Articles by "ΝΑΤΟ"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΝΑΤΟ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ο ακροδεξιός πολιτικός που σάρωσε στον πρώτο γύρο των εκλογών στη Ρουμανία, οι κατηγορίες για ρωσική παρέμβαση και μία ιστορική δικαστική απόφαση οδήγησαν τη χώρα σε μία πολιτική κρίση.


Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας ακύρωσε τον πρώτο γύρο της προεδρικής εκλογικής διαδικασίας του 2024, την οποία είχε κερδίσει ο υποψήφιος της ακροδεξιάς και υπερεθνικιστής Κάλιν Γκεοργκέσκου με μικρή διαφορά, εν μέσω κατηγοριών για ρωσική παρέμβαση.

Η απόφαση του δικαστηρίου να ακυρώσει τις προεδρικές εκλογές στη Ρουμανία προκάλεσε πολιτική αναταραχή στη χώρα, με το μέλλον να παραμένει αβέβαιο.

Τι ακριβώς έχει συμβεί

Αυτή την Κυριακή, οι Ρουμάνοι θα καλούνταν να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών για να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο της χώρας. Είχαν δύο υποψηφίους να διαλέξουν: την κεντροδεξιά δήμαρχο μικρής πόλης, Έλενα Λασκόνι, και τον Καλίν Γκεοργκέσκου, έναν ανεξάρτητο ακροδεξιό υποψήφιο που βρέθηκε από την αφάνεια στην πρώτη θέση στον πρώτο γύρο των εκλογών της 24ης Νοεμβρίου.

Ωστόσο, την Παρασκευή, το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας αποφάσισε να ακυρώσει τον πρώτο γύρο των εκλογών. Αυτή η ιστορική απόφαση του δικαστηρίου εκδόθηκε μόλις λίγες ημέρες μετά τις ανησυχίες για ξένη παρέμβαση στις εκλογές, έπειτα από την αποκάλυψη εγγράφων από το ανώτατο συμβούλιο ασφαλείας της Ρουμανίας τα οποία παρείχαν αποδείξεις για «επιθετικές υβριδικές ρωσικές επιθέσεις».

Ο νυν πρόεδρος Κλάους Γιοχάνις αναγκάστηκε να παρατείνει τη θητεία του, οι πολιτικοί υποψήφιοι προσπαθούν να ανασυγκροτηθούν και να επαναλάβουν τις ακριβές εκστρατείες τους, ενώ εκατομμύρια ψηφοφόροι αναρωτιούνται αν μπορούν να εμπιστευτούν γενικά τη διαδικασία καθόλου.

Μέχρι και σήμερα δεν έχει καθοριστεί ακόμη ημερομηνία για τις νέες εκλογές ενώ ο Γκεοργκέσκου έκανε λόγο – όπως ήταν αναμενόμενο – για πραξικόπημα. «Είναι απλώς ένα οργανωμένο πραξικόπημα (…) Η δημοκρατία μας κινδυνεύει» ανέφερε χαρακτηριστικά σε βιντεοσκοπημένο μήνυμά του ο 62χρονος, πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του δημοσίου.

Πώς φτάσαμε ως εδώ

Όπως περιγράφει σε ανάλυσή του το POLITICO, πριν από μόλις έναν μήνα, ο Γκεοργκέσκου ήταν σχεδόν άγνωστος στη χώρα του, χωρίς να έχει την υποστήριξη κάποιου κόμματος και διατηρούσε χαμηλό προφίλ στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης.

Ωστόσο, λίγο πριν τον πρώτο γύρο των εκλογών στις 24 Νοεμβρίου όλα άλλαξαν. Περίπου 25.000 λογαριασμοί TikTok υποστηρικτών του Γκεοργκέσκου ενεργοποιήθηκαν μαζικά, σε μια συντονισμένη προσπάθεια να επηρεαστεί το εκλογικό αποτέλεσμα υπέρ του. Ο πρόεδρος Γιοχάνις έλαβε αποδείξεις από τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών, σύμφωνα με τις οποίες φαινόταν ότι τόσο κρατικοί όσο και μη κρατικοί παράγοντες είχαν εμπλακεί στις εκλογές, με τη Ρωσία να φέρεται ως υπεύθυνη για μια σειρά επιθετικών υβριδικών επιθέσεων. Η Αμερική από την πλευρά της επικύρωσε τα ευρήματα της ρωσικής εμπλοκής.

Βασισμένος στις πληροφορίες αυτές, ο Γιοχάνις αποχαρακτήρισε απόρρητα έγγραφα που ανέφεραν ότι ο Γκεοργκέσκου είχε αθέμιτα ωφεληθεί από εκτεταμένη προεκλογική προώθηση σε περιόδους κατά τις οποίες η προεκλογική εκστρατεία ήταν απαγορευμένη. Τα έγγραφα ανέφεραν ότι η εκστρατεία του είχε λάβει ξένη οικονομική υποστήριξη, παρά το γεγονός ότι ο ίδιος δήλωνε ότι δεν είχε ξοδέψει τίποτα για αυτήν.

Το Συνταγματικό Δικαστήριο πλημμύρισε από αιτήματα για την ακύρωση των εκλογών και την Παρασκευή το απόγευμα, το δικαστήριο συμφώνησε.

Η πληροφορία «ότι αυτή η εκστρατεία υποστηρίχθηκε παράνομα από το εξωτερικό» οδήγησε τον Γιοχάνις στο συμπέρασμα ότι «πρόκειται για θέμα εθνικής ασφάλειας», δήλωσε ο πρόεδρος σε τηλεοπτική του ομιλία την Παρασκευή το βράδυ.

Τι διακυβεύεται;

Στο εσωτερικό της Ρουμανίας, αυτές οι εκλογές λογίζονται ως μια μάχη ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση, αποσαφηνίζει το POLITICO στην ανάλυσή του.

Η φιλοευρωπαϊκή Έλενα Λασκόνι είχε τη στήριξη των παραδοσιακών κεντρώων κομμάτων, ενώ ο Καλίν Γκεοργκέσκου υποστηριζόταν από τρεις ακροδεξιές ομάδες, δύο από τις οποίες έχουν εισέλθει πρόσφατα στο κοινοβούλιο. Οι θέσεις του για το ΝΑΤΟ και την ΕΕ – καθώς έχει ασκήσει έντονη κριτική στη συμμετοχή της Ρουμανίας και στα δύο – ενίσχυσαν τους φόβους ότι θα διέκοπτε τις διεθνείς συμμαχίες της χώρας και θα στρεφόταν προς τη Μόσχα. Είχε επαινέσει μάλιστα τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν ως ηγέτη και πατριώτη και είχε υποσχεθεί να σταματήσει όλη την ρουμανική βοήθεια προς την Ουκρανία – σε μια κρίσιμη στιγμή για το Κίεβο.

Παρόλα αυτά, εκατομμύρια Ρουμάνοι έλκονταν από την παραδοσιακή εκστρατεία του Γκεοργκέσκου και ήταν έτοιμοι να τον ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο της Κυριακής απέναντι στην Λασκόνι. Στον πρώτο γύρο, απέσπασε πάνω από 2,1 εκατομμύρια ψήφους, ανταγωνιζόμενος επτά άλλους κυριότερους υποψηφίους, προβάλλοντας τις πεποιθήσεις του για τις “παραδοσιακές οικογένειες” και την Ορθόδοξη πίστη του.

Ο Γκεοργκέσκου τώρα ισχυρίζεται ότι είναι θύμα μιας συνωμοσίας από την πολιτική ελίτ για να τον κρατήσει μακριά από την εξουσία και να ανατρέψει τη λαϊκή βούληση, συγκρίνοντας τη μεταχείρισή του με αυτήν του Ντόναλντ Τραμπ από το “κατεστημένο” στις ΗΠΑ.

Ο κίνδυνος που ελλοχεύει μετά την απόφαση του δικαστηρίου είναι οι Ρουμάνοι ψηφοφόροι να χάσουν την εμπιστοσύνη τους στο πολιτικό σύστημα της χώρας. Ακόμα και η Λασκόνι εμφανίστηκε σε βίντεο να δηλώνει πως «η ψηφοφορία θα έπρεπε να πραγματοποιηθεί» και να καταδικάζει μια «παράνομη απόφαση» ενός «ρουμανικού κράτους που περιφρονεί τη δημοκρατία» και «οδηγεί τη χώρα στην αναρχία».

Τι θα συμβεί στη συνέχεια;

Ο Γκεοργκέσκου δήλωσε ότι θα καταθέσει προσφυγή στο Ανώτατο Δικαστήριο της Ρουμανίας, αλλά δεν υπάρχει σαφής νομικός δρόμος για την ανατροπή της απόφασης του Συνταγματικού Δικαστηρίου. Παράλληλα, δεν έχει αποσαφηνίσει αν σκοπεύει να θέσει ξανά υποψηφιότητα στις επαναληπτικές εκλογές.

Επίσης, υπάρχουν επίσης εκκλήσεις προς το Συνταγματικό Δικαστήριο να ακυρώσει τις κοινοβουλευτικές εκλογές, οι οποίες πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των δύο γύρων των προεδρικών εκλογών. Ορισμένα κόμματα υποδεικνύουν το γεγονός ότι η ψηφοφορία πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των ίδιων υβριδικών επιθέσεων που προκάλεσαν την ακύρωση της απόφασης την Παρασκευή.

Εν τω μεταξύ σήμερα, οι ερευνητές της εισαγγελίας και της αστυνομίας στη Ρουμανία διεξάγουν έρευνες, την επομένη της ακύρωσης από το Συνταγματικό Δικαστήριο των προεδρικών εκλογών με φόντο υποψίες για ρωσική ανάμιξη υπέρ του υποψηφίου της άκρας δεξιάς.

«Τρία σπίτια της πόλης Μπράσοβ» στην κεντρική Ρουμανία αποτελούν στόχους ερευνών «στην υπόθεση που συνδέεται με τα αδικήματα της διαφθοράς ψηφοφόρων, του ξεπλύματος χρημάτων και της παραποίησης δεδομένων πληροφορικής», ανέφεραν σε ανακοίνωσή τους οι εισαγγελείς, σύμφωνα με το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Οι εισαγγελείς έχουν επίσης υποψίες για παραβίαση του νόμου αναφορικά με την απαγόρευση οργανώσεων και συμβόλων φασιστικής, ρατσιστικής και ξενοφοβικής φύσης.

Η επιχείρηση έχει κυρίως στόχο πρόσωπο «που πιθανόν εμπλέκεται στην παράνομη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας ενός υποψηφίου για την προεδρία», διευκρινίζει η εισαγγελία, χωρίς να κατονομάζει τον εθνικιστή υποψήφιο Καλίν Γκεοργκέσκου.

Η έρευνα άρχισε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα μετά τον αποχαρακτηρισμό εγγράφων των υπηρεσιών πληροφοριών με κατηγορίες για το ρόλο του TikTok στην προεκλογική εκστρατεία, με τη Ρωσία στο στόχαστρο.



πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Πέπε Εσκομπάρ

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης και αλληλένδετης επιχείρησης.

Το χρονοδιάγραμμα λέει την ιστορία.

18 Νοεμβρίου: Ο Ronen Bar, επικεφαλής της ισραηλινής Shin Bet, συναντά τους επικεφαλής της MIT, της τουρκικής υπηρεσίας πληροφοριών.

25 Νοεμβρίου: Ο Μαρκ Ρούτε, επικεφαλής του ΝΑΤΟ, συναντά τον Τούρκο Σουλτάνο Ερντογάν.

26 Νοεμβρίου: Σαλαφιστές-τζιχαντιστές που συγκεντρώθηκαν από τη Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ (HTS), πρώην Μέτωπο αλ Νούσρα, με την υποστήριξη των τουρκικών υπηρεσιών πληροφοριών, καθώς και από έναν μεγάλο συνασπισμό τζιχαντιστών προς μίσθωση, εξαπολύουν μια εκθαμβωτική επίθεση κατά του Χαλεπίου.

Η επίθεση των Τζιχαντιστών για ενοικίαση έχει τις ρίζες της στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Εδώ κρύβονταν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές, σύμφωνα με τη στρατηγική Δαμασκού-Μόσχας του 2020 –η αποτυχία της οποίας είναι πλέον αποδεδειγμένη– την οποία η Τουρκία έπρεπε να αποδεχθεί απρόθυμα. Το στρατό των Τζιχαντιστών προς ενοικίαση αποτελείται από δεκάδες μισθοφόρους που πέρασαν τα σύνορα από –όπου αλλού– Τουρκία: Ουιγούροι, Ουζμπέκοι, Τατζίκοι, Ουκρανοί, ακόμη και εισαγωγές του ISIS.

Ο εκπρόσωπος του ιρανικού υπουργείου Εξωτερικών Esmail Baghaei επιβεβαίωσε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι η επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών συντονίστηκε από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ.

Ο Μπαγκάι δεν ανέφερε την Τουρκία, αν και τόνισε ότι η τρομοκρατική επίθεση σημειώθηκε αμέσως μετά τη συμφωνία του Ισραήλ σε κατάπαυση του πυρός με τη Χεζμπολάχ –ήδη παραβιάστηκε από το Τελ Αβίβ δεκάδες φορές– και αφού ο Νετανιάχου κατηγόρησε δημόσια τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ ότι «παίζει με τη φωτιά». επιτρέποντας τη διέλευση σύγχρονων ιρανικών πυραύλων και στρατιωτικού εξοπλισμού μέσω της Συρίας στη Χεζμπολάχ.

Λίγο πριν την κατάπαυση του πυρός, το Τελ Αβίβ κατέστρεψε σχεδόν όλες τις γραμμές επικοινωνίας μεταξύ Συρίας και Λιβάνου. Στη συνέχεια, ο Νετανιάχου τόνισε ότι το επίκεντρο είναι πλέον «η ιρανική απειλή», απαραίτητη για το σπάσιμο του Άξονα της Αντίστασης.

Σύμφωνα με μια πηγή στις συριακές ειδικές υπηρεσίες που μίλησε στο RIA Novosti , οι Ουκρανοί σύμβουλοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην κατάληψη του Χαλεπίου παρέχοντας drones και αμερικανικά συστήματα δορυφορικής πλοήγησης και ηλεκτρονικού πολέμου και μαθαίνοντας για Σύρους συνεργάτες και πράκτορες του Ισλαμικού Τουρκεστάν. Κόμμα για να το χρησιμοποιήσετε.

Οι επικοινωνίες του Συριακού Αραβικού Στρατού (SAA) μπλοκαρίστηκαν εντελώς από αυτά τα συστήματα ηλεκτρονικού πολέμου: « Ομάδες επίθεσης και drones εξοπλίστηκαν με κρυπτογραφημένες συσκευές GPS και έκαναν εκτεταμένη χρήση τεχνητής νοημοσύνης, έτσι ώστε η χρήση και η πλοήγηση drones επίθεσης και drones καμικάζι πραγματοποιήθηκε σε μεγάλες αποστάσεις .

Ο μηχανισμός τέθηκε σε εφαρμογή πριν από αρκετούς μήνες. Το Κίεβο έκλεισε μια άμεση συμφωνία με σαλαφιστές-τζιχαντιστές: drones σε αντάλλαγμα για παρτίδες τακφίρι που θα χρησιμοποιηθούν ως όπλα κατά της Ρωσίας στον πόλεμο πληρεξουσίων ΗΠΑ-ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Τι πραγματικά κάνει η Τουρκία;

Ο πρακτικός ρόλος της Τουρκίας στην επίθεση σαλαφιστών-τζιχαντιστών στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν δεν θα μπορούσε να είναι πιο σκοτεινός.

Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν, ο οποίος είναι επίσης πρώην επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών, αρνήθηκε κάθε τουρκικό ρόλο. Κανείς – εκτός από τη σφαίρα του ΝΑΤΟ – δεν το πιστεύει αυτό. Κανένας σαλαφιστής-τζιχαντιστής από τη βορειοδυτική Συρία δεν μπορεί να ανάψει ένα σπίρτο χωρίς το πράσινο φως από τις τουρκικές υπηρεσίες πληροφοριών, γιατί το σύστημα της Άγκυρας τους χρηματοδοτεί και τους εξοπλίζει.

Η επίσημη γραμμή της Τουρκίας είναι να υποστηρίξει τη συριακή «αντιπολίτευση» –σαλαφιστές-τζιχαντιστές– στο σύνολό της, ενώ αποδοκιμάζει ελαφρώς την επίθεση στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν. Για άλλη μια φορά, αυτό είναι ένα κλασικό εξώφυλλο. Ωστόσο, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι η Άγκυρα μπορεί να έχει μόλις θάψει τη διαδικασία της Αστάνα – προδίδοντας τους πολιτικούς της εταίρους Ρωσία και Ιράν.

Ο Ερντογάν και ο Χακάν Φιντάν, μέχρι στιγμής, δεν έχουν καταφέρει να εξηγήσουν σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή –καθώς και στον παγκόσμιο Νότο– πώς θα μπορούσε να είχε στηθεί αυτή η εξελιγμένη επιχείρηση τζιχαντιστών για ενοικίαση από τις Ηνωμένες Πολιτείες/Ισραήλ χωρίς η Τουρκία να έχει το παραμικρό γνώση του.

Και σε περίπτωση που πρόκειται για παγίδα, η Άγκυρα απλά δεν έχει την κυριαρχία να την καταγγείλει.

Αυτό που δείχνουν ξεκάθαρα τα γεγονότα είναι ότι ένα νέο μέτωπο έχει ανοίξει de facto εναντίον του Ιράν. ΗΠΑ/Ισραήλ «Διαίρει και βασίλευε» έχει τη δυνατότητα να διαλύσει τελείως τη συνεννόηση Τεχεράνης-Άγκυρας. και βασικοί ρωσικοί πόροι - κυρίως η αεροδιαστημική - θα πρέπει να εκτραπούν από την Ουκρανία για να στηρίξουν τη Δαμασκό.

Δεν υπάρχει μυστήριο: εδώ και χρόνια, η Άγκυρα πεθαίνει για να ελέγξει το Χαλέπι – έστω και έμμεσα, για να το «σταθεροποιήσει» για επαγγελματικούς λόγους (προς όφελος των τουρκικών εταιρειών) και επίσης για να επιτρέψει την επιστροφή μεγάλου αριθμού σχετικά πλούσιων προσφύγων από το Χαλέπι αυτή τη στιγμή. στην Τουρκία. Ταυτόχρονα, η κατάληψη του Χαλεπίου είναι και ένα αμερικανικό εγχείρημα: στην προκειμένη περίπτωση, πρόκειται για σοβαρή υπονόμευση του Άξονα της Αντίστασης προς όφελος του Τελ Αβίβ.

Ένα άλλο νέο χαρακτηριστικό: ο Σουλτάνος ​​Ερντογάν –πλέον εταίρος των BRICS– βρίσκεται για άλλη μια φορά στην καυτή έδρα. Χειρότερα: απέναντι σε δύο βασικά μέλη των BRICS. Η Μόσχα και η Τεχεράνη αναμένουν λεπτομερείς εξηγήσεις.

Δεν υπάρχει τίποτα που μισεί ο Πούτιν περισσότερο από την καθαρή προδοσία.

Ο Ερντογάν πήρε την πρωτοβουλία να τηλεφωνήσει στον Πούτιν – εισάγοντας ένα νέο στοιχείο: εστίασε στις οικονομικές σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Μετά το τσουνάμι των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, η Τουρκία έγινε η βασική και προνομιακή γέφυρα μεταξύ Μόσχας και Δύσης. Επιπλέον, οι ρωσικές επενδύσεις στην Τουρκία είναι σημαντικές: φυσικό αέριο, πυρηνική ενέργεια, εισαγωγές τροφίμων. Οι δύο ηθοποιοί πάντα προσέγγιζαν τον πόλεμο στη Συρία από τη σκοπιά της γεωοικονομίας.


Πλήθη τζιχαντιστών ασύστολα

Στο μεταξύ, τα γεγονότα είναι και πάλι αμείλικτα. Το HTS, το πρώην Μέτωπο Al-Nusra, μπορεί να μην είναι το ISIS αυστηρά. μάλλον είναι τουρκικό ISIS. Ο διοικητής Abu Mohammed al-Joulani, de facto εμίρης αυτής της μετονομαζόμενης ομάδας, εγκατέλειψε όλες τις παραλλαγές της Αλ Κάιντα και του ISIS για να σχηματίσει το HTS. Είναι επικεφαλής μιας ολόκληρης σύνθεσης Τζιχαντιστών προς μίσθωση, κυρίως από το Heartland. Και είναι αγαπημένος του τουρκικού MIT. Λοιπόν, αγαπημένη του Ισραήλ και του ΝΑΤΟ.

Η CIA/Πεντάγωνο, το καθένα λειτουργώντας το δικό του δίκτυο, εξόπλισε 21 από τους 28 Συριακούς Σαλαφίτες και άλλες πολιτοφυλακές που οργανώθηκαν από την MIT της Τουρκίας σε ένα είδος μισθοφόρου «εθνικού στρατού» στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν, σύμφωνα με την τουρκική οργάνωση SETA.

Ο Σύρος αναλυτής Kevork Almassian έδειξε πώς οι παροιμιώδεις «πρώην Ισραηλινοί αξιωματούχοι» παραδέχθηκαν ότι παρείχαν στη συμμορία του Greater Idlibistan κεφάλαια, όπλα, πυρομαχικά και ακόμη και ιατρική περίθαλψη.

Ο πρώην συνταγματάρχης του ισραηλινού στρατού Mordechai Kedar παραδέχτηκε ανοιχτά ότι υποστήριξε τους «αντάρτες» για «εξάλειψη του τριγώνου της Χεζμπολάχ, του Ιράν και του Άσαντ». Οι « αντάρτες », είπε, εξέφρασαν ακόμη και την επιθυμία τους « να ανοίξουν ισραηλινές πρεσβείες στη Δαμασκό και τη Βηρυτό ».

Το HTS είναι η πιο πρόσφατη ενσάρκωση ενός από τα αγαπημένα παιχνίδια της συλλογικής Δύσης: του «μετριοπαθούς επαναστάτη» (θυμάστε τον Ομπάμα/Χίλαρι;) Η πίστη είναι σχεδόν 100% στην Άγκυρα. Μισούν τους Σιίτες και τους Αλαουίτες και λειτουργούν ένα τεράστιο δίκτυο φυλακών.

Ήταν οι σαλαφιστές-τζιχαντιστές του HTS που ανάγκασαν την πλήρη παράδοση του Χαλεπίου –χωρίς μάχη– και κινηματογραφήθηκαν μπροστά στη θρυλική Ακρόπολη. Από το 2012 έως το 2016, μόνο μερικές δεκάδες στρατιώτες του Συριακού Αραβικού Στρατού κατάφεραν να υπερασπιστούν την ακρόπολη, ακόμη και όταν ήταν εντελώς περικυκλωμένοι.

Από την έναρξη του πολέμου το 2011, η Δαμασκός δεν γνώρισε ποτέ μια ήττα τόσο καταστροφική όσο η πτώση του Χαλεπίου. Το Ιράκ γνώρισε κάτι τραγικά παρόμοιο με την πτώση της Μοσούλης το 2014. Μπορεί να υποστηριχθεί ότι η απόλυτη πλειοψηφία των Σύριων είναι αντίθετη στη συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας-Ιράν του 2020, η οποία ουσιαστικά απέτρεψε την απελευθέρωση του Idlib: ένα μεγάλο στρατηγικό λάθος.

Επιδεινώνεται – γιατί το πρόβλημα ξεκίνησε ουσιαστικά το 2018, όταν οι Τούρκοι δεν βρίσκονταν καν στο Αφρίν και η απελευθέρωση της Χάμα/Ιντλίμπ διεκόπη προς όφελος της απελευθέρωσης των προαστίων της Δαμασκού. Από εκεί μεταφέρθηκαν δεκάδες χιλιάδες τζιχαντιστές στην Ιντλίμπ.

Το 2020, ήταν ήδη πολύ αργά: το Ιντλίμπ υπερασπιζόταν ο τουρκικός στρατός.

Ο Συριακός Αραβικός Στρατός, όσον αφορά την Ιντλίμπ, έχει αποδειχτεί ότι είναι μια υπνική καταστροφή. Δεν αναβάθμισαν τις άμυνές τους, δεν ενσωμάτωσαν τη χρήση drones, δεν προετοίμασαν τακτική άμυνα έναντι drones kamizake FPV και drones παρατήρησης, δεν έδωσαν σημασία σε σημειώσεις για ξένους κατασκόπους. Δεν είναι περίεργο που το στρατό των Τζιχαντιστών δεν βρήκε αντίσταση καταλαμβάνοντας το μεγαλύτερο μέρος του Χαλεπίου σε 48 ώρες.

Μετά τη συμφωνία του 2020, το Ιράν και οι φιλοϊρανικές δυνάμεις εγκατέλειψαν τη Συρία, ιδιαίτερα στις επαρχίες του Χαλεπίου και της Ιντλίμπ. Αυτοί οι τομείς μεταβιβάστηκαν στον Συριακό Αραβικό Στρατό. Όσο για τις ρωσικές εταιρείες, οι οποίες ήδη δεν ήθελαν πραγματικά να επιβληθούν κυρώσεις με το να αντιταχθούν στον δυτικό αποκλεισμό κατά της Δαμασκού, σνομπάρθηκαν από τοπικές φυλές, φυλές και οικογένειες.

Αυτή τη φορά, ήταν ξεκάθαρο εδώ και μήνες ότι το HTS ετοίμαζε επίθεση. Απεστάλησαν προειδοποιήσεις στη Δαμασκό. Όμως οι Σύροι εμπιστεύτηκαν τη συμφωνία με την Τουρκία και την αποκατάσταση των σχέσεων με τις αραβικές χώρες. Σοβαρό λάθος.

Όλα αυτά μας επιτρέπουν να αντλήσουμε τουλάχιστον δύο σημαντικά μαθήματα για τη Ρωσία. Από εδώ και πέρα, ό,τι κι αν συμβεί, η Μόσχα θα πρέπει να βασιλεύει πάνω σε αυτά τα αιμομιξικά –και διεφθαρμένα– συριακά δίκτυα για να συμβάλει πραγματικά στην υπεράσπιση της κυριαρχίας της χώρας. Και αυτό που συνέβη στην Ιντλίμπ δείχνει ότι ο πόλεμος κατά των Μπαντεριστών του Κιέβου θα πρέπει να πάει στο Δνείστερο και να μην σταματήσει στα σύνορα της Δημοκρατίας του Ντονέτσκ.


Ο πόλεμος στο δρόμο – στο σταυροδρόμι της συνδεσιμότητας

Μέχρι στιγμής, το HTS και τα στρατεύματα τζιχαντιστών δεν κάνουν πολλά λάθη. Προσπαθούν να καταλάβουν όλους τους δρόμους που τροφοδοτούν το Χαλέπι για να αναγκάσουν περαιτέρω μάχες όσο το δυνατόν πιο μακριά από την πόλη, ώστε να έχουν χρόνο να το πάρουν εντελώς.

Ο πόλεμος στη Μέση Ανατολή είναι θέμα δρόμου. Είτε με άλογα στην έρημο είτε με Toyota. Ελάχιστα ορυχεία γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης και δεν υπάρχει λάσπη όπως στην Ουκρανία. Ως εκ τούτου, ο πόλεμος στη Συρία εξελίσσεται συνεχώς – και πάντα στο δρόμο. Η HTS χρησιμοποιεί ήδη τον αυτοκινητόδρομο Μ4 από την Ιντλίμπ και προχωρά σε τομείς του κρίσιμου αυτοκινητόδρομου Μ5 που συνδέει το Χαλέπι με τη Δαμασκό.

Εν τω μεταξύ, τα στοιχεία μιας αντεπίθεσης μπαίνουν στη θέση τους. Από το Ιράκ, δεκάδες χιλιάδες Σιίτες, Γιαζίντι και Χριστιανοί πολιτοφύλακες από τη Χεζμπολάχ Καταΐμπ, την ταξιαρχία Fatemiyoun και τους Hashd al-Shaabi (οι Μονάδες Λαϊκής Κινητοποίησης, UMP, πολύ έμπειροι στον αγώνα κατά του ISIS) εισέρχονται στη Συρία στα βορειοανατολικά μέσω της διάβασης al-Bukamal.

Η 25η Μεραρχία/Δυνάμεις Τίγρης του αξιοσέβαστου διοικητή Suhail Al-Hassan, ουσιαστικά οι καλύτερες δυνάμεις της Συρίας, βρίσκονται σε κίνηση μαζί με τις φυλετικές πολιτοφυλακές.

Η Συρία είναι ένας απολύτως απαραίτητος κόμβος συνδεσιμότητας, που θυμίζει τους αρχαίους Δρόμους του Μεταξιού. Εάν ο συνδυασμός ΗΠΑ/Ισραήλ πραγματοποιήσει το αιώνιο όνειρό του για αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό, θα μπλοκάρει το κρίσιμο σημείο διέλευσης του Ιράν προς την Ανατολική Μεσόγειο.

Θα επέτρεπαν επίσης στο Κατάρ να κατασκευάσει επιτέλους έναν αγωγό για την παροχή φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω της Συρίας, ένα από τα κόλπα του Μπρεζίνσκι να αντικαταστήσει το ρωσικό φυσικό αέριο – μια περίπτωση που εξέτασα λεπτομερώς πριν από 12 χρόνια.

Η τακτική του αμερικανικού βαθέος κράτους δεν είναι ακριβώς καινούργια: προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή της Ρωσίας εστιάζοντας στη Συρία, επεκτείνοντας τη Μόσχα και εκτονώνοντας την πίεση στην Ουκρανία, λίγο πριν την υπογραφή της πολύ σοβαρής συνολικής στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ρωσίας και Ιράν.

Υπάρχουν όμως παράγοντες που περιπλέκουν τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Σαουδική Αραβία, η οποία ήταν ένθερμος υποστηρικτής της τρομοκρατίας στην αρχή του πολέμου κατά της Συρίας, άλλαξε την πολιτική της μετά την εμπλοκή της Ρωσίας το 2015. Και τώρα το Ριάντ είναι επίσης εταίρος των BRICS – ο οποίος εξακολουθεί να πεινάει. Η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα υποστηρίζουν σημαντικά τον Άσαντ ενάντια στους κολλητούς του HTS.

Η Συρία είναι απολύτως κρίσιμη για τη συνολική στρατηγική της Ρωσίας στη Μέση Ανατολή και την Αφρική. Η Δαμασκός είναι ένας βασικός σύνδεσμος μεταξύ Ρωσίας και Αφρικής, όπου η Μόσχα αναπτύσσει de facto όλη της την παγκόσμια ισχύ, όπως είδα πρόσφατα στη Νότια Αφρική , με μερικές ενδιαφέρουσες προσθήκες με τη μορφή de facto αντικυρώσεων κατά των δυτικών ολιγαρχών, των οποίων οι θέσεις σε όλη την Αφρική είναι ταρακουνήθηκε σοβαρά.

Η Ρωσία και το Ιράν, μέλη των BRICS, δεν έχουν άλλη επιλογή: πρέπει να διορθώσουν, με όλα τα απαραίτητα μέσα, την ανικανότητα που επιδεικνύουν η Δαμασκός και ο Συριακός Αραβικός Στρατός, προκειμένου να διατηρήσουν την πρόσβασή τους στην Ανατολική Μεσόγειο, τον Λίβανο, το Ιράκ και όχι μόνο. Αυτό συνεπάγεται μια πολύ σοβαρή κίνηση: η Ρωσία εκτρέπει βασικά περιουσιακά στοιχεία από τη μάχη της Novorossiya για να διατηρήσει μια σχετικά κυρίαρχη Συρία.


Υπνοβασία προς τον πρώτο πόλεμο BRICS

Επί του παρόντος, ο Συριακός Αραβικός Στρατός φαίνεται να έχει δημιουργήσει μια ακόμη εύθραυστη αμυντική γραμμή στα χωριά βόρεια της Χάμα. Ο ισχυρός στρατηγός Τζαβάντ Γκαφάρι, πρώην νούμερο δύο του στρατηγού Σουλεϊμανί, ειδικός σε όλους τους φορείς του πολέμου κατά της τρομοκρατίας, έφτασε από το Ιράν για να βοηθήσει. Επιπλέον, το 2020 ήθελε να φτάσει μέχρι την Ιντλίμπ. Αυτός είναι ο λόγος που ο Άσαντ απαίτησε να φύγει. Η Δαμασκός επέλεξε να παγώσει τον πόλεμο. Σήμερα η κατάσταση είναι τελείως διαφορετική.

Οι στρατιώτες του ΝΑΤΟ για τους τζιχαντιστές του Greater Idlibistan δεν διαθέτουν αεράμυνα. Τώρα χτυπιούνται σχεδόν ασταμάτητα από ρωσικά/συριακά μαχητικά αεροσκάφη.

Η κατάσταση στο Χαλέπι είναι δραματική. Τρομοκρατικές συμμορίες υπό την ηγεσία του HTS ελέγχουν σχεδόν ολόκληρη την Κόκκινη Ζώνη και οι λίγες περιοχές που δεν έχουν ακόμη εισβληθεί είναι υπό πολιορκία. Προχωρούν επίσης στο μέτωπο Χαλέπι-Ράκα, αλλά οι Κούρδοι, που υποστηρίζονται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, προχωρούν επίσης: αυτό σημαίνει προέλαση του ΝΑΤΟ. Στην έρημο όλα είναι παράξενα σιωπηλά.

Ο ρωσικός στρατός είχε μόνο 120 άτομα στο Χαλέπι. Όσοι επέζησαν έχουν φύγει. Τι περιμένει λοιπόν τη Ρωσία; Το καλύτερο δυνατό σενάριο μεσοπρόθεσμα θα ήταν να επικεντρωθούμε στη Λατάκια. να διδάξει τους Σύρους στρατιώτες πώς να πολεμούν με τον ρωσικό τρόπο. και να τους κατευθύνει στο πώς να απελευθερώσουν σωστά τη χώρα τους.

Το άμεσο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε τις τρομερές συνέπειες της παροχής καταφυγίου σε δεκάδες χιλιάδες τρομοκράτες στο Μεγάλο Ιντλιμπιστάν το 2020.

Το επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε πλήρως ότι εάν η Μόσχα διαπραγματευτεί ένα είδος Μινσκ-3 με το ΝΑΤΟ – κάτι που ουσιαστικά θα υποστήριζε ο Τραμπ – το Κιέβο θα γίνει Idlib 2.0. Και οι συμμορίες των Μπαντεριστών θα φροντίσουν να υπάρξει νέο – πεσμένο – Χαλέπι μέσα στη Ρωσική Ομοσπονδία.

Η Παγκόσμια Πλειοψηφία θα πρέπει να είναι σε εγρήγορση. Η επίθεση στο Greater Idiblistan είναι μέρος μιας πολύπλοκης, αλληλένδετης επιχείρησης – με το χάος να χρησιμοποιείται ως προτιμώμενο εργαλείο – με στόχο να αναποδογυρίσει τη Δυτική Ασία και να βάλει κυριολεκτικά φωτιά. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να δώσει μετάσταση στον Πρώτο Πόλεμο των BRICS.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: Strategic Culture Foundation


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Lucas Leiroz de Almeida *

Η Δύση επεμβαίνει ολοένα και περισσότερο στις εσωτερικές υποθέσεις της Γεωργίας. Σε μια προσπάθεια να αποτρέψουν την προώθηση της διπλωματικής και ειρηνικής ατζέντας του Κοινοβουλίου, οι δυτικές χώρες χρηματοδοτούν εξαιρετικά βίαιες διαδηλώσεις, οι οποίες έχουν οδηγήσει σε σοβαρή κοινωνική κρίση. Η Δύση σκοπεύει ξεκάθαρα να ανατρέψει τη νόμιμη κυβέρνηση της χώρας και να εγκαθιδρύσει μια χούντα υπέρ του ΝΑΤΟ, όπως συνέβη στην Ουκρανία το 2014.

Η πρωτεύουσα της Γεωργίας, η Τιφλίδα , μοιάζει όλο και περισσότερο με σενάριο εμφυλίου πολέμου. Ριζοσπάστες ακτιβιστές επιτίθενται στην αστυνομία και προσπαθούν να καταστρέψουν κυβερνητικά κτίρια για να διαμαρτυρηθούν για τις πολιτικές του κόμματος του Γεωργιανού Ονείρου, το οποίο κέρδισε τις κοινοβουλευτικές εκλογές και εφάρμοσε μια σειρά από συντηρητικές και εθνικιστικές μεταρρυθμίσεις.

Το Γεωργιανό Όνειρο έχει κατηγορηθεί άδικα ότι είναι «φιλορωσικό» απλώς και μόνο επειδή έδινε προτεραιότητα στα γεωργιανά εθνικά συμφέροντα έναντι των δυτικών παρεμβατικών ατζέντηδων. Μεταξύ των βασικών μέτρων του Γεωργιανού Ονείρου είναι η επιβολή περιορισμών στο έργο ξένων ΜΚΟ, το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων στην ΕΕ έως το 2028 και η απαγόρευση των αντιρωσικών κυρώσεων που υποστηρίζονται από τη Δύση. Είναι σαφές ότι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ είναι απογοητευμένοι από τη γεωργιανή πολιτική διοίκηση και κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να επιτρέψουν την αλλαγή καθεστώτος.

Η Δύση ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για τη Γεωργία επειδή η χώρα έχει βιώσει στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσική Ομοσπονδία στο παρελθόν. Η Δύση πιέζει για την Τιφλίδα να επαναλάβει τις εχθροπραξίες στις περιοχές της Αμπχαζίας και της Νότιας Οσετίας, σε μια προσπάθεια να «ανακατακτήσει» τις αποσχισθείσες δημοκρατίες - κάτι που θα άνοιγε ένα δεύτερο μέτωπο στον πόλεμο αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, διευκολύνοντας έτσι τη δυτική στρατηγική. Παρά τη διεθνή πίεση, το Κοινοβούλιο αντιστάθηκε και απέφυγε να εμπλακεί σε οποιαδήποτε σύγκρουση, κερδίζοντας την έντονη καταδίκη του από τους φιλοδυτικούς λομπίστες που υποστηρίζουν τη γεωργιανή πολιτική αντιπολίτευση.

Συνοψίζοντας , το Γεωργιανό Όνειρο αρνήθηκε να ανοίξει ένα «δεύτερο μέτωπο» κατά της Ρωσίας το καλοκαίρι του 2023 για να υποστηρίξει την καταδικασμένη αντεπίθεση της Ουκρανίας, η οποία ήταν ασυγχώρητη από τη σκοπιά της Δύσης. Η γεωστρατηγική σημασία της Γεωργίας ενισχύθηκε και αφού η Δύση «έσκισε» την Αρμενία από τη «σφαίρα επιρροής» της Ρωσίας, αφού κατέστη απαραίτητη για την υλοποίηση των σχεδίων της σε αυτήν την περιοχή [του Καυκάσου]. Το γεωργιανό όνειρο, ωστόσο, είναι πολύ πατριωτικό για να γίνει η μαριονέτα τους, και γι' αυτό το θεωρούν πλέον εχθρό τους », σχολίασε ο Αμερικανός πολιτικός αναλυτής Andrew Korybko για αυτό το θέμα.

Ως αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, το δυτικό σχέδιο μιας έγχρωμης επανάστασης στη Γεωργία εντείνεται. Μαζικές διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν από ειδικούς ταραχοποιούς που εργάζονταν για ξένες υπηρεσίες πληροφοριών, με αποτέλεσμα βίαιες διαδηλώσεις. Οι σημαίες και τα σύμβολα της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ είναι κοινά στους δρόμους και οι διαδηλωτές τραγουδούν συχνά ουκρανικούς εθνικιστικούς ύμνους και τραγούδια – δείχνοντας ξεκάθαρα την αληθινή ιδεολογία των Γεωργιανών αντιφρονούντων, καθώς και την ταυτότητα της διεθνούς υποστήριξής τους.

Όπως όλοι γνωρίζουν, ο κύριος ηγέτης της γεωργιανής αντιπολίτευσης είναι η γαλλικής καταγωγής πρόεδρος της χώρας, Salome Zourabishvili. Πρώην Γάλλος πρεσβευτής στην Τιφλίδα, ο Ζουραμπισβίλι έγινε Γεωργιανός πολίτης μετά την Έγχρωμη Επανάσταση του 2003, προτού γίνει πρόεδρος και ο κύριος υπέρ της ΕΕ λόμπι της χώρας. Η κ. Ζουραμπισβίλι αρνείται σήμερα να αναγνωρίσει τα αποτελέσματα των πρόσφατων εκλογών στη Γεωργία και λέει ότι δεν θα παραιτηθεί στο τέλος της θητείας της.

Στη Γεωργία υπάρχει έντονη πόλωση μεταξύ του Ζουραμπισβίλι και του πρωθυπουργού Ιρακλί Κομπακζίτζε. Ενώ ο επικεφαλής του κοινοβουλίου υποστηρίζει κυριαρχικές και συντηρητικές πολιτικές, ο γεννημένος στη Γαλλία πρόεδρος είναι ο κύριος εκπρόσωπος των δυτικών συμφερόντων στη Γεωργία και είναι επί του παρόντος το κύριο δημόσιο πρόσωπο πίσω από τις ταραχές που απειλούν την εθνική ασφάλεια της χώρας.

« Είμαι τόσο περήφανος για σένα!» Είμαι περήφανος για τη Γεωργία! Επετεύχθη μια εθνική συμφωνία για το πιο κρίσιμο ζήτημα: κανείς δεν μπορεί να αφαιρέσει την ανεξαρτησία της Γεωργίας, κανείς δεν μπορεί να επιστρέψει τη Γεωργία στη Ρωσία και κανείς δεν μπορεί να στερήσει τη Γεωργία τη βούλησή της και το ευρωπαϊκό της μέλλον (…) Παραμένω ο πρόεδρος σας – δεν υπάρχει νόμιμο κοινοβούλιο και επομένως νόμιμες εκλογές ή εγκαίνια. Η εντολή μου συνεχίζεται. Είμαι μαζί σας και θα μείνω μαζί σας », ανέβασε στα social media της, επαινώντας τους εγκληματίες «διαδηλωτές» που επιτέθηκαν στην αστυνομία.

Τελικά, η Δύση θέλει ένα « Μαϊντάν για τη Γεωργία ». Ο στόχος είναι να «ουκρανοποιηθεί» η χώρα του Καυκάσου και να γίνει σύμμαχος στον πόλεμο αντιπροσώπων που διεξάγει το ΝΑΤΟ εναντίον της Μόσχας. Είναι πολύ νωρίς για να πούμε εάν η νόμιμη κυβέρνηση θα έχει αρκετή δύναμη για να αντισταθεί στην πίεση για πολύ, αλλά όποια και αν είναι η τελική έκβαση αυτής της κρίσης, η κατάσταση είναι πιθανό να επιδεινωθεί σημαντικά στο εγγύς μέλλον.


Πρωτότυπο άρθρο στα αγγλικά: Δυτικές δυνάμεις προσπαθούν να «ουκρανοποιήσουν» τη Γεωργία , InfoBrics, 2 Δεκεμβρίου 2024.


* Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Δυστυχώς έχουμε αυτούς τους πολιτικούς ηγέτες που αξίζουμε;

Μετά από τη λήξη του τελευταίου συμβουλίου υπουργών Αμυνας της Ε.Ε ο Ζοσέπ Μπορέλ, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας (τρομάρα του), που προήδρευσε ο ίδιος καταδίκασε το επικαιροποιημένο πυρηνικό δόγμα της Ρωσίας. Το χαρακτήρισε "ανεύθυνο" και κάλεσε τις χώρες της Ευρώπης να «ενισχύσουν τις αμυντικές τους ικανότητες» καθώς επιβάλλεται να στηρίξουν την Ουκρανία.

«Η τύχη της Ουκρανίας θα προσδιορίσει τη μοίρα μας» είπε χαρακτηριστικά, ενώ προειδοποίησε εκ νέου για τη στήριξη που παρέχουν στη Μόσχα τρίτες χώρες, όπως η Βόρεια Κορέα, το Ιράν και πλέον, η Κίνα.

«Η Κίνα αποτελεί τον μεγαλύτερο προμηθευτή κατά 80% της Ρωσίας σε ό,τι αφορά τα διπλά προϊόντα και την τεχνολογία» συμπλήρωσε για να υπογραμμίσει ότι η Μόσχα χωρίς αυτή τη στήριξη δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τον πόλεμο.

Απέφυγε πάντως να συνδέσει τα περιστατικά με τη διακοπή λειτουργίας υποθαλάσσιου καλωδίου μεταξύ Γερμανίας και Φινλανδίας, αλλά και μεταξύ Λιθουανίας και Σουηδίας με τη Ρωσία. Και μπορεί να παραδέχθηκε ότι το ζήτημα συζητήθηκε σήμερα από τους υπουργούς Άμυνας, ωστόσο ο Μπορέλ τόνισε ότι θα ήταν «ανεύθυνο» εκ μέρους του και θα «έβαζε λάδι στη φωτιά» εάν συνέδεε τα περιστατικά αυτά με τη Μόσχα και την πρόσφατη απόφαση των ΗΠΑ να επιτρέψουν τη χρήση αμερικανικών πυραύλων από το Κίεβο για χτυπήματα εντός της Ρωσίας.

Χαρακτήρισε δε «περιορισμένη» τη χρήση καθώς αφορά μόνο 300 χλμ εντός ρωσικού εδάφους, ενώ νωρίτερα το πρωί είχε εκφράσει την ευχή να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Ουάσιγκτον και ευρωπαϊκά κράτη.

Ο απερχόμενος επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας κατηγόρησε ευθέως την Ουγγαρία για το «μπλόκο» σε ό,τι αφορά τις αποφάσεις του ευρωπαϊκού μηχανισμού για την ειρήνη (EPF) και τη στήριξη της Ουκρανίας, που όμως όπως είπε θα συνεχιστεί, καθώς η πλειοψηφία των κρατών μελών και κυρίως η Πολωνία, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία σήμερα -όπως είπε αναφερόμενος στη συνάντηση των αντίστοιχων υπουργών Εξωτερικών στη Βαρσοβία- προχώρησαν σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις έναντι του Κιέβου. 

Νέα έκθεση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Άμυνας (EDA) επισημαίνει μάλιστα ότι τα κράτη μέλη είναι πιο κοντά στην επίτευξη του στόχου του ΝΑΤΟ για αμυντικές δαπάνες 2% του ΑΕΠ τους, με τις συνολικές στρατιωτικές δαπάνες να φτάνουν τα 326 δισεκατομμύρια ευρώ (1,9% του ΑΕΠ της Ε.Ε) το 2024.

Παρά την αύξηση των αμυντικών δαπανών, οι εθνικές προσπάθειες από μόνες τους δεν επαρκούν, προκειμένου η Ε.Ε να προετοιμαστεί κατάλληλα ως προς την συλλογική της άμυνα σημείωσε ο Μπορέλ.

Αυτό εξάλλου επισήμανε νωρίτερα και ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Μαρκ Ρούτε –που μετείχε στη σημερινή συνεδρίαση- σημειώνοντας ότι σε ό,τι αφορά την παραγωγή της ευρωπαϊκής αμυντικής βιομηχανίας «θα πρέπει να κάνουμε περισσότερα» και για την αναβάθμισή της.

«Ευτυχώς, το ΝΑΤΟ και η Ε.Ε συνεργάζονται στενά ώστε να διασφαλίσουν ότι η διατλαντική βιομηχανική βάση θα ενισχυθεί το επόμενο διάστημα», πρόσθεσε για να τονίσει ότι βασικός στόχος όλων είναι «η Ουκρανία να επικρατήσει».

Υπογράμμισε παράλληλα τους κινδύνους που θέτει για την διατλαντική ασφάλεια η «εμπλοκή» τρίτων χωρών στον πόλεμο υπέρ της Μόσχας: του Ιράν, της Βόρειας Κορέας, αλλά και της Κίνας. «Ο Πούτιν θα πρέπει να πληρώσει» είπε χαρακτηριστικά.

Με πληροφορίες από εδώ


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Για σαφές μήνυμα κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία από πλευράς Δύσης κάνει λόγο ο Υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σεργκέι Λαβρόφ, εξαιτίας της επίθεσης σε ρωσική συνοριακή περιοχή με πυραύλους ATACMS που προέρχονται από τις ΗΠΑ.

"Το γεγονός ότι οι ATACMS χρησιμοποιήθηκαν επανειλημμένα στην περιοχή Μπριάνσκ κατά τη διάρκεια της νύχτας είναι, φυσικά, ένα σήμα ότι θέλουν κλιμάκωση", δήλωσε ο Λαβρόφ από το Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας.

"Χωρίς τους Αμερικανούς, είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν αυτοί οι προηγμένοι πύραυλοι, όπως έχει πει επανειλημμένα ο Πούτιν", πρόσθεσε.

Ο Πούτιν είχε δηλώσει πριν από περίπου ένα μήνα ότι η έγκριση τέτοιων ουκρανικών επιθέσεων από τη Δύση θα σήμαινε "την άμεση εμπλοκή των χωρών του ΝΑΤΟ, των Ηνωμένων Πολιτειών και των ευρωπαϊκών χωρών στον πόλεμο στην Ουκρανία", επειδή θα απαιτούνταν η συμμετοχή της στρατιωτικής υποδομής και του προσωπικού του ΝΑΤΟ για την στόχευση και την εκτόξευση των πυραύλων.

Νωρίτερα σήμερα η Ρωσία δήλωσε ότι η Ουκρανία εκτόξευσε έξι πυραύλους ATACMS αμερικανικής κατασκευής στη δυτική περιοχή Μπριάνσκ.

Σε σχέση με την επικαιροποίηση του πυρηνικού δόγματος από πλευράς Πούτιν, το οποίο αναφέρει ότι η Ρωσία θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο χρήσης πυρηνικών όπλων εάν υποστεί επίθεση από ένα μη πυρηνικό κράτος με τη συμμέτοχη μιας πυρηνικά εξοπλισμένης χώρας, ο Λαβρόφ τόνισε ότι ελπίζει πως "θα διαβαστεί με προσοχή".

Παράλληλα, υπογράμμισε ότι η Ρωσία θα κάνει ό,τι είναι δυνατό για να αποτρέψει το ξέσπασμα ενός πυρηνικού πολέμου, σημειώνοντας πως τα πυρηνικά όπλα θα έπρεπε να λειτουργούν ως αποτρεπτικός παράγοντας για έναν πυρηνικό πόλεμο.


πηγή


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Φαίνεται ότι ο Μπάιντεν, αντικρίζοντας το βιολογικό τέλος του, σκέφτηκε να πάρει και όλη την ανθρωπότητα μαζί του!


Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
18 Νοεμβρίου 2024

Τι να πει κανείς και τι να γράψει για την απόφαση του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν να επιτρέψει στο όργανό του, τον Ουκρανό ομόλογό του και πρακτικά εν πολλοίς δικτάτορα Ζελένσκι (του οποίου άλλωστε η θητεία έχει λήξει και παραμένει παρανόμως στη θέση του) να χρησιμοποιήσει δυτικά όπλα για να χτυπήσει βαθιά μέσα στη Ρωσία, κάτι που δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει χωρίς τη συνδρομή ΝΑΤΟϊκού προσωπικού και άρα, σύμφωνα με την όχι παράλογη διατύπωση-προειδοποίηση του Πούτιν, σημαίνει πόλεμο ΝΑΤΟ και Ρωσίας;

Μια προειδοποίηση που συνοδεύτηκε από τροποποίηση διευκρίνιση του πυρηνικού δόγματος της Ρωσίας, που καθιστά ευρύτερο το πεδίο χρήσης των πυρηνικών όπλων.

Ο πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν μπλοφάρει, λένε τα ανόητα και ανεύθυνα πρόσωπα που συγκροτούν σήμερα την πολιτική τάξη της Δύσης, έχοντας προκύψει από μια περίτεχνη διαδικασία επιλογής προσωπικού σε ένα όλο και πιο ολοκληρωτικό σύστημα, έχοντας σε μεγάλο βαθμό «διοριστεί» στην πραγματικότητα από τη «Διεθνή του Χρήματος» που κυβερνάει τον κόσμο μας, παρά έχοντας προκύψει από μια διαδικασία σύγκρουσης ιδεών και προγραμμάτων στην κοινωνία, ή, έστω, και στο εσωτερικό ακόμα της διοικούσας ολιγαρχίας.

Αλλά ο μόνος τρόπος για να μάθουμε αν μπλοφάρει ο Πούτιν είναι να παίξουμε ρωσική ρουλέτα, πόκερ, με την ίδια την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Έχουμε εμπλακεί εδώ και καιρό σε μια διαδικασία αμοιβαίας κλιμάκωσης που εγκλωβίζει και τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση που δεν μπορούν εύκολα να υποχωρήσουν στο παραμικρό, αλλά και αυξάνει κατακόρυφα ακόμα και την πιθανότητα πυρηνικής σύγκρουσης από σφάλμα ή λάθος υπολογισμό. Αυτή η διαδικασία της διαρκούς κλιμάκωσης οδηγεί αναπόφευκτα στον πυρηνικό όλεθρο αν δεν τη σταματήσουμε. Δηλαδή τι περιμένουν να κάνει ο Πούτιν αν η Ρωσία αρχίζει να πλήττεται όλο και πιο βαθιά από τους δυτικούς; Περιμένουν να παραδοθεί; Περιμένουν να κάθεται ήσυχος παρακολουθώντας τη δυτική κλιμάκωση χωρίς να αντιδρά; Ή αντίθετα θα κλιμακώσει και εκείνος τη σύγκρουση, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο; Και οι δυτικοί τι θα πράξουν όταν κλιμακώσει ο Πούτιν;

Ευθύς εξ αρχής η πολιτική ανατροπής, manu militari και χρησιμοποιώντας ως «κρέας για τα κανόνια» τον ουκρανικό λαό, του καθεστώτος μιας πυρηνικής υπερδύναμης ήταν προορισμένη να αποτύχει. Εδώ οι Αμερικανοί δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τα καθεστώτα του Αφγανιστάν, της Συρίας, του Ιράν και της Κούβας, θα ανέτρεπαν το καθεστώς της Ρωσίας;

Ακριβώς γιατί η διαρκής κλιμάκωση του πολέμου οδηγεί, σταδιακά μεν αναπόφευκτα δε, στην πυρηνική καταστροφή της Ευρώπης, αν όχι της ανθρωπότητας, οφείλουμε να τη σταματήσουμε τώρα και ο τρόπος να τη σταματήσουμε είναι πηγαίνοντας σε διαπραγματεύσεις, όχι κλιμακώνοντας με νέες επιθετικές ενέργειες. Οι επισημάνσεις που κάναμε τον Ιούλιο ήδη του 2022 μια πλειάδα κριτικών διανοουμένων από όλο τον κόσμο είναι σήμερα περισσότερο επίκαιρες από ποτέ και έχουν απολύτως επιβεβαιωθεί στα δύο και πλέον χρόνια που πέρασαν από τότε. Η πολιτική του ΝΑΤΟ δεν προσέφερε την παραμικρή συνδρομή στην Ουκρανία, συνέβαλε και συμβάλλει μόνο στην περαιτέρω καταστροφή της χώρας αυτής υπέρ της οποίας δήθεν ασκείται.

Και επειδή οι ηγέτες του ΝΑΤΟ και αυτοί που παίρνουν τις πραγματικές αποφάσεις πίσω τους, δεν είναι τόσο ανόητοι όσο προσπαθούν να μας πείσουν ότι είναι, το πραγματικό κίνητρό τους δεν είναι ασφαλώς η «σωτηρία» της καταστρεφόμενης Ουκρανίας, η οποία άλλωστε είχε ήδη υποστεί μια πολύ μεγάλη καταστροφή προτού αρχίσουν όλα αυτά, ως αποτέλεσμα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που της επέβαλε το ΔΝΤ και της λεηλασίας της από την εγχώρια φιλοδυτική ολιγαρχία και τις δυτικές πολυεθνικές. Η πραγματική επιδίωξη ήταν εξ αρχής της ουκρανικής κρίσης η αποδυνάμωση και καταστροφή ακόμα του ρωσικού κράτους και η αντικατάσταση του καθεστώτος Πούτιν από ένα καθεστώς φιλοδυτικής Μπανανίας, ακόμα πιο υποτελές από αυτό του Μπορίς Γέλτσιν. Το λιγότερο που θέλουν τώρα είναι η μη αποδοχή της ήττας τους στην Ουκρανία, που εκτιμούν, και ορθώς, ότι θα είναι ένα πολύ σοβαρό πλήγμα στην επιδίωξη παγκόσμιας κυριαρχίας όχι των λαών, αλλά των ιθυνουσών τάξεων της «συλλογικής Δύσης».

Αξίζει όμως να διακινδυνεύσουμε την ύπαρξη της ανθρωπότητας, μόνο και μόνο για να μπει η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ;

Η Ευρώπη

Τι να πει κανείς και για τα άλλα γελοία πρόσωπα, όπως τον πρώην τραπεζίτη των Ρότσιλντ Εμανουέλ Μακρόν και τον αποστάτη του σοσιαλισμού -αν δηλαδή υπήρξε ποτέ οπαδός του- τον Κιρ Στάρμερ, που διοικούν τη Γαλλία και τη Βρετανία και έσπευσαν να χαιρετίσουν την απόφαση του Μπάιντεν και να επιτρέψουν αμέσως, ως υποτελείς δυνάμεις των ΗΠΑ και των Τραπεζών που είναι, τη χρήση και βρετανικών και γαλλικών όπλων από το καθεστώς Ζελένσκι (με κάποια επιφύλαξη είναι αλήθεια του Γάλλου υπουργού Εξωτερικών). Τι να πει κανείς για την Πολωνία, που πρωτοστατεί σε αντιρωσικό φανατισμό, αν και κινδυνεύει πρώτη να εξαφανιστεί από τον χάρτη, αν ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη.

Ευτυχώς κάτι φαίνεται να κινείται στη Γερμανία, όπου ο καγκελάριος Σολτς, με την υποστήριξη των Σοσιαλδημοκρατών, αποφάσισε επιτέλους να έχει μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Πούτιν, για να βλέπουν να τους σαμποτάρει η ίδια η Υπουργός Εξωτερικών, πράσινη στα λόγια, αλλά μαύρη στην ψυχή και την πολιτική.

Ακόμα όμως η διαφοροποίηση της Γερμανίας είναι πολύ μικρή και μειοψηφική, ακόμα και στην Ευρώπη, για να σταματήσει τη μηχανή του Αρμαγεδδώνα που μπήκε σε κίνηση. Το ξαναλέμε ακόμα μια φορά, οι Ηνωμένες Πολιτείες, και η Διεθνής του Χρήματος που τις διοικεί, διακινδυνεύουν σήμερα έναν πυρηνικό πόλεμο και την καταστροφή της ανθρωπότητας προκειμένου να μην ηττηθεί η Δύση στην Ουκρανία και να μπει το Κίεβο στο ΝΑΤΟ. Δεν τους ενδιαφέρει καθόλου το τι θα συμβεί στην Ουκρανία και στην Ευρώπη, άλλωστε το μόνο που κατάφεραν μέχρι τώρα, με την πολιτική τους, ήταν να καταστρέψουν την Ουκρανία δήθεν στο όνομα της υπεράσπισής της.Του Fahd Bahady, Γερμανία

Διαφωνία ή συμπαιγνία Τραμπ και Μπάιντεν;


Ο υιός Τραμπ εμφανίστηκε και επέκρινε το αμερικανικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα γιατί σπρώχνει στον πόλεμο. Δεν υφίσταται τέτοιο ζήτημα. Οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις όπως εξηγήσαμε σε πολλά άρθρα μας, το πιο πρόσφατο εδώ, είναι ο πιο συντηρητικός, σοβαρός και ορθολογικός παίκτης και στον πόλεμο της Ουκρανίας και στον πόλεμο-σφαγή των «νέο-Χίτλερ» στη Μέση Ανατολή, γιατί εξακολουθούν να κινούνται στη λογική ενός, έστω και ιμπεριαλιστικού, «κράτους-έθνους» και όχι στη λογική της ολοκληρωτικής «Αυτοκρατορίας του Χρήματος» και των διαφόρων τεράτων που την εκπροσωπούν, όπως αυτά που βλέπουμε να εγκρίνουν ή να πραγματοποιούν την επανάληψη του Ολοκαυτώματος στη Μέση Ανατολή. Οι πολεμικές βιομηχανίες ναι, θα ήθελαν ενδεχομένως παράταση της σύγκρουσης, δεν νομίζουμε όμως, και δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να συνηγορεί υπέρ της άποψης ότι οι Αμερικανοί στρατιωτικοί υποτιμούν τον κίνδυνο και τις συνέπειες ενός πυρηνικού πολέμου.

Όμως εδώ πρέπει να μιλήσει ο πατέρας Τραμπ και όχι ο γιος. Μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν υπάρχει τέτοια δήλωση. Αν διαφωνεί πρέπει να ζητήσει την ακύρωση της εντολής Μπάιντεν (και των υπολοίπων υπηρετών, τύπου Μακρόν και Στάρμερ) και να τον καταστήσει υπεύθυνο για ότι θα συμβεί.

Αν δεν συμβεί αυτό σημαίνει ότι μας δουλεύει κι αυτός, ότι πρόκειται περί απατεώνα. Μήπως άλλωστε ο ίδιος ο Τραμπ δεν ήταν που παρίστανε, στην πρώτη θητεία του, τον φίλο της Ρωσίας, ενώ εξόπλιζε σαν αστακό την Ουκρανία και φρόντιζε να μην εφαρμοστούν ποτέ οι συμφωνίες του Μινσκ.

Αν ο Τραμπ αντιδράσει έντονα στην απόφαση Μπάιντεν στις επόμενες ώρες, θα σημαίνει ότι επρόκειτο για μονομερή πρωτοβουλία της «γκλομπαλιστικής τάσης» του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού-ολοκληρωτισμού.

Αν δεν αντιδράσει θα σημαίνει ότι πρόκειται για συμπαιγνία μεταξύ Μπάιντεν και Τραμπ, αμφότερων οργάνων της παρασκηνιακής παγκόσμιας εξουσίας άλλωστε του μεγάλου, διεθνούς Χρηματιστικού Κεφαλαίου, παρά τις επιμέρους διαφορές τους. Προς αυτό το συμπέρασμα κατατείνει το ότι ο νεοδιορισθείς Σύμβουλος Εθνικής Ασφαλείας του Τραμπ Μάικ Γουάλτ Walt πρότεινε πρόσφατα αυτήν την πολιτική της κλιμάκωσης, που εφαρμόζει τώρα ο Μπάιντεν, περιλαμβανομένης και της άδειας για πλήγματα βαθειά στο έδαφος της Ρωσίας με δυτικούς πυραύλους, προκειμένου δήθεν να προσέλθουν οι δύο πλευρές στη διαπραγμάτευση.

Ελπίζει κανείς ότι οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις θα επέμβουν και πάλι, αν μη τι άλλο περιορίζοντας το εύρος της χρήσης των δυτικών πυραύλων. Κανονικά θα έπρεπε να έχουμε δει προ πολλού και όλους αυτούς τους «καραγκιόζηδες» που παριστάνουν τους πολιτικούς, τους αρχηγούς πολιτικών κομμάτων και συνδικάτων, τους αναλυτές και διανοούμενους (της πυρκαγιάς) να έχουν βγει ήδη στα κάγκελα ζητώντας να διακοπεί η ρώσικη ρουλέτα της Ουάσιγκτον με την ίδια την ύπαρξη του ανθρώπινου γένους.

Αυτό θα έπρεπε να κάνουν και οι δικοί μας. Όχι να δηλώνουν χωρίς να ντρέπονται, όπως έκανε σήμερα ο υπουργός Εξωτερικών του Μητσοτάκη, ότι «η Ελλάδα εξαρχής τοποθετήθηκε υπέρ της πλήρους στήριξης της Ουκρανίας στον πόλεμο τον οποίο κατήγαγε η Ρωσία».

Τι κάνουν και οι άλλοι πολιτικοί μας, τα κόμματα ή οργανώσεις; Αν δεν έχουν να πουν κάτι για το κορυφαίο ζήτημα της ανθρωπότητας, για τι άλλο έχουν να πουν; Τι τους χρειαζόμαστε;

Στο παρελθόν, ο δυτικός καπιταλισμός είχε ίσως, μαζί με τα πολλά κακά του, και ορισμένα οφέλη. Σήμερα, βλέποντας τι κάνει αυτό το σύστημα, που κυριαρχεί επί 500 χρόνια, με τα πυρηνικά όπλα, τι κάνει στην Παλαιστίνη, τι κάνει με το κλίμα, με τη ρύπανση, με το χρέος, με τον Νότο, οποιοσδήποτε άνθρωπος με μια ελάχιστη συνείδηση καταλαβαίνει ότι έχει φάει τα ψωμιά του, ότι μεταβλήθηκε σε έναν καρκίνο που κατατρώει το σώμα από το οποίο τρέφεται, δηλητηριάζει την παγκόσμια κοινότητα, καταστρέφει τον πολιτισμό μας και απειλεί την ίδια μας την ύπαρξη.

Πριν από εκατό χρόνια, η Ρόζα Λούξεμπουργκ έθεσε ως εξής το δίλημμα που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα: Σοσιαλισμός ή Βαρβαρότητα. Αν ζούσε σήμερα θα έλεγε Σοσιαλισμός (ή όποιο άλλο όνομα διαλέξετε) ή Τερματισμός του Ανθρώπου.

Πηγή: kosmodromio.gr




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

από τον Avic / reseauinternational.net

Από τις αρχές Οκτωβρίου, μετά το χτύπημα του Ιράν εναντίον ισραηλινών τοποθεσιών, το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι πιστοί τους εταίροι ετοιμάζονταν να επιτεθούν στο Ιράν.

Σύμφωνα με τον υποναύαρχο Habibollah Sayyari, αναπληρωτή διοικητή του ιρανικού στρατού για συντονισμό, οι συνήθεις τέσσερις συνεργοί, το Ισραήλ, οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία (οι τέσσερις ιππείς της αποκάλυψης;) πραγματοποίησαν πτήσεις στον ιρακινό εναέριο χώρο για 25 συνεχόμενες ημέρες, ως μέρος των προετοιμασιών για την έναρξη επίθεσης κατά της Ισλαμικής Δημοκρατίας του Ιράν.

Τα τελευταία χτυπήματα κατά του Ιράν δεν ήταν μια απλή, περιορισμένη επιδρομή 
«αντιποίνων», όπως ισχυρίζονται οι ισραηλινές αρχές και τα μέσα ενημέρωσης υπό διαταγές. Μια εμπλοκή που κινητοποιεί περισσότερα από 100 αεροπλάνα, συμπεριλαμβανομένων F35, με δεξαμενόπλοια και κατασκοπευτικά αεροπλάνα, θα έμοιαζε μάλλον με μια μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση με σκοπό να καταστρέψει το αμυντικό σύστημα του ιρανικού στρατού και στη συνέχεια να υποβάλει τη χώρα σε εντατικούς βομβαρδισμούς σε διαδοχικά κύματα όπως οι Αγγλοσιωνιστικοί στρατοί ξέρουν πώς να το κάνουν τόσο καλά.

Τίποτα όμως δεν λειτούργησε όπως είχε προγραμματιστεί. Η ιρανική αντιαεροπορική άμυνα έχει κάνει θαύματα, λειτουργώντας ως ένα είδος σιδερένιου θόλου (πραγματικός). Οι μαζικοί βομβαρδισμοί που σχεδιάστηκαν, όπως για το Ιράκ ή τη Σερβία, δεν θα πραγματοποιηθούν. Η διάρκεια της επέμβασης, που αρχικά είχε προγραμματιστεί για 10 ώρες, θα συντομευτεί και θα διακοπεί απότομα μετά από 3 ώρες. Τα στρατιωτικά μέσα της συνδυασμένης Δύσης απλώς εξουδετερώθηκαν από ένα αποτελεσματικό σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας. Ο αγγλο-νατο-σιωνιστικός στρατός αποδεικνύεται ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας στρατός διανομέων βομβών. Για να τους εξουδετερώσετε, το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να διαταράξετε τα συστήματα και τα μέσα παράδοσής τους.

Το μόνο που απέμενε να κάνουν οι ισραηλινές αρχές ήταν να βρουν μια εύλογη αφήγηση για να καμουφλάρουν αυτό το φιάσκο, ακόμη πιο τρομερό από αυτό της 1ης Οκτωβρίου, και να ελπίζουν ότι το Ιράν, το οποίο δεν έχει υποφέρει πάρα πολύ, θα ήταν ικανοποιημένο να απολαύσει τη νίκη του σιωπηλά και να μην επιδιώξει αντίποινα, οπότε το Ισραήλ θα βρεθεί σε πραγματική αμηχανία.



Το μόνο που απέμενε να κάνουν οι ισραηλινές αρχές ήταν να βρουν μια εύλογη αφήγηση για να καμουφλάρουν αυτό το φιάσκο, ακόμη πιο τρομερό από αυτό της 1ης Οκτωβρίου, και να ελπίζουν ότι το Ιράν, το οποίο δεν έχει υποφέρει πάρα πολύ, θα ήταν ικανοποιημένο να απολαύσει τη νίκη του σιωπηλά και να μην επιδιώξει αντίποινα, οπότε το Ισραήλ θα βρεθεί σε πραγματική αμηχανία.

Avic


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Μέσα στην έξαρση και την κλιμάκωση του πολέμου στην Μέση Ανατολή, με τη γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού να συνεχίζεται αμείωτη, το σιωνιστικό καθεστώς του Ισραήλ πραγματοποιεί την τέταρτη εισβολή του στον Λίβανο (1978, 1982, 2006, 2024) στην τελευταία τριακονταετία! Είναι σε αυτές τις συνθήκες που η κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε να μετατρέψει τη μεγαλόνησο σε Νατοϊκή βάση, σε πολεμικό προγεφύρωμα των δυνάμεων των ΗΠΑ και του Ισραήλ.

Είναι γνωστό πως, ήδη από το 2021, διεξάγονται στην Κύπρο πολεμικές ασκήσεις μεταξύ βρετανικών, αμερικανικών, εν πολλοίς και ελληνοκυπριακών δυνάμεων. Είναι επίσης αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι από την 7η Οκτωβρίου 2023, και με την έναρξη της γενοκτονίας στην Λωρίδα της Γάζας, η έλευση νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων αυξήθηκε, ενώ οι ασκήσεις σε συνδυασμό με διάφορες επιχειρήσεις συνδρομής στην στρατιωτική μηχανή του Ισραήλ, εντάθηκαν.

Οι πληροφορίες δυτικών Μέσων Ενημέρωσης (New York Times κ.α.) κάνουν λόγο για 40.000 μάχιμους πεζοναύτες και στρατιωτικό προσωπικό μονάδων κρούσης των δυνάμεων ΗΠΑ και Βρετανίας, οι οποίες φιλοξενούνται σε εγκαταλειμμένες κυπριακές στρατιωτικές μονάδες της εθνοφρουράς, πέρα από την βρετανική αποικιακή στρατιωτική βάση στο νησί. Oι πληροφορίες επιβεβαιώνονται δε, από τις εκατοντάδες μαρτυρίες Κυπρίων πολιτών, αναφορικά με τις αδιάκοπες προσγειώσεις και απογειώσεις νατοϊκών μεταγωγικών και μαχητικών αεροπλάνων στην βρετανική αεροπορική βάση στο Ακρωτήρι. Ταυτόχρονα, η συγκέντρωση ναυτικών αμερικανικών δυνάμεων ανοικτά της Κύπρου, επιβεβαιώνει την κρισιμότητα των στιγμών, την πολεμική προετοιμασία και αποφασιστικότητα των ΗΠΑ.

Όσο κι αν επίσημοι φορείς, δηλώνουν ότι η παρουσία στρατιωτικών νατοϊκών δυνάμεων στην Κύπρο, αποσκοπεί στην βοήθεια Αμερικανών και Ευρωπαίων πολιτών που εγκαταλείπουν άρον - άρον τον Λίβανο και των ενδεχόμενων προσφυγικών ροών, είναι προφανές ότι η συγκέντρωση τέτοιων επίλεκτων δυνάμεων αλλά και ο μεγάλος αριθμός τους, αιτιολογείται μόνο ως πολεμική ετοιμότητα για συμμετοχή, ή έστω αρωγή, στις πολεμικές επιχειρήσεις του Ισραήλ και την πιθανότατη γενίκευση του πολέμου στη Μέση Ανατολή.
Αποδεικνύεται πως η πρόσφατη συμφωνία στρατηγικής-αμυντικής συνεργασίας μεταξύ Κύπρου και ΗΠΑ, μέρος της οποίας αποτελεί και η προηγούμενη άρση του εμπάργκο πώλησης όπλων στην Κύπρο, δεν ήταν παρά ο προπομπός μετατροπής της σε νατοϊκή βάση, χώρο ανάπτυξης του στρατηγικού βάθους της σιωνιστικής οντότητας στην πολεμική αντιπαράθεση με τους αραβικούς λαούς και το Ιράν.

Η παραχώρηση αμυντικών εγκαταστάσεων της Κύπρου στις ΗΠΑ, προεξοφλεί και την μονιμότητα της παρουσίας τους. Προκύπτει η de facto αλλαγή του αμυντικού δόγματος της κυπριακής Δημοκρατίας: Ο κίνδυνος που καθορίζει το αμυντικό της δόγμα, δεν βρίσκεται πλέον στην Πράσινη Γραμμή. Δεν είναι η Τουρκική εισβολή και κατοχή. «Εχθροί» γίνονται πλέον όλοι οι γειτονικοί αραβικοί λαοί. «Εχθροί» βαφτίζονται πλέον η Ρωσία, το Ιράν και οι σύμμαχοί τους στην περιοχή!

Πότε το Ισραήλ, πότε ο ISIS λειτουργούν ως αιχμή του δόρατος για λογαριασμό της συλλογικής Δύσης και της πολεμικής μηχανής του ιμπεριαλισμού, προκαλώντας αστάθεια, χάος και αιματοκυλίσματα. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ενημερώνοντάς μας για τις ζητωκραυγές των τζιχαντιστικών ομάδων στην περιοχή, καθώς και των συμμάχων τους της «δημοκρατικής αντιπολίτευσης» στη Συρία, υπέρ της δολοφονίας του Ηassan Nashrala, επιβεβαιώνουν και τις στενές σχέσεις του σιωνιστικού καθεστώτος και των υπερατλαντικών αφεντικών του, με τους τρομοκράτες του ισλαμικού εξτρεμισμού σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού και των αντιστασιακών του οργανώσεων.

Πέρα από τον σοβαρό κίνδυνο εμπλοκής της Κύπρου σε πολεμικές περιπέτειες, η μετατροπή της σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Ισραήλ, οδηγεί σε de facto επιβολή της διχοτόμησης της Κυπριακής Δημοκρατίας, όπως άλλωστε διεμήνυσε επισημότατα ο Ερντογάν από το βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ. Υλοποιεί την πολιτική της διχοτόμησης, που άνοιξε με το σχέδιο Άτσεσον και συνεχίσθηκε ως τον Αττίλα. Καθιστά παρελθόν κι αυτήν ακόμα την «Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία»!

Η πολύπλευρη εξωτερική πολιτική του Τουρκικού κράτους, επιτρέπει στον Ερντογάν από τη μια να εκμεταλλεύεται τα αισθήματα αλληλεγγύης απέναντι στους Παλαιστινίους και τις αντιαποικιοκρατικές διαθέσεις του Αραβικού κόσμου. Να ξεδιπλώνει τη δική του θρησκευτικο-πολιτική διπλωματία στον ισλαμικό κόσμο. Ενώ από την άλλη επιδιώκει τη δημιουργία τετελεσμένων, την απομόνωση Ελλάδας και Κύπρου από λαούς και κυβερνήσεις σε ολόκληρο το τόξο από τα Ουράλια έως τη Μέση Ανατολή και τη λεκάνη της Μεσογείου. Η απομόνωση του Ελληνικού Κόσμου από παραδοσιακούς λαούς και γείτονες, εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους, με πλέον προφανή την αναγνώριση του ψευδοκράτους και της Τουρκικής κατοχής στη βόρεια Κύπρο.

Η διαχρονική προσπάθεια της Κύπρου να αποφύγει την είσοδό της στο ΝΑΤΟ, απέτρεπε τις πολιτικές διχοτόμησης που απεργάζονταν ο αμερικανικός παράγοντας σε συνεργασία με τον δοσιλογισμό του πολιτικού συστήματος στην Ελλάδα. Σ ήμερα, με την de facto μετατροπή της Κύπρου σε νατοϊκή βάση, η πολιτική διχοτόμησης του νησιού επανέρχεται δριμύτερη και επικαιροποιημένη, μέσα από την εμπλοκή της στον πόλεμο που διεξάγει το Ισραήλ. Η Τουρκική εισβολή, τώρα «δικαιώνεται».

Είναι σίγουρο ότι οι πολιτικοί μας ταγοί, οι υποτελείς στα κελεύσματα της «Σωστής Πλευράς της Ιστορίας» που φροντίζουν για τις νέες εθνικές τραγωδίες, θα πρέπει να κληθούν να λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης σε μια απελευθερωμένη και δημοκρατική χώρα. Οι υπόλοιποι, όλοι αυτοί οι περισπούδαστοι δημοσιολογούντες, που προπαγάνδιζαν ξετσίπωτα πως η αντιμετώπιση της Τουρκίας και η λύση του Κυπριακού προϋποθέτει την αποδοχή της κατάπτυστης Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας και περνάει μέσα από την συμμαχία με το Ισραήλ, την ΝΑΤΟποίηση με τις περίφημες τριμερείς αμυντικές συνεργασίες Ελλάδας - Κύπρου – Ισραήλ, τώρα τι έχουν να πουν;

Η 1η Οκτωβρίου εορτάζεται ως ημέρα ανεξαρτησίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εξελίξεις στην Μέση Ανατολή, θέτουν ξανά επιτακτικά ζήτημα εθνικής αυτοδιάθεσης. Θέτουν επί τάπητος την επιβίωση και ανεξαρτησία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι ολιγάρχες και οι ελίτ, τόσο στον ελλαδικό χώρο όσο και στη μεγαλόνησο, έχουν από καιρό κάνει τις επιλογές τους. Ο Ελληνισμός όμως, κυπριακός και ελλαδικός, ο λαός δηλαδή, καλείται από την Ιστορία να κάνει τη δική του επιλογή. Οι καιροί ού μενετοί.

Ανακοίνωση της Π.Γ. του ΕΠΑΜ
Αθήνα, 2 Οκτωβρίου 2024




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


από Pepe Escobar /  reseauinternational.net / 13.6.24

Η πλουτοκρατία νομίζει ότι τότε θα είναι σε θέση 
να αγοράσει το όλο πράγμα για ένα ψίχουλο, 
ενώ οι μύγες θα εξακολουθούν 
να γεννούν αυγά στα ευρωπαϊκά κουφάρια.

Ως εκ τούτου, ο Μικρός Βασιλιάς του Παρισιού συντρίφτηκε, όπως αναμενόταν στις ευρωπαϊκές δημοσκοπήσεις. Προκήρυξε πρόωρες βουλευτικές εκλογές, διαλύοντας την Εθνοσυνέλευση σε μια πράξη τυφλής και παιδαριώδους εκδίκησης εναντίον των Γάλλων πολιτών, επιτιθέμενος de facto στη γαλλική θεσμική δημοκρατία.

Αυτό δεν σημαίνει πολλά ούτως ή άλλως, επειδή οι αρχές της «ελευθερίας, της ισότητας, της αδελφοσύνης» έχουν εδώ και καιρό σφετεριστεί από μια χονδροειδή ολιγαρχία.

Ο δεύτερος γύρος αυτών των νέων γαλλικών εκλογών θα διεξαχθεί στις 7 Ιουλίου – σχεδόν συμπίπτοντας με τις βρετανικές εκλογές στις 11 Ιουλίου και μόλις λίγες ημέρες πριν από την αργή αστική καταστροφή που θα είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Παρίσι.

Τα παριζιάνικα σαλόνια φλέγονται και αναρωτιούνται γιατί το μικρό ανδρείκελο του Rothschild με ένα συγκρότημα του Ναπολέοντα, πετάει όλα τα παιχνίδια του έξω από το καροτσάκι επειδή δεν παίρνει αυτό που θέλει.

Εξάλλου, αυτό που πραγματικά θέλει είναι να γίνει «Πρόεδρος του Πολέμου» – με το Πτώμα στον Λευκό Οίκο, τον Στάρμερ στο Ηνωμένο Βασίλειο, τον Ρούτε στην Ολλανδία, την Τοξική Μέδουσα φον ντερ Λούγκεν στις Βρυξέλλες, τον Τουσκ στην Πολωνία, χωρίς να λογοδοτεί στον γαλλικό λαό.

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι ο Μικρός Βασιλιάς θα αντιμετωπίσει την πραγματική προοπτική να γίνει ένας κουτσός πρόεδρος που θα πρέπει να υπακούσει σε ένα δεξιό κοινοβούλιο. η φλυαρία του Μεγάρου των Ηλυσίων έχει ήδη ενταχθεί στο τσίρκο, δίνοντας την εντύπωση ότι θα μπορούσε να παραιτηθεί (κάτι που αργότερα αρνήθηκε). Σε κάθε περίπτωση, αν ο Μικρός Βασιλιάς πάει σε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας, κανένας Γάλλος πολίτης δεν θα τον ακολουθήσει, πόσο μάλλον ο αξιοθρήνητος γαλλικός στρατός.

Ωστόσο, διακυβεύονται πιο σημαντικά πράγματα. Μετά τα ευοίωνα μηνύματα που άλλαξαν το παιχνίδι για την παγκόσμια πλειοψηφία στο φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης την περασμένη εβδομάδα που επικεντρώθηκε στο άνοιγμα και την ένταξη, η συνάντηση των 10 υπουργών Εξωτερικών των BRICS στο Νίζνι Νόβγκοροντ ανέλαβε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.

Ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ τόνισε τρία βασικά σημεία:

«Οι χώρες του Νότου δεν θέλουν πλέον να εξαρτώνται από τα δύο μέτρα και δύο σταθμά της Δύσης και τις ιδιοτροπίες της».

«Όλοι γνωρίζουν ότι οι χώρες BRICS είναι ήδη η ατμομηχανή της παγκόσμιας οικονομίας».

«Εμείς [στη συνάντηση των υπουργών Οικονομικών των BRICS] τονίσαμε την ανάγκη για συνεχείς προσπάθειες για τη δημιουργία μιας νέας παγκόσμιας τάξης, όπου η ισότητα των ανεξάρτητων κρατών θα είναι το κλειδί».

Τώρα συγκρίνετε το με τη συνάντηση της G7 που θα πραγματοποιηθεί αργότερα αυτή την εβδομάδα στην Απουλία της νότιας Ιταλίας: το ίδιο ρεφρέν, μιας «νέας αυστηρής προειδοποίησης» προς τις κινεζικές τράπεζες («Μην κάνετε δουλειές με τη Ρωσία, αλλιώς!») σφοδρές απειλές κατά της στρατηγικής εταιρικής σχέσης Κίνας-Ρωσίας.

Και τελευταίο, αλλά όχι λιγότερο σημαντικό, νέες ανοησίες για να παρακάμψουν τα συμφέροντα των τεράστιων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων που έχουν παγώσει ή κλαπεί με σκοπό να τα στείλουν στη χώρα 404. Η ίδια η Τοξική Μέδουσα ανακοίνωσε ότι η χώρα 404 θα λάβει από την ΕΕ, τον Ιούλιο, 1,5 δισεκατομμύριο ευρώ από τα έσοδα από κλεμμένα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία, το 90% των οποίων ήταν για την αγορά όπλων.

Όσο για τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Kurt Campbell - τον άνθρωπο που εφηύρε τον ανενεργό «άξονα στην Ασία» κατά τη διάρκεια της θητείας της Χίλαρι Κλίντον στις αρχές της δεκαετίας του 2010 - Είχε ήδη προτείνει ότι η Ουάσιγκτον θα επιβάλει κυρώσεις σε κινεζικές εταιρείες και τράπεζες λόγω των σχέσεων του Πεκίνου με το ρωσικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα.


Ψευδείς σημαίες και τέλεια συμμετρία

Σύμφωνα με διάφορους δείκτες, η Ευρώπη βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης/έκρηξης όχι με ένα κτύπημα, αλλά με ένα αγωνιώδες στεναγμό ανά πάσα στιγμή τους επόμενους μήνες. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι πρόωρες εκλογές στη Γαλλία και τη Βρετανία θα συμπέσουν επίσης με τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στις 11 Ιουλίου, όπου η φιλοπόλεμη ρητορική που τροφοδοτείται από τη ρωσοφοβία θα φτάσει στο αποκορύφωμά της.

Μεταξύ των πιθανών σεναρίων, πρέπει να αναμένουμε ένα είδος ψευδούς σημαίας για το οποίο η ευθύνη θα αποδοθεί σαφώς στη Ρωσία. Θα μπορούσε να είναι ένα επεισόδιο του Franz Ferdinand, ένα επεισόδιο του Gulf of Tonkin ή ακόμα και ένα επεισόδιο του USS Maine πριν από τον ισπανοαμερικανικό πόλεμο.


Το γεγονός παραμένει ότι ο μόνος τρόπος για να επιβιώσουν αυτοί οι «ηγέτες» του ΝΑΤΟ και ο ταπεινά ιδρωμένος πράκτορας της MI6 με ένα πράσινο μπλουζάκι στο Κίεβο είναι να κατασκευάσουν ένα casus belli.

Εάν συμβεί αυτό, μπορεί να επισπευσθεί μια ημερομηνία: μεταξύ της δεύτερης εβδομάδας του Ιουλίου και του τέλους Αυγούστου, και σίγουρα όχι αργότερα από τη δεύτερη εβδομάδα του Σεπτεμβρίου.

Θα είναι πολύ αργά τον Οκτώβριο: οι αμερικανικές εκλογές θα είναι πολύ κοντά.

Ετοιμαστείτε λοιπόν να ζήσετε το καλοκαίρι της επικίνδυνης ζωής.

Εν τω μεταξύ, δεν μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι η αρκούδα πέφτει σε χειμερία νάρκη. Ο πρόεδρος Πούτιν, πριν και κατά τη διάρκεια του φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης, εξήγησε ότι η απάντηση της Μόσχας θα είναι «συμμετρική» στις επιθέσεις του Κιέβου χρησιμοποιώντας πυραύλους του ΝΑΤΟ - οι οποίοι χρησιμοποιούνται ήδη.

Τρία μέλη του ΝΑΤΟ παρέχουν πυραύλους με βεληνεκές 350 χιλιομέτρων και άνω: οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία.


Μια «συμμετρική» απάντηση θα σήμαινε επομένως ότι η Ρωσία θα παρείχε στις χώρες του Νότου προηγμένα όπλα, ικανά να προκαλέσουν σοβαρή ζημιά στους κόμβους της αυτοκρατορίας των βάσεων.

Εδώ είναι οι κύριοι υποψήφιοι για την απόκτηση αυτών των όπλων, οι οποίοι αποτέλεσαν αντικείμενο διεξοδικών συζητήσεων όχι μόνο στα ρωσικά τηλεοπτικά κανάλια αλλά και στους διαδρόμους του φόρουμ της Αγίας Πετρούπολης.

Δυτική Ασία: Ιράν (που τα έχει ήδη), Συρία (που τα χρειάζεται απεγνωσμένα), Υεμένη, Ιράκ (που θα ήταν πολύ χρήσιμο για την Hashd al-Shaabi) και Λιβύη.

Κεντρική, Βορειοανατολική και Νοτιοανατολική Ασία: Αφγανιστάν, Μιανμάρ (και οι δύο χώρες ήταν παρούσες στην Αγία Πετρούπολη) και Βόρεια Κορέα.

Λατινική Αμερική: Κούβα, Βενεζουέλα και Νικαράγουα (απλά κοιτάξτε την τρέχουσα ρωσική εισβολή στην Καραϊβική).

Αφρική: Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Κονγκό, Αιθιοπία, Σομαλία, Νότιο Σουδάν και Ζιμπάμπουε (βλ. πρόσφατη αφρικανική περιοδεία του Λαβρόφ).


Ο κ. Ζιργκόν σας χαιρετά


Αυτό μας φέρνει στη χαρούμενη υπόθεση μιας ρωσικής ναυτικής δύναμης που μαραζώνει στην Καραϊβική, με επικεφαλής την υπερηχητική φρεγάτα Admiral Gorshkov και το πυρηνικό υποβρύχιο Kazan.

Ο απαραίτητος Andrei Martyanov σημείωσε ότι ο Gorshkov "φέρει 32 Onyx, Zircon, Kalibrs και Otvet. Αυτοί είναι οι πιο προηγμένοι και πιο θανατηφόροι πύραυλοι κρουζ στην ιστορία, με σοβαρή γενεαλογία μάχης. Το Kazan, το οποίο είναι SSGN κλάσης Yasen, φέρει επίσης 32 VLS και, επιπλέον, 10 τορπιλοσωλήνες που όχι μόνο εκτοξεύουν τορπίλες.

Είναι προφανές ότι αυτή η ναυτική δύναμη δεν είναι εκεί για να ξεκινήσει τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Martyanov εξηγεί ότι «ενώ τα δύο πλοία μπορούν να χτυπήσουν ολόκληρη την ανατολική ακτή των Ηνωμένων Πολιτειών και του Καναδά, δεν είναι εκεί για αυτόν τον λόγο.
Θεός φυλάξοι, αν πρόκειται για έναν πραγματικό Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπάρχουν αρκετοί Bulavas, Avangards, Sarmats και Yarses για να αντιμετωπίσουν αυτή τη φρικτή υπόθεση. Όχι, ο Gorshkov και ο Kazan είναι εκεί για να δείξουν ότι μπορούν να φτάσουν σε οποιοδήποτε πολεμικό πλοίο ή στρατηγικό πλοίο θαλάσσιας μεταφοράς που μεταφέρει οποιοδήποτε στρατιωτικό εξοπλισμό μάχης από τη Βόρεια Αμερική στην Ευρώπη σε περίπτωση που ένας τρελός αποφασίσει να προσπαθήσει να επιβιώσει από έναν συμβατικό πόλεμο εναντίον της Ρωσίας σε 404 χώρες.

Αυτό που είναι ακόμη πιο ενδιαφέρον είναι ότι αφού περάσει χρόνο στην Αβάνα, η ναυτική δύναμη θα παραμείνει στην Καραϊβική για μια σειρά ασκήσεων - και θα ενωθεί με άλλα πλοία του ρωσικού ναυτικού. Θα παραμείνουν σε αυτά τα ύδατα μέχρι το τέλος του L'Été du Vivre Dangereusement. Σε περίπτωση που ένας παράξενος έχει φανταχτερές ιδέες.
Εν τω μεταξύ, η πιθανή κλιμάκωση σε θερμό πόλεμο στην Ευρώπη συνεχίζεται αμείωτη, με το ΝΑΤΟ, μέσω της επιληπτικής πλάκας νορβηγικού ξύλου, να αλλάζει ριζικά τους καθιερωμένους κανόνες των πολέμων δι' αντιπροσώπων με τη μία έκρηξη ανοησίας μετά την άλλη.

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της Ουκρανίας (AFU) είναι ήδη σε θέση, μέσω του ΝΑΤΟ, να καταστρέψουν ρωσικά στρατιωτικά και πολιτικά περιουσιακά στοιχεία - αποθήκευση πετρελαίου, αεροδρόμια, ενεργειακές εγκαταστάσεις, σιδηροδρομικούς κόμβους, ακόμη και συγκεντρώσεις στρατευμάτων.

Όλοι και ο γείτονάς τους θα περιμένουν τις «συμμετρικές» απαντήσεις.

Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, η κρίσιμη απόφαση ελήφθη από τη σπάνια πλουτοκρατία που στην πραγματικότητα τρέχει την παράσταση: να αναγκάσει την Ευρώπη να πάει σε πόλεμο με τη Ρωσία. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης όλου αυτού του ρητορικού καμπούκι για μια «στρατιωτική Σένγκεν» και ένα νέο Σιδηρούν Παραπέτασμα που εκτείνεται από την Αρκτική μέχρι τη λυσσαλέα Πολωνία, μέσω των Τσιουάουα της Βαλτικής.



Η πλουτοκρατία πιστεύει πραγματικά ότι μπορεί τότε να τα αγοράσει όλα για ένα ψίχουλο, ενώ οι μύγες εξακολουθούν να γεννούν αυγά στα ραδιενεργά ευρωπαϊκά κουφάρια.

Πέπε Εσκομπάρ

πηγή: Strategic Culture FoundationStrategic Culture Foundation


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης – μετά την εντυπωσιακή αποδυνάμωσή του στο εσωτερικό – βρίσκεται ενώπιον και μιας σημαντικής απόφασης για τη διπλωματική και αμυντική θέση της χώρας στο εξωτερικό, η οποία θα έχει επιπτώσεις και στην εθνική οικονομία.

Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει ως τη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στην Ουάσιγκτον, στις 9 Ιουλίου, να έχει αποφασίσει αν συναινεί ή διαφωνεί με την, προ τριμήνου, πρόταση του Γενικού Γραμματέα Γενς Στόλτενμπεργκ για να ενισχυθεί η Ουκρανία με € 100 δισ. την περίοδο 2025-2030. Αν η πρωτοβουλία Στόλτενμπεργκ εγκριθεί, οι ελληνικές καταβολές, μέσω του κοινού προϋπολογισμού της Συμμαχίας, θα είναι πάνω από € 200.000.000 ετησίως ή – συνολικά – € 1 δις την πενταετία.

Ωστόσο, ο (απερχόμενος) Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ έχει ήδη αναθεωρήσει την αρχική του πρόταση, ζητώντας πλέον το διπλασιασμό της λεγόμενης «οικονομικής δέσμευσης» προς την Ουκρανία, στο ποσό των 200 δισ. ως το 2030, με αποτέλεσμα οι Σύμμαχοι να έχουν διχαστεί. Ειδικά για την Ελλάδα, η αναθεωρημένη πρόταση Στόλτενμπεργκ μπορεί να μη σημαίνει μόνο διπλασιασμό των ετήσιων καταβολών από € 200.000.000 σε €400.000.000, αλλά ποσό ακόμα και μεγαλύτερο των € 500.000.000.

Η μεγάλη αυτή διαφορά ίσως προκύψει, αν γίνει δεκτή η πρόταση ορισμένων μελών του ΝΑΤΟ για υπολογισμό της ετήσιας βοήθειας σε ποσοστό 0,25% του ΑΕΠ κάθε χώρας και όχι με βάση το “κλειδωμένο” ποσοστό εθνικών συνεισφορών στον κοινό προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ. Με δεδομένες τις διαφωνίες μεταξύ ΗΠΑ-Ευρώπης, αλλά και ενδοευρωπαϊκά, η Ουάσιγκτον έχει ενημερώσει την ελληνική κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει πολυτέλεια χρόνου. Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν ζητούν οι αποφάσεις για την ενίσχυση της Ουκρανίας να ληφθούν, έστω επί της αρχής, ακόμα και πριν από τη σύνοδο της 9ης Ιουλίου.

Σκεπτικό της επιτάχυνσης είναι αφενός να μη διαταραχθεί το πανηγυρικό κλίμα του εορτασμού της 75ης επετείου ίδρυσης του ΝΑΤΟ και αφετέρου να μη δοθούν αφορμές στη Μόσχα και το Πεκίνο για την επικοινωνιακή εκμετάλλευση ενδεχόμενων διαφωνιών ή εκκρεμοτήτων. Κεντρική ιδέα του αμερικανικού μηνύματος προς την Αθήνα είναι ότι δε θα πρέπει να υπάρχει μεγάλη ανησυχία για τον υπολογισμό της ετήσιας εθνικής συνεισφοράς βάσει του 0,25% του ΑΕΠ, επειδή θα ληφθούν υπόψη και άλλα στοιχεία προς ελάφρυνση των συμμάχων. Ως κριτήρια, αναφέρονται το συνολικό ύψος των εθνικών αμυντικών δαπανών, η αφαίρεση της αξίας της απευθείας στρατιωτικής βοήθειας της Αθήνας προς το Κίεβο, καθώς και της αξίας της πάσης φύσεως συνδρομής μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
“Δημιουργική ασάφεια” Μακρόν για την Ουκρανία

Οι αμερικανικές διαβεβαιώσεις για την αφαίρεση αυτών των ποσών προσφέρουν, σε κάποιο βαθμό, ταμειακή διευκόλυνση ή ευκαιρίες βραχυπρόθεσμης μετακύλισης πληρωμών, αλλά ασφαλώς δε λύνουν το μείζον πρόβλημα της ξαφνικής επιβάρυνσης της ελληνικής οικονομίας με € 500.000.000 ετησίως ή € 2,5 δις ως το 2030.

Στον αντίποδα των συστάσεων Μπάιντεν-Μπλίνκεν, ο Γάλλος πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν συντηρεί τη “δημιουργική ασάφεια”. Στις ενημερώσεις του Παρισιού προς την ελληνική πλευρά επιβεβαιώνεται η βούληση ανάληψης μεγαλύτερων δεσμεύσεων έναντι της Ουκρανίας, αλλά τονίζεται ότι τα επιμέρους θέματα, όπως οι οροφές της βοήθειας και οι μέθοδοι υπολογισμού της, είναι περισσότερο ευθύνη των ευρωπαϊκών κρατών και λιγότερο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Ο Μακρόν φέρεται να θέτει ως απαράβατο όρο, για να υπογράψει τις – υποστηριζόμενες από τις ΗΠΑ – προτάσεις Στόλτενμπεργκ, τον συνυπολογισμό-συμψηφισμό της διμερούς και πολυμερούς (μέσω ΕΕ) βοήθειας προς την Ουκρανία. Ταυτόχρονα, το Παρίσι διαμηνύει ότι δε θα δώσει λευκή επιταγή στα συμμαχικά όργανα, επειδή κρίνει πως τείνουν να στηρίξουν τα συμφέροντα των αμυντικών βιομηχανιών των ΗΠΑ με ορολογίες, όπως η «διατλαντική αμυντική βιομηχανική βάση», οι οποίες θα μειώσουν την ανεξαρτησία των ευρωπαϊκών εταιριών του κλάδου.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αν το διακύβευμα του Παλαιστινιακού είναι η σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού, στην Ουκρανία το διακύβευμα είναι η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Μια καταιγιστική αλυσίδα γεγονότων, τις τελευταίες ημέρες, με τελευταία την απόφαση Μπάιντεν να επιτρέψει τη χρήση αμερικανικών όπλων για πλήγματα μέσα στη Ρωσία, ήρθε να επιβεβαιώσει τους χειρότερους φόβους μας. Το ανθρώπινο είδος είναι, όπως είπε χτες σε μια συνέντευξή του ο καθηγητής Τζέφρεϊ Σαχς του πανεπιστημίου Κολούμπια, πιο κοντά στην πυρηνική του εκμηδένιση (annihilation) από οποιαδήποτε άλλη στιγμή στην ιστορία.

Η επιχειρούμενη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα προκάλεσε, για πρώτη φορά μετά τον πόλεμο του Βιετνάμ, ένα πολύ σπουδαίο παγκόσμιο κίνημα διαμαρτυρίας, με τη συμμετοχή και μεγάλου αριθμού Εβραίων της διασποράς. Πολύ σπουδαίο γιατί στην Παλαιστίνη δεν κρίνεται μόνο η τύχη των Παλαιστινίων. Κρίνεται η τύχη του ανθρώπινου πολιτισμού, η δική μας τύχη. Αν αποδεχτούμε αυτά τα πράγματα που γίνονται στην Παλαιστίνη, των οποίων ένα μικρό κλάσμα βλέπουμε στις τηλεοράσεις μας, σημαίνει ότι πάμε σε μια κατάσταση ζούγκλας στις ανθρώπινες σχέσεις, νόμου του ισχυρού, χωρίς κανένα έλεος για ανθρώπους, λαούς, έθνη και κράτη.

Αν όμως το διακύβευμα του Παλαιστινιακού είναι η σωτηρία του ανθρώπινου πολιτισμού, στην Ουκρανία το διακύβευμα είναι η ίδια η επιβίωση του ανθρώπινου είδους. Δυστυχώς οι εξελίξεις εδώ δεν έχουν την αμεσότητα των ισραηλινών εγκλημάτων που δεν άφησε κανένα περιθώριο στην φιλοισραηλινή προπαγάνδα που κατέκλυσε πάλι τα ΜΜΕ ενός όλο και πιο ολοκληρωτικού κόσμου στον οποίο ζούμε. Έτσι, η μεγάλη πλειοψηφία της δυτικής και της παγκόσμιας κοινής γνώμης έχει αντιληφθεί τη σημασία όσων γίνονται στην Παλαιστίνη, δεν έχει όμως αντιληφθεί ότι η τυχοδιωκτική πολιτική του ΝΑΤΟ μας οδηγεί ταχέως σε μια ευρωπαϊκή και παγκόσμια πυρηνική καταστροφή και δεν έχει κινητοποιηθεί όπως θα άρμοζε στη μεγαλύτερη απειλή για την ίδια την επιβίωσή της που αντιμετώπισε η ανθρωπότητα σε όλη την ιστορία της. Νομίζει ότι έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας και όχι αυτό που έχουμε στην πραγματικότητα, έναν πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας, με τους κινδύνους που μια τέτοια σύγκρουση συνεπάγεται.

Εξακολουθούμε να θεωρούμε κατά βάθος αδιανόητο να φτάσουμε σε πυρηνικό πόλεμο και θεωρώντας το αδιανόητο το καθιστούμε δυνατό και πιθανό.

Έχουμε γράψει επανειλημμένως την άποψή μας για το πως η ίδια η Δύση προκάλεσε τον σημερινό πόλεμο στην Ουκρανία και τον διεξάγει χρησιμοποιώντας ως εργαλείο της το καθεστώς Ζελένσκι στο Κίεβο. Ακόμα όμως και αν διαφωνείτε πλήρως με αυτή την ανάλυση, ακόμα κι αν συμφωνείτε με τα επιχειρήματα των δυτικών υπέρ του δικαιώματος της Ουκρανίας να αμυνθεί και κατά της Ρωσίας, θα συμφωνήσετε φαντάζομαι ότι δεν είναι λογικό, για να υπερασπιστούμε (δήθεν) την Ουκρανία και για να πολεμήσουμε την «κακιά Ρωσία», να τινάξουμε τον πλανήτη (περιλαμβανομένων και των ίδιων των Ουκρανών) στον αέρα!

Εκεί ακριβώς όμως μας οδηγεί η πολιτική της συλλογικής Δύσης και του εξτρεμιστικού Κόμματος του Πολέμου στους κόλπους της, που φαίνεται τώρα να έχει ανατρέψει κατά κράτος τις όποιες αντιρρήσεις εξέφρασαν στη πορεία ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς και έχουν αμφότεροι χάσει τον έλεγχο των εξελίξεων, οδηγώντας, «μοιραίοι και άβουλοι», την ανθρωπότητα στην καταστροφή της.

Η απόπειρα δολοφονίας του πρωθυπουργού της Σλοβακίας Ρόμπερτ Φίτσο απέδειξε άλλωστε ότι καμία διαφοροποίηση δεν θα γίνει ανεκτή πλέον από οποιονδήποτε ασκεί κυβερνητική εξουσία σε κράτος της συλλογικής Δύσης. Η πραγματική εξουσία του πλανήτη, το μεγάλο χρηματιστικό κεφάλαιο, έχει αποφασίσει κατά τα φαινόμενα ότι δεν θα ανεχθεί τίποτα λιγότερο από νίκη στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Πιάνοντας το νόημα, ο Τραμπ επανέλαβε στους χρηματοδότες του προγενέστερη δήλωσή του ότι ο ίδιος θα βομβάρδιζε τη Μόσχα και το Πεκίνο σε περίπτωση εισβολής στην Ουκρανία ή την Ταϊβάν.
Η μεγάλη πυρηνική προβοκάτσια

Η Ουκρανία, δηλαδή το ΝΑΤΟ, έπληξε δύο ρωσικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης απέναντι σε επίθεση με πυρηνικά όπλα, περιλαμβανομένων και διηπειρωτικών πυραύλων. Η επίθεση στα ραντάρ, δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον πόλεμο στην Ουκρανία και αντικειμενικά, ανεξαρτήτως προθέσεων, διευκολύνει ενδεχόμενη πυρηνική επίθεση στη Ρωσία και ενδεχόμενο πρώτο, αιφνιδιαστικό πλήγμα, μπορεί δηλαδή εύλογα να θεωρηθεί και συνιστά όντως το πρώτο βήμα στην προετοιμασία πυρηνικής επίθεσης κατά της Μόσχας. Αυξάνει δραματικά την αβεβαιότητα και επομένως αυξάνει την πιθανότητα ευρωπαϊκού ή παγκόσμιου πυρηνικού πολέμου.

Όλη η φιλοσοφία του ελέγχου των εξοπλισμών εδώ και δεκαετίες είναι η εξασφάλιση και των δύο αντιπάλων ότι δεν πρόκειται να δεχθούν αιφνιδιαστική επίθεση. Γιατί αν φοβάσαι αιφνιδιαστική επίθεση, έχεις κίνητρο να χτυπήσεις πρώτος, πριν η επίθεση σου καταστρέψει το μεγαλύτερο μέρος της πυρηνικής σου δύναμης.

Αυτή η αρχή τοποθετήθηκε από τους ίδιους τους Αμερικανούς στο κέντρο της φιλοσοφίας του ελέγχου των εξοπλισμών και μάλιστα παρά τις αρχικές αντιρρήσεις των Σοβιετικών που τελικά πείστηκαν και αποτυπώθηκε στη συνθήκη ΑΒΜ του 1972. Η λογική είναι ότι αν οι δύο πλευρές γνωρίζουν ότι θα δεχθούν καταστροφικό ανταποδοτικό πλήγμα, δεν θα προχωρήσουν σε αιφνιδιαστική πρώτη επίθεση.

Στην καλύτερη, που δεν είναι καθόλου καλή, περίπτωση πρόκειται για μεγάλο τυχοδιωκτισμό και ελαφρότητα με την οποία οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους καταπατούν, στην απελπισία και ασυναρτησία τους, τις πιο βασικές αρχές της πυρηνικής σταθερότητας, που έγιναν αποδεκτές στο παρελθόν και από τις ΗΠΑ και από την ΕΣΣΔ και επέτρεψαν τη διατήρηση της ειρήνης μεταξύ των πυρηνικών δυνάμεων παρά τον Ψυχρό Πόλεμο, δηλαδή την επιβίωση της ανθρωπότητας. Στη «μεσαία» περίπτωση, οι Αμερικανοί επιχειρούν, απειλώντας με γενικό πυρηνικό πόλεμο τη Ρωσία, να την αποτρέψουν από το να χρησιμοποιήσει εκείνη τακτικά πυρηνικά όπλα ή την προκαλούν για να τα χρησιμοποιήσει πρώτη και να πάρει η ίδια την πολιτική ευθύνη για την πρώτη χρήση τέτοιων όπλων μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, «απελευθερώνοντάς» τους να χρησιμοποιήσουν εκείνοι τέτοια όπλα.

Σε κάθε περίπτωση όμως έχουμε φύγει από κάθε έννοια «στρατηγικής σταθερότητας» και έχουμε οδηγηθεί στη «στρατηγική του παράλογου» (chiken game), δηλαδή στον δρόμο που, εγκλωβίζοντας τις δύο πλευρές σε μια κατάσταση που δεν μπορεί καμία να υποχωρήσει, καθιστά αναπόφευκτη τη σύγκρουση. Αλλά βέβαια υπάρχει και η χειρότερη περίπτωση και είναι αδύνατο για τους Ρώσους στρατιωτικούς, και οποιονδήποτε βρίσκεται στη θέση τους να μη το σκεφτεί. Ότι δηλαδή οι Αμερικανοί, μη θέλοντας να αποδεχθούν οτιδήποτε πέραν μιας πλήρους νίκης στην Ουκρανία, είναι έτοιμοι να εξαπολύσουν πυρηνικό πόλεμο.

Τι θα σκέφτονταν στην Ουάσιγκτον αν κάποια drones ή κάποιοι πύραυλοι χτυπούσαν τα αμερικανικά ραντάρ έγκαιρης προειδοποίησης; Τι θα σκέφτονταν στο Λονδίνο και το Παρίσι σε ανάλογη περίπτωση;
Τι λέει το ίδιο το ΝΑΤΟ

Ας αφήσουμε όμως προς στιγμήν τις δικές μας αναλύσεις για το τι κάνουν οι δυτικοί και ας δούμε τι μας λένε.

Την περασμένη Δευτέρα, λίγες μέρες μετά τις επιθέσεις στα ραντάρ, η Ατλαντική Συμμαχία υιοθετούσε στη συνάντηση κορυφής της Σόφιας την άποψη ότι «η Ρωσία μπορεί και πρέπει να υποστεί στρατηγική ήττα στην Ουκρανία» και πρέπει να υπάρξει μια «σαφώς διατυπωμένη στρατηγική με το σκοπό να παρασχεθούν στην Ουκρανία όλα όσα χρειάζεται, όσο πιο γρήγορα μπορεί και όσο διάστημα χρειάζεται ώστε να νικήσει».

«Στρατηγική ήττα» της Ρωσίας σημαίνει εκδίωξη των ρωσικών δυνάμεων από τις περιοχές της Κριμαίας και του Ντονμπάς, που κατοικούνται από μια συντριπτική πλειοψηφία Ρώσων στην εθνότητα κατοίκων, μέτρα αφοπλισμού της Ρωσίας, ανατροπή του καθεστώτος Πούτιν, δίκη και καταδίκη του Ρώσου Προέδρου κατά το πρότυπο του Σαντάμ Χουσεΐν και επιβολή ενός καθεστώτος πολύ περισσότερο υποτελούς στην Ουάσιγκτον και τη «συλλογική Δύση» και από αυτό που υπήρξε επί Γέλτσιν. Τέτοιες όμως επιδιώξεις είναι σχεδόν αδύνατο να επιτευχθούν χωρίς τη μαζική χρήση πυρηνικών όπλων. Είναι ελάχιστα πιθανό να επιτευχθούν με συμβατικά μέσα, όπως άλλωστε αποδεικνύει η έως τώρα πείρα από τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Ακόμα όμως κι αν αυτό το απίθανο σενάριο υλοποιούνταν, είναι ακόμα πιο απίθανο η Ρωσία, αντιμέτωπη με ήττα με συμβατικά όπλα να παραδιδόταν χωρίς να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα στη διάθεσή της.

Αν ισχυρά κέντρα στη Δύση θέλουν να προκαλέσουν πυρηνικό πόλεμο, ή είναι διατεθειμένα να ανεχθούν τον κίνδυνο ενός τέτοιου πολέμου, όπως φαίνεται από τις ενέργειες, όχι από τις πράξεις, ως ύστατο όπλο για να νικήσουν τη Ρωσία, τότε θα επιδιώξουν να εξωθήσουν τη Μόσχα να κάνει πρώτη χρήση τακτικών πυρηνικών, ώστε να αναλάβει εκείνη το τεράστιο πολιτικό κόστος και εν συνεχεία να τους «απελευθερώσει» από οποιονδήποτε περιορισμό.

Ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Σικόρσκι, που χρησιμοποιείται συχνά για να πει αυτά που δεν θέλουν να πουν άλλοι, δήλωσε πρόσφατα ότι αν οι Αμερικανοί προειδοποίησαν τους Ρώσους ότι αν κάνουν χρήση έστω και ενός τακτικού πυρηνικού όπλου, ακόμα και χωρίς απώλειες, θα καταστρέψουν όλες τις ρωσικές θέσεις στην Ουκρανία με κάθε διαθέσιμο συμβατικό μέσο. Βέβαια πρέπει να είναι κανείς εντελώς ανόητος για να πιστέψει ότι μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο χωρίς να οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο κι ότι ένας τέτοιος πόλεμος είναι δυνατό να γίνει χωρίς να χρησιμοποιηθούν πυρηνικά όπλα. Είτε ο Σικόρσκι είναι εντελώς ανόητος, είτε δεν μπορεί να πει δημόσια ότι θα πάμε σε παγκόσμιο πυρηνικό πόλεμο αν είναι αδύνατο να ηττηθεί διαφορετικά η Ρωσία.

Σημειωτέον ότι είναι ευσεβής πόθος να ελπίζει κανείς ότι μια πυρηνική σύγκρουση θα ελεγχθεί, θα περιοριστεί σε μια κατηγορία όπλων και σε μια γεωγραφική περιοχή. Αν ο φόβος του πυρηνικού πολέμου και της καταστροφής της ανθρωπότητας δεν είναι αρκετός για να σταματήσει την πρώτη χρήση πυρηνικού όπλου μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, είναι απίθανο οτιδήποτε να σταματήσει την περαιτέρω κλιμάκωση, άπαξ και παραβιαστεί το πρώτο μείζον ηθικό και πολιτικό φράγμα.

Ίσως κάποιοι πουν ότι όλα αυτά είναι μπλόφες και καμία πλευρά δεν θα φτάσει εκεί που απειλεί να φτάσει. Το κακό με αυτή την άποψη είναι ότι ο μόνος τρόπος για να μάθουμε αν είναι σωστή, είναι να παίξουμε στα ζάρια την ύπαρξη του ανθρώπινου είδους. Οι μπλόφες άλλωστε έχουν τη δική τους δυναμική. Από τη στιγμή που διατυπώνονται δεσμεύουν και αυτόν που τις κάνει.

Στο επόμενο άρθρο μας θα εξετάσουμε το πως φτάσαμε από την «πυρηνική σταθερότητα» που επαγγελλόταν ο Τζο Μπάιντεν στη στρατηγική αλλαγής καθεστώτος στη Ρωσία.

Πηγή: kosmodromio.gr



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου