Articles by "Καταλωνία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καταλωνία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Με αφορμή τις επίκαιρες και καταιγιστικές εξελίξεις στο Καταλανικό ζήτημα, αποφασίσαμε να πάρουμε το δημόσιο λόγο και να αναδείξουμε το θέμα, υπό το πολιτικό πρίσμα του Ε.ΠΑ.Μ.

Ποια είναι η θέση ενός δημοκρατικού καθεστώτος και του αναγκαστικού διεθνούς δικαίου μπροστά στο αίτημα του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης των λαών; Υπάρχει στην περιοχή της Καταλονίας ανάγκη δημοκρατίας; Είναι οι Καταλανοί ένας ξεχωριστός λαός από τους Ισπανούς; Επιζεί στην Ισπανία του σήμερα του παλαιό καθεστώς Φράνκο; Υπάρχουν συσχετισμοί τελικά με την Ελλάδα και το Θρακικό ζήτημα; Ποιο το χρονικό του καταλανικού;

Μπροστά στην άκρατου βαθμού νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση του σήμερα ένα ώριμο πολιτικό σχήμα τι θέση οφείλει να πάρει μπροστά στο καταλανικό ζήτημα;

Αυτά και ακόμη περισσότερα θα αναδειχθούν τη Δευτέρα (13 Νοεμβρίου) στον 4ο όροφο της Ε.Δ.Ο.Θ (Προξένου Κορομηλά 51) στις 19:00.

Κεντρικός Ομιλητής: Γιώργος Γιαγκίδης, μέλος Τ.Ο Ε.ΠΑ.Μ Ανατολικής Θεσσαλονίκης,
BSc Διατροφολόγος.

Γιατί η ώριμη πολιτική σκέψη και πράξη διαφαίνεται περισσότερο στα ακανθώδη ζητήματα των καιρών μας.

Είσοδος ελεύθερη και ανοικτή προς όλους.

Reseau International, Sputnik, Oct. 20,2017

Υποστηρίζοντας την ανεξαρτησία του Κοσσόβου για να είναι ευχάριστη στον «μεγαλύτερο αδελφό της στην Ουάσιγκτον» η Ευρώπη έδωσε κέντρισμα στις διάφορες χωριστικές τάσεις, μεταξύ των οποίων και στο κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλονίας, δήλωσε ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν στην σύνοδο της Λέσχης Συζητήσεων Βαλντάϊ, στη λουτρόπολη Σόχι.

Η κατάσταση στην Καταλονία προκλήθηκε από την ευρωπαϊκή πολιτική των δύο μέτρων και δύο σταθμών, που εφαρμόστηκε στην εποχή της απόσχισης του Κοσσόβου, δήλωσε ο Ρώσος ηγέτης:

« Η κατάσταση με την Καταλονία μας έδειξε με ποιο τρόπο η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση και αριθμός άλλων χωρών καταδίκασαν τους οπαδούς της ανεξαρτησίας. Σχετικά μ’ αυτό οφείλω να σας πω ένα πράγμα: Θα έπρεπε να το είχαν σκεφτεί νωρίτερα! […] Μα κανένας τους δεν ήξερε πως αντιθέσεις στους κόλπους της Ευρώπης υπάρχουν από αιώνες; Το ήξεραν!» υπογράμμισε Ο Βλαντιμίρ Πούτιν.

«Ωστόσο –συνέχισε- η Ευρώπη χαιρέτησε την διάλυση ορισμένων κρατών, χωρίς να κρύβει και την χαρά της γι’ αυτήν.»

« Και για ποιον καλό λόγο έπρεπε, με την δεδομένη πολιτική κατάσταση και την επιθυμία να αρέσουν, ας το πούμε καθαρά, στον μεγάλο Αδελφό στην Ουάσιγκτον, να υποστηρίξουν ανεπιφύλακτα την απόσχιση του Κοσσόβου, προκαλώντας παρόμοιες διαδικασίες σε άλλες περιοχές της Ευρώπης και του κόσμου;»

Γι’ αυτό η κατάσταση στην Καταλονία αποτελεί άλλην μιαν απόδειξη της πολιτικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών που εφαρμόζει η Δύση.

«Και τώρα ‘όταν «άλλα σημαντικά προβλήματα» έκαναν την εμφάνισή τους, όπως στην Καταλονία, κανείς δεν τους αγαπά. Είναι αυτό που λέω τα δύο μέτρα κρίσεως. Το κουτί της Πανδώρας το έχουν ανοίξει. ΄Εχουν πια βγάλει το τζίνι (δαιμόνιο) από το μπουκάλι», κατέληξε ο Πρόεδρος της Ρωσίας.

Οι εντάσεις μεταξύ Μαδρίτης και Βαρκελώνης έχουν φθάσει στο αποκορύφωμα, μετά το δημοψήφισμα για την ανεξαρτησίας της Καταλονίας, όπου περισσότεροι τοθ 90% των ψηφισάντων τάχθηκαν υπέρ της ανεξαρτησίας.

Με την λήξη του τελεσιγράφου του Ισπανού πρωθυπουργού Ραχόϊ την Πέμπτη, ο ηγέτης της Καταλονίας Πουιτζεμόντ ανακοίνωσε στην Μαδρίτη ότι δεν είχε ανακηρύξει την ανεξαρτησία αλλά θα το κάνει αν η κυβέρνηση συνεχίσει την καταπίεση με μέτρα όπως η αναστολή της αυτονομίας της Καταλονίας.

Σημ. μτφρ: Σήμερα –όπως είχε προαναγγείλει η Μαδρίτη και έμμεσα επιβεβαίωσε χθες ο Ραχόϊ στις Βρυξέλλες - μετά τις συνομιλίες του με τους Μέρκελ-Μακρόν και τους ηλεκτρονικούς εγκεφάλους της ΕΕ, Γιούνκερ-Τουσκ-Μογκερίνι- αναμένεται η ενεργοποίηση του άρθρου 155 του μετά-Φραγκικού Συντάγματος της Ισπανίας , η αναστολή της καταλανικής αυτονομίας , η ισπανική προκήρυξη εκλογών στην Καταλονία και μεγάλες από το βράδυ διαδηλώσεις αντίστασης των οπαδών της ανεξαρτησίας στα νέα καταπιεστικά σε βάρος τους μέτρα.]


Μετάφραση: Μ.Στυλιανού

του Mike Krieger, Oct.18, 2017

[Πυρετώδεις συζητήσεις σε ηγετικό επίπεδο, με συμμετοχή Μέρκελ-Μακρόν στις Βρυξέλλες και εξξημένων σχολιαστών σε έκτακτα προγράμματα ευρωπαϊκών καναλιών, μεταφέρουν από χθες μιαν αίσθηση πανικού για τις άγνωστης έκτασης συνέπειες τής αναμενόμενης για αύριο έκρηξης βραδείας καύσης στην Ισπανία, με την αναστολή της καταλανικής αυτονομίας από την ισπανική κυβέρνηση και την κήρυξη της ανεξαρτησίας από την κυβέρνηση της Βαρκελώνης. Τη σημασία του γεγονότος για τη Καταλονία, την Ισπανία και την Ευρώπη πραγματεύεται στο πιο κάτω άρθρο –από την δική του σκοπιά- ο Μάϊκ Κρίγκερ, Βραζιλιάνος μηχανικός ηλεκτρονικών συστημάτων, εφευρέτης του Ινσταγκράμ με συμφοιτητή του στο περίφημο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, επιχειρηματίας στα 25 του με περιουσία 300 εκατομμυρίων, που τα εγκατέλειψε όλα για να επιδοθεί στον αγώνα εναντίον του Συστήματος και –σε ηλικία 31 χρόνων-έχει καθιερωθεί ως πρωτότυπος, οξύς και αξιοπρόσεκτος σχολιαστής-Μπλόγκερ.]

Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού

Μολονότι έχω ξαναγράψει για το κίνημα ανεξαρτησίας της Καταλονίας, θέλω να καταστήσω σαφές εξ αρχής το εξής: Δεν έχω σταθερή άποψη για το εάν η όχι η ανεξαρτησία είναι η σωστή επιλογή για την περιοχή και τον λαό της. Θα ήταν εντελώς άπρεπο για μένα, έναν Αμερικανό πολίτη, που ζει στο Κολοράντο, να δίνω μαθήματα σε ανθρώπους που ζουν 5.000 μίλια μακριά για το πώς θα έπρεπε να οργανώσουν τον πολιτικό βίο τους.

Ενώ δεν έχω γνώμη για το τι πρέπει να επιλέξουν οι Καταλανοί, υποστηρίζω αταλάντευτα το δικαίωμά τους να αποφασίσουν οι ίδιοι. Όταν τίθεται θέμα ψήφου και δημοψηφίσματος μπαίνουμε σε ένα ζήτημα πολύ μεγαλύτερο από την Καταλονία, την Ισπανία και την ίδιαν της Ευρώπη ακόμη. Όταν τίθεται θέμα πολιτικής αυτοδιάθεσης, μιλάμε για ένα θεμελιώδες ανθρώπινο δικαίωμα που θα όφειλε να θεωρείται σύμφυτο σε όλους μας, παντού.




Η καταλανική αξίωση για το δικαίωμα στην ψήφο για την ανεξαρτησία θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν μέρος μιας πολύ ευρύτερης αξίωσης για μεγαλύτερη αυτοδιάθεση από συνεχώς μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων στα ερχόμενα χρόνια. Έχει ωριμάσει ο χρόνος για μας ως είδος να επιμείνουμε για μια μετάβαση προς μιαν περισσότερο αυτόβουλη, υγιή, ειρηνική και αποκεντρωμένη διαδικασία πολιτικής οργάνωσης. Αυτή είναι μια ιδέα που η ώρα της ήρθε και ευχαριστώ από βάθος καρδιάς τον Καταλανικό λαό που την έφερε προς συζήτηση και επίσης γιατί συμπεριφέρθηκε με τόσο ευγενή, θαρραλέο και σώφρονα τρόπο. Οδηγείτε τον δρόμο για όλους μας.

Ο κρίσιμος λόγος για τον οποίο η Μαδρίτη κάνει λάθος σ’ αυτό το ζήτημα έχει σχέση με την επιμονή της ότι η Ισπανία πρέπει να διατηρηθεί στην σημερινή της μορφή για πάντα.

Δεδομένου ότι η Ισπανία είναι μια ανθρώπινη πολιτική κατασκευή, αυτή η θέση ισοδυναμεί με την μεταφορά του αρχαϊκού δόγματος της «βασιλείας Δικαίω Θεού» στο επίπεδο της κρατικής επικράτειας.

Όποιος πέρασε κάποιον χρόνο στην Ισπανία αντιλαμβάνεται πόσο διαφορετικές πολιτιστικά και γλωσσικά είναι πολλές επαρχίες, συγκρινόμενες με την Μαδρίτη. Αυτές είναι διαφορές που πηγαίνουν αιώνες πίσω και δεν μπορούν να σκουπιστούν στα σκουπίδια από ένα Σύνταγμα που ψηφίστηκε πριν μερικές δεκαετίες. Η ιδέα ότι αυτές οι διάφορες επαρχίες πρέπει να αποτελούν τμήματα μιας συγκεντρωτικής Ισπανίας, ακόμη και αν ο κόσμος που ζει σ’ αυτές επιθυμεί την πολιτική αυτονομία του, είναι ηθικά αβάσιμος, όσο και αυταρχικός και κάκιστος υπό κάθε έννοια. Η σωστή ανθρώπινη διακυβέρνηση οφείλει να είναι πάντοτε μια εθελούσια διευθέτηση. Εάν μια συντριπτική πλειοψηφία πολιτιστικά διαφορετικών πολιτών αποφασίσει ότι το υπερκράτος έχει πάψει να φροντίζει γι’ αυτούς θα πρέπει να έχουν κάθε δικαίωμα να φύγουν. Οτιδήποτε άλλο είναι δουλεία.
Εάν πρόκειται οι άνθρωποι να εξελιχθούν σε μορφές καλύτερης πολιτικής οργάνωσης, βασισμένες σε εθελούσιες οργανώσεις συμβίωσης, θα πρέπει πρώτα να απορρίψουμε την καθαρά αυταρχική φύση του σημερινού πολιτικού περιβάλλοντός μας. Ο λαός της Καταλονίας αντιλαμβάνεται τον παραλογισμό της υποχρέωσης να ζει σε ένα κρατικό δόμημα που προβάλλεται ως αιώνιο και πήρε μια γενναία θέση απέναντί του. Όποιος γνήσια πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα θα πρέπει να συμπαρασταθεί στον λαό της Καταλονίας και να υποστηρίξει το δικαίωμά του στο δημοψήφισμα.

Αφήνοντας κατά μέρος την πολιτική φιλοσοφία, θα ήθελα να προχωρήσω στη συζήτηση της στρατηγικής και στο γιατί νομίζω ότι αυτοί που ηγούνται του κινήματος για την ανεξαρτησία της Καταλονίας ενήργησαν ως τώρα κατά τρόπο αξιοθαύμαστο.

Πρώτον, η έμφαση της ηγεσίας στον ειρηνικό χαρακτήρα του κινήματος απέναντι στην βία τραμπούκων κατά την επίθεση του ισπανικού κράτους είναι εξαιρετικής σπουδαιότητας. Για να επιτύχει ένα κίνημα ανεξαρτησίας και να δημιουργήσει στη συνέχεια μια καλύτερη, μια πιο ελεύθερη κοινωνία, οι ενέργειες πρέπει να γίνουν κατά συνετό τρόπο. Το αποτέλεσμα δεν δικαιώνει τα μέσα. Τα μέσα είναι το παν. Επιπλέον, εκθέτοντας τους αντιπάλους ως βάρβαρους τραμπούκους αυξάνεις την αλληλεγγύη μεταξύ των γειτόνων που μπορεί να ήταν αναποφάσιστοι σε ότι αφορά την ανεξαρτησία. Επίσης δημιουργείς φανατικούς συμμάχους σε όλο τον κόσμο. Ο καταλανικός λαός πέτυχε και στα τρία μέτωπα

Αμέσως μετά το δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου ανησυχούσα ότι ο Πρόεδρος της Καταλονίας Κάρλε Πουιτζεμόντ θα διέπραττε το λάθος να κηρύξει πρόωρα την ανεξαρτησία. Αυτό θα αποτελούσε ένα τεράστιο λάθος επειδή ενώ το 90% ψήφισαν υπέρ της ανεξαρτησίας, μόνο κάπου 40% είχαν ψηφίσει. Ενώ ένα τόσο ανισοβαρές αποτέλεσμα ασφαλώς στηρίζει την διεκδίκηση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης από τους Καταλανούς, η χαμηλή συμμετοχή στην ψηφοφορία δεν δίνει μιαν καθαρή εντολή. Εάν ο λαός της Καταλονίας θέλει να πετύχει στην επιδίωξή του, η Μαδρίτη πρέπει να φανεί –και πολύ δημόσια- ως ο άλογος επιτιθέμενος και σε κάθε κίνηση της στην διεθνή σκηνή. Με το να μη κηρύξει πρόωρα την ανεξαρτησία, η Καταλονία έσπρωξε την ευθύνη της κίνησης πίσω στην πλευρά της Μαδρίτης, ενεργώντας σοφά αφού η εκεί κυβέρνηση έχει τη συνήθεια να παίρνει πραγματικά βλακώδεις αποφάσεις.

Και δεν απετέλεσε έκπληξη ότι η ισπανική κυβέρνηση δεν άργησε να διαπράξει άλλη μια γκάφα, με την χθεσινή σύλληψη, χωρίς το δικαίωμα της προσωρινής εξόδου με εγγύηση, των δύο από τους ηγέτες του καταλανικού κινήματος ανεξαρτησίας.

Το Ρώυτερ μετέδιδε:

Η μεγαλύτερη πολιτική κρίση της Ισπανίας επιδεινώθηκε την νύχτα της Δευτέρας, όταν το Ανώτατο Δικαστήριο της Μαδρίτης διέταξε την σύλληψη των ηγετών των δύο κυριότερων οργανώσεων υπέρ της καταλανικής ανεξαρτησίας, στην ανάκριση με την κατηγορία της στάσεως.

Η καταλανική κυβέρνηση κατηγόρησε την Μαδρίτη ότι δημιουργεί «πολιτικούς κρατουμένους» και μια από τις οργανώσεις κάλεσε σε ειρηνικές διαδηλώσεις διαμαρτυρίας την Τρίτη, με την μεγαλύτερη να αναμένεται απόψε στην Βαρκελώνη.

Ο Καταλανός ηγέτης Κάρλες Πουιτζεμόντ, σε μήνυμα στο Τουίτερ μετά τις συλλήψεις, είπε: «Δυστυχώς, έχουμε πάλι πολιτικούς κρατουμένους».

Η φράση αποτελεί έμμεση αναφορά στην στρατιωτική δικτατορία υπό τον Φραντσίσκο Φράνκο, όταν οι καταλανικές παραδόσεις και γλώσσα υφίσταντο συστηματική καταπίεση. Η φράση έχει και συναισθηματική απήχηση, δεδομένου ότι ο φασισμός εξακολουθεί να είναι ζωντανή ανάμνηση για πολλούς Ισπανούς.

Ξέροντας ότι είναι πιθανή η σύλληψή του, ο ηγέτης της οργάνωσης ΄Ομνιουμ, Γιόρντι Κουίξαρτ, είχε εγγράψει σε βίντεο ένα μήνυμα. Είναι σύντομο, ισχυρό και εμπνέει. Αν νομίζετε ότι είδατε αρκετά, πάρτε το απόφαση, γιατί η κατάσταση μπορεί να γίνει πιο χαώδης στις μέρες που έρχονται. Εάν ο πρωθυπουργός της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόϊ προχωρήσει στην απειλή του να χρησιμοποιήσει το άρθρο 155 την Πέμπτη, εάν η Καταλονία αρνηθεί να αποσαφηνίσει την στάση της για την ανεξαρτησία (δεν θα το κάνει) το αποτέλεσμα θα ισοδυναμεί με την πολιτική έκρηξη πυρηνικής βόμβας στην Ευρώπη.

Το Ασοσιέϊτετ Πρες μετέδιδε:

Ο αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης δηλώνει ότι ηγέτης της Καταλονίας δεν έδωσε μιαν επαρκή απάντηση στην επιστολή του για την ανεξαρτησία και ότι έχει προθεσμία μέχρι την Πέμπτη για να συμμορφωθεί με τους νόμους του κράτους.

Η επιστολή του Κάρλες Πουιτζεμόντ, που εκδόθηκε δυο ώρες πριν την εκπνοή της προθεσμίας της Δευτέρας δεν αποσαφήνιζε εάν είχε κηρύξει την ανεξαρτησία της Καταλονίας από την Ισπανία. Καλούσε σε συνομιλίες με την ισπανική κυβέρνηση.

Η αντιπρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης Σοράγια Σάενζ ντε Σανταμαρία δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι (ο ηγέτης Καταλονίας) θα πρέπει να συμμορφωθεί μέχρι την Πέμπτη με τους νόμους της Ισπανίας, αλλιώς αντιμετωπίζει την ενεργοποίηση του άρθρου 155 του Συντάγματος, που εξουσιοδοτεί την ισπανική κυβέρνηση να ανακαλέσει τομείς της καταλανικής αυτονομίας.

Η ενεργοποίηση του άρθρου 155 από την ισπανική κυβέρνηση θα σημειώσει το αποκορύφωμα ενός τέλειου χειρισμού του κινήματος της ανεξαρτησίας από τους Καταλανούς. Αυτό δεν θέλει να πει ότι ο δρόμος προς την ανεξαρτησία ή προς μεγαλύτερη αυτονομία θα είναι εύκολος από αυτό το σημείο και μετά. Αλλά θα δημιουργήσει ένα συναίσθημα ενισχυμένης αλληλεγγύης μεταξύ του καταλανικού λαού, που δεν ήταν τόσο διαδεδομένο πριν την 1η Οκτωβρίου. Πολλοί από αυτούς ήταν προηγουμένως αντίθετοι προς την ανεξαρτησία, ή δεν είχαν κάνει την επιλογή τους, θα έρθουν να συμπαραταχθούν με τους φίλους και γείτονές τους απέναντι στην απαράδεκτη βίαιη επίθεση της Μαδρίτης. Ο δρόμος μπορεί να είναι μακρύς, αλλά η ενεργοποίηση του άρθρου 155 θα σημάνει την αρχή του τέλους για την κυβέρνηση της Μαδρίτης.

Όπως σημείωσα στην αρχή του άρθρου η υπόθεση της αυτοδιάθεσης είναι πολύ μεγαλύτερη από την Καταλονία και την Ισπανία. Ο καταλανικός αγώνας είναι απλώς μια μάχη στην συνολική ανθρώπινη απαίτηση για ελευθερία και εθελούσιες οργανώσεις συμβίωσης και συνεργασίας. Είναι μια μάχη σε έναν πολύ μεγαλύτερο πόλεμο και πρέπει να κερδηθεί προκειμένου η ελευθερία και η πρόοδος να ανθίσει σ’ αυτόν τον πλανήτη. Μια μάχη για την αποκέντρωση, την ελευθερία και την εθελοντική δράση, εναντίον του συγκεντρωτισμού, της αυταρχικότητας και της βίαιης επιβολής.

Τώρα ξέρετε τις θέσεις μου.
Ούτε η απροσχημάτιστη αλληλεγγύη των Βρυξελλών στον Ραχόϊ, ούτε η συνέργεια του Steven Paddock, σφαγέα του Λας Βέγκας (θα μπορούσε να ήταν βαλτός) στην επιχείρηση ειδησεογραφικής επικάλυψης του αιματηρού οργίου καταστολής στην Βαρκελώνη, κατόρθωσαν να σβήσουν τις φλόγες κάτω από το καζάνι της Ε.Ε. που άναψαν τα γεγονότα της Κυριακής στην Καταλωνία --φωτίζοντας έντονα αποκρουστικές ρυτίδες και στίγματα στο πρόσωπο της «Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης».Το κατωτέρω αντιπροσωπευτικό άρθρο Αμερικανού σχολιαστή -πολυγραφότατου και για τα πάθη της Ελλάδος- γράφτηκε το βράδυ της Κυριακής, αλλά μένει αντιπροσωπευτικό. ΄Εκτοτε σημειώθηκαν τα εξής, που παραλείπει ή ακρωτηριάζει η καθεστωτική «πληροφόρηση».

--Οι τραυματίες της αστυνομικής επιχείρησης δεν ήταν οι ανακοινωθέντες την Κυριακή 38, αλλά 893 !. Και σε πείσμα του οργίου της βίας, ψήφισαν 2,3 εκατομμύρια Καταλανοί, κατά 89% υπέρ της ανεξαρτησίας.

--Το αμερικανικό δελτίο Zero Hedge δημοσίευσε εικόνες Βίντεο που παρουσιάζουν Καταλανούς αστυνομικούς σε μέτωπο προστασίας των ψηφοφόρων και συμπλεκόμενους με τους εισβολείς της Γκουάρντια Σιβίλ.

- Το ίδιο δελτίο μετέδωσε τα αποτελέσματα δημοσκόπησης έγκυρου ισπανικού οργανισμού, που είχε προηγηθεί της ψηφοφορίας και παρουσίαζε τεράστια νίκη 80% του Ναι στην ανεξαρτησία. Τίτλος του δημοσιεύματος: «Να τι εξηγεί τον πανικό του Ραχόϊ».

- Ο Ραχόϊ με δηλώσεις του το βράδυ της Κυριακής αρνήθηκε το γεγονός του δημοψηφίσματος, ανήγγειλε διώξεις των «υποκινητών» και εξήρε το έργο της αστυνομίας για την προστασία του νόμου και των δημοκρατικών δικαιωμάτων των πολιτών!

- Μόνο ο επικεφαλής της βρετανικής εργατικής Αντιπολίτευσης Τζέρεμυ Κόρμπυν και η πρωθυπουργός της Σκωτίας Νικόλα Στάρτζεον καταδίκασαν έντονα την αστυνομική βία. Ο Αμερικανός Πρόεδρος Τραμπ και η ευρωπαϊκή Κομισιόν χαρακτήρισαν το δημοψήφισμα παράνομο και κηρύχθηκαν αλληλέγγυοι με τον Ραχόϊ. Ακολούθησε σήμερα και ο πρίγκιπας Φελίπε της Ισπανίας.

-Την Τρίτη η Καταλωνία παρέλυσε με την γενική απεργία στην οποία κάλεσαν τους εργαζομένους 40 συνδικάτα –και των εργοδοτών! Διαδηλώσεις στους δρόμους συγκέντρωσαν 500.000 πολίτες κατά τις τοπικές πηγές, τις διεθνείς ιστοσελίδες και το ρωσικό κανάλι Ρ.Τ. ή «δεκάδες χιλιάδες» κατά το Γιουρονιούς και τα γαλλικά κανάλια. Ο πρωθυπουργός της Καταλωνίας Puigdemont ανακοίνωσε ότι η κήρυξη της ανεξαρτησίας θα γίνει τις προσεχείς ημέρες και το πρακτορείο Μπλούμπεργκ ανέφερε πως θα γίνει στις 6 Οκτωβρίου, ακριβώς 83 χρόνια από τότε που ο προκάτοχός του Lluis Companys είχε κηρύξει την ανεξαρτησία της επαρχίας, για να εκτελεστεί αργότερα από τον Φράνκο.

Για το σχολιασμό ακολουθεί η έξωθεν μαρτυρία –πάντοτε πιο ευπρόσδεκτη, ως εισαγωγής!: 


Παρουσίαση: Μιχαήλ Στυλιανού
του Raul Ilargi Meijer, Zero Hedge, 2-10-17
Είδα πολλά βίντεο και φωτογραφίες από την απόπειρα των Καταλανών να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα και αυτό που μου έκανε την ισχυρότερη εντύπωση –εκτός από την αναίσθητη βία με την οποία φαίνονταν να ενεργούν οι αστυνομικές δυνάμεις-ήταν η απουσία βίαιης αντίδρασης από την πλευρά των διαμαρτυρομένων.

Ετσι όταν ο υπουργός των Εσωτερικών ισχυρίζεται πως τραυματίστηκαν 11 αστυνομικοί είναι δύσκολο να τον πάρει κανείς στα σοβαρά. Η εικόνα αστυνομικών να χτυπάνε ηλικιωμένες γυναίκες μέχρι αίματος είναι συγκλονιστική και είμαστε όλοι συγκλονισμένοι. Πολλοί θα είναι επίσης κατάπληκτοι, αλλά δεν θα έπρεπε να είναι. Η Ισπανία είναι ακόμη η γη του Φράνκο και οι οπαδοί του εξακολουθούν να ασκούν μεγάλη επιρροή στην πολιτική, στην αστυνομία και στο στράτευμα. Και δεν είναι μόνο αυτοί, ένα βίντεο από την Μαδρίτη έδειχνε πολίτες να τραγουδούν φασιστικόν ύμνο από την εποχή του Φράνκο.

Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά με τα οποία η Ευρωπαϊκή ΄Ενωση δέχθηκε, εν γνώσει της, ως μέλος της την Ισπανία και αυτά τα χαρακτηριστικά δεν άλλαξαν ουσιαστικά από τότε. Η αντίδραση των Βρυξελλών και όλων των πρωτευουσών της ΕΕ μιλά εύγλωττα. Ο Βέλγος πρωθυπουργός Σαρλ Μισέλ δήλωσε πως δεν θέλει να μιλήσει για την πολιτική άλλων χωρών και αυτό είναι το μόνο που άκουσα από οποιονδήποτε άλλον. Και πρόκειται φυσικά για μια χοντρή ανόητη έκφραση δειλίας, τόσο η δήλωση του Μισέλ όσο και η σιωπή των άλλων.

Επειδή αυτό το γεγονός αφορά καίρια την Ε.Ε. Όπως έγραφε το μήνυμα του Τζούλιαν ΄Ασσανζ στο Τουίτερ: « Αγαπητέ Γιούνκερ της ΕΕ, αυτός είναι ο σεβασμός της ελευθερίας και της Δημοκρατίας; Θέσε σε εφαρμογή το Άρθρο7 και ανάστειλε την συμμετοχή της Ισπανίας στην Ευρωπαϊκή ΄Ενωση για την ξεκάθαρη παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης.» (Άρθρο 7 της Ευρωπαϊκής Συνθήκης: «Αναστολή κάθε χώρας μέλους που χρησιμοποιεί στρατιωτική δύναμη εναντίον του πληθυσμού της χώρας.»)

Τυπικά βέβαια η Γκουάρντια Σιβίλ (ΜΑΤ) δεν είναι στρατός, αλλά θα επιχειρήσει να κρυφτεί πίσω απ’ αυτό ο Γιούνκερ, ο Μισέλ και προπάντων η Μέρκελ;

Δεύτερο μήνυμα του Άσσανζ στο Τουίτερ αργότερα ανέφερε: «Πηγή σε επαφή με την κυβέρνηση του Ισημερινού μεταδίδει ότι σχεδιάζουν να διώξουν τον Τζούλιαν ΄Ασσανζ από την πρεσβεία τους στο Λονδίνο και αναμένουν να ακολουθήσει η σύλληψή του, επειδή μετέδωσα για την ισπανική λογοκρισία και τις συλλήψεις στην Καταλωνία. Βρώμικες δουλειές.»

Αλλά ούτε αυτό πρέπει να προκαλεί κατάπληξη. Ξέρουμε από το παράδειγμα της Ελλάδας και την αντιμετώπιση του προβλήματος των προσφύγων ποια είναι η ηθική ποιότητα των Ευρωπαίων «ηγετών».

Δεν είναι όμως γι’ αυτό που οι λαοί ήθελαν να γίνουν μέλη της Ε.Ε. ΄Ετσι, εάν δεν υπάρξουν δριμείες δηλώσεις και από πολλές πρωτεύουσες και πολύ σύντομα, η ΕΕ ως σύνολο θα βρεθεί σε τόσο βαθιά κρίση ώστε θα πρέπει να μαζεύει τις βαλίτσες της και να γυρίζει στο σπίτι. Οπουδήποτε μπορεί να είναι «σπίτι» γι’ αυτούς τους επαγγελματίες πολιτικάντηδες.

Όταν είσαι άμοιρος κάθε ίχνους ηθικής και ενδοιασμών, όπως κραυγαλέα διακηρύσσει αυτή η σιωπή, τότε δεν μπορείς να διεκδικείς κανένα εντελώς δικαίωμα να αποφασίζεις για οποιονδήποτε. Αυτό ισχύει για τον Ραχόϊ και το κόμμα του, αλλά εξ ίσου και για όλους τους άλλους νεκρικά αμίλητους Ευρωπαίους «ηγέτες».

Και αυτό δεν τελείωσε, σε καμία περίπτωση. Δεν άρχισε καν. Η φιλόσοφος Anna M. Hennessey, η οποία έζησε στην Ισπανία και στην Καταλωνία, το έθεσε ως εξής:

«Ο Φράνκο νίκησε, δεν έχασε τον πόλεμό του όπως ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως θα έπρεπε να επιτρέψουμε στην τοξική ιδεολογική υποδομή του δικτάτορα να συνεχιστεί πάρα πέρα στον 21ο Αιώνα. Η υποστήριξη της Καταλωνίας είναι ένα σημαντικό βήμα για να θέσουμε τέρμα στον φασισμό στην Ευρώπη.
Ο κόσμος στις ΗΠΑ, ιδίως εκείνοι που γεννήθηκαν μετά το 1980, ξέρουν ελάχιστα για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939) και για την δικτατορία που ακολούθησε. Και αυτή η γνώση είναι απαραίτητη για την κατανόηση της σημερινής κατάστασης στην Ισπανία και στην Καταλωνία.

Για παράδειγμα, ο δικαστής (Ισμαήλ Μορένο), που θα δικάσει τους κατηγορουμένους για στάση Καταλάνους ακτιβιστές που κάλεσαν στο δημοψήφισμα της 1ης Οκτωβρίου, έχει ρίζες που συνδέονται στενά με τον Φρανσίσκο Φράνκο (1892-1975), που ξεκίνησε τον εμφύλιο πόλεμο, τον κέρδισε και στη συνέχεια κυβέρνησε ως δικτάτορας την Ισπανία επί 40 χρόνια.

Ο Φράνκο είναι μια μεγάλη φιγούρα του φασισμού του 20ού Αιώνα στην Ευρώπη. Εκκαθάριση των κυβερνητικών αξιωματούχων του Φρανκισμού ουδέποτε έγινε μετά το τέλος της δικτατορίας στην δεκαετία του ’70 και αυτή η ηγεσία έχει μεγάλη επιρροή στην λήψη των κυβερνητικών αποφάσεων της Ισπανίας για την Καταλωνία – μιαν επαρχία που υπέστη βαθιά τραύματα κατά και μετά τον εμφύλιο πόλεμο, λόγω της αντίστασής της στον Φράνκο. Οι επιζώσες επιδράσεις της κληρονομιάς του Φράνκο είναι καλά τεκμηριωμένες και θα πρέπει ν’ απασχολήσουν την συζήτηση γύρω από αυτό που άρχισε να ξηλώνεται γρήγορα στην Βαρκελώνη.

[…] Όπως η ισπανική κυβέρνηση, η ισπανική αστυνομία ουδέποτε εκκαθαρίστηκε από τους Φρανκικούς δεσμούς της, μετά το τέλος της δικτατορίας. Είναι ένας βαθύτατα διεφθαρμένος οργανισμός [….] Ο Μανουέλ Φράγκα Ιριμπάρνε, ένας από τους υπουργούς του Φράνκο κατά την δικτατορία, ίδρυσε το Λαϊκό Κόμμα του πρωθυπουργού Μαριάνο Ραχόϊ. Το κόμμα αυτό είναι τώρα μπλεγμένο σε σκάνδαλο. Η βασιλική οικογένεια της Ισπανίας είναι επίσης συνδεδεμένη με το καθεστώς του Φράνκο και έχει προσαχθεί σε δίκη με κατηγορίες για σκάνδαλα που βαρύνουν και αυτήν. Είναι αδύνατο να αγνοηθεί το φασιστικό θεμέλιο πάνω στο οποίο είχε στηθεί η σύγχρονη Ισπανία ή να αγνοηθεί πως η πραγματικότητα τέτοιας θεμελίωσης έχει σχέση με τον τρόπο που η Ισπανία μεταχειρίζεται σήμερα την Καταλωνία.»

Και έτσι μπορούμε να παρακολουθήσουμε τώρα τον θάνατο του ονείρου μιας Ενωμένης Ευρώπης. Τουλάχιστον μιας Ευρώπης μέσα στην οποία θα μπορούν οι λαοί να αισθάνονται άνετα. Και εάν δεν μπορεί αυτό να επιτευχθεί, τότε ποιος ο λόγος της ένωσης; Η δημοκρατία στην Ευρώπη πεθαίνει στις Βρυξέλλες, πεθαίνει στην Ελλάδα και στην Μεσόγειο και πέθανε την Κυριακή στους δρόμους της Βαρκελώνης και άλλων τόπων της Καταλωνίας.

΄Ολοι οι άλλοι Ευρωπαίοι θα καθίσουν απλώς να κοιτάνε και να περιμένουν να πεθάνει η Δημοκρατία και εκεί όπου ζουν οι ίδιοι; Στοιχηματίζω πως αυτό θα κάνουν, μέχρις ότου πάψουν να βλέπουν οικονομική ωφέλεια από την συμμετοχή στην Ε.Ε. Αλλά από σήμερα τα οικονομικά της Καταλωνίας δεν θα είναι η μοναδική πηγή προβληματισμού. Επειδή η Ισπανία δεν θα αποβληθεί, ούτε καν θα τεθεί σε αναστολή η συμμετοχή της. Θα υπάρξει πλήθος ηχηρής κενολογίας. Αλλά δεν είναι όλοι οι Ευρωπαίοι τόσο ηλίθιοι.

Η Δήμαρχος της Βαρκελώνης κάλεσε τον Ραχόϊ να παραιτηθεί, αλλά, ήξερε όπως όλοι πως αυτό δεν αρκεί και δεν θ’ αλλάξει τίποτα. Ο Ραχόϊ είναι απλά ένας εκπρόσωπος ενός φασιστικού συστήματος στα σπλάχνα της Ισπανίας, που περιμένει την ευκαιρία να υψώσει το αποκρουστικό κεφάλι του. Βρήκε την ευκαιρία την Κυριακή και όλος ο κόσμος σιωπά. Δηλαδή οι «ηγέτες»…