Articles by "Κύπρος"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Κύπρος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Το φέσι στον ελλαδοτουρκικό διάλογο και στο Κυπριακό, η τουρκική μέγκενη και η αλλαγή της Λωζάννης

του Γιάννη  Χαραλαμπίδη 

Τους διαλόγους στα Ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό θέλει να βάλει η Τουρκία κάτω από το δικό της φεσι, στην πρακτική εφαρμογή της διπλής διχοτόμησης. Μπορεί μεν ο Πρόεδρος να είδε στις ΗΠΑ τον απερχόμενο πλανητάρχη, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια. Δηλαδή, ακόμη και αν συγκληθεί Πενταμερής ή Τετραμερής, τόσο η Άγκυρα όσο και ο Τατάρ δεν έχουν πρόθεση ν' αλλάξουν τη διχοτομική τους πολιτική, ως το προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Άλλωστε, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα της εθνικής εορτής της χώρας του, αναφέρθηκε στον «Αιώνα της Τουρκίας», που ξεκινά από τα Βαλκάνια και περνά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Συρία. Φτάνει ώς τις τουρκογενείς χώρες και τους Ουιγούρους της Κίνας, ενώ από την άλλη πλευρά του χάρτη αγκαλιάζει τη Σομαλία και πέραν αυτής, τη Λιβύη, καθώς και άλλα αφρικανικά κράτη.
Πώς η Τουρκία ανοίγει τη βεντάλια της αναθεωρητικής της πολιτικής από την Θράκη ώς την Κύπρο

Η μειονότητα

Αυτή η αναθεωρητική πολιτική δεν καλύπτει μόνο την Κύπρο και τις συνομιλίες που η Αθήνα και η Λευκωσία προσδοκούν να ξεκινήσει εκ νέου, αλλά και τον ελλαδοτουρκικό διάλογο, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Η μεν Ελλάδα ισχυρίζεται ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η δε Τουρκία προκαλεί τσουνάμι διεκδικήσεων, που αποτυπώνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος τα θέτει όλα στο τραπέζι. Μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτη, την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, όπως την αποκαλεί, όχι μόνο της Θράκης, αλλά και μια άλλη, αποτελούμενη, όπως λένε οι Τούρκοι, από 6 χιλιάδες Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν στην Κω και στη Ρόδο και δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι τότε , το 1923, ήταν κάτω από ιταλική κυριαρχία. Συναφώς, η Άγκυρα εγείρει ζητήματα εκλογής του Μουφτή, συντήρησης και ανοικοδόμησης νέων τζαμιών και τουρκικής εκπαίδευσης. Και εντάσσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο των δικαιωμάτων της τουρκικής - όπως την χαρακτηρίζει – μειονότητας, που η Ελλάδα παραβιάζει και καταπατεί.

Διχοτόμηση Αιγαίου

Δεύτερο, το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ήδη η Τουρκία έχει δείξει τα δόντια της με NAVTEX, τις οποίες έχει εκδώσει στις 18 Οκτωβρίου, τόσο στην περιοχή της Κάσου, όπου ισχύει η υπογραμμένη ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και στις θαλάσσιες περιοχές Χίου - Λέσβου, Λέσβου - Σάμου. Συν του ότι δεν αποδίδεται η ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Ρόδου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόσθετα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αριθμό νησιών, με απώτερο στόχο: 1. Τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό. 2) Τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, στα βόρεια μέσω των Δαρδανελίων, παραβιάζοντας τις συμφωνίες για την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και στα νότια, ελέγχοντας τα περάσματα μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου, Κάσου και Ρόδου. Είναι δε πρόδηλο ότι αυτός ο τουρκικός σχεδιασμός διευκολύνεται πλήρως, εάν πέσει η Κύπρος, με μια λύση διχοτομική, όπως είναι είτε αυτή της ομοσπονδίας με δύο ισότιμα ​​κράτη με πολιτική ισότητα είτε εκείνη των δύο κρατών, που θα απολαμβάνουν ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο μιας καθαρής. συνομοσπονδίας, για να έχουν οι Τούρκοι τον έλεγχο και στον βορρά αλλά και στον νότο.
Τι θα γίνει εάν δεν βρουν κοινό πλαίσιο Φιντάν - Γεραπετρίτης στις 8 του μήνα

Οι NAVTEX

Απόδειξη των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο είναι ο αριθμός των NAVTEX, που εξέδωσε η Τουρκία τον τελευταίο μήνα, και θα είναι σε ισχύ, κάποιες εξ αυτών, ως το τέλος Νοεμβρίου. Οι NAVTEX καλύπτουν δυο επίπεδα: Το ένα είναι οι περιοχές εντός των οποίων νομίμως τις εκδίδει η Άγκυρα και το άλλο είναι εκείνο που αφορά στην αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι NAVTEX αυτές: Α) Στρατηγικά είναι συναφείς με τη μεγάλη Άσκηση «Θαλασσόλυκος», που τελείωσε στις 25 Οκτωβρίου και είχε καλύψει μια περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για την έκταση της Γαλαζίας Πατρίδας. Β) Αφορούν διάφορες ασκήσεις και δη έρευνες και διάλυση τόσο στις βόρειες πύλες του Αιγαίου όσο και στις νότιες, καθώς και άλλες μικρές στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα νησιά. Οι δεσμεύσεις των περιοχών φτάνουν ώς τον 25ο Μεσημβρινό, αλλά και πέραν αυτού. Εκεί, δηλαδή, όπου η Τουρκία θέλει να διχοτομήσει το Αιγαίο.

Μοντέλο Μεραρχίας…

Τρίτο, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, διά της επίκλησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Εάν η Ελλάδα δεχθεί κάτι τέτοιο, θα είναι κάτι ανάλογο -αν όχι χειρότερο- με εκείνο που συνέβη με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967 από την Κύπρο, και επέτρεψε στην Τουρκία να επέμβει το 1974 με την εισαγωγή. Σε αυτό το σενάριο τα νησιά που είναι βορά στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ακόμη και αν η Στρατιά του Αιγαίου μετακινείται σε 200 χιλιόμετρα στην τουρκική ενδοχώρα. Σε χρόνο ρεκόρ μπορεί να επανέλθει, ενώ οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πώς θα επανέλθουν στα νησιά, όταν θα μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μεταφέρεται πλέον η πρώτη γραμμή αμύνης. Τα νησιά θα είναι όμηρος της τουρκικής ισχύος και εργαλεία διπλωματικών εκβιασμών από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.

Διπλή διχοτόμηση

Οι ανωτέρω, συνιστούν βασικές αξιώσεις της Άγκυρας, που δεν σηκώνονται από το τραπέζι. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας; Είναι άραγε το δίκαιο; Εάν είναι το δίκαιο, όπως ισχυρίζεται η Ελλάδα, είναι ταυτοχρόνως και η τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Και τι είναι η αναθεωρητική τουρκική πολιτική; Συνιστά μια διαδικασία είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά είτε μέσω της Χάχης, που θα αλλάζει το υφιστάμενο νομικό καθεστώς μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επί θεμάτων κυριαρχίας και γεωπολιτικής. Αυτή η πολιτική ανήκει στο νεο-οθωμανικό όραμα του «Αιώνα της Τουρκίας». Το αυτό συμβαίνει και με την Κύπρο, όπου με τη λύση τι επιδιώκει η Άγκυρα; Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη διχοτόμηση της κυριαρχίας μας μεταξύ δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών και τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου, που θα είναι κάτω από τον έλεγχο της ίδιας.

Το πλαίσιο και τα ήρεμα νερά…

Η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν θα πραγματοποιηθεί για να καθοριστεί ένα πλαίσιο θεμάτων, που θα συζητήσουν τον Ιανουάριο του 2025 στην Άγκυρα οι Μητσοτάκης - Ερντογάν. Πώς θα καθοριστεί ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν η μεν Αθήνα ισχυρίζεται ότι μόνο ένα θέμα συζητά, εκείνο τον θαλάσσιο ζωνών, και όταν η Τουρκία έχει όλες τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι; Με μάγια, με ταχυδακτυλουργίες ή με υποχωρήσεις; Ακόμα και αν γίνουν αμοιβές υποχωρήσεις, ποιος χάνει; Εκείνος που έχει τα δικαιώματα, δηλαδή η Ελλάδα, και όχι αυτός, δηλαδή η Τουρκία, που διεκδικεί κάτι που δεν του ανήκει. Και, ως εκ τούτου, κερδίζει. Στην Αθήνα κρατούν μικρό καλάθι. Και προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, ακόμη και αν δεν έχει καθοριστεί κοινό πλαίσιο συζήτησης, θα συνεχιστεί η διαδικασία για τη διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο, μέσω ΜΟΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες παραχωρείται στην Άγκυρα καθαρό ποινικό μητρώο. Προφανώς, η Αθήνα και η Λευκωσία είναι έτοιμες να προσφέρουν νέα δώρα εντός της ΕΕ. Η ουσία, βεβαίως, είναι η εξής: Εδραιώνονται και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και η διχοτόμηση στην Κύπρο. Διότι, η φόρμουλα των λύσεων δεν οδηγεί σε λύσεις, αλλά σε ναρκοπέδια. Ο ελλαδοτουρκικός διάλογος και εκείνος για το Κυπριακό, εάν και όταν ξεκινήσει, είναι στη μεγάλη της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, που αφαιρεί κυριαρχικά δικαιώματα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Διαλύει το κυπριακό κράτος και αλλάζει, εκτός των άλλων, τη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως είχε πει και όπως είχε σχεδιάσει ο Ερντογάν….



* Δρ Διεθνών Σχέσεων



Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει αριθμό Navtex από το Αιγαίο μέχρι τ' ανοιχτά της Κύπρου, που εκδόθηκαν από την Τουρκία πριν από τη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, στην Αθήνα, στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός των άλλων αποκαλύπτουν τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις περί της διχοτόμησης του Αιγαίου και του ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ρόδου και Κύπρου. Εάν, βεβαίως, Κύπρος και Ελλάδα προ καιρού καθόριζαν κοινή ΑΟΖ, τα πράγματα που ήταν διαφορετικά… Είναι πρόδηλο ότι οι Τούρκοι πλημμυρίζουν το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή με Navtex.



Ο χάρτης αυτός καταδεικνύει: 1) Τον τουρκικό στόχο για διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, 2) την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, 3) την παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την ισχύ τους εάν η Ελλάδα δεχτεί την τουρκική περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάλογες -αν όχι χειρότερες- με αυτές της αποχώρησης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο το 1967. Η γραμμή αμύνης της Ελλάδος θα περάσει από τα νησιά στον ηπειρωτικό χώρο, τα δε νησιά θα είναι βορά στις ορέξεις του. τουρκικού στρατού και εργαλείο διπλωματικών εκβιασμών.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Γιατί πάει στη συνάντηση με τον Τατάρ ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
14 Οκτωβρίου 2024

«Λύσσαξε» κυριολεκτικά ο Κυριάκος Μητσοτάκης να συνεχιστεί ο διάλογος για την «επίλυση» του Κυπριακού. Κάτι που ασφαλώς δεν θα ήταν, υπό άλλες συνθήκες, καθόλου κακό. Είναι όμως σήμερα πολύ κακό, όταν η κυβέρνηση της Αθήνας επιδιώκει και η κυβέρνηση της Λευκωσίας αποδέχεται τη «λύση» του Κυπριακού μέσω μιας νεκρανάστασης του εξωφρενικού σχεδίου Ανάν. Και μάλιστα σε μια ακόμα πιο τερατώδη εκδοχή, με εκ περιτροπής προεδρίες και άλλα μέτρα που ολοκληρώνουν τη μετατροπή του κυπριακού κράτους σε «σούργελο», πίσω από το οποίο αποκρύπτεται επιμελώς η μετατροπή του και τυπικά, γιατί ουσιαστικά είναι ήδη, αλλά και οι τύποι έχουν μεγάλη σημασία, σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας, του Ισραήλ και της Διεθνούς του Χρήματος, με «ειδικά τραβηκτικά δικαιώματα» της Τουρκίας.

Ειρήσθω εν παρόδω η Κύπρος περιλαμβάνεται σε όλους τους χάρτες του μεγάλου Ισραήλ, αυτό που παλεύουν τώρα να φτιάξουν στην Παλαιστίνη και στον Λίβανο με τα όπλα και τις βόμβες. Οι φίλοι μας οι Ισραηλινοί έχουν ελέγξει ήδη την Κύπρο, τουλάχιστον τις ελεύθερες περιοχές, παρακολουθώντας τους πάντες, όπως και στην Ελλάδα, και αγοράζοντας τους πάντες και τα πάντα, χωρίς κατά τα φαινόμενα να ενοχλεί αυτό κανέναν ιδιαίτερα, ούτε τους «ενδοτικούς», ούτε και τους «εθνικόφρονες». Το Χρήμα έχει φαίνεται την ιδιότητα να παράγει (αντ)εθνική ενότητα!

Εννοείται ότι όλοι αυτοί οι «διάλογοι» για την επίλυση του Κυπριακού γίνονται χωρίς την παραμικρή συμμετοχή των ίδιων των λαών, των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, που θα κληθούν να ζήσουν με τους παραλογισμούς που επιβάλλουν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων στις ξενόδουλες ελίτ Αθηνών και Λευκωσίας. Μάλιστα, λέγεται, μένει όμως να επιβεβαιωθεί, ότι ο ΟΗΕ ετοιμάζεται, μετά από εισήγηση της νέας ειδικής απεσταλμένης του, να προτείνει να απαλείψουν τη φόρμουλα περί δημοψηφίσματος για την αποδοχή ή την απόρριψη της τελικής λύσης (που κινδυνεύει όντως να αποδειχθεί «τελική λύση» για τους Ελληνοκύπριους).

Όχι μόνο «λύσσαξε» ο Έλληνας Πρωθυπουργός, αλλά και επαίρεται γιατί κατάφερε να πετύχει συνάντηση του ΓΓ του ΟΗΕ Γκουτέρες, με τον πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Χριστοδουλίδη και της «ΤΔΒΚ» Τατάρ. Ο κ. Μητσοτάκης ισχυρίζεται ότι είναι κατά των «δύο κρατών», αλλά στην πράξη δεν έχει αντίρρηση να μεταχειρίζεται ο ΓΓ του ΟΗΕ την Κυπριακή Δημοκρατία και την «ΤΔΒΚ» ως δύο κράτη. Γιατί πάει στη συνάντηση ο ίδιος ο Χριστοδουλίδης και όχι ένας ειδικός διαπραγματευτής, εκπρόσωπος της ελληνοκυπριακής κοινότητας; Είναι συνάντηση Ελληνοκυπρίων με Τουρκοκυπρίους ή Κυπριακής Δημοκρατίας με «ΤΔΒΚ»;

Λέγεται ότι στη συνάντηση ο Γκουτέρες θα εγχειρίσει στους Χριστοδουλίδη και Τατάρ έγγραφο με το οποίο θα επιχειρήσει να τους δεσμεύσει ακόμα περισσότερο στη «νέα-παλαιά» διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού δια της διαλύσεως της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η κυπριακή προεδρία δεν φαίνεται να έχει ιδέα για το τι ακριβώς θα περιέχει αυτό το έγγραφο, δέχτηκε όμως κατά τα φαινόμενα να πάει «γυμνή στα αγκάθια» στη συνάντηση υπό την πίεση του κ. Μητσοτάκη, ολόκληρη η οικογένεια του οποίου υπήρξε πάντα φανατικός και ενεργός οπαδός του σχεδίου Ανάν, αδιαφορώντας για το ότι το σχέδιο αυτό, διαλύοντας το κράτος, θα αφήσει τους Ελληνοκύπριους ως ανυπεράσπιστη και συρρικνούμενη κοινότητα στην ίδια τη χώρα τους, πιασμένη ως σάντουιτς ανάμεσα στην ασφυκτική πίεση των Ισραηλινών, των Αγγλοαμερικανών και των Τούρκων, εις αναζήτηση και μη ευρίσκουσα κηδεμόνα! Αν γίνει κάτι τέτοιο θα εκπληρώσει και τον διακαή πόθο των ελληνικών ελίτ να απαλλαγούν επιτέλους και από την Κύπρο και από το κυπριακό.

Υπό τις παρούσες συνθήκες, αν η συνάντηση αυτή αποτύχει η ευθύνη θα αποδοθεί στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αν πετύχει, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μπει -κυριολεκτικά, όχι ως σχήμα λόγου- ξανά στο δρόμο της καταστροφής! Και σε κάθε περίπτωση η Λευκωσία θα έχει φορτωθεί ξανά με μια νέα τερατωδία που θα φέρει την υπογραφή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ.



Η «διχοτόμηση»

Ο μεγάλος «καημός» του Κυριάκου είναι, όπως λέει ο ίδιος, να αποφευχθεί η διχοτόμηση, τα δύο κράτη στην Κύπρο. Το είπε μάλιστα και μιλώντας στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Σοβαρολογούν ή κοροϊδεύουν την κοινωνία οι Ελλαδίτες και οι Ελληνοκύπριοι πολιτικοί; Αυτοί δεν μπορούν να υπερασπιστούν τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των κρατών τους. Πότε αποδέχονται μνημόνια που τα καταστρέφουν και πότε αφήνουν τους Τούρκους να κυκλοφορούν μεταξύ Κάσου και Καρπάθου. Τώρα λένε ότι θέλουν να ανατρέψουν το 1974; Γιατί τότε έγινε η διχοτόμηση, το 1974, με την εισβολή και τον επόμενο χρόνο με τη συμφωνία Κληρίδη-Ντενκτάς για ανταλλαγή των πληθυσμών. Η κυριαρχία πάει με τον λαό, έλεγε ο Θουκυδίδης. ‘Αμα φύγουν οι άνθρωποι από το μέρος τους, δύσκολα θα διεκδικήσουν κυριαρχία.

Αν θέλει πράγματι να αποφύγει τη διχοτόμηση, όπως λέει, ο κ. Μητσοτάκης θα ζήταγε την αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων κατοχής από την Κύπρο (που είναι ολόκληρη νομικά και έδαφος της Ε.Ε.) και την αντικατάστασή τους είτε από μια ευρωπαϊκή δύναμη (αφού και οι Τουρκοκύπριοι και η Τουρκία θέλουν να μπουν στην Ε.Ε.), είτε από μια διεθνή δύναμη του ΟΗΕ. Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα επεξέτεινε την κυριαρχία της στο κατεχόμενο σήμερα τμήμα της νήσου, έως ότου οι δύο κοινότητες, χωρίς την απειλή του τουρκικού στρατού και προς τους Ελληνοκύπριους, αλλά και προς πολλούς Τουρκοκύπριους, έβρισκαν μια συμφωνία οργάνωσης των σχέσεών τους.

Το 1974 η Τουρκία, με την ενθάρρυνση των ΗΠΑ, όπου κυριαρχούσε ο Κίσσινγκερ, ο ιστορικά πιο διακεκριμένος και ισχυρός εκπρόσωπος του ισραηλινού λόμπυ στην Αμερική, απέσπασε από την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας σχεδόν το μισό νησί.

Αλλά ούτε ο κ. Μητσοτάκης, ούτε οι Κύπριοι ιθύνοντες ζητάνε στην πραγματικότητα να ανατρέψουν όντως τα δεδομένα του 1974. Αντίθετα, με το σχέδιο Ανάν σε διάφορες παραλλαγές που εξακολουθούν να συζητάνε Λευκωσία και Αθήνα, παρά την απόρριψή του από τη συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού, προκρίνουν μια εξέλιξη χίλιες φορές χειρότερη από τη διχοτόμηση (*), δηλαδή να εκχωρήσει ο κυπριακός λαός την κυριαρχία που σήμερα ασκεί τουλάχιστο στις ελεύθερες περιοχές, σε διάφορους τρίτους, δηλαδή στη συλλογική Δύση και στο Χρήμα, μαζί και στην Τουρκία, που, ως σοβαρό κράτος που είναι, δεν θα φύγει ποτέ από την Κύπρο, χωρίς πολύ σοβαρούς λόγους να το κάνει. Για μια ευσύνοπτη κριτική του σχεδίου Ανάν παραπέμπω στο άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη στην Καθημερινή, λίγο μετά το δημοψήφισμα του 2004.

Με τα σχέδια που συζητάνε δεν παίρνουν πίσω αυτό που έχασε ο λαός και το κράτος της Κύπρου το 1974, δίνουν και το υπόλοιπο!

– – – – –

(*) Όταν λέμε ότι η διχοτόμηση είναι χίλιες φορές καλύτερα από τους παραλογισμούς των σχεδίων Ανάν, εννοούμε βέβαια πλήρη διχοτόμηση, πιθανώς και με επιστροφές εδαφών έναντι αναγνώρισης ή και ειδικούς περιοριστικούς όρους για τα τουρκικά στρατεύματα στο νησί ή άλλα μέτρα. Ασφαλώς όχι μια επανένωση δύο κρατιδίων υπό μορφή συνομοσπονδίας που θα ενταχθεί ολόκληρη στην Ε.Ε.. Μια τέτοια λύση θα ήταν απολύτως καταστροφική και θα ενέτασσε από το παράθυρο και την Τουρκία στην ΕΕ, χωρίς εκπλήρωση οποιουδήποτε όρου, με δυσμενέστατες συνέπειες και για την Ελλάδα. Το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από τη μελέτη της ιστορίας των διεθνών συγκρούσεων είναι ένα: Δεν παίζουμε με την κυριαρχία!

Πηγή:kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μέσα στην έξαρση και την κλιμάκωση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού να συνεχίζεται αμείωτη, το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ πραγματοποιεί την τέταρτη εισβολή του στον Λίβανο (1978, 1982, 2006, 2024) στην τελευταία τριακονταετία! Είναι σε αυτές τις συνθήκες που η κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τη μεγαλόνησο σε Νατοϊκή βάση, σε πολεμικό προγεφύρωμα των δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Είναι γνωστό πως, ήδη από το 2021, διεξάγονται στην Κύπρο πολεμικές ασκήσεις μεταξύ βρετανικών, αμερικανικών, εν πολλοίς και ελληνοκυπριακών δυνάμεων. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από την 7η Οκτωβρίου 2023, και με την έναρξη της γενοκτονίας στην Λωρίδα της Γάζας, η έλευση νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων αυξήθηκε, ενώ οι ασκήσεις σε συνδυασμό με διάφορες επιχειρήσεις συνδρομής στην στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, εντάθηκαν.

Οι πληροφορίες δυτικών Μέσων Ενημέρωσης (New York Times κ.α.) κάνουν λόγο για 40.000 μάχιμους πεζοναύτες και στρατιωτικό προσωπικό μονάδων κρούσης των δυνάμεων ΗΠΑ και Βρετανίας, οι οποίες φιλοξενούνται σε εγκαταλειμμένες κυπριακές στρατιωτικές μονάδες της εθνοφρουράς, πέρα από την βρετανική αποικιακή στρατιωτική βάση στο νησί. Oι πληροφορίες επιβεβαιώνονται δε, από τις εκατοντάδες μαρτυρίες Κυπρίων πολιτών, αναφορικά με τις αδιάκοπες προσγειώσεις και απογειώσεις νατοϊκών μεταγωγικών και μαχητικών αεροπλάνων στην βρετανική αεροπορική βάση στο Ακρωτήρι. Ταυτόχρονα, η συγκέντρωση ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων ανοικτά της Κύπρου, επιβεβαιώνει την κρισιμότητα των στιγμών, την πολεμική προετοιμασία και αποφασιστικότητα των ΗΠΑ.

Όσο κι αν επίσημοι φορείς, δηλώνουν ότι η παρουσία στρατιωτικών νατοϊκών δυνάμεων στην Κύπρο, αποσκοπεί στην βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτών που εγκαταλείπουν άρον - άρον τον Λίβανο και των ενδεχόμενων προσφυγικών ροών, είναι προφανές ότι η συγκέντρωση τέτοιων επίλεκτων δυνάμεων αλλά και ο μεγάλος αριθμός τους, αιτιολογείται μόνο ως πολεμική ετοιμότητα για συμμετοχή, ή έστω αρωγή, στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και την πιθανότατη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Αποδεικνύεται πως η πρόσφατη συμφωνία στρατηγικής-αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ, μέρος της οποίας αποτελεί και η προηγούμενη άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο, δεν ήταν παρά ο προπομπός μετατροπής της σε νατοϊκή βάση, χώρο ανάπτυξης του στρατηγικού βάθους της σιωνιστικής οντότητας στην πολεμική αντιπαράθεση με τους αραβικούς λαούς και το Ιράν.

Η παραχώρηση αμυντικών εγκαταστάσεων της Κύπρου στις ΗΠΑ, προεξοφλεί και την μονιμότητα της παρουσίας τους. Προκύπτει η de facto αλλαγή του αμυντικού δόγματος της κυπριακής Δημοκρατίας: Ο κίνδυνος που καθορίζει το αμυντικό της δόγμα, δεν βρίσκεται πλέον στην Πράσινη Γραμμή. Δεν είναι η Τουρκική εισβολή και κατοχή. «Εχθροί» γίνονται πλέον όλοι οι γειτονικοί αραβικοί λαοί. «Εχθροί» βαφτίζονται πλέον η Ρωσία, το Ιράν και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή!

Πότε το Ισραήλ, πότε ο ISIS λειτουργούν ως αιχμή του δόρατος για λογαριασμό της συλλογικής Δύσης και της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού, προκαλώντας αστάθεια, χάος και αιματοκυλίσματα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ενημερώνοντάς μας για τις ζητωκραυγές των τζιχαντιστικών ομάδων στην περιοχή, καθώς και των συμμάχων τους της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» στη Συρία, υπέρ της δολοφονίας του Ηassan Nashrala, επιβεβαιώνουν και τις στενές σχέσεις του σιωνιστικού καθεστώτος και των υπερατλαντικών αφεντικών του, με τους τρομοκράτες του ισλαμικού εξτρεμισμού σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και των αντιστασιακών του οργανώσεων.

Πέρα από τον σοβαρό κίνδυνο εμπλοκής της Κύπρου σε πολεμικές περιπέτειες, η μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισραήλ, οδηγεί σε de facto επιβολή της διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως άλλωστε διεμήνυσε επισημότατα ο Ερντογάν από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Υλοποιεί την πολιτική της διχοτόμησης, που άνοιξε με το σχέδιο Άτσεσον και συνεχίσθηκε ως τον Αττίλα. Καθιστά παρελθόν κι αυτήν ακόμα την «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία»!

Η πολύπλευρη εξωτερική πολιτική του Τουρκικού κράτους, επιτρέπει στον Ερντογάν από τη μια να εκμεταλλεύεται τα αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους Παλαιστινίους και τις αντιαποικιοκρατικές διαθέσεις του Αραβικού κόσμου. Να ξεδιπλώνει τη δική του θρησκευτικο-πολιτική διπλωματία στον ισλαμικό κόσμο. Ενώ από την άλλη επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων, την απομόνωση Ελλάδας και Κύπρου από λαούς και κυβερνήσεις σε ολόκληρο το τόξο από τα Ουράλια έως τη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου. Η απομόνωση του Ελληνικού Κόσμου από παραδοσιακούς λαούς και γείτονες, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, με πλέον προφανή την αναγνώριση του ψευδοκράτους και της Τουρκικής κατοχής στη βόρεια Κύπρο.

Η διαχρονική προσπάθεια της Κύπρου να αποφύγει την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε τις πολιτικές διχοτόμησης που απεργάζονταν ο αμερικανικός παράγοντας σε συνεργασία με τον δοσιλογισμό του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Σ ήμερα, με την de facto μετατροπή της Κύπρου σε νατοϊκή βάση, η πολιτική διχοτόμησης του νησιού επανέρχεται δριμύτερη και επικαιροποιημένη, μέσα από την εμπλοκή της στον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ. Η Τουρκική εισβολή, τώρα «δικαιώνεται».

Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικοί μας ταγοί, οι υποτελείς στα κελεύσματα της «Σωστής Πλευράς της Ιστορίας» που φροντίζουν για τις νέες εθνικές τραγωδίες, θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε μια απελευθερωμένη και δημοκρατική χώρα. Οι υπόλοιποι, όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι δημοσιολογούντες, που προπαγάνδιζαν ξετσίπωτα πως η αντιμετώπιση της Τουρκίας και η λύση του Κυπριακού προϋποθέτει την αποδοχή της κατάπτυστης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και περνάει μέσα από την συμμαχία με το Ισραήλ, την ΝΑΤΟποίηση με τις περίφημες τριμερείς αμυντικές συνεργασίες Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, τώρα τι έχουν να πουν;

Η 1η Οκτωβρίου εορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, θέτουν ξανά επιτακτικά ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης. Θέτουν επί τάπητος την επιβίωση και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ολιγάρχες και οι ελίτ, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στη μεγαλόνησο, έχουν από καιρό κάνει τις επιλογές τους. Ο Ελληνισμός όμως, κυπριακός και ελλαδικός, ο λαός δηλαδή, καλείται από την Ιστορία να κάνει τη δική του επιλογή. Οι καιροί ού μενετοί.

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2024




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πέρασαν 20 χρόνια από το εκκωφαντικό ΟΧΙ του κυπριακού λαού στο σχέδιο Ανάν. 24 Απριλίου 2004 είχε γίνει το δημοψήφισμα με το οποίο οι Κύπριοι παρά τη λυσσαλέα προπαγάνδα, είπαν ΟΧΙ με το συντριπτικό 76%!

20 χρόνια μετά ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, μας θυμίζει τι είχε γίνει εκείνη την περίοδο, αλλά και ποια είναι η εξέλιξη του Κυπριακού, μέχρι και σήμερα.

Συγγραφέας τριών βιβλίων για το σχέδιο Ανάν και την συντριπτική απόρριψη του, ο κ.Κωνσταντακόπουλος μιλά για όσους πολέμησαν εκείνους τους λίγους που υποστήριζαν το ΟΧΙ στην Αθήνα κι όχι να επιλυθεί δήθεν το Κυπριακό.

«Ευτυχώς επικράτησε η υγιής ανασφάλεια των Κυπρίων», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος, υπενθυμίζοντας ότι το κλίμα άλλαξε υπέρ του ΟΧΙ, τον τελευταίο μήνα πριν από το δημοψήφισμα. Αυτό που θα προέκυπτε αν είχε υπερισχύσει το ΝΑΙ θα ήταν ένα «κράτος» το οποίο δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει και τελικά η Κύπρος θα επέστρεφε σε καθεστώς αποικίας. «Το σχέδιο Ανάν εντάσσεται στην τερατώδη ανάπτυξη του ολοκληρωτισμού στη Δύση», υποστηρίζει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

«Αν συμβεί οτιδήποτε στην Κύπρο, όποια ελληνική κυβέρνηση κι αν βρίσκεται στην εξουσία, θα έχει πρόβλημα. Μεταξύ των πολλών κατορθωμάτων της κυβέρνησης Μητσοτάκη, είναι ότι έχει αποσυνδέσει το Κυπριακό από τις όποιες συζητήσεις κάνει με την Τουρκία», τονίζει.

«Κύπρος και Ελλάδα είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Όπως έλεγε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αν χαθεί η Κύπρος και η Ελλάδα θα χαθεί.Ισχύει και το αντίστροφο… Το 2004 ο κυπριακός λαός έβαλε φρένο στην καταστροφή του κράτους του, που θα είχε φοβερές συνέπειες και στην Ελλάδα…Βέβαια μπορεί το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου να μην κατάφερε να διαλύσει την κυπριακή δημοκρατία, αλλά το 2010, λίγο έλειψε να διαλύσει την ελληνική. Τώρα έχουμε τον κ.Μητσοτάκη που θέλει να βρει λύση για το Αιγαίο. Πως θα βρει λύση με το κυπριακό άλυτο», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Κίνηση με καταστροφικές συνέπειες για τον Ελληνισμό ήταν η υπερψήφιση από τους εκπροσώπους της Νέας Δημοκρατίας της αναγνώρισης του Κοσόβου, στο Συμβούλιο της Ευρώπης, το οποίο κάποτε ανήκε στην πρώην Γιουγκοσλαβία και αποσπάστηκε βίαια με τον πόλεμο του 1999 από το σερβικό εθνικό «κορμό» όπως συνέβη το 1974 με την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.

Δύο περιπτώσεις ακριβώς ίδιες.

Γιατί από την ενέργεια αυτή θα ανοίξει ο δρόμος για την αναγνώριση τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους ως «κανονικού» κράτους από την Ευρώπη.

Mονο τυχαία δεν είναι η δήλωση του πρωθυπουργού Κ.Μητσοτάκη προσερχόμενου στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο στις Βρυξέλλες, όπου δήλωσε ικανοποιημένος από την έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την Τουρκία, προσθέτοντας ότι «βλέπει πρόοδο στο Κυπριακό» εν μέσω κλιμακούμενων προκλήσεων της Άγκυρας!


Είναι χαρακτηριστικό ότι καμιά ελληνική κυβέρνηση μέχρι στιγμής δεν είχε καν διανοηθεί να προχωρήσει σε έμμεση αναγνώριση της απόσχισης του Κοσσυφοπεδίου από το σερβικό εθνικό κορμό για τον απλούστατο λόγο ότι θα αποδεχόμασταν το «νόμιμο» της τουρκικής απαίτησης να αναγνωριστεί το ψευδοκράτος της βόρειας Κύπρου ως «Τουρκική Δημοκρατία Βορείου Κύπρου».

Οι δύο περιπτώσεις είναι ακριβώς όμοιες. Εισβολή και κατοχή τμήματος ενός ανεξάρτητου κράτους και εν συνεχεία ανακήρυξη του τμήματος αυτού ως ανεξάρτητου, το οποίο κατέχεται δια της στρατιωτικής ισχύος, και εν τέλει αναγνώριση του.

Δεν υπάρχει καμία διαφορά μεταξύ της εισβολής της Βόρειας Κύπρου από την Τουρκία με την απόσχιση εθνικού τμήματος της Δημοκρατίας της Σερβίας από ξένες δυνάμεις, εν προκειμένω το ΝΑΤΟ.

Μάλιστα στην περίπτωση της βόρειας Κύπρου υπάρχει και ένα στοιχείο επιπλέον: Η Τουρκία ήταν βάσει της συνθήκης της Ζυρίχης «εγγυήτρια» δύναμη και είχε δυστυχώς την νομική δυνατότητα να εισβάλει οπότε αυτή κρίνει.

Τότε έκρινε ότι απειλούνται οι Τουρκοκύπριοι, το ΝΑΤΟ όμως είχε εισβάλει εντελώς αυθαίρετα (δεν νομιμοποιήθηκε, η επιχείρηση του από τον ΟΗΕ)

Το ίδιο ακριβώς μπορεί να συμβεί και στην δυτική Θράκη.

Μεγάλο μέρος του πληθυσμού στην βόρεια Κύπρο ήταν τουρκικής καταγωγής και μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Κοσόβου ήταν αλβανικής καταγωγής.

Αυτό μόνο αρκούσε. Ποια θα είναι η διαφορά με την δυτική Θράκη;




πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος δήλωσε την Κυριακή ότι η Τουρκία σχεδιάζει «πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Μιλώντας σε μνημόσυνο για τον αγωνιστή της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου, ο οποίος σκοτώθηκε στις 3 Μαρτίου 1957, είπε ότι «τα σχέδια των Τούρκων είναι πολύ ξεκάθαρα. Ζητούν όχι την κατοχύρωση των όσων έχουν γίνει, αλλά την πλήρη κατοχή της Κύπρου».

Αναλυτικότερα σύμφωνα με το ΚΥΠΕ ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Γεώργιος, σε δηλώσεις του μετά το ετήσιο μνημόσυνο του Γρηγόρη Αυξεντίου, στον Μαχαιρά είπε: «Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου».
Έκκληση του Αρχιεπισκόπου Γεωργίου στην ελληνική κυβέρνηση

Παράλληλα έκανε έκκληση προς την ελληνική Κυβέρνηση και τον Ελληνισμό γενικότερα να μην αφήσουν την Κύπρο έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας, σημειώνοντας πως «αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας».

«Εξήντα επτά χρόνια από την ηρωική θυσία του, χρειαζόμαστε όσο ποτέ άλλοτε σήμερα να παραδειγματιστούμε από τον ηρωισμό του. Γιατί σήμερα κινδυνεύουμε περισσότερο από τότε. Είναι πολύ φανερά τα σχέδια των Τούρκων που ζητούν όχι εμπέδωση των τετελεσμένων, αλλά πλήρη κατάληψη της Κύπρου. Θέλουμε να πάρουμε θάρρος από το θάρρος του, ηρωισμό από τον ηρωισμό του, και να μπορέσουμε να ματαιώσουμε τους στόχους των Τούρκων», ανέφερε.

«Και πρέπει», συνέχισε ο Αρχιεπίσκοπος, «να αγωνιστούμε πάση θυσία όλος ο Ελληνισμός μαζί, και αυτή την στιγμή από την θέση μου ως προκαθήμενος της Εκκλησίας της Κύπρου κάνω έκκληση και προς τον Ελληνισμό ολόκληρο, προς την ελληνική Κυβέρνηση, να μην εγκαταλείψουν την Κύπρο , να μην την αφήσουν έρμαιο στα χέρια της Τουρκίας».

«Μαζί πρέπει να αντιμετωπίσουμε τον τουρκικό επεκτατισμό, γιατί αν πέσει το τελευταίο αυτό προπύργιο του Ελληνισμού θα αρχίσει η αποδόμηση ολόκληρης της Ελλάδας», κατέληξε.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων ανακοίνωσε ότι δεν θα χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας που θα εκτείνεται από την Ελλάδα κάτω από τη θάλασσα στην Κύπρο και στη συνέχεια στο Ισραήλ. Το έργο που απέκλειε την Τουρκία στην Ανατολική Μεσόγειο έχει καταρρεύσει, γράφουν τουρκικά δημοσιεύματα.

Άλλο ένα ενεργειακό έργο της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ στην Ανατολική Μεσόγειο, που απέκλειε την Τουρκία, τέθηκε σε βέτο από επενδυτές και μπήκε στο ράφι.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμενότανε να χρηματοδοτήσει το έργο της γραμμής ηλεκτρικής ενέργειας (διασυνδεδεμένο σύστημα) που θα ξεκινά από την Ελλάδα και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και το Ισραήλ, απάντησε στους ενδιαφερόμενους για δεύτερη φορά ως «μη οικονομικό». Μάλιστα η τράπεζα τους συμβούλευσε «Εστιάστε στην ηλιακή ενέργεια αντί για αυτά τα έργα».

«Απέκλειαν την Τουρκία»

Η τριάδα Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ ετοίμασε μια σειρά από έργα που απέκλειαν την Τουρκία από τους ενεργειακούς πόρους στην Ανατολική Μεσόγειο τη δεκαετία του 2000.

Το πιο σημαντικό από αυτά ήταν το έργο του αγωγού φυσικού αερίου που ονομάζεται East-Med (Ανατολική Μεσόγειος), ο οποίος θα ξεκινά από τις ακτές του Ισραήλ και θα εκτείνεται κάτω από τη θάλασσα μέχρι την Κύπρο και την Ελλάδα.

Το άλλο ήταν το έργο ηλεκτροδότησης με καλώδιο 1200 χιλιομέτρων που θα ακολουθήσει την ίδια διαδρομή.

Οι ΗΠΑ απέσυραν την υποστήριξή τους για το έργο του αγωγού 6 δισεκατομμυρίων δολαρίων πριν από δύο χρόνια.

Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, η οποία αναμένεται να καλύψει το κόστος των 6,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, τράβηξε την πρίζα από τη γραμμή ηλεκτρικής ενέργειας που θα συνδέει το Ισραήλ με την ΕΕ.

Ο Κυριάκος Κακούρης, Αντιπρόεδρος της Τράπεζας, ανέφερε σε δήλωσή του ότι η ελληνική διοίκηση απάντησε αρνητικά στην Κύπρο για δεύτερη φορά.

Έμειναν οι φωτογραφίες…

Το 2016, ο τότε ηγέτης της Κύπρου, Νίκος Αναστασιάδης, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ( και μετέπειτα ο Μητσοτάκης) και ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έδωσαν τα χέρια και ξεκίνησαν το έργο.

Μάλιστα, η Επίτροπος Ενέργειας της ΕΕ Kadri Simson, η οποία είναι υπουργός Ενέργειας της ΕΕ, ήρθε ακόμη και στην Κύπρο πριν από 2 χρόνια και έκανε αντιπροσωπευτική καλωδιακή σύνδεση με τον πρώην πρόεδρο Αναστασιάδη, καταλήγει το τουρκικό δημοσίευμα.

—

The Hellenic Information Team



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Για πρώτη φορά στην Κύπρο, οι τρείς νέοι βαρύτονοι με τις εξαιρετικές φωνές τους, Ευάγγελος Αραμπατζής, Ιωάννης Λαζόπουλος και Αλέξανδρος Λαζόπουλος, ετοιμάζονται να εντυπωσιάσουν το κοινό στο Μαρκίδειο Δημοτικό Θέατρο Πάφου, τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2023, στις 8 το βράδυ.

Η βραδιά θα είναι γεμάτη μαγεία, καθώς οι τρείς καλλιτέχνες θα παρουσιάσουν μια μοναδική συναυλία με άριες, Ελληνικά, ξένα και αγαπημένα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια. Οι φωνητικές τους ικανότητες, σε συνδυασμό με το εκλεκτό ρεπερτόριο τους, υπόσχονται να καταπλήξουν και να αφήσουν αξέχαστες εντυπώσεις.

Οι Ευάγγελος Αραμπατζής, Ιωάννης Λαζόπουλος και Αλέξανδρος Λαζόπουλος ετοιμάζονται να χαρίσουν στο κοινό μια μαγική βραδιά γεμάτη μουσική και συναισθηματική επαφή. Μη χάσετε αυτήν την εξαιρετική ευκαιρία να απολαύσετε ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι με τους Tres Vox

Η βραδιά περιλαμβάνει τραγούδια όπως: Adeste fideles, Con te partiro, O sole mio, Mamma son tanto felice, O Holy Night κ.α.

Στο πιάνο συνοδεύει ο Κυριάκος Κυριάκου.

Μια βραδιά γεμάτη μουσική η οποία θα μας ταξιδέψει σε όνειρα και συναισθήματα, δημιουργώντας αξέχαστες στιγμές για το κοινό της Κύπρου.

Ετοιμαστείτε για μια μοναδική εμπειρία με τους TRES VOX!

♦️ Η προπώληση έχει αρχίσει
Εισιτήρια προπώληση, τιμή 10€: εδώ

www.ticketmaster.cy και από όλα τα καταστήματα ACS COURIER στην Κύπρο

Christmas with TRES VOX




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Σήμερα, στο Μνημόσυνο για τους πεσόντες στην Κύπρο, το 1974.
Δεν ξεχνώ το Πραξικόπημα της 15/7/1974.
Δεν ξεχνώ την τουρκική εισβολή στις 20/7/1974.
Δεν ξεχνώ την Κατοχή, που διαρκεί 49 χρόνια.
Δεν ξεχνώ το ρόλο της Χούντας των Συνταγματαρχών και των ΗΠΑ στην Κυπριακή τραγωδία.
Ιδίως την ώρα που κάποιοι ποντάρουν στη λήθη, εμείς επιμένουμε στη Μνήμη.
Και στο Δίκαιο.
Κύπρος ελεύθερη, ανεξάρτητη, ακέραιη. Με πολίτες ελεύθερους, αυτεξούσιους, να συνυπάρχουν με Ειρήνη και Δημοκρατία.
Ο,τιδήποτε άλλο, δεν είναι λύση, αλλά ακρωτηριασμός.
Κι αυτό το γνωρίζουν καλά όλοι όσοι σήμερα έλαμψαν δια της απουσίας τους από αυτήν την τόσο σημαντική επέτειο.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Οι γιορτές ήρθαν νωρίς στην Ευρώπη, με ένα δώρο για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που δεν προσφέρθηκε από κάποιον κοκκινοφορεμένο, γενειοφόρο άνδρα, αλλά από ένα δικαστήριο στην Κύπρο.

Στις 23 Δεκεμβρίου, το δικαστήριο, το οποίο επεξεργάζεται το πρώτο αίτημα έκδοσης από το κινεζικό καθεστώς από τότε που επικύρωσε τη συνθήκη έκδοσης, κατέληξε σε μια ετυμηγορία, η οποία ήταν πολύ καταδικαστική για την Κίνα.

Το κυπριακό δικαστήριο δεν είναι φυσικά το πρώτο δικαστήριο στην Ευρώπη που αρνείται την έκδοση στην Κίνα, αλλά η ίδια η ετυμηγορία και το είδος της υπόθεσης που αφορά, όχι μόνο δημιουργεί προηγούμενο στην Κύπρο, όπου η Κίνα ήδη προσπαθεί να εκδώσει περισσότερα άτομα, αλλά είναι πιθανό να επηρεάσει τα δικαστήρια σε όλες τις 46 χώρες της Ευρώπης που δεσμεύονται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (ΕΣΔΑ).

Προηγουμένως, στις σπάνιες περιπτώσεις άρνησης εκδόσεων, τα δικαστήρια βασίζονταν σταθερά στους πολιτικούς κινδύνους των ατόμων, όπως η προσκόλληση στο Φάλουν Γκονγκ ή ο γενικότερος κίνδυνος βασανιστηρίων, όταν αρνούνταν τα αιτήματα έκδοσης από την Κίνα. Στην περίπτωση αυτή, ωστόσο, και για πρώτη φορά, εξ όσων γνωρίζουμε, στην Ευρώπη, το δικαστήριο απέρριψε επίσης τα αιτήματα έκδοσης λόγω της έλλειψης δίκαιης δίκης στην Κίνα. Για πολλούς παρατηρητές, αυτό θα φαινόταν δεδομένο λόγω της φύσης του κινεζικού συστήματος ποινικής δικαιοσύνης. Παρόλα αυτά, τα δικαστήρια διστάζουν σταθερά να ασχοληθούν με το θέμα, ίσως φοβούμενα ότι θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε υποθέσεις σε άλλες χώρες με γνωστές πολιτικές παρεμβάσεις στα δικαστικά τους συστήματα. Στην περίπτωση αυτή, ο δικαστής ήταν καταδικαστικός αξιολογώντας τον υψηλό κίνδυνο στέρησης δίκαιης δίκης λόγω του γενικού συστήματος δικαιοσύνης στην Κίνα.

Επιπλέον, το κυπριακό δικαστήριο επεσήμανε επίσης τον υψηλό κίνδυνο αυθαίρετης κράτησης, μια άλλη βασική διάταξη που θα πρέπει, εάν υπάρχει τέτοιος κίνδυνος, να εμποδίζει οποιαδήποτε έκδοση από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα που δεσμεύεται από τη σύμβαση (ΕΣΔΑ).
Τουρίστες περπατούν μπροστά από μια πινακίδα προώθησης ακινήτων στα κινέζικα, η οποία αναφέρει ότι αγοράζοντας ένα διαμέρισμα μπορεί να αποκτήσει κανείς το καθεστώς του μόνιμου κατοίκου, στον παραλιακό πεζόδρομο στο κυπριακό θέρετρο της Πάφου, στις 24 Ιανουαρίου 2013. (Γιάννης Κούρτογλου/AFP μέσω Getty Images)

Παρόμοια με το Ανώτατο Δικαστήριο της Σουηδίας, έκρινε επίσης ότι οι διπλωματικές διαβεβαιώσεις της Κίνας δεν μπορούν να ξεπεράσουν τον υψηλό κίνδυνο βασανιστηρίων, αυθαίρετης κράτησης και έλλειψης δίκαιης δίκης. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη νομικής βάσης για να προσφέρει η Κίνα τέτοιες διαβεβαιώσεις ήταν ένα βασικό σημείο της δικής μου κατάθεσης στην ακρόαση και της αντιπαράθεσης με τον εισαγγελέα. Η εισαγγελία, η οποία ενήργησε μόνο με βάση τα όσα της είχε δώσει η κινεζική πρεσβεία, παρέθετε τη μία λανθασμένη δήλωση μετά την άλλη και θα μπορούσε, ειλικρινά, να κατεδαφιστεί.

Ένα βασικό σημείο είναι ότι ούτε η πρεσβεία ούτε το υπουργείο Εξωτερικών έχουν νομική δυνατότητα να προσφέρουν διαβεβαιώσεις που είναι νομικά δεσμευτικές και, ως εκ τούτου, δεν έχουν νόημα.

Στην υπόθεση της Σουηδίας, η οποία αφορούσε τον τότε "πιο καταζητούμενο" άνθρωπο από την Κίνα, υπήρξε παρόμοια επιχειρηματολογία. Ήμουν εκεί, μαζί με την ομάδα ανθρωπίνων δικαιωμάτων Safeguard Defenders, για να δώσω έμφαση στο θέμα της κατάθεσης. Στην περίπτωση αυτή, η σουηδική εισαγγελία προσπάθησε να λάβει διαβεβαιώσεις από τα δύο μοναδικά όργανα που έχουν τη νομική δυνατότητα να τις εκδώσουν - την Ανώτατη Εισαγγελία και το Ανώτατο Δικαστήριο - αλλά η κινεζική πλευρά δεν ανταποκρίθηκε ποτέ σε αυτές και καταδίκασε την ίδια της την υπόθεση.

Για την Κύπρο -μια μικρή χώρα που εξαρτάται οικονομικά από χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα και επικύρωσε πρόσφατα μια συνθήκη έκδοσης- η λήψη μιας τόσο ισχυρής και ξεκάθαρης απόφασης στην πρώτη ολοκληρωμένη υπόθεση έκδοσής της αποτελεί σημαντική νίκη για το νησιωτικό κράτος. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, καθώς το Πεκίνο έχει προβεί σε μια σειρά ενεργειών για να υπονομεύσει τη δικαστική διαδικασία, προσπαθώντας να αναγκάσει τον στόχο να εγκαταλείψει την αντίστασή του, συλλαμβάνοντας διάφορα μέλη της οικογένειάς του στην Κίνα, απειλώντας τη σύζυγό του (στην Κύπρο) και, πιο πρόσφατα, εκδίδοντας κόκκινη ειδοποίηση της INTERPOL για τη σύζυγό του. Η απόφαση αυτή καθιστά σαφές ότι τέτοιες προσπάθειες υπονόμευσης της δικαστικής κυριαρχίας μιας ευρωπαϊκής χώρας είναι απαράδεκτες.

Με δύο ακόμη υποθέσεις να εκκρεμούν στην Κύπρο, με μια υπόθεση να μην έχει ολοκληρωθεί πλήρως στην Πολωνία και με περισσότερες υποθέσεις στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία - όλες τους επίσης δεσμευμένες από την ΕΣΔΑ - το μικρό περιφερειακό δικαστήριο της Λάρνακας έκανε μεγάλη χάρη στην Ευρώπη και την Ευρωπαϊκή Ένωση και προσέφερε πραγματικά ένα χριστουγεννιάτικο δώρο για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλους μας.

Τώρα ήρθε η ώρα οι μεγαλύτερες ευρωπαϊκές χώρες να ακολουθήσουν το παράδειγμά τους και να τιμήσουν τις νομικά δεσμευτικές δεσμεύσεις τους για το κράτος δικαίου και την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και να απορρίψουν τα κινεζικά αιτήματα έκδοσης. Ο μόνος τρόπος για να αποκτήσουμε μοχλό πίεσης ώστε να αναγκάσουμε το Πεκίνο να βελτιώσει το άθλιο νομικό του σύστημα είναι να διατηρήσουμε τα δικά μας υψηλότερα πρότυπα και να αναγκάσουμε το κινεζικό καθεστώς να προσαρμοστεί σε αυτά αν θέλει να καταδιώκει εγκληματίες και να επιδιώκει δικαστική συνεργασία.



Συντάχθηκε από τον Peter Dahlin μέσω της εφημερίδας The Epoch Times / zerohedge


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Kwnstantinos Ziazias

Mια συγκλονιστική ιστορία του πικρού καυτού καλοκαιριού του 1974.

Η Κυρά Φροσύνη της Λαπήθου – Μία ηρωίδα Ελληνίδα μάνα, που οι Τούρκοι την βασάνισαν ανελέητα.
Είναι η ηρωίδα Ευφροσύνη που με αυτοθυσία και κίνδυνο της ζωής της περιποιήθηκε και φρόντισε τους 12 έφεδρους στρατιώτες που εγκλωβίστηκαν στη Λάπηθο κατά την εισβολή των Τούρκων το 1974 και την κατάληψη της κωμόπολης στις 06/08/1974.

"Η ΚΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΠΗΘΟΥ" είναι η συμπύκνωση του δράματος του Ελληνισμού του 1974. Όλη η βαρβαρότητα του τούρκου επιδρομέα και κατακτητή, όλος ο πόνος και το δάκρυ ενός λαού, ενός Έθνους... όλη η αλήθεια για τη δήθεν "ειρηνευτική επιχείρηση" του Αττίλα... όλο το μεγαλείο και η δύναμη της ελληνικής ψυχής που ακόμη και στα πιο δύσκολα ξέρει, μπορεί και θέλει να αγωνίζεται... γιατί δικαιούται και διεκδικεί την ελπίδα...
KYΠΡΟΣ 6 Αυγούστου 1974: "Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα τζιπ και την έσερναν για να μαρτυρήσει που έκρυβε τους στρατιώτες"

Στη μάχη της Λαπήθου στις 6 Αυγούστου 1974, 12 στρατιώτες αποκόπηκαν και έμειναν εγκλωβισμένοι πίσω από τις εχθρικές γραμμές. Αυτούς τους στρατιώτες εντόπισε η 74χρονη τότε Ευφροσύνη Προεστού. Τους έκρυψε σε μια μικρή σπηλιά δίπλα στο σπίτι της και τους φρόντιζε για έναν ολόκληρο μήνα κάτω από τα βλέμματα των πολυάριθμων Τούρκων που βρίσκονταν ήδη μέσα στη Λάπηθο. Οι Τούρκοι την υποψιάστηκαν και άρχισαν να την ανακρίνουν. Υπέστη φρικτά βασανιστήρια.
Πέρα από τους άγριους ξυλοδαρμούς στο Κάστρο της Κερύνειας, τους τεχνητούς πνιγμούς στην θάλασσα, τα βάναυσα κτυπήματα με το κομμένο σχοινί της καμπάνας, το οποίο έκοψαν κι έδεσαν κόμπους για να είναι πιο επώδυνα τα πλήγματα, η πιο εξευτελιστική δοκιμασία που την υπέβαλαν, ήταν η βασανιστική διαπόμπευση στους δρόμους της Λαπήθου: Την έγδυσαν, την έδεσαν πίσω από ένα στρατιωτικό τζιπ και την έσερναν στην άσφαλτο μέχρι που το δέρμα της από τις πληγές έγινε κατακόκκινο από τα αίματα… Κι όμως η κυρά της Λαπήθου άντεξε. Της έβγαλαν τον σταυρό από το λαιμό και της ζητούσαν να τον φτύσει. Η αλύγιστη Κυρά δεν έσπασε και δεν αποκάλυψε ποτέ που έκρυβε τα παιδιά της. Παρά τον διασυρμό, δεν της πήραν ούτε μια λέξη από το στόμα της. ΔΕΝ ΠΡΟΔΩΣΕ !!!!!!!!Τα παλικάρια σώθηκαν και η Ευφροσύνη εκδιώχθηκε από τη Λάπηθο.

Η Κυρά και τα 12 παλικάρια της επέζησαν. Οι στρατιώτες που γλίτωσε την είχαν σαν δεύτερη μητέρα τους, σαν προστάτιδα Παναγιά. Ήταν η πρώτη που φιλούσε τα στέφανα τους όταν παντρεύονταν. Την φιλοξενούσαν εκ περιτροπής στα σπίτια τους για μερικές εβδομάδες ο καθένας. Κι όταν απεβίωσε το 1993 σε ηλικία 90 ετών, οι 12 στρατιώτες, τα παιδιά της, έστησαν την προτομή της μπροστά στο οδόφραγμα του Λήδρα Πάλας, για να ατενίζει τον σκλαβωμένο Πενταδάκτυλο. «Το ότι ζούμε σήμερα, το χρωστάμε στην κυρά Φροσύνη», λένε.

Η Κυρία Ευφροσύνη αρνιόταν πεισματικά να δώσει συνέντευξη για πολλά χρόνια κι όταν επιτέλους δέχτηκε, η τελευταία φράση της ήταν: «Εγώ ότι έκαμα, το έκαμα για να έχω ένα καλό απέναντι στον Θεό και στην Πατρίδα !»

Επάξια πήρε τον τίτλο ευγνωμοσύνης "Η Κυρά τής Λαπήθου".
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Ποιες είναι οι επιδιώξεις της;

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου 5.4.22

Αναφερθήκαμε χτες στις πληροφορίες για αποστολή κυπριακών όπλων στην Ουκρανία και ελληνικών στρατευμάτων στη Βουλγαρία (όπου, αν είναι δυνατόν, θα ενσωματωθούν σε ΝΑΤΟϊκές δυνάμεις για περίπτωση παγκόσμιου πολέμου!!!) Είναι τέτοιος όμως ο καταιγισμός των εξελίξεων στην ελληνική και κυπριακή εξωτερική πολιτική, που δεν προλαβαίνουμε ούτε καν να τις αναφέρουμε στο σύνολό τους, όχι να τον σχολιάσουμε όπως πρέπει.

Τρίτη στην ιεραρχία του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, αλλά πρώτη όπως φαίνεται στο αμερικανικό «Κόμμα του Πολέμου», η Βικτόρια Νούλαντ επισκέπτεται τώρα την Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα. Βασική σύμβουλος του Ρεπουμπλικανού αντιπροέδρου Τσένεϊ, όταν οι ΗΠΑ εισέβαλαν στο Ιράκ, οργανώτρια του πραξικοπήματος στο Κίεβο το 2014, τα αποτελέσματα του οποίου ζει τώρα όλη η ανθρωπότητα, η Νούλαντ υπήρξε και η εφευρέτρια της Πενταμερούς για την Κύπρο. Δηλαδή της προσπάθειας να διαλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, παρακάμπτοντας και τις απευθείας διαπραγματεύσεις Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων και τη δέσμευση οποιαδήποτε λύση να περάσει από δημοψήφισμα. Είναι παντρεμένη με τον θεωρητικό των Νεοσυντηρητικών, του πιο εξτρεμιστικού ρεύματος της αμερικανικής πολιτικής.

Οι επιδιώξεις της Κυρίας Νούλαντ είναι οι ακόλουθες:

1) Να μεταφέρει η Ελλάδα τα ρωσικής προέλευσης όπλα που συνιστούν την καρδιά της ελληνικής αντιαεροπορικής άμυνας στην Ουκρανία. Με τον τρόπο αυτό θα ικανοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό, από το παράθυρο, και η απαίτηση της Τουρκίας για αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου.

Προ μερικών εβδομάδων, ο Αρχηγός ΓΕΕΘΑ κ. Φλώρος είχε αποκλείσει κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο, μετά τον θόρυβο που είχε προκληθεί από την πρώτη αποστολή όπλων στην Ουκρανία. Χτες όμως έσπευσε να συμμετάσχει σε σύσκεψη με αυτό το αντικείμενο με τον Υπουργό Άμυνας και τον Ουκρανό Πρέσβη στην Αθήνα, πιθανώς εν όψει και της ελεύσεως Νούλαντ στην Αθήνα. Σύμφωνα με ορισμένα δημοσιεύματα συμφώνησε με την αποστολή όπλων.

2) Να ληφθούν περαιτέρω μέτρα εναντίον της Ρωσίας από Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και μέτρα καταστολής όσων φωνών στις δύο χώρες εκφράζουν και την παραμικρή επιφύλαξη για το κλίμα αντιρωσικής υστερίας, «Πας μη μεθ΄ ημών καθ’ ημών», που επιχειρείται να επιβληθεί σε όλο τον δυτικό κόσμο και συνιστά ευθεία απειλή και για το δημοκρατικό πολίτευμα και για την εθνική ασφάλεια της Ελλάδας.

3) Να μεταφέρει και η Κύπρος όλο τον οπλισμό της στην Ουκρανία. Η Κυπριακή Εθνική Φρουρά διαθέτει σχεδόν αποκλειστικά ρωσικής προελεύσεως οπλικά συστήματα , γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες, μετά το πραξικόπημα του Ιωαννίδη και την τουρκική εισβολή που οι ίδιες οργάνωσαν, επέβαλαν και εμπάργκο όπλων στο θύμα τους, το οποίο εμπάργκο εξακολουθεί να ισχύει.

Να επαναλάβουμε στο σημείο αυτό ότι η αντικατάσταση των ρωσικών όπλων με αμερικανικά, που ασφαλώς θα χρειαστεί πολύ χρόνο, δεν λύνει το πρόβλημα γιατί έχει διαπιστωθεί επανειλημμένως και το 1974 και το 1996 (Ίμια) ότι τα αμερικανικά όπλα λειτουργούν μόνο όσο το επιτρέπουν οι ΗΠΑ. Ακόμα κι αν γίνει μια τέτοια αντικατάσταση, κάτι για το οποίο ας μας επιτραπεί να αμφιβάλλουμε, η Κύπρος θα παραμείνει όμηρος των διαθέσεων των ΗΠΑ απέναντι στην ίδια και στην Τουρκία.

Σήμερα, τα συστήματα που έχουν ενσωματώσει στα οπλικά τους συστήματα οι Αμερικανοί τους επιτρέπουν να γνωρίζουν ακόμα και σε τι κατάσταση βρίσκεται ένα F35 σε υπόστεγο και πιθανώς μπορούν να του δίνουν εντολές να πετάξει ή να μην πετάξει, μας λέει ειδικός στα οπλικά συστήματα. Χωρίς να αναφερθούμε στη διπλωματική καταστροφή που συνεπάγεται για την Κύπρο η ολοκλήρωση της καταστροφής των σχέσεών της με τη Ρωσία.

4) Να απομακρυνθούν από την Κύπρο και την Ελλάδα και οι εναπομείναντες Ρώσοι επιχειρηματίες.

5) Να μπει μπροστά η «λύση του Κυπριακού», δηλαδή η διάλυση του κυπριακού κράτους με μια παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, ενός σχεδίου που παραβιάζει σχεδόν όλες τις ισχύουσες διατάξεις του ευρωπαϊκού, του συνταγματικού και του διεθνούς δικαίου.

6) Να επιλυθούν οι ελληνοτουρκικές διαφορές με τρόπο ικανοποιητικό για την Άγκυρα.

7) Να μεταφερθεί το φυσικό αέριο της Μέσης Ανατολής στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Τουρκίας.

Σημειωτέον ότι ενώ ζητούνται από την Ελλάδα και την Κύπρο όλα αυτά, η Τουρκία διατηρεί τα δικά της συστήματα S-400, γεγονός που θα της παράξει μείζον πλεονέκτημα αν εμείς διαλύσουμε και αμερικανοποιήσουμε την αντιαεροπορική μας άμυνα.

Επιπλέον, η Τουρκία δεν έχει επιβάλλει κυρώσεις στη Ρωσία, με αποτέλεσμα να πηγαίνουν εκεί οι τουρίστες από την πρ. ΕΣΣΔ που έρχονταν σε Ελλάδα και Κύπρο, αλλά και να εγκαθίστανται εκεί οι Ρώσοι επιχειρηματίες που ήταν εγκατεστημένοι στις δύο χώρες.

Νομίζουμε ότι δεν χρειάζεται πολύς σχολιασμός για όλα αυτά. Ας μας εξηγήσουν οι κυβερνώντες, αλλά και οι αντιπολιτευόμενοι στις δύο χώρες, ποια είναι η θέση τους και για ποιο λόγο ασκούν αυτή την πολιτική. Διότι είναι άλλο να καταδικάζεις τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και να συμπαρίστασαι έστω στο Κίεβο και άλλο να παίρνεις μέτρα που ανατινάζουν την ελληνική και κυπριακή εθνική άμυνα, διεθνή θέση και οικονομία, ενισχύοντας τον ιστορικό αντίπαλο του ελληνισμού, την Τουρκία και χωρίς άλλωστε να προσφέρουν και τίποτα αποφασιστικό στην Ουκρανία, πέραν του ότι διαιωνίζουν την καταστροφή της.

ΥΓ. Ένας ανώτερος στρατιωτικός, πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ενοχληθείς από το χθεσινό άρθρο μας, υποστήριξε ότι τα κράτη δεν αυτοκτονούν. Δυστυχώς, ξέρουμε ότι αυτοκτονούν. Το έπραξε η Ελλάδα του Ιωαννίδη το 1974, παρολίγον να συμβεί με την Κύπρο και το σχέδιο Ανάν το 2002-2004 και συνέβη επί Γιώργου Παπανδρέου με τα Μνημόνια και τις Δανειακές. Απορούμε πώς Έλληνες ανώτεροι στρατιωτικοί δεν γνωρίζουν τουλάχιστο την πρώτη, αλλά και τις άλλες δύο περιπτώσεις.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το να αγοράζει πανάκριβα οπλικά συστήματα δίχως τις υποδομές να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλια

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
4 Οκτωβρίου 2021

Σε προηγούμενο άρθρο μας αναφερθήκαμε στην απαράδεκτη απουσία της Κυπριακής Δημοκρατίας από την ελληνογαλλική συμφωνία – απουσία που περιορίζει, αν δεν εκμηδενίζει, την αξία των εγγυήσεων αμυντικής συνδρομής της Γαλλίας προς την Ελλάδα σε περίπτωση τουρκικής επίθεσης και καθιστά “ανάπηρη” τη συμφωνία αυτή.

Ελπίζουμε η κυβέρνηση της ΝΔ να αντιληφθεί το στρατηγικό σφάλμα που διέπραξε και να σπεύσει να ζητήσει τη συμπερίληψη της Κύπρου στη συμφωνία. Ελπίζουμε επίσης να θέσει το θέμα η αντιπολίτευση.

Η υπόθεση αυτή δεν αφορά άλλωστε μόνο το μάλλον περιορισμένο ενδεχόμενο πολέμου με την Τουρκία. Αφορά και την εκ νέου υπονόμευση από την ελληνική κυβέρνηση του θεμελιώδους άξονα αλληλεγγύης Ελλάδας και Κύπρου, δύο κρατών που είναι αδύνατο να επιβιώσει το ένα χωρίς το άλλο.

Υπονομεύοντας την αρχή της αλληλεγγύης των δύο κρατών, ευνοούμε όχι τόσο το απίθανο σενάριο της κατάληψης της ελεύθερης Κύπρου από την Τουρκία, αλλά της μετατροπής της Κύπρου σε προτεκτοράτο των ΗΠΑ, της Βρετανίας και του Ισραήλ, όπως αυτή πήρε και επίσημη μορφή με το σχέδιο Ανάν μέσω ενός λαβύρινθου απίθανων νομικών διατάξεων και θεσμών (όπως οι τρεις ξένοι δικαστές που θα διοικούσαν το κράτος). Η μετατροπή της Κύπρου σε “προτεκτοράτο των τριών δυνάμεων”, που ναι μεν δεν πραγματοποιήθηκε θεσμικά, έχει κάνει όμως ατύπως τεράστια πρόοδο μετά το 2004, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για τη σταδιακή απίσχναση του ελληνισμού της Κύπρου και, τελικά, για μια “Κύπρο χωρίς Έλληνες”, όπως και για την ομηρία της Ελλάδας από τις δυνάμεις που θα ελέγξουν το νησί.

Τίποτα για την ελληνική βιομηχανία

Σήμερα θα αναφερθούμε όμως σε μια άλλη πολύ αρνητική και πολύ σοβαρή πτυχή της ελληνογαλλικής συμφωνίας η οποία επίσης χρήζει διόρθωσης, αν το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας και η κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτουν πατριωτικά αντανακλαστικά και σοβαρότητα. Αυτά ισχύουν επίσης και για την υποτιθέμενη αντιπολίτευση (της κακιάς ώρας) που διαθέτουμε και που επίσης δεν έχει θέσει το θέμα, με την ένταση τουλάχιστο που απαιτείται, μέχρι τουλάχιστο τη στιγμή που γράφουμε αυτό το άρθρο.

Παρά τις κατά καιρούς δηλώσεις των αρμοδίων ότι οι προς αγορά φρεγάτες θα ναυπηγηθούν εν όλω ή εν μέρει στην Ελλάδα, τίποτα τέτοιο δεν προβλέπεται από τη συμφωνία, μέσω της οποίας χρηματοδοτείται στην ουσία η γαλλική οικονομία, αλλά και χάνεται μια σπάνια ευκαιρία μεταφοράς υψηλής τεχνολογίας που χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε η Ελλάδα. Αλλά και η τελευταία επίσης ευκαιρία να διασωθεί η ελληνική αμυντική βιομηχανία (και η βιομηχανία “διπλής χρήσης”, όπως τα ναυπηγεία), χωρίς την οποία απλώς δεν υπάρχει εθνική άμυνα. (Σημειωτέον ότι το ίδιο συμβαίνει και με τα Raphale που αγοράσαμε και όπου πάλι δεν προβλέπεται κανένα κατασκευαστικό έργο στην Ελλάδα και καμιά μεταφορά τεχνολογίας).

Το να αγοράζεις πανάκριβα οπλικά συστήματα, που κάνουν όσο το βάρος τους σε χρυσάφι, χωρίς να έχεις την βιομηχανική και τεχνολογική υποδομή να τα υποστηρίξεις, είναι σαν να χτίζεις το ρετιρέ του σπιτιού χωρίς να έχεις χτίσει τα θεμέλιά του. Φαντάζεται κανείς εύκολα τι θα συμβεί στο τέλος στους ενοίκους αυτού του σπιτιού.

Πνίγοντας την Ελλάδα οικονομικά

Να σημειώσουμε ότι τα δέκα δισεκατομμύρια που ακούγονται για το σύνολο των νέων εξοπλισμών συνιστούν μια κολοσσιαία δαπάνη που θα αφαιρεθεί από τους πόρους που χρειάζεται κατεπειγόντως η Ελλάδα για να επενδύσει στην οικονομία της και να θεραπεύσει δραματικές κοινωνικές ανάγκες.

Πολύ περισσότερο για μια χώρα που βρίσκεται στην τραγική οικονομική και κοινωνική κατάσταση που βρίσκεται η Ελλάδα, παρά τις μπούρδες που λένε (και φαίνεται να τις πιστεύουν κιόλας!) η κυβέρνηση και τα μέσα “ενημέρωσης”. Το ξέρει αυτός όποιος άνθρωπος πληρώνει κοντά δύο ευρώ το κιλό τις ντομάτες στη λαϊκή και θα διαπιστώσει οσονούπω ότι δεν μπορεί να πληρώσει ούτε το ρεύμα του, όπως το ξέρει και ο επιχειρηματίας που δεν θα μπορεί να τα βγάλει πέρα σε μερικούς μήνες, όπως το ξέρει και αυτός που προσπαθεί να κάνει αξονική τομογραφία σε μεγάλα δημόσια νοσοκομεία και του λένε ότι ο τομογράφος δεν λειτουργεί όπως πρέπει. Το ξέρει επίσης όποιος μπορεί να διαβάσει το νούμερο του εξωτερικού και του εσωτερικού χρέους της χώρας συγκρίνοντάς το με το 2010 και όποιος δει τα ποιοτικά στοιχεία ακόμα και της τωρινής καχεκτικής “ανάπτυξης”, που, όπως και το “θαύμα” του Σημίτη, όχι μόνο στηρίζεται σε πήλινα πόδια, αλλά και εντείνει, αντί να θεραπεύει, τις κραυγαλέες ανισορροπίες που κατέστησαν μη βιώσιμη οικονομικά και κοινωνικά την Ελλάδα. (Την άλλη θεωρία ότι βγήκαμε από τα μνημόνια προτιμάμε να μη τη σχολιάσουμε, σεβόμενοι τη νοημοσύνη των αναγνωστών μας).

Είναι λοιπόν διπλά εγκληματικό ένα τμήμα τουλάχιστον αυτού του ποσού, εφόσον κρίνεται ότι πρέπει να ξοδευτεί για αμυντικούς σκοπούς, να μην γίνεται παραγωγική επένδυση στην Ελλάδα και μάλιστα σε έναν τομέα υψηλής τεχνολογίας με πολλαπλά οφέλη για τη χώρα. (Το αυτό είδαμε να συμβαίνει και με τα εμβόλια). Και λόγω της οικονομικής κατάστασης που βρισκόμαστε, αλλά και για λόγους εθνικούς. Η άμυνα εξάλλου είναι συνάρτηση σε τελική ανάλυση της οικονομίας.

Αμυντική Βιομηχανία

Βεβαίως, είναι αλήθεια ότι δεν υπάρχει στην πραγματικότητα ελληνική αμυντική βιομηχανία, καθώς η μία μετά την άλλη οι εταιρείες εκχωρούνται στους Αμερικανούς και τους Ισραηλινούς. Και αυτό συνιστά βαρύ έγκλημα κατά της χώρας και, ανεξαρτήτως της ελληνογαλλικής συμφωνίας, η κυβέρνηση πρέπει να το επανορθώσει άμεσα και τα κόμματα της αντιπολίτευσης (αν είναι κόμματα και όχι προσωποπαγείς παρέες και δίκτυα συμφερόντων, επιδιδόμενες σε διαρκή άσκηση καιροσκοπισμού), να το ζητήσουν με τον πιο έντονο τρόπο. Η Ελλάδα χρειάζεται για λόγους ζωτικού εθνικού συμφέροντος δικές της αμυντικές βιομηχανίες.

Να θυμίσουμε στο σημείο αυτό ότι το καλοκαίρι του 1974, οι Ηνωμένες Πολιτείες διέκοψαν την παροχή ανταλλακτικών στην ελληνική Πολεμική Αεροπορία. Για κάτι τέτοιους λόγους ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε πει ότι θέλει η ΕΑΒ να είναι σε θέση να επισκευάζει όλα τα είδη πτητικών μέσων που χρησιμοποιεί η Αεροπορία.

Το ξανάπαμε και το ξαναλέμε. Δεν υφίσταται στοιχειωδώς ανεξάρτητο κράτος χωρίς δική του αμυντική βιομηχανία. Και όταν δεν είναι ανεξάρτητο ένα κράτος, η δυνατότητά του να αμυνθεί, εξαρτάται αναπόφευκτα από τη διάθεση των “προστατών” του τη στιγμή που θα απειληθεί.

Μια ιστορική υπενθύμιση

Επειδή ενδεχομένως πολλοί αναγνώστες δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένοι με τα θέματα των εξοπλισμών και της αμυντικής βιομηχανίας και του πόσο κεντρικά είναι για την Ελλάδα, αξίζει νομίζουμε να κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στο πως έχει το πρόβλημα αυτό τα τελευταία πενήντα χρόνια.

Μετά το σοκ που υπέστη η Ελλάδα το 1974, όταν η Τουρκία εισέβαλε στην Κύπρο, κατέλαβε σχεδόν το μισό νησί και προχώρησε στην εθνοκάθαρση 200.000 Ελληνοκυπρίων, η Αθήνα δεν είχε άλλη επιλογή από το να προχωρήσει σε μια κούρσα εξοπλισμών με την Άγκυρα. Αυτή η κούρσα είχε σημαντική συμβολή στην ελληνική οικονομική χρεωκοπία, αλλά και ενίσχυσε τις τάσεις αποσύνθεσης και εξάρτησης του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας.

Δεν ήταν αναπόφευκτο να γίνει έτσι. Έγινε διότι στην Ελλάδα επικράτησε όχι ένα “στρατιωτικο-βιομηχανικό”, όπως στην Αμερική και την Τουρκία, αλλά ένα “στρατιωτικο-μεσιτικό” σύμπλεγμα, οι βαθύτερες ρίζες του οποίου ανάγονται, όπως τόσα άλλα, στους “επιχειρηματίες” που συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς στην Κατοχή και μετά με τους Εγγλέζους και τους Αμερικανούς. Έχουμε κατά καιρούς σημειώσει τη κεντρική σημασία όλων αυτών των παραγόντων για την Ελλάδα, για παράδειγμα και μόνο ενδεικτικά σε ένα άρθρο μας του 2010 και σε ένα ακόμα του 2014 , δημοσιευμένα αμφότερα στο περιοδικό Επίκαιρα.


Πηγή: kosmodromio.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Zero Hedge,18-9-21
Συντάχθηκε από τον Vanand Meliksetian μέσω OilPrice.com,
Mετάφραση: Μ.Στυλιανού

Η ιστορία του πετρελαίου και του φυσικού αερίου περιπλέκεται από αστάθεια και συγκρούσεις. Η άνοδος της Ανατολικής Μεσογείου ως παραγωγικής ενεργειακής περιοχής έχει αυξήσει τις υφιστάμενες εντάσεις μεταξύ ορισμένων παράκτιων κρατών, ενισχύοντας παράλληλα τη συνεργασία μεταξύ άλλων.

Η επικύρωση του χάρτη σχετικά με το Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο της Ανατολικής Μεσογείου (EMGF) εδραιώνει περαιτέρω τη σημασία των χωρών εξαγωγής φυσικού αερίου γενικά και της Αιγύπτου ειδικότερα.

Από πολιτική και οικονομική άποψη, το Κάιρο κατάφερε να ενισχύσει τη θέση της Αιγύπτου ως σημαντικού παραγωγού και εξαγωγέα φυσικού αερίου, αναδεικνύοντας παράλληλα το ρόλο της ως ενεργειακού κόμβου. Η μεγάλη εγχώρια αγορά της Αιγύπτου, η σημαντική παραγωγική ικανότητα και η στρατηγική θέση την καθιστούν ιδανική υποψήφια για να φιλοξενήσει τα κεντρικά γραφεία του EMGF στο Κάιρο.

Εκτός από την οικονομική λογική, ο αυξανόμενος πληθυσμός της Αιγύπτου απαιτεί όλο και μεγαλύτερους όγκους πρώτων υλών για να ικανοποιήσει τη ζήτηση. Ως εκ τούτου, η ρευστότητα και η πρόσβαση σε πρόσθετες πηγές είναι σημαντικές για τη βελτίωση της ενεργειακής ασφάλειας. Το Κάιρο πήρε ένα μάθημα από τις εξελίξεις του 2014/2015, όταν το εγχώρια παραγόμενο φυσικό αέριο για εξαγωγικούς σκοπούς εκτράπηκε για να ικανοποιήσει την εκρηκτική αιγυπτιακή ζήτηση. Αφού έγινε καθαρός εισαγωγέας το 2015, οι δύο εγκαταστάσεις υγροποίησης της χώρας στο Idku en Damietta αναδιαμορφώθηκαν για τη διαδικασία επαναεριοποίησης του υγροποιημένου φυσικού αερίου.

Το EMGF επιδιώκει να φέρει σε επαφή τις πλούσιες σε ενέργεια χώρες της Ανατολικής Μεσογείου μέσω διαλόγου, πολιτικών διαμόρφωσης, διασφάλισης της ασφάλειας και της αξιοπιστίας για την αύξηση των επενδύσεων και τη στήριξη της ανάπτυξης. Ο χάρτης υπογράφεται και επικυρώνεται από τα ιδρυτικά μέλη Αίγυπτο, Κύπρο, Ελλάδα, Ισραήλ, Ιταλία, Ιορδανία, Παλαιστίνη και Γαλλία. Οι ΗΠΑ και η ΕΕ είναι παρατηρητές. Είναι αξιοσημείωτο ότι η Τουρκία έχει παραγκωνιστεί, ενώ δύο Ευρωπαϊκές χώρες που γεωγραφικά δεν ανήκουν στην περιοχή, η Ιταλία και η Γαλλία, είναι μέλη.


Σύμφωνα με τον Οσάμα Μομπάρεζ,υφυπουργό στο υπουργείο Πετρελαίου στο Κάιρο, «αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για τις χώρες της Ανατολικής Μεσογείου και μια μεγάλη νίκη για την Αίγυπτο ειδικότερα. Το γεγονός ότι ο καταστατικός χάρτης επέλεξε το Κάιρο για να φιλοξενήσει την έδρα του φόρουμ θα μετατρέψει την Αίγυπτο σε κόμβο της περιοχής για παραγωγούς και εξαγωγείς φυσικού αερίου".

Εκτός από την επικύρωση του χάρτη του EMGF, ο Κύπριος Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο Πρόεδρος της Αιγύπτου Σίσι εκμεταλλεύτηκε πρόσφατα την ευκαιρία για να επιβεβαιώσει τη δέσμευσή του στη διμερή συνεργασία.. Οι δύο χώρες εξέφρασαν την προθυμία τους για εντατικοποίηση της συνεργασίας σε πολιτικούς, οικονομικούς, εμπορικούς και γεωργικούς τομείς. Οι χώρες μοιράζονται κυρίως τον ανταγωνισμό προς την Τουρκία, οι εχθρικές ενέργειες της οποίας την έχουν αποξενώσει από τους γείτονές της.

Το πιο σημαντικό, η Κύπρος και η Αίγυπτος επιβεβαίωσαν τη δέσμευσή τους για κοινές ενεργειακές υποδομές που θα συνδέουν τους πόρους τους. Υποθαλάσσιος αγωγός από κυπριακά υπεράκτια κοιτάσματα θα πρέπει να μεταφέρει το φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις ΥΦΑ της Αιγύπτου για την επανεξαγωγή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη έως το 2024/2025. Η σύνδεση θα εδραιώσει περαιτέρω το ρόλο της Αιγύπτου. Ήδη το ισραηλινό αέριο εξάγεται στις δύο εγκαταστάσεις ΥΦΑ στη βόρειο-αφρικανική χώρα για τον ίδιο σκοπό.

Εκτός από το φυσικό αέριο και το EMGF, η Αίγυπτος ακολουθεί μια τριμερή προσέγγιση με την Κύπρο και την Ελλάδα που υπερβαίνει τα ορυκτά καύσιμα. Οι τρεις χώρες υποτίθεται ότι θα υπογράψουν μνημόνιο κατανόησης το Σεπτέμβρη, το οποίο θα ανοίξει το δρόμο για την Γραμμή διασύνδεσης EuroAfrica. Με το υποβρύχιο καλώδιο, η ΕΕ θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη σημαντική ικανότητα της Αιγύπτου στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας γενικά και της ηλιακής ενέργειας ειδικότερα.



Ωστόσο, ο δρόμος προς την ευρωπαϊκή-αφρικανική ολοκλήρωση παραμένει μακρύς και αμαυρώνεται από δυσκολίες. Εκτός από τις τεχνικές προκλήσεις και το τεράστιο σχετικό κόστος, η Τουρκία θα μπορούσε για άλλη μια φορά να λειτουργήσει ως υπονομευτής. Η Άγκυρα έχει ήδη υπογράψει συμφωνία οριοθέτησης με τη λυβική κυβέρνηση στην Τρίπολη, η οποία υποσκάπτει τις τριμερείς φιλοδοξίες της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου. Αν και το σύμφωνο δεν θα έχει καμία πιθανότητα σε διεθνές δικαστήριο, η Τουρκία θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει για να σπείρει αβεβαιότητα και αστάθεια.

Αν υπάρχει ένα πράγμα που δεν αρέσει στις επιχειρήσεις, είναι η αστάθεια και οι συγκρούσεις. Ως εκ τούτου, παραμένει αβέβαιο εάν οι εμπορικές εταιρείες θα είναι πρόθυμες να επενδύσουν δισεκατομμύρια σε ένα έργο που θα μπορούσε να αντιμετωπίσει καθυστερήσεις και ακόμη και αβεβαιότητα σχετικά με την ολοκλήρωσή του με το τουρκικό ναυτικό στη γωνία για να καθυστερήσει την πρόοδο. Ωστόσο, η επιθετική στάση της Άγκυρας θα έχει επίσης αντίρροπεςαντιδράσεις με την ενίσχυση της πολυμερούς συνεργασίας. Να περιμένετε από τα παράκτια κράτη να προωθήσουν έργα όπως το EMGF και να ενισχύσουν τις σχέσεις με απουσία της Τουρκίας.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος. Αθήνα και Λευκωσία μπορούν να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
16 Ιουλίου 2021

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του τουρκικού Τύπου, όπως της “Χουριέτ” και της “Γενί Σαφάκ”, το Πακιστάν και άλλα κράτη ετοιμάζονται να αναγνωρίσουν το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος, προϊόν των δύο στρατιωτικών εισβολών της Τουρκίας στην Κύπρο, το 1974, που σχεδιάστηκαν από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ, ιδίως την πιο εξτρεμιστική πτέρυγα του δυτικού συστήματος υπό τον Χένρι Κίσινγκερ.

Δεν έχουμε δυνατότητα να εκτιμήσουμε πόσο κοντά είμαστε σε τέτοιο ενδεχόμενο, που μοιάζει πάντως να έχει εγγραφεί ως δυνατότητα για την αμέσως επόμενη περίοδο. Αυτό που μπορούμε αντίθετα να εκτιμήσουμε είναι, πρώτον, οι πολλαπλές καταστροφικές συνέπειες που θα έχει για την Κύπρο και την Ελλάδα οποιαδήποτε αναγνώριση του ψευδοκράτους, και δεύτερο, ότι είναι στις δυνατότητες Αθήνας και Λευκωσίας να αποτρέψουν αναγνωρίσεις. Μπορούν να τις αποτρέψουν, όπως θα εξηγήσουμε αναλυτικά στη συνέχεια, αλλά πρέπει να κινηθούν άμεσα. Δεν ξέρουμε όμως αν θα το κάνουν!

Αρχή “ξηλώματος” του κυπριακού κράτους

Καταστροφικές συνέπειες θα έχει οποιαδήποτε αναγνώριση γιατί θα σημάνει την αρχή του “ξηλώματος του πουλόβερ” του κυπριακού κράτους. Σήμερα το κυριότερο πολιτικό, διπλωματικό και νομικό όπλο της Κυπριακής Δημοκρατίας που της έχει απομείνει είναι η διεθνώς αναγνωρισμένη, με σειρά αποφάσεων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, νομική του υπόσταση. Την αναγνωρίζουν όλα τα κράτη – μέλη του ΟΗΕ πλην της Τουρκίας.

Ακόμα και ψυχολογικά όμως, αν βρεθεί ακόμα και ένα κράτος επιπλέον να αναγνωρίσει τη νομιμότητα του ψευδοκράτους, η Κύπρος αρχίζει να μετατρέπεται σε “αμφισβητούμενη περιοχή”, χάνει οριστικά τον χαρακτήρα χώρας που έχει υποστεί εισβολή, τμήμα της οποίας τελεί υπό κατοχή και ολόκληρη τελεί υπό απειλή από έναν πάνοπλο γίγαντα.

Το Πακιστάν μάλιστα, που αναφέρεται άλλωστε στα δημοσιεύματα, δεν είναι μια οποιαδήποτε χώρα. Είναι μια σημαντική μεσαία πυρηνική δύναμη, στρατηγικός εταίρος και των ΗΠΑ και της Κίνας, με πολύ μεγάλο ρόλο στις υποθέσεις και της Νότιας Ασίας και του μουσουλμανικού κόσμου ευρύτερα.

Έχουμε επανειλημμένως αναφερθεί στη σημασία της Κύπρου για την Ελλάδα και αντιστρόφως. Ούτε η Κύπρος, ούτε η Ελλάδα μπορούν να επιβιώσουν αν χαθεί η μία ή η άλλη. Όλες οι μεγάλες τραγωδίες του ελληνισμού κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, περιλαμβανομένης της Δικτατορίας στην Ελλάδα και της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο προκλήθηκαν όταν έσπασε η αλληλεγγύη και η συναντίληψη Αθήνας και Λευκωσίας. Αν αύριο διαλυθεί το κυπριακό κράτος, αν δηλαδή οι Έλληνες της Κύπρου χάσουν την διεθνώς αναγνωρισμένη σήμερα κρατική υπόσταση υπό την οποία ζουν, και τεθούν υπό την εξουσία τρίτων δυνάμεων, αφενός θα ανοίξει ο δρόμος για να χαθεί οριστικά ο ελληνισμός της Κύπρου, αφετέρου θα καταστεί η Αθήνα ακόμα περισσότερο όμηρος των δυνάμεων που θα ελέγξουν το νησί, και στο χέρι των οποίων θα είναι η ασφάλεια των Ελληνοκυπρίων.

Δεν είναι δυνατόν να γίνουν τέτοιες αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους τη στιγμή που υποτίθεται ότι υπάρχει άτυπο μορατόριουμ με την Τουρκία. Τίθεται άμεσα το ερώτημα, τι στο καλό έχουν συμφωνήσει οι κ.κ. Μητσοτάκης και Δένδιας με την Άγκυρα; Ειρήνη στο Αιγαίο και “πόλεμο” στην Κύπρο; (*)


“Διασπάστε τους Έλληνες”

Η επιδίωξη απόσπασης της Κύπρου από την Ελλάδα και της Ελλάδας από την Κύπρο, η καταστροφή όλων των δεσμών μεταξύ τους, αποτελεί κεντρικό στοιχείο της πάγιας πολιτικής του βρετανικού και στη συνέχεια του αμερικανικού Imperium και των συμμάχων του, που επεδιώχθη με κάθε δυνατό μέσο από την εποχή της κατάκτησης της Κύπρου από τους Βρετανούς, περιλαμβανομένων των πογκρόμ των Ελλήνων της Πόλης, πραξικοπημάτων και δικτατοριών.

Γιατί γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου, νήσου με κορυφαία, παγκόσμια στρατηγική σημασία (ιδίως για τις ΗΠΑ, τη Βρετανία, το ΝΑΤΟ και, last but not least, το Ισραήλ), αν η Κύπρος διατηρήσει τους δεσμούς της με την Ελλάδα και τον εθνικό της χαρακτήρα (αλλά και γιατί η Ελλάδα χωρίς την Κύπρο είναι έρμαιο των βουλήσεών τους).

Αναγνωρίσεις του ψευδοκράτους ή άλλες μείζονες ενέργειες ανατροπής των στρατηγικών δεδομένων στην Κύπρο θα θέσουν την Ελλάδα προ του διλήμματος είτε να διακόψει κακήν κακώς τα “μορατόριουμ” και να πάει σε κρίση, είτε να “κάνει τον χαζό” και να αφήσει χωρίς έμπρακτη, σοβαρή αλληλεγγύη την Κύπρο, διευρύνοντας ένα όλο και επικίνδυνο χάσμα μεταξύ των δύο χωρών.

Το σπάσιμο του άξονα Ελλάδας – Κύπρου, μπορεί να οδηγήσει, με τα σημερινά, αν και πολύ ρευστά δεδομένα, σε ακόμα μεγαλύτερη εξάρτηση της Ελλάδας από μία τάση του δυτικού συστήματος, αυτή που συσπειρώνεται γύρω από τον Μπάιντεν και σε μεγαλύτερη εξάρτηση της Κύπρου από την αντίπαλη τάση τύπου Νετανιάχου εντός πάλι του συστήματος. ‘Όπως συχνά συνέβη στην ιστορία μας, οι διαμάχες των πόλων διεθνούς και δυτικής ισχύος θα γίνουν συγκρούσεις στο εσωτερικό του ελληνισμού (συμβαίνει μονίμως, από τον εμφύλιο κατά την Επανάσταση του ’21, καθ’ όλο τον 19ο αιώνα, με τον Διχασμό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τον εμφύλιο μετά το 1945, με τη διαρκή και ένοπλη σύγκρουση Αθήνας και Λευκωσίας κατά τη διάρκεια της επταετούς χούντας).

Για όλους τους παραπάνω λόγους δεν συνιστά μόνο μείζονα εθνική ανάγκη να αποτραπούν οι αναγνωρίσεις ΤΩΡΑ, που είναι ακόμα δυνατό, αλλά και ζωτική ανάγκη της ίδιας της κυβέρνησης. Αν δεν ενεργήσει τα δέοντα θα βρεθεί και η ίδια σε μια κρίση που είναι εξαιρετικά αμφίβολο να μπορέσει να την διαχειριστεί. Και δεν θα είναι η μόνη που θα χρειαστεί να αντιμετωπίσει.

Τους Έλληνες πολιτικούς τους απασχολεί πάρα πολύ ο ανταγωνισμός μεταξύ τους για την εξουσία επί της χώρας, όχι η πιθανότητα “πολτοποίησης” ενός πολιτικού και κρατικού συστήματος από την αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων, ή η πιθανότητα να μην υπάρχει η χώρα που θέλουν να κυβερνάνε.

Δεν γνωρίζουμε βέβαια, πρέπει να ομολογήσουμε, και τι ενδεχομένως έχει συζητηθεί στο παρασκήνιο μεταξύ Λευκωσίας, Αθήνας και Άγκυρας, αναφορικά με τα δύο κράτη στην Κύπρο και γιατί ο Ερντογάν κατηγόρησε πρόσφατα την Κύπρο ότι κοροϊδεύει.


Είναι ακόμα εφικτή η αποτροπή των αναγνωρίσεων!

Ενώπιον ενός τόσο σοβαρού κινδύνου όπως αυτός που περιγράψαμε, η Ελλάδα και η Κύπρος έχουν όπλα που μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή.

Πρώτον, ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Δένδιας πρέπει να εξηγήσουν στην ‘Αγκυρα ότι το άτυπο μορατόριουμ πρέπει να περιλάβει και μείζονες επιθετικές κινήσεις στην Κύπρο, όπως οι αναγνωρίσεις, αλλιώς δεν έχει νόημα. Αν δεν το πράξουν ένα μόνο μπορεί να σημαίνει, ότι έχουν δώσει στην Άγκυρα “carte blanche”, “ελευθέρας” για την Κύπρο. Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Τέτοια πολιτική θα έχει όλες τις συνέπειες που προαναφέραμε και, επιπλέον, μπορεί να οδηγήσει πιθανώς στο τέλος και σε νέο, πιο επικίνδυνο γύρω ελληνοτουρκικής κρίσης.

Δεύτερο, Ελλάδα και Κύπρος πρέπει από κοινού, δεδομένου μάλιστα ότι η Ελλάδα είναι και εγγυήτρια δύναμη, έχει δηλαδή, εκτός από συμφέρον, και υποχρέωση να υπερασπίζεται την Κυπριακή Δημοκρατία, να εξηγήσουν προς τις τυχόν προβληματιζόμενες για αναγνώριση του ψευδοκράτους χώρες ότι, αν το πράξουν, με πολύ μεγάλη τους λύπη θα είναι υποχρεωμένες να διακόψουν τις διπλωματικές και άλλες σχέσεις Ελλάδας και Κύπρου με αυτά τα κράτη και, επιπλέον, οποιαδήποτε συνεργασία με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ θα συναντήσει το βέτο τους (της Ελλάδας στην περίπτωση του ΝΑΤΟ). Την ίδια ενημέρωση πρέπει να κάνουν από τώρα προς τα πέντε μόνιμα μέλη του ΣΑ του ΟΗΕ, τη Γερμανία και την ΕΕ.

Ειδικά προς το Πακιστάν, ο κ. Δένδιας καλό θα ήταν να εξηγήσει επίσης ότι η ανάπτυξη στενών σχέσεων με την Ινδία δεν συνιστά προσχώρηση της Ελλάδας σε αντι-ισλαμικό άξονα που στρέφεται ευθέως εναντίον του. Η Ινδία, όχι το Πακιστάν, άρχισε την επίθεση στη νότιο Ασία, καταργώντας το καθεστώς του Κασμίρ, βασικό στοιχείο σταθερότητας στη Νότιο Ασία. Είπαμε. Να κάνουμε τα χατήρια στους «φίλους» μας, όχι όμως να προκαλέσουμε και την εχθρότητα όλης της υπόλοιπης (και είναι πάρα πολλή) ανθρωπότητας εναντίον μας, για λόγους που δεν μας αφορούν και συχνά, όπως στις περιπτώσεις της Αρμενίας, του Κοσόβου και της Ουκρανίας πλήττουν ευθέως μείζονα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. (**)

Η δική μας εκτίμηση είναι ότι, αν εξηγήσουν τώρα με σαφήνεια και κατηγορηματικά το τι θα κάνουν, δεν θα υπάρξουν αναγνωρίσεις, γιατί τα υποψήφια προς αναγνώριση κράτη μπορεί να θέλουν να κάνουν το χατίρι της Άγκυρας, όχι όμως και να καταβάλουν σοβαρό κόστος. Ούτε οι σημερινές κυβερνήσεις ΗΠΑ και Γερμανίας θέλουν τέτοιες εξελίξεις. Αρκεί βέβαια να πείσουν οι ιθύνοντες Αθήνας και Λευκωσίας ότι αυτά δεν είναι λόγια του αέρα και ότι υπαγορεύονται από την ανάγκη υπεράσπισης ζωτικών εθνικών συμφερόντων της Ελλάδας και της Κύπρου. Οι Αμερικανοί αντιλαμβάνονται πολύ καλά αυτό το επιχείρημα, αρκεί να τους το πει βέβαια κάποιος και με τρόπο που να τον πάρουν στα σοβαρά.

Όμως αν αυτές οι ενέργειες δεν γίνουν τώρα, άμεσα, μετά θα είναι πολύ δυσκολότερα όλα. Το ίδιο συνέβη και το 1992, με την αναγνώριση της Δημοκρατίας της Μακεδονίας από τη Ρωσία. ‘Όταν έγινε σηκώθηκε τεράστια κατακραυγή στην Ελλάδα και έσπευσε να επισκεφθεί τη Μόσχα κατεπειγόντως ο τότε Υπουργός Εξωτερικών Μιχάλης Παπακωνσταντίνου. Οι Ρώσοι τον ακούσανε με ενδιαφέρον, του είπαν όμως ότι πρώτη φορά η Αθήνα τους εξήγησε τη θέση της στο μακεδονικό και δεν μπορεί το κράτος τους, για λόγους αυτοσεβασμού πλέον, να αλλάξει την απόφασή που ήδη είχε πάρει.

Γι’ αυτό πρέπει να δράσουν άμεσα και αποφασιστικά οι κυβερνήσεις Αθηνών και Λευκωσίας.

Θεωρούμε εντελώς αδιανόητη την περίπτωση να υπάρχουν δυνάμεις στην Ελλάδα και στην Κύπρο, που, ενδόμυχα, να εκτιμούν ότι μια τέτοια εξέλιξη αναγνωρίσεων του ψευδοκράτους μπορεί να ευνοεί τυχόν δικά τους σχέδια.

(*) Ο γράφων είναι αντίθετος με την εξαιρετικά επικίνδυνη πολιτική της κλιμάκωσης με την Τουρκία, που επέβαλε στην Ελλάδα και την Κύπρο ο εξτρεμιστικός πυρήνας του διεθνούς συστήματος μαζί με τις αμερικανικές πετρελαϊκές εταιρείες. Δεν θεωρούμε ότι υπάρχει η παραμικρή δυνατότητα βελτίωσης της κατάστασης με την Τουρκία, ούτε συντρέχει σήμερα οποιαδήποτε δυνατότητα επίλυσης των ελληνοτουρκικών διαφορών, στο Αιγαίο και την Κύπρο, ενώ ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος μιας καταστροφικής και για τις δύο χώρες σύγκρουσης. Η καλύτερη λύση για την Ελλάδα, την Κύπρο, αλλά και την ίδια την Τουρκία, είναι μακράν η διατήρηση του στάτους κβο.

Γι’ αυτό και υποδεχτήκαμε μάλλον θετικά την άμβλυνση της έντασης και τη φιλολογία περί ήρεμου θέρους. Υπό δύο προϋποθέσεις όμως: πρώτον ότι οφείλει το όποιο “μορατόριουμ” να καλύπτει όλο το “μέτωπο” της ελληνοτουρκικής αντιπαράθεσης, από τον Έβρο έως την Αμμόχωστο. Διότι μπορεί ο Υπουργός Εξωτερικών να χρησιμοποίησε την έκφραση “για τη δική μου χώρα” σε μια πρόσφατη συνέντευξη, όμως για τη δική του χώρα το κυπριακό είναι απολύτως ζωτικό συμφέρον. Το αυτό σημειωτέον ισχύει και για το σημερινό κυπριακό πολιτικό προσωπικό που δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται τη σημασία του άξονα Αθήνα – Λευκωσία και Λευκωσία – Αθήνα ως συνθήκης εκ των ουκ άνευ για την επιβίωση της ίδιας της Κύπρου και ενίοτε δίνει την εντύπωση ότι ψάχνει διαρκώς τρόπο να «πουλήσει» το κυπριακό κράτος μαζί με τους κατοίκους του.

Δεύτερο, ότι δεν συνεπάγεται τέτοιο μορατόριουμ απαράδεκτες αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο και του δικαιώματος άμυνας των νησιών. Δεν είναι δυνατόν Ελλάδα και Κύπρος να ταλαντεύονται διαρκώς μεταξύ του σεναρίου όσων θέλουν να τις χρησιμοποιήσουν – εις βάρος τους – εναντίον της Τουρκίας και του σεναρίου που θέλει ελληνικές παραχωρήσεις στο Αιγαίο, τη Θράκη και την Κύπρο, ως τμήμα ενός new deal Δύσης και Τουρκίας. Ενίοτε μάλιστα εφαρμόζοντας, κατά τρόπο εντελώς ασυνάρτητο, τμήματα και των δύο “σεναρίων”.

(**) Να προσθέσουμε ότι δεν αντιλαμβανόμαστε επίσης πολύ καλά για ποιο λόγο έγιναν οι πρόσφατες ανακοινώσεις περί επιστροφής των δυτικών πολυεθνικών στην κυπριακή ΑΟΖ, τις οποίες ακολούθησε η εκχώρηση νέων οικοπέδων στην Αν. Μεσόγειο από την τουρκική εταιρεία πετρελαίων. Τόσο ευχαριστημένοι είναι οι ιθύνοντες στη Λευκωσία από τον έως τώρα απολογισμό των πετρελαϊκών τους περιπετειών, που χρειάζονται ακόμα ένα γύρο αντιπαραθέσεων;


Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)