Articles by "Στεφανίδης"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Στεφανίδης. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πολύ συχνά με ρωτάει κόσμος τι να ψηφίσουν στις δημοτικές εκλογές (για δήμαρχο ή για δημοτικούς συμβούλους), ή τι θα ψηφίσω εγώ. Είναι όντως μπερδεμένοι γιατί βλέπουν ότι οι περισσότεροι από αυτούς, που ασκούν εξουσία για χρόνια, έχουν προσωπικό συμφέρον να παραμείνουν στην εξουσία. Γνωρίζουν επίσης πολλοί από αυτούς, άσκησαν εξουσία χωρίς υπευθυνότητα και εντιμότητα. Και φυσικά είναι γνωστό ότι η εξουσία έλκει τους χειρότερους και διαφθείρει τους καλύτερους.

Δυστυχώς όμως για ότι γίνεται στην πολιτική δεν φταίνε οι πολιτικοί, αλλά εμείς οι ίδιοι γιατί ψηφίζουμε τους πολιτικούς που μας αξίζουν. Οι περισσότεροι πολιτικοί έχουν τους δικούς τους προσωπικούς - οικονομικούς λόγους για να διεκδικήσουν την εξουσία, αλλά όταν εμείς κάνουμε συμβιβασμούς, εκπτώσεις και παραχωρήσεις, τότε ας είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε και τις συνέπειες. Από την μια διαμαρτυρόμαστε για το ότι δεν γίνεται τίποτα στο τόπο μας, και από την άλλη ψηφίζουμε τους ίδιους και τους ίδιους δημάρχους ή δημοτικούς συμβούλους. Εμείς είμαστε αυτοί που διαφθείρουμε το πολιτικό σύστημα, γιατί πουλάμε τις αξίες μας για το προσωπικό μας συμφέρον. Γιατί γινόμαστε τα πρόβατα, που επιλέγουμε τον βοσκό μας.

Δυστυχώς το "δημοκρατικό" μας σύστημα δεν έχει εφεύρει ακόμα μηχανισμούς που να απαγορεύει σ' όσους άσκησαν εξουσία με κακό και αναποτελεσματικό τρόπο να διεκδικήσούν ξανά την ψηφο των δημοτών και να απαγορεύει την άρνηση όσων έντιμων δημοτών είναι καταξιωμένοι στην προσωπική και επαγγελματική τους ζωή. Άρα η μόνη επιλογή μας για να έχουμε ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, είναι η ψήφος σε αξίες.

Η ψήφος σε αξίες είναι μια διαδικασία κατά την οποία οι ψηφοφόροι ψηφίζουν για υποψηφίους που μοιράζονται τις ίδιες αξίες με αυτούς. Όταν οι ψηφοφόροι ψηφίζουν υποψηφίους με βάση τις αξίες τους βοηθούν στη δημιουργία μιας διοίκησης που αντιπροσωπεύει τα συμφέροντα όλων των πολιτών, που θα υπηρετεί το κοινό καλό και άρα στην δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.
Ωστόσο, η ψήφος σε αξίες μπορεί να είναι δύσκολη, καθώς οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι συχνά πηγαίνουν από τον έναν συνδυασμό στον άλλον, ανάλογα με το προσωπικό τους συμφέρον. 

Αυτοί οι υποψήφιοι όχι μόνο δεν έχουν αξίες, αλλά φθάνουν σε σημείο να "γλύφουν εκεί που έφτυναν". Παζαρεύουν με τους υποψήφιους δήμαρχους τις ψήφους, που συνήθως έχουν εξαγοράσει και πάνε σ' αυτόν που θα δώσει τα περισσότερα χρήματα ή ανταλάγματα. Ουσιαστικά βγάζουν σε πλειστηριασμό την "πραμάτεια τους" δηλαδή τους ψήφους που έχουν προπληρώσει, σ' αυτόν που θα πλειοδοτήσει, δηλαδή στον πλουσιότερο ή στον πιο ισχυρό. Είναι μια μορφή διαφθοράς που μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες για τη δημοκρατία και μπορεί να οδηγήσει σε μια διοίκηση, που δεν θα εκπροσωπεί τα συμφέροντα όλων των δημοτών, αλλά μόνο ορισμένων. Αυτό το φαινόμενο είναι απειλή για το μέλλον του τόπου μας.

Άρα είναι σημαντικό να κάνετε έρευνα για τους υποψηφίους πριν από τις δημοτικές εκλογές, ώστε να είστε σίγουροι ότι γνωρίζετε για τις πραγματικές τους αξίες.
  • Δείτε αν μπορεί να εξουσιάσει πρώτα τον εαυτό του, αν υπάρχει ισορροπία - ευτυχία στην οικογένειά του, αν είναι πετυχημένος - καταξιωμένος επαγγελματικά.
  • Δείτε πόσο τακτοποιημένο και καθαρό είναι το σπίτι του, αλλά και έξω από αυτό.
  • Διερευνήστε αν το πάθος του για να σώσει τον δήμο μας, είναι το προσωπείο του πάθους για την εξουσία. Δείτε πόσους συνδυασμούς έχει αλλάξει και γιατί.
  • Συγκρίνετε τις αξίες των υποψηφίων με τις δικές σας. Ψηφίστε για τους υποψηφίους που μοιράζονται τις ίδιες αξίες με εσάς.  

Δεν θα σας αποκαλύψω ποιον δημοτικό σύμβουλο θα ψηφίσω (σ' όλους τους συνδυασμούς υπάρχουν αξιόλογοι άνθρωποι), αλλά εγώ θα στηρίξω και θα ψηφίσω ανθρώπους, σύμφωνα με τα παραπάνω κριτήρια, γιατί θεωρώ ότι η ψήφος σε αξίες είναι ένα σημαντικό καθήκον που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μιας καλύτερης κοινωνίας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


του Κυριάκου Στεφανίδη

Για μια ακόμα φορά στήθηκαν τα τσαντίρια με σώβρακα, βράκες, κάλτσες, σουτιέν, κινέζικα παιχνίδια, χαλβάδες, λουκουμάδες, κλπ. Για μια ακόμα φορά στήθηκαν επιχειρήσεις – ψητοπωλεία από ποδοσφαιρικές ομάδες ή λέσχες φιλάθλων, απλά για να έχουν έσοδα οι ομάδες. Η σάρα και η μάρα, φυλακόβιοι, κλέφτες, ναρκομανείς, γύφτοι αυτές τις μέρες έχουν την τιμητική τους. Νταούλια – ζουρνάδες, ζητιανιά, κλοπές, διαρρήξεις, κατάληψη πράσινων χώρων και μετατροπή τους σε δημόσια ουρητήρια. Βρώμα, μπόχα, δυσωδία, παρακμή. Αυτή είναι η Μηχανιώνα του σήμερα με αφορμή τα εννιάμερα της Θεοτόκου. Ένα θέαμα που δεν τιμά καθόλου τον δήμο μας. Μια θρησκευτική εκδήλωση που δυστυχώς έμεινε στο παρελθόν.
Η πρότασή μου έχει διατυπωθεί πολλές φορές μέσα και έξω από τα δημοτικά συμβούλια.

1. Να περιοριστεί η έκταση του πανηγυριού από την εκκλησία (εκεί που είναι σήμερα) μέχρι την κεντρική πλατεία. Οι οδοί Αγίου Νικολάου και Πολυτεχνείου πρέπει να είναι ανοικτοί για τους κατοίκους, για τους ασθενείς που θέλουν να πάνε στο κέντρο υγείας, κλπ
2. Τα περίπτερα πρέπει να είναι καλαίσθητα και ομοιόμορφα. Θα πρέπει ο δήμος να τους παρέχει ρεύμα (και να μη έχει ο καθένας γεννήτριες) και φυσικά να απαγορεύεται η διαμονή των επιχειρηματιών μέσα στα περίπτερα, αφού θα υπάρχει περιφρούρηση όλη την νύκτα με security.
3. Θα απαγορεύεται το στήσιμο σκηνών ή η διανυκτέρευση με sleeping bags, όχι μόνο για την περίοδο αυτή στην Μηχανιώνα, αλλά και σε κανένα σημείο στο δήμο μας σ’ όλη την διάρκεια του έτους
4. Ανακαίνιση των δημοτικών ουρητηρίων (κάτω από την κεντρική πλατεία – κάτω από τις σκάλες που κατεβαίνουν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου) σε σύγχρονες πολυτελείς τουαλέτες με φύλακα όλη την μέρα - τουλάχιστον για τις ημέρες αυτές.
5. Τάξη και καθαριότητα παντού. Το προσωπικό καθαριότητας του δήμου θα είναι όλο το 24ωρο σε ετοιμότητα για να καθαρίσουν την Μηχανιώνα. Οι κάδοι σκουπιδιών θα ευπρεπιστούν και θα είναι καθαροί.
6. Αισθητή η παρουσία αστυνομίας και λιμενικού.
7. Φωταγώγηση όλου του κέντρου της Μηχανιώνας και του λιμανιού.
8. Έκθεση των τοπικών προϊόντων και προβολή της τοπικής ιστορίας – λαογραφίας
9. Προσέλκυση τουριστικών σκαφών στο λιμάνι της Μηχανιώνας με οικονομικές προσφορές και παροχές (νερό, ηλεκτρικό ρεύμα), και ευπρεπισμός του λιμανιού για να γίνει επισκέψιμος.

Είναι πολύ σημαντικό να έρχεται τόσος κόσμος με αφορμή την τα εννιάμερα της Θεοτόκου και αυτό να είναι η αφορμή για προβολή του δήμου μας και όχι για δυσφήμιση. Είναι πολύ σημαντικό να ακούσουμε μια πρόταση (έστω και διαφορετική) αναβάθμισης της θρησκευτικής αυτής γιορτής, από τους υποψηφίους δημάρχους ενόψει των επερχόμενων δημοτικών εκλογών. Για εμένα ο τόπος μας πρέπει να μετατραπεί σ’ ένα κοσμοπολίτικο μέρος και όχι μια 5μερη φιέστα πανηγυρτζήδων.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Κυριάκου Στεφανίδη

Εντυπωσιακή πραγματικά η παρέμβαση του Τσαμασλή στη συγκέντρωση που οργάνωσε ο πρώην δήμαρχος, Αντώνης Μαντζάρης, στην Περαία. Και φυσικά και έχει δίκιο ότι όλοι έχουμε ευθύνη για την κατάσταση στο τόπο μας, από τους πολιτικούς που μας διοικούν και μας διοίκησαν τα τελευταία χρόνια μέχρι και τον απλό δημότη που ανεύθυνα συμπεριφέρεται εις βάρος του κοινωνικού συνόλου. 

Και φυσικά χρειάζεται ενότητα απ’ όλους για να βοηθήσουμε τον τόπο. Αλλά τι ενότητα εννοεί; Των πολιτικών που συναντήθηκαν στην συγκέντρωση ή των δημοτών που θα πρέπει να είναι ενημερωμένοι, ευαισθητοποιημένοι και εμπνευσμένοι ή στην τελική ανάλυση υποχρεωμένοι από την δημοτική αρχή;

Αλλά όπως είπε και ο Ναπολέων «τρία πράγματα δεν κάνεις στην πολιτική: δεν υποχωρείς, δεν ανακαλείς και δεν παραδέχεσαι τα λάθη σου». Αυτό έκανε και ο Τσαμασλής προχθές.

Ας κοιτάξει λοιπόν ο κος Τσαμασλής τις αδυναμίες της διοίκησης – οι οποίες είναι πάρα πολλές. Ας οργανώσει τις υπηρεσίες του δήμου για να υπάρξει ανάπτυξη, ευημερία και ευπρέπεια στον τόπο μας – ένας τόπος με τόσα συγκριτικά πλεονεκτήματα σε σχέση με άλλους δήμους. Ας αξιοποιήσει τους οικονομικούς πόρους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για το συμφέρον των δημοτών. Ας κοιτάξει την εγκληματικότητα που έχει γιγαντωθεί τα τελευταία χρόνια και μας απειλεί καθημερινά. Ας προσπαθήσει λοιπόν να κάνει σωστά την δουλειά που ανέλαβε και ας αφήσει τα κλισέ περί ενότητας και συλλογικής προσπάθειας. 

Ένας ηγέτης εμπνέει το όραμά του (αν έχει), οργανώνει το τρόπο που θα πετύχουμε το όραμα και επιβάλει με τον τρόπο του την ενότητα και την συλλογική προσπάθεια. Αν δεν μπορεί ας πάει στην άκρη μαζί με κάποια άλλα απολιθώματα της πολιτικής που ονειρεύονται να αποκτήσουν ξανά την εξουσία και να ικανοποιήσουν το εγώ τους.

Για να υπάρξει μια δημιουργική ανανέωση στο δήμο μας χρειαζόμαστε ανθρώπους με δημιουργική φαντασία. Ανθρώπους που να τολμούν, να μην είναι δειλοί και να μην προσκυνούν την μίζα.





Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου



του Κυριάκου Στεφανίδη

Για μια ακόμα φορά είδαμε ακραίες εκφράσεις λατρείας της Παναγίας στην Τήνο, που προσωπικά δεν κατανοώ. Η πίστη ότι η συγκεκριμένη εικόνα είναι θαυματουργή και ότι η Παναγία ζητά από τον οποιονδήποτε να πάει μπουσουλώντας (τραυματίζοντας το σώμα του) στην εικόνα της ή να την προσκυνήσει και να την φιλήσει 3 φορές ή να ανάψει την μεγαλύτερη και την ψηλότερη λαμπάδα για να του δώσει την ευλογία της, νομίζω ότι υπερβαίνει τα όρια της διδασκαλίας του Χριστού και μπορεί να χαρακτηριστεί ως «ειδωλολατρία». Εφ’ όσον η εκκλησία μας, λέει πως η προσκύνηση μιας εικόνας αποτελεί τιμή για τον άγιο που απεικονίζεται, τότε μπορούμε να τιμούμαι την Παναγία μας σε οποιαδήποτε εκκλησία και σε οποιοδήποτε μέρος, ακόμα και από το σπίτι μας. Η πίστη ότι η συγκεκριμένη εικόνα είναι θαυματουργή και πρέπει να σερνόμαστε για να δείξουμε την πίστη μας ή να κάνει το θαύμα της στο πρόβλημά μας, νομίζω ότι μπορεί να συγκριθεί με το αυτομαστίγωμα στο έθιμο των σιιτών μουσουλμάνων που είδαμε πρόσφατα στον Πειραιά. Φυσικά και δεν τίθεται θέμα σύγκρισης μεταξύ των δύο θρησκειών. Απλά αυτές οι εικόνες λατρείας νομίζω ότι υποτιμούν την θρησκεία μας.
Ο καθένας φυσικά έχει δικαίωμα να εκφραστεί με οποιονδήποτε τρόπο θέλει, αλλά όταν το κάνει δημόσια τότε θα πρέπει να είναι και έτοιμος να δεχτεί και κριτική. Η πίστη είναι έμφυτη και πολύ σημαντική για τους ανθρώπους. Είναι μια έννοια συνυφασμένη με την ελπίδα. Είναι η δύναμη της προσδοκίας ότι θα συμβεί αυτό που θέλουμε να συμβεί. Όταν η πίστη δεν είναι κοντόφθαλμη και δεν διακατέχεται από ατομικό συμφέρον τότε μπορεί να μας κινητοποιήσει δυναμικά σε διάφορους τομείς. Καθοδηγεί τις πράξεις μας και τη συμπεριφορά μας και μας ωθεί να κατακτήσουμε τους στόχους μας.
Αλλά δεν φταίνε μόνο οι πιστοί, αλλά και η ίδια η εκκλησία που δεν παίρνει θέση σε τέτοιες ακραίες δημόσιες εκδηλώσεις λατρείας. Γιατί οι άνθρωποι της εκκλησίας δεν βγαίνουν να πουν ότι η Παναγία δεν θέλει να αυτοτραυματίζεσαι για να σου δώσει την ευχή της, δεν χρειάζεται να πας στην Τήνο για να γίνει το θαύμα, αλλά με το να ακολουθείς το λόγο του Χριστού, με το να είσαι ταπεινός, ενάρετος και να αγαπάς όχι μόνο τον εαυτούλη σου αλλά και τους συνανθρώπους σου; Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι της εκκλησίας φοβούνται και δεν ρισκάρουν τα τάματα, τις λαμπάδες, τις συναναστροφές με τους πολιτικούς την επισημότητα, την δημοσιότητα, τον πλούτο, τις χρυσές περικεφαλαίες – μήτρες, τους τεράστιους χρυσούς σταυρούς, κλπ. Άραγε αυτή η σπατάλη και επιδειξιομανία έχει καμιά σχέση με τον λόγο του Χριστού;
Γνωρίζω πολύ καλά ότι είναι «ταμπού» να μιλάει κάποιος για τέτοια θέματα, αλλά δεν μπορώ να θυσιάσω την αλήθεια για να γίνω αρεστός και να αποφύγω την σύγκρουση με ανθρώπους που διαφωνούν με τις απόψεις μου.
Πιστεύω ότι η εκκλησία μας δε πρέπει να πρεσβεύει μια αντιπροσωπεία άχρηστου, υλικού πλούτου, αλλά κάτι πολύ παραπάνω.

του Κυριάκου Στεφανίδη

Επιβίωση: μια λέξη δίχως όνειρο, όραμα, προοπτική. Υπάρχουν 2 ειδών άνθρωποι που επιβιώνουν. Οι απελπισμένοι και οι παθητικοί. 

Οι πρώτοι επιβιώνουν γιατί δέχτηκαν αδιαμαρτύρητα να παραιτηθούν από το να ζήσουν και οι άλλοι απλά επιβιώνουν τυχαία.
Οι πρώτοι αποδέχθηκαν την επιβίωση γιατί συμβιβάστηκαν – συνθηκολόγησαν με την πραγματικότητα, οι δεύτεροι έχουν μάθει από μικροί στην παθητικότητα και απλά η ζωή τους κυλάει. 
Οι πρώτοι εγκατέλειψαν τα όνειρά τους και οι δεύτεροι ποτέ δεν είχαν όνειρα. 
Στους πρώτους ο χρόνος κυλά βασανιστικά, ενώ στους δεύτερους απλά ο χρόνος περνά από μπροστά τους. 
Οι πρώτοι φοβούνται το ρίσκο και την απώλεια της ασφάλειας, γίνονται μίζεροι, κλαίγονται για τα πάντα, μιμούνται και συναθροίζονται για να φτιάξουν μια κοινωνία μίζερη. 
Οι δεύτεροι απλά επιβιώνουν φοβισμένοι όπως τα ζώα στο ζωολογικό κήπο, όπως οι κότες στο κοτέτσι. Καταναλωτές που απλά περιμένουν κάποιον να αποφασίσει για την ζωή τους.

Ευημερία: μια λέξη γεμάτη ελπίδα, ομορφιά, ενέργεια, δημιουργία, διεκδίκηση για το θαύμα της ζωής. Ο χρόνος μετριέται με κομμένες ή με βαθιές ανάσες πριν από κάθε συμβάν. Η ζωή είναι ένα μυθιστόρημα, ένα θαύμα.
Όσοι ευημερούν δεν φοβούνται την ζωή, ξέρουν να γητεύουν το χρόνο και να τον μετατρέπουν σε μαγεία. Παθιάζονται, συμπονούν, έχουν χιούμορ και κυρίως στυλ. Αγωνίζονται για τα όνειρά και τους στόχους τους, προσαρμόζονται και ανακάμπτουν. Προσπερνούν το ψέμα, τη προδοσία, την αχαριστία, την υποκρισία, τη κοροϊδία. Ψάχνουν μέσα τους και παλεύουν τις αδυναμίες, την αδράνεια, την οπισθοχώρηση. Τα βρίσκουν με τον εαυτό τους και γι’ αυτό αισθάνονται ευτυχισμένοι.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Κυριάκου Στεφανίδη

Διαβάζω στα τοπικά ιστολόγια τις πολιτιστικές εκδηλώσεις και δράσεις που υποτίθεται «επένδυσε» η σημερινή διοίκηση για να «αναβαθμίσει την ζωή στην πόλη μας στοχεύοντας στην «αγωγή της ψυχής των πολιτών». Ούτε καν στην εποχή των «παχιών αγελάδων» δεν είχαμε τόσες εκδηλώσεις. Προφανώς η διοίκηση καυχιέται για αυτές τις εκδηλώσεις, λόγω της προεκλογικής περιόδου. Όμως και καμία αντίδραση δεν υπήρξε από κανέναν αντίπαλο συνδυασμό. Είμαι σίγουρος ότι λίγο πολύ θα εντάξουν στο προεκλογικό τους πρόγραμμα παρόμοιες εκδηλώσεις.

Αλλά θα ήθελα να ρωτήσω την διοίκηση:

Ποιος πληρώνει για εκδηλώσεις όπως: Μηχανιώτικα Γιορτή Σαρδέλας, Κατευόδιο των ψαράδων, Γιορτή Ψαρά & Αγρότη, Γιορτή Τσίπουρου, αφιερώματα, ανταμώματα, κλπ.
Πότε αξιολογήθηκε η προσφορά αυτών των εκδηλώσεων για το κοινωνικό σύνολο;
Άραγε είχε ποτέ κάποιο θετικό οικονομικό αντίκτυπο για τον τόπο;
Ποιος πληρώνει για την οικονομική στήριξη των πολιτιστικών φορέων του Δήμου και με ποια κριτήρια γίνεται η κατανομή των κονδυλίων;
Ποιες είναι οι επενδύσεις για υποδομές στον πολιτισμό;
Πότε επιτέλους θα υπάρξει στρατηγική για τον πολιτισμό;

Παρ’ όλο που ο πολιτισμός δεν είναι εμπόρευμα ή καταναλωτικό αγαθό, θεωρώ ότι η οικονομική αξιοποίησή του προς όφελος της κοινωνίας είναι όχι μόνο εφικτή, αλλά και επιβεβλημένη σήμερα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα που ιδιωτικοί φορείς που διοικούνται σωστά, επιτελούν σπουδαίο έργο στο Πολιτισμό.
Ο Δήμος μας θα πρέπει να έχει μια σοβαρή στρατηγική, που να στοχεύει στην δημιουργία μια βιομηχανίας πολιτισμού. Θα πρέπει να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη και συντήρηση ποιοτικών υποδομών και να περιοριστεί στην επιλεκτική επιχορήγηση κάποιων πολιτιστικών δράσεων που θα διοργανώνουν κάποιοι ιδιωτικοί πολιτιστικοί φορείς και όχι στην διοργάνωση δικών του εκδηλώσεων. Τα κριτήρια οποιασδήποτε επιχορήγησης θα πρέπει να είναι η προσφορά της εκδήλωσης στο κοινωνικό σύνολο και στην αναβάθμιση της τουριστικής προβολής του δήμου.
Οι πολιτιστικοί φορείς του δήμου μας πρέπει να αναδιοργανωθούν επιχειρηματικά και διοικητικά για να βρουν έξυπνες λύσεις χρηματοδότησης για την προώθηση του πολιτισμού. Λύσεις βασισμένες σε στρατηγική και πλάνο, όπως γίνεται σε άλλες χώρες της Ευρώπης και να βοηθήσουν στην τουριστική προβολή του τόπου, αλλά και να βοηθηθούν από αυτήν. Η επένδυση τους στη ικανότητα έκφρασης, στη δημιουργικότητα και στη καινοτομία μπορεί να έχει θετικό αντίκτυπο στην οικονομία, την απασχόληση, καθώς και στην κοινωνική ένταξη και την ευημερία.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
του Κυριάκου Στεφανίδη
«Η ψήφος είναι πιο δυνατή από τη σφαίρα. Με τη σφαίρα μπορεί να σκοτώσεις τον εχθρό σου. Με την ψήφο μπορεί να σκοτώσεις το μέλλον των παιδιών σου». Αβραάμ Λίνκολν

Σε λίγες μέρες θα κληθούμε να επιλέξουμε τους καλύτερους εκπροσώπους μας για την τοπική αυτοδιοίκηση. Ο κάθε υποψήφιος μας πουλά ελπίδες, αλλά εμείς ψηφίζουμε με τα δικά μας κριτήρια και τις δικές μας προτεραιότητες, που πηγάζουν μέσα από τις εμπειρίες μας, τα βιώματά μας και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη ζωή.

Δυστυχώς ή ευτυχώς η πλειοψηφία των ψηφοφόρων θα καθορίσει το μέλλον του τόπου μας για τα επόμενα 4 χρόνια και ο καθένας από εμάς οφείλει να είναι πολύ αυστηρός κριτής στην επιλογή των δημοσίων προσώπων. Αν θέλουμε να πάμε μπροστά ως κοινωνία, πρέπει να είμαστε απαιτητικοί και να μη δεχόμαστε τίποτα λιγότερο από το άριστο. Δεν πρέπει να επιλέξουμε με χαλαρότητα, γιατί η άγνοια μας και η αφέλεια μας, επιτρέπουν τους δημαγωγούς και τους φελλούς να επιπλέουν - επιβιώνουν. Η αποχή, το λευκό και το άκυρο, μπορεί να εκπέμπουν κάποια μηνύματα απαξίωσης της πολιτικής, αλλά δεν έχουν καμία αξία, όταν θέλουμε να συμβάλλουμε στην βελτίωση της ποιότητας ζωής όλων μας.

Υπάρχουν αξιοκρατικά κριτήρια που θα μας οδηγήσουν να πάρουμε την καλύτερη δυνατή απόφαση για να επιλέξουμε τους καλύτερους και να στείλουμε στο σπίτι τους, όσους αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων; Πιστεύω ΝΑΙ. Σ’ αυτό το άρθρο δεν θα προσπαθήσω να σας υποδείξω τι να ψηφίσετε, αλλά την λογική που, κατά την άποψή μου, συμφέρει στην μικρή κοινωνία μας.

Θεωρώ λοιπόν ότι η ηθική αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα, που οφείλει να έχει ο κάθε υποψήφιος σ’ όλη του την διαδρομή, ώστε να υπηρετήσει τους δημότες και όχι τον εαυτό του. Το όραμα για τον τόπο και ο ορθολογικός τρόπος σκέψης αποτελούν επίσης βασικά κριτήρια. Σημαντικά είναι επίσης αν ο υποψήφιος έχει πάθος για δημιουργία, υπομονή, επιμονή και ευρεία αντίληψη των πραγμάτων, καθώς και αν είναι πετυχημένος επαγγελματικά και έχει τάξη και αισθητική στην προσωπική του ζωή.

Δεν πρέπει να αποτελούν αξιοκρατικά κριτήρια η εξωτερική εμφάνιση, η μόρφωση, ο κομματικός προσανατολισμός των υποψηφίων, η συγγένεια και η φιλία μαζί τους, η αναγνωρισιμότητά τους, κλπ.

Αν τελικά επιλέξουμε τα ικανότερα άτομα, ο επικεφαλής δηλαδή ο δήμαρχος είναι αυτός που θα πρέπει να καθοδηγήσει – συντονίσει την ομάδα, για να επιτευχθούν οι επιθυμητοί στόχοι. Άρα ο δήμαρχος πρέπει να έχει ικανότητες διοίκησης για να είναι αποτελεσματικός.

Ερωτήσεις και απαντήσεις

Ερώτηση: Είναι ηθικό ο υποψήφιος δήμαρχος, στην προσπάθειά του να προσελκύσει υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, να ισχυρίζεται ότι δεν μπόρεσε να παρουσιάσει έργο κατά την διάρκεια της θητείας του, γιατί δεν είχε ικανά στελέχη; Και μάλιστα το ίδιο τροπάριο να το λέει και στις 3 θητείες του;

Απάντηση: Ο πετυχημένος δήμαρχος πρέπει να επιλέξει να έχει δίπλα του ικανούς υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους και από αυτούς που θα εκλεγούν, να πάρει το μέγιστο των δυνατοτήτων τους. Όταν ρίχνει το βάρος της αποτυχίας του στα στελέχη σίγουρα είναι ανήθικο, αλλά δείχνει και ανεπάρκεια διοικητικών ικανοτήτων.

Ερώτηση: Είναι ηθικό ο δήμαρχος να τοποθετεί σε θέση προέδρου επιτροπής - θέση που διαχειρίζεται χρήματα – ένα μη εκλεγμένο στέλεχος, ο οποίος έχει κατηγορηθεί για εξαπάτηση στο παρελθόν;

Απάντηση: Οι προεκλογικές δεσμεύσεις του δημάρχου να βολέψει μετεκλογικά κάποιους, χωρίς τα απαραίτητα αξιοκρατικά κριτήρια δεν είναι ηθικά θεμιτό. Είναι προϊόν συναλλαγής και δεν συμφέρει τους δημότες. Δεν είναι τυχαίο που αυτός ο κύριος ως πρόεδρος έχει αναθέσει απ’ ευθείας πάνω από το 50 % των προμηθειών.

Ερώτηση: Είναι ένδειξη ικανότητας του δήμαρχου να μην έχει υλοποιήσει ούτε το 10 % των προεκλογικών του εξαγγελιών; Είναι ένδειξη ικανότητας άλλοι παρόμοιοι δήμοι να μην έχουν καθόλου ελλείμματα, να είναι πεντακάθαροι, να έχουν δρόμους, να έχουν ανάπτυξη, και εμείς να παίρνουμε δάνειο για τον φωτισμό, και λίγο πριν τις εκλογές να ασφαλτοστρώνουμε άρον - άρον κάποιους δρόμους και να εξαγγέλλουμε μελέτες για έργα;

Απάντηση: Πετυχημένη διοίκηση λέγεται όταν αυτή υλοποιεί με μεθοδικότητα – πρόγραμμα και οργάνωση, οτιδήποτε έχει σχεδιάσει και φυσικά όταν οι δημότες αναγνωρίζουν ότι αυτή η δημοτική αρχή έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν με τις επικρατούσες συνθήκες, συγκριτικά και με άλλους παρόμοιους δήμους.

Ερώτηση: Είναι ορθολογικό ο δήμαρχος να επιλέγει υποψηφίους δημοτικούς συμβούλους, ανθρώπους οι οποίοι δεν μπορούν να διαχειριστούν ούτε καν τα οικονομικά του σπιτιού τους, και έχουν μπει στα υπερχρεωμένα νοικοκυριά με αθέμιτους τρόπους εκθέτοντας ανεπανόρθωτα τους εγγυητές τους;

Απάντηση: Οι γλίτσες στην πολιτική πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν. Αποτυχημένοι άνθρωποι που προσκολλώνται για να γλύψουν ένα «κοκαλάκι», χωρίς να έχουν τις ικανότητες να προσφέρουν στο κοινωνικό σύνολο. Ο σοβαρός και ικανός δήμαρχος, που έχει πρόθεση να κάνει έργο στον τόπο του, ποτέ δεν θα επιλέξει έναν τέτοιο άνθρωπο για σύμβουλό του.

Ερώτηση: Είναι ηθικό υποψήφιος δήμαρχος να έχει επιλέξει υποψήφιο δημοτικό σύμβουλο, άνθρωπο ο οποίος έχει καταδικαστεί για συκοφαντική δυσφήμιση;

Απάντηση: Ένας κατάδικος για συκοφαντία δεν μπορεί ποτέ να γίνει πιστευτός, ότι θα είναι χρήσιμος στο τόπο του και μάλιστα καταστρέφει την οποιαδήποτε καλή εικόνα του υποψήφιου δημάρχου.

Ερώτηση: Πόσες 4ετίες πρέπει να δοκιμαστεί ένας αναποτελεσματικός δήμαρχος, για να αντιληφθούν οι δημότες ότι πρέπει να τον στείλουν στο σπίτι του;

Απάντηση: Η 26η Μαΐου 2019 είναι μια ευκαιρία να επιλέξουμε ανθρώπους που θα ωφελήσουν το τόπο μας και όχι την τσέπη τους. Από εμάς τους ίδιους εξαρτάται το μέλλον μας. Ιδού η Ρόδος λοιπόν . . .


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου