Articles by "Σινεμά και θέατρο"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σινεμά και θέατρο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΠΠΑ - ΠΕΡΑΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 7 ΔΕΚ - 20:00 - ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
‘2 1/2 ΦΟΝΟΙ & 1 ΜΠΟΥΛΝΤΟΓΚ’
Θεατρική Ομάδα ‘ΑΡΤΙΟΙ’ του Μ.Π.Σ.Μ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΡΕΠΠΑΣ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΔΙΑΝΟΜΗ:

Κορνήλιος Χατζηστεφάνου: Πιερ Λαμπίς
Αύγουστος Φεντώ (διπλή διανομή): Παναγιωτίδης Βασίλειος, Αγγίτης Κωνσταντίνος
Νορίν Λαμπίς (διπλή διανομή): Δέσποινα Καραγιάννη, Αντιγόνη Μαυρίδου
Πολέτ Φεντώ: (Διπλή διανομή )
Αλεξάνδρα Γιαλούρη, Ευαγγελία Μανιάτη
Ιουστίνη: Μέλλω Νταβράνη.
Μαριβώ: Κρητικός Νικόλαος
Σαρντού: Νικόλαος Λιάκος

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σμαράγδα Τζούμα
ΣΚΗΝΙΚΑ: Παναγιωτίδης Βασίλειος, Ρουσάκης Σωτήριος
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ: Δέσποινα Καραγιάννη, Ευαγγελία Μανιάτη Αντιγόνη Μαυρίδου
ΧΟΡΟΓΡΑΦΙΑ: Νικόλαος Λιάκος
ΧΕΙΡΙΣΤΗΣ ΦΩΤΩΝ ΚΑΙ ΗΧΟΥ: Μουρτεζάς Ιωάννης
ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Σμαράγδα Τζούμα

Περίληψη του έργου ‘2 1/2 ΦΟΝΟΙ & 1 ΜΠΟΥΛΝΤΟΓΚ’

Το έργο είναι μια κωμωδία παρεξηγήσεων, όπου το όνομα "Μαριλού" προκαλεί σύγχυση καθώς ανήκει τόσο σε ένα μπουλντόγκ όσο και σε μια χορεύτρια ελαφρών ειδών. Η εξαφάνιση του μπουλντόγκ οδηγεί τους χαρακτήρες να πιστέψουν ότι η χορεύτρια Μαριλού έχει εξαφανιστεί, προκαλώντας αναστάτωση μεταξύ δύο ζευγαριών: του Πιερ Λαμπίς και της συζύγου του Νορίν, καθώς και του Αυγούστου Φεντώ και της συζύγου του Πολέτ. Μέσα από μια σειρά κωμικών καταστάσεων και παρεξηγήσεων, στην οποία εμπλέκονται η υπηρέτρια Ιουστίνη, ο αρχηγός της αστυνομίας (πατέρας της Νορίν και πεθερός του Πιέρ), και το αστυνομικό όργανο Σαρντού, το μυστήριο παραμένει, αφήνοντας τους θεατές να αναρωτιούνται: Τι θα γίνει στη συνέχεια; Ποια ήταν τελικά η χορεύτρια Μαριλού; Και τι συνέβη με όλους τους εμπλεκόμενους στην παρεξήγηση?



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Ολοκληρώθηκε τη Δευτέρα 11/11/2024, στο δημοτικό θέατρο, η ετήσια ΓΣ της Κινηματογραφικής Λέσχης Επανομής, όπου τόσο ο απολογισμός για το 2024 όσο και ο προϋπολογισμός για το 2025 έτυχαν της αποδοχής των παρισταμένων μελών.

Αποφασίστηκε επίσης:
  • Να παραμείνει η ετήσια συνδρομή στα είκοσι ευρώ
  • Να γίνει εγγραφή της λέσχης στην Ομοσπονδία Κιν/κών Λεσχών Ελλάδος (ΟΚΛΕ)
  • Οι τακτικές προβολές να γίνονται ημέρα Τετάρτη ή Κυριακή
  • Να γίνουν δηλώσεις ενδιαφέροντος για δημιουργία τμημάτων ντοκιμαντέρ, ταινίες μικρού μήκους, για το περιβάλλον, τη νεολαία κλπ
  • Να γίνει ο έλεγχος και η έγκριση του οικονομικού απολογισμού από την εξελεγκτική επιτροπή και να κατατεθεί η αντίστοιχη έκθεση.

Επίσης το ΔΣ γνωστοποιεί στα μέλη:τον τραπεζικό λογαριασμό (IBAN) της λέσχης στην Εθνική τράπεζα

IBAN: GR1501108640000086400870928
Δικαιούχος: ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΕΠΑΝΟΜΗΣ

στον οποίο όποιος θέλει μπορεί να καταθέτει την ετήσια συνδρομή του, αρκεί να γράφει και το όνομά του.

Οι επιλογές ταινιών από τα μέλη μπορούν να κατατίθενται μέχρι τις 17/11/2024.

Μετα θα ανακοινωθούν οι τίτλοι των ταινιών που πλειοψήφησαν.

Από το ΔΣ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Από την Τετάρτη 23 μέχρι και την Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024, κάθε βράδυ στις 8 στο Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000 στην Περαία, εξαιρετικές θεατρικές ομάδες από όλη τη χώρα έρχονται για να μας παρουσιάσουν με αγάπη και σεβασμό παραστάσεις υψηλού επιπέδου που προετοίμαζαν και τελειοποιούσαν όλον τον περασμένο χρόνο. Παραστάσεις από ένα μεγάλο εύρος ρεπερτορίου, με «φρέσκα» έργα γραμμένα τον 20ο και 21ο αιώνα, που απεικονίζουν και σχολιάζουν γλαφυρά, με χιούμορ, τραγικά ή αλληγορικά όμως πάντα με λόγο κοφτερό, κοινωνικές, πολιτικές και διαπροσωπικές καταστάσεις της καθημερινότητας και είναι απόλυτα συντονισμένες με τη σύγχρονη πραγματικότητα.

Πυλαία, Οινόφυτα Βοιωτίας, Σητεία, Φιλιατρά, Αμαλιάδα και Καλαμαριά εκπροσωπούνται φέτος στη διοργάνωση και αναζητούν το θερμό χειροκρότημα του κοινού, αλλά και τα πολυπόθητα Βραβεία του 4ου Πανελλήνιου Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Θερμαϊκού. Ελάτε να γεμίσουμε και φέτος κάθε βράδυ το θέατρο και να ανταμείψουμε τους ερασιτέχνες, που ταξιδεύουν χιλιόμετρα με όλη τους την αγάπη, το πάθος, το μεράκι και τη φροντίδα για τις παραστάσεις τους, χαρίζοντάς τους το πιο δυνατό μας χειροκρότημα! Η είσοδος, όπως πάντα, ελεύθερη για όλους!

⦁ Τιμώμενο πρόσωπο η πολυαγαπημένη ηθοποιός Κατερίνα Διδασκάλου.
⦁ Στην Τελετή Λήξης ένα σεμνό αφιέρωμα στην σπουδαία Άννα Παναγιωτοπούλου και στη συνέχεια LIVE στη σκηνή του ΚΑΠΠΑ η μαγευτική Εύη Σιαμαντά σε ένα μουσικό πρόγραμμα με έντονη θεατρική διάθεση!
⦁ Στην Κριτική Επιτροπή αξιόλογα και αγαπημένα πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό κόσμο της Θεσσαλονίκης: Αστέριος Πελτέκης, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Νέλλυ Δελή, Αντώνης Καραγιάννης, Παυλίνα Χαρέλα, Κρίτωνας Ζαχαριάδης, Θεόφιλος Λάλος

4ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΘΕΡΜΑΪΚΟΥ
23 - 30 Οκτωβρίου 2024
Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000, Παραλία Περαίας, Δήμος Θερμαϊκού
Ώρα έναρξης 20:00 
 ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

Μια συνδιοργάνωση του Δήμου Θερμαϊκού,
 της Θεατρικής Ομάδας Καλλιτεχνικής Σοφίτας Θερμαϊκού «Φύρδην Μίγδην» και
του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας.

Το πλήρες πρόγραμμα της διοργάνωσης έχει ως εξής:

🔸 ΤΕΤΑΡΤΗ 23/10/24 | ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ | Θεατρική Ομάδα Καλλιτεχνικής Σοφίτας Θερμαϊκού «Φύρδην Μίγδην» με το έργο «Η ζωή σ' ένα όνειρο», μια μουσικοθεατρική φύρδην-μίγδην ρετροσπεκτίβα, σε επιμέλεια κειμένων Μάνου Κανταλά και σκηνοθεσία Γιώτας Αλεξοπούλου (εκτός συναγωνισμού)

🔸 ΠΕΜΠΤΗ 24/10/24 | ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ | Θεατρική Ομάδα «Παραβάτες της Σκηνής» με το έργο «Κατερίνα Χ» του Τζων Μιχάλη, σε σκηνοθεσία Βάνας Βουρτσάκη

🔸 ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 25/10/24 | Θεατρική Ομάδα Οινοφύτων «Δημοσθένης Λιάπης» με το έργο «Για όνομα!» των Ματιέ Ντελαπόρτ & Αλεξάντρ ντε λα Πατελιέρ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Θεοδώρου

🔸 ΣΑΒΒΑΤΟ 26/10/24 | Τιμητικό αφιέρωμα στην ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΥ | Σύλλογος Φίλων Μουσικής Σητείας με το έργο «Όσκαρ - Γράμμα στο Θεό» του Ερίκ-Εμανουέλ Σμιτ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Ειρήνης Δερμιτζάκη

🔸 ΚΥΡΙΑΚΗ 27/10/24 | Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο με το έργο «TOC²» του Λοράν Μπαφί, σε διασκευή και σκηνοθεσία Πάνου Ηλιόπουλου

🔸 ΔΕΥΤΕΡΑ 28/10/24 | Θεατρική Ομάδα «Ερασιτέχνες» Αμαλιάδας με το έργο «Το μαύρο κουτί» του Γιώργου Ηλιόπουλου, σε σκηνοθεσία Χάρη Κότσιφα

🔸 ΤΡΙΤΗ 29/10/24 | Θεατρική Ομάδα Καλλίστη-Dell’Arte του Μορφωτικού & Πολιτιστικού Συλλόγου Καλαμαριάς «Καλλίστη» με το έργο «Η φάρμα των ζώων» του Τζωρτζ Όργουελ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Μαριάνας Αλεξανδρή | ΛΗΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ

🔸 ΤΕΤΑΡΤΗ 30/10/24 | ΤΕΛΕΤΗ ΛΗΞΗΣ | Τιμητικό αφιέρωμα στη σπουδαία ΑΝΝΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ | LIVE μουσικό πρόγραμμα με την ΕΥΗ ΣΙΑΜΑΝΤΑ | ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ


Σας περιμένουμε!


Δήμος Θερμαϊκού




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Κυριακή 29 Σεπτ. 2024 - Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000 / 20:00, Περαία
"ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ" έργο του Ελβετού Friedrich Duerrenmatt, Θεατρική Παράσταση από Τέχνης Είδωλον σε σκηνοθεσία Γιάννης Πουταχίδης / Είσοδος Ελεύθερη

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
ΘΕΑΤΡΙΚΟ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΕΧΝΗΣ ΕΙΔΩΛΟΝ
Το έργο του Ελβετού Friedrich Duerrenmatt είναι μια πολιτική σάτιρα που εκτυλίσσεται στα αρχαία Άβδηρα της Θράκης, την εποχή του Πελοποννησιακού Πολέμου. Την συγκεκριμένη έκφραση ΠΕΡΙ ΟΝΟΥ ΣΚΙΑΣ(πολύ κακό για το τίποτα) συναντάμε σε βάθος χρόνου έως τον 8ο αι. πΧ: στον Δημοσθένη, στις Σφήκες του Αριστοφάνη, στην Απολογία του Σωκράτη και στους Μύθους του Αισώπου.
Ο Μεγαρίτης οδοντογιατρός Στρουθίων ενοικίασε έναν όνο από τον Αβδηρίτη αγωγιάτη Άνθρακα για να τον μεταφέρει σε άλλη κοντινή πόλη. Περπατώντας σε ένα άνυδρο και άδενδρο τοπίο θέλησε το μεσημέρι να ξεκουραστεί και κάθισε στη σκιά του ζώου. Ο αγωγιάτης του ζητά επιπλέον αμοιβή για την παραχθείσα από τον όνο ευεργετική σκιά, την οποία όμως αρνείται ο ενοικιαστής. Η διαφορά οδηγείται στα δικαστήρια. Η πόλη αναστατώνεται, έχει σχεδόν παραλύσει. Εμφανίζονται οι «Σκιεροί» και οι «Ονικοί». Τα πειστήρια αυτής της άτυπης συναλλαγής θα οδηγήσουν τελικά σε μία δίκαιη δικαστική λύση ή η υπόθεση θα μπει στο αρχείο… μέχρι και σήμερα?

Διασκευή/Σκηνοθεσία/Μουσική Επιμέλεια: Γιάννης Πουταχίδης
Σκηνογραφική Επιμέλεια: Ευαγγελία Μοβσεσιάν
Ενδυματολογία: Ευαγγελία Μοβσεσιάν, Δήμητρα Χατζηκωνσταντίνου
Επεξεργασία Εικόνας/Video/Ψηφιακό Υλικό: Δημήτριος Μπελογιάννης
Επιμέλεια Κειμένου: Αλεξάνδρα-Χριστίνα Μιχέλη
Παίζουν:ΑΓΩΓΙΑΤΗΣ ΑΝΘΡΑΞ: Σοφία Παναγιώτου
ΟΔΟΝΤΟΓΙΑΤΡΟΣ ΣΤΡΟΥΘΙΩΝ: Νίκος Λιάκος
ΔΙΚΑΣΤΗΣ ΦΙΛΙΠΠΙΔΗΣ/ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Α’: Χριστίνα-Αλεξάνδρα Μιχέλη
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΦΥΣΙΓΝΑΤΟΣ/ ΠΕΡΣΕΑΣ: Δήμητρα Χατζηκωνσταντίνου
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΟΛΥΦΩΝΟΣ/ ΠΟΛΥΦΗΜΟΣ: Ανατολή Χατζηκωνσταντίνου
ΚΡΩΒΥΛΗ: Μαρία Παπαδοπούλου
ΠΗΛΙΑΔΑ/ ΙΕΡΕΑΣ ΑΓΑΘΥΡΣΟΣ/ ΠΥΡΟΨ: Γεωργία Τσιπέλη
ΜΑΣΤΑΞ/ ΠΑΡΕΔΡΟΣ ΜΙΛΤΙΑΣ/ ΠΥΡΟΦΥΛΑΞ: Ζωή Βασιλειάδου
ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΤΙΦΥΣ: Λένα Σαριανίδου
ΙΡΙΣ: Βίκυ Καραγκούνη
ΤΗΛΕΣΙΑ/ ΚΟΜΜΑ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ: Χριστίνα Μπελογιάννη
ΚΟΜΜΑ ΤΟΥ ΓΑΪΔΑΡΟΥ/ΠΥΡΟΦΥΛΑΞ: Ελευθερία Δέβρελη
ΙΕΡΕΑΣ ΣΤΡΟΒΥΛΟΣ/ ΑΝΘΡΩΠΟΣ Β΄: Ευαγγελία Μοβσεσιάν
ΦΩΝΗ ΚΑΘΥΚΙΔΗ: Δημήτρης Ζερβουδάκης
ΦΩΝΗ ΓΑΪΔΑΡΟΥ: Γιάννης Πουταχίδης



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Το 1ο Γυμνάσιο Περαίας σας προσκαλεί στη θεατρική παράσταση με το έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη "Το μεγάλο μας τσίρκο". 

Ένα έργο σταθμός, που γράφτηκε και πρωτοανέβηκε στην περίοδο της δικτατορίας, ανατρέχει σε γεγονότα της ελληνικής ιστορίας από την αρχαιότητα μέχρι και το Πολυτεχνείο και εξακολουθεί να είναι επίκαιρο μέχρι και σήμερα.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17 ΜΑΪΟΥ στις 20:00


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0


ΣΦΑΓΗ!

Μια κωμικοτραγική παράσταση για τη βαρβαρότητα των «πολιτισμένων», βασισμένη στην ομώνυμη ταινία του Ρόμαν Πολάνσκι


Από τη Θεατρική Ομάδα «Φύρδην Μίγδην»


Σάββατο 13 Απριλίου 2024, ώρα 20:00

Δημοτικό Θέατρο Επανομής

Υπό την αιγίδα του Δήμου Θερμαϊκού

Είσοδος ελεύθερη


Η «ΣΦΑΓΗ!» δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας. Ένας καθρέφτης που δείχνει πάντα τον άνθρωπο γυμνό, άσχετα με το πόσα ρούχα και στολίδια, υλικής και πνευματικής φύσης, θέλει αυτός να στολιστεί. Είμαστε βάρβαροι. Δεν πρέπει να το ξεχνάμε. Αυτό είναι το επαναλαμβανόμενο μήνυμα του έργου. Είναι η φρικαλέα ανισορροπία ανάμεσα στη μικρότητα του ανθρώπου και τις φιλοδοξίες του, ανάμεσα στην υποβόσκουσα βαρβαρότητά μας και τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός έργου τέχνης. Όμως, σε τι ωφελεί η τέχνη, αν δεν βελτιώνει το άνθρωπο, αν δεν τον κάνει να αναζητά την τελειότητά του, παρά τον μεταμορφώνει σε όργανο ματαιοδοξίας;

Η παράσταση που ψυχαγώγησε και προβλημάτισε το κοινό όπου κι αν παρουσιάστηκε, ανεβαίνει για μια τελευταία φορά εντός των ορίων του Δήμου Θερμαϊκού, το Σάββατο 13 Απριλίου στις 20:00 στο Δημοτικό Θέατρο Επανομής. Πάντα με ελεύθερη είσοδο και υπό την αιγίδα του Δήμου Θερμαϊκού. Μην τη χάσετε!

Υπόθεση:

Tο έργο έχει ως αφορμή τη συμπλοκή δύο εντεκάχρονων παιδιών σε μια πλατεία και περιγράφει τη συνάντηση, σ’ ένα αστικό διαμέρισμα, των δύο ζευγαριών που καλούνται να συζητήσουν τον τσακωμό των παιδιών τους, με τρόπο ώριμο και πολιτισμένο. Κατά τη διάρκεια της βραδιάς οι γονείς χάνουν τον έλεγχο, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να συμπεριφέρονται οι ίδιοι σαν «παιδιά». Καθώς κανείς από τους τέσσερις δεν αντέχει να αναλάβει το δικό του μερίδιο ευθύνης, οι χαρακτήρες συγκρούονται, εφευρίσκουν συμμάχους και ανακαλύπτουν τον εχθρό στο ίδιο τους το σπίτι. Τελικά θα εκραγούν με κωμικοτραγικό τρόπο, αναδεικνύοντας ως νικητή το θεό της Σφαγής.

Σκηνοθεσία: Γιώτα Αλεξοπούλου

Επιμέλεια σκηνικών/Μουσική επιμέλεια: Γιώτα Αλεξοπούλου

Κοστούμια: «Φύρδην Μίγδην»ΠΑΙΖΟΥΝ: Σωτηρία Κατούνα, Χρήστος Δελτσίδης, Ρόζα Μάρκου, Μάνος Κανταλάς


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Επίσκεψη στο δημαρχείο Θέρμης όπου συναντήθηκε με τον δήμαρχο Θεόδωρο Παπαδόπουλο πραγματοποίησε η ηθοποιός και σκηνοθέτις Άννα Φόνσου η οποία συνοδευόταν από τον καλλιτεχνικό διευθυντή του ΚΘΒΕ Αστέριο Πελτέκη. Κατά τη συνάντηση έγινε μία διερευνητικού χαρακτήρα συζήτηση σχετικά με το ενδεχόμενο να λειτουργήσει και στη Θεσσαλονίκη δομή αντίστοιχη με “Το Σπίτι του Ηθοποιού” που λειτουργεί εδώ και 25 χρόνια στην Αθήνα, έπειτα από πρωτοβουλία που είχε αναλάβει η κ. Φόνσου. «Το Σπίτι του Ηθοποιού» αποτελεί Ίδρυμα Κοινωφελές – Φιλανθρωπικό – Πολιτιστικό μη Κερδοσκοπικού χαρακτήρα το οποίο τελεί υπό την αιγίδα των υπουργείων Πολιτισμού, Οικονομικών, Παιδείας και Υγείας. 

Ο κ. Παπαδόπουλος είπε στην κα. Φόνσου ότι ο δήμος είναι πρόθυμος να βοηθήσει σε μια τέτοια προσπάθεια όπως έχει κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, υποστηρίζοντας ανάλογες, κοινωνικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες και δράσεις διαφόρων οργανώσεων. Συμφωνήθηκε να υπάρχει ανοιχτή επικοινωνία μεταξύ τους ώστε να βρεθεί η βέλτιστη δυνατή λύση για την υλοποίηση του στόχου που έχει θέσει η πρόεδρος του Ιδρύματος «Το Σπίτι του Ηθοποιού».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Η Κινηματογραφική Λέσχη Επανομής παρουσιάζει την πρώτη της ταινία.

Οι Μοντέρνοι Καιροί του Τσάρλι Τσάπλιν

 Την ΚΥΡΙΑΚΗ 10 ΜΑΡΤΙΟΥ στο Δημοτικό Θέατρο Επανομής

Η ταινία αναφέρεται στην εποχή της οικονομικής κρίσης του 1929,
της μεγάλης ανεργίας και της οικονομικής εξαθλίωσης, κάνει έντονη κριτική στον βιομηχανοποιημένο τρόπο παραγωγής και την εντατικοποίηση της εργασίας.
Δείχνει τον αγώνα για επιβίωση ενός αλητάκου, που τελικά αναζητά την ευτυχία μακριά από τον εφιάλτη της μοντέρνας βιομηχανικής κοινωνίας.
Στην ταινία αυτή ο Τσάρλι Τσάπλιν έγραψε το σενάριο και τη μουσική και έκανε την σκηνοθεσία και την παραγωγή. Θεωρείται μια από τις σπουδαιότερες ταινίες όλων των εποχών.

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση σχετικά με το θέμα της ταινίας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Παρίσι, δεκαετία του '30. Μια νέα μέρα ξημερώνει για τους ενοίκους του έκτου πατώματος μιας πολυκατοικίας. Άνθρωποι καθημερινοί, βιοπαλαιστές και καλλιτέχνες που προσπαθούν να επιβιώσουν δίχως να σταματούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν.

Το έκτο πάτωμα γεμίζει με τους έρωτες, τις αντιζηλίες, τους ατελείωτους καυγάδες, τις γιορταστικές βεγγέρες, τα απρόσμενα περιστατικά, με χαρούμενες και θλιβερές στιγμές από τις ζωές των ενοίκων του.

Μια γλυκόπικρη διαχρονική κωμωδία για τη δύναμη της αγάπης, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.

Για την πίστη στο όνειρο.

Για το συναρπαστικό παιχνίδι της ζωής.

ΔΕΙΤΕ ΤΟ, ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ !!!



"Το έκτο πάτωμα" του Αλφρέντ Ζερί.

Μια σύμπραξη της Ομάδας Τέχνης Θεατράλε με το μουσικό σχήμα Τα πάντα ρει.

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου, στις 7:30 μ.μ. / Δημοτικό Θέατρο Επανομής

Είσοδος ελεύθερη


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:

Διασκευή-σκηνοθεσία: Κορνήλιος Ρουσάκης

Πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις-τραγούδια-στίχοι τραγουδιών: Μουσικό σχήμα "Τα πάντα ρει"
Σκηνικά-κοστούμια: Η Ομάδα
Βοηθος σκηνοθέτη: Μαρία Καρδιόλακα
Σχεδιασμός αφίσας-προγράμματος: Μαρία Χατζηκυριάκου
Φωτογραφιες: Άννα Ριάμπκο
Οργάνωση παραγωγής: Βιργινία Καλλιοντζή, Σταύρος Καλόστος
Τεχνική υποστήριξη: Κώστας Παστελάς, Γιώργος Ελευθέρογλου

Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):

ΖΕΡΜΑΙΝ: Δέσποινα Καραγιάννη
ΜΑΞ: Γιώργος Ελευθέρογλου
ΜΠΕΡΤ: Βιργινία Καλλιοντζή
ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΕ: Μέλλω Νταβράνη
ΕΝΤΒΙΖ: Νίκη Σακκά
ΖΑΝ: Μαρία Καρδιόλακα
ΟΣΠΩ: Χρήστος Καπράλος
ΖΟΖΟ: Κωστας Παστελάς
ΖΟΝΒΑΛ: Σταύρος Καλόστος
ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΓΚΡΙΖΑ: Ευαγγελία Μανιάτη
ΜΟΥΣΙΚΟΣ/ΘΥΡΩΡΙΝΑ/ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΡΙΑ: Σουλτάνα Νουβάκη

Μουσικοί επί σκηνής: Μιχάλης Στεφαδούρος, Αθανασία Μπεχλιβάνη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια σύμπραξη της Ομάδας Τέχνης Θεατράλε με το μουσικό σχήμα Τα πάντα ρει.
Κυριακή 18 Φεβρουαρίου / 7:30 μ.μ. / Θέατρο ΚΑΠΠΑ 2000, Περαία.
Είσοδος ελεύθερη

Παρίσι, δεκαετία του '30. Μια νέα μέρα ξημερώνει για τους ενοίκους του έκτου πατώματος μιας πολυκατοικίας. Άνθρωποι καθημερινοί, βιοπαλαιστές και καλλιτέχνες που προσπαθούν να επιβιώσουν δίχως να σταματούν να ονειρεύονται και να ελπίζουν.
Το έκτο πάτωμα γεμίζει με τους έρωτες, τις αντιζηλίες, τους ατελείωτους καυγάδες, τις γιορταστικές βεγγέρες, τα απρόσμενα περιστατικά, με χαρούμενες και θλιβερές στιγμές από τις ζωές των ενοίκων του.
Μια γλυκόπικρη διαχρονική κωμωδία για τη δύναμη της αγάπης, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης.
Για την πίστη στο όνειρο.
Για το συναρπαστικό παιχνίδι της ζωής.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Διασκευή-σκηνοθεσία: Κορνήλιος Ρουσάκης
Πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις-τραγούδια-στίχοι τραγουδιών: Μουσικό σχήμα "Τα πάντα ρει"
Σκηνικά-κοστούμια: Η Ομάδα
Βοηθος σκηνοθέτη: Μαρία Καρδιόλακα
Σχεδιασμός αφίσας-προγράμματος: Μαρία Χατζηκυριάκου
Φωτογραφιες: Άννα Ριάμπκο
Οργάνωση παραγωγής: Βιργινία Καλλιοντζή, Σταύρος Καλόστος
Τεχνική υποστήριξη: Κώστας Παστελάς, Γιώργος Ελευθέρογλου
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης):
ΖΕΡΜΑΙΝ: Δέσποινα Καραγιάννη
ΜΑΞ: Γιώργος Ελευθέρογλου
ΜΠΕΡΤ: Βιργινία Καλλιοντζή
ΚΥΡΙΑ ΜΑΡΕ: Μέλλω Νταβράνη
ΕΝΤΒΙΖ: Νίκη Σακκά
ΖΑΝ: Μαρία Καρδιόλακα
ΟΣΠΩ: Χρήστος Καπράλος
ΖΟΖΟ: Κωστας Παστελάς
ΖΟΝΒΑΛ: Σταύρος Καλόστος
ΚΥΡΙΑ ΜΕ ΤΑ ΓΚΡΙΖΑ: Ευαγγελία Μανιάτη
ΜΟΥΣΙΚΟΣ/ΘΥΡΩΡΙΝΑ/ΕΝΟΙΚΙΑΣΤΡΙΑ: Σουλτάνα Νουβάκη
Μουσικοί επί σκηνής: Μιχάλης Στεφαδούρος, Αθανασία Μπεχλιβάνη




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Ηλία Ποταμιάνου

Αυτό το κείμενο δεν είναι μια κινηματογραφική κριτική. Όχι γιατί δεν έχω ιδιαίτερες γνώσεις για τον κινηματογράφο και ούτε βλέπω ταινίες τόσο συχνά ώστε να μπορώ να γράψω μια τέτοια (αυτό δεν έχει εμποδίσει άλλους), αλλά γιατί δεν ενδιαφέρομαι εδώ να βαθμολογήσω μια ταινία με αστεράκια, να κρίνω τις ερμηνείες των ηθοποιών, τη σκηνοθεσία, το μοντάζ και τα σχετικά (μην το ψάχνετε, είναι καλή ταινία, πάντε δείτε την). Κάποιες ταινίες, καλές ή κακές, πιο συχνά καλές, σε οδηγούν να σκεφτείς και σου δημιουργούν την ανάγκη να συζητήσεις γι’ αυτές. Μια τέτοια ταινία είναι Η Τελευταία Παμπ, η πιο πρόσφατη και η τελευταία κατά δήλωσή του ταινία του Κεν Λόουτς, σε σενάριο του επί χρόνια συνεργάτη του Πολ Λάβερτυ, με θέμα το προσφυγικό.

Η πλοκή της ταινίας είναι απλή, απλοϊκή σχεδόν: το 2016, σε ένα χωριό της Αγγλίας που κάποτε ζούσε από τα ανθρακωρυχεία αλλά αφότου έκλεισαν παρακμάζει, έρχονται να εγκατασταθούν οικογένειες Σύρων προσφύγων. Οι περισσότεροι κάτοικοι είναι εχθρικοί στους νεοφερμένους, ενώ μερικοί καταφεύγουν ακόμα και στην σωματική βία εναντίον τους. Ο ιδιοκτήτης της μοναδικής, ετοιμόρροπης παμπ που έχει απομείνει στο χωριό, ο Τόμι Τζο Μπαλαντάιν, είναι πιο καταδεκτικός, συμπονάει τους πρόσφυγες, αλλά δεν θέλει να μπλεχτεί στην διαμάχη ντόπιων-ξένων και να αποξενώσει τους ρατσιστές φίλους και πελάτες του. Σταδιακά όμως πιάνει φιλίες με μια νεαρή κοπέλα απ’ την Συρία, τη Γιάρα, και γνωρίζει την οικογένειά της. Με παρότρυνση της Γιάρα αποφασίζει να παραχωρήσει τον χώρο της παμπ για την δημιουργία μιας κοινοτικής κουζίνας, όπου φτωχοί Άγγλοι και Σύροι θα τρώνε μαζί και θα γνωρίσουν ο ένας τον άλλο. Το σχέδιο έχει επιτυχία ώσπου σαμποτάρεται από μερικούς ρατσιστές θαμώνες της παμπ. Όταν όμως ο πατέρας της Γιάρα, κρατούμενος στις φυλακές του Άσαντ, πεθαίνει, όλο το χωριό έρχεται σπίτι της για να εκφράσει τα συλλυπητήριά του.

Πρόκειται προφανώς για ένα κοινωνικό δράμα, που όμως είναι πολύ ευφυέστερο απ’ όσο η παραπάνω παρουσίαση αφήνει να διαφανεί. Ο Λάβερτυ και ο Λόουτς προσεγγίζουν το θέμα τους διαλεκτικά, σαν σε πλατωνικό διάλογο. Ξεκινάν από μια αρχική κατάσταση, την άφιξη των προσφύγων σε ένα παρηκμασμένο χωριό ανθρακωρύχων, και παρουσιάζουν την στάση και τα επιχειρήματα του καθενός. Καθώς όμως οι χαρακτήρες αλληλεπιδρούν μεταξύ τους τα επιχειρήματα αυτά τίθενται σε κριτική, καταρρίπτονται ή εμπλουτίζονται ενώ οι ίδιοι οι χαρακτήρες εξελίσσονται με τελική κατάληξη την δημιουργία μιας νέας κοινότητας στο χωριό, όπου ξένοι και ντόπιοι ανήκουν εξίσου. Σε αυτό το πλαίσιο ο διάλογος παίζει μεγάλο ρόλο στην ταινία, ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις οι ήρωες βγάζουν κανονικούς λόγους, όπου συνοψίζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους σε εκείνο το σημείο της πλοκής.

Αυτό δεν είναι λοιπόν ένα συνηθισμένο μελόδραμα για το προσφυγικό. Πρώτα απ’ όλα με το να εστιάζει στην αλληλεπίδραση ντόπιων-προσφύγων αρνείται να παρουσιάσει τους πρόσφυγες ως κάτι το ολοκληρωτικά ξένο. Αυτό είναι μια τολμηρή απόφαση και μια πολιτική πράξη. Ο κινηματογράφος είναι από τα ελάχιστα πεδία στην σύγχρονη Ευρώπη όπου δεν έχει επικρατήσει η ξενοφοβία και ο ρατσισμός, αλλά αντίθετα κυριαρχεί ακόμα η συμπόνια για το δράμα των προσφύγων, όταν στην πολιτική ακόμα και κεντροαριστερά κόμματα υιοθετούν πλέον αντιμεταναστευτική ρητορική κα τα αριστερά συχνά προτιμούν να σιωπούν ή να κατεβάζουν τους τόνους για να μην χάσουν ψήφους. Οι περισσότερες ταινίες όμως εστιάζουν αποκλειστικά στους μετανάστες τοποθετώντας τους γηγενείς στο υπόβαθρο, είτε αντίθετα εστιάζουν στα ηθικά διλήμματα και τους ψυχολογικούς μηχανισμούς των γηγενών. Έτσι όμως, ενώ καταγγέλλουν την απανθρωποποίηση των προσφύγων, αναπαράγουν την εικόνα του ολοκληρωτικά ξένου προς εμάς που βρίσκεται στην βάση της ακροδεξιάς ρητορικής. Με το να τοποθετεί γηγενείς και πρόσφυγες δραματουργικά στο ίδιο επίπεδο, η Τελευταία Παμπ αρνείται να δεχτεί τους πρόσφυγες ως τον απόλυτο Ξένο. Μπορεί να είναι ξένοι, με την έννοια ότι είναι αλλοδαποί, αλλά αντικειμενικά είναι ήδη κομμάτι της τοπικής κοινωνίας.

Με τον τρόπο αυτό αναιρείται αυτομάτως και το πρόβλημα της ένταξης των μεταναστών, -πιπίλα στα χείλη όλων των πολιτικών-, δημοσιογράφων και δημοσιολογούντων, από τους πιο ρατσιστές μέχρι τους πιο καλοπροαίρετους. Δεν μπορείς να ενταχθείς σε μια κοινωνία στην οποία βρίσκεσαι ήδη. Φυσικά πρόβλημα υπάρχει, τόσο στην ταινία, αλλιώς δεν θα υπήρχε δράμα, όσο και στην πραγματική κοινωνία την οποία απεικονίζει, αλλά τίθεται διαφορετικά, ως πρόβλημα ειρηνικής συνύπαρξης ανθρώπων που μέχρι χθες δεν συνυπήρχαν ούτε έχουν επιλέξει να ζουν μαζί. Τοποθετημένο έτσι, το πρόβλημα παύει να ταυτίζεται με τους πρόσφυγες, οι οποίοι αυτοί μόνο οφείλουν να προσαρμοστούν σε ένα καλούπι κοινωνικό και πολιτισμικό που βρήκαν έτοιμο, ως ανταπόδοση για την κάθε άλλο παρά ευγενική και γενναιόδωρη φιλοξενία που τους προσφέρεται. Οι Λάβερτυ-Λόουτς μάλιστα πάνε ένα βήμα παραπέρα αντιστρέφοντας την καθιερωμένη ρητορική περί ένταξης. Γιατί το μεγαλύτερο πρόβλημα κοινωνικής ένταξης στην ταινία φαίνεται να το αντιμετωπίζουν οι μακροχρόνια άνεργοι του χωριού, που μεθοκοπάνε όλη μέρα στην παμπ κατηγορώντας τους πρόσφυγες για τα πάντα, και οι ανήλικοι με την παραβατική συμπεριφορά.

Σε μια έξοχα ειρωνική σκηνή η Γιάρα λογομαχεί με έναν ντόπιο νταή. Όταν εκείνη τον ρωτά σ’ ένα σημείο τί εννοεί, εκείνος απαντάει κοροϊδευτικά ότι αν δεν καταλαβαίνει αγγλικά να πάει πίσω από όπου ήρθε. Η ειρωνεία εδώ είναι ότι η Γιάρα μιλά αγγλικά με ξενική προφορά, αλλά ολόσωστα και πολύ καθαρά, ενώ ο ντόπιος μια δυσνόητη λαϊκή αργκό που θα αποτύγχανε να εντυπωσιάσει τον οποιοδήποτε δυνητικό εργοδότη, όπως σίγουρα δεν εντυπωσίασε κάποτε τους δασκάλους του.

Όπως λέει ο Μπαλαντάιν σε μια σκηνή τα προβλήματα του χωριού άρχισαν πολύ πριν τον ερχομό των προσφύγων, και συγκεκριμένα, μας δίνεται να καταλάβουμε, με τον θατσερισμό και την αποβιομηχανοποίηση, όταν πρώτα καταστάλθηκε η μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων και μετά από λίγο έκλεισαν τα ίδια τα ανθρακωρυχεία. Όταν το 2016 καταφθάνουν οι πρόσφυγες οι κάτοικοι του χωριού ζούνε ήδη μέσα στην φτώχεια, την περιθωριοποίηση και μια γενική κατάσταση ηττοπάθειας, μια πεποίθηση ότι η ζωή μόνο χειρότερα μπορεί να γίνει. Γι’ αυτό έχει ενδιαφέρον η συχνή χρήση που κάνουν της κτητικής αντωνυμίας. Όταν στην παμπ συζητούν για την απειλή που συνιστούν οι πρόσφυγες μιλάν για «τον δρόμο μας», «την παμπ μας», «το χωριό μας». Φυσικά τίποτε από αυτά δεν τους ανήκει, με ή χωρίς τους πρόσφυγες, ενώ και ακόμα και τα σπίτια τους, που είναι τυπικά ιδιοκτησία τους, αγοράζονται από ξένα κεφάλαια σε εξευτελιστικές τιμές. Όσο λιγότερη ιδιοκτησία έχουν τόσο περισσότερο πιάνονται από μια φανταστική κοινοτική ιδιοκτησία για να νιώσουν ασφαλείς και τόσο περισσότερη ανασφάλεια νιώθουν για την φανταστική ιδιοκτησία τους. Η ανώτερη όλων από αυτές τις φανταστικές κοινοτικές ιδιοκτησία είναι βέβαια, αν και δεν αναφέρεται στην ταινία, «η πατρίδα μας».

Η ανασφάλεια των ντόπιων δεν πηγάζει απλώς από την φτώχεια τους, αλλά από ένα βαθύτερο αίσθημα αποξένωσης από αυτήν την πατρίδα. Αισθάνονται, και όχι άδικα, ότι κανείς δεν τους υπολογίζει, αφού κανείς δεν τους ρώτησε αν θέλουν τους πρόσφυγες, όπως δεν τους ρώτησε αν θέλουν να πουληθεί το γειτονικό σπίτι σε μια κυπριακή εταιρεία ή αν ήθελαν να κλείσουν τα ορυχεία. Όταν ένας από αυτούς λέει στην παμπ ότι το χωριό τους έχει γίνει χωματερή εν μέρει εκφράζει μια ρατσιστική αντίληψη για τους πρόσφυγες ως «σκουπίδια», εν μέρει όμως την όχι αβάσιμη άποψη ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει και τους ίδιους ως σκουπίδια, και άρα δεν πειράζει να πετάξει μερικά ακόμα στο χωριό τους. Πράγματι, από την σκοπιά των κέντρων της εξουσίας και του πλούτου, που σαν ένας μοχθηρός Θεός παραμένουν αθέατοι στην ταινία, πρόσφυγες και ντόπιοι μοιάζουν εξίσου ασήμαντοι και αφήνονται να φαγωθούν μεταξύ τους χωρίς κανείς να παρεμβαίνει.

Ο φθόνος των ντόπιων για τους πρόσφυγες είναι μεγάλος. «Γιατί αυτοί παίρνουν τα πάντα;» ρωτάει μια παρέα φτωχόπαιδων τον Μπαλαντάιν όταν τον βλέπει να πηγαίνει πράγματα σε μια οικογένεια Σύρων. Εδώ αντηχεί με παιδική αθωότητα το ασταμάτητα διατυπωμένο και ουδέποτε αποδεικνυόμενο επιχείρημα ότι οι πρόσφυγες επιβαρύνουν ανεπανόρθωτα τα κοινωνικά κράτη στην Ευρώπη σε βάρος των γηγενών, και ταυτόχρονα καταρρίπτεται την στιγμή που τίθεται. Γιατί ο θεατής δεν έχει καμία αμφιβολία ότι οι δωρεές που πάνε στους πρόσφυγες, είτε προέρχονται από το κράτος είτε από ιδιώτες, δεν θα κατέληγαν ποτέ σ’ εκείνα τα φτωχά παιδιά ούτως ή άλλως. Όταν τελικά τα παιδιά λαμβάνουν βοήθεια δεν προέρχεται ούτε από το μεταθατσερικό κοινωνικό κράτος ούτε από φιλάνθρωπους μεσοαστούς, αλλά από τα δωρεάν γεύματα στα οποία συνεισφέρουν οι Σύροι πρόσφυγες και συγχωριανοί τους όπως ο Μπαλαντάιν. Το ερώτημα των παιδιών χάνει λοιπόν την φαινομενική ισχύ του και γίνεται μια ταπεινή έκφραση μνησικακίας. Ο Μπαλαντάιν, συνομιλώντας με έναν ρατσιστή φίλο του, συνοψίζει εξαιρετικά αυτήν την νοοτροπία, που περιγράφει την πολιτική συμπεριφορά σημαντικού μέρους των φτωχότερων στρωμάτων στην Ευρώπη σήμερα. Πάντα θέλετε να πατήσετε αυτούς που είναι από κάτω σας, λέει περίπου, ποτέ τους από πάνω. Όταν οι από πάνω σας τσαλαπατάνε το αποδέχεστε σαν κανονικότητα.

Η συμπεριφορά του Τόμι Τζο Μπαλαντάιν, του Τι Τζέι όπως τον φωνάζουν οι φίλοι του, είναι διαφορετική. Υπερασπίζεται τους πρόσφυγες και τους βοηθάει όπως μπορεί. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Ο Τι Τζέι δεν έχει παρακολουθήσει κάποιο σεμινάριο συμπεριληπτικότητας και πολιτισμικής ευαισθησίας. Είναι ήπιος και ευγενικός σα χαρακτήρας, αλλά δεν είναι καλύτερος άνθρωπος απ’ τους υπόλοιπους. Κάποιοι από τους πιο θερμόαιμους ρατσιστές είναι λίγο μαλάκες (και ποιο χωριό δεν έχει τους μαλάκες του;), αλλά κανείς δεν είναι πραγματικά κακός και οι περισσότεροι είναι μια χαρά άνθρωποι. Όταν πρωτοβλέπουμε τον Τσάρλι, έναν απ’ αυτούς, σπρώχνει το αναπηρικό καροτσάκι της άρρωστης γυναίκας του και η εντύπωση που μας δίνει είναι ενός αξιοπρεπούς, καλόκαρδου ανθρώπου. Παρόλη την μετέπειτα συμπεριφορά του αυτή η εντύπωση δεν ήταν παραπλανητική.

Είναι όλο και περισσότερο διαδεδομένο μεταξύ της πολιτισμικής αριστεράς και της φιλελεύθερης μεσαίας τάξης ο ρατσισμός να αντιμετωπίζεται σαν μια ηθική ασθένεια, μια προσωπική αποτυχία στην οποία είναι ιδιαίτερα επιρρεπή άτομα χαμηλότερης τάξης και μορφωτικού επιπέδου. Ειδικά ο εργατικής καταγωγής λευκός άνδρας αντιμετωπίζεται σαν η πηγή όλων των δεινών, των δικών του και των άλλων, ιδίως των μειονοτήτων. Για την μεσοαστική φαντασία είναι ένα αξιομίσητο, μοχθηρό πνεύμα. Το μίσος όμως είναι μια αποτυχία της φαντασίας, όπως έλεγε ένας Άγγλος μυθιστοριογράφος, και η φαντασία του Λόουτς δεν αποτυγχάνει. Είναι υπερβολικά ταλαντούχος καλλιτέχνης για να απεικονίσει τους πολέμιους των προσφύγων σαν καρικατούρες και να αντικαταστήσει το μίσος για τους πρόσφυγες με το μίσος για τους ακροδεξιούς. Δεν υπάρχουν αξιομίσητοι άνθρωποι στην ταινία, μόνο άνθρωποι.

Γιατί όμως ο Τι Τζέι συμπεριφέρεται διαφορετικά απ’ τους άλλους; Επειδή νομίζω δεν ξέχασε ποτέ την μεγάλη απεργία των ανθρακωρύχων στην οποία συμμετείχε όταν ήταν νέος, όπως δείχνουν οι φωτογραφίες που φυλάσσει στην παμπ. Εκεί έμαθε ότι οι φτωχοί βοηθούν ο ένας τον άλλον και αγωνίζονται μαζί, μάθημα που οι περισσότεροι συγχωριανοί του έχουν ξεχάσει. Εκείνοι είναι άνθρωποι ηττημένοι όχι μόνο πολιτικά και κοινωνικά αλλά και ηθικά, το μόνο που ξέρουν πια να κάνουν είναι να κλαίνε την μοίρα τους και να εχθρεύονται τον διπλανό τους. Ο Τι Τζέι όμως δεν ηττήθηκε και δεν συμπεριφέρεται σαν ηττημένος, παρά τις κρίσεις μελαγχολίας του. Γι’ αυτό βοηθάει τους πρόσφυγες, όχι για να συγχωρεθούν τα πεθαμένα των αποικιοκρατών προγόνων του ούτε για να πάρει μια τζούρα ηθικής ανωτερότητας του λευκού ανθρώπου ούτε επειδή δεν έχει κάτι άλλο να κάνει με τον ελεύθερο χρόνο που του προσφέρει η άνετη δουλειά και το υψηλό του εισόδημα. Στο πρόσωπο του επιβιώνει ένα ήθος αλληλεγγύης που πηγή του έχει το εργατικό κίνημα. Αυτό το ήθος αναγεννάται στο χωριό στο τέλος της ταινίας.

«Αυτό δεν είναι φιλανθρωπία, είναι αλληλεγγύη» λέει ο ίδιος ο Τι Τζέι σε μια σκηνή της ταινίας. Σε μία χώρα σαν την δικιά μας, όπου πριν όχι πολύ καιρό μια αυτοαποκαλούμενη Αριστερά κατασυκοφάντησε την έννοια της αλληλεγγύης, ταυτίζοντας την με τα επιδόματα με εισοδηματικά κριτήρια, τον κρατικό πατερναλισμό και την έκκληση προς τους ισχυρούς της Ευρώπης για έλεος και ανθρωπιστική βοήθεια, ώσπου μέχρι και η ίδια έπαψε να την χρησιμοποιεί, η φράση αυτή έχει μεγάλη σημασία. Αλληλεγγύη δεν είναι η βοήθεια του ισχυρού προς τον αδύναμο, αλλά του ίσο προς τον ίσο, αυτός που την δίνει κατεβάζει τον εαυτό του και ανυψώνει αυτόν που την δέχεται αναγνωρίζοντας, αναμένοντας ακόμα, ότι αύριο οι ρόλοι θ’ αντιστραφούν, εκεί που ο φιλάνθρωπος προσφέρει με καταδεκτικότητα, ο αλληλέγγυος προσφέρει με σεβασμό. Η φιλανθρωπία είναι μια πράξη αποκλειστικά ηθική, και πολύ συχνά πρόκειται για μια υποκριτική ηθική, ενώ η αλληλεγγύη είναι μια πράξη αναγκαστικά πολιτική, γιατί από την φύση της αναγνωρίζει και δημιουργεί έναν κοινωνικό δεσμό δημοκρατικής ισότητας.

Και στις προηγούμενες ταινίες του ο Λόουτς κάνει μνεία στους αγώνες των ανθρακωρύχων ενάντια στην Θάτσερ. Είναι κάτι παραπάνω από μια προσωπική εμμονή ή μια αναπόληση των παλιών καλών ημέρων. Πέρα και από μορφή πάλης οι απεργίες δείχνουν έναν τρόπο ζωής, την τελευταία φορά που οι Βρετανοί εργάτες έχουν περηφάνεια και αυτοπεποίθηση, στηρίζονταν ο ένας στον άλλο και δρούσαν από κοινού, ανεξάρτητα από το Κράτος και την Αγορά και αν χρειαστεί εναντίον τους.

Στο επίκεντρο της ταινίας βρίσκεται η σχέση του Τι Τζέι με την Γιάρα. Η σχέση αυτή είναι αξιοσημείωτη γιατί δεν είναι ούτε ερωτική ούτε πατρική. Αυτό που αναπτύσσεται μεταξύ τους είναι καθαρή φιλία, κόντρα στα στερεότυπα του Χόλυγουντ αλλά και την νοοτροπία των πελατών της παμπ. Αυτοί συνεχώς υποψιάζονται ότι ο Τι Τζέι είναι καλός με την Γιάρα επειδή είναι κρυφά ερωμένη του. Εδώ ο Λάβερτυ κάνει επίσης ένα σχόλιο για τις σχέσεις των δύο φύλων: οι μεν θεωρούν ότι αυτές μπορούν να είναι μόνο σεξουαλικές, και μάλιστα μιας καθαρά συναλλακτικής μορφής που ελάχιστα διαφέρει απ’ την πορνεία, οι δε αποδεικνύουν έμπρακτα ότι μπορεί να υπάρχει φιλία, που συνδέεται με την ισότητα, ανάμεσα σε άνδρες και γυναίκες.

Η φιλία των δυο, φιλία ανάμεσα σ’ έναν μοναχικό μεσήλικα Άγγλο και μια νεαρή κοπέλα σ’ έναν ξένο τόπο που φαινομενικά δεν έχουν τίποτα κοινό εκτός του ότι χρειάζονται έναν φίλο, ξεπερνά ωστόσο αυτό που συνήθως λέμε φιλία στην καθημερινή μας ζωή, δηλαδή δυο ή περισσότεροι άνθρωποι που συμπαθιούνται κάπως και περιστασιακά πηγαίνουν για καφέ ή μπύρα, κουτσομπολεύοντας ή συζητώντας για το ποδόσφαιρο. Πρόκειται για έναν στενό συναισθηματικό δεσμό μεταξύ ίσων που δεν είναι ούτε εραστές ούτε συγγενείς. Ή όπως λέει ο Τι Τζέι όταν εξηγεί τί σημαίνει το όνομα της σκυλίτσας του, της Μάρα: «Μάρα στην γλώσσα των ανθρακωρύχων σημαίνει φίλος, αλλά είναι πιο βαθύ από αυτό. Σημαίνει κάποιος που είναι ίσος με σένα. Κάποιος που σε προσέχει και τον προσέχεις».

Μέσα απ’ την φιλία και την αλληλεγγύη δημιουργείται σταδιακά μια νέα κοινότητα στο χωριό. Άγγλοι και Σύροι γνωρίζονται μεταξύ τους και μαθαίνονται να ζουν όχι απλά δίπλα, αλλά μαζί. Οι συντηρητικοί βλέπουν την κοινότητα, και μαζί το έθνος, την υψηλότερη γι’ αυτούς μορφή κοινότητας, σαν κάτι που υπήρχε από πάντα και το βρήκαμε έτοιμο, σαν την μαμά και τον μπαμπά απ’ την σκοπιά ενός μικρού παιδιού, κάτι προαιώνιο που μπορεί να καταστραφεί αλλά ποτέ να δημιουργηθεί. Ο Λάβερτυ με το σενάριό του και ο Λόουτς με την σκηνοθεσία του δείχνουν αντίθετα ότι η κοινότητα είναι δημιούργημα των ανθρώπων. Η κοινότητα των ανθρακωρύχων που διαλύθηκε απ’ την Θάτσερ την δεκαετία του ογδόντα αναπληρώνεται από μια καινούργια χάρη στις συνειδητές προσπάθειες των ανθρώπων να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να λύσουν από κοινού τα προβλήματά τους. Κατά ένα εξαίσια ειρωνικό τρόπο οι αριστεροί Λάβερτυ και Λόουτς κερδίζουν τους συντηρητικούς στο ίδιο τους το παιχνίδι. Γιατί κατ’ εφαρμογή του γνωστού συντηρητικού ρητού «όλα πρέπει ν’ αλλάξουν για να μείνουν τα ίδια» η σύμπραξη γηγενών και προσφύγων δίνει ξανά ζωή σε όλους τους μισοπεθαμένους θεσμούς της τοπικής κοινωνίας: το χωριό, την παμπ, το συνδικάτο, ακόμα και τον μεσαιωνικό καθεδρικό ναό.

Στην τελευταία τελευταία σκηνή της ταινίας οι κάτοικοι του χωριού παίρνουν μέρος όλοι μαζί, γηγενείς και πρόσφυγες, στην ετήσια παρέλαση των συνδικάτων. Είναι μια σκηνή τόσο συγκινητική όσο και συνειδητά φανταστική. Εδώ η τέχνη σταματά να περιγράφει την πραγματικότητα και αρχίζει να περιγράφει την ελπίδα. Η ελπίδα αυτή, ενσαρκωμένη στην ισχύ του εργατικού συνδικάτου μοιάζει για μια νεώτερη γενιά παλιομοδίτικη, αρχαϊκή σχεδόν. Τα συνδικάτα όμως εξακολουθούν να παραμένουν ο σημαντικότερος, ο αποτελεσματικότερος τρόπος αυτοοργάνωσης που έχουν οι εργαζόμενοι ώστε να ασκήσουν δημοκρατικό έλεγχο στις ζωές τους. Όποιος αμφιβάλλει αρκεί να δει το πρόσφατο απεργιακό κύμα στις ΗΠΑ και τα αποτελέσματά του.

Ο Κεν Λόουτς είναι 87 χρονών και κατά δήλωσή του αυτή είναι η τελευταία του ταινία. Σε όλη του την σταδιοδρομία γύριζε ταινίες για τους απλούς ανθρώπους, τα πάθη τους, τους αγώνες τους, τις αδικίες που υφίστανται από τους ισχυρότερους και ενίοτε απ’ τους ομοίους τους. Παρότι γεννήθηκε πριν το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ποτέ δεν έπαψε να παρατηρεί τον κόσμο γύρω του. Ένας άνθρωπος που θέλει ν’ αλλάξει τον κόσμο πρέπει να μπορεί να τον κοιτά κατάματα. Αντιστάθηκε στον πειρασμό να διαλέξει μια συγκεκριμένη ιστορική περίοδο που θα ταίριαζε καλύτερα στις εμπειρίες, τις ευαισθησίες και τις ιδέες του και να την μετατρέψει σε προσωπική εμμονή και ποιητικό θέμα αποϊστορικοποιώντας την. Πάντοτε όμως έμεινε πιστός από την άλλη πλευρά στις σοσιαλιστικές του ιδέες και στον δικό του τρόπο να γυρίζει ταινίες, δίχως να προσαρμόζεται σε τάσεις στην ιδεολογία και μόδες στην τέχνη. Δεν «εκσυγχρονίστηκε» σαν την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία ούτε νεάνισε σαν άλλους ηλικιωμένους σκηνοθέτες. Έμεινε σύγχρονος, χωρίς ποτέ να προσπαθήσει να είναι μοντέρνος.

Η Τελευταία Παμπ χωρίς να είναι η καλύτερη ταινία του αποτελεί από πολλές απόψεις την κινηματογραφική του διαθήκη. Όταν ο καθένας κοιτάζει την πάρτη του, όταν οι πρόσφυγες έχουν γίνει ο αποδιοπομπαίος τράγος της Ευρώπης και τα όρια του πόσο σκληρά μπορούμε να τους συμπεριφερθούμε χαλαρώνουν μέρα με την μέρα, όταν κανείς δεν πιστεύει ότι υπάρχει εναλλακτική ή ότι τα πράγματα μπορούν να βελτιωθούν, ο Λόουτς μας αφήνει μια ταινία συγκινητική, τολμηρή, αισιόδοξη σαν μια υψωμένη γροθιά σ’ έναν κόσμο γεμάτο σκυμμένα κεφάλια.


*Η τελευταία παμπ, Κεν Λόουτς, 2023


πηγή



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δυνατή αλλά και τρυφερή ιστορία, της οποίας ήρωας είναι ένα ονειροπόλο ποντικάκι, ο Ποντικομικρούλης που έχει ως προορισμό του να αγγίξει ένα αληθινό αστέρι και ξεκινάει με θάρρος να το κάνει πραγματικότητα. Το αστέρι αυτές τις ημέρες των γιορτών συμβολίζει την αγάπη και το φώς που χρειάζεται να έχουμε στις καρδιές μας. Έτσι με τα παιδιά για βοηθούς προσπαθεί με πείσμα να τα καταφέρει. Άραγε είναι εύκολο να κάνουμε τα όνειρα μας πραγματικότητα? Η παράσταση είναι διαδραστική με αποτέλεσμα οι μικροί μας φίλοι να ταυτίζονται με τον ήρωα του έργου να διασκεδάζουν και συγχρόνως να αγγίζουν και τα ίδια το αστέρι της αγάπης.

ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ «Τα Χριστούγεννα του ποντικομικρούλη» Της Χριστίνας Μπήτιου / Είσοδος ΕλεύθερηΠΕΡΑΙΑ / Τετάρτη 20 ΔΕΚ 2023 / 18:00 / 18:00 Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ Περαίας



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

«Ο Γιώργος Μιχαλακόπουλος, ο σπουδαίος ηθοποιός μας, υπήρξε φάρος ανθρωπιάς, καλλιτεχνικής προσφοράς, δημοκρατικού φρονήματος, αγωνιστικής δράσης, κοινωνικής παρουσίας.

Με μοναδικό ταλέντο κι αστείρευτο χάρισμα, μέχρι τη δύση της διαδρομής του, ανήσυχος, αγωνιστής, ευαίσθητος, ένας φάρος της τέχνης, του θεάτρου, της δημοκρατίας.

Η προσφορά του στην Ελλάδα, στη δημοκρατία, στον Πολιτισμό είναι ανεκτίμητη.

Θα θυμάμαι πάντα τη φλόγα των ματιών του, την καλοσύνη και την αγάπη του, τη ζεστασιά του μετά από κάθε εμβληματική ερμηνεία από αυτές που χάριζε απλόχερα και πηγαία στο κοινό.

Για εμένα ήταν ο Γιώργος, ο αδελφικός φίλος των γονιών μου, που γνώριζα από όταν ήμουν μικρό παιδάκι, και αγαπούσα τόσο. Ήταν ταυτόχρονα ο κορυφαίος ηθοποιός, που με συγκινούσε και με συντάραζε κάθε του ερμηνεία και ένιωθα περηφάνια και καμάρι που τον γνώριζα προσωπικά.

Το κενό του δεν αναπληρώνεται.

Το έργο του όμως, η παρακαταθήκη και πολύτιμη κληρονομιά που μας αφήνει αποτελεί εθνική μας περιουσία, περηφάνια και σημείο αναφοράς.

Καλό ταξίδι, Γιώργο μας!

Θα είμαστε δίπλα στην Αθηνά και στα κορίτσια σου».




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Δεν είδαμε το ίδιο θεατρικό έργο του Αλφρέντ Ζερί που παίζεται αυτή την περίοδο από το ΚΘΒΕ.
Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα υπερτερεί σίγουρα στα σκηνικά, αλλά τον ενθουσιασμό που βγαίνει από την απόδοση και το ταλέντο των δικών μας ερασιτεχνών του Θερμαϊκού είμαστε σίγουροι πως δεν θα τον πλησιάσουν.
Είδαμε την παράσταση και την χαρήκαμε πολύ. Γελάσαμε.

Στο "ΕΚΤΟ ΠΑΤΩΜΑ" συμπράττει η Ομάδα Τέχνης Θεατράλε και το Μουσικό Σχήμα Τα πάντα ρει.

Συγχαρητήρια αξίζουν σε όλους τους συντελεστές αλλά ιδιαίτερα θέλουμε να σταθούμε στην όμορφη σκηνοθεσία του Κορνήλιου Ρουσάκη.
Όλοι οι ηθοποιοί έπαιξαν φανταστικά αλλά δεν μπορούμε παρά να ξεχωρίσουμε την πάντα πολύ καλή ερμηνεία της Δέσποινας Καραγιάννη.

Μην το χάσετε !!!

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου / 8:00 μ.μ. / Θέατρο Κάππα, Περαία
"Το έκτο πάτωμα" του Αλφρέντ Ζερί.

Μια σύμπραξη της Ομάδας Τέχνης Θεατράλε, με το Μουσικό Σχήμα Τα πάντα ρει, σε σκηνοθεσία Κορνήλιου Ρουσάκη.
Παίζουν (με σειρά εμφάνισης): Δέσποινα Καραγιάννη, Γιώργος Ελευθέρογλου, Βιργινία Καλλιοντζή, Μέλλω Νταβράνη, Νίκη Σακκά, Μαρία Καρδιόλακα, Χρήστος Καπράλος, Κώστας Παστελάς, Σταύρος Καλόστος, Ευαγγελία Μανιάτη, Σουλτάνα Νουβάκη, Ασημένια Τσιουτσιουλίτου.
Μουσικοί επί σκηνής: Μιχάλης Στεφαδούρος, Αθανασία Μπεχλιβάνη.
Είσοδος ελεύθερη

ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. ΔΗΜΟΥ ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΠΑΙΔΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. ΔΗΜΟΥ ΘΕΡΜΑΙΚΟΥ
"Ο Ρομπέν των Πάγων"
Από την παιδική σκηνή της TheatrAction
Μουσικοθεατρική παράσταση με διδακτικό χαρακτήρα, ένα ταξίδι βασισμένο στην αλληλεγγύη και την ενσυναίσθηση /  Είσοδος Ελεύθερη 

ΕΠΑΝΟΜΗ / Κυριακή  3 ΔΕΚ 2023 / 18:00
Δημοτικό Θέατρο Επανομής

Ν. ΜΗΧΑΝΙΩΝΑ / Τετάρτη  6 ΔΕΚ 2023 / 17:30
Κ.Α.Π.Η.  Ν. Μηχανιώνας

ΠΕΡΑΙΑ / Κυριακή  10 ΔΕΚ 2023 / 18:00
Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 


«Ο ΡΟΜΠΕΝ ΤΩΝ ΠΑΓΩΝ»

Ξημερώνει παραμονή Χριστουγέννων κι όλη η πλάση χαρούμενη περιμένει την μεγάλη γιορτή. Έξω το χιόνι έχει πέσει πυκνό κι ένα μικρό αγόρι, ο μικρός Τζόνι αποφασίζει να φτιάξει έναν μεγάλο, χοντρουλό χιονάνθρωπο. Όμως τι έκπληξη!!! Αυτός ο χιονάνθρωπος είναι διαφορετικός!!! Μιλάει, γελάει, περπατάει κι έχει ιδιαίτερη αδυναμία στα παιδιά. Κανένα παιδί δεν πρέπει να είναι λυπημένο τα Χριστούγεννα φωνάζει κι έτσι χιονάνθρωπος και αγόρι γρήγορα γίνονται φίλοι αγαπημένοι. Ενθουσιασμένοι καθώς είναι αποφασίζουν να ξεκινήσουν μαζί για ένα μεγάλο ταξίδι με σκοπό να εκπληρώσουν τα όνειρα τους. Φοράνε τα μαγικά παγοπέδιλα που έχει πρωτίστως φτιάξει με μεγάλη μαεστρία ο Χιονάνθρωπος και η περιπέτεια ξεκινά!!!

Στον δρόμο όμως όλο και κάποιος βρίσκεται σε ανάγκη κι οι δύο φίλοι αναγκάζονται συνεχώς να διακόπτουν το ταξίδι τους για να τρέξουν να βοηθήσουν. Τα βάζουν με Καλικάντζαρους και με χιονοθύελλες, ψάχνουν χαμένες γάτες και βοηθούν μοναχικές γριούλες. Όλοι στο τέλος μιλάνε για τους δύο μεγάλους ήρωες που προστατεύουν το πνεύμα των Χριστουγέννων: τον Ρομπέν των Πάγων, αυτόν τον τόσο θαρραλέο χιονάνθρωπο και τον πιστό του σύντροφό, τον μικρό Τζόνι!!! Άραγε θα τα καταφέρουν να φτάσουν στον προορισμό τους;

Η παράσταση είναι για παιδιά 2-10 χρονών


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Του Γιώργου Νικολαϊδη

1η Νοεμβρίου 2008. Στο κινηματοθέατρο του « ΚΑΠΠΑ 2000 του Δήμου Θερμαϊκού πραγματοποιείται ένα πολιτιστικό γεγονός με εκρηκτική επιτυχία. Η ιδιαιτερότητα της μέγιστης χρονικής διάρκειας των 2 λεπτών κάθε ταινίας, είναι συγχρόνως και η πρωτοτυπία του διεθνούς αυτού φεστιβάλ. Ήταν η πρόκληση και το στοίχημα για όλους τους δημιουργούς των συνολικά 51 φιλμς,από 20 χώρες που έπρεπε να αντιμετωπίσουν τον σύντομο χρόνο, παρουσιάζοντάς μας την ολοκληρωμένη ιστορία τους. Έτσι ο στόχος του φεστιβάλ μέσω αρκετών συμμετοχών, να προκαλέσει γόνιμους και συνάμα επίκαιρους προβληματισμούς σε μεγάλους και μικρούς, επιτεύχθηκε έως ένα υψηλό βαθμό. Οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες κινηματογραφιστές προέρχονταν από 16 χώρες Και το κατάφεραν μάλλον οι περισσότεροι να διηγηθούν και να μας μεταδώσουν με άρτιο τρόπο το μήνυμά τους. Κάποιοι άλλοι δυστυχώς όχι, γεγονός που φάνηκε στην απορημένη αντίδραση του κοινού. Προώθησαν ένα εναλλακτικό αλλά και πολύ ανθρώπινο σινεμά, με έξυπνα και περιεκτικότατα σινεδίλεπτα, κρατώντας άσβεστο το ενδιαφέρον και την προσοχή όλων των θεατών. Που του πρόσφεραν το έναυσμα και την αρχή για να φιλοσοφήσει «περαιτέρω», πάνω στη ζωή και τους ανθρώπους. Κάθε 2/λεπτη ταινία είναι η «στιγμή και το δίδαγμά της». Με πινελιές της «άλλης όψης» και βουτιά στη χαρμολύπη των αναμνήσεων…


Ακολούθησαν 7 εν συνόλω ετήσια φεστιβάλ επίσης με άκρα επιτυχία. Οι λόγοι για την απαξίωση και ξαφνική διακοπή του ως απόφαση της διοίκησης Μαυρομάτη, δεν μας έγιναν ποτέ γνωστοί.


Στο σχετικό μας βίντεο παραθέτουμε ατόφιο το αξιοσημείωτο μήνυμα του χαιρετισμού του μέλους της κριτικής επιτροπής κας. Αριάν Κότση πριν την έναρξη του φεστιβάλ, που αποτελεί μια θετική προτροπή προς όλους τους δημιουργούς.

Επίσης ακούμε το σχόλιο-δήλωση του νεοεκλεγέντος δημάρχου κ. Τζέκου καθώς και του προέδρου του Φιλμφεστιβαλ 2011 & 2012 κ. Τσακμάκα σχετικά και με την από εδώ και στο εξής ευκταία και φυσικά καλοδεχούμενη από πολλούς δημότες συνέχιση του. Εδώ πρέπει να μνημονεύσουμε θετικά και να συγχαρούμε την πρωτοβουλία του κ. Τσακμάκα για το πολύ πετυχημένο πιλοτικό πρόγραμμα της προβολής επιλεγμένων ταινιών διαφόρων φεστιβάλ σε γυμνάσια και λύκεια της περιοχής, καθώς και τον έκδηλο ενθουσιασμό των μαθητών στο τέλος των προβολών.

Άξιο προσοχής επίσης είναι πως ο πολύπειρος περί τα κινηματογραφικά και τηλεοπτικά πρόεδρος της Ένωσης Σεναριογράφων Ελλάδος (Ε.Σ.Ε.) κ. Αλέξανδρος Κακαβάς, σε τηλεφωνική συνομιλία μας, μας ενθάρρυνε για την σύσταση τριμελούς συντονιστικής επιτροπής σε ένα πρώτο στάδιο και μας υποσχέθηκε την αμέριστη συμπαράσταση-βοήθειά του για την επανασύσταση και συνέχιση του φεστιβάλ. Το ίδιο για την δημιουργία ερασιτεχνικής κινηματογραφικής ομάδας του Δήμου μας, για την οποία ο (υπο)γράφων πασχίζει εδώ και αρκετό καιρό.

Παρακολουθείστε το σχετικό μας βίντεο από την εκδήλωση καθώς και το δις βραβευμένο φιλμάκι εκείνης της βραδιάς «Η πτήση της Ελπίδας» . Αφιερωμένου στα θύματα του τότε πολέμου του Ιράκ. Το θέμα της πάντα επίκαιρο. Πάντα θα υπάρχει μια ελπίδα, όσο υπάρχει η τραγικότητα των πολέμων. Ελπίδα για λιγότερο αίμα και φρίκη. Όπως και πάλι των τελευταίων εβδομάδων…

1ο Διεθνές φεστιβάλ δίλεπτων ταινιών : https://youtu.be/3_HObagSREw?si=AslOSKSlSdVpVEDb

«Η πτήση της Ελπίδας» : https://youtu.be/nQRxNuEAK44?si=szIogLt0LfgVsnm9







Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Μια συνδιοργάνωση του ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ Δήμου Θερμαϊκού, της Θεατρικής Ομάδας «Φύρδην Μίγδην» Συλλόγου Προσφύγων Ανατολικής Θράκης Αγίας Τριάδας και του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας, με την υποστήριξη του Οργανισμού Τουρισμού Θεσσαλονίκης.

Έφτασε η πιο γιορτινή περίοδος του χρόνου για το ερασιτεχνικό θέατρο στη Θεσσαλονίκη! Το 3ο Πανελλήνιο Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Θερμαϊκού είναι γεγονός! Από τη Δευτέρα 23 μέχρι και τη Δευτέρα 30 Οκτωβρίου 2023, κάθε βράδυ στο Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000 στην Περαία, θα έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε μερικές από τις καλύτερες θεατρικές ομάδες της χώρας, με παραστάσεις υψηλού επιπέδου και για κάθε γούστο! Δίστομο, Θεσσαλονίκη, Πτολεμαΐδα, Αθήνα, Φιλιατρά και Αιγάλεω
θα λάμψουν πάνω στη σκηνή του ΚΑΠΠΑ, διεκδικώντας το ζεστό χειροκρότημα του κοινού αλλά και τα πολυπόθητα Βραβεία της διοργάνωσης! Ελάτε να γεμίσουμε για άλλη μια χρονιά το θέατρο και να τους ανταμείψουμε με όλη μας τη δύναμη για την προσπάθεια, το μεράκι και την αφοσίωσή τους! Με ελεύθερη πάντα είσοδο!

Τιμώμενα πρόσωπα η Πρόεδρος του Κέντρου Πολιτισμού Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας Άννα Μυκωνίου και ο ηθοποιός Άκης Σακελλαρίου.

Στην Τελετή Λήξης LIVE στη σκηνή του ΚΑΠΠΑ οι καταπληκτικές Stringless, σε ένα μουσικό πρόγραμμα που θα σας συναρπάσει!

Στην Κριτική Επιτροπή αξιόλογα και αγαπημένα πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό κόσμο της Θεσσαλονίκης: Αστέριος Πελτέκης, Γιώργος Κωνσταντινίδης, Αντώνης Καραγιάννης, Νέλλυ Δελλή, Βαρβάρα Δουμανίδου, Δημήτρης Βασιλειάδης.


ΔΕΥΤΕΡΑ 23/10/23 | ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ | Θεατρική Ομάδα Σ.Π.Α.Θ.Α.Τ. «Φύρδην Μίγδην» με το έργο «ΣΦΑΓΗ!»| Τιμητικό αφιέρωμα στην ΑΝΝΑ ΜΥΚΩΝΙΟΥ


ΤΡΙΤΗ 24/10/23 | ΕΝΑΡΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ | Θεατρικό Εργαστήρι Διστόμου «Θεατροφρένεια» με το έργο «Η τελευταία νύχτα» του Δημήτρη Θεοδώρου, σε σκηνοθεσία Τάσου Σταθά


ΤΕΤΑΡΤΗ 25/10/23 | Θεατρική Ομάδα Δήμου Παύλου Μελά με το έργο «Μια αγχόνη και μια κρέπα παρακαλώ» της Πένυς Φυλακτάκη, σε σκηνοθεσία Θεανώς Αμοιρίδου


ΠΕΜΠΤΗ 26/10/23 | Θεατρική Ομάδα «Μικρή Αυλαία» Πολιτιστικού Συλλόγου Πτολεμαΐδας «Ο Σωτήρας» με το έργο «Τα παντρολογήματα» του Νικολάι Γκόγκολ, σε διασκευή & σκηνοθεσία Γενοβέφας Βουνοτρυπίδου


ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27/10/23 | Θεατρική Ομάδα Main Point με το έργο «Αγγέλα» του Γιώργου Σεβαστίκογλου, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Κανέλλου


ΣΑΒΒΑΤΟ 28/10/23 | Τριφυλιακό Ερασιτεχνικό Θέατρο με το έργο «Η λοκαντιέρα» του Κάρλο Γκολντόνι, σε διασκευή & σκηνοθεσία Πάνου Ηλιόπουλου


ΚΥΡΙΑΚΗ 29/10/23 | Θεατρική Ομάδα «Ασυνήθεις Ύποπτοι» 1ου Εσπερινού ΕΠΑΛ-2ου ΕΚ Αιγάλεω με το έργο «Μικρές ιστορίες φόνων» του Παναγιώτη Μπρατάκου, σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Γιάγκα | ΛΗΞΗ ΔΙΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΥ ΜΕΡΟΥΣ


ΔΕΥΤΕΡΑ 30/10/23 | STRINGLESS LIVE! μουσική βραδιά | Τιμητικό αφιέρωμα στον ΑΚΗ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ | ΑΠΟΝΟΜΗ ΒΡΑΒΕΙΩΝ


Σας περιμένουμε!



Θεατρική Ομάδα «Φύρδην Μίγδην»
Συλλόγου Προσφύγων Αν. Θράκης Αγίας Τριάδας




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

 ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ - ΠΛΗΓΩΜΕΝΕΣ ΨΥΧΕΣ 

Θεατρική παράσταση - Αμφιθέατρο ΚΑΠΠΑ 2000, Περαία. 
Από την Θεατρική ομάδα του Πολιτιστικού Λαογραφικού Συλλόγου Θερμαϊκού “Καλλίπολις”
ΣΑΒΒΑΤΟ 30/09 στις 20:00΄  

Είσοδος Ελεύθερη


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Την Δευτέρα 17 ΙΟΥΛΙΟΥ 2023  στις 9.00 μμ στο   ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΥΚΩΝ, στο ΛΙΜΑΝΙ Ν.ΜΗΧΑΝΙΩΝΑΣ, με ελεύθερη είσοδο και στο πλαίσιο των φετινών ΜΗΧΑΝΙΩΤΙΚΩΝ 2023 θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε την θεατρική παράσταση "ΤΟ ΑΣΤΕΡΟΠΑΙΔΟ" του Όσκαρ Ουάιλντ.
To θέατρο Eliart και η Παιδική Σκηνή «Κιβωτός» του Γιώργου Φρατζεσκάκη, με αφορμή τη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ πως τα παραμύθια του «δεν είναι ιστορίες για παιδιά αλλά για παιδικές ψυχές από οκτώ έως ογδόντα χρονών», δραματοποιεί το υπέροχο παραμύθι του συγγραφέα «Το Αστερόπαιδο» συνδέοντας την αφήγηση με τη δράση.

Η ευρηματική σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη, τα υπέροχα κοστούμια, τα εντυπωσιακά σκηνικά και οι εξαίσιες μελωδίες, ξεδιπλώνουν μια υπέροχη ιστορία γεμάτη αλήθεια, συγκίνηση και γέλιο.

Ένα τρυφερό παραμύθι που μιλάει για την αγάπη, τον σεβασμό, την καλοσύνη, τη συγχώρεση, τη φιλανθρωπία, την ομορφιά της ψυχής και όχι της εμφάνισης.

Μια νύχτα, ένα λαμπερό αστέρι όμοιο με χρυσάφι, πέφτει από τον ουρανό στο χιονισμένο δάσος. Ένας ξυλοκόπος σκύβει να πιάσει τον θησαυρό, αλλά… βρίσκει ένα μωρό τυλιγμένο σε χρυσό μανδύα. Ένα Αστερόπαιδο! Το μεγαλώνει μαζί με τη γυναίκα του με αγάπη και τρυφερότητα. Το Αστερόπαιδο εντυπωσιάζει με την ομορφιά του αλλά όχι με τους τρόπους του.

«Είμαι παιδί των αστεριών και έχω μεγάλη χάρη», περηφανεύεται για την καταγωγή του και συμπεριφέρεται άσχημα.

Η μεταμόρφωσή του Αστερόπαιδου πραγματοποείται μέσα από μια απίθανη περιπέτεια, όπου το πανέμορφο μα εγωιστικό παιδί, ανακαλύπτει την ομορφιά της ψυχής και τη προσφορά της αγάπης.

Ένα παραμύθι διαβασμένο από εκατομμύρια μικρούς και μεγάλους αναγνώστες που αναζητούν ένα φωτεινό αστέρι στη ζωή τους.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Όσκαρ Ουάιλντ

Διασκευή - Σκηνοθεσία: Γιώργος Φρατζεσκάκης

Σκηνικά: Βαλεντίνο Βαλάσης

Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης

Μουσική: Κώστας Χαριτάτος

Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά

Χορογραφία: Ναταλία Τσάλκοβα

Παίζουν: Κορίνα Αλεξανδρίδου, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Στέλιος Καραγεωργίου, Στάθης Λαγκαδάς, Γιώργος Φρατζεσκάκης

Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύει η Ελένη Τσαλιγοπούλου

Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Σπύρος Μπιμπίλας, Νικολέτα Βλαβιανού, Ισμήνη Καλέση, Ζαχαρίας Ρόχας, Μαρία Μαρτίκα

Παραγωγή: Θέατρο ELIART Ιωάννης Ρουμελιώτης

Διάρκεια: 80 λεπτά


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

Όλες οι εκδηλώσεις από το όμορφο πράγματι πρόγραμμα των φετινών εκδηλώσεων θα γίνουν στο Αμφιθέατρο (ΠΕΥΚΑ) και στο Λιμάνι Νέας Μηχανιώνας με ώρα έναρξης  τις 9.00 μμ και είσοδος ελεύθερη.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ ΜΗΧΑΝΙΩΤΙΚΑ 2023

ΔΕΥΤΕΡΑ 10 ΙΟΥΛΙΟΥ: «Ο Μπακαλόγατος» ή «Της Κακομοίρας» - Θεατρική παράσταση. Η αγαπημένη σε όλους κωμωδία των Χρήστου και Γιώργου Γιαννακόπουλου από την Ομάδα Θεάτρου του 1ου Γενικού Λυκείου Νέας Μηχανιώνας

ΤΡΙΤΗ 11 ΙΟΥΛΙΟΥ: ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΑΣΗ Ο Δημήτρης Μπάσης για ένα μοναδικό live την Τρίτη 11 Ιουλίου, στο Λιμάνι Νέας Μηχανιώνας! Συμμετέχει η KALLIOPE / Την συναυλία ανοίγει ο συνθέτης Κωνσταντίνος Βελλιάδης με την ορχήστρα του.

ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ: ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΕΣ ΜΟΥΣΙΚΕΣ με την Φιλαρμονική Ορχήστρα του ΔΗ.Π.Π.Α.Κ.Υ.Θ. τραγούδια από την Ελλάδα, τα Βαλκάνια, την Ευρώπη και την Αμερική. Μαέστρος: αρχιμουσικός Καραπινίδης Άγγελος. + ROCK με την Ροκ Μπάντα του Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Νέας Μηχανιώνας

ΣΑΒΒΑΤΟ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ: Μουσική Βραδιά με ρεμπέτικα και λαϊκά με τους Ρεμπέτ-Ασκέρ !

Μπουζούκι (Γιάννης Κουκουνίτσας), Κιθάρα (Γιάννης Αθανασίου), Ακορντεόν (Βασίλης Παλληκάρης), Αντρική φωνή (Θανάσης Βισβίκης), Γυναικεία φωνή (Μαριάννα Λούμα).

ΔΕΥΤΕΡΑ 17 ΙΟΥΛΙΟΥ: «ΤΟ ΑΣΤΕΡΟΠΑΙΔΟ» του Oscar Wilde

To θέατρο Eliart και η Παιδική Σκηνή «Κιβωτός» του Γιώργου Φρατζεσκάκη, με αφορμή τη ρήση του Όσκαρ Ουάιλντ πως τα παραμύθια του «δεν είναι ιστορίες για παιδιά αλλά για παιδικές ψυχές από οκτώ έως ογδόντα χρονών», δραματοποιεί το υπέροχο παραμύθι του συγγραφέα «Το Αστερόπαιδο» συνδέοντας την αφήγηση με τη δράση.

Η ευρηματική σκηνοθεσία του Γιώργου Φρατζεσκάκη, τα υπέροχα κοστούμια, τα εντυπωσιακά σκηνικά και οι εξαίσιες μελωδίες, ξεδιπλώνουν μια υπέροχη ιστορία γεμάτη αλήθεια, συγκίνηση και γέλιο.

Ένα τρυφερό παραμύθι που μιλάει για την αγάπη, τον σεβασμό, την καλοσύνη, τη συγχώρεση, τη φιλανθρωπία, την ομορφιά της ψυχής και όχι της εμφάνισης.

Ένα παραμύθι διαβασμένο από εκατομμύρια μικρούς και μεγάλους αναγνώστες που αναζητούν ένα φωτεινό αστέρι στη ζωή τους.

Το έργο παρουσιάζεται σε 33 πόλεις σε όλη την Ελλάδα.


ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Συγγραφέας: Όσκαρ Ουάιλντ
Διασκευή - Σκηνοθεσία: Γιώργος Φρατζεσκάκης
Σκηνικά: Βαλεντίνο Βαλάσης
Κοστούμια: Σάββας Πασχαλίδης
Μουσική: Κώστας Χαριτάτος
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Βουτυρά
Χορογραφία: Ναταλία Τσάλκοβα

Παίζουν: Κορίνα Αλεξανδρίδου, Χριστίνα Κωνσταντινίδου, Στέλιος Καραγεωργίου, Στάθης Λαγκαδάς, Γιώργος Φρατζεσκάκης

Το τραγούδι της παράστασης ερμηνεύει η Ελένη Τσαλιγοπούλου

Ακούγονται οι φωνές των ηθοποιών: Σπύρος Μπιμπίλας, Νικολέτα Βλαβιανού, Ισμήνη Καλέση, Ζαχαρίας Ρόχας, Μαρία Μαρτίκα




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)