Articles by "Νίκος Κωνσταντόπουλος"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Νίκος Κωνσταντόπουλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0

Διαβάστε το άρθρο του Νίκου Κωνσταντόπουλου στο ΒΗΜΑ της Κυριακής, που καταγράφει με αξιοθαύμαστη πολιτική ακρίβεια τη δίκαιη αποτίμηση του σήμερα, αλλά και της διαδρομής που οδήγησε από το 2015 στο σήμερα….
«Η πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και οι αμοραλιστικές επιλογές στο κόμμα, τη διακυβέρνηση και την αντιπολίτευση ανέδειξαν ένα αρχηγικό μόρφωμα επιζήμιο, που το είδωλό του, σήμερα, στον σπασμένο καθρέπτη, ασχημίζει την πολιτική καθημερινότητα»…

Ολόκληρο το άρθρο:

Τα του ΣΥΡΙΖΑ – Η ΤΗΣ ΠΟΛΕΩΣ ΑΙΣΧΥΝΗ

του Νίκου Α. Κωνσταντόπουλου
νομικού, πρώην Προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ

1. Όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι συνηθισμένη ή καινοφανής εσωκομματική κρίση. Ούτε απλή διαμάχη για κομματική εξουσία, ομάδων και τάσεων, που ως συνήθως φραξιονίζουν. Δεν αφορούν αποκλειστικά τον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε προέκυψαν ουρανοκατέβατα. Αφορούν όλο το δημόσιο βίο, συνολικά την πολιτική λειτουργία δημοκρατίας και κοινωνίας. Η πολιτική μετάλλαξη του ΣΥΡΙΖΑ και οι αμοραλιστικές επιλογές στο κόμμα, τη διακυβέρνηση και την αντιπολίτευση, ανέδειξαν ένα αρχηγικό μόρφωμα επιζήμιο, που το είδωλό του, σήμερα, στον σπασμένο καθρέπτη, ασχημίζει την πολιτική καθημερινότητα. Όλα αυτά δρουν πέρα από την ευτράπελη θεατροποίηση της πολιτικής και την γελοιογράφηση της ανανεωτικής ριζοσπαστικής αριστεράς. Την ιστορική στιγμή που κινήματα και συλλογικότητες στην κοινωνία αναζητούν ριζοσπαστικοποίηση και επαναπροσδιορισμό της πολιτικής και της Δημοκρατίας.

2. Ο τρόπος που εκδηλώνεται εντός του ΣΥΡΙΖΑ η διαλυτική αντιπαράθεση, καθημερινά, εξουθενώνει αξίες ευθύνης και ηθικής, ορθολογισμού, ύφους και ήθους, συλλογικότητας, ιστορικής και οραματικής πλαισίωσης των πραγμάτων. Τα γεγονότα αποκαλύπτουν μικρά πολιτικά μεγέθη, εμπαθείς μεθοδεύσεις, ασύδοτους παραγοντισμούς, έρπουσες πρακτικές έξω από ιδέες, αξίες, αγώνες και θυσίες της αριστεράς, που για να υπάρχει, πρέπει να είναι σύγχρονη και δημοκρατική, ανανεωτική και ριζοσπαστική. Έχει και στο παρελθόν πληρώσει η ελληνική πολιτική ζωή και κοινωνία, η δημοκρατία και η αριστερά, τον ιδεολογισμό και τον κομματικό συγκεντρωτισμό, τον τυχοδιωκτισμό και την ασημαντότητα μιας «καθοδήγησης» της κακιάς ώρας, που φαντασιώνεται ότι πρέπει να ηγεμονεύει των πάντων, με παρατρεχάμενους «συγκατανευσιφάγους» και «μιαροφαγήσαντες» της αρχηγικής παρεοκρατίας.

3. Τα εντός του ΣΥΡΙΖΑ, προστιθέμενα στα συμπτώματα του δημοσίου βίου, που αποδιοργανώνεται από τους μηχανισμούς της επικοινωνιακής διαφημιστικής αγοράς, τεκμηριώνουν την παραθεσμική και παραπολιτική λειτουργία του. Όλα τα κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, που αυτοπροσδιορίζονται ως κόμματα εξουσίας, έχουν κυβερνήσει με τα ίδια εργαλεία του καθεστωτικού κομματικού κυβερνητισμού. Και βρίσκονται αντιμέτωπα με την τάση αποστασιοποίησης από την πολιτική, με πλειοψηφικά ποσοστά αποχής, ιδιαίτερα στις νέες ηλικίες, που αναζητούν άλλους τρόπους άσκησης πολιτικής και κοινωνικής παρέμβασης.

4. Ακόμα και με ελαχιστοποιημένα κριτήρια αυτοεκτίμησης και υπευθυνότητας, ανοηταίνουν πολιτικά όσοι αντιμετωπίζουν με εσωκομματικές γραφειοκρατίες αυτά τα αλλοπρόσαλλα και χλευαστικά, για την ιστορική και πολιτική ταυτότητα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Συνασπισμός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς, των κοινωνικών κινημάτων και της οικολογίας, άλλοτε πεδίο αναζήτησης ιδεών και προγραμματικών προτάσεων, τώρα χώρος αυτογελοιοποίησης, αποϊδεολογικοποίησης και αποπολιτικοποίησης. Ο έτσι μεθερμηνευόμενο ιστορικός και πολιτισμικός ξεπεσμός. Όλα αυτά δεν είναι ούτε ριζοσπαστική πολιτική αρχών, ούτε ανανεωτική αριστερά, για την εναλλακτική προοπτική διακυβέρνησης.

Αθήνα, 25-10-2023
Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα: το βαρυσήμαντο άρθρο του Νίκου Κωνσταντόπουλου στην Καθημερινή της Κυριακής, δίνει τον τόνο, την ποιότητα και τις απαντήσεις ενός πραγματικού πολιτικού άνδρα που η ζωή του είναι γεμάτη αγώνες, διεκδικήσεις, προσπάθεια, ανυποχώρητη κι ακούραστη υπεράσπιση των αδυνάμων και των ασθενεστέρων, προάσπιση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών όλων των ανθρώπων, με κόστος.
Ενός ανθρώπου που αγωνίστηκε για την ισότητα και τη δημοκρατία, βασανίστηκε και φυλακίστηκε επί 4 χρόνια από τη Χούντα και ποτέ δεν πρόδωσε τους συναγωνιστές του, τους συντρόφους και τις ιδέες του. Ενός ανθρώπου που βγήκε από το φοιτητικό κίνημα κι υπηρέτησε με ήθος, κύρος και αποφασιστικότητα τα κοινωνικά κινήματα, την οικολογία, την Αριστερά, πρωτίστως την κοινωνία, ως δικηγόρος, υπερασπιστής πάμπολλων αγωνιστών και σωματείων, Πρόεδρος επί 11 χρόνια του Συνασπισμού.
Αυτό το υπόδειγμα πολιτικού μπορεί να εμπνεύσει τους πολλούς και σημαντικούς αγώνες που πρέπει να δοθούν σήμερα, τους αγώνες που δίνει κι υπηρετεί η Πλεύση Ελευθερίας, με πράξεις κι όχι «στα λόγια» ή «στα ψέματα».
Καλό μήνα!
ΖΚ
————————————-

Η γελοιογραφία ως ταυτότητα.

Του Νίκου Α. Κωνσταντόπουλου
νομικού, πρώην Προέδρου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ


1. Αυτά που διαδραματίζονται και συντελούνται μπροστά στα μάτια μας, στον δημόσιο βίο, δεν είναι περαστικά και ευκαιριακά γεγονότα, αιφνιδιαστικά κι αναπάντεχα, όσο κι αν ενσκήπτουν ως ακραία φαινόμενα. Όλα έχουν αιτιώδη διαδρομή, αποκαλυπτικές εξηγήσεις και δραματικές διαχρονικές συνέπειες. Η σημερινή πραγματικότητα είναι «η ιστορία εν τω γίγνεσθαι», του παρόντος και του μελλοντικού, συλλογικού και προσωπικού χρόνου και βίου. Αυτή η ζώσα ιστορικότητα της καθημερινότητας, είναι το υπαρκτό πεδίο στο οποίο δοκιμάζονται κοινωνικές αξίες και πολιτικές δράσεις, οι θεσμικές και πολιτισμικές λειτουργίες της συνταγματικής δημοκρατικής πολιτείας μας. Άλλωστε, ουσιαστικό και δυναμικό κριτήριο για την αξιόπιστη και ομαλή λειτουργία του πολιτεύματος μίας χώρας, είναι η ποιότητα και οι δημιουργικές συνθήκες στο δημόσιο χώρο. Γι’ αυτό και η διεκδίκηση δημόσιου βίου με διαφάνεια, δημοκρατική νομιμότητα, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη, είναι από τα συνταγματικά δικαιώματα αντίστασης στη διαφθορά και την διαπλοκή, στις ανισότητες και αδικίες, στην αυθαιρεσία και ανεπάρκεια. Είναι δικαιώματα πραγματικής άσκησης κι όχι φραστικής διακήρυξης, που ριζοσπαστικοποιούν την πολιτική και κοινωνική παρέμβαση, απέναντι στα κηρύγματα ρεαλιστικού πραγματισμού, που γίνεται πρόσχημα ενός διαβρωτικού αμοραλισμού.


2. Κάθε χρόνο, όλες τις εποχές, τραυματικά γεγονότα και καταστροφικές απώλειες, ματώνουν, μικραίνουν και φτωχαίνουν την Ελλάδα. Το διαρκές χρονολόγιο των κρίσεων, είναι το εξουθενωτικό κοινωνικοπολιτικό μαρτυρολόγιο. Η δημοκρατική Ελλάδα, σε διαρκή κρίση, είναι πια μια προβληματική κι αντιφατική Ελλάδα, με δραματικά περιορισμένη την ενατένιση του ορίζοντα των επόμενων δεκαετιών, με την αυτογνωσία, συνοχή και αισιοδοξία που αξίζει κι έχει τις δυνάμεις να κατακτήσει. Συντελούνται εθνικές τραγωδίες, που αποτελούν ιστορικό συλλογικό τραύμα, έτσι όπως επαναλαμβάνονται, αθροίζοντας απώλειες κοινωνικού και παραγωγικού δυναμικού, συλλογικών αγαθών και πόρων. Πρόσθετη διάσταση αυτής της εθνικής τραγωδίας και του συλλογικού τραύματος, αποτελεί το γεγονός ότι απέναντι στην διαβρωτική πολυκρίση, το θεσμικό-πολιτικό σύστημα διακυβέρνησης και κρατικής λειτουργίας βρίσκεται διαρκώς αναποτελεσματικό και αναξιόπιστο, διαβρωμένο και στρεβλό, με εντεινόμενη κρίση αντιπροσώπευσης και νομιμοποίησης, σταθερά σε απόσταση από την δοκιμαζόμενη πραγματικότητα. Οι εναλλασσόμενες διακηρύξεις των κομμάτων που άσκησαν κυβερνητική εξουσία, για «δομικές αλλαγές», «εκσυγχρονισμό», «επανίδρυση του κράτους», «αναδιάρθρωση με αριστερό πρόσημο», «επιτελικό κράτος και μεταρρυθμίσεις», αποτελούν δημαγωγική διαχείριση των προβλημάτων από τον πελατειακό κομματικό κυβερνητισμό, χωρίς εθνικό στρατηγικό σχεδιασμό, για ορθολογική αξιοποίηση δυνάμεων, πόρων, ευκαιριών και χρόνου.


3. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες είναι ανιστόρητο και φαιδρό, έως αποκρουστικό και αυτοκαταστροφικό, να κατακλύζεται ο δημόσιος βίος από συμπτώματα ξεπεσμού και κατάντιας. Οι επικοινωνιακές σκηνοθεσίες προβάλλουν διαθέσιμα προϊόντα ευκαιρίας του νοσηρού δημοσίου βίου, με κουραστικές κοινοτοπίες για νεωτερικά, μοντέρνα και χαρισματικά χαρακτηριστικά. Έτσι ακούγονται οι επιπόλαιες, αν όχι αναιδείς και αισθητικά προκλητικές διακηρύξεις των δρομολογημένων τακτικισμών, που αυτοεκθειάζονται ως «η φωνή της κοινωνίας» και «το φως που νικάει», «το νέο που επικρατεί». Η σημειολογία της παρακμής μετασχηματίζεται επικοινωνιακά σε ρητορεία της αλλαγής. Η λαχτάρα του πολίτη και η αγωνία της κοινωνίας για το συνολικό μετασχηματισμό της συλλογικής μας ζωής, εργαλειοποιείται δημοσκοπικά, μετατρέποντας το δημόσιο βίο σε τσίρκο, προς θέαση και τέρψη. Πέρα, όμως, από τα διαθέσιμα πρόσωπα, που θέλουν προετοιμασμένους ρόλους πολιτικής κι εθνικής ηγεσίας, υπάρχουν οι συλλογικές λειτουργίες, φανερές και παρασκηνιακές, κομματικών και πολιτικών χώρων, που εκτρέφουν, «ανέχονται», δρομολογούν και νομιμοποιούν τέτοιες καταστάσεις. Αυτά που συμβαίνουν, με τρόπο θορυβώδη και καταιγιστικό στο δημόσιο, πολιτικό και κομματικό πεδίο, δεν είναι πολιτική. Είναι ο,τιδήποτε άλλο, εκτός από πολιτική. Δεν είναι ανανεωτικός, ανορθωτικός οραματισμός. Είναι ένας μεταμφιεσμένος «αγοραίος μεσσιανισμός», επιζήμιος κι επικίνδυνος, όταν εκδηλώνεται σε κρίσιμες και μεταβατικές συγκυρίες, σε αναστατωμένες και πληγωμένες κοινωνίες, σε πολίτες ανασφαλείς, πολλαπλά απογοητευμένους και πανταχόθεν βαλλόμενους.


4. Ο «ΣΥΡΙΖΑ» έχει πρόσθετη κι αποκλειστική ευθύνη για όσα αλλοτριωτικά συμβαίνουν και πανηγυρίζονται. Πέρα από την ευθύνη μιας διακυβέρνησης απαράδεκτης και μιας αντιπολίτευσης χωρίς συνέπεια, πέρα από την κομματική του λειτουργία, που μετέτρεψε τις δημοκρατικές διαδικασίες σε αρχηγικές. Έχει την ευθύνη της εκκόλαψης αυτού του εκφυλιστικού φαινομένου, που μεταλλάσσει την ταυτότητα και την υπόσταση, τις ιστορικές και κοινωνικές αναφορές ενός πολιτικού φορέα και τις μετατρέπει σε αγοραίο προϊόν, ενός χωρίς όρια και αιδώ παραγοντισμού. Δεν πρόκειται περί συνασπισμού κοινωνικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, αλλά περί συνεταιρισμού μετόχων, που συνυπάρχουν με κοινό δεσμό, πια, την εξουσιοθηρία, κομματική και κυβερνητική. Δεν πρόκειται περί ριζοσπαστικής πολιτικής, αλλά περί τυχοδιωκτικής συναρμογής και προσαρμογής ομαδοποιημένων στελεχών, που συμπεριφέρονται ως ιδιοκτήτες του εσωκομματικού κατεστημένου, καθοδηγητές της κοινωνίας κι εντολοδόχοι της ιστορίας. Αυτός ο κομματικός χώρος έτσι όπως πολιτεύτηκε στην διακυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, αλλά και τώρα για την αλλαγή ηγεσίας, δεν έχει καμία σχέση με ό,τι η πολιτική κοινωνιολογία, θεωρία και ιστορία κοινωνικών αγώνων και ιδεών, προσδιορίζει ως ριζοσπαστική κι ανανεωτική αριστερά, διακριτή και διαμορφωτική πολιτισμικής, δημοκρατικής και κοινωνικής κουλτούρας.


5. Τα κόμματα δεν πεθαίνουν ούτε δολοφονούνται. Εκφυλίζονται και αυτοκαταστρέφονται. Δεν είναι οι επιδρομείς που αλώνουν ηγεσίες και μηχανισμούς. Είναι εκείνοι, που παριστάνουν τους οπλαρχηγούς του κομματικού κατεστημένου, χωρίς να καταλαβαίνουν που πατούν και που πηγαίνουν, προδίδοντας, για άλλη μία φορά, την κοινωνική και πολιτική βάση, τα απλά μέλη, τις αρχές και αξίες της ριζοσπαστικής αριστεράς, επιβάλλοντάς τους ως καθοδήγηση τον αυτοεξευτελισμό τους. Η Αριστερά δεν τελειώνει διότι διάφοροι λαφυραγωγοί διαμοιράζονται τα ιμάτιά της. Αυτά που συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ με τον Αλέξη Τσίπρα να βρίσκει την φωνή του, ως πρώην Πρωθυπουργός και «χαρισματικός πολιτικός», όχι για τις δολοφονικές φωτιές και πλημμύρες, ούτε για τις ανθρωποκτονίες στο λιμάνι του Πειραιά, στο γήπεδο και στη Λιβύη, αλλά μόνο για να πανηγυρίσει την εκλογή του διαδόχου του και να χαριεντιστεί μαζί του, με κοινοτοπίες περί παρακαταθήκης και κοινωνικούς αγώνες εν αναμονή των παραγγελμάτων τους, βρίσκονται πέραν της μελαγχολίας της Αριστεράς. Στα όρια της γελοιογραφικής συμπεριφοράς. Πέραν του βαθμού μηδέν της πολιτικής, υπάρχει η απύθμενη ηθικοκοινωνική και πολιτικό-ιστορική εξαχρείωση και εξάχνωση.


6. Κι όμως υπάρχουν οι διανοητές κι αγωνιστές για μία Αριστερά του 21ου αιώνα. Δεν είναι μόνο οι κεκράχτες και χειροκροτητές του εκάστοτε αρχηγισμού, οι ντελάληδες και διαμεσολαβητές της όποιας μετάλλαξης πασχίζει να προωθηθεί στην πολιτική αγορά, ως «κύμβαλον αλαλάζον» και «μόσχος σιτευτός». Αυτοί που υπάρχουν, οφείλουν να βγουν και να μιλήσουν στον κόσμο. Η ώρα της κρίσης είναι η ώρα της ευθύνης.


Νίκος Α. Κωνσταντόπουλος

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

O πρώην ηγέτης του ΣΥΝ και πατέρας της επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Νίκος Κωνσταντόπουλος μιλάει για την κόρη του και τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ και χαρακτηρίζει µεγάλη πολιτική επιτυχία την είσοδο του κόµµατος της κόρης του στη Βουλή, παρά τις «κανιβαλικές επιθέσεις» που εκείνη δέχτηκε.

Αναφερόµενος στις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ, χρησιµοποιεί βαριές εκφράσεις για τον Αλ. Τσίπρα και τον εσωτερικό κύκλο του αρχηγισµού του, επισηµαίνοντας ότι «υιοθέτησαν το αµοραλιστικό στερεότυπο ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται και ο πολιτικός είναι ο ικανός για όλα καταφερτζής».

Σύµφωνα µε τον κ. Κωνσταντόπουλο: «Από ζηλωτές των αρµών της εξουσίας, έγιναν µοχλευτές του ίσκιου τους και των κατάλοιπών τους».

Πώς βλέπετε να εξελίσσονται τα πράγµατα στη χώρα µετά την άνετη νίκη του Κ. Μητσοτάκη και της Νέας ∆ηµοκρατίας στις κάλπες της 25ης Ιουνίου;

Οι καιροί, δύσκολοι, ρευστοί κι ανάστατοι. Τα προβλήµατα, παλαιά και διαρκώς καινούργια, είναι πιεστικά, εκρηκτικά. ∆εν υπάρχει υγιής δηµόσιος βίος ούτε γενικευµένη ικανοποίηση και συλλογική αισιοδοξία στην ελληνική κοινωνία. Υπάρχει κρίση εµπιστοσύνης και αξιοπιστίας. Το εκλογικό αποτέλεσµα επιβάλλει σύνθετη κοινωνιολογικοπολιτική µελέτη, πέρα από την εκλογολογική ανάγνωση. ∆υστυχώς, το πολιτικό σύστηµα διακυβέρνησης είναι εκλογοκεντρικό και πρωθυπουργοκεντρικό, µε κοµµατικό σύστηµα αρχηγοκεντρικό, πελατειακό και παραγοντικό. Σε αυτό το πλαίσιο, το εκλογικό αποτέλεσµα έχει την εξήγησή του. Πίσω, όµως, από το εκλογικό αποτέλεσµα υπάρχει η ζωντανή πραγµατικότητα των προβληµάτων, η ιστορικότητα της καθηµερινότητας. Εχουν ξεπεραστεί τα κοινωνικά και οικονοµικά όρια αξιοπρεπούς διαβίωσης, δίκαιης αναδιανοµής εισοδηµάτων και βαρών, αποτελεσµατικής αντιµετώπισης των µεγάλων ανισοτήτων. Η Ελλάδα του 2023 δεν είναι οι διαφηµιστικές προεκλογικές καµπάνιες. ∆εν χωράει στα µοντέλα της τελειωµένης Μεταπολίτευσης, δεν µπορεί να λειτουργεί µε φθαρµένους πολιτευτικούς τακτικισµούς. Βρισκόµαστε σε νέα ιστορική περίοδο, µε εµφανείς αλλαγές στην κοινωνία και τις πολιτικές συνθήκες.

Πριν από τις εκλογές, µε δηµόσια παρέµβασή σας στηρίξατε ανοιχτά την Πλεύση Ελευθερίας. Πού αποδίδετε όµως την οριακή είσοδο του κόµµατος στη Βουλή;

Η είσοδος της Πλεύσης Ελευθερίας στη Βουλή είναι µεγάλη πολιτική επιτυχία, µε σοβαρές δυναµικές προοπτικές. ∆είγµα πολύπλευρης αγωνιστικής παρέµβασης στον δηµόσιο βίο. ∆ιαφορετικής αντίληψης για την πολιτική, την κοινωνία, την εξουσία και τους δηµοκρατικούς θεσµούς, τα δικαιώµατα του ανθρώπου και του πολίτη, την υπεράσπιση των συλλογικών αγαθών και τη διεκδίκηση του προοδευτικού εκσυγχρονισµού της Ελλάδας. Μια συλλογικότητα καταξιωµένων κοινωνικά και επαγγελµατικά πολιτών, χωρίς µηχανισµούς και χορηγούς, αντιµετώπισε τις άθλιες και κανιβαλικές επιθέσεις εκείνων που δεν ήθελαν την Πλεύση Ελευθερίας στη Βουλή, γιατί µιλάει ανοιχτά στους πολίτες, µε τη γλώσσα των προβληµάτων, της αλήθειας και της συνέπειας, για να είναι η Βουλή το πραγµατικό πεδίο της δρώσας κοινωνίας, που έχει λόγο και αξιώνει λογοδοσία για τη ζωή της. Τέτοιες συλλογικότητες και δράσεις αναδεικνύουν τις νέες ιδιότητες και δυνατότητες του πολίτη, ριζοσπαστικοποιούν την πολιτική, την κοινωνία, τη δηµοκρατία. Τα κοινωνικά κινήµατα είναι οι νέες µορφές οργάνωσης, έκφρασης, αντιπροσώπευσης και δηµοκρατικής παρέµβασης, απέναντι σε έναν κουρασµένο, διαβρωµένο και αναξιόπιστο κοµµατισµό και τον οµόλογό του επαγγελµατικό πολιτευτισµό.

Επειδή τη Ζωή Κωνσταντοπούλου την ξέρετε καλύτερα απ’ όλους µας, σας πέρασε ποτέ από το µυαλό πως µπορεί στο τέλος να µην τα καταφέρει;

Η Ζωή έχει διαµορφώσει τη δική της προσωπικότητα κι οντότητα, µε σκληρή δουλειά, µε αφιέρωση σε δηµοκρατικές ιδέες, κοινωνικές αξίες και πολιτισµικές προτεραιότητες. Εχει δείξει ότι απέναντι στις ιεραρχήσεις της ύπαρξής της δεν υπολογίζει πολιτειακά αξιώµατα και δεν πτοείται από τα δρεπανηφόρα άρµατα που εξαπολύονται εναντίον της από όσους τη φθονούν, γιατί ξέρουν ότι λειτουργεί ευαίσθητα, αυθεντικά κι ανυποχώρητα, έξω από τις κατά συνθήκη διγλωσσίες του παραγοντικού πολιτευτισµού. Οι εκλογές είναι δύσκολος αγώνας, πολύ πιο δύσκολος όταν τον δίνεις µε άνισους όρους και µέσα, σε συνθήκες οργανωµένης επικοινωνιακής στοχοποίησης, για να σε αποµονώσουν και να σε συκοφαντήσουν. Κι από κοντά οι πρόθυµοι οµοτράπεζοι και οι κοµµατοδίαιτοι διαλαλητές. Η Ζωή και οι συνεργάτες της δεν κάνουν πολιτική, αλλά ζουν την πολιτική. Η αγωνία του αποτελέσµατος δεν έλειψε. Ούτε η πεποίθηση ότι θα είναι θετικό.

Ανήκετε στους εµβληµατικούς ηγέτες της Αριστεράς. Περιµένατε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί τέτοια συντριβή στις κάλπες;

∆εν µου αρέσουν οι ταµπέλες, δεν εκφράζουν αυτά που µε προσδιορίζουν. ∆υστυχώς, ο κ. Τσίπρας και οι ακόλουθοί του συγκατένευαν σε όλα, χειροκροτώντας τον αρχηγισµό του. Υιοθέτησαν και εφάρµοσαν, µε ευκολία υπολογιστή, το αµοραλιστικό στερεότυπο ότι στην πολιτική όλα επιτρέπονται και ο πολιτικός είναι ο ικανός για όλα καταφερτζής. Χωρίς αρχές και όρια, από τον άκρατο κι άκριτο τακτικισµό στον αντιπολιτικό λαϊκισµό κι από εκεί στην αποκαθήλωση και την αυτοκαταστροφή των ειδώλων. Από ζηλωτές των αρµών της εξουσίας, µοχλευτές του ίσκιου τους και των κατάλοιπών τους.

Κατά τη γνώµη σας, η ευθύνη ανήκει αποκλειστικά στον Αλ. Τσίπρα ή και στα στελέχη του κόµµατος;

Η ευθύνη είναι πολλαπλή και αφορά πολλούς. Είναι πολιτική και ιστορική, κοινωνική και συνειδησιακή ευθύνη. ∆εν διεκπεραιώνεται µε κοµµατικούς όρους φραξιονισµού. Τώρα όλοι διαπιστώνουν ότι ο καθρέφτης, που µπροστά του κορδακίζονταν ως στελέχη εξουσίας και καθοδηγητές της κοινωνίας, τους έδειχνε κάτι που δεν ήταν. Οτι οι κόθορνοι της εξουσίας, τα ψιµύθια της επικοινωνίας και οι φενακισµοί της κοµµατικής µικρολογίας δεν µπόρεσαν να πλαστογραφήσουν την πραγµατικότητα του εαυτού τους. Ο κ. Τσίπρας και ο εσωτερικός κύκλος του αρχηγισµού του δυσφήµησαν την έννοια της κυβερνώσας Αριστεράς µε το µόρφωµα της συγκυβέρνησης Καµµένου. Κακοποίησαν τα ιστορικά αιτήµατα του συνταγµατικού πατριωτισµού της Αριστεράς: το συνταγµατικό δηµοψήφισµα και την απλή αναλογική, την οποία εργαλειοποίησαν για να παραµείνουν και να επιστρέψουν στην κυβερνητική εξουσία. Απευθύνθηκαν στην κοινωνία µε ψεύδη και παραταξιακούς εξυπνακισµούς. Κι αν αυτοί δεν το καταλαβαίνουν, κάποιοι από αυτούς που τους πλαισιώνουν ας τους πουν ότι η πολιτική τους µετάλλαξη προκάλεσε απογοήτευση και θυµό, που εξηγεί την έκπτωσή τους στην κοινωνία. Γιατί τέτοια συµπτώµατα είναι, τελικά, πολιτισµικές ασχήµιες.

Θεωρείτε πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιστρέψει σε τροχιά εξουσίας;

Τα συνθήµατα περί αναβίωσης του παρελθόντος είναι ανιστόρητη σκιαµαχία.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Για ενορχηστρωμένη, χυδαία και αδίστακτη επίθεση εναντίον της «Πλεύσης Ελευθερίας» της Ζωής Κωνσταντοπούλου και των συνεργατών της, κάνει λόγο ο πατέρας της και πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού, Νίκος Κωνσταντόπουλος.

Αναλυτικά η δήλωσή του:

«Ο χρόνος, ο τρόπος και το περιεχόμενο της ενορχηστρωμένης επίθεσης εναντίον της “Πλεύσης Ελευθερίας” της Ζωής Κωνσταντοπούλου και των συνεργατών της, αποκαλύπτει κέντρα και μηχανισμούς, που με εφήμερο παραγοντισμό, μεταλλάσσονται σε κακέκτυπο πολιτευτισμό.

Ο χρόνος, ο τρόπος και το περιεχόμενο των εκτός ορίων χυδαίων και αδίστακτων επιθέσεων, αποκαλύπτει το γιατί τώρα εξαπολύθηκε αυτή η μεθοδευμένη στοχοποίηση υπάρξεων και προσπαθειών. Όταν η “Πλεύση Ελευθερίας”, η Ζωή Κωνσταντοπούλου και οι συνεργάτες της, αγωνιστικά κατέκτησαν τη θέση τους στον δημόσιο βίο, που τους στερούσε το επικοινωνιακό εμπάργκο σε βάρος τους, η υπεύθυνη, ειλικρινής και συνεπής επικοινωνία τους με την ελληνική κοινωνία, ενίσχυσε πολλαπλασιαστικά την εκτίμησή τους κι ενόχλησε πολλαπλά πολλούς, που δεν θέλουν αλλαγή των συσχετισμών και ριζοσπαστική ανασύνθεση του πολιτικού μας συστήματος.

Συνεχίστε αγωνιστικά να υπερασπίζεστε το διαφορετικό ουσιαστικό παράδειγμα της πολιτικής, ζώντας την πολιτική, με ανιδιοτέλεια, όταν άλλοι “κάνουν πολιτική”, για μερίδα κομματικής και πολιτικής εξουσίας. Μακριά από τα κατά συνθήκη ψεύδη και τις κατά συνήθεια υποκρισίες του πολιτικού μας συστήματος, που βρίσκεται σε πολλαπλή κρίση. Με αντίσταση στις αλλοτριώσεις του επαγγελματισμού της πολιτικής για λουφία και λουφέδες εξουσία.

Οι πολίτες εκτιμούν ότι δεν τα παρατάτε, ότι δεν το βάζετε κάτω, ότι θέλετε βιωματική σχέση με την πολιτική, την κοινωνία και τα προβλήματα της πατρίδας μας και των πολιτών της, ότι δεν διαπραγματεύεστε αρχές κι αξίες της δημοκρατικής συνείδησης, που καταξιώνεται στο κοινωνικό και ηθικό πεδίο κι όχι στο παραπολιτικό πεδίο του στερεότυπου μικροκομματισμού».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μετά από 3 εβδομάδες νοσηλείας στη ΜΕΘ ΠΠ του Νοσοκομείου Σωτηρία, χάρη στην μάχη ζωής που δόθηκε από τους γιατρούς, τους νοσηλευτές και από τον ίδιο, ο Νίκος Κωνσταντόπουλος βγήκε από τη ΜΕΘ και από το Νοσοκομείο και ήδη βρίσκεται στο σπίτι του, κοντά στους δικούς του. Ο δικηγόρος και πρώην Πρόεδρος του Συνασπισμού ακολουθεί συγκεκριμένο πρόγραμμα αποκατάστασης, με ορίζοντα την πλήρη ανάρρωσή του από τη σοβαρή περιπέτεια, που έθεσε σε κίνδυνο τη ζωή του.

Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε μέσα από την καρδιά μας τους γιατρούς, νοσηλευτές και το συνολικό προσωπικό του Νοσοκομείου Σωτηρία, τον καθέναν και την καθεμιά προσωπικά, που επί 3 εβδομάδες μεριμνούσε και αγρυπνούσε, με αφιέρωση και αυταπάρνηση, νύχτα και μέρα. Επίσης τους γιατρούς και νοσηλευτές του Νοσοκομείου Γεννηματάς, που επελήφθησαν σε κρίσιμο χρόνο, για την διάσωση της ζωής του. Κι ακόμη όλους τους γιατρούς, νοσηλευτές, τραυματιοφορείς, βοηθούς, φυσιοθεραπευτές που συνέδραμαν και όλους όσοι κινητοποιήθηκαν. Η ευγνωμοσύνη μας θα είναι δια βίου.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες, που δεν εκφράζονται με λόγια, αρμόζουν στην υπεύθυνη της Πανεπιστημιακής Πνευμονολογικής Κλινικής, Καθηγήτρια Αντωνία Κουτσούκου και σε όλη την ομάδα της.

Ένα τεράστιο ευχαριστώ στον ιατρό Νίκο Πτώχη και στην ομάδα του, που πραγματοποίησε με ακρίβεια κι επιτυχία τον εμβολισμό των αγγείων που αιμορραγούσαν, σώζοντας τη ζωή του ασθενούς.

Κι ακόμη στους γιατρούς του Ιατρικού Αθηνών Νίκο Αγγέλου και του Σωτηρία Αγγελική Λεβέντη, που προσέτρεξαν σε ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή. Επίσης στους προσωπικούς του ιατρούς, Νίκο Ζαμάνη και Γαβριήλ Νταχάμπρε για την πολύτιμη συμβολή τους, καθώς και στην ιατρό του Ιπποκρατείου Πένυ Γιάννου.

Ιδιαίτερα ευχαριστούμε τον Πρόεδρο και τον Διευθύνοντα Σύμβουλο του Ιατρικού Αθηνών, Γιώργο και Βασίλη Αποστολόπουλο, για την αμέριστη και αδιάλειπτη υποστήριξή τους, καθώς και τον Διοικητή του Νοσοκομείου Γεννηματάς Ελευθέριο Μπούλια, που μερίμνησε στους κρίσιμους χρόνους.

Σε όλο αυτό το διάστημα ήταν καθοριστικής αξίας η αγάπη τόσο των φίλων και οικείων του Νίκου Κωνσταντόπουλου, όσο και πάρα πολλών ανθρώπων, που εκφράσθηκε με συγκινητικό τρόπο και με την αθρόα προσφορά αίματος, κίνηση που δίνει ζωή. Το αίμα που συγκεντρώθηκε θα παραχωρηθεί στο Ε.Σ.Υ. για να σωθούν οι ζωές και άλλων ανθρώπων.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)