Articles by "Brexit"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Brexit. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Ακτιβιστής στις 0


του Alexandre Lemoine, Observateur Continental, Comite Valmy,
Μετάφραση:Μ.Στυλιανού

H Ισπανία απειλεί να αποσυρθεί από τη Συνθήκη για τον Χάρτη Ενέργειας, ενώ η Oλλανδία αναρωτιέται για το νόημα της παρουσίας της στην ΕΕ.

Το αίσθημα αμοιβαίου εκνευρισμού μεταξύ των κρατών μελών της ΕΕ γίνεται όλο και πιο αισθητό. Η βρετανική εφημερίδα Daily Express δημοσίευσε πρόσφατα ένα άρθρο με εύγλωττο τίτλο: «Η ενότητα των Βρυξελλών σε κομμάτια: Η Ισπανία απειλεί να αποσυρθεί από τη συνθήκη εν μέσω αυξανόμενης εξέγερσης στην ΕΕ»

Οι νέες διαφορές περιστρέφονται γύρω από τη Συνθήκη για τον Χάρτη Ενέργειας που υπεγράφη το Δεκέμβριο του 1994. Ο χάρτης αυτός εγκρίθηκε ως πολιτική δήλωση το 1991 και τρία χρόνια αργότερα προστέθηκε σε αυτόν ένα έγγραφο που προβλέπει μια σειρά συγκεκριμένων δεσμεύσεων. Ειδικότερα, την συνεργασία μεταξύ των χωρών της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης στον τομέα της ενέργειας. Η Συνθήκη ζητούσε συγκεκριμένους μηχανισμούς συνεργασίας, ιδίως την προστασία των επενδύσεων στον ενεργειακό τομέα.

Σήμερα, οι χώρες της Δυτικής Ευρώπης, η μία μετά την άλλη, βασίζονται στην ανάπτυξη της πράσινης ενέργειας. Τα έργα στον τομέα αυτό περιλαμβάνουν τη σταδιακή μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα και, ως εκ τούτου, την εγκατάλειψη των υδρογονανθράκων. Τα σχέδια αυτά επηρεάζουν τα συμφέροντα των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης: Πολωνίας Ουγγαρίας Σλοβακίας Τσεχικής Δημοκρατίας και Ρουμανίας. Τα μέλη της ΕΕ δεν διαθέτουν τις υποδομές εναλλακτικής ενέργειας ή τα κονδύλια για την ανάπτυξή της. Η οικονομία τους είναι προσανατολισμένη στην χρήση υδρογονανθράκων: φυσικό αέριο και άνθρακα.

Έτσι, η Ανατολική Ευρώπη έχει οργανώσει μια "σιωπηλή εξέγερση" στην ΕΕ, επικαλούμενη τους όρους της Συνθήκης για τον Χάρτη Ενέργειας και καλώντας τις Βρυξέλλες είτε να επιβραδύνουν τη διέλευση των "πράσινων σιδηροτροχιών" είτε να αποζημιώσουν τα πιθανά θύματα για όλες τις απώλειες,

Εκεί επαναστάτησε η Μαδρίτη καλώντας τους ηγέτες της ΕΕ να αποσυρθούν από την παλαιά ενεργειακή συνθήκη. « Η Ισπανία φιλοδοξεί να συμμορφωθεί πλήρως με τους όρους της Συμφωνίας του Παρισιού για το Κλίμα και, εάν όχι, υπόσχεται να αποσυρθεί από τη Συνθήκη», έγραψε στο Tουίτερ η Τερέζα Ριμπέρα, υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος της Ισπανίας.

Σε συνέντευξη στα Ευρωπαϊκά ΜΜΕ, η υπουργός εξήγησε ότι δεν πιστεύει στην επιτυχία των διαπραγματεύσεων για το ενεργειακό ζήτημα. Η Ισπανία δίνει στις Βρυξέλλες προθεσμία μέχρι το τέλος του έτους για να προβληματιστούν.

Η αντιπαράθεση σχετικά με τις προοπτικές για την ανάπτυξη της πράσινης ενέργειας απέχει πολύ από του να είναι η μόνη σύγκρουση που διχάζει τη Δυτική και Ανατολική Ευρώπη. Η Ισπανία απαίτησε πριν από λίγους μήνες να θεσπιστεί ποσόστωση για την κατανομή των μεταναστών από την Ασία και την Αφρική μεταξύ των διαφόρων χωρών της ΕΕ. Επί του παρόντος, το κύριο βάρος της υποδοχής μεταναστών και προσφύγων βαρύνει την Ιταλία, την Ισπανία, την Ελλάδα και τη Μάλτα. Ταυτόχρονα, οι χώρες της Ανατολικής και Βόρειας Ευρώπης αρνούνται να υποδεχτούν μετανάστες. Σε αυτό το θέμα δεν θα καταστεί δυνατόν να βρεθεί κοινό έδαφος.

Η νέα Ευρώπη κέρδισε πρόσφατα μια νίκη σε μια άλλη μεγάλη σύγκρουση, ιδίως κατά της Ολλανδίας. Στο τέλος του 2020, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τον προϋπολογισμό της ΕΕ για τα επόμενα επτά χρόνια. Αυτό το έγγραφο προβλέπει διάφορα μέτρα για την αντιμετώπιση των συνεπειών της πανδημίας του κορονοϊού. Η Δυτική Ευρώπη απαίτησε να συνδεθεί η κατανομή των κονδυλίων της ΕΕ με την προώθηση των «ευρωπαϊκών αξιών» και ιδίως της προπαγάνδας των σεξουαλικών παρεκκλίσεων. Ωστόσο, η Βαρσοβία και η Βουδαπέστη υποσχέθηκαν να ασκήσουν βέτο στον προϋπολογισμό της ΕΕ εάν δεν αποσυρθεί αυτή η προϋπόθεση. Αυτό επέβαλε την αναζήτηση συμβιβασμού και ο προϋπολογισμός της ΕΕ για την περίοδο 2021-2027 εγκρίθηκε με προσαρμογή στην θέση της Πολωνίας και της Ουγγαρίας.

Αυτός ο συμβιβασμός προκάλεσε κυρίως την οργή της Ολλανδίας γεγονός που ήγειρε το ενδεχόμενο αποχώρησής της από την ΕΕ. Οι ολλανδικές αρχές αποδοκιμάζουν τόσο την άρνηση επιβολής "φιλελεύθερων αξιών" στην Ανατολική Ευρώπη όσο και την οικονομία στα προγράμματα ψηφιοποίησης. Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, τα τελευταία χρόνια το 56% του ολλανδικού λαού υποστηρίζει την ιδέα της αποχώρησης από την ΕΕ. Σημειώθηκε επίσης σημαντική αύξηση της επιρροής των ευρωσκεπτικιστικών δυνάμεων στη Γαλλία, την Ιταλία και άλλες χώρες της ΕΕ. Μετά την έξοδο του Ηνωμένου Βασιλείου, τα μέλη της ΕΕ άρχισαν να τρέπονται σε φυγή.


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

του Finian Cunningham, Strategic Culture,16-12-19
Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού

Ο Μπόρις Τζόνσον δικαιούται να ανοίξει μερικές μποτίλιες σαμπάνιας αφού επανεξελέγη πρωθυπουργός, έχοντας πετύχει με το Συντηρητικό Κόμμα του μια σαρωτική νίκη. Αλλά όταν τελειώσουν οι εορτασμοί, η Βρετανία θα ξυπνήσει με φοβερό πονοκέφαλο – με το αναπόφευκτο γεγονός ότι το μισό από το Ηνωμένο Βασίλειο βρίσκεται τώρα στο αναπόδραστο μονοπάτι της απόσχισης και της ανεξαρτησίας.

Ο Τζόνσον έλαβε μιαν αποφασιστική εντολή -τουλάχιστον από την οπτική του Λονδίνου –να πραγματοποιήσει την έξοδο της Βρετανίας από την ΕΕ. Το κόμμα του διαθέτει τώρα μιαν σημαντική κοινοβουλευτική πλειοψηφία 80 εδρών στην Βουλή, που του εξασφαλίζει την εκπλήρωση της υπόσχεσής του να εφαρμόσει την έξοδο έως την 31 Ιανουαρίου. Ο πραγματικός πλήρης χωρισμός θα πάρει ένα ή δύο χρόνια να ολοκληρωθεί, με τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Λονδίνου και Βρυξελλών για τον καθορισμό των όρων του διαζυγίου. Αλλά τουλάχιστον ο Τζόνσον θα μπορεί να επιχειρηματολογεί ότι ολοκλήρωσε στις21 Ιανουαρίου το τελικό ταξίδι της εξόδου, ταξίδι που άρχισε πριν τρία χρόνια, αφού οι Βρετανοί είχαν ψηφίσει υπέρ της εξόδου στο δημοψήφισμα του 2016.

Κρίσιμο είναι ωστόσο ότι η εντολή στην συντηρητική κυβέρνηση για το Brexit ισχύει μόνο για την Αγγλία και την Ουαλία. Επειδή στις δύο αυτές χώρες ήταν που σημειώθηκε η σημαντική μεταστροφή ψηφοφόρων από το Εργατικό Κόμμα της αντιπολίτευσης στους Συντηρητικούς του Μπόρις Τζόνσον. ΄Ετσι, στην πραγματικότητα, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία του προέρχεται από ψηφοφόρους της Αγγλίας και της Ουαλίας.

Εντελώς αντίθετα, στην Σκωτία και στην Βόρειο Ιρλανδία, τις άλλες δύο περιοχές που απαρτίζουν το Ηνωμένο Βασίλειο, οι ψηφοφόροι το απέρριψαν παταγωδώς και ψήφισαν για κόμματα που ήθελαν να παραμείνουν στην ΕΕ. Το αποτέλεσμα δείχνει συνέπεια με την ετυμηγορία του δημοψηφίσματος του 2016, όταν η Σκωτία και η Βόρεια Ιρλανδία ψήφισαν εναντίον της αποχώρησης από την ΕΕ.

Επιπλέον τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών ενίσχυσαν το αίτημα της ανεξαρτησίας, τόσο στην Σκωτία όσο και στην Βόρειο Ιρλανδία. Οι Σκώτοι εθνικιστές θριάμβευσαν στις εκλογές, ενισχύοντας την ήδη υπάρχουσα πλειοψηφία τους. Τώρα ελέγχουν το 90% όλων των εδρών στην Σκωτία. Η αρχηγός του κόμματος, Νικόλα Στάρτζεν δηλώνει ότι υπάρχει μια αναμφισβήτητη εντολή να προκηρυχτεί ένα δεύτερο δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκωτίας. Στο προηγούμενο δημοψήφισμα του 2014 η ανεξαρτησία απορρίφτηκε. Αλλά οι Σκώτοι εθνικιστές υποστηρίζουν ότι η δημοτικότητά τους διογκώθηκε από το βρετανικό δημοψήφισμα του 2016 για το Brexit.. Γενικά οι Σκώτοι δεν θέλουν να φύγουν από την ΕΕ. Το να μείνουν επομένως σημαίνει απαραίτητα να αποσχισθούν από το Ηνωμένο Βασίλειο και την κεντρική κυβέρνηση του στο Λονδίνο.

Ο Μπόρις Τζόνσον απέρριψε μέχρι τώρα τα αιτήματα για ένα δεύτερο δημοψήφισμα στην Σκωτία. Αλλά η θέση του δεν αντέχει. Με την διόγκωση των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας στην Βουλή της Σκωτίας θα αναγκαστεί να ενδώσει, Οι εθνικιστές ζητούν η διεξαγωγή του δημοψηφίσματος να γίνει μάλιστα του χρόνου.

Στην Βόρειο Ιρλανδία το αποτέλεσμα των εκλογών είναι ίσως ακόμη πιο σημαδιακό. Για πρώτη, πρώτη φορά , τα εθνικιστικά κόμματα απέσπασαν την πλειοψηφία από τα κόμματα των υποστηρικτών της ενότητας στην Βρετανία (British unionists). Η Μαίρη Λου Μακντόναλντ, αρχηγός του Sinn Fein, του μεγαλύτερου εθνικιστικού κόμματος, δηλώνει ότι υπάρχει τώρα μια σαφής εντολή για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος με το ερώτημα της αποχώρησης της Βορείου Ιρλανδίας από το Ηνωμένο Βασίλειο. Με δεδομένο το άλμα της εθνικιστικής πλειοψηφίας στις πρόσφατες εκλογές, αυτό θα μπορούσε αναπόφευκτα να οδηγήσει σε μιαν ενωμένη Ιρλανδία, με την ενοποίηση της Βόρειας Ιρλανδίας με το υφιστάμενο ανεξάρτητο νότιο κράτος, την Ιρλανδική Δημοκρατία.

Οι εθνικιστές της Βόρειας Ιρλανδίας από πολύ παλιά οραματίζονταν την ανεξαρτησία της από την Βρετανία. Η Βόρειος Ιρλανδία δημιουργήθηκε το 1921 από μια παράτολμη επιχείρηση εκλογικής νοθείας από την βρετανική κυβέρνηση, με αναδασμό εκλογικών περιφερειών, όταν διχοτόμησε την νήσο σε ένα ανεξάρτητο κράτος στον Νότο (που έγινε η Δημοκρατία της Ιρλανδίας) και ένα μικρό κρατίδιο στον Βορρά, (που έγινε η Βόρειος Ιρλανδία) και παρέμεινε στην βρετανική επικράτεια. Η αυθαίρετη, ιμπεριαλιστική διχοτόμηση της Ιρλανδίας έγινε για να εξασφαλίσει στις βρετανικές αρχές στο Λονδίνο την εξουσία να κυβερνούν σε ένα τμήμα της χώρας όπου οι Βρετανόφιλοι «Ενωτικοί»* αποτελούσαν πλειοψηφία έναντι των Ιρλανδών εθνικιστών. ΄Ηταν χαρακτηριστικό δείγμα (και πρότυπο) του κυνισμού του βρετανικού κατεστημένου.

Η παρούσα πολιτική δομή του Ηνωμένου Βασιλείου της Αγγλίας, Ουαλίας, Σκωτίας και Βορείου Ιρλανδίας είναι ηλικίας 100 χρόνων. (Προηγουμένως το Η.Β. περιλάμβανε ολόκληρη την Ιρλανδία, αλλά το Λονδίνο υποχρεώθηκε να εκχωρήσει μερική ανεξαρτησία κατόπιν ένοπλης εξέγερσης.)

Σε κάθε περίπτωση, έναν αιώνα μετά την ίδρυση της Βορείου Ιρλανδίας οι φυσιολογικές δημογραφικές αλλαγές του πληθυσμού της δημιούργησαν τώρα μια πλειοψηφία εθνικιστών. Το αποτέλεσμα των εκλογών της 12ης Δεκεμβρίου αποτελεί αναντίρρητα ένα γεγονός τεράστιας ιστορικής σημασίας. Για πρώτη φορά η εθνικιστική εντολή νίκησε την βρετανόφιλη ψήφο.* Ο ιστορικός βιασμός του εθνικού δικαιώματος των Ιρλανδών σε ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση ανατράπηκε με την εκλογική κάλπη.

Η συνθήκη ειρήνευσης στην Βόρειο Ιρλανδία, που έγινε γνωστή ως τη Μεγάλης Παρασκευής, η Οποία υπογράφτηκε το 1998 για να τερματίσει μιαν τριαντάχρονη ένοπλη σύγκρουση κατοχυρώνει την «Αρχή της Συναίνεσης». Η βρετανική κυβέρνηση έχει αποδεχθεί συμβατική δέσμευση να συμμορφώνεται στην εκλογικήν εντολή πλειοψηφίας στην Βόρειο Ιρλανδία που διεκδικεί την ΄Ενωση της Ιρλανδίας…

Η ώρα για την σήμανση ενός δημοψηφίσματος για την έξοδο της Βορείου Ιρλανδίας από την βρετανική επικράτεια έχει σημάνει. Και τα εθνικιστικά κόμματα ζητούν απερίφραστα την έναρξη εφαρμογής της νομοθετικής διαδικασίας για την πραγματοποίηση του χωρισμού.

Ο Τζόναθαν Πάουελ, ένας δοκιμασμένος Βρετανός διπλωμάτης που επόπτευσε των διαπραγματεύσεων για την Συμφωνία της Μεγάλης Παρασκευής, δεν είναι ο άνθρωπος της υπερβολής. Αλλά σε μια συνέντευξη στο βρετανικό LBC Radio, στις 14 Δεκεμβρίου, δήλωσε πως περιμένει να δει την «κατάρρευση του Ηνωμένου Βασιλείου» μέσα στην προσεχή δεκαετία, αν όχι νωρίτερα. Και αναφερόταν ειδικά στο εκλογικά αποτελέσματα στην Σκωτία και στην Βόρειο Ιρλανδία.

Η προφανής νίκη του Μπόρις Τζόνσον στις βρετανικές εκλογές είναι ένα δίκοπο ξίφος. Μπορεί να ισχυρίζεται ότι έχει εντολή να κόψει τα δεσμά με την Ευρωπαϊκή ΄Ενωση. Αλλά τα αποτελέσματα σημαίνουν επίσης ότι η Σκωτία και η Βόρειος Ιρλανδία δικαιοδοτούνται να κόψουν τώρα τους δεσμούς με την υπόλοιπη Βρετανία. Η αποχώρηση αυτών των δύο κρατών, που θα αφήσει πίσω την Αγγλία και την Ουαλία, αναγγέλλει το τέλος του λεγόμενου Ηνωμένου Βασιλείου.

Η εκλογική επιτυχία του Τζόνσον δεν «ελευθερώνει μεγάλες δυνατότητες». Μάλλον θέτει σε κίνηση μιαν υπαρξιακή συνταγματική κρίση για το βρετανικό κατεστημένο.

*Σημ. Μτφρ: Παραλείπει ο Κάνιγκαμ να σημειώσει την σημαντική λεπτομέρεια ότι ο διχασμός της Ιρλανδίας το 1921 από την «Δόλια Αλβιόνα» έγινε (όπως αργότερα στην Ινδία και στην Κύπρο) βάσει των εκρηκτικής δυνατότητας θρησκευτικών διαφορών : Ο πληθυσμός της Νοτίου Ιρλανδίας είναι αμιγώς καθολικός, ενώ στο βόρειο τμήμα οι ( με έντεχνα φανατισμένη αντίθεση) «British Unionists”, ήσαν πλειοψηφικά διαμαρτυρόμενοι, ομόθρησκοι των Άγγλων.


Ο Φίνιαν Κάνιγκαμ είναι βραβευμένος Ιρλανδός δημοσιογράφος, με μακρά θητεία σε επιτελικές θέσεις σε βρετανικές και ιρλανδικές εφημερίδες μεγάλου άλλοτε διεθνούς κύρους, όπως Irish Times, Irish Independent, Britain's Independent και Mirror, μεταξύ άλλων. Τώρα εργάζεται ως ελεύθερος σχολιαστής (columnist), συνεργάτης σειράς εγκύρων διεθνών οργάνων ελεύθερης ενημέρωσης.

Η προσφορά του τιμήθηκε φέτος με το βραβείο Serena Shim για «ασυμβίβαστη ακεραιότητα στην δημοσιογραφία».


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0

ΤΟΥ PATRICK COCKBURN • Unz Review,DECEMBER 6, 2019 •

[Αυθεντικός εκπρόσωπος και λειτουργός της παλαιάς και έντιμης αγγλο-σαξονικής δημοσιογραφίας, επί πολλά χρόνια ανταποκριτής της Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς και της Ιντεπέντετ στην Μέση Ανατολή, συγγραφέας πέντε βιβλίων για την περιοχή, που τον αναδεικνύουν υπερασπιστή της αλήθειας και του δικαίου των λαών που δοκιμάζονται από τις ατέρμονες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, ο Πάτρικ Κόκμπωρν, βαθύς μελετητής της γεωπολιτικής πραγματικότητας, εκπέμπει με το παρόν άρθρο του πολύτιμα -πλην καθυστερημένα δυστυχώς- μηνύματα και σε πηδαλιούχους του ελλαδικού σκάφους, απελπιστικά πλέον δέσμιους, με τις παραισθησιογόνες συμμαχικές αυταπάτες τους, στην προδιαγεγραμμένη πορεία του μοιραίου εθνικού ναυαγίου.]

Μετάφραση/Εισαγωγή : Μιχαήλ Στυλιανού

Οι μέλλοντες ιστορικοί μπορεί να επιλέξουν το 2019 ως τον αποφασιστικό χρόνο στην παρακμή των ΗΠΑ και της Βρετανίας ως παγκόσμιων δυνάμεων. Φυσικά η Βρετανία άρχισε σε πολύ χαμηλότερο σκαλοπάτι της ιεραρχίας από τις ΗΠΑ, αλλά η κατεύθυνση της πορείας και για τις δύο είναι η ίδια.

Αυτή η γεωπολιτική ανατροπή έρχεται ακριβώς έναν αιώνα μετά την Συνθήκη των Βερσαλλιών, το1919, όταν οι ΗΠΑ και η Βρετανία βρίσκονταν στο αποκορύφωμα της δύναμης τους να καθορίζουν την μοίρα των εθνών, μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Αυτές, με αυτοπεποίθηση, επαναχάραξαν τον χάρτη της Ανατολικής Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και με ελάχιστη έγνοια για τις συνέπειες στους άλλους.

Όπως στις περισσότερες πολιτικές συμπτύξεις, η σημερινή των ΗΠΑ και της Βρετανίας μασκαρεύεται με πατριωτικούς κομπασμούς όπως «κάνουμε την Αμερική και πάλι Μεγάλη» η, με την έξοδο από την Ε.Ε. «Προς την Παγκόσμια Βρετανία».

Στην περίπτωση των ΗΠΑ, η υποχώρησή τους από την ηγεμονία έγινε κατάδηλη φέτος όταν το Ιράν πραγματοποίησε τον Σεπτέμβριο μιαν συντριπτική επίθεση με ιπτάμενα ρομπότ και πυραύλους στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της Σαουδικής Αραβίας. Μολονότι επρόκειτο για μιαν απροκάλυπτη επίθεση εναντίον ενός σημαντικού συμμάχου των ΗΠΑ, ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αποφάσισε ότι δεν συνέφερε την Αμερική να προχωρήσει σε αντίποινα. Μπορεί να επιβάλλει το μέγιστο των οικονομικών κυρώσεων στο Ιράν, αλλά κατέστησε σαφές ότι δεν πρόκειται να εμπλακεί σε πόλεμο εναντίον του.

Τον Οκτώβριο, ήταν η σειρά των Κούρδων της Συρίας να γίνουν τα επόμενα θύματα της νέας αμερικανικής ρεάλ-πολιτίκ, όταν ο Τραμπ έδωσε το πράσινο φως για την τουρκική εισβολή στην Βόρειο Συρία. Παρά το γεγονός ότι πολέμησαν ηρωικά και έχασαν 10.000 νεκρούς στο πεδίο της μάχης, ως σύμμαχοι των Αμερικανών, εναντίον των τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους», οι Κούρδοι έπεσαν θύματα της προβλεπόμενης άμεσης εθνοκάθαρσης από τους Τούρκους.

Η τύχη των Σαουδαράβων και των Κούρδων μετέφερε ένα μήνυμα για τις μελλοντικές αμερικανικές ενέργειες στον κόσμο, που αγνοήθηκε από τα ΜΜΕ που λιθοβολούν τον Τραμπ. Καταγγέλλοντας την εξωτερική πολιτική του Τραμπ ως παράφρονα και ιδιοτελή, οι καθεστωτικοί κατήγοροί του σπάνια αντιλαμβάνονται ότι, με τον άγαρμπο τρόπο τους, οι κινήσεις του Προέδρου πραγματικά αντανακλούν μιαν αλλαγμένη παγκόσμια τάξη, στην οποία οι ΗΠΑ έχουν χάσει την παλιά τους κυριαρχική θέση. Μπορεί να είναι βάναυσες, χαοτικές, ακόμη και δόλιες οι εξωτερικές πολιτικές επιχειρήσεις του Τραμπ, αλλά συχνά έχουν ένα πυρήνα ρεαλισμού, είτε είναι σε σχέση με την Νότιο Κορέα, την Σαουδική Αραβία, την Συρία ή την Ουκρανία.

Οι λεγόμενοι «εχέφρονες» ( “grown-ups”), συνήθως στρατιωτικοί ή διπλωματικοί γραφειοκράτες της Ουάσιγκτον, που περιφρουρούν τα φέουδά τους και απεχθάνονται τον Τραμπ, προτείνουν συχνά εναλλακτικές λύσεις στην Μέση Ανατολή ή στην Ουκρανία που συνεπάγονται υψηλό κίνδυνο πυροδότησης πολέμων που ο Τραμπ δεν θέλει, η που οι ΗΠΑ δεν μπορούν εύκολα να κερδίσουν.

Κανένας από τους ηγέτες του ΝΑΤΟ, που συγκεντρώθηκαν προ ημερών στο ξενοδοχείο τους στο Watford της Αγγλίας, φάνηκε να αποστήθισε τα διδάγματα των αμερικανικών στρατιωτικών αποτυχιών στην Μέση Ανατολή από τότε που ο Μπιλ Κλίντον επενέβη τόσο καταστροφικά στην Σομαλία το 1993 – σε έναν πόλεμο που συνεχίζεται ακόμη. Ο Τραμπ ωστόσο, μπορεί να μην ξέρει πολλά για την μισή ντουζίνα πολέμους που μαίνονται τώρα στην Μέση Ανατολή και στην Βόρειο Αφρική, βλέπει όμως ότι αυτοί οι πόλεμοι είναι «θαλασσώματα» και «χωρίς τελειωμό» και ότι η Αμερική καλά θα έκανε να είχε μείνει μακριά.

Είναι σημαντικό ότι και ο Μπάρακ Ομπάμα είχε επίσης αναγνωρίσει την άμπωτη της αμερικανικής παγκόσμιας ηγεμονίας και προσπάθησε να ανακόψει –όχι πάντα με επιτυχία- τον ενθουσιασμό για στρατιωτική δράση εντός και εκτός της κυβέρνησής του στην Ουάσιγκτον. Ερχόμενοι από διαφορετικούς δρόμους, τόσο ο Ομπάμα όσο και ο Τραμπ αντιλήφθηκαν ότι η εποχή όπου οι ΗΠΑ ήσαν η μοναδική υπερδύναμη και μπορούσε να επιβάλει σίγουρα την θέλησή της έχει πλέον τελειώσει.

Ο Τραμπ θα μπορούσε εύκολα να πάει σε πόλεμο με το Ιράν, μετά από μια σειρά επιθέσεων του Ιράν στον Περσικό Κόλπο στην διάρκεια του καλοκαιριού, που κορυφώθηκαν με την επίθεση με αεροπλάνα-ρομπότ και πυραύλους κατά της Σαουδικής βιομηχανίας πετρελαίου. Πολύ λογικά αποφάσισε να μη ανταποδώσει το πλήγμα, δείχνοντας τα νέα όρια της προθυμίας και ικανότητας της Αμερικής να υπερασπισθεί τους συμμάχους της.

Οι ΗΠΑ έχασαν ισχύ, αλλά πάντως έχουν να χάσουν πολύ περισσότερη από την Βρετανία, η οποία υπέστη μια πολύ πιο απότομη πτώση της δυνητικής διεθνούς επιρροής της το 2019. Αυτό σχετίζεται απόλυτα με την τελική επιβεβαίωση της επερχόμενης εξόδου της από την Ε.Ε. Επιστεύετο ότι λόγω της χρονικής διάρκειας και της πολύπλοκης διαδικασίας της μεταβατικής περιόδου, η Βρετανία θα έμενε ακόμη στην ΕΕ για κάμποσο καιρό. Aλλά η επίσημη πράξη της αποχώρησης από την ΕΕ θα έχει έναν τεράστιο αντίκτυπο και αμέσως θα περιορίσει την επιρροή της Βρετανίας στον κόσμο.

Και αυτό εν μέρει επειδή ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει το Brexit ως μιαν αυτοκαταστροφική τρέλα, δοθέντος ότι το 45% των βρετανικών εξαγωγών επήγαν το 2018 στις χώρες της ΕΕ, έναντι του 18% που εξάχθηκε στις ΗΠΑ. Ξαφνικά η χώρα θα βρεθεί χωρίς συμμάχους για πρώτη φορά σε περισσότερα από 200 χρόνια. Οι ιστορικοί λένε ότι η τελευταία τέτοια περίπτωση ήταν σε κάποια πολύ δύσκολη στιγμή κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους.

Οι υποστηρικτές του Brexit, που ενθουσιάζονται με το όραμα της «Παγκόσμιας Βρετανίας» εθελοτυφλούν στην πραγματική ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Βρετανίας και ΕΕ, όπως αποκαλύπτεται από την συμφωνία αποχώρησης. Θα πρέπει να ήταν φανερό ότι οι Βρετανοί διαπραγματευτές δεν μπόρεσαν να πετύχουν τους όρους που επεδίωκαν επειδή οι διαπραγματευτές των Βρυξελλών κρατούσαν όλα τα δυνατά χαρτιά.

Τίποτα από αυτά δεν πρόκειται να αλλάξει: Υπάρχει κάτι γελοίο στην θριαμβολογία του Μπόρις Τζόνσον ότι ξανάνοιξε την συμφωνία αποχώρησης, όταν το κατόρθωσε μόνο όταν δέχτηκε την αρχική πρόταση της ΕΕ για τελωνειακά σύνορα μεταξύ Βορείου Ιρλανδίας και της Βρετανίας.

Η Βρετανία θα λασπώσει σε μια κρίση Brexit του ενός ή του άλλου είδους για το ορατό μέλλον, προσπαθώντας να δημιουργήσει μια νέα σχέση με την ΕΕ και τις ΗΠΑ, που και οι δύο είναι ισχυρότερες και ικανότερες από αυτήν να επιβάλουν την θέλησή τους.

Οι εκλογές είναι το σημείο της μη επιστροφής για την Βρετανία στην παρούσα φάση της παρακμής της. Θα μπορούσε να σωθεί από μιαν εθελούσια και αυτοκαταστροφική απομόνωση με μιαν ισχυρότερη συμμαχία με την Αμερική του Τραμπ; Οποιοσδήποτε προσβλέπει σε μιαν αμερικανική διάσωση θα πρέπει να καταλάβει ότι, για λόγους διαφορετικούς από της Βρετανίας, οι ΗΠΑ βρίσκονται επίσης σε παρακμή. Και θυμηθείτε τι μόλις έγινε με τους Σαουδάραβες και τους Κούρδους της Συρίας.



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Continue reading

Ακτιβιστής στις 0
Ρωγμές στο Κατεστημένο των ΜΜΕ

Του Μιχαήλ Στυλιανού

Σταθερή αναρρίχηση των δεικτών υπεροχής του Brexit στις προτιμήσεις των Βρετανών με την προσέγγιση της -ίσως καταλυτικής για την ΕΕ- ημερομηνίας του δημοψηφίσματος, επιτείνει την αγωνία ευρωκρατών, προστατών, εταίρων και συμμάχων .

Δημοσκοπήσεις εταιρειών παρουσίαζαν την Δευτέρα υπεροχή του ποσοστού υπέρ της εξόδου κατά 7 μονάδες, 46-39 -με την εξαίρεση των Φαϊνάνσιαλ Τάϊμς, οργάνου του Σίτυ, που μάχεται υπέρ της παραμονής στην ΕΕ, να εμφανίζει υπεροχή του Brexit μόνο κατά δύο μονάδες.

Αλλά και οι «Μπούκις», τα γραφεία στοιχημάτων, στα οποία οι οπαδοί της παραμονής στην ΕΕ αναζητούσαν παρηγορία, ως «περισσότερο αξιόπιστα» ως προς τις προσδοκίες του κοινού, παρουσίαζαν ανησυχητική άνοδο του Brexit στο 43%.

Τον πανικό ιδιαίτερα επιτείνει η αυτομόληση, το Σαββατοκύριακο, εφημερίδων του κατεστημένου στο στρατόπεδο των Εξόδου από την ΕΕ.

Την Κυριακή η «Τelegraph», παραδοσιακή ναυαρχίδα του Συντηρητικού Κόμματος, δημοσίευσε άρθρο- καταπέλτη του γνωστού μας έγκυρου οικονομικού σχολιαστή της ΄Αμπροουζ ΄Ηβανς Πρίτσαρντ, που ανακοινώνει πως θα ψηφίσει υπέρ της εξόδου της Βρετανίας από την ΕΕ

H επιχείρηση τρομοκράτησης των ψηφοφόρων σε εσωτερικό και συμμαχικό επίπεδο προσλαμβάνει τα χαρακτηριστικά υστερίας, με συγκλίνουσες προφητείες για καταστροφή του Σίτυ, κατάρρευση της στερλίνας και συνοδεύοντα χαρακτηριστικά Αρμαγεδδώνα. Στην εκστρατεία του ΒΒC και αμερικανικών ΜΜΕ, μπήκε σήμερα και η Ντώϋτσε Βέλλε, με 45λεπτο πρόγραμμα, που θα συνεχίζεται, ενώ γαλλικά κανάλια ακολουθούν σε απόσταση σεμνότητας.

.Ακόμη ενδεικτικότερο του λαϊκού ρεύματος, η μεγαλύτερης κυκλοφορίας βρετανική εφημερίδα “Sun”, ιδιοκτησίας του διεθνούς Βαρώνου του Τύπου και συχνού θαμώνα της λέσχης Μπίλντερμπεργκ, Μέρντοχ τοποθετήθηκε μαχητικά τη Δευτέρα υπέρ του Brexit, με άρθρο της που καλεί του πολίτες να ψηφίσουν υπέρ της εξόδου.

Η Sun, καλώντας τους Βρετανούς πολίτες να ψηφίσουν ΕΞΟΔΟ από την ΕΕ, επειδή «πρέπει να απελευθερωθούμε από τις δικτατορικές Βρυξέλλες».

Λόγω της πανευρωπαϊκής ισχύος των παρατασσόμενων επιχειρημάτων, οδυνηρότατα επιβεβαιωμένων από την ελληνικήν εμπειρία, το άρθρο της Sun επιβάλλεται να μεταφερθεί παρ’ ημίν, λόγω της υψηλής διδακτικής-σωφρονιστικής αξίας του για βαρήκοους και βαρύνοες ευρωμανείς πολίτες αυτής της χώρας.

Ιδού τι γράφει:

« Καλούμε τους αναγνώστες μας να πιστέψουν στην πατρίδα τους και να ψηφίσουν υπέρ της αποχώρησης από την ΕΕ στις 23 Ιουνίου.

Αυτή είναι η τελευταία ευκαιρία να απαγκιστρωθούμε από την αντιδημοκρατική μηχανή των Βρυξελλών και είναι καιρός να δράξουμε αυτή την ευκαιρία.

Ετοιμαζόμαστε να πάρουμε την μεγαλύτερη πολιτική απόφαση της ζωής μας. Η Sun συνιστά σε όλους να ψηφίσουν Φεύγουμε. Πρέπει να κόψουμε τα δεσμά μας από τις δικτατορικές Βρυξέλλες.

Την προσεχή Πέμπτη, στην κάλπη, μπορούμε να διορθώσουμε αυτό το τεράστιο και ιστορικό σφάλμα.

Είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Επειδή, μην αμφιβάλλετε, το μέλλον μας προβάλλει πολύ σκοτεινότερο εάν μείνουμε μέσα.

΄Εξω από την ΕΕ μπορούμε να γίνουμε ευπορώτεροι, ασφαλέστεροι και επιτέλους ελεύθεροι να σφυρηλατήσουμε το μέλλον μας, όπως κάνουν πολλές άλλες μεγάλες δημοκρατίες και όπως πρώτοι εμείς κάναμε πριν αιώνες.

Εάν μείνουμε, η χώρα μας θα καταπνιγεί σε σύντομο χρόνο από αυτό το αδυσώπητα επεκτεινόμενο γερμανοκρατούμενο ομοσπονδιακό κράτος.

Παρά τις ανόητες διαβεβαιώσεις του Κάμερον, οι εξουσίες και οι αξίες μας ΘΑ διαβρωθούν περισσότερο. Η παραμονή θα είναι χειροτέρευση του μεταναστευτικού, της ανεργίας, των αποδοχών, του τρόπου ζωής μας.

Η Ελλάδα έχει χρεωκοπήσει.

Η Ιταλία κινδυνεύει να πάθει τα ίδια, με ακόμη χειρότερες συνέπειες.

Στην Ισπανία, το 45% των κάτω των 25 ετών είναι άνεργοι.

Και πολυάριθμες άλλες, ακόμη φτωχότερες και χειρότερα κυβερνώμενες χώρες, εντάσσονται τώρα στην ΕΕ.

Το να μείνουμε σημαίνει αδυναμία να μειώσουμε την μαζική είσοδο μεταναστών, που κρατεί τα ημερομίσθια χαμηλά και προσθέτει καταστροφική επιβάρυνση στα σχολεία μας, στα νοσοκομεία, στους δρόμους και στη διαθέσιμη στέγη.

Από κάθε άποψη είναι μεγαλύτερος κίνδυνος.

Το στρατόπεδο της εκστρατείας «Να Μείνουμε», αποτελείται από το Μεγάλο Κεφάλαιο, τους αλαζόνες ευρωμανείς και τις ξένες τράπεζες, που κινητοποιήθηκαν να μας τρομοκρατήσουν για τη ζωή εκτός ΕΕ.

Η στρατηγική τους, «σχέδιο τρόμου», προαναγγέλλει μαζική ανεργία, αυξανόμενα επιτόκια και πληθωρισμό, ανατίμηση στέγης, ακόμη και πόλεμο.

Το υπουργείο Οικονομικών, η Τράπεζα της Αγγλίας, το ΔΝΤ και ξένοι ηγέτες κινητοποιήθηκαν από τον πρωθυπουργό για να συμβάλουν στις σκοτεινές προφητείες.

Ανοησίες! Πριν χρόνια, οι ίδιοι πολιτικοί και οικονομολόγοι, εξέδιδαν προειδοποιήσεις Αποκάλυψης για την τύχη μας, εάν δεν εντασσόμαστε στο Ευρώ.

Ευχαριστίες στο Θεό, που το σταματήσαμε. Ο βρόχος του ενιαίου νομίσματος έχει έκτοτε ερειπώσει τα φτωχότερα έθνη και έχει πετάξει εκατομμύρια ανθρώπων στην ανεργία.

Μας λένε πως δεν μπορούμε να είμαστε σε ενιαία αγορά, χωρίς να δεχόμαστε όλους τους κανόνες, με την ελεύθερη μετακίνηση ανθρώπων.

Αφού είναι έτσι, ας φύγουμε, χρησιμοποιώντας την επιρροή μας, ως της 5ης μεγαλύτερης οικονομίας, για να συνάψουμε μεγάλες εμπορικές συμφωνίες με τα υπόλοιπα 85% του κόσμου.

Και ας διαλέξουμε τους καλύτερους μετανάστες από όλο τον κόσμο.

Εάν μείνουμε στην ΕΕ, όπως θέλει ο Κάμερον, θα παραιτηθούμε από κάθε δυνατότητα να ελέγξουμε τον πληθυσμό μας. Και αυτό ο Κάμερον το ομολογεί.

Ψηφίστε «Φεύγουμε», και θα επαναδιακηρύξουμε την εθνική μας κυριαρχία – υιοθετώντας το μέλλον ενός αξιοζήλευτου, ισχυρού έθνους.

Θα αποκαταστήσουμε την βασική αρχή, ότι κυβερνώμεθα από πολιτικούς που εκλέγουμε και εκδιώκουμε κάθε πενταετία, όχι από ξένους γραφειοκράτες.

Η εφημερίδα μας αγωνίσθηκε με επιμονή εναντίον του συνεχώς διογκούμενου υπερκράτους. Αλλά η ΕΕ δεν μπορεί να αλλάξει.

Οι υποστηρικτές της Παραμονής διεξήγαγαν μιαν εκστρατεία απάτης. ΄Ηταν βρώμικη, κυνική, με προσωπικές προσβολές, κατώτερη της εθνικής αξιοπρέπειας..

Η χώρα μας είχε μιαν ένδοξη ιστορία.

Αυτή είναι η ευκαιρία μας να κάνουμε τη Βρετανία ακόμη μεγαλύτερη, να ξαναστήσουμε τη δημοκρατία μας, να διατηρήσουμε τις αξίες και τον πολιτισμό για τον οποίο περηφανευόμαστε.

Η ΨΗΦΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΦΕΥΓΙΟ ΕΙΝΑΙ ΨΗΦΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΒΡΕΤΑΝΙΑ».

Θα βρουν άραγε, από τον Sun της σκοτεινής Θούλης, το φως τους και της φωτεινής Ελλάδος οι αμετανόητα ( ή αργυρώνητα;) τυφλοί;
Continue reading
Εγγραφή σε: Αναρτήσεις (Atom)