Articles by "Σταμέλλος"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Σταμέλλος. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Από τη στιγμή που αποφασίστηκε ν’ αλλάξει το ενεργειακό μείγμα της χώρας και να μειωθούν ΣΤΑΔΙΑΚΑ τα ορυκτά καύσιμα -σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο- πρέπει να συμφωνήσουμε πως είναι καίριο ζήτημα η αναγνώριση της ηλεκτρικής ενέργειας ως ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΑΓΑΘΟ. Πρέπει να συμφωνήσουμε ότι η ηλεκτρική ενέργεια ΔΕΝ μπορεί να είναι χρηματιστηριακό εμπόρευμα. Επίσης να συμφωνήσουμε ότι βασικός στόχος πρέπει να είναι η μείωση της κατανάλωσης με την αλλαγή και του τρόπου ζωής. Η αλήθεια είναι ότι κανένας, από αυτούς που σχεδιάζουν και αποφασίζουν, δεν μιλάει για φρένο στην ανάπτυξη, το φρένο που χρειαζόμαστε. Δεν μιλάνε για τις σπατάλες της ενέργειας και την εξοικονόμηση, για την πολεμική βιομηχανία, για τον ενεργοβόρο υπερτουρισμό και γενικότερα για τον καταναλωτικό τρόπο ζωής, που μας ωθεί με ταχύτητα στην καταστροφή.

Ναι, να πάμε στη σταδιακή παραγωγή από ΑΠΕ, αλλά με αποθήκευση. Χωρίς αποθήκευση δεν μπορούν να λειτουργήσουν οι ΑΠΕ. Με την αστάθεια που τις χαρακτηρίζει, υποχρεωτικά θα πρέπει η σταθερότητα στο δίκτυο να εξασφαλίζεται με μονάδες/εργοστάσια σταθερής παραγωγής με εισαγόμενο φυσικό αέριο και με λιγνίτη, ή με εισαγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από τις διασυνδεδεμένες γειτονικές χώρες.

Οι ΑΠΕ έχουν και αυτές οικολογικό κόστος και οικολογικό αποτύπωμα. Χαμηλότερο σίγουρα από τα ορυκτά καύσιμα, αλλά έχουν. Και το ζητούμενο φυσικά είναι να μειωθεί ακόμα περισσότερο με τον κατάλληλο χωροταξικό σχεδιασμό. Λέμε λοιπόν πως πρέπει να γίνει επιτέλους η αναθεώρηση του Ειδικού Χωροταξικού των ΑΠΕ, η οποία αναθεώρηση σκόπιμα έχει βαλτώσει εδώ και χρόνια∙ και όλοι ξέρουμε γιατί. Βασική παράμετρος για την αναθεώρηση είναι ο καθορισμός των εθνικών στόχων με βάση τις ανάγκες της χώρας και όχι με βάση την ηλεκτρική ενέργεια ως εμπορικό -εξαγώγιμο- προϊόν, εμπόρευμα χρηματιστηρίου, όπως επαναλαμβάνουν διαρκώς οι ιθύνοντες.

Το λέω αυτό γιατί έλεγε η Υφυπουργός ΥΠΕΝ Αλεξάνδρα Σδούκου στο Συνέδριο της Capital Link στη Νέα Υόρκη: «Οι διασυνδέσεις είναι εξίσου σημαντικές. Μέσω ενός φιλόδοξου προγράμματος, δημιουργούμε έναν Πράσινο Ενεργειακό Διάδρομο στη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Αυτό θα συνδέσει τα ενεργειακά συστήματα της Νότιας και της Βόρειας Μεσογείου, μετατρέποντας την Ελλάδα από εισαγωγέα ενέργειας σε σημαντικό εξαγωγέα. Μέχρι το 2035, η Ελλάδα θα εξάγει 3,5 TWh καθαρής ενέργειας, και μέχρι το 2045, πάνω από 11 TWh».

Χθες, 9 Δεκ, το ισοζύγιο διασυνδέσεων στο ενεργειακό μείγμα -εξαγωγές μείον εισαγωγές- ήταν 26%, μέσο όρο, της παραγόμενης ηλ. ενέργειας, με μεγαλύτερο 35% στις 2 το μεσημέρι και μικρότερο 9,2% στις 7 το πρωί [ipto ANALYTICS]. Και βέβαια δεν εξάγεται ΜΟΝΟ καθαρή ενέργεια, αφού πάνω από το 50% της παραγωγής είναι από τις μονάδες φυσικού αερίου και ένα 12% περίπου, μέσο όρο, από τις μονάδες λιγνίτη. Μείγμα εξάγεται. Παράγεται λοιπόν ηλ. ενέργεια όχι μόνο για να καλύψουμε τις ανάγκες και τους στόχους της χώρας σύμφωνα με το ΕΣΕΚ, αλλά και για εξαγωγή, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τα φυσικά οικοσυστήματα και την παραγωγική γη. Γι’ αυτό ”καίγονται” για τις διασυνδέσεις και τον αγωγό «Αίγυπτος – Ελλάδα - Γερμανία», Νότιας και Βόρειας Μεσογείου, του Ομίλου Κοπελούζου. Να καταλαβαινόμαστε!…

Λαμία, 10.12.2024
Στέφανος Σταμέλλος




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Αναμφισβήτητα τα ρέματα στις οικιστικές περιοχές προκαλούν πολλά προβλήματα και ενέχουν σοβαρούς κινδύνους πλημμύρας. Τα προβλήματα που προκαλούν αντιμετωπίζονται κατά βάση με την οριοθέτηση και την διευθέτησή τους. Παράλληλα λαμβάνονται μέτρα για την προστασία των πρανών κοντά σε σπίτια και επιχειρήσεις, μέτρα για έργα ορεινής υδρονομίας και μικρά φράγματα για τη μείωση της ταχύτητας του νερού, καθαρισμό και διαμόρφωση της κοίτης, για μεγαλύτερο άνοιγμα στα γεφύρια κ.λπ. Ο Ξηριάς, ο χείμαρρος στο ανατολικό τμήμα της Λαμίας, περνάει μέσα από τον οικιστικό ιστό της πόλης.

Αν πούμε να ασχοληθούμε με τον Ξηριά, πρέπει να πούμε πολλά. Πολλά για όσα έγιναν και για όσα ΔΕΝ ΕΓΙΝΑΝ. Δεν είναι όμως του παρόντος. Άλλωστε τα έχουμε πει και γράψει τόσες φορές. Ποια όμως ή ποιες και πόσες υπηρεσίες είναι υπεύθυνες για τη μελέτη οριοθέτησης του ρέματος και τη διευθέτησή του; Και πόσα χρόνια χρειάζονται για να γίνουν αυτά;

Η οριοθέτηση είναι μια διοικητική πράξη, με στόχο την εξασφάλιση της απρόσκοπτης απορροής των επιφανειακών νερών και την περιβαλλοντική προστασία του υδατορέματος. Η διευθέτηση είναι η επέμβαση στο υδατόρεμα, με την εκτέλεση των αναγκαίων έργων με σκοπό τη βελτίωση των συνθηκών ροής, τη μείωση των κινδύνων από πλημμύρες και τον έλεγχο των διαβρώσεων και των αποθέσεων φερτών υλικών.

Η Δημοτική Αρχή ουδέποτε ασχολήθηκε με το θέμα αυτό. Και νομίζω δεν ξέρει αν έγινε και σε ποιο στάδιο βρίσκεται η σχετική μελέτη διευθέτησης του ρέματος. Άλλωστε η άγνοια αλλά και η αδιαφορία της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής προκύπτει και από την έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στα προγράμματα των υποψηφίων Δημάρχων, σε όλες τις δημοτικές εκλογές, για τα ρέματα της περιοχής∙ και όχι μόνο για τον Ξηριά.

Προφανώς η Δημοτική Αρχή δεν έχει αρμοδιότητα για τη μελέτη και την εφαρμογή της. Υπεύθυνη για την μελέτη της οριοθέτησης και διευθέτησης των ρεμάτων φαίνεται ότι είναι η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων της Περιφέρειας Στερεάς. Θα μπορούσε όμως και πρέπει να πιέσει τις αρμόδιες υπηρεσίες να επισπεύσουν ένα έργο, από την υλοποίηση του οποίου θα ωφεληθούν οι δημότες της και θα αποφευχθούν ενδεχόμενες πλημμύρες. Η Διεύθυνση Τεχνικών Έργων πρέπει να κάνει την μελέτη και να υλοποιήσει τα προτεινόμενα έργα από τη μελέτη, αφού όμως μεσολαβήσουν και πολλές άλλες αρμόδιες υπηρεσίες.

Οπτικές ίνες βάλαμε, υπογειοποιήσαμε χιλιόμετρα καλωδίων και αγωγών φυσικού αερίου στην πόλη, αλλά και η Moody’s, αργά ή γρήγορα, θα μας δώσει καινούργια υψηλότερη επενδυτική βαθμίδα και η τεχνητή νοημοσύνη μπαίνει στη ζωή μας. Εμείς θα παραμένουμε στον κίνδυνο της πλημμύρας του Ξηριά, μέχρις ότου εφαρμοστεί η μελέτη οριοθέτησης και διευθέτησης του ρέματος. Και μετά βλέπουμε…

Λαμία, 19.11.2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Διαβάζουμε τις αναφορές στην «δοκιμασία» των χωρών της Ευρώπης, ιδιαίτερα της Γερμανίας, εξαιτίας των δυσμενών συνθηκών παραγωγής ενέργειας από ΑΠΕ, αλλά: «…ακόμη και αν η παραγωγή από τον άνεμο και τον ήλιο εκτοξευτεί στα ύψη και υποσκελίσει την αντίστοιχη από τα ορυκτά καύσιμα, δεν παύει οι οικονομίες να χ ρ ε ι ά ζ ο ν τ α ι   α ξ ι ό π ι σ τ η , κ α ι    ε υ έ λ ι κ τ η ε φ ε δ ρ ι κ ή    π α ρ α γ ω γ ή   ε ν έ ρ γ ε ι α ς  που δεν θα εξαρτάται από τις καιρικές συνθήκες, εκτός από το ότι, προκειμένου να αξιοποιηθεί στο έπακρο η ισχύς των ΑΠΕ, απαιτείται υψηλή δυναμικότητα αποθήκευσης που επί του παρόντος, εκλείπει.” [https://www.energia.gr/article/224424/h-strofh-stis-ape-den-exasfalizei-hamhles-times-ston-hlektrismo-poioi-paragontes-eythynontai]

Αυτά για την Ευρώπη συνολικά. Για την χώρα μας; Ποιος ξέρει να μας πει τι πραγματικά συμβαίνει σήμερα με την ηλεκτρική ενέργεια; Αυτό που όλοι αντιλαμβανόμαστε, νομίζω είναι ένα πέπλο α δ ι α φ ά ν ε ι α ς και αρκετή παραπληροφόρηση, στα όρια της προπαγάνδας. Αδιαφάνεια ως προς τους στόχους και το Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) με την διαρκή αναθεώρηση, τις πραγματικές ανάγκες και τις δεσμεύσεις της χώρας, την εγκατεστημένη ισχύ και τις αποδόσεις των ΑΠΕ, των μεγάλων ΥδροΗλεκτρικών Εργοστασίων, των ΜΥΗΕ και των άλλων πηγών εκτός των αιολικών και των φωτοβολταικών, ποιος πληρώνει τις διασυνδέσεις, ποιος επιδοτείται και ποιος επιδοτεί, πώς διαμορφώνεται κάθε ώρα το ενεργειακό μείγμα της χώρας, ποιος ο ρόλος των μεγάλων θερμοηλεκτρικών εργοστασίων φυσικού αερίου, ποιος ο ορίζοντας λειτουργίας τους (αποσβέσεις) και πώς επιδοτούνται, πώς διαμορφώνεται κάθε μέρα η τιμή του ρεύματος, ποιος ο ρόλος του χρηματιστηρίου ενέργειας, του χρηματιστηρίου των «ρύπων» και του φυσικού αερίου, το περίφημο καρτέλ, οι Φορείς Σωρευτικής Εκπροσώπησης παραγωγών από Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, το Σύστημα και το Δίκτυο, ο ρόλος των μικρών παραγωγών, οι εισαγωγές και οι εξαγωγές, ο ρόλος των τραπεζών, ποιος ωφελείται και ποιος χάνει, ποια είναι τα ετήσια κέρδη των μεγάλων παραγωγών και παρόχων. ΓΙΑΤΙ ΚΑΘΥΣΤΕΡΕΙ Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΕΙΔΙΚΟΥ ΧΩΡΑΤΑΞΙΚΟΥ ΤΩΝ ΑΠΕ; Γιατί καθυστερεί η οριστικοποίηση και η θεσμοθέτηση των Ειδικών Περιβαλλοντικών Μελετών (ΕΠΜ) των Προστατευόμενων Περιοχών; Αλλά «ο λύκος στην αναμπουμπούλα χαίρεται»…


Και για να επανέλθουμε, το πρώτο ΣΚΟΠΙΜΟ μεγάλο «λάθος» της κυβέρνησης της ΝΔ, που συνδέεται με τα παραπάνω, ήταν η πρόχειρη, βιαστική και βίαιη απολιγνιτοποίηση. Θα μπορούσε αυτό να το διορθώσει και δεν το τόλμησε, ενώ είχε προθεσμία από το 2030 έως και το 2043! Λογικά θα έπρεπε να λάβει υπόψη της, πρώτα και κύρια, τις τραγικές ιδιαιτερότητες της χώρας μας εξαιτίας και των μνημονίων, που χάθηκε το 25% του ΑΕΠ και του οικογενειακού εισοδήματος. Είμαστε τελευταίοι ή προτελευταίοι στην Ευρώπη...


Η λογική επίσης τι λέει; Κάθε πηγή ενέργειας, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών καυσίμων, θα πρέπει να θεωρείται μέρος μιας στρατηγικής για την εξασφάλιση της απαραίτητης ενέργειας, για τις κατοικίες, τις επιχειρήσεις και γενικότερα την οικονομία της χώρας. Όλες οι πηγές ενέργειας έχουν το περιβαλλοντικό τους κόστος και το οικολογικό τους αποτύπωμα, το οποίο πρέπει να σταθμίζεται δεόντως, όταν χαράζεται η πολιτική.


Με λίγα λόγια αντί να καταργήσει η κυβέρνηση άρον άρον τον λιγνίτη αντικαθιστώντας τον με το εισαγόμενο φυσικό αέριο, θα έπρεπε πρώτα να δημιουργήσει ένα ισχυρό και υγιές για όλους ενεργειακό μείγμα, που να βελτιώνεται διαρκώς και σταθερά, με απόλυτο έλεγχο, ως προς τους κλιματικούς στόχους και τις άλλες υποχρεώσεις της χώρας. Η χώρα, η οικονομία, η κοινωνία, η βιωσιμότητα, χρειάζονται μια ισορροπημένη προσέγγιση του ενεργειακού ζητήματος, που δεν θα δημιουργεί πρόσθετα προβλήματα και αδιέξοδα.


Το δεύτερο ΣΚΟΠΙΜΟ «λάθος» της κυβέρνησης, που όλοι το αναγνωρίζουν εκτός από την ίδια, ήταν πάλι η πρόχειρη, βιαστική και βίαιη κατά 100% χρηματιστηριακή απελευθέρωση της ηλεκτρικής ενέργειας. Οι επιπτώσεις αυτής της επιλογής είναι μεγάλες και στην οικονομία και στην κοινωνία και προβλέπεται να είναι ακόμα μεγαλύτερες στο μέλλον, λαμβάνοντας υπόψη την παραγωγική βάση της χώρας και την συνεχιζόμενη ακρίβεια και αισχροκέρδεια.


Ο αγώνας του «Προμηθέα Δεσμώτη», της βιωσιμότητας, κατά της δύναμης της εξουσίας του σύγχρονου Δία, του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, γίνεται ασταμάτητος.

Λαμία, 12.11.2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Στέφανου Σταμέλλου

Είναι γνωστό ότι η Οίτη θεωρείται η τελευταία πατρίδα του Ηρακλή. Στην Τραχίνα τον περίμενε η γυναίκα του, η Δηιάνειρα∙ κι εκεί βούτηξε η Δηιάνειρα τον χιτώνα του στο δηλητηριασμένο αίμα του Κένταυρου Νέσσου. Στην “Πυρά του Ηρακλέους” ο Φιλοκτήτης υπάκουσε στις παρακλήσεις του και έβαλε φωτιά στον σωρό των ξύλων της Οίτης για να καεί και στη συνέχεια να τον ανεβάσουν, ως ημίθεο, οι θεοί στον Όλυμπο. Γνωστή είναι επίσης η σχετική μυθολογία για την Ιόλη, τον Ύλλο, τον Λίχα και τις Λιχάδες Νήσους. Όλα αυτά αναφέρονται στην Οίτη.

Είναι γνωστό επίσης ότι το μυθικό πρόσωπο του Ηρακλή είναι ένα από τα μεγαλύτερα Brand Names στην πολιτιστική επιχειρηματικότητα, τουλάχιστον στο δυτικό κόσμο. Πασίγνωστες ταινίες, τηλεοπτικές σειρές και εικονογραφημένα βιβλία είναι μόνο η μία πλευρά αυτής της επιχειρηματικότητας, καθώς υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός από θεματικά πάρκα, μουσεία και πολιτιστικούς χώρους, που αναφέρονται στον Ηρακλή. Και όλα αυτά συμβαίνουν σε όλον τον κόσμο! Όχι όμως εδώ στην Οίτη, στη Φθιώτιδα και στη Φωκίδα…

Εδώ οι «αόρατες δυνάμεις» των κερδοσκοπικών συμφερόντων μας καλούν, χωρίς πολλές περιστροφές, να ξεχάσουμε την Τραχίνα, την Ηράκλεια, την Πυρά του Ηρακλή και τον ίδιο τον Ηρακλή, τον Κούβελο, το Κάστρο της Ωριάς και τον αρχαίο Εμπορικό Δρόμο για τους Δελφούς, το Κάστρο της Υπάτης και της Καστριώτισσας. Αν δεν βρεθεί κάποιος ξένος περιηγητής ή κάποιο ξένο Πανεπιστήμιο να ενδιαφερθεί, εμείς είμαστε έτοιμοι αυτές τις περιοχές, με την σημαντικότατη αρχαιολογική και πολιτιστική αξία, σε απόσταση αναπνοής από τη Λαμία και την Άμφισσα, να τις αφήσουμε να ισοπεδωθούν, μεταφορικά και κυριολεκτικά.

Αντί να αξιοποιηθεί αυτό το αντικειμενικά ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑ για την περιοχή, υπονομεύεται χρόνια με τις μεταλλευτικές δραστηριότητες και τις Οριστικές Παραχωρήσεις∙ και τώρα με τους αιολικούς σταθμούς. Μεθοδεύεται η εγκατάσταση ανεμογεννητριών ακριβώς δίπλα και σε απόσταση αναπνοής από τον αρχαιολογικό χώρο «Πυρά του Ηρακλέους». Η απειλή είναι συγκεκριμένη∙ και είναι ένας ακόμα λόγος να ενισχυθεί ο αγώνας κατά των αιολικών σταθμών στην Οίτη και υπέρ της ήπιας βιώσιμης ανάπτυξης του ορεινού της όγκου.

Η Κίνηση Πολιτών για την Προστασία της Οίτης και οι κάτοικοι των 25 χωριών αντιστεκόμαστε μέχρι να καταφέρουμε τον «13ο Άθλο του Ηρακλή»! Οι Δήμοι Λαμιέων και Δελφών σωστά αντιδρούν, με τις ομόφωνες αποφάσεις τους, στην εγκατάσταση των ανεμογεννητριών στο βουνό. Όμως δεν αρκεί αυτό! Δεν αρκούν οι όποιες νομικές πρωτοβουλίες και προσφυγές. Η αυτοδιοίκηση οφείλει να πάρει πολιτικές πρωτοβουλίες με ένα πλούσιο «πακέτο» πολιτικών παρεμβάσεων προς όλες τις κατευθύνσεις. Και οφείλει να προχωρήσει άμεσα στη μελέτη και διαμόρφωση του Στρατηγικού Σχεδίου για την Οίτη, την βιώσιμη προοπτική της, αξιοποιώντας όλα τα συγκριτικά πλεονεκτήματα, μαζί και τον Ηρακλή. Πρέπει να αντιληφθούν στην Αυτοδιοίκηση, Α’ και Β’ βαθμού, ότι υπάρχει η δυνατότητα να προκαλέσουν ακόμα και παγκόσμιο ενδιαφέρον, με τις κατάλληλες επενδύσεις και την κατάλληλη προβολή, στα πλαίσια του εναλλακτικού τουρισμού πολιτιστικής εμπειρίας και στα πρότυπα αντίστοιχων περιοχών.

Είναι καιρός κόμματα, βουλευτές, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, παραγωγικοί και κοινωνικοί φορείς της περιοχής να απαντήσουν και να πάρουν θέση για το μέλλον της Οίτης. Ο 13ος Άθλος του Ηρακλή είναι εδώ και μας περιμένει όλους!

Λαμία, Σεπτέμβρης 2024






Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νομίζω ότι μια μεγάλη μερίδα του πληθυσμού, ιδιαίτερα στον δυτικό κόσμο, έχει ταυτίσει την ποιότητα ζωής με την υπερκατανάλωση. Αυτό το εισπράττουμε καθημερινά, ακούγεται παντού. Και είναι αυτό που οδηγεί σε αδιέξοδα και επικίνδυνους ατραπούς. Είναι ο σύγχρονος τρόπος ζωής με την αέναη οικονομική μεγέθυνση, την εμπορευματοποίηση των πάντων, την θεοποίηση του κέρδους και την συνεχή δημιουργία νέων αναγκών με γεωμετρικό τρόπο. Αυτό αντικειμενικά οδηγεί στην επόμενη φάση, στην εξάντληση των φυσικών πόρων, που εμπεριέχει και την εξαθλίωση και φτωχοποίηση των πολλών.

Κάνοντας μια παρένθεση, ας αναλογιστούμε πόσα φτηνιάρικα και άχρηστα «προϊόντα» μπαίνουν σε κάθε σπίτι καθημερινά∙ φτηνά «made in China», κυρίως μιας χρήσης, γιατί έτσι είναι κατασκευασμένα. Μπείτε σε ένα JUBO για να δείτε τα χιλιάδες χρυσοποίκιλτα του ενός ευρώ, που ξεμυαλίζουν τα παιδιά και γεμίζουν τα σπίτια με σκουπίδια. Αν αύριο αυτά πάρουν την όποια αξία, γίνουν πιο ακριβά, πόσα παιδιά θα αγοράσουν; Πόσα θα νιώσουν την αίσθηση της έλλειψης και της φτώχειας, αφού πρώτα μπήκαν στον κόσμο της φτηνής υπερκατανάλωσης και ένιωσαν «πλούσιοι»;

Μια «έξυπνη» στάση των σκεπτόμενων ενεργών πολιτών, μπροστά στα πιθανά αδιέξοδα του μέλλοντος, θα μπορούσε να είναι: να στραφούν όλες οι συνεπείς δυνάμεις της κοινωνίας στην ενεργοποίηση των μηχανισμών για την, όσο το δυνατόν, ΒΙΩΣΙΜΗ διαχείριση του παραγόμενου προϊόντος σε όφελος, αν όχι όλων, των περισσοτέρων. Αυτό φυσικά σημαίνει αλλαγή του τρόπου ζωής! αλλαγή του τρόπου παραγωγής και κατανάλωσης. Η αποφυγή με κάθε τρόπο της περαιτέρω εξαθλίωσης και φτωχοποίησης των μαζών.

Στόχος πρέπει να γίνει η διατήρηση με κάθε τρόπο του κοινωνικού κράτους αναδεικνύοντας το ρόλο της κοινωνικής αλληλεγγύης. Στόχος πρέπει να γίνει η σωστή κατανόηση της έννοιας «της ποιότητας ζωής», σε αντίθεση με την επιδίωξη ενός υψηλότερου οικονομικά επιπέδου ζωής, με την αέναη οικονομική μεγέθυνση και την «δυτικού τρόπου» υπερκατανάλωση. Στόχος πρέπει να γίνει η συνειδητοποίηση της διαφοράς του υψηλού και του μεγάλου από το μικρό, το ωραίο και την ποιότητα.

Υπάρχουν συνεπείς και υγιείς δυνάμεις στην κοινωνία, κυρίως στα κινήματα πολιτών, που μπορούν να «σπρώξουν» τα πράγματα με καταλυτικό τρόπο∙ και οι οποίες δυνάμεις κατακερματίζονται με τις τεχνητές πολώσεις και την καθαρότητα των αρχών και αντιλήψεων. Η προσέγγιση και η σύνθεση των επιμέρους απόψεων σε μια κοινή συνισταμένη, είναι όσο ποτέ επιβεβλημένη.

Λαμία, Αύγουστος 2024

Στέφανος Σταμέλλος



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του
Στέφανου Σταμέλλου

Κάποιες σκέψεις στον απόηχο των αποτελεσμάτων των ευρωεκλογών. Έχω γράψει κι άλλες φορές ότι, διαχρονικά, στην πολιτική σκηνή στην χώρα μας και διεθνώς, πρέπει να αναφερόμαστε σε τέσσερις διακριτές πολιτικές δυνάμεις, ρεύματα, κυβερνητικά κόμματα εξουσίας -«πολυκατοικίες» τις έλεγε κάποιος- με το ανάλογο διακριτό ιδεολογικό υπόβαθρο και οικονομικό πρόγραμμα: 1. Την Δεξιά - ΝΔ, νεοφιλελεύθερο μοντέλο οικονομίας 2. την Σοσιαλδημοκρατία – ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, μικτό μοντέλο οικονομίας 3. την Αριστερά - ΚΚΕ, κρατικό μοντέλο και 4. την Οικολογία - έχω προσωπικά μια δυσκολία να προσδιορίσω τον πολιτικό της φορέα, μικτό μοντέλο με έμφαση στην βιωσιμότητα.

Όλες οι άλλες κομματικές παραφυάδες, τα «λαίμαργα» που λέμε στην δεντροκαλλιέργεια, ακόμα και οι σημερινές της άκρας δεξιάς, είναι ευκαιριακές και θνησιγενείς, που ψάχνουν να βρουν το ιδεολογικό υπόβαθρο για να τους διαφοροποιεί από τους «γείτονες». Συνήθως λειτουργούν ως αναχώματα με πολλές σκοπιμότητες, είναι προσωποκεντρικά και εκφράζουν περισσότερο τις προσωπικές φιλοδοξίες των ιδρυτών τους. Γι’ αυτό και πολύ γρήγορα διαλύονται μεταπηδώντας τα στελέχη τους σε κυβερνητικά σχήματα, πουλώντας την πολιτική τους «περιουσία» και εξαγοράζοντάς την με κυβερνητικές θέσεις.

Αυτό κυρίως αφορά στα κεντρο-κεντροδεξιά-δεξιά σχήματα, που έτσι κι αλλιώς ξέρουν ότι δεν πρόκειται να πιάσουν ποσοστά για να ανατρέψουν την «μητέρα» παράταξη και ξέρουν επίσης ότι έχουν περιορισμένο ορίζοντα ζωής. Στο χώρο της αριστεράς και της οικολογίας τα πράγματα περιπλέκονται. Οι χώροι αυτοί έχουν βαθιά κουλτούρα εμφυλίου και επειδή ποτέ δεν είχαν κυβερνητική εξουσία, δεν διακατέχονται τόσο από το σύνδρομο της εξουσίας. Εδώ κυριαρχούν οι εγωισμοί και οι προσωπικές φιλοδοξίες στον μικρόκοσμο της πολιτικής και της ιδεολογίας. Το δικό μου «και», που διαφοροποιεί το νόημα στο δελτίο τύπου, στην ανακοίνωση κλπ, οι ηγετίσκοι, οι πολιτικές φυσιογνωμίες και τα υπόγεια μικροσυμφέροντα. Ακόμα και ομάδες φοιτητικού χαρακτήρα, που είδαν την σκιά τους στον πρωινό ήλιο και ξεγελάστηκαν… Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι προσπάθειες δεν έχουν σημαντική παρέμβαση. Αντίθετα μάλιστα, μπορεί να πει κανείς ότι οι μικρές αυτές μειοψηφίες δρουν καταλυτικά στο ιδεολογικό και οργανωτικό πεδίο των κομμάτων και το εκτόπισμά τους πολλές φορές είναι πολλαπλάσιο της οργανωτικής τους παρουσίας. Συνήθως εκφράζουν φρέσκες ιδέες και αναζωογονούν την πολιτική ζωή.

Ξεκινώντας από τις πρώτες διασπάσεις του ΠΑΣΟΚ και τις διαρκείς διασπάσεις της αριστεράς, αξίζει να αναφέρουμε την ΔΗΑΝΑ του Στεφανόπουλου, την Πολιτική Άνοιξη του Σαμαρά, το ΔΗΚΙ του Τσοβόλα, την Δημοκρατική Συμμαχία της Μπακογιάννη, το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, την ΔΗΜΑΡ, το ΠΟΤΑΜΙ του Θεοδωράκη και τόσα άλλα μικρά και μεγάλα, αλλά και τις 15 συνιστώσες του πρώτου ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τις πάνω από δέκα μικροομάδες/κόμματα της πολιτικής οικολογίας.

Θα μπορούσε για την ιστορία να καταγραφούν από την Μεταπολίτευση και ύστερα όλες αυτές οι προσπάθειες, που διέγραψαν την τροχιά τους στο πολιτικό στερέωμα ως κομήτες, και σήμερα δεν τους θυμάται κανείς, ή είναι παρόντες σε κάθε εκλογή ως «γκρουπούσκουλα» τύπου ΚΚΕμ-λ και μ-λΚΚΕ στην αριστερά, ή Βεργής και Παπανικόλας στον οικολογικό χώρο.

Οι διαρκείς διασπάσεις της αριστεράς από μια άποψη είναι μέσα στην φυσιογνωμία του χώρου, γιατί εννοείται ότι υπάρχουν οι ιδεολογικές αρχές, οι εξελίξεις και τα παγκόσμια γεγονότα, που βάζουν το στοιχείο της ερμηνείας και της αναζήτησης. Οι διασπάσεις της οικολογίας δεν δικαιολογούνται, δεν έχουν χαρακτηριστικά αναζήτησης, οι αρχές και οι αξίες της είναι συγκεκριμένες και αδιαπραγμάτευτες.

Ο πόλεμος που διεξάγεται από το 2012 και μετά στον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ, εξελίσσεται σε έναν ανελέητο εμφύλιο πόλεμο επικράτησης, που έχει τεράστιες επιπτώσεις στο πολιτικό σύστημα και στην κοινωνία. Κάτι ανάλογο είχαμε για πολλά χρόνια στην αριστερά ανάμεσα στο ΚΚΕ και το ΚΚΕεσ. Όμως μπορούμε να πούμε ότι στα δύο αυτά κόμματα υπήρχαν ουσιαστικές διαφορές. Θεωρώ πως δύσκολα θα τελειώσει αυτός ο εμφύλιος «από τα πάνω» για τη δημιουργία ενός ανάλογου ενιαίου συνασπισμού στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, γιατί δεν έχουμε τις ηγεσίες τύπου Φλωράκη και Κύρκου. Η λύση είναι η ώσμωση και η ζύμωση «από τα κάτω», με πρωτοβουλίες και επιτροπές σε κάθε πόλη και νομό. Διαφορετικά θα είναι σε όφελος της ΝΔ και του νεοφιλελευθερισμού.

Η αριστερά στην Ελλάδα, με την έννοια που ορίσαμε την αριστερά ως κρατικό οικονομικό μοντέλο, είναι ο χώρος γύρω από το ΚΚΕ. Οποιοδήποτε άλλο κόμμα/παραφυάδα δεν έχει προοπτική.

Στο χώρο της οικολογίας, τίποτα δεν έχει χαθεί, γιατί η έννοια της οικολογίας έχει μια ενσωματωμένη καθαρή αξία και είναι ένα παγκόσμιο όνομα με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Η σημερινή εικόνα έχει κυρίως να κάνει με τα πρόσωπα και με τις οργανωτικές αδυναμίες. Ο ρόλος της πολιτικής οικολογίας είναι αναντικατάστατος και η παρουσία της στην πολιτική σκηνή απαραίτητη. Το λάθος και σ’ αυτές τις εκλογές, κατά την γνώμη μου, είναι ότι το όνομα «ΚΟΣΜΟΣ» και η ταύτιση του με το πρόσωπο του Πέτρου Κόκκαλη έβγαζε μια εκλογικίστικη και στρεβλή εικόνα. «ΚΟΣΜΟΣ» δεν σημαίνει και δεν είναι «ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ» -άρα χάθηκε το brand name που εν μέρει επωφελήθηκε το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ- και ο προσωποκεντρισμός του κόμματος δεν έχει καμιά σχέση με τις αρχές και τις αξίες της οικολογίας. Αυτά τα δύο στοιχεία σε συνδυασμό με την χωρίς κανένα ουσιαστικό λόγο πολυδιάσπαση, μηδένιζε κάθε αντικειμενική δυνατότητα και δυναμική. Αυτά πρέπει άμεσα να εκλείψουν και να ακολουθήσει μια ομογενοποιημένη, προγραμματικά και οργανωτικά, πορεία, με υπομονή και επιμονή, χωρίς άλλους πειραματισμούς.

Όπως καταλαβαίνετε περισσότερο ενδιαφέρον έχει να δούμε τις αδυναμίες συνολικά της αντιπολίτευσης σήμερα, που η ασθενική της παρουσία, σε συνδυασμό με την διάλυση των συνδικάτων, την κατάρρευση της ουσιαστικής αυτοδιοίκησης και την απουσία της δικαιοσύνης, δεν βοηθάει στην αντιμετώπιση του πολιτικού προβλήματος της χώρας.



Λαμία, 12-6-2024

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Όλα τα παιδιά που μεγαλώνουν στην πόλη «τρελαίνονται» για τις παιδικές χαρές∙ και είναι ο «τόπος» τους, γιατί είναι μια εκτόνωση και μια συνάντηση με τα γειτονόπουλα και τους φίλους τους. Αναμφισβήτητα όταν αναφερόμαστε στις παιδικές χαρές, αναφερόμαστε στην ιδιαίτερη αυτή ηλικία, στη νέα γενιά, στην οποία όλοι, μα όλοι, δίνουμε ή λέμε ότι προσπαθούμε να δώσουμε ιδιαίτερη βαρύτητα. Θεωρώ, και λέω, ότι είναι θέμα πολιτισμού και ποιότητας ζωής για μικρούς και μεγάλους.

Πρόσφατα πήγαν τα εγγόνια μας στην Βαρκελώνη, μια πόλη πολύχρωμη, κοσμοπολίτικη, με υπέροχες εικόνες, που εκπέμπει ζωντάνια. Τα ρωτήσαμε τι είδαν. Μας είπαν για τα μουσεία του Μιρό και του Πικάσο, για τον Γκαουντί και την Σαγράδα Φαμίλια, το Μουσείο της Επιστήμης, το Ενυδρείο και τόσα άλλα. Και όταν τους ρωτήσαμε τί τους άρεσε περισσότερο, και τα δύο απάντησαν: «οι παιδικές χαρές!». Ναι, η Βαρκελώνη έχει πάρκα, πάρκα σκύλων και παιδικές χαρές παντού!, εξαιρετικές παιδικές χαρές. Αυτό σημαίνει προτεραιότητα στα παιδιά.

Ακούγοντας την προχθεσινή συζήτηση για τις παιδικές χαρές στο Δημοτικό Συμβούλιο Λαμίας [https://www.mag24.gr/chamos-sto-dimotiko-symvoulio-gia-tis-paidikes-chares-antallaksan-kouventes-papaioannou-kai-karaiskos-vinteo/] ειλικρινά αγανάκτησα. Στην εισήγηση δόθηκε η σημερινή αποτύπωση της κατάστασης στο σύνολο του Δήμου, στην πόλη και στα χωριά. Καταγράφηκαν 105 παιδικές χαρές, από τις οποίες μόνο οι 26 πληρούν τις προϋποθέσεις για πιστοποίηση, 29 αναστέλλεται η λειτουργία τους για συντήρηση, 29 επίσης αναστέλλεται η λειτουργία τους για ανακατασκευή και 21 ΚΛΕΙΝΟΥΝ ΟΡΙΣΤΙΚΑ και αποσύρονται τα όργανα και ό,τι άλλο! Τόσο όμορφα…

Στην δημοτική αρχή της Λαμίας ουσιαστικά εναλλάσσονται οι ίδιοι άνθρωποι με την ίδια πολιτική κουλτούρα και πρακτική. Και το θέμα αυτό δεν είναι σημερινό, είναι τουλάχιστον από το 2010. Θα περίμενε κανείς, εφόσον ήρθε στην επικαιρότητα, να συζητηθεί στην αρμόδια Επιτροπή του Δημοτικού Συμβουλίου -αν δεν υπάρχει αρμόδια Επιτροπή, να συσταθεί!- και να δοθεί μια επείγουσα και αποτελεσματική λύση. Είναι απαράδεκτο ακόμα και τώρα να γίνεται αντικείμενο στείρας αντιπαράθεσης και παραταξιακής εκμετάλλευσης σε επίπεδο ιαχών, ύβρεων και αλληλοκατηγοριών.

Δυστυχώς με τις παιδικές χαρές έχει στηθεί την τελευταία 10ετια σε εθνικό επίπεδο ένα μεγάλο παιχνίδι για το οποίο κανένα κόμμα δεν έχει αντιδράσει. Αντί να τηρείται το κατ’ ελάχιστο του νόμου του 2014, που προβλέπει συντήρηση τους με βάση τις αρχές της "καλής τέχνης και πρακτικής" και ψιλό ποταμίσιο πετραδάκι-άμμο κάτω από τα όργανα, όλοι οι δήμοι μπαίνουν στη λογική της νέας παιδικής χαράς με ISO και πιστοποιημένα όργανα, που το καθένα κάνει από 5.000 και πάνω. Και όταν σε λίγους μήνες αρχίσουν να χαλάνε, φυσικά εγκαταλείπονται, αφού δεν έχουν ενδιαφερθεί να στήσουν μηχανισμούς συντήρησης και ανακατασκευής, που αυτό ΜΌΝΟ χρειάζονταν! Το μόνο, που έγινε, ήταν να γίνουν όλοι υπέρμαχοι των πιστοποιήσεων στην TUV [H TUV είναι διαπιστευμένος φορέας από το Εθνικό Σύστημα Διαπίστευσης (Ε.ΣΥ.Δ.) για τον αρχικό και περιοδικό έλεγχο παιδικών χαρών και παιδότοπων] των εισαγόμενων οργάνων …και της ευθυνοφοβίας με την απειλή του εισαγγελέα.


Για μια φορά ακόμα «στο ίδιο έργο θεατές…» https://www.greeklyrics.gr/stixoi/sto-idio-ergo-theates/ και «…μια δική μου καλησπέρα»

Εκπρόσωπος UNICEF στην Ελλάδα: «Η χειρότερη χώρα να είσαι παιδί» https://www.kathimerini.gr/society/561778855/ekprosopos-unicef-stin-ellada-i-cheiroteri-chora-na-eisai-paidi/?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTAAAR1naHMUjbHCUoc06BkYzXSEG2kSwhnnsMDduSWAFsTqJnhWofbU6QBkxj0_aem_AdWFHylsgyIE2I8cNfEGzSIEQ38BMJQzA4s3Msi7noLn6WitOyVDGfk-d-mxGY_dc2XYWZfgp1rxaISntC1P0eB_

Λαμία, Μάης 2024


Στέφανος Σταμέλλος





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου