του Τζέφρι Σακς *
Είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ με μια συνθήκη και νομίζω ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες φταίνε για αυτό.
Ο λόγος που δεν έληξε ποτέ σε συνθήκη είναι επειδή η Σοβιετική Ένωση είπε: «Η Γερμανία σκότωσε 27 εκατομμύρια ανθρώπους μας. Θέλουμε η Γερμανία να είναι αφοπλισμένη και ουδέτερη».
Φυσικά, η ίδια η Γερμανία χωρίστηκε σε ζώνες κατοχής στο τέλος του πολέμου το 1945.
Το καλοκαίρι του 1945, οι Ηνωμένες Πολιτείες εκτίμησαν αμέσως ότι ο επόμενος πόλεμος θα ήταν εναντίον του Σοβιέτ της Ένωσης.
Αντί να καταλήξουν σε μια ειρηνευτική συμφωνία για τον τερματισμό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τις βρετανικές και γαλλικές ζώνες κατοχής, συγχωνεύτηκαν, σχημάτισαν την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας και επανεξόπλισαν τη Γερμανία.
Επιπλέον, πολλοί πρώην Ναζί τοποθετήθηκαν ξανά στην ηγεσία των κύριων βιομηχανιών όπλων και, λίγα χρόνια αργότερα, η Γερμανία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ.
Αυτό ήταν, φυσικά, και προσβολή και απειλή για τη Σοβιετική Ένωση.
Το ΝΑΤΟ δεν θεωρήθηκε ποτέ αμυντική δύναμη.
Η Σοβιετική Ένωση θεωρούσε το ΝΑΤΟ ως το επόμενο μέτωπο σε έναν μόνιμο δυτικό πόλεμο εναντίον του.
Υπήρξαν περίοδοι χαλάρωσης, για παράδειγμα με τον Νίξον, και περίοδοι έντασης, αλλά ποτέ δεν έληξε ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος με βάση μια συνθήκη.
Όταν ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είπε, «Ήθελα να τελειώσω τον Ψυχρό Πόλεμο» – και είναι αλήθεια ότι τερμάτισε τον Ψυχρό Πόλεμο – το έκανε ειρηνικά.
Πρέπει να θυμόμαστε: αυτή δεν είναι μια αμερικανική νίκη.
Ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ είπε: «Ήθελα να πέσουν τα τείχη». Φυσικά, ο Ρίγκαν ήθελε να το κάνει ειρηνικά με τον Γκορμπατσόφ, αλλά ήταν ο Γκορμπατσόφ που πήρε την πρωτοβουλία.
Έχω δει πολλά πράγματα να συμβαίνουν στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη από κοντά, ως οικονομικός σύμβουλος των αρμόδιων κυβερνητικών ηγετών.
Αμέσως τέθηκε το ζήτημα της επανένωσης της Γερμανίας.
Σε αυτό το πλαίσιο, χρειαζόταν μια συμφωνία μεταξύ της Δύσης και της Σοβιετικής Ένωσης για να τερματιστεί νομικά η κατοχή της Γερμανίας.
Η επανένωση της Γερμανίας ήταν ένα νομικό γεγονός που ουσιαστικά σηματοδότησε το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου – απαιτούσε τη συγκατάθεση της Σοβιετικής Ένωσης.
Τι είπαν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γερμανία στη Σοβιετική Ένωση για να επιτύχουν αυτή τη συμφωνία; Δεν ήταν διφορούμενο. δεν ήταν θολή.
Είπαν, κατηγορηματικά: «Θα έχουμε επανένωση της Γερμανίας και το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί ούτε εκατοστό προς την Ανατολή».
Αυτά ήταν τα λόγια που μίλησε απευθείας στον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζέιμς Μπέικερ ΙΙΙ στις 9 Φεβρουαρίου 1990.
Ο Hans-Dietrich Genscher –σε μια ηχογράφηση που μπορείτε να ακούσετε– είπε: «Όταν λέμε ότι το ΝΑΤΟ δεν θα κινηθεί, δεν σκεφτόμαστε μόνο μέσα στη Γερμανία. σκεφτόμαστε οποιοδήποτε μέρος στην ανατολή.
Είναι πολύ ξεκάθαρο.
Φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες απατούν. Καταλάβετε αυτό: Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι μια μεγάλη δύναμη. Απατάει. Προσπαθεί να κάνει ότι μπορεί. Χρησιμοποιεί τα μέσα ενημέρωσης και την προπαγάνδα για να το ξεφύγει – αυτό κάνουν οι μεγάλες δυνάμεις, μην αμφιβάλλετε.
Λίγα χρόνια αργότερα, οι Ηνωμένες Πολιτείες είπαν: «Α, δεν το υποσχεθήκαμε ποτέ αυτό». Απλώς διαβάστε την τεκμηρίωση, η οποία είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο στα Αρχεία Εθνικής Ασφάλειας του Πανεπιστημίου George Washington.
Το 1994, υπό τον Μπιλ Κλίντον, οι Ηνωμένες Πολιτείες απάτησαν επομένως.
Υιοθέτησαν ένα σχέδιο: το ΝΑΤΟ θα επεκταθεί προς τα ανατολικά. Και, παρεμπιπτόντως, όχι μόνο 100 ή 300 χλμ ανατολικά, αλλά συνεχίζοντας ανατολικά – μέχρι την Ουκρανία, μέχρι τη Γεωργία, θυμηθείτε… Ήθελαν να πάνε πιο μακριά.
Ήθελαν να πάνε ακόμα παραπέρα. Είμαι βέβαιος ότι κάποιος τρελός στις Ηνωμένες Πολιτείες είπε, "Γιατί όχι Καζακστάν; Γιατί όχι Ουζμπεκιστάν;" Γιατί όχι η Αρμενία;
Η ιδέα τους το 1990 –το ξέρω– ήταν: «Κερδίσαμε!
Ειδικά τον Δεκέμβριο του 1991, όταν τελείωσε η Σοβιετική Ένωση, οι Αμερικανοί «στρατηγοί» –αν μπορείτε να τους αποκαλέσετε έτσι, είναι ένα είδος ευφημισμού γιατί δεν είναι καλοί στη στρατηγική– είπαν: «Είμαστε μόνοι. Είμαστε η πιο ισχυρή χώρα στην ιστορία του κόσμου. Είμαστε πιο ισχυροί από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Είμαστε η μόνη υπερδύναμη στον κόσμο. Μπορούμε να κάνουμε ό,τι θέλουμε.
Αυτή ήταν λοιπόν η νοοτροπία, και η εξαπάτηση που συνδυάζεται με αυτή τη νοοτροπία – η αλαζονεία της εξουσίας.
Έτσι, εν συντομία: ναι, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να επεκτείνονται.
Ο Zbigniew Brzezinski, ένας από αυτούς τους στρατηγούς, εξήγησε πολύ ξεκάθαρα το 1997, στο βιβλίο του " The Grand Chessboard ", γιατί η Ρωσία δεν θα μπορούσε να αντισταθεί.
Σε ένα προσεκτικά δομημένο κεφάλαιο, θέτει το ερώτημα: «Τι θα συμβεί εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέσουν τη Ρωσία να επεκταθεί; Κι αν οι Ηνωμένες Πολιτείες πιέσουν το ΝΑΤΟ; Και αν η Ευρώπη συνεχίσει να επεκτείνεται προς τα ανατολικά, να περικυκλώνει τη Ρωσία, να την περιβάλλει, τι μπορεί να κάνει η Ρωσία;
Ο Μπρεζίνσκι αμφισβήτησε εάν η Ρωσία θα μπορούσε να αντισταθεί ή αν θα έπρεπε να υποχωρήσει, και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν θα είχε άλλη επιλογή.
Κατέληξε στο συμπέρασμα, για παράδειγμα, ότι η Ρωσία δεν θα έκανε ποτέ συμμαχία με την Κίνα. Κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι η Ρωσία δεν θα συνάψει ποτέ συμμαχία με το Ιράν.
Ξέρετε, εντάξει, θεωρητικοί, είναι ένα παιχνίδι.
Σύγκρινε τον κόσμο με σκακιέρα.
Τώρα, ο κόσμος δεν είναι μια σκακιέρα. Αυτό δεν είναι παιχνίδι πόκερ. Αυτή είναι η πραγματική ζωή οκτώ δισεκατομμυρίων ανθρώπων.
Οι Αμερικανοί στρατηγοί είναι εκπαιδευμένοι στη θεωρία παιγνίων, η οποία από μόνη της, με το όνομά της, τα δίνει όλα.
Αντιμετωπίζουν τον κόσμο σαν ένα παιχνίδι – μπλοφάροντας, σηκώνοντας, καλώντας – σαν να ήταν παιχνίδι πόκερ.
Και ξέρετε τι; Χρησιμοποίησαν τη ζωή των άλλων για να το πετύχουν αυτό.
Ανέβασαν τις αντιδράσεις με τον Πούτιν: «Σας επαναλανσάρουμε».
Αλλά στο τραπέζι, ποιανού τη ζωή πόνταραν; Η ζωή των Ουκρανών. Δεν είναι καλή παράσταση.
πηγή: Sony Thang
*Ο Τζέφρι Ντέιβιντ Σακς είναι Αμερικανός οικονομολόγος και αναλυτής δημόσιας πολιτικής, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια, όπου ήταν πρώην διευθυντής του The Earth Institute. Ασχολήθηκε με θέματα βιώσιμης ανάπτυξης και οικονομικής ανάπτυξης.
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
