέρυσι, ο Λευκός Οίκος τον επέπληξε αφού είπε ότι δεν γνώριζε αν τα ορυκτά καύσιμα οδηγούσαν στην κλιματική αλλαγή.

Αργότερα ζήτησε συγγνώμη για τις παρατηρήσεις του.
Τον Ιούνιο ο Ajay Banga, πρώην διευθύνων σύμβουλος της Mastercard, τοποθετήθηκε ως νέος πρόεδρος. Είχε εργαστεί ως εξωτερικός σύμβουλος για την κυβέρνηση Ομπάμα και αργότερα για την αντιπρόεδρο Καμάλα Χάρις.

Υπό τον Μπάνγκα, ο Όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας πήρε την κάτω βόλτα:

Η Παγκόσμια Τράπεζα σταματά νέες δανειοδοτήσεις στην Ουγκάντα λόγω του νόμου κατά των ΛΟΑΤΚΙ
ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ (Reuters) - Η Παγκόσμια Τράπεζα δήλωσε την Τρίτη ότι θα σταματήσει τη χορήγηση νέων δανείων στην κυβέρνηση της Ουγκάντα, αφού κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο νόμος της κατά των ΛΟΑΤΚΙ, ο οποίος έχει καταδικαστεί από πολλές χώρες και τα Ηνωμένα Έθνη, έρχεται σε αντίθεση με τις αξίες της τράπεζας.
Σε απάντηση, η χώρα της Ανατολικής Αφρικής απέρριψε την κίνηση αυτή ως άδικη και υποκριτική.

Μια ομάδα της Παγκόσμιας Τράπεζας ταξίδεψε στην Ουγκάντα αμέσως μετά την ψήφιση του νόμου τον Μάιο και διαπίστωσε ότι απαιτούνται πρόσθετα μέτρα για να διασφαλιστεί ότι τα έργα υλοποιούνται σύμφωνα με τα περιβαλλοντικά και κοινωνικά πρότυπα της τράπεζας.

"Καμία νέα δημόσια χρηματοδότηση προς την Ουγκάντα δεν θα παρουσιαστεί στο Διοικητικό μας Συμβούλιο έως ότου δοκιμαστεί η αποτελεσματικότητα των πρόσθετων μέτρων", ανέφερε η τράπεζα σε ανακοίνωσή της, προσθέτοντας ότι τα μέτρα αυτά συζητούνται τώρα με τις αρχές της Ουγκάντα.

"Ο νόμος της Ουγκάντα κατά της ομοφυλοφιλίας έρχεται σε θεμελιώδη αντίθεση με τις αξίες του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας. Πιστεύουμε ότι το όραμά μας για την εξάλειψη της φτώχειας σε έναν βιώσιμο πλανήτη μπορεί να πετύχει μόνο αν περιλαμβάνει όλους, ανεξάρτητα από τη φυλή, το φύλο ή τη σεξουαλικότητα", δήλωσε η τράπεζα.
Στις 2 Μαΐου ο νόμος της Ουγκάντα κατά της ομοφυλοφιλίας πέρασε την τρίτη του ανάγνωση στο κοινοβούλιο με ψήφους 348 έναντι 1. Στις 29 Μαΐου έγινε νόμος. Ο Ajay Banta ξεκίνησε την προεδρία της Παγκόσμιας Τράπεζας στις 2 Ιουνίου.

Η κοινωνία της Ουγκάντα είναι, όπως και πολλές άλλες, κατά της "αφύσικης" διαφοροποίησης του φύλου και της σεξουαλικότητας.

Ο Όμιλος της Παγκόσμιας Τράπεζας έχει μια σελίδα σχετικά με τις αξίες, αλλά αυτές έχουν σχεδιαστεί για το εργατικό δυναμικό της Παγκόσμιας Τράπεζας και την αλληλεπίδρασή του με άλλους ανθρώπους:
Για το ποικιλόμορφο εργατικό δυναμικό του Ομίλου της Παγκόσμιας Τράπεζας, η ακεραιότητα, η ηθική συμπεριφορά και η προσήλωση στις εταιρικές αξίες αποτελούν τον πυρήνα της επιτυχίας της αποστολής μας για την εξάλειψη της ακραίας φτώχειας και την προώθηση της κοινής ευημερίας.
Η αποστολή της Παγκόσμιας Τράπεζας, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, αποτελείται από δύο μόνο στόχους:
  • Να τερματιστεί η ακραία φτώχεια: Μειώνοντας το ποσοστό του παγκόσμιου πληθυσμού που ζει σε συνθήκες ακραίας φτώχειας στο 3%.
  • Προώθηση της κοινής ευημερίας: αυξάνοντας τα εισοδήματα του φτωχότερου 40% των ανθρώπων σε κάθε χώρα.
Δεν βρίσκω τίποτα σχετικά με το ότι η τράπεζα υποτίθεται ότι πρέπει να προωθήσει αμφιλεγόμενες "αξίες" που μόνο μερικές δυτικές κοινωνίες υποστηρίζουν με μισή καρδιά.

Τα δάνεια της Παγκόσμιας Τράπεζας προς το Κουβέιτ, το Πακιστάν, την Κένυα ή το Βατικανό θα συνοδεύονται πλέον μόνο από αόριστες αξιακές εντολές

Πώς υποτίθεται ότι αυτό θα βοηθήσει την Παγκόσμια Τράπεζα να εκπληρώσει την κύρια αποστολή της

Αυτό βρωμάει μια πολύ συγκεκριμένη παρέμβαση στην αποστολή της Παγκόσμιας Τράπεζας από κάποιους αφυπνισμένους δημοκράτες.

Όπως σωστά επισημαίνει η κυβέρνηση της Ουγκάντα:
Ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ουγκάντα, Okello Oryem, κατηγόρησε την τράπεζα για υποκρισία, λέγοντας ότι δανείζει χώρες της Μέσης Ανατολής και της Ασίας που έχουν τους ίδιους ή πιο σκληρούς νόμους για την ομοφυλοφιλία.
"Υπάρχουν πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής που δεν ανέχονται τους ομοφυλόφιλους, στην πραγματικότητα κρεμούν και εκτελούν ομοφυλόφιλους, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής πολλές πολιτείες έχουν ψηφίσει νόμους που είτε είναι εναντίον είτε περιορίζουν τις δραστηριότητες της ομοφυλοφιλίας . . . οπότε γιατί να επιλέξουμε την Ουγκάντα;" είπε.

"Η Παγκόσμια Τράπεζα δέχεται πιέσεις από τους συνήθεις ιμπεριαλιστές"


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
By Binoy Kampmark, Eurasia Review, February 22, 2018

[Πέραν του ότι εισάγει τον στοιχειοθετημένο και ουδέτερο αντίλογο στον επί έτος καθημερινό τηλεοπτικό βομβαρδισμό με το αμερικανικό «ειδησεογραφικό» σήριαλ για ρωσική παρέμβαση υπέρ του Τραμπ στις προεδρικές εκλογές, το ακόλουθο άρθρο λογίου του Κέμπριτζ, καθηγητού πανεπιστημίου της Μελβούρνης , με αναφορές και στην Ελλάδα, προσφέρει πολύτιμη τροφή για σκέψη –στον σκεπτόμενο ΄Ελληνα αναγνώστη- στiς τελευταίες ιδίως παραγράφους του]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

«Τέτοια κάναμε (ανάμειξη σε εκλογές) από την ίδρυση της CIA, το1947» 
 Loch K. Johnson, New York Times, Feb 17, 2018
Επίσκεψη Κίσινγκερ στον δικτάτορα Πινοσέτ στην Χιλή

Η ανάμειξη στις εκλογές έχει γίνει το σιτηρέσιο της αμερικανικής πολιτικής για πολλούς μήνες και μας υπόσχονται και άλλες μερίδες, μετά την απαγγελία κατηγορίας εναντίον 13 Ρώσων ιδιωτών και τριών εταιρειών, που ξεφούρνισε ο ανακριτής Ρόμπερτ Μούλερ την περασμένη βδομάδα. Τέτοια μέτρα μπορεί να θεωρούνται λογικά, όταν πρόκειται για κάτι μοναδικό. Τότε μπορεί να σερβίρεται και με ιερή αγανάκτηση, κατάλληλα διακοσμημένη με τον στέφανο της αγιοσύνης Αλλά μια από τις δυσκολίες του αμερικανικού πολιτικού κατεστημένου, στον άμβωνα κηρύγματος ηθικού στιγματισμού της υποτιθέμενης ρωσικής επέμβασης στις εκλογικές διαδικασίες της χώρας, είναι η γυμνή υποκρισία. Στο παιχνίδι, ή μάλλον στο θέατρο των διεθνών σχέσεων, το σπρώξε και άρπαξε είναι πανίσχυρα κίνητρα. ΄Εκφραζε την αγανάκτησή σου ελεύθερα, αλλά κάνε το με την αυτοσυνειδησία ότι είσαι εξ ίσου ένοχος με τον αντίπαλο στην ίδια επίδοση.

Ωστόσο περιπτώσεις τέτοιας ομολογίας, εάν και όποτε εμφανιστούν, το κάνουν φορώντας τον φωτοστέφανο του ιδεαλισμού. Γεμάτα υπερηφάνεια και αίσθημα εκπλήρωσης αποστολής, άτομα όπως ο τέως διευθυντής της CIA, James Woolsey, αισθάνονται άνετα πρώτα να δηλώσουν ότι η CIA «πιθανώς» χώνει την μύτη της στις εκλογές άλλων κρατών και κατόπιν να το παρουσιάζουν ως αγαθοεργία..

Ο διάλογος της περασμένης Παρασκευής (του Τζέιμς Γούλσυ) με την Λώρα Ίνγκραχαμ του Φοξ Νιούς ήταν αρκετά ειλικρινής αν και ανησυχητικός, με την απόρριψη κάθε προσχήματος για τον ρόλο της αμερικανικής εξουσίας και του αυτοδίκαιου παρεμβατισμού της στις εκλογικές διαδικασίες άλλων κρατών:
« Εμείς έχουμε ποτέ προσπαθήσει να παρέμβουμε σε άλλες χώρες;», ρώτησε η Ίνγκραχαμ.
« Ω!, πιθανώς», ήταν η γελαστή απάντηση. «Αλλά ήτανε για το καλό του συστήματος, για να μην περάσει η εξουσία στους κομμουνιστές.»
Και άρχισε να αναφέρει παραδείγματα: «Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, το ’47,’48, ’49, οι ΄Ελληνες, οι Ιταλοί, εμείς η CIA …» Εκεί όρμησε και τον διέκοψε η Ίνγκραχαμ, ρωτώντας εάν οι ΗΠΑ « το ξανάκαναν έκτοτε».«Δεν μπερδευόμαστε σε άλλων λαών τις εκλογές, Τζίμ;»

Ο ψεύτικος, επαργυρωμένος ιδεαλισμός είναι πράγματι ένα αντιαισθητικό θέαμα. Για έναν άνθρωπο εξοικειωμένο με τις σκοτεινές τέχνες και μεθόδους μιας οργάνωσης που κάποτε διεύθυνε ήταν δύσκολο να το κρατήσει μέσα του: «Χμμμ… Ουμμ… Ουμμμ…» (με μακρόσυρτο, πονηρό χαμόγελο), «μόνο για πολύ καλό σκοπό… προς το συμφέρον της Δημοκρατίας.»
(https://www.youtube.com/watch?time_continue=5&v=SpWai3kZ-gM Στο 14ο Λεπτό)

Kάτω από τα σύννεφα της μη-πραγματικότητας, όπου κινείται η Φοξ Νιους, πρώην αξιωματούχοι της CIA υπήρξαν ακόμη πιο ειλικρινείς, ενθουσιασμένοι να παραδεχτούν κάτι τόσο φυσιολογικό όσο το φαγητό τους:                                                                     
«Αν ρωτήσεις έναν μυστικό πράκτορα, έσπασαν τους κανόνες οι Ρώσοι ή έκαναν κάτι παράξενο, η απάντηση είναι όχι, καθόλου», είναι η άποψη του Steven L. Hall, που αποχώρησε από την CIA το 2015, μετά 30 χρόνια υπηρεσίας. Οι ΗΠΑ όχι μόνο είχαν «ασφαλέστατα» διεξαγάγει επιχειρήσεις επηρεασμού εκλογών –δήλωσε- αλλά «εξακολουθούμε να το κάνουμε».
Από μακρού μελετητής της CIA, ο Loch K. Johnson, περιγράφει τις μεθόδους τέτοιων παρεμβάσεων: « Έχουμε χρησιμοποιήσει αφίσες, προκηρύξεις, ταχυδρομείο, πανώ- ό,τι φανταστείτε. Δημοσιεύσαμε ψεύτικες ειδήσεις σε ξένες εφημερίδες. Χρησιμοποιήσαμε αυτό που οι Βρετανοί αποκαλούν «Το Ιππικό του Βασιλέως Γεωργίου», δηλαδή βαλίτσες με χαρτονομίσματα.»

Απαιτείται η σοβαρότητα μιας μελέτης όπως του Dov H. Levin για να καταδείξει πως οι μεγάλες δυνάμεις παρεμβαίνουν, επιβάλλουν και αναμιγνύονται με ακούραστο πείσμα: Μαστορέματα εκλογικών συστημάτων, πατρονάρισμα και προώθηση υποψηφίων, ενίσχυση των φίλων προς την ξένη δύναμη και δυσφήμηση και συκοφάντηση των μη φίλων της εντός του κράτους.

Τα συμφέροντα που διακυβεύονται είναι μεγάλα για τους μεγάλους «ξένους παίκτες», όπως γράφει ο Λέβιν, στην International Studies Quarterly (2016). Οι εκλογές σε μια χώρα «μπορεί να οδηγήσουν σε μείζονες αλλαγές» εσωτερικής ή εξωτερικής πολιτικής.

Οι μέθοδοι παρέμβασης κινούνται από την χρηματοδότηση της ευνοούμενης παράταξης (τακτική της Σοβιετικής ΄Ενωσης στις εκλογές του 1958 στην Βενεζουέλα), μέχρι τις δημόσιες απειλές για διακοπή της ξένης βοήθειας, σε περίπτωση νίκης της ανεπιθύμητης πλευράς (όπως έκαναν οι ΗΠΑ στις εκλογές του Λιβάνου το 2009.»

Τέτοιες επεμβάσεις δεν μπορεί « να είναι για καλό», όπως μας θέλει να πιστέψουμε ο Γούλσυ της CIA. Και σε μερικές περιπτώσεις αποδείχθηκαν ολέθριες, εγκαθιστώντας δολοφονικά καθεστώτα, της ποιότητας του Πινοσέτ στην Χιλή.

Σε άλλες περιπτώσεις αποκαθιστούν την «καθεστηκυία τάξη» -διάβαζε την επανεπιβολή του καθεστώτος της υποτέλειας, όπως με την ανατροπή την κυβέρνησης Whitlam στην Αυστραλία, το 1975. Ο ρόλος της CIA στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι αδιάσειστα τεκμηριωμένος, αλλά ελάχιστα συζητιέται από τους Αυστραλούς, που τείνουν να παραβλέπουν τις αχρειότητες της πατρόνας υπερδύναμης.

Αυτό, ίσως περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι το τραγικό επίτευγμα της ξένης εκλογικής παρέμβασης. Χρεωκοπεί και διαβρώνει. Αλλά πολύ πιο ανησυχητικό για τους εισαγγελείς της ρωσικής επιχείρησης, επιβεβαιώνει ότι το σύστημα ήταν ώριμο για χρεωκοπία.
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)