Articles by "Πολιτική άποψη"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Πολιτική άποψη. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


Ο ασφυκτικός έλεγχος της όποιας πληροφόρησης μπορεί να διακινηθεί - πέρα από τα αργυρώνητα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης - είναι πλέον προκλητικός και μη ανεκτός.
Η τύποις δημοκρατία της χώρας μας κατ' ουσία έχει μετατραπεί σε δικτατορία με κίνητρα φίμωσης της ενοχλητικής πληροφορίας από τους υποτακτικούς των ΜΜΕ που είτε εξυπηρετούνται σε "άλλου είδους δραστηριότητες" των αφεντικών τους είτε φανερά χρηματοδοτούνται (με μπαξίσια) από την κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Ο μοναδικός τρόπος παράκαμψης της κυβερνητικής αυτής ασφυξίας στην ενημέρωση μπορεί να είναι (και μόνο για ένα μέρος των πολιτών κυρίως λόγω της εξοικείωσης με το διαδίκτυο) αναγκαστικά από την προσωπική - ατομική προβολή απόψεων και πληροφορίας στα social media.

Πλέον όμως το μακρύ χέρι της διαπλοκής και του πειθαναγκασμού έφτασε με ιδιαίτερη σφοδρότητα και στις πλατφόρμες διακίνησης απόψεων των πολιτών.
Είναι πάρα πολύ συχνό το φαινόμενο, οτιδήποτε (βίντεο, κείμενο, ήχος, άποψη, θέση, πληροφορία κλπ) ενοχλεί με παρέμβαση των υποτακτικων της Μητσοτακοκυβέρνησης να ΚΟΒΕΤΑΙ.

Έχουν πολλαπλασιαστεί τα κρούσματα ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑΣ με έναν κομψό τρόπο. Δεν το κάνουν ΑΜΕΣΑ τα κυβερνητικά στελέχη και οι παρακεντέδες τους, αλλά ΕΜΜΕΣΑ παρακινώντας τις πλατφόρμες (προφανώς έναντι κάποιου "αλισβερισίου", που προφανώς δεν μπορεί να αποδειχθεί) να κόβουν αναρτήσεις και δημοσιεύσεις με επίκληση της (sic) ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΟΔΗΓΙΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ.

Κι αυτή είναι μια light φίμωση της κοινωνίας. Γιατί υπάρχουν και ΑΜΕΣΕΣ απειλές προς τους χρήστες: Να αποσύρουν τις δημοσιεύσεις τους γιατί "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΜΗΝΥΣΕΙΣ", από ένα σύστημα που φυσικά κανείς δεν έχει την δυνατότητα να ανταπεξέλθει σε έναν δικαστικό αγώνα.

Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος, με πρόσφατα περιστατικά:

  • Ανέβασα χθες στον προσωπικό μου λογαριασμό στο τικτοκ το παρακάτω βίντεο, για τα ψέματα του Μητσοτάκη σχετικά με τα αίτια πρόκλησης θερμικού μανιταριού έκρηξης κατά τη σύγκρουση των αμαξοστοιχειών στα Τέμπη που προκάλεσε την απανθράκωση δεκάδων επιβατών. Μάλιστα επικαλούμενος τις αυθεντικές συνεντεύξεις του Μητσοτάκη στους δημοσιογράφους Θεοδωράκη και Παπαδάκη. Η ανάρτηση σε λίγες ώρες είχε 22.000 views, περ. 1600 likes και πάμπολλες αναδημοσιεύσεις. Η πλατφόρμα το κατέβασε με τη δικαιλογία ότι "παραβιάζει τους κανόνες" κλπ

  • Ο καθηγητής Κοσμάς Μαρινάκης θέλοντας να δείξει πως λειτουργεί στην Κολομβία των Βαλκανίων η διαφθορά με τη διαπλοκή κυβέρνησης, ΜΜΕ και Τραπεζών δημιούργησε ένα βίντεο στο κανάλι του Greekonomics στο Youtube, που περιγράφει με σαφήνεια την άποψή του. Όπως ο ίδιος μας λέει του "ζήτησαν" να το κατεβάσει επ' απειλή μηνύσεων και δικαστικής εμπλοκής του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, όπως ο ίδιος αποκαλύπτει, συγγενικό του πρόσωπο δέχθηκε έμπρακτο εκφοβισμό από αγνώστους.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η συνέντευξη της ιστορικού Βασιλικής Λάζου στο militaire channel για τα γεγονότα του Δεκεμβριανά του 1944, προκάλεσε «ζωηρή» συζήτηση. Αναφερόμαστε σε όλες τις απόψεις που εκφράστηκαν καλοπροαίρετα και με επιχειρήματα. Πολλά τα ερωτήματα που θέτουν οι πολίτες, για τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 1944. Η συζήτηση και οι προβληματισμοί προφανώς επεκτείνονται και σε όσα τραγικά ακολούθησαν.

Στο στούντιο του militaire channel ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος, δίνει συνέχεια στη συζήτηση για ένα από τα «δύσκολα» ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα. Όπως πάντα η ανάλυση του χωρίς «στρογγυλέματα».

«Υπάρχει μια κόκκινη γραμμή που συνδέει, τον Μαυροκορδάτο, τους Μαυρομιχαλαίους που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, αυτούς που αποκεφάλισαν τον αρχηγό του ΕΛΑΣ, αυτούς που πρόδωσαν την Κύπρο…Αυτοί εξασφάλισαν ότι η Ελλάδα θα είναι αποικία στην αρχή των Εγγλέζων και μετά των Αμερικανών…Στο κοινωνικό πεδίο περάσαμε στους κοτζαμπάσηδες, στους μαυραγορίτες και τους δωσίλογους που είναι σήμερα η ιθύνουσα οικονομική τάξη», λέει ο κ.Κωνσταντακόπουλος.

Ο κ.Κωνσταντακόπουλος ξεκινά την ιστορία όχι από την 3η Δεκεμβρίου , αλλά από όσα έγιναν στην κατοχή. Τότε που κάποιοι είτε έφυγαν από την χώρα ,κάποιοι έμειναν και συνεργάστηκαν με τους Γερμανούς πλουτίζοντας και κάποιοι πολέμησαν ,δημιουργώντας το πιο σημαντικό αντιστασιακό κίνημα σε όλη την Ευρώπη. Οι πρώτοι επέστρεψαν «ατσαλάκωτοι» και ανέλαβαν την εξουσία, μαζί με τους δεύτερους, απόγονοι των οποίων φθάνουν ακόμη και σήμερα πολύ ψηλά στην πυραμίδα εξουσίας της χώρας. Οι τελευταίοι «επιβραβεύθηκαν» για την αντίσταση τους, με εκτελέσεις, διώξεις ,εξορίες και αμείλικτο κοινωνικό αποκλεισμό.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


Η επιχείρηση ξεπλύματος της κατηγορούμενης για "λάδωμα" από Καταρινούς και Μαροκινούς, της προστατευόμενης του Ευάγγελου Βενιζέλου, Πασόκας και πρώην Αντιπροέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Εύας Καϊλή ξεκίνησε στα αργυρώνητα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης στην Ελλάδα.
Ο δικηγόρος της ήδη την τελευταία εβδομάδα περιφέρεται στα εντόπια κανάλια ξιφουλκώντας κατά όσων ενέπλεξαν την πελάτισσά του και προσπαθώντας να πείσει τους εγχώριους ιθαγενείς για την "πλεκτάνη" που στήθηκε εις βάρος της.


Στο ευάρεστο αυτό έργο φυσικά παίρνουν μέρος με συνεντεύξεις τους στα φιλόξενα σάιτς και έντυπα η κατηγορούμενη και ο σύζυγος (ή σύντροφός της) Τζιόρτζι, κραυγάζοντες για τη σκληρή και κακούργα κοινωνία που τους κυνηγά άδικα.

Φυσικά κανείς αυτών των κυρίων δεν στέκεται στα πειστήρια που οδήγησαν την κυρία Καϊλή στην φυλακή, ούτε και στον λόγο που δύο χρόνια μετά δεν έχει η δίκη και για ποιό λόγο μπήκε στις καλένδες της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης.




Είναι μια υπόθεση που ΒΡΩΜΑΕΙ και που με σύμπλευση μικρών και μεγάλων απατεώνων, Ευρωπαϊκής Ένωσης, λομπιστών (βλέπε αρπακτικά ανώνυμα πρόσωπα κρυπτόμενα πίσω από πολιτικές πλάτες) απομυζούν τα κεφάλαια των Ευρωπαίων πολιτών.

Σκάνδαλο Κατάργκεϊτ, ή Qatargate

Πρόκειται για υπόθεση φερόμενης διαφθοράς μελών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, καθώς και υπαλλήλων των θεσμών και οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για λογαριασμό κυβερνητικών αξιωματούχων του Κατάρ και του Μαρόκου.


Μετά από έρευνα της βελγικής ομοσπονδιακής αστυνομίας, συνελήφθησαν ως ύποπτοι για διαφθορά και ξέπλυμα μαύρου χρήματος, έξι άτομα, μεταξύ των οποίων δυο ευρωβουλευτές, η Εύα Καϊλή και ο Αντόνιο Πάντσερι, ενώ κατασχέθηκαν συνολικά 1,5 εκατομμύρια ευρώ σε μετρητά.
Από τον Ιούλιο του 2022 το Κεντρικό Γραφείο για την Καταστολή της Διαφθοράς (Office central pour la répression de la corruption), και μονάδα της Βελγικής Ομοσπονδιακής Αστυνομίας, είχαν αρχίσει να συλλέγουν στοιχεία για παράνομες δραστηριότητες, μελών και συμβούλων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίως παρακολουθώντας τις κινήσεις κορυφαίων στελεχών της ΜΚΟ "Fight Impunity" του Παντζέρι (60.000 € τον χρόνο έπαιρνε από τη συγκεκριμένη ΜΚΟ και ο άλλος "δικός" μας αδιάφθορος μίστερ τίποτα Δημήτρης Αβραμόπουλος). Το Fight Impunity σημαίνει "Καταπολέμηση της ατιμωρησίας", ο πιο σουρεάλ τίτλος .....



Δημοσιεύθηκαν για πρώτη φορά φωτογραφίες στις οποίες απεικονίζονται μετρητά αξίας 157.555 ευρώ μέσα σε δύο σακίδια που βρέθηκαν στο σπίτι του ζεύγους στις Βρυξέλλες. Ακόμη, 669.950 ευρώ σε μετρητά που είχαν βρεθεί στο σπίτι του Παντσέρι.
 

Από τα πρόσωπα που συνελήφθησαν, η Καϊλή, ο Παντσέρι και ο Τζιόρτζι αντιμετωπίζουν κατηγορίες για διαφθορά, ξέπλυμα χρήματος και συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Παντσέρι και Τζόρτζι ομολόγησαν πως δέχονταν πληρωμές από το Κατάρ, το Μαρόκο και τη Μαυριτανία, με αντάλλαγμα τον επηρεασμό των κέντρων αποφάσεων στις Βρυξέλλες. 
Μάλιστα, ο Παντσέρι -ο οποίος είχε υπογράψει «συμφωνία μεταμέλειας» με την ομοσπονδιακή εισαγγελία του Βελγίου- κατηγορεί την Καϊλή ότι έλαβε 250.000 ευρώ σε μετρητά έπειτα από συμφωνία «διαφθοράς» που συνήφθη με Καταριανούς αξιωματούχους στις αρχές του 2019. 

Η Ελληνίδα ευρωβουλεύτρια αρνείται τις κατηγορίες. Σύμφωνα με αστυνομική έκθεση που επικαλούνται οι Reporters United αναφέρει πως «επιβεβαιώνουν τη θέση της Καϊλή στην εγκληματική οργάνωση Παντσέρι / Τζόρτζι», η οποία φέρεται να είχε αναλάβει να προωθήσει, ιδανικά πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022 στο Κατάρ, αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική ώστε να εξαιρούνται οι πολίτες του από την ανάγκη έκδοσης βίζας».



Η βρώμικη συνέχεια της δωροδοκίας


Προφανώς αυτά που θεωρούμε πως συμβαίνουν μόνο στην Ελλαδίτσα μας δυστυχώς γίνονται και εις τας Ευρώπας. Δείτε με ποιόν τρόπο (προφανώς ουχί τυχαίο) σταμάτησε η εξέλιξη της δυσώδους αυτής υπόθεσης και ενδεχόμενα έτσι οι διαπλεκόμενοι επιχειρούν να απαλλαγούν των κατηγοριών ως αθώες περιστερές.

Δύο βασικά πρόσωπα, άμεμπτα, ευυπόληπτα και καθαρά που ανέδειξαν την υπόθεση Qatargate είναι ο Βέλγος εισαγγελέας Michel Claise (Μισέλ Κλεζ) και ο αρχιεπιθεωρητής της Βελγικής Αστυνομίας κατά της Διαφθοράς Ceferino Alvarez Rodriguez. 


Από την συνεργασία των δύο ανδρών και των υπηρεσιών που διηύθυναν και με συνεχή και μυστική παρακολούθηση πλέον των έξι μηνών (από τον Ιούλιο του '21) οδηγήθηκαν στα προϊόντα εγκλήματος (χρήματα πλέον του 1,5 εκατ. ευρώ) στα χέρια και στα σπίτια των κατηγορουμένων και συγγενών τους και την άμεση ή έμμεση αποδοχή των πράξεών τους.

Ήδη και τα δύο αυτά πρόσωπα έχουν απομακρυνθεί από την υπόθεση. Αδειάστηκαν κοινώς !!

Ο εισαγγελέας παραιτήθηκε όταν πιέστηκε από τον δικηγόρο ενός εκ των κατηγορουμένων Βέλγου Ευρωβουλευτή Μαρκ Ταραμπέλα να το κάνει καθώς αποκαλύφθηκε ότι ο γιος του είχε εταιρεία διακίνησης και εμπορίας κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς από κοινού με τον γιο της ευρωβουλευτού Μαρί Αρένα, η οποία φαίνεται να εμπλέκεται και αυτή στο σκάνδαλο διαφθοράς Qatargate.

Ο δε αρχιεπιθεωρητής απομακρύνθηκε μετά από αναφορά των δικηγόρων του συντρόφου της Καϊλή, Τζιόρτζι, κατά την οποία τον είχε επισκεφθεί στο σπίτι του για να του παραδώσει το κινητό του τηλέφωνο που είχε κατασχεθεί και κατά την συνομιλία που είχαν παραδέχθηκε πως οι βελγικές αρχές ΔΕΝ πίστευαν ότι ο Panzeri έλεγε αλήθεια τη στιγμή που έκλεισε τη συμφωνία του με αυτές. Την συνομιλία κατέγραψε ο Τζιορτζι, Μάλιστα σ' αυτήν φέρεται ο Alvarez-Rodriguez να λέει: «Πρέπει να είσαι τρελός για να εμπιστεύεσαι το δικαστικό σώμα σήμερα, όποια χώρα και αν είναι η δικαιοσύνη». «Θα εμπιστευτώ το δικαστικό σώμα τη μέρα που δεν διορίζονται πολιτικά οι δικαστές και οι εισαγγελείς, εντάξει; Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο δικαστικό σώμα γιατί τα σχοινιά του τα τραβούν οι πολιτικοί». Οι δικαστές και οι εισαγγελείς στο Βέλγιο επιλέγονται από ένα ανεξάρτητο δικαστικό συμβούλιο και στη συνέχεια διορίζονται από τον υπουργό Δικαιοσύνης.
Μάλιστα φαίρεται να συνελήφθη υπό μέθη και κατηγορήθηκε και για αντίσταση, όπως μας πληροφορεί η ίδια η Καϊλή.

* Ο Panzeri έκλεισε συμφωνία με τους Βέλγους ανακριτές πέρυσι, μετά τη σύλληψη της συζύγου και της κόρης του. Παραδέχτηκε ότι έλαβε χρήματα από ξένες κυβερνήσεις για να επηρεάσει τη νομοθεσία της ΕΕ σε αντάλλαγμα για μειωμένη ποινή - μια συμφωνία που δεν έχει ακόμη εγκριθεί από βελγικό δικαστήριο.


Μ' αυτόν τον τρόπο λοιπόν βρίσκεται εκτός φυλακής η Καϊλή, ο Τζιόρζι, ο Παντζέρι και τα άλλα παιδιά και μας κουνούν το δάχτυλο μέσω των καναλιών.


Όσοι δε ξεχνάνε ή δεν γνωρίζουν όλη την ιστορία ενδεχομένως να ξαναψηφίσουν αυτά ή παρόμοιου χαρακτήρα άτομα στην Ελλάδα και αλλαχού.



Υποσημειώσεις:

Για άλλες δύο υποθέσεις κατηγορήθηκε η Σαλονικιά Ευρωβουλεύτρια του ΠΑΣΟΚ.
Εντοπίστηκαν στο λάπτοπ του Φραντσέσκο Τζόρτσι, που είχε ερευνηθή από τις Βελγικές Αρχές, δύο περιπτώσεις που φέρεται να ανέλαβε η Καϊλή προς εξυπηρέτηση συμφερόντων δύο εφοπλιστών, Μαρινάκη και Περιστέρη.
Για μεν τον πρώτο ώστε «να γίνουν οι απαραίτητες επαφές με την Επιτροπή και πιθανώς με εκπροσώπους των κρατών μελών και του Συμβουλίου», με σκοπό να δοθεί «άδεια από την Επιτροπή» για αγοραπωλησίες τεσσάρων ρωσικών τάνκερ. Στην περίπτωση δε του Προκοπίου, ώστε «να εντοπιστούν αμέσως οι άνθρωποι-κλειδιά που επηρεάζουν διαδικασίες και πολιτικές αποφάσεις».



Και στις δύο περιπτώσεις, οι Έλληνες εφοπλιστές πέτυχαν τον σκοπό τους. Ο κ. Μαρινάκης αγόρασε τέσσερα ρωσικά τάνκερ από την ολλανδική τράπεζα ING τα οποία λίγες μέρες πριν ανήκαν στη ναυτιλιακή Sovcomflot, που ελέγχεται από το ρωσικό δημόσιο, παρότι αυτό είναι αρκετά πιθανό να είχε συμβεί και χωρίς τις υπηρεσίες του κ. Παππά. Όσο για τον κ. Προκοπίου, η επιδίωξη του να πετύχει εξαίρεση από τις κυρώσεις για συμπυκνώματα υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) υιοθετήθηκε σε επόμενο πακέτο κυρώσεων της ΕΕ.

==========

Σχετικά τώρα με τις αλλαξοκωλιές του πολιτικού συστήματος εν Ελλάδι να θυμίσω πως τον Βενιζέλο, τον πρότεινε ο Μητσοτάκης για την Επιτροπή Σοφών στην ΕΕ!!!!
Οπως προωθήθηκε και η Καϊλή στη θέση αντιπροέδρου, αντί κάποιου Νεοδημοκράτη...βεβαίως.
Όμορφος κόσμος, αγγελικά πλασμένος !!!





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από τον Maurice Buttin

Αυτές οι προσωπικότητες, και όλοι οι άλλοι, φιλόσοφοι, διανοούμενοι, ειδικοί στις ανθρωπιστικές επιστήμες, προσωπικότητες από τον κόσμο των μέσων ενημέρωσης και του κινηματογράφου, όλοι υποστηρικτές του Ισραήλ, έστειλαν μια αναφορά στον Εμμανουέλ Μακρόν (σε 21 ερωτήσεις) κατηγορώντας τον για τη στάση του και τις ασυνέπειές του όσον αφορά το Ισραήλ, υπό τον τίτλο «Κύριε Πρόεδρε, Εξηγήστε μας!», που δημοσιεύτηκε στο JDD της 27ης Οκτωβρίου 2024.

Με τη σειρά μου, τους ζητώ να μου εξηγήσουν:

Εξηγήστε μου γιατί η Γαλλία δεν έκανε τίποτα εδώ και 57 χρόνια για να διασφαλίσει ότι το Ισραήλ θα εφαρμόσει όλα τα ψηφίσματα που ελήφθησαν εναντίον του από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ή το Συμβούλιο Ασφαλείας, όπως τα ψηφίσματα 181 (Διαίρεση της Παλαιστίνης) και 242 (Αποχώρηση του Ισραήλ). ένοπλες δυνάμεις από τα κατεχόμενα);

Εξηγήστε μου λοιπόν γιατί το Κράτος του Ισραήλ δεν έχει ακόμη αποκλειστεί από τον ΟΗΕ, όπως απαιτούν ορισμένα κράτη, παρόλο που το Ισραήλ έγινε δεκτό στον ΟΗΕ μόλις το 1949 αφού είχε επισήμως αποδεχτεί τα δύο προαναφερθέντα ψηφίσματα;

Εξηγήστε μου γιατί το Ισραήλ επωφελήθηκε από ένα ειδικό καθεστώς ασυλίας από τη δημιουργία του, παρόλο που είναι ένα κράτος όπως όλα τα άλλα, εκτός από το ότι ισχυρίζεται ότι είναι θύμα των δικών του θυμάτων;

Εξηγήστε μου γιατί οι Παλαιστίνιοι δεν θα είχαν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους, ενώ το κράτος τους – που ανακηρύχθηκε το 1988, αναγνωρίστηκε από περισσότερα από 150 κράτη, έγινε δεκτό στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, στην UNESCO κ.λπ. – βρίσκεται υπό κατοχή από τον γείτονά του, το Ισραήλ, από τον Ιούνιο του 1967;

Εξήγησέ μου γιατί επικρίνεις τον Πρόεδρο Ε. Μακρόν ότι «αρνήθηκε να βοηθήσει το Ισραήλ, όταν ζητά μποϊκοτάζ των παραδόσεων όπλων», όταν ο πρόεδρος χρειάστηκε περισσότερο από ένα χρόνο για να το ζητήσει, κάτι που ο στρατηγός ντε Γκωλ το έκανε σε λιγότερο παρά 24 ώρες τον Ιούνιο του 1967;

Εξηγήστε μου γιατί εσείς, Γάλλοι διανοούμενοι που είστε a priori καρτεσιανοί, παραδέχεστε ότι η Γαλλία και το ΝΑΤΟ εξοπλίζουν τους Ουκρανούς που έχουν χάσει το ένα πέμπτο της χώρας τους για περισσότερα από δύο χρόνια και που σκοπεύουν να την ανακτήσουν, ενώ δεν οραματίζεστε, όπως Πρόεδρος Ε. Μακρόν αλλού, για να δει τη Γαλλία και το ΝΑΤΟ να εξοπλίζουν τους Παλαιστίνιους, που έχουν χάσει ολόκληρη τη χώρα τους για περισσότερα από 57 χρόνια και που επίσης σκοπεύουν να την ανακτήσουν;

Εξηγήστε μου γιατί ο φιλόσοφος Luc Ferry επιβεβαίωσε στο LCI , μια πρόσφατη Κυριακή, κατά τη διάρκεια της συζήτησής του με τον Cohn-Bendit, ότι ο Χάρτης της Χαμάς ζητούσε την καταστροφή του Ισραήλ, παραπληροφορώντας τους ακροατές του, ενώ αυτός ο Χάρτης, που αναδιατυπώθηκε το 2017, ομολογεί ότι το άρθρο 20 της συμφωνίας του με τη δημιουργία ενός παλαιστινιακού κράτους όπως διακηρύχθηκε από την PLO το 1988;

Εξήγησέ μου, από την άλλη, γιατί δεν επέκρινες τον Πρόεδρο Ε. Μακρόν ζητώντας συνεχώς τη δημιουργία των δύο κρατών -χωρίς να κάνεις κάτι γι' αυτό-, ενώ ο Χάρτης του Λικούντ, που διακηρύχθηκε το 1997, υπενθυμίζει την άρνηση του Ισραήλ να « ένα παλαιστινιακό κράτος δυτικά του Ιορδάνη» – που είναι, και ήταν πάντα, η πολιτική γραμμή του προέδρου του Λικούντ, του φίλου σας, του γενοκτόνου Μπ. Νετανιάχου;

Εξήγησέ μου γιατί επικρίνεις τον Ε. Μακρόν ότι φαίνεται να έχει εμμονή με τον τελευταίο «με λιγότερο σεβασμό από τους ηγέτες των τρομοκρατών», όταν μόλις έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά την ανθρωπότητα στη Γάζα, στην οποία απάντησε με το μάγουλο να παίρνει τον εαυτό του για έναν νέο Ντρέιφους, παίζοντας με την ατελείωτη θυματοποίηση των Ισραηλινών ηγετών από το 1948;

Εξηγήστε μου γιατί αποφεύγετε να συμμετάσχετε στους 160 μαθηματικούς από όλο τον κόσμο που έχουν υπογράψει μια στήλη που καταγγέλλει με θάρρος τη συνεχιζόμενη γενοκτονία στη Γάζα, καθώς και τον αυξανόμενο αποικισμό της Παλαιστίνης, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου;

Εξηγήστε μου γιατί το Ισραήλ αγνόησε την απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της 24ης Μαΐου 2024, που το διέταξε να σταματήσει αμέσως τη στρατιωτική του επίθεση στη Ράφα και να ανοίξει τη δίοδο για να επιτρέψει την παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας χωρίς εμπόδια;

Εξήγησέ μου γιατί το Ισραήλ θρηνεί για τα 1.200 θύματα της 7ης Οκτωβρίου 2023, συμπεριλαμβανομένων μόνο 800 αμάχων, επιπλέον των 260 αμάχων που απήχθησαν –που αναμφίβολα αποτελεί έγκλημα πολέμου της Χαμάς– αν και μέρος αυτών των θυμάτων οφείλεται στους Ισραηλινούς Απάτσι (ελικόπτερα). αλλά φροντίζει να μην ενημερώσει τον πληθυσμό του ότι ο ισραηλινός στρατός, τόσο ηθικός, έχει σκοτώσει σχεδόν 44.000 Γάζες μέχρι σήμερα – χωρίς να υπολογίζονται τα θύματα παρέμεινε θαμμένος κάτω από τα ερείπια – συμπεριλαμβανομένων περισσότερων από 14.000 παιδιών και 7.300 γυναικών (που στην κλίμακα της χώρας μας θα αντιπροσώπευαν σχεδόν 1.200.000 νεκρούς!) και τραυμάτισαν σχεδόν 100.000 Γάζες;

Εξήγησέ μου γιατί το Ισραήλ εφαρμόζει, μετά την εκδίωξη 700.000 Παλαιστινίων (της Nakba) το 1948/49, μια νέα εθνοκάθαρση για να εκδιώξει όσο το δυνατόν περισσότερους Παλαιστίνιους από τη Γάζα και την Ιερουσαλήμ, ή ακόμα και από τη Δυτική Όχθη, που κατέχονται από δεκάδες εποικισμούς και εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινούς, κατά παράβαση των Συμβάσεων της Γενεύης;

Εξηγήστε μου γιατί το Ισραήλ πραγματοποίησε και συνεχίζει να πραγματοποιεί μαζικές συλλήψεις στη Δυτική Όχθη των λεγόμενων τρομοκρατών πολιτών, οι οποίοι στη συνέχεια κρατήθηκαν χωρίς δίκη, με εντολή των ηγετών ενός κράτους που τρομοκρατεί τους Παλαιστίνιους;

Εξήγησέ μου γιατί το Ισραήλ έχει επανειλημμένα ζητήσει τη μετακίνηση από βορρά προς νότο και μετά από νότο προς βορρά εκατοντάδων χιλιάδων Γάζας στη χώρα του, κάτι που αποτελεί ένα ακόμη έγκλημα πολέμου;

Εξήγησέ μου γιατί για μήνες, μετά από ένα ακριβές σχέδιο, ο ισραηλινός στρατός αδειάζει τη βόρεια Γάζα από όλη τη ζωή, δίνοντας εντολή στους 200.000 κατοίκους που βρίσκονταν στη Jabalya, στο Beit Lahiya, στο Beit Hanoun να εκκενώσουν τη χώρα τους;

Εξηγήστε μου γιατί για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα ο ισραηλινός στρατός μπλοκάρει όλες τις προμήθειες τροφίμων και νερού, στερεί τα νοσοκομεία από ιατρικές προμήθειες και τα καύσιμα που χρειάζονται για γεννήτριες, δολοφονεί γιατρούς, κάτι που ο Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Φόλκερ Τουρκ, παρομοίασε με «εγκλήματα κατά ανθρωπότητα";

Εξηγήστε μου γιατί εσείς, «διανοούμενοι, ειδικοί ανθρωπιστικών επιστημών, προσωπικότητες των μέσων ενημέρωσης», η ολοκληρωτική καταστροφή από τον ισραηλινό στρατό 77 σχολείων στη Γάζα, κατέστρεψε περισσότερα από 400 άλλα, στερώντας 88.000 μαθητές και σχεδόν 700.000 μαθητές είχατε πρόσβαση στην εκπαίδευση για πάνω από ένα έτος; όπως σας αφήνει αδιάφορο η καταστροφή εκατοντάδων κτιρίων και σπιτιών, αυτή τζαμιών, ιατρικών κέντρων, νοσοκομείων, κληρονομιάς, ιστορικών, αρχαιολογικών και πολιτιστικών χώρων;

Εξήγησέ μου γιατί η σφαγή αθώων, η συστηματική καταστροφή γης, υδάτινων σημείων, υποδομών, η πολιτική της καμένης γης, που αποφάσισε το Ισραήλ, σε αφήνει τόσο ψυχρό όσο οι Ισραηλινοί ηγέτες που δεν μπορούσαν να νοιαστούν λιγότερο;

Εξηγήστε μου γιατί την Τετάρτη, 13 Νοεμβρίου 2024, οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής κατέστρεψαν το κέντρο Al Bustan στην παλαιστινιακή γειτονιά Silwan στην Ανατολική Ιερουσαλήμ, όπου διαμένουν περισσότεροι από 65.000 Παλαιστίνιοι, προκαλώντας τραγωδία σε χιλιάδες παιδιά, οικογένειες, που ασκούν εκπαιδευτικές και πολιτιστικές δραστηριότητες δραστηριότητες σε έναν χώρο κοινωνικής ζωής και ψυχολογικής υποστήριξης, ενόψει της βίας των εποίκων και της στρατιωτικής καταστολής;

Εξηγήστε μου γιατί 140 Ισραηλινοί έφεδροι, που κινητοποιήθηκαν την επομένη της 7ης Οκτωβρίου 2023, υπέγραψαν μια επιστολή ένα χρόνο αργότερα, όπου λένε ότι αρνούνται να συνεχίσουν να πολεμούν μέχρι να συναφθεί συμφωνία για την απελευθέρωση των ομήρων; Το La Croix της 18ης Νοεμβρίου αναφέρει ότι ένας από αυτούς, που ρωτήθηκε από τον ανταποκριτή της εφημερίδας, του είπε « Από την πρώτη μέρα, ο Νετανιάχου έκανε την 7η Οκτωβρίου όπλο. Ενθάρρυνε ένα κλίμα εκδίκησης και ρατσισμού ».

πηγή: France-Iraq News


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

από την Caitlin Johnstone

Ένα από τα λίγα καλά πράγματα που μπορεί να βγει από τον ανελέητο εφιάλτη που εκτυλίσσεται στη Γάζα είναι ότι ο δυτικός κόσμος έχει επιτέλους μια ξεκάθαρη άποψη για το Ισραήλ. Το πραγματικό Ισραήλ.

Όχι το Ισραήλ που σου διδάσκουν στο σχολείο. Δεν είναι «η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή», όπου οι Εβραίοι βρήκαν καταφύγιο αφού έπεσαν θύματα των Ναζί και κατάφεραν να δημιουργήσουν μια ακμάζουσα κοινωνία παρά την ύπαρξη σε μια θάλασσα άγριων εχθρών αποφασισμένων να τους καταστρέψουν.

Όχι αυτό το Ισραήλ. Το αληθινό. Αναμφισβήτητα η πιο ρατσιστική κοινωνία στον πλανήτη , της οποίας η ύπαρξη εξαρτάται από την αδιάκοπη βία, την κλοπή, την τυραννία και την κακοποίηση από την ίδρυσή της.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου η κυβέρνηση σκόπιμα και μεθοδικά λιμοκτονεί τους Παλαιστίνιους αμάχους κατά δεκάδες χιλιάδες απλώς και μόνο επειδή έχουν λάθος εθνικότητα.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι ελεύθεροι σκοπευτές δολοφονούν τακτικά παλαιστίνια παιδιά πυροβολώντας τα στο κεφάλι.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου ο στρατός είναι τόσο σαδιστικός που δημιούργησε ένα σύστημα τεχνητής νοημοσύνης για να στοχεύει συγκεκριμένα ύποπτους μαχητές της Χαμάς όταν βρίσκονται στο σπίτι με τις οικογένειές τους, και αποκάλεσε την AI «Πού είναι ο μπαμπάς;» γιατί θα σκότωνε τους πατεράδες όταν είναι στο σπίτι με τα παιδιά τους.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι στρατιώτες δεν μπορούν να σταματήσουν να δημοσιεύουν φωτογραφίες τους φορώντας εσώρουχα νεκρών και εκτοπισμένων Παλαιστινίων γυναικών και παίζοντας με τα παιχνίδια νεκρών και εκτοπισμένων παλαιστίνιων παιδιών.

Το πραγματικό Ισραήλ, όπου οι Παλαιστίνιοι γιατροί βιάζονται και βασανίζονται μέχρι θανάτου .

Το πραγματικό Ισραήλ, όπου η πλειονότητα των ανδρών δεν πιστεύει ότι ο βιασμός ραντεβού ή ο συζυγικός βιασμός είναι πραγματικά εγκλήματα, και όπου η πλειονότητα δεν πιστεύει ότι οι στρατιώτες που κατηγορούνται για βιασμό και βασανισμό Παλαιστίνιου κρατούμενου μέχρι να τραυματιστούν σοβαρά θα πρέπει να αντιμετωπίσουν ποινικές διώξεις.

Το πραγματικό Ισραήλ, που βομβαρδίζει τακτικά κτίρια γεμάτα αμάχους και στη συνέχεια χρησιμοποιεί drones ελεύθερου σκοπευτή για να εξοντώσει τους επιζώντες, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου τα drones έχουν ακουστεί να παίζουν τους ήχους των μωρών που κλαίνε και τις γυναίκες που ουρλιάζουν για να δελεάσουν τους αμάχους ώστε να σκοτωθούν.

Το πραγματικό Ισραήλ, που κατέστρεψε ή κατέστρεψε το 94% των εγκαταστάσεων υγείας της Γάζας με εκατοντάδες στοχευμένες επιθέσεις.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι στρατιωτικές δυνάμεις στοχεύουν τόσο μεθοδικά το ιατρικό προσωπικό που οι γιατροί και οι νοσοκόμες στη Γάζα βγάζουν τις στολές τους όταν φεύγουν από το νοσοκομείο για να αποφύγουν τη δολοφονία.

Το πραγματικό Ισραήλ, που μισεί την αλήθεια τόσο πολύ που έχει σκοτώσει έναν ιστορικό αριθμό δημοσιογράφων στη Γάζα, ενώ εμποδίζει ξένους δημοσιογράφους να εισέλθουν στον θύλακα.

Το πραγματικό Ισραήλ, που εν γνώσει του επιτέθηκε στις τοποθεσίες των εργαζομένων στον τομέα της βοήθειας.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι πολίτες είναι τόσο στρεβλωμένοι και στριμωγμένοι που κάνουν περιηγήσεις με σκάφος για να παρακολουθήσουν με χαρά την καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι πολίτες έστησαν αποκλεισμούς για να αποτρέψουν τα φορτηγά βοήθειας από το να φτάσουν στους λιμοκτονούντες πολίτες της Γάζας ενώ αυτοί απολαμβάνουν μπάρμπεκιου και στήνουν κάστρα και μηχανές ζαχαροπλαστικής για τα παιδιά τους.

Το πραγματικό Ισραήλ, του οποίου οι επιρροές TikTok ξεκίνησαν μια viral τάση που χλευάζει τα δεινά των αμάχων στη Γάζα.

Το πραγματικό Ισραήλ, οι πολίτες του οποίου θα πάνε σε άλλη χώρα και θα σκίσουν τις παλαιστινιακές σημαίες και θα ψέλνουν ότι δεν υπάρχουν άλλα παιδιά στη Γάζα, μετά θα κλαίει θύμα όταν οι άνθρωποι αμύνονται.

Αυτός είναι ο αληθινός Ισραήλ, σε όλο του το μεγαλείο. Και είναι καλό που το βλέπουμε.

Όσο πιο γρήγορα πάψουν όλοι να υποστηρίζουν αυτήν την παράξενη, δολοφονική κοινωνία και αρχίσουν να επιμένουν ότι οι κανονικές ανθρώπινες αξίες υπερισχύουν των παράνοων δυνάμεων που την κρατούν ζωντανή, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να υπάρξει ειρήνη στην περιοχή. Και τόσο καλύτερα θα είναι το είδος μας.

πηγή: Caitlin Johnstone

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Παντελή Σαββίδη

Σε μια πρόσφατη ανάρτησή μου, απέδωσα στην δεξιά ευθύνες για τις τρείς σημαντικές στιγμές της ελληνικής ιστορίας στον 20ο αιώνα (Μικρασιατικός Πόλεμος, Κατοχή -Εμφύλιος, Κύπρος) και μου έκανε εντύπωση η έντονη αντίδραση νέων ατόμων με γερό υπόβαθρο παιδείας και ήπιων στον χαρακτήρα. Σε μια εποχή, μάλιστα, που οι έννοιες Δεξιά-Αριστερά έχουν θολώσει. Παρόλα αυτά υπάρχουν στη συνείδηση ανθρώπων που δεν έζησαν τίποτε, άρα δεν είχαν άμεσες προσλαμβάνουσες, από όσα χαρακτήριζαν τους πολιτικούς αυτούς χώρους στην ιστορική διαδρομή του νεότερου ελληνισμού.

Η δεξιά ως πολιτική έννοια που αντιστοιχεί σε ένα πλήθος ανθρώπων με κοινές πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές επιδιώξεις αρχίζει να συγκεκριμενοποιείται επι Δημητρίου Γούναρη και Λαϊκού Κόμματος. Προηγουμένως, τα κοινωνικά στρώματα που την εξέφραζαν ήταν αυτά που συσπειρώθηκαν, αρχικά, γύρω από τον Όθωνα και στη συνέχεια τα φιλοβασιλικά.

Η πρώτη ρήξη της Δεξιάς Πολυκατοικίας επήλθε κατά την προετοιμασία, την διάρκεια και στην συνέχεια την πτώση της Δικτατορίας του 67 και από τότε το χάσμα δεν καλύφθηκε.

Μεταπολιτευτικά, έγινε σαφής η διάκριση Δεξιάς και Ακροδεξιάς και μετά την παράκληση Γκένσερ στον Κωνσταντίνο Καραμανλή να δεχθεί στη Νέα Δημοκρατία τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη (το αντάλλαγμα δεν το γνωρίζω), άρχισε να γίνεται λόγος για φιλελεύθερη Δεξιά, για Κεντροδεξιά και άλλα παρόμοια.

Γενικώς, όποιος αισθανόταν άβολα στη Δεξιά Πολυκατοικία έβρισκε και μια ονομασία για το διαμέρισμα στο οποίο έμενε.

Σήμερα ο όρος αμφισβητείται, όπως και ο αντίστοιχος Αριστερά αλλά χρησιμοποιούνται προς διευκόλυνσή μας.

Τα κόμματα, σήμερα, δεν έχουν ιδεολογία. Είναι συσσωματώσεις ενός μικρού αριθμού ανθρώπων που εξυπηρετούν, συνήθως, τα συμφέροντά τους και τα συμφέροντα εκείνων που τα βοηθούν να καταλάβουν την εξουσία. Δεν έχουν καμιά σχέση ούτε με την κοινωνική διαστρωμάτωση ούτε με τις ανάγκες και τις επιδιώξεις της χώρας και του κράτους στο οποίο λειτουργούν.

Από αυτήν την πλευρά η ρήξη Σαμαρά-Μητσοτάκη δονεί τα θεμέλια της Δεξιάς Πολυκατοικίας αλλά δεν θα την ρίξει διότι άλλαξε όνομα και περιτύλιγμα.
Ο Σαμαράς είναι ο κλασικός δεξιός του Λαϊκού Κόμματος. Έχει ιδεολογία και, μάλιστα, κρατική ιδεολογία. Ο Μητσοτάκης είναι ο καιροσκόπος πολιτικός, όπως και ο πατέρας του, που αναζήτησε κομματική στέγη (οικογενειακά την βρήκαν στη Νέα Δημοκρατία μετά το αποτυχημένο κομματικό πείραμα του πατρός και την παράκληση Γκένσερ στον Καραμανλή).

Είναι οι κλασικοί καιροσκόποι που δεν τους ενδιαφέρει η ιδεολογία. Όλη τους η δράση περνά από την επιθυμία τους να κερδίσουν χρήματα από την πολιτική μέσω διευκολύνσεων και να απολαμβάνουν την εξουσία και τις τιμές που τους προσφέρει. Θα μπορούσαν άνετα να το κάνουν, ακόμη, και με το ΚΚΕ, αν οι προϋποθέσεις συνέτρεχαν και τους εξυπηρετούσαν.

Είναι ενδεικτικό του πόσο απροκάλυπτα άλλαξε ο Μητσοτάκης την στάση και τον δημόσιο λόγο του μετά την εκλογή Τράμπ. Διαισθάνθηκε το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, συναντήθηκε με τον Πομπέο, σε μια προφανή προσπάθεια να βρει οδό επικοινωνίας με την νέα διοίκηση την οποία επικοινωνία φρόντισε να δυσχεράνει με δηλώσεις του όταν εξελέγησαν οι Δημοκρατικοί αλλά, κυρίως, να αλλάζει απόψεις ως προς την Woke ατζέντα την οποία επέβαλε η απερχόμενη αμερικανική διοίκηση, την υιοθέτησε ο Μητσοτάκης και την επέβαλε νομοθετικά στην Ελλάδα καλώντας σε κομματική πειθαρχία την κοινοβουλευτική του Ομάδα, διχάζοντας την κοινωνία και μιλώντας για τυραννία της πλειοψηφίας. Τότε. Τώρα, που άλλαξε …ιδεολογία που δεν έχει, μιλά με την ίδια ευκολία για την τυραννία των μειονοτήτων.

Σε ανάρτησή του ο υποναύαρχος ε.α. Δημήτρης Τσαϊλάς υποστήριξε πως στο ανακοινωθέν της 4ης Συνάντησης του Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας -ΗΠΑ που υπέγραψαν οι Υπουργοί Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον, στις 21/2/2024, περιλαμβάνεται ως Ελληνική υποχρέωση, στρατηγικής υφής, η πλήρης εξομοίωση των Συμφώνων Συμβίωσης μεταξύ ΛΟΑΤΚΙ ατόμων με τον γάμο.

Και, όμως, υπάρχουν οπαδοί του κόμματός τους που τον χειροκροτούν για όλα αυτά και για πολλά άλλα. Γιατί;

Γιατί; Διότι ο κοτζαμπασισμός είναι βασικό στοιχείο της (θα έλεγα αστικής τάξης της αλλά οι κοτζαμπάσηδες δεν είναι αστοί) ελληνικής ολιγαρχίας και οι οθωμανικές λογικές και συμπεριφορές, της πολιτικής της νοοτροπίας. Ευτυχώς, νωρίς, η χώρα έγινε μέλος της ευρωπαϊκής τάξης και αποφύγαμε να ζούμε σήμερα μεσαιωνικές καταστάσεις. Υπάρχει ο Μητσοτάκης, υπάρχει και ρεύμα το οποίο εκφράζει ο Μητσοτάκης.

Όπως ο Τράμπ στην Αμερική, έτσι και ο Μητσοτάκης στην Ελλάδα, εκφράζει ρεύμα κοινωνικό. Το εξέφρασε νωρίτεραάλλος πολιτικός, ανταγωνιστικού πολιτικού χώρου.
Είναι οι καιροσκόποι. Οι άνθρωποι που έχουν συνηθίσει να παροικούν κοντά στην εξουσία και να κάνουν διαμεσολαβητικές δουλειές. Τρέφονται από τα αποφάγια των κεντρικών προσώπων. Δεν πολυενδιαφέρονται σε ποιον ανήκουν τα νησιά, αν είναι εξοπλισμένα και αν τα απειλεί η Τουρκία. Φοβούνται στο άκουσμα της λέξης Τουρκία. Έχουμε, τόσα, σου λένε, ας πάρει και κανένα νησί η Τουρκία. Τι θέλετε, πόλεμο;

Διαλάθουν της ζωής αλλά επηρεάζουν την ζωή των άλλων με το δικαίωμα επιλογής που έχουν.
Ο Μητσοτάκης είναι προϊόν της νομοτελειακής αποτυχίας της τσιπραίας Αριστεράς απο την οποία φρόντισε να απαλλαγούμε ο καλός Θεός της Ελλάδας. Κανένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό δεν τον διέκρινε αλλά, μπροστά στην αγανάκτηση που προκάλεσαν οι προηγούμενοι η κοινωνία τον είδε με ανακούφιση. Και με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε ο Έλληνας, δημιούργησε ψευδαισθήσεις αναμονής. Αυτές εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται ο Μητσοτάκης.

Όσοι τον γνώριζαν καλά, όπως η αδελφή του η οποία υποστήριξε στις εκλογές για την ηγεσία τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη (άλλη δεξιά φυσιογνωμία που η πολιτική ορολογία της περιστρεφόταν στην υπογάστριο χώρα) έλεγαν σε φίλους τους Νεοδημοκράτες «δεν πιστεύω να ψηφίσετε αυτό το φαντασιόπληκτο», εννοώντας τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Ο Μητσοτάκης διακατέχεται από ένα αλαζονικό σύνδρομο και έναν αυταρχισμό που ο κόσμος της παράταξής του του τα αναγνωρίζει και του τα επιτρέπει. Προϊόντα αυτής της νοοτροπίας ήταν η διαγραφή του Σαμαρά, ενός πρώην πρωθυπουργού και προέδρου του κόμματος, θεσμών που παραδοσιακά δίνουν το δικαίωμα στους κατόχους τους να έχουν δημόσιο λόγο, ακόμη και διακριτό από το κόμμα τους για το καλό της κοινωνίας και του πολιτειακού μορφώματος που ζει. Για να το πω λαϊκά, είναι τα καμπανάκια τα οποία χτυπούν φίλοι, όχι πολιτικοί αντίπαλοι οι οποίοι διακατέχονται από σκοπιμότητες.

Είναι τόσο αυταρχικός, αλαζόνας και φαντασιόπληκτος ο Μητσοτάκης που αφού εξαφάνισε από το δημόσιο λόγο κάθε φωνή που θα μπορούσε να του κάνει κριτική, εξαγοράζοντας με κρατικό χρήμα τα Μέσα Ενημέρωσης, εξοβελίζει από τα ίδια αυτά μέσα στο μέτρο του δυνατού την αντιπολίτευση, επιβάλλει σιδηρά πειθαρχία στο κόμμα και την κοινοβουλευτική ομάδα και διαγράφει έναν πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του κόμματός του επειδή χτύπησε το καμπανάκι για επικίνδυνες προσεγγίσεις με την Τουρκίας.

Μια τριάδα η οποία θα πρέπει να δώσει λόγο για τις επιλογές της ακόμη και ενώπιον της δικαιοσύνης, διαχειρίζεται τις εθνικές υποθέσεις με τον τρόπο που κατήγγειλε ο Σαμαράς και με την αδιαφορία Γεραπετρίτη «ας με πούν μειοδότη». Δηλαδή, με το 11,5% του ποσοστού που κυβερνούν αδιαφορούν για τα εθνικά συμφέροντα και τις αγωνίες της κοινωνίας.
Ο εξωκοινοβουλευτικός κ. Γεραπετρίτης, εν ονόματι του κ. Μητσοτάκη, έχει μια εντελώς αυταρχική συμπεριφορά, ακόμη και απέναντι σε υπουργούς της Νέας Δημοκρατίας.

Όσο διαφέντευε στην καμαρίλα του Μαξίμου, θεωρούσε υπαλλήλους τρίτης διαλογής τους υπουργούς. Είναι χαρακτηριστικό ότι την επομένη της αποστολής ενός νομοσχεδίου να το υπογράψει αρμόδιος υπουργός, του τηλεφωνεί ο κ. Γεραπετρίτης και του λέει: δεν μας έστειλες πίσω το νομοσχέδιο. Ο υπουργός του απαντά: να του ρίξω μια ματιά πρώτα.

Η απάντηση του Γεραπετρίτη ήταν: δεν σε βάλαμε εκεί για να διαβάζεις τα νομοσχέδια Αλλά για να τα υπογράφεις.
Λεπτομέρεια: ο κ. Γεραπετρίτης διδάσκει Συνταγματικό Δίκαιο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Για να έχουμε μια ευρύτερη εικόνα της ποιότητας των δημοσίων προσώπων.

Εν κατακλείδι, με την διαγραφή Σαμαρά και όσα θα ακολουθήσουν, η Νέα Δημοκρατία θα περάσει κρίση που μπορεί να οδηγήσει σε νέα πολιτικά κόμματα.

Αν εξαιρέσει κανείς το ΚΚΕ που δεν είναι κόμμα αλλά θρησκευτικό δόγμα και οικονομική επιχείρηση, όλοι οι πολιτικοί φορείς της μεταπολίτευσης κατέρρευσαν και μεταλλάχτηκαν. Απομένει να το κάνει και η Νέα Δημοκρατία. Μόνο τότε θα πούμε πως η μεταπολίτευση έκλεισε τον κύκλο της.

Μια νέα γενιά εισέρχεται στην πολιτική. Το μέχρι τώρα στίγμα της δεν είναι ενθαρρυντικό. Δεν έχει καν αντιληφθεί τις διεργασίες που συντελούνται παγκοσμίως και που θα οδηγήσουν. Η λογική της είναι ό,τι προκύψει.

Πολλοί (στους οποίους δεν συμπεριλαμβάνομαι) πιστεύουν πως η τάση αυτή θα σταματήσει με τον Τράμπ στην αμερικανική προεδρία. Δεν είμαι τόσο αισιόδοξος.


Μια νέα κοινωνία αναδύεται και βρίσκεται στα αρχικά της στάδια.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Διαβάζουμε τις αναφορές στην «δοκιμασία» των χωρών της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γερμανίας, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, αλλά: «…ακόμη και αν η παραγωγή από τον άνεμο και τον ήλιο εκτοξευτεί στα ύψη και υποσκελίσει την αντίστοιχη από τα ορυκτά καύσιμα, δεν παύει οι οικονομίες να χ ρ ε ι ά ζ ο ν τ α ι   α ξ ι ό π ι σ τ η , κ α ι    ε υ έ λ ι κ τ η ε φ ε δ ρ ι κ ή    π α ρ α γ ω γ ή   ε ν έ ρ γ ε ι α ς  που δεν θα εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες, εκτός από το ότι, προκειμένου να αξιοποιηθεί στο έπακρο η ισχύς των ΑΠΕ, απαιτείται υψηλή δυναμικότητα αποθήκευσης που επί του παρόντος, εκλείπει.” [https://www.energia.gr/article/224424/h-strofh-stis-ape-den-exasfalizei-hamhles-times-ston-hlektrismo-poioi-paragontes-eythynontai]

Αυτά για την Ευρώπη συνολικά. Για την χώρα μας; Ποιος ξέρει να μας πει τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα με την ηλεκτρική ενέργεια; Αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε, νομίζω είναι ένα πέπλο α δ ι α φ ά ν ε ι α ς και αρκετή παραπληροφόρηση, στα όρια της προπαγάνδας. Αδιαφάνεια ως προς τους στόχους και το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) με την διαρκή αναθεώρηση, τις πραγματικές ανάγκες και τις δεσμεύσεις της χώρας, την εγκατεστημένη ισχύ και τις αποδόσεις των ΑΠΕ, των μεγάλων ΥδροΗλεκτρικών Εργοστασίων, των ΜΥΗΕ και των άλλων πηγών εκτός των αιολικών και των φωτοβολταικών, ποιος πληρώνει τις διασυνδέσεις, ποιος επιδοτείται και ποιος επιδοτεί, πώς διαμορφώνεται κάθε ώρα το ενεργειακό μείγμα της χώρας, ποιος ο ρόλος των μεγάλων θερμοηλεκτρικών εργοστασίων φυσικού αερίου, ποιος ο ορίζοντας λειτουργίας τους (αποσβέσεις) και πώς επιδοτούνται, πώς διαμορφώνεται κάθε μέρα η τιμή του ρεύματος, ποιος ο ρόλος του χρηματιστηρίου ενέργειας, του χρηματιστηρίου των «ρύπων» και του φυσικού αερίου, το περίφημο καρτέλ, οι Φορείς Σωρευτικής Εκπροσώπησης παραγωγών από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το Σύστημα και το Δίκτυο, ο ρόλος των μικρών παραγωγών, οι εισαγωγές και οι εξαγωγές, ο ρόλος των τραπεζών, ποιος ωφελείται και ποιος χάνει, ποια είναι τα ετήσια κέρδη των μεγάλων παραγωγών και παρόχων. ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΩΡΑΤΑΞΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΠΕ; Γιατί καθυστερεί η οριστικοποίηση και η θεσμοθέτηση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ) των Προστατευόμενων Περιοχών; Αλλά «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»…


Και για να επανέλθουμε, το πρώτο ΣΚΟΠΙΜΟ μεγάλο «λάθος» της κυβέρνησης της ΝΔ, που συνδέεται με τα παραπάνω, ήταν η πρόχειρη, βιαστική και βίαιη απολιγνιτοποίηση. Θα μπορούσε αυτό να το διορθώσει και δεν το τόλμησε, ενώ είχε προθεσμία από το 2030 έως και το 2043! Λογικά θα έπρεπε να λάβει υπόψη της, πρώτα και κύρια, τις τραγικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας εξαιτίας και των μνημονίων, που χάθηκε το 25% του ΑΕΠ και του οικογενειακού εισοδήματος. Είμαστε τελευταίοι ή προτελευταίοι στην Ευρώπη...


Η λογική επίσης τι λέει; Κάθε πηγή ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών καυσίμων, θα πρέπει να θεωρείται μέρος μιας στρατηγικής για την εξασφάλιση της απαραίτητης ενέργειας, για τις κατοικίες, τις επιχειρήσεις και γενικότερα την οικονομία της χώρας. Όλες οι πηγές ενέργειας έχουν το περιβαλλοντικό τους κόστος και το οικολογικό τους αποτύπωμα, το οποίο πρέπει να σταθμίζεται δεόντως, όταν χαράζεται η πολιτική.


Με λίγα λόγια αντί να καταργήσει η κυβέρνηση άρον άρον τον λιγνίτη αντικαθιστώντας τον με το εισαγόμενο φυσικό αέριο, θα έπρεπε πρώτα να δημιουργήσει ένα ισχυρό και υγιές για όλους ενεργειακό μείγμα, που να βελτιώνεται διαρκώς και σταθερά, με απόλυτο έλεγχο, ως προς τους κλιματικούς στόχους και τις άλλες υποχρεώσεις της χώρας. Η χώρα, η οικονομία, η κοινωνία, η βιωσιμότητα, χρειάζονται μια ισορροπημένη προσέγγιση του ενεργειακού ζητήματος, που δεν θα δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα και αδιέξοδα.


Το δεύτερο ΣΚΟΠΙΜΟ «λάθος» της κυβέρνησης, που όλοι το αναγνωρίζουν εκτός από την ίδια, ήταν πάλι η πρόχειρη, βιαστική και βίαιη κατά 100% χρηματιστηριακή απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι επιπτώσεις αυτής της επιλογής είναι μεγάλες και στην οικονομία και στην κοινωνία και προβλέπεται να είναι ακόμα μεγαλύτερες στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη την παραγωγική βάση της χώρας και την συνεχιζόμενη ακρίβεια και αισχροκέρδεια.


Ο αγώνας του «Προμηθέα Δεσμώτη», της βιωσιμότητας, κατά της δύναμης της εξουσίας του σύγχρονου Δία, του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, γίνεται ασταμάτητος.

Λαμία, 12.11.2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Ρούντι Ρινάλντι

Προσερχόμενος στην Σύνοδο της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Κοινότητας και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στη Βουδαπέστη, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δήλωσε πως «ήρθε η ώρα να “ξυπνήσουμε” από τη γεωπολιτική μας αφέλεια», γιατί βρισκόμαστε «σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αναταράξεων». 
Η Σύνοδος πραγματοποιήθηκε δύο μέρες μετά την εκλογή του Τραμπ και φυσικά κυριαρχήθηκε από αυτό το γεγονός: κανείς δεν έδωσε μεγάλη σημασία στην επίσημη ατζέντα της συνάντησης. Το σοκ από το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών έπληξε πάλι τον «μεγάλο ασθενή» του παγκόσμιου συστήματος, την Ευρώπη.

Σε ανάλογο τόνο οι δηλώσεις του προέδρου Μακρόν, εκπροσώπου πυρηνικής δύναμης στην Ε.Ε. αλλά σε πλήρη αποδρομή σε διεθνές επίπεδο (κάποιες παραγγελίες όπλων από διάφορες χώρες, και μάχες οπισθοφυλακών σε γαλλικούς θύλακες στην Αφρική ή τη Μέση Ανατολή). Είπε κι αυτός: «Ο Τραμπ εξελέγη από τον αμερικανικό λαό και θα υπερασπισθεί το συμφέρον των Αμερικανών. Αυτό είναι νόμιμο και καλό. Το θέμα είναι αν είμαστε έτοιμοι να υπερασπισθούμε το συμφέρον των Ευρωπαίων. Θεωρώ ότι αυτό είναι προτεραιότητά μας. Δεν πρέπει να βρεθούμε ούτε σε έναν αφελή “διατλαντισμό”, ούτε στην αμφισβήτηση των συμμαχιών μας, ούτε επίσης σε έναν στενόμυαλο εθνικισμό που δεν θα μας επέτρεπε να ανταποκριθούμε στην πρόκληση αυτή απέναντι στην Κίνα και τις ΗΠΑ». Ο Μακρόν βρυχάται ως συνήθως, αλλά δεν μπορεί να κάνει κάτι σημαντικό στη γεωπολιτική σκακιέρα. Το μέγεθος της Γαλλίας δεν του το επιτρέπει. Θα αναγκαστεί κι αυτός να συρθεί.


Γερμανική κρίση

Στη Γερμανία μία μέρα μόλις μετά τις αμερικάνικες εκλογές ξέσπασε ανοικτή κρίση στον κυβερνητικό τρικολόρ συνασπισμό, και ο Σολτς έδιωξε τον υπουργό Οικονομικών «γιατί ενδιαφερόταν περισσότερο για την κομματική του πελατεία, παρά για την ενίσχυση της Γερμανίας». Έτσι η Γερμανία μάλλον θα πάει σε πρόωρες εκλογές στις αρχές του νέου έτους. Στην ομιλία του προς το γερμανικό κοινό με την οποία ανακοίνωσε την αποπομπή του υπουργού Οικονομικών, ο Σολτς έκανε λόγο για μια νέα μεγάλη προσπάθεια ώστε η Γερμανία να μην πίσω στην κούρσα. Ένας από τους λόγους της διαφωνίας αποτελούσε το αν έπρεπε και η Γερμανία να καταφύγει στο χρέος για να ισχυροποιήσει την οικονομία της. Με λόγια του Σολτς:

«Στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ πέτυχε μια ξεκάθαρη νίκη, και σήμερα του έδωσα συγχαρητήρια. Ως καγκελάριος, προφανώς θα συνεργαστώ στενά με τον μελλοντικό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Σε αυτήν την εποχή αβεβαιότητας, είναι ακόμη πιο σημαντικό να έχουμε μια στενή διατλαντική σχέση. Αλλά ένα είναι σίγουρο: η Γερμανία θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της και η Ευρώπη, περισσότερο από ποτέ, θα πρέπει να παραμείνει ενωμένη και να συνεχίσει να επενδύει μαζί στην ασφάλεια και τη δύναμή της στη διεθνή σκηνή […] Ο πόλεμος επέστρεψε στην Ευρώπη, οι εντάσεις αυξάνονται στη Μέση Ανατολή. Ταυτόχρονα, η οικονομία μας είναι στάσιμη. Οι επιχειρήσεις μας πρέπει να αντιμετωπίσουν την αδυναμία του παγκόσμιου εμπορίου, τις αυξανόμενες τιμές της ενέργειας λόγω του επιθετικού πολέμου της Ρωσίας, και το κόστος του εκσυγχρονισμού της οικονομίας μας. Οι συνομιλίες μου με εκπροσώπους επιχειρήσεων μου έδειξαν ότι οι εταιρείες μας χρειάζονται βοήθεια, και τη χρειάζονται τώρα […] Δεν είμαι διατεθειμένος να χρηματοδοτήσω τη στήριξή μας για την Ουκρανία και τις επενδύσεις στην άμυνά μας σε βάρος της κοινωνικής μας συνοχής, σε βάρος των συντάξεων, της υγειονομικής περίθαλψης ή της πρόνοιας. Χρειαζόμαστε και τα δύο: ασφάλεια και κοινωνική συνοχή […] Προτείνω εποικοδομητική συνεργασία σε τουλάχιστον δύο καθοριστικά ζητήματα για τη χώρα μας: την ταχεία ενίσχυση της οικονομίας μας και την άμυνά μας. Γιατί η οικονομία μας δεν μπορεί να περιμένει νέες εκλογές. Αυτή τη στιγμή χρειαζόμαστε σαφήνεια για να διασφαλίσουμε ισχυρή χρηματοδότηση για την ασφάλεια και την άμυνά μας, χωρίς να διακινδυνεύσουμε τη συνοχή της χώρας. Στον απόηχο των αμερικανικών εκλογών, το θέμα είναι πιο επείγον από ποτέ. Πρέπει να πάρουμε τις αποφάσεις που χρειάζεται η χώρα μας».

Οι τριγμοί συνεχίζονται

Η αποπομπή του υπουργού Άμυνας του Ισραήλ δύο μέρες τις αμερικανικές εκλογές συνδέεται επίσης με την αλλαγή στις ΗΠΑ και τις στενές σχέσεις που έχει ο Νετανιάχου (και το ισχυρό ισραηλινό λόμπι στις ΗΠΑ) με τον Τραμπ. Ορισμένοι πιο διεισδυτικοί παρατηρητές συνδέουν τις εξελίξεις στην Ουάσιγκτον με την έντονα φιλοΗΠΑ πολιτική της Βραζιλίας, και ειδικά του ισχυρότατου Υπουργείου Εξωτερικών της μεγάλης αυτής χώρας της Λατινικής Αμερικής (γίνεται λόγος και για βραζιλιάνικο υπο-ιμπεριαλισμό), το οποίο έθεσε πρόσφατα βέτο στην ένταξη της Βενεζουέλας και της Νικαράγουας στα BRICS. «Όλως τυχαίως» ο Τραμπ έχει δείξει τεράστια εχθρότητα προς τη Βενεζουέλα, δηλώνοντας μάλιστα ότι «ένας γάιδαρος έχει πιο πολύ μυαλό από τον Μαδούρο».
Όλοι οι Ευρωπαίοι ηγέτες και οι εκπρόσωποι της Ε.Ε. έσπευσαν να συγχαρούν τον Τραμπ, υποκλινόμενοι στη νέα πραγματικότητα, αλλά δείχνουν συγχρόνως τη μεγάλη ανησυχία τους για το προς τα πού θα κινηθεί ο Τραμπ το επόμενο διάστημα. Γι’ αυτό τονίζουν ότι οι διατλαντικές σχέσεις πρέπει να συνεχίσουν να είναι καλές· ψιθυρίζουν μεταξύ τους πως δεν πρέπει να μπουν δασμοί στα ευρωπαϊκά προϊόντα προς τις ΗΠΑ (ήδη υπάρχει ένα θετικό ισοζύγιο για την Ε.Ε., περίπου 180 δισ. ευρώ, που θα επηρεαστεί από τους δασμούς), ενώ φοβούνται ότι θα φορτωθούν το βάρος της ενίσχυσης του πολέμου στην Ουκρανία και ο Τραμπ θα αδιαφορήσει για το κόστος που αυτό θα έχει για την Ευρώπη. Καταλαβαίνουν δε πως μια όξυνση του οικονομικού πολέμου των ΗΠΑ με την Κίνα θα επηρεάσει δυσμενώς την οικονομία της Ευρώπης. Όπως αντιλαμβάνονται εξίσου καλά πως ο Τραμπ θα αδιαφορήσει για την Ε.Ε. σαν οντότητα, και θα πριμοδοτήσει ειδικές σχέσεις με χώρες που η πολιτική τους ηγεσία θα είναι πιο κοντινή στις θέσεις του. Δηλαδή θα πιέσει την Ευρώπη πολύ και θα τη σαλαμοποιήσει. Ο «εθνικιστικός ιμπεριαλισμός» των ΗΠΑ και η αναδιοργάνωση που θέλει να επιφέρει ο Τραμπ θα πλήξει άμεσα και θα υποβαθμίσει ακόμα και ισχυρές οικονομικά χώρες της Ευρώπης.
Αυτό όμως που υποκρύπτουν όλα αυτά, είναι πως η πετρελαϊκή βιομηχανία βρίσκεται πίσω από τον Τραμπ, και αυτό έρχεται σε αντίθεση με όλη την πράσινη ενεργειακή μετάβαση που έχει σχεδιάσει και υλοποιεί η Ευρώπη. Στη νικητήρια ομιλία του ο Τραμπ ήταν πολύ σαφής στο σημείο αυτό. Αφού εξήρε τον Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ που τάχθηκε στο πλευρό του, μεγάλο μέρος της πολιτικής του οποίου ήταν τα περιβαλλοντικά ζητήματα, ο νέος πρόεδρος είπε χαρακτηριστικά: «Ο Ρόμπερτ θα βοηθήσει να γίνει η Αμερική υγιής ξανά. Είναι υπέροχος άνθρωπος, θέλει πολύ να κάνει πράγματα και θα τον αφήσουμε να τα κάνει, αλλά του είπα: Μπόμπι, άσε το πετρέλαιο σε μένα. Επιτρέψτε μου να φροντίσω εγώ το πετρέλαιο. Έχουμε περισσότερο υγρό χρυσό, πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Έχουμε περισσότερο υγρό χρυσό από οποιαδήποτε άλλη χώρα στον κόσμο, περισσότερο από τη Σαουδική Αραβία. Έχουμε περισσότερα από τη Ρωσία. Μπόμπι, μην ανησυχείς για τον υγρό χρυσό. Διαφορετικά, καλή διασκέδαση, Μπόμπι». Σαφής ο Ντόναλντ!


Το διεθνές γεωπολιτικό πλαίσιο, διαφορετικό από αυτό του 2016

Ο Τραμπ αναλαμβάνει ξανά την προεδρία των ΗΠΑ και φαίνεται ότι έχει ένα σχέδιο ή πρόγραμμα με το οποίο νομίζει ότι μπορεί να αναδιοργανώσει τις ΗΠΑ, να σταματήσει την καθοδική τους πορεία, να ενισχύσει τη διεθνή παρουσία τους, να τις ξανακάνει τρανές. Το γεωπολιτικό πλαίσιο είναι όμως διαφορετικό από αυτό που υπήρχε όταν πρωτοέμπαινε στον Λευκό Οίκο το 2016. Τώρα είναι σε εξέλιξη δύο μεγάλοι διεθνείς περιφερειακοί πόλεμοι και, το κυριότερο, έχουν ισχυροποιηθεί άλλα κέντρα, που αποβλέπουν στην αποδολαριοποίηση της διεθνούς οικονομίας ή μεγάλου μέρους της. Έχει συγκροτηθεί η συμμαχία –έστω ετερογενής– των BRICS, και φυσικά έχει κλονιστεί κάθε ίχνος εμπιστοσύνης της Ρωσίας προς τον Δυτικό κόσμο. Όλα αυτά κάνουν εξαιρετικά δύσκολο το έργο ή το πρόγραμμα του Τραμπ: δεν μπορεί να σπάσει τον άξονα και τη συνεργασία Ρωσίας-Κίνας, ακόμα κι αν εξομαλύνει λίγο τις σχέσεις με τη Ρωσία και ακολουθήσει πιο επιθετική πολιτική απέναντι στην Κίνα· δεν φαίνεται να είναι σε θέση να νικήσει ή να συντρίψει το Ιράν – σύμμαχο Κίνας και Ρωσίας· δεν μπορεί να κάνει έναν περίπατο στη Λατινική Αμερική στηριζόμενος στη συμμαχία με την Αργεντινή του ακροδεξιού Μιλέι· ακόμα κι αν αξιοποιήσει το ρόλο και τις αντιθέσεις που έχει η Ινδία απέναντι στην Κίνα και ενισχύσει το σχέδιο «Δρόμος του Βαμβακιού» σε αντίθεση προς τον κινεζικό «Δρόμο του Μεταξιού», είναι αναγκαίο πρώτα να ξανασύρει τη Σαουδική Αραβία στο άρμα του – αλλά το τι θα γίνει στη Μέση Ανατολή δεν είναι καθαρό. Οι συμφωνίες του Αβραάμ (δηλαδή αραβικών χωρών με το Ισραήλ) δεν είναι εύκολο να συναφθούν. Το πιο εύκολο προς στιγμή για τον Τραμπ είναι ξεφορτώσει κι άλλο την κρίση στην Ευρώπη, που πρόθυμη, πολυδιασπασμένη, ανίσχυρη και πολιτικά υπό το μηδέν, δεν μπορεί να κάνει τίποτα άλλο από τεμενάδες στον μεγιστάνα που θα κυβερνήσει τις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια (αν όλα εξελιχθούν ομαλά και δεν έχουμε κάτι «ξαφνικό» εντός των ΗΠΑ, κι αν στους δύο μήνες μέχρι την πλήρη ανάληψη των καθηκόντων του δεν συμβούν παράξενα πράγματα και «εντάσεις»).
Τα κέντρα βάρους ισχύος σε ολόκληρο τον κόσμο δεν είναι ίδια με αυτά που ήταν το 2008 ή το 2016. Η διεθνής οικονομία αγκομαχά, τα σημάδια μιας βαθιάς κρίσης είναι ολοένα και πιο ορατά, οι κύκλοι διαφόρων κρίσεων (οικονομικών, πολιτικών, περιβαλλοντικών, πολιτιστικών, κοινωνικών) ολοένα και συμπίπτουν. Ολόκληρες περιοχές ταρακουνιούνται, η επιλογή προς τον πόλεμο και τη στρατιωτικοποίηση δεν φαίνεται να υποχωρεί, το αντίθετο. Ο «εθνικιστικός ιμπεριαλισμός» του Τραμπ, δηλαδή ορισμένες τάσεις προστατευτισμού, δασμών, αναδίπλωσης από ορισμένες συμφωνίες και διεθνή φόρα, δεν πρόκειται να αντιστρέψουν βαθύτερες τάσεις του παγκόσμιου συστήματος. Κυρίως δεν πρόκειται να ακυρώσουν αντιθέσεις και ανταγωνισμούς. Αντίθετα, όλα δείχνουν ότι ο ανταγωνισμός θα ενταθεί. Ακόμα και η ενδόρρηξη στην καρδιά του συστήματος των ΗΠΑ δεν θα επιλυθεί με το εκλογικό αποτέλεσμα. Ο Τραμπ μπορεί να εξαναγκαστεί σε πολλές υποχωρήσεις και αλλοιώσεις του προγράμματός του.
Την ίδια στιγμή από το Σότσι, όπου διεξάγεται το Φόρουμ Βαλντάι, ο Πούτιν τόνισε ότι «βρίσκεται σε εξέλιξη ο αγώνας για τη διαμόρφωση μιας νέας τάξης πραγμάτων καθώς, η μεταψυχροπολεμική εποχή κυριαρχίας της Δύσης φθάνει στο τέλος της […] Αργά ή γρήγορα πιστεύουμε ότι θα καταλάβουν πως η Ρωσία δεν βλέπει τον Δυτικό πολιτισμό ως εχθρό. Ποτέ δεν είπαμε, όπως λένε άλλοι, πως όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας. Εμείς αναγνωρίζουμε ότι η Δύση αντιπροσωπεύει ένα τεράστιο οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό και ανθρώπινο δυναμικό. Είναι όμως ένα από τα κέντρα του σύγχρονου κόσμου, όχι το μοναδικό». Λόγια πιο προσγειωμένα…


Η αφέλεια και οι αφέλειες

Δεν είναι άσχημο να γίνεται λόγος για «αφέλεια». Είναι όμως ανησυχητικό όταν το ακούς από πρωθυπουργούς και προέδρους. Ο Μητσοτάκης μιλά για «γεωπολιτική αφέλεια» και νομίζει ότι θα δώσει γραμμή σε μια ανύπαρκτη Ευρώπη να ενδυναμώσει τάχα την ανεξαρτησία της και την άμυνά της. Ο Μακρόν μιλά για «διατλαντική αφέλεια» (πιο ισχυρός όρος) και τονίζει πως υπάρχουν σαρκοφάγα και φυτοφάγα ζώα. Ας δούμε τον συλλογισμό του, είναι χρήσιμος αν διαβαστεί ανάποδα: «Για μένα, είναι απλό, ο κόσμος αποτελείται από φυτοφάγους και σαρκοφάγους. Αν αποφασίσουμε να παραμείνουμε φυτοφάγοι, οι σαρκοφάγοι θα νικήσουν και θα είμαστε αγορά γι’ αυτούς. Δεν θέλω να είμαστε επιθετικοί, θέλω μόνο να ξέρουμε να υπερασπισθούμε κάθε ένα από τα θέματα αυτά. Αλλά δεν θέλω να αφήσω την Ευρώπη ως ένα καταπληκτικό πεδίο κατοικούμενο από φυτοφάγους που οι σαρκοφάγοι θα έρθουν να τους καταβροχθίσουν». Τι ωραία παρομοίωση…

Αφέλεια πρώτη και κυριότερη, ντυμένη με ρούχα ρεαλισμού: πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις με τις ΗΠΑ, ο ευρωατλαντισμός είναι μια ισχυρή ομπρέλα η οποία αποτελεί και την κορωνίδα του ύψιστου γεωπολιτικού ρεαλισμού. Έστω «ευρωατλαντισμός με μέτρο» και χωρίς τις πιέσεις που θα μας ασκήσει ο Τραμπ. Ο Σολτς (και γύρω από αυτόν ένα τμήμα της άρχουσας γερμανικής ελίτ) βλέπουν πως τα κριτήρια του Μάαστριχτ για το χρέος τώρα εμποδίζουν την ίδια τη Γερμανία, και θέλουν να σηκώσουν το στρατιωτικό (αναπόφευκτο) βάρος χωρίς ανατίναξη μιας κοινωνικής συνοχής, και άρα ενδυνάμωσης κυρίως ακροδεξιών δυνάμεων.

Η αφέλεια όμως σημαίνει πως η εξάρτηση από τις ΗΠΑ, ή η αποδοχή να ξεφορτώνονται αυτές την κρίση τους πάνω στην Ευρώπη, οδηγεί σε αδιέξοδα. Η πλήρης εχθρότητα με τη Ρωσία, η ανατίναξη κάθε είδους σχέσης μ’ αυτήν (κατ’ απαίτηση των ΗΠΑ), ζημίωσε μόνο την Ευρώπη. Αυτό δεν ήταν γεωπολιτική αφέλεια; Δεν ήταν τεράστια «διατλαντική αφέλεια»; Και ποια είναι η ενιαία γραμμή της Ε.Ε. απέναντι στις ΗΠΑ; Να κοπεί η δορυφοροποίηση και η στρατιωτική πυρηνική ομπρέλα προστασίας των ΗΠΑ; Δεν εκφράζεται από κανέναν μια τέτοια τάση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Η Ευρώπη παραμένει εθελοντικά (μιλάμε για τις ηγεσίες της) προσδεδεμένη στο άρμα των ΗΠΑ. Οι τάσεις ανεξαρτητοποίησης από τις ΗΠΑ ανήκουν στο παρελθόν.


Η «τοπική περιφερειακή αφέλεια» των ελληνικών ελίτ

Οι ελληνικές ελίτ αφελώς (αλλά με ιδιοτέλεια) συντάχθηκαν με το παγκοσμιοποιητικό νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο· υποστήριξαν με κάθε τρόπο την παράταξη των Δημοκρατικών και τις ιδιαίτερες σχέσεις που είχε η Κομισιόν με την κυβέρνηση Μπάιντεν· συντάχθηκαν τα τελευταία χρόνια στο πλευρό του Ισραήλ νομίζοντας ότι αυτό θα τους εξασφάλιζε κάτι απέναντι στην Τουρκία. Τώρα η σε αναμονή κυβέρνηση Τραμπ δηλώνει ιδιαίτερα φιλική και προς τον Ερντογάν και προς τον Νετανιάχου. Αν τα συνδυάσετε όλα αυτά, θα εξαχθεί το λογικό συμπέρασμα πως η θέση της Ελλάδας δυσκολεύει, και της απομένει μόνο η μεγαλύτερη υποτέλεια απέναντι στις ΗΠΑ του Τραμπ – αφού έτσι έχει μάθει και δεν έχει τα κότσια να ακολουθήσει μια πιο ανεξάρτητη πολιτική.
Ελλάδα και Κύπρος, δυστυχώς, βαυκαλίζονται ότι έχουν προστασία (ΗΠΑ και Ε.Ε.), πως η Ελλάδα είναι «χώρα πρώτης γραμμής», ότι πορεύεται προς «μεγαλύτερη σύγκλιση με τις ευρωπαϊκές χώρες» – άσχετα αν όλο το οικοδόμημα της Ευρώπης τρίζει επικίνδυνα. Ύστερα, κάνουν λόγο για «εποχή μεγάλων γεωπολιτικών αναταράξεων» σπεύδοντας να βάλουν το κεφάλι μέσα στην άμμο. Όπως κάνει η στρουθοκάμηλος, χωρίς να σώζεται από τους εχθρούς. Κάποια στιγμή ξεπροβάλει το κεφάλι του Κυριάκου από την άμμο και λέει την ατάκα: «ώρα να ξυπνήσουμε από τη γεωπολιτική αφέλεια», και αμέσως ξαναχώνει το κεφάλι μέσα…
Κάθε είδους αφέλεια πληρώνεται ακριβά. Ένα σχέδιο εθνικής κυριαρχίας και κοινωνικής αλλαγής είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαίο, και είναι μεγάλη αφέλεια να μην το καταλαβαίνουμε περισσότεροι και πιο έγκαιρα.


(Δρόμος, φύλλο 705, 9/11/24)




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Αυτά είναι τα επίχειρα της αθλιότητας ενός κόμματος πυγολαμπίδας.

Αφού κατάφερε να ανδρωθεί στις πλάτες ενός κινήματος ανεξάρτητων αγανακτισμένων πολιτών τάζοντας φύκια για μεταξωτές κορδέλες, 

αφού κορόϊδεψε με τον πιο αισχρό τρόπο όσους "αιχμαλωτίστηκαν" πρόσκαιρα από το "καθάριο βλέμμα" του Τσίπρα, 

αφού ως μοναδικό στόχο δεν είχαν άλλον από το καβάλημα της όποιας εξουσίας συνακολουθούμενης από οφίτσια και κρατικές χρηματοδοτήσεις, 

αφού δεν δίστασαν έναντι ουδενός αμαρτήματος  να καταλάβουν την διακυβέρνηση ακόμα και με την στήριξη του Καμμένου, 

αφού χλεύασαν την θέληση του 62% του Ελληνικού λαού στο περήφανο δημοψήφισμα τον Ιούλη του '15 μετατρέποντας το ΟΧΙ σε ΝΑΙ μέσα σε λίγες ώρες,

αφού ξεπούλησαν γινόμενοι πιόνια των Αμερικανών, το όνομα της Μακεδονίας μας στους Σκοπιανούς,

ήρθε η ώρα να διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν οι Τσιπρικές παραφυάδες ενός βδελυρού κι αποτρόπαιου κομματικού οργανισμού, που τον μοναδικό στόχο του είχε την διαιώνιση μια εμετικής γραφειοκρατικής δομής και της παραμονής τυχάρπαστων πολιτικάντιδων της πλάκας που για το μόνο που νοιάζονται είναι η σφραγίδα και η κρατική επιχορήγηση. Όχι ότι είναι οι μόνοι δυστυχώς. Αλλά εδώ η πτώση κάνει κρότο.


ΣΤΑ ΤΣΑΚΙΔΙΑ !!!



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το φέσι στον ελλαδοτουρκικό διάλογο και στο Κυπριακό, η τουρκική μέγκενη και η αλλαγή της Λωζάννης

του Γιάννη  Χαραλαμπίδη 

Τους διαλόγους στα Ελλαδοτουρκικά και στο Κυπριακό θέλει να βάλει η Τουρκία κάτω από το δικό της φεσι, στην πρακτική εφαρμογή της διπλής διχοτόμησης. Μπορεί μεν ο Πρόεδρος να είδε στις ΗΠΑ τον απερχόμενο πλανητάρχη, αλλά η τουρκική πολιτική παραμένει η ίδια. Δηλαδή, ακόμη και αν συγκληθεί Πενταμερής ή Τετραμερής, τόσο η Άγκυρα όσο και ο Τατάρ δεν έχουν πρόθεση ν' αλλάξουν τη διχοτομική τους πολιτική, ως το προηγούμενο στάδιο της πλήρους τουρκοποίησης. Άλλωστε, ο Τούρκος Πρόεδρος, Ταγίπ Ερντογάν, μιλώντας στις 29 Οκτωβρίου, ημέρα της εθνικής εορτής της χώρας του, αναφέρθηκε στον «Αιώνα της Τουρκίας», που ξεκινά από τα Βαλκάνια και περνά στο Αιγαίο, στην Κύπρο και στη Συρία. Φτάνει ώς τις τουρκογενείς χώρες και τους Ουιγούρους της Κίνας, ενώ από την άλλη πλευρά του χάρτη αγκαλιάζει τη Σομαλία και πέραν αυτής, τη Λιβύη, καθώς και άλλα αφρικανικά κράτη.
Πώς η Τουρκία ανοίγει τη βεντάλια της αναθεωρητικής της πολιτικής από την Θράκη ώς την Κύπρο

Η μειονότητα

Αυτή η αναθεωρητική πολιτική δεν καλύπτει μόνο την Κύπρο και τις συνομιλίες που η Αθήνα και η Λευκωσία προσδοκούν να ξεκινήσει εκ νέου, αλλά και τον ελλαδοτουρκικό διάλογο, που βρίσκεται σε εξέλιξη. Στο πλαίσιο αυτού του διαλόγου η συνάντηση των Υπουργών Εξωτερικών της Τουρκίας και της Ελλάδας στις 8 Νοεμβρίου, στην Αθήνα. Η μεν Ελλάδα ισχυρίζεται ότι το μόνο θέμα προς συζήτηση είναι αυτό της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, η δε Τουρκία προκαλεί τσουνάμι διεκδικήσεων, που αποτυπώνεται στις δημόσιες τοποθετήσεις του Χακάν Φιντάν, ο οποίος τα θέτει όλα στο τραπέζι. Μεταξύ άλλων και τα εξής:

Πρώτη, την τουρκική μουσουλμανική μειονότητα, όπως την αποκαλεί, όχι μόνο της Θράκης, αλλά και μια άλλη, αποτελούμενη, όπως λένε οι Τούρκοι, από 6 χιλιάδες Έλληνες Μουσουλμάνους που ζουν στην Κω και στη Ρόδο και δεν περιλαμβάνονται στη Συνθήκη της Λωζάννης, διότι τότε , το 1923, ήταν κάτω από ιταλική κυριαρχία. Συναφώς, η Άγκυρα εγείρει ζητήματα εκλογής του Μουφτή, συντήρησης και ανοικοδόμησης νέων τζαμιών και τουρκικής εκπαίδευσης. Και εντάσσει τα ζητήματα αυτά στο πλαίσιο των δικαιωμάτων της τουρκικής - όπως την χαρακτηρίζει – μειονότητας, που η Ελλάδα παραβιάζει και καταπατεί.

Διχοτόμηση Αιγαίου

Δεύτερο, το θέμα της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ. Ήδη η Τουρκία έχει δείξει τα δόντια της με NAVTEX, τις οποίες έχει εκδώσει στις 18 Οκτωβρίου, τόσο στην περιοχή της Κάσου, όπου ισχύει η υπογραμμένη ΑΟΖ Ελλάδας και Αιγύπτου, όσο και στις θαλάσσιες περιοχές Χίου - Λέσβου, Λέσβου - Σάμου. Συν του ότι δεν αποδίδεται η ΑΟΖ του Καστελορίζου, της Ρόδου και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόσθετα, αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας σε αριθμό νησιών, με απώτερο στόχο: 1. Τη διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό. 2) Τον έλεγχο των πυλών του Αιγαίου, στα βόρεια μέσω των Δαρδανελίων, παραβιάζοντας τις συμφωνίες για την Ίμβρο και την Τένεδο, αλλά και στα νότια, ελέγχοντας τα περάσματα μεταξύ Κρήτης, Καρπάθου, Κάσου και Ρόδου. Είναι δε πρόδηλο ότι αυτός ο τουρκικός σχεδιασμός διευκολύνεται πλήρως, εάν πέσει η Κύπρος, με μια λύση διχοτομική, όπως είναι είτε αυτή της ομοσπονδίας με δύο ισότιμα ​​κράτη με πολιτική ισότητα είτε εκείνη των δύο κρατών, που θα απολαμβάνουν ισότιμη κυριαρχία στο πλαίσιο μιας καθαρής. συνομοσπονδίας, για να έχουν οι Τούρκοι τον έλεγχο και στον βορρά αλλά και στον νότο.
Τι θα γίνει εάν δεν βρουν κοινό πλαίσιο Φιντάν - Γεραπετρίτης στις 8 του μήνα

Οι NAVTEX

Απόδειξη των τουρκικών αξιώσεων στο Αιγαίο είναι ο αριθμός των NAVTEX, που εξέδωσε η Τουρκία τον τελευταίο μήνα, και θα είναι σε ισχύ, κάποιες εξ αυτών, ως το τέλος Νοεμβρίου. Οι NAVTEX καλύπτουν δυο επίπεδα: Το ένα είναι οι περιοχές εντός των οποίων νομίμως τις εκδίδει η Άγκυρα και το άλλο είναι εκείνο που αφορά στην αμφισβήτηση των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων. Οι NAVTEX αυτές: Α) Στρατηγικά είναι συναφείς με τη μεγάλη Άσκηση «Θαλασσόλυκος», που τελείωσε στις 25 Οκτωβρίου και είχε καλύψει μια περιοχή από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο, την Κύπρο και την ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο. Πρόκειται για την έκταση της Γαλαζίας Πατρίδας. Β) Αφορούν διάφορες ασκήσεις και δη έρευνες και διάλυση τόσο στις βόρειες πύλες του Αιγαίου όσο και στις νότιες, καθώς και άλλες μικρές στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στα νησιά. Οι δεσμεύσεις των περιοχών φτάνουν ώς τον 25ο Μεσημβρινό, αλλά και πέραν αυτού. Εκεί, δηλαδή, όπου η Τουρκία θέλει να διχοτομήσει το Αιγαίο.

Μοντέλο Μεραρχίας…

Τρίτο, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών του Αιγαίου, διά της επίκλησης της Συνθήκης της Λωζάννης. Εάν η Ελλάδα δεχθεί κάτι τέτοιο, θα είναι κάτι ανάλογο -αν όχι χειρότερο- με εκείνο που συνέβη με την αποχώρηση της Ελληνικής Μεραρχίας το 1967 από την Κύπρο, και επέτρεψε στην Τουρκία να επέμβει το 1974 με την εισαγωγή. Σε αυτό το σενάριο τα νησιά που είναι βορά στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ακόμη και αν η Στρατιά του Αιγαίου μετακινείται σε 200 χιλιόμετρα στην τουρκική ενδοχώρα. Σε χρόνο ρεκόρ μπορεί να επανέλθει, ενώ οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις πώς θα επανέλθουν στα νησιά, όταν θα μετακινηθούν στην ηπειρωτική Ελλάδα, όπου μεταφέρεται πλέον η πρώτη γραμμή αμύνης. Τα νησιά θα είναι όμηρος της τουρκικής ισχύος και εργαλεία διπλωματικών εκβιασμών από την Τουρκία σε βάρος της Ελλάδας.

Διπλή διχοτόμηση

Οι ανωτέρω, συνιστούν βασικές αξιώσεις της Άγκυρας, που δεν σηκώνονται από το τραπέζι. Ποια είναι, λοιπόν, η βάση του διαλόγου Ελλάδας – Τουρκίας; Είναι άραγε το δίκαιο; Εάν είναι το δίκαιο, όπως ισχυρίζεται η Ελλάδα, είναι ταυτοχρόνως και η τουρκική αναθεωρητική πολιτική. Και τι είναι η αναθεωρητική τουρκική πολιτική; Συνιστά μια διαδικασία είτε διπλωματικά είτε στρατιωτικά είτε μέσω της Χάχης, που θα αλλάζει το υφιστάμενο νομικό καθεστώς μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας επί θεμάτων κυριαρχίας και γεωπολιτικής. Αυτή η πολιτική ανήκει στο νεο-οθωμανικό όραμα του «Αιώνα της Τουρκίας». Το αυτό συμβαίνει και με την Κύπρο, όπου με τη λύση τι επιδιώκει η Άγκυρα; Τη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, τη διχοτόμηση της κυριαρχίας μας μεταξύ δύο ισότιμων συνιστώντων κρατών και τη δημιουργία ενός προτεκτοράτου, που θα είναι κάτω από τον έλεγχο της ίδιας.

Το πλαίσιο και τα ήρεμα νερά…

Η συνάντηση Γεραπετρίτη - Φιντάν θα πραγματοποιηθεί για να καθοριστεί ένα πλαίσιο θεμάτων, που θα συζητήσουν τον Ιανουάριο του 2025 στην Άγκυρα οι Μητσοτάκης - Ερντογάν. Πώς θα καθοριστεί ένα τέτοιο πλαίσιο, όταν η μεν Αθήνα ισχυρίζεται ότι μόνο ένα θέμα συζητά, εκείνο τον θαλάσσιο ζωνών, και όταν η Τουρκία έχει όλες τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι; Με μάγια, με ταχυδακτυλουργίες ή με υποχωρήσεις; Ακόμα και αν γίνουν αμοιβές υποχωρήσεις, ποιος χάνει; Εκείνος που έχει τα δικαιώματα, δηλαδή η Ελλάδα, και όχι αυτός, δηλαδή η Τουρκία, που διεκδικεί κάτι που δεν του ανήκει. Και, ως εκ τούτου, κερδίζει. Στην Αθήνα κρατούν μικρό καλάθι. Και προβάλλεται ο ισχυρισμός ότι, ακόμη και αν δεν έχει καθοριστεί κοινό πλαίσιο συζήτησης, θα συνεχιστεί η διαδικασία για τη διατήρηση των ήρεμων νερών στο Αιγαίο, μέσω ΜΟΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες παραχωρείται στην Άγκυρα καθαρό ποινικό μητρώο. Προφανώς, η Αθήνα και η Λευκωσία είναι έτοιμες να προσφέρουν νέα δώρα εντός της ΕΕ. Η ουσία, βεβαίως, είναι η εξής: Εδραιώνονται και οι γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο και η διχοτόμηση στην Κύπρο. Διότι, η φόρμουλα των λύσεων δεν οδηγεί σε λύσεις, αλλά σε ναρκοπέδια. Ο ελλαδοτουρκικός διάλογος και εκείνος για το Κυπριακό, εάν και όταν ξεκινήσει, είναι στη μεγάλη της τουρκικής αναθεωρητικής πολιτικής, που αφαιρεί κυριαρχικά δικαιώματα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Διαλύει το κυπριακό κράτος και αλλάζει, εκτός των άλλων, τη Συνθήκη της Λωζάννης. Όπως είχε πει και όπως είχε σχεδιάσει ο Ερντογάν….



* Δρ Διεθνών Σχέσεων



Ο χάρτης αυτός αποτυπώνει αριθμό Navtex από το Αιγαίο μέχρι τ' ανοιχτά της Κύπρου, που εκδόθηκαν από την Τουρκία πριν από τη συνάντηση Γεραπετρίτη-Φιντάν, στην Αθήνα, στις 8 Νοεμβρίου. Εκτός των άλλων αποκαλύπτουν τις πραγματικές τουρκικές προθέσεις περί της διχοτόμησης του Αιγαίου και του ελέγχου της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Ρόδου και Κύπρου. Εάν, βεβαίως, Κύπρος και Ελλάδα προ καιρού καθόριζαν κοινή ΑΟΖ, τα πράγματα που ήταν διαφορετικά… Είναι πρόδηλο ότι οι Τούρκοι πλημμυρίζουν το Αιγαίο και την ευρύτερη περιοχή με Navtex.



Ο χάρτης αυτός καταδεικνύει: 1) Τον τουρκικό στόχο για διχοτόμηση του Αιγαίου στον 25ο Μεσημβρινό, 2) την αμφισβήτηση της κυριαρχίας των ελληνικών νησιών, 3) την παρουσία των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και την ισχύ τους εάν η Ελλάδα δεχτεί την τουρκική περί αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου, που θα δημιουργήσουν συνθήκες ανάλογες -αν όχι χειρότερες- με αυτές της αποχώρησης της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο το 1967. Η γραμμή αμύνης της Ελλάδος θα περάσει από τα νησιά στον ηπειρωτικό χώρο, τα δε νησιά θα είναι βορά στις ορέξεις του. τουρκικού στρατού και εργαλείο διπλωματικών εκβιασμών.


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
«Υπάρχουν άνθρωποι που προκαλούν ευτυχία όπου πηγαίνουν, άλλοι όποτε φεύγουν.»
 Οσκαρ Ουάιλντ



Η φράση του Οσκαρ Ουάιλντ αποτυπώνει τη χαρά απαλλαγής από τον αυταρχικό ηγέτη.


Στις μέρες μας παρατηρούμε μία ολοένα και μεγαλύτερη τάση συγκέντρωσης της εξουσίας σε αυτοκαθοριζόμενους «άριστους», οι οποίοι συχνά αγνοούν τη γνώμη των πολιτών που εξουσιάζουν, και ενίοτε τους λοιδορούν ανοιχτά. Πρόκειται για μία σαφέστατη στροφή στην αυταρχική διακυβέρνηση. Γιατί, όμως, συμβαίνει αυτό και ποιος είναι ο συσχετισμός του με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη;


Σκελετοί στο Ντουλάπι: Ποιος Κερδίζει από τον Αυταρχισμό;



Σύμφωνα με σχετικές έρευνες, η αυταρχική κυβέρνηση ελέγχεται από έναν συγκεκριμένο δυνάστη, ο οποίος ενδιαφέρεται για τη διαφορά μεταξύ των εσόδων που συλλέγονται από τη φορολογία και των κρατικών δαπανών.

Ο δυνάστης παρέχει ορισμένες μόνο κρατικές υπηρεσίες για να αυξήσει τα ποσά που μπορεί να λάβει από μία οικονομία. Ο δυνάστης αποκαλείται από τον Μανκούρ Ολσον (Mancur Olson) «σταθερός ληστής» και αναδεικνύει μία σημαντική διάσταση της αυταρχικής διακυβέρνησης: την επιδίωξή του να λάβει τα μεγαλύτερα δυνατά έσοδα ελαχιστοποιώντας τις κοινωνικές δαπάνες.

Εκλογές-Βιτρίνα: Όταν η Ψήφος Είναι Διαδικαστική

Η αυταρχική κυβέρνηση δεν καλείται απαραίτητα δικτατορία. Μπορεί να επιτρέπει την ύπαρξη άλλων κομμάτων και να διατηρεί εκλογές που, όμως, σε αυτή την περίπτωση είναι τυπικές και όχι πραγματικές.



Ο λόγος που επιτρέπει την ύπαρξη κομμάτων και εκλογών είναι για να αποφύγει την πιθανότητα εξέγερσης και να δημιουργήσει συνεργασίες. Αυτές οι αυταρχικές διακυβερνήσεις ονομάζονται “μερική δημοκρατία” και “εκλογικός αυταρχισμός”. Παρά την ύπαρξη εκλογών, ο δυνάστης δεν θα εγκαταλείψει τη θέση του αν τα αποτελέσματα είναι εναντίον του. Ο ρόλος των εκλογών, σε αυτή την περίπτωση, είναι η νομιμοποίηση του καθεστώτος, δίνοντας του μία αίσθηση “δημοκρατίας”.

Η αυταρχική διακυβέρνηση χρησιμοποιεί επίσης τους νόμους για να νομιμοποιήσει τις πράξεις της. Μπορεί για παράδειγμα να ευνοεί συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα με αδιαφανή τρόπο και να δημιουργεί νόμους για να νομιμοποιήσει αυτή την αδιαφάνεια και τη διαφθορά.

Απάθεια και Σιωπή: Η Ψυχολογία του Πολίτη Υπό Αυταρχική Διακυβέρνηση

Η διακυβέρνηση αυτού του τύπου δημιουργεί απαθείς πολίτες και έλλειψη κινητοποίησης από την πλευρά τους και είναι αυτό που διαχωρίζει την αυταρχική από την ολοκληρωτικού τύπου διακυβέρνηση.


Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, τα αυταρχικά πολιτεύματα παρέχουν αγαθά όχι μόνο στην υποστηρικτική τους βάση αλλά και σε όλους όσους μπορούν να τα απειλήσουν, π.χ. με μία εξέγερση, χρησιμοποιώντας “καρότα”, όπως είναι για παράδειγμα η παροχή κοινωνικής ασφάλισης στους εργάτες των πόλεων από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα. Ίσως αυτό να εξηγεί, έστω και μερικώς, τη διαπιστωμένη σιωπή και ανυπαρξία αντιπολίτευσης στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.

Αν η αντιπολίτευση είναι αδύναμη, γιατί π.χ. δεν έχει ιδεολογία ή ηγέτες, τότε ο δυνάστης δεν μοιράζεται κανένα οικονομικό όφελος μαζί της αλλά επιλέγει πολιτικές που διευκολύνουν τη συνεργασία με αυτήν τότε η αντιπολίτευση δεν επαναστατεί. Όταν, όμως, η αντιπολίτευση είναι ισχυρή, τότε ο δυνάστης μοιράζεται αρκετά οικονομικά οφέλη προκειμένου να αποτρέψει την αντιπολίτευση από την εξέγερση.

Πληθυσμός, Μετανάστευση και Αυταρχισμός: Ένα Ισχυρό Κοκτέιλ Εξουσίας

Ενδιαφέρουσα είναι επίσης η δημογραφική αλλαγή που παρατηρείται σε όλη την Ευρώπη και κυρίως στη χώρα μας. Ο ολοένα και αυξανόμενος και μη ελεγχόμενος αριθμός παράνομων μεταναστών εξυπηρετεί τις αυταρχικές κυβερνήσεις, οι οποίες έχουν λόγους να αυξήσουν τον πληθυσμό που κυβερνούν. Αυτή η αύξηση του πληθυσμού επιτυγχάνεται με την προσέλκυση μεταναστών ή με την επέκταση της επικράτειάς τους (ειρηνικά ή μη). Ποιοι είναι όμως αυτοί οι λόγοι; Κυρίως οικονομικοί γιατί το εισόδημα του δυνάστη είναι ανάλογο του πληθυσμού που διοικεί μείον το κόστος προσέλκυσης νέων ανθρώπων οι οποίοι θα βρίσκονται υπό την εξουσία του. Αυτός είναι και ο λόγος που οι αυταρχικές κυβερνήσεις γίνονται επιθετικές.

Αντίσταση στον Αυταρχισμό: Οι Μικρές Πράξεις φέρνουν Μεγάλες Αλλαγές

Το ερώτημα που τίθεται, δεδομένης της παγκόσμιας στροφής σε αυταρχικά μοντέλα διακυβέρνησης, είναι πώς μπορούν αυτά να αναχαιτιστούν. Πώς μπορεί ο εξαθλιωμένος, απογοητευμένος και απαθής πολίτης να αντισταθεί; Θα αντισταθεί ή θα επιβεβαιώσει τον Γκυστάβ Λε Μπον που υποστηρίζει ότι οι μάζες επιθυμούν τον αυταρχικό ηγέτη;

Ακολουθούν μερικές προτάσεις:

Βασικός κίνητρο για την αντίσταση είναι η κατανόηση των επιβλαβών συνεπειών του αυταρχισμού για την κοινωνία, η οποία επιτυγχάνεται με την ανάπτυξη κριτικής σκέψης και τη συζήτηση με μικρές ομάδες ομοϊδεατών. Η ανάπτυξη δικτύων αλληλεγγύης είναι επίσης πολύ βασική. Προωθείται σκόπιμα ο ατομικισμός γιατί συντηρεί τα αυταρχικά καθεστώτα, ενώ η αλληλεγγύη των πολιτών τα θέτει σε κίνδυνο εξαφάνισης.

Οι πολίτες μπορούν να οργανωθούν και να συνεργαστούν με ομάδες που προωθούν συγκεκριμένες ιδέες, π.χ. προστασία καταναλωτών, προώθηση ασφαλών μεταφορών (βλ. Θύματα Τεμπών κτλ.). Σημαντική είναι επίσης και η πολιτιστική αντίσταση μέσω της γλώσσας, της τέχνης, της μουσικής και της λογοτεχνίας.

Για τον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό είχα αναφερθεί στο κείμενό μου Δεν είμαστε ξενομανείς, είμαστε δημιουργικοί ανυπάκουοι. Δυστυχώς έκτοτε το θέμα της γλώσσας χειροτέρευσε γιατί ακόμα και επιφανή άτομα που επιδιώκουν τη διαφοροποίηση τους από το υπάρχον σύστημα, χρησιμοποιούν κατά κόρον αγγλικές λέξεις στην ομιλία τους ακόμα και όταν υπάρχουν οι αντίστοιχες ελληνικές. Το γεγονός αυτό δείχνει και την ουσιαστική ασυναίσθητη υποταγή τους στον πολιτιστικό ιμπεριαλισμό και στον αυταρχισμό που αυτός συνεπάγεται όσο και εάν δηλώνουν το αντίθετο. Πέραν αυτού, η έλλειψη ουσιαστικής και πραγματικής διανόησης που θα προστατεύσει τη γλώσσα και θα δημιουργήσει αξιόλογα ελληνικά πολιτιστικά έργα είναι άλλη μία επικίνδυνη ένδειξη επικράτησης όχι μόνο του αυταρχισμού αλλά και εξαφάνισης του έθνους.

Η διανόηση δεν είναι οι κουλτουριάρηδες όπως χαρακτηρίστηκαν στο παρελθόν, εκφώνηση απαξιωτική που πιθανότατα είχε τη σκοπιμότητα αποστέρησης του λαού από το λαμπρό του κομμάτι που είναι οι διανοούμενοι οδηγώντας έτσι τον λαό σε πνευματική αποστέρηση και οπισθοδρόμηση.

Συνεπώς, ο μέσος άνθρωπος θα πρέπει να στηρίξει τις εναλλακτικές δημόσιες φωνές που εκφράζουν έναν πραγματικά αυθεντικό λόγο και προβάλλονται μέσω εναλλακτικών και όχι συστημικών δικτύων επικοινωνίας προκειμένου να αναδειχθούν μέσα από αυτή την κοινωνική και πολιτιστική όσμωση οι φωνές που θα μπορέσουν να οδηγήσουν στη δημοκρατία.


Πηγές


Berg, A. The Stationary Bandit and His Stationary Captives. Διαθέσιμο στο: https://ssrn.com/abstract=3474083

Chandra, S.Rudra, N., 2013. Reassessing the Links between Regime Type and Economic Performance: Why Some Authoritarian Regimes Show Stable Growth and Others Do Not. Cambridge University Press. Διαθέσιμο στο: https://www.cambridge.org/core/journals.

Duckett, J., Wang, G. (2017). Why do Authoritarian Regimes Provide Public Goods? Policy Communities, External Shocks and Ideas in China’s Rural Social Policy Making. Europe-Asia Studies, 69(1), 92–109. https://doi.org/10.1080/09668136.2016.1274379

Ekman, J.,Amnå, E. "Political participation and civic engagement: Towards a new typology" Human Affairs, vol. 22, no. 3, 2012, pp. 283-300. https://doi.org/10.2478/s13374-012-0024-1

Gandhi, J. and Przeworski, A. (2006) 'Cooperation, Cooptation, and Rebellion Under Dictatorships', Economics & Politics, 18(1), pp. 1-26. doi: 10.1111/j.1468-0343.2006.00160.x.

Hellmeier, S. and Weidmann, N.B. (2020) 'Pulling the Strings? The Strategic Use of Pro-Government Mobilization in Authoritarian Regimes', Comparative Political Studies, 53(1), pp. 71-108. doi: 10.1177/0010414019843559.

Khan, K., Batool, S. and Shah, A., 2016. Authoritarian Regimes and Economic Development: An Empirical Reflection. Europe-Asia Studies, Διαθέσιμο στο: https://www.researchgate.net/publication/323251795_Authoritarian_Regimes_and_Economic_Development_An_Empirical_Reflection

Linz, J.J. (2000) Totalitarian and authoritarian regimes. Boulder, CO: Lynne Rienner.

Niskanen, W.A. (1997) 'Autocratic, Democratic, and Optimal Government', Economic Inquiry, 35(3), pp. 464-479. doi: 10.1111/j.1465-7295.1997.tb02025.x.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)