Νίκος Σταματίνης
Λένε ότι το χασμουρητό είναι μεταδοτικό. Κάποιοι ειδικοί μάλιστα το βλέπουν και ως ένα δείγμα ενσυναίσθησης. Αν μεταδίδεται σε εσένα το χασμουρητό του απέναντι, μάλλον σημαίνει ότι υπάρχει μία σύνδεση μεταξύ σας, ένα νοιάξιμο του ενός προς τον άλλο. Ας πάρουμε ως δεδομένο αυτό και ας αναρωτηθούμε.Τελικά πόσοι χασμουρήθηκαν αφού είδαν το χασμουρητό της Μαρίνας Σάττι;
Ειδικά από τη στιγμή που ήρθε στο τέλος ενός τριημέρου εθνικής έξαρσης. Την Τρίτη ο Παναθηναϊκός πέρασε στο Final-Four. Την Τετάρτη πέρασε και ο Ολυμπιακός. Την Πέμπτη ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έκλεινε εισιτήριο για τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του και η ίδια η Μαρίνα Σάττι έμπαινε με δάφνες για top-5 στον τελικό της Eurovision.
Και ενώ βρισκόμασταν στο απόγειο της δόξας μας ψάχνοντας πότε είναι οι επόμενοι διαθέσιμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για να τους διοργανώσουμε και αυτούς, η Μαρίνα Σάττι ήρθε και χασμουρήθηκε την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ. Πάνω που ήμασταν μία γροθιά, ήρθαμε πάλι και διασπαστήκαμε.
Λίγο να ξέρεις από εθνικά μεγαλεία, ξέρεις ότι δεν ανέχονται κανένα χασμουρητό και καμία απολύτως πολιτική θέση. Πετάς εκεί δύο-τρεις λέξεις για το πόσο όμορφα περνάς στην Eurovision, παίρνεις και ένα κομμάτι για το πώς η μουσική ενώνει, στέκεσαι προσοχή όταν μιλάει η εκπρόσωπος του Ισραήλ και πας σπίτι σου ήρεμος που τη Δευτέρα δεν θα έχεις εξαγριώσει τον Λιάγκα.
Από τη στιγμή βέβαια που χασμουρήθηκες και μετά έβαλες και τα καρπούζια σου στο κανάλι σου στο Instagram, ήξερες ότι θα έβαζες και πολύ κόσμο απέναντί σου. Ίσως να μην περίμενες ότι δίπλα σε αυτούς που ήξερες εξαρχής ότι θα εξοργίσεις, θα φύτρωναν και άλλοι, από τη δική σου πλευρά, που θα έβρισκαν την πράξη σου λίγη.
Εμείς μεγαλώσαμε με Μακρόνησο και Μίκη Θεοδωράκη, θα σου πουν, τι να μας πει ένα χασμουρητό και μερικά emoji με καρπούζια; Δεν ξέρω πότε η αριστερά θα ξεπεράσει την πολύ στενή έννοια της πολιτικής που έχει στο μυαλό της.
Αυτό όμως είναι μία κουβέντα που μας κυνηγάει ήδη πολύ καιρό και θα μας κυνηγάει ακόμα περισσότερο όσο ταυτόχρονα θα μας προσπερνάει το τρένο της πραγματικότητας που λέει ότι τα πολιτικά σύμβολα γεννιούνται και πεθαίνουν για να τα αντικαταστήσουν άλλα και πως, με την κατάλληλη πλαισίωση, ένα χασμουρητό μπορεί να γίνει πράγματι πολιτική πράξη.
Κάπου εκεί, κρεμασμένη κάπως από όλους, εκείνη αποφάσισε να υπαναχωρήσει. Με 2-3 δηλώσεις που έκανε, προσπάθησε να κάνει damage control επανεπινοώντας κάπως το χασμουρητό της. Όπως μου έλεγε ο δάσκαλος οδήγησης βέβαια, το χειρότερο που έχεις να κάνεις όταν περνάς μία διάβαση είναι να σταματήσεις και να κάνεις βήματα προς τα πίσω.
Αυτή η μάλλον αλλοπρόσαλλη πολιτική της παρέμβαση συνοδεύτηκε και από την 11η θέση την οποία πανηγύρισαν με τρομερή χαρά και αγκαλιασμένοι ακροδεξιοί και ορθολογισταί στα εναπομείναντα μπουμερ-social media. Εδώ εκπροσωπείς μια χώρα, σου λέει, δεν θα κάνεις πολιτική εκ μέρους μας. Δεν έχουμε καταπιεί τη γλώσσα μας εμείς για όσα συμβαίνουν, για να τα γκρεμίσεις όλα με ένα χασμουρητό.
Βέβαια το damage control πήγε στράφι. Δεν μπορείς να μεταπείσεις κάποιον που έχει ανέβει ήδη στα κάγκελα. Για κάποιον λόγο, η μπάλα πήρε και τον Ζερόμ Καλούτα και τον Θανάση Αλευρά που παρουσίασαν τον διαγωνισμό.
Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει από που γεννιέται η οργή εις βάρος τους. «Μας τρώνε τα λεφτά» ήταν το main point για μία δουλειά που τελικά γίνεται αμισθί. Πόσα πράγματα πρέπει να έχουν πάει στραβά στη ζωή σου για να είσαι τρεις ημέρες έξαλλος με τον Ζερόμ Καλούτα; Πόσο άδεια μπορεί να είναι η σκαλέτα της εκπομπή σου, όταν αφιερώνεις ένα τέταρτο την ημέρα για να ρητορεύσεις εναντιόν του;
Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μία καλλιτέχνιδα η οποία μοιάζει να τρώει cancel για ένα χασμουρητό και μία επανεπιβεβαίωση του γεγονότος ότι αυτή η χώρα ανήκει σε αυτούς που στέκονται προσοχή όταν μιλάνε οι ισχυροί.
Όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες. Το βασικό είναι αλλού. Θα το καταλάβουμε όταν απαιτήσουμε από τους ανθρώπους που έχουν μία πρόσβαση σε μεγάλα κοινά να μιλήσουν πολιτικά, να βγάλουν τους υπόλοιπους από τον εθνικό λήθαργο, να ταρακουνήσουν λίγο το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, την ώρα που αφήσαμε πλήρως ακάλυπτη τη Σάττι.
Αυτή που ήρθε και τάραξε όσα είχαμε τακτοποιημένα στο μυαλό μας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Ειδικά από τη στιγμή που ήρθε στο τέλος ενός τριημέρου εθνικής έξαρσης. Την Τρίτη ο Παναθηναϊκός πέρασε στο Final-Four. Την Τετάρτη πέρασε και ο Ολυμπιακός. Την Πέμπτη ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός έκλεινε εισιτήριο για τον πρώτο ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του και η ίδια η Μαρίνα Σάττι έμπαινε με δάφνες για top-5 στον τελικό της Eurovision.
Και ενώ βρισκόμασταν στο απόγειο της δόξας μας ψάχνοντας πότε είναι οι επόμενοι διαθέσιμοι Ολυμπιακοί Αγώνες για να τους διοργανώσουμε και αυτούς, η Μαρίνα Σάττι ήρθε και χασμουρήθηκε την ώρα που μιλούσε η εκπρόσωπος του Ισραήλ. Πάνω που ήμασταν μία γροθιά, ήρθαμε πάλι και διασπαστήκαμε.
Λίγο να ξέρεις από εθνικά μεγαλεία, ξέρεις ότι δεν ανέχονται κανένα χασμουρητό και καμία απολύτως πολιτική θέση. Πετάς εκεί δύο-τρεις λέξεις για το πόσο όμορφα περνάς στην Eurovision, παίρνεις και ένα κομμάτι για το πώς η μουσική ενώνει, στέκεσαι προσοχή όταν μιλάει η εκπρόσωπος του Ισραήλ και πας σπίτι σου ήρεμος που τη Δευτέρα δεν θα έχεις εξαγριώσει τον Λιάγκα.
Από τη στιγμή βέβαια που χασμουρήθηκες και μετά έβαλες και τα καρπούζια σου στο κανάλι σου στο Instagram, ήξερες ότι θα έβαζες και πολύ κόσμο απέναντί σου. Ίσως να μην περίμενες ότι δίπλα σε αυτούς που ήξερες εξαρχής ότι θα εξοργίσεις, θα φύτρωναν και άλλοι, από τη δική σου πλευρά, που θα έβρισκαν την πράξη σου λίγη.
Εμείς μεγαλώσαμε με Μακρόνησο και Μίκη Θεοδωράκη, θα σου πουν, τι να μας πει ένα χασμουρητό και μερικά emoji με καρπούζια; Δεν ξέρω πότε η αριστερά θα ξεπεράσει την πολύ στενή έννοια της πολιτικής που έχει στο μυαλό της.
Αυτό όμως είναι μία κουβέντα που μας κυνηγάει ήδη πολύ καιρό και θα μας κυνηγάει ακόμα περισσότερο όσο ταυτόχρονα θα μας προσπερνάει το τρένο της πραγματικότητας που λέει ότι τα πολιτικά σύμβολα γεννιούνται και πεθαίνουν για να τα αντικαταστήσουν άλλα και πως, με την κατάλληλη πλαισίωση, ένα χασμουρητό μπορεί να γίνει πράγματι πολιτική πράξη.
Κάπου εκεί, κρεμασμένη κάπως από όλους, εκείνη αποφάσισε να υπαναχωρήσει. Με 2-3 δηλώσεις που έκανε, προσπάθησε να κάνει damage control επανεπινοώντας κάπως το χασμουρητό της. Όπως μου έλεγε ο δάσκαλος οδήγησης βέβαια, το χειρότερο που έχεις να κάνεις όταν περνάς μία διάβαση είναι να σταματήσεις και να κάνεις βήματα προς τα πίσω.
Αυτή η μάλλον αλλοπρόσαλλη πολιτική της παρέμβαση συνοδεύτηκε και από την 11η θέση την οποία πανηγύρισαν με τρομερή χαρά και αγκαλιασμένοι ακροδεξιοί και ορθολογισταί στα εναπομείναντα μπουμερ-social media. Εδώ εκπροσωπείς μια χώρα, σου λέει, δεν θα κάνεις πολιτική εκ μέρους μας. Δεν έχουμε καταπιεί τη γλώσσα μας εμείς για όσα συμβαίνουν, για να τα γκρεμίσεις όλα με ένα χασμουρητό.
Βέβαια το damage control πήγε στράφι. Δεν μπορείς να μεταπείσεις κάποιον που έχει ανέβει ήδη στα κάγκελα. Για κάποιον λόγο, η μπάλα πήρε και τον Ζερόμ Καλούτα και τον Θανάση Αλευρά που παρουσίασαν τον διαγωνισμό.
Ειλικρινά δεν έχω καταλάβει από που γεννιέται η οργή εις βάρος τους. «Μας τρώνε τα λεφτά» ήταν το main point για μία δουλειά που τελικά γίνεται αμισθί. Πόσα πράγματα πρέπει να έχουν πάει στραβά στη ζωή σου για να είσαι τρεις ημέρες έξαλλος με τον Ζερόμ Καλούτα; Πόσο άδεια μπορεί να είναι η σκαλέτα της εκπομπή σου, όταν αφιερώνεις ένα τέταρτο την ημέρα για να ρητορεύσεις εναντιόν του;
Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλων αυτών; Μία καλλιτέχνιδα η οποία μοιάζει να τρώει cancel για ένα χασμουρητό και μία επανεπιβεβαίωση του γεγονότος ότι αυτή η χώρα ανήκει σε αυτούς που στέκονται προσοχή όταν μιλάνε οι ισχυροί.
Όλα αυτά όμως είναι λεπτομέρειες. Το βασικό είναι αλλού. Θα το καταλάβουμε όταν απαιτήσουμε από τους ανθρώπους που έχουν μία πρόσβαση σε μεγάλα κοινά να μιλήσουν πολιτικά, να βγάλουν τους υπόλοιπους από τον εθνικό λήθαργο, να ταρακουνήσουν λίγο το ασφυκτικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε, την ώρα που αφήσαμε πλήρως ακάλυπτη τη Σάττι.
Αυτή που ήρθε και τάραξε όσα είχαμε τακτοποιημένα στο μυαλό μας.
πηγή
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
