Σε λίγες μέρες συμπληρώνονται σαράντα χρόνια από τις 17 Νοεμβρίου 1973, όταν οι κατασταλτικοί μηχανισμοί της στρατιωτικής δικτατορίας έπνιξαν στο αίμα την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Στο ενδιάμεσο της μεταπολιτευτικής ραστώνης κανείς δεν θα πίστευε πόσο επίκαιρο θα ξαναγινόταν το σύνθημα «ψωμί-παιδεία-ελευθερία».
Η ελευθερία σήμερα θεωρητικά υπάρχει, αλλά στην πράξη αδρανοποιείται μέσα στο πλαίσιο της δημοσιονομικής έκτακτης ανάγκης. Οι πολίτες είναι ελεύθεροι να εκφράζονται και να διαδηλώνουν, αλλά η μνημονιακή εξουσία απλώς δεν τους λαμβάνει υπόψη. Είναι ελεύθεροι να ψηφίζουν, αλλά η ψήφος τους δεν επηρεάζει το περιεχόμενο της ασκούμενης πολιτικής, επειδή η τελευταία έχει προκαθορισθεί από την τριαρχία των δανειστών (π.χ. τον Ιούνιο του 2012 η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος ενέκρινε την υπεσχημένη από τα κόμματα της συγκυβέρνησης «επαναδιαπραγμάτευση» και εισέπραξε το τρίτο και χειρότερο μνημόνιο).
Η παιδεία σήμερα θεωρητικά παρέχεται από το κράτος και μάλιστα χωρίς την απειλητική σκιά του «σπουδαστικού» τμήματος της Ασφάλειας, όπως επί δικτατορίας. Ωστόσο, η ποιότητά της υποβαθμίζεται διαρκώς, με περικοπές δαπανών, απολύσεις (κατ’ ευφημισμό «διαθεσιμότητα») εκπαιδευτικών και διοικητικών υπαλλήλων και με καταστολή των αντιδράσεων μέσω αντισυνταγματικών «πολιτικών επιστρατεύσεων». Το χειρότερο όμως είναι ότι οδηγεί ούτως ή άλλως τους νέους ανθρώπους σε αδιέξοδο, αφού η ανεργία ίπταται σε ιστορικά υψηλά επίπεδα και η κατοχή τίτλων σπουδών δεν βελτιώνει τις προοπτικές εξεύρεσης εργασίας.
Και τέλος το «ψωμί» αρχίζει να σπανίζει, όπως αποδεικνύει η μαζική προσέλευση φτωχών κατοίκων του Λεκανοπεδίου στις δωρεάν διανομές τροφίμων από φτωχούς επίσης αγρότες, που διαμαρτύρονται έτσι για τις εξευτελιστικές τιμές τις οποίες τους προσφέρουν οι μεσάζοντες για τα προϊόντα τους. Η επιστημονικά μετρήσιμη ανισότητα (δείκτης Gini) επιδεινώνεται, το ποσοστό της φτώχειας (αν υπολογισθεί με σταθερό το κατώφλι) έχει ανέλθει από 20,1 % το 2008 στα επίπεδα του 46 % έως 52,6% (!) το 2013 και περισσότεροι από 2.600.000 φορολογούμενοι αδυνατούν να ανταποκριθούν στις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους στην εφορία. Ρεαλιστική επιλογή δεν είναι η υποταγή, αλλά η αντίσταση στη μνημονιακή λαίλαπα.
Αναδημοσίευση από την εφημερίδα Έθνος της 11ης Νοεμβρίου 2013
