Articles by "trafficking"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα trafficking. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Άρθρο του Δημήτρη Καζάκη *

«Τα νερά της Μεσογείου μετατράπηκαν για μια ακόμη φορά χθες τα ξημερώματα σε παγίδα θανάτου για τους μετακινούμενους πληθυσμούς όταν αλιευτικό σκάφος που είχε αναχωρήσει από το Τομπρούκ στα σύνορα Αιγύπτου – Λιβύης με άγνωστο αριθμό προσφύγων και μεταναστών ναυάγησε στα 47 ναυτικά μίλια νοτιοδυτικά της Πύλου, παρά τις καλές καιρικές συνθήκες.» Αυτή η είδηση παπαγαλίζεται το τελευταίο διήμερο από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης.

Πρώτο μεγαλειώδες ψέμα: Η μεσόγειος δεν είναι «παγίδα θανάτου για τους μετακινούμενους πληθυσμούς» αλλά, δυστυχώς, έχει καταντήσει ελεύθερη θάλασσα για το υπερεθνικό οργανωμένο έγκλημα. Κανένας κανόνας του δικαίου της θάλασσας δεν τηρείται. Κανένας κανόνας ασφάλειας και αστυνόμευσης δεν επιβάλλεται. Καμιά ουσιαστική εποπτεία δεν ασκείται από τις εθνικές αρχές και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Όλα προς το συμφέρον του λαθρεμπορίου, που περιλαμβάνει και το δουλεμπόριο παράνομων μεταναστών και το οποίο συνιστά πλέον μια από τις πιο ανθούσες και επικερδείς «βιομηχανίες» της Μεσογείου. Ειδικά για τις ευρωπαϊκές τράπεζες, οι οποίες συνιστούν το μεγαλύτερο πλυντήριο χρήματος γι’ αυτήν τη βιομηχανία.

Επίσης αυτοί οι δυστυχισμένοι που βρέθηκαν στο έλεος των διακινητών είτε πνίγηκαν, είτε διασώθηκαν, δεν ήταν μέρος κανενός «μετακινούμενου πληθυσμού», αλλά παράνομοι μετανάστες θύματα του οργανωμένου εγκλήματος και της διακίνησης από τους σύγχρονους δουλέμπορους με τις ευλογίες των υπερεθνικών ελίτ και προς το συμφέρον τους. Αυτή είναι η μαύρη αλήθεια.

Τα ερωτήματα πολλά: Πώς γίνεται να έφυγε το αλιευτικό σκάφος με κοντά 800 παράνομους μετανάστες από το Τομπρούκ χωρίς κανένα έλεγχο, καμιά νηοψία;

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Λιβύη έχει συνάψει ειδική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση με βάση την οποία η δεύτερη ενισχύει με χρηματοδοτήσεις, σκάφη και υλικό το Λιβυκό λιμενικό, με μοναδική δικαιολογία τον έλεγχο των παράνομων ροών. Επίσης η ΕΕ χρηματοδοτεί τη δημιουργία και συντήρηση κατά μήκος της Λιβυκής ακτής μεγάλων στρατοπέδων συγκέντρωσης παράνομων μεταναστών, που προέρχονται απ’ όλη την Αφρική.

Γιατί λοιπόν η Frontex δεν επιχειρεί στα χωρικά ύδατα της Λιβύης μαζί με το επιδοτούμενο από την ΕΕ Λιβυκό λιμενικό; Ακόμη και το μεγαλύτερο μέρος των μισθών όσων υπηρετούν στο λιμενικό της Λιβύης καταβάλλεται από την ΕΕ. Γιατί λοιπόν δεν εποπτεύονται ασφυκτικά οι ελάχιστες (5 τον αριθμό) λιμένες της λιβυκής ακτής, για να περιοριστεί δραστικά η διακίνηση παράνομων μεταναστών πριν καν επιχειρήσουν να ανοιχτούν στο πέλαγος;

Τι μέτρα θα παρθούν ενάντια στο καθεστώς της Λιβύης που τόσο εμφανώς διευκολύνει την δουλεμπορία ανθρώπων; Τι θα κάνει άραγε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Ρητορικά τα ερωτήματα.

Πώς γίνεται να εισήλθε στο θαλάσσιο χώρο ευθύνης της Ελλάδας χωρίς να έχει εγκαίρως εντοπιστεί ένα αλιευτικό σκάφος, όπου επιβαίνουν εμφανώς τόσοι πολλοί άνθρωποι; Έτσι ξέρει να αστυνομεύει η Ελλάδα το θαλάσσιο χώρο ευθύνης της, ο οποίος είναι γνωστό τοις πάσι ότι συνιστά μια από τις μεγαλύτερες λεωφόρους του οργανωμένου trafficking από Αφρική (Λιβύη) προς Ευρώπη (Ιταλία);

Επίσης, τι μέτρα προτίθεται να πάρει η Ελλάδα εναντίον της Ιταλίας, η οποία, ειδικά επί Μελόνι της «μεταναστευτοφάγου», έχει επιτρέψει στη Μαφία να ναυλώσει ουσιαστικό ένα μεγάλο μέρος του αλιευτικού στόλου της χώρας, προκειμένου να διακινούν ανθρώπους, ναρκωτικά και όπλα; Ειδικά από τότε που η κ. Μελόνι βρέθηκε στην κυβέρνηση της Ιταλίας, οι δουλειές της Μαφίας ειδικά με την μεταφορά παράνομων μεταναστών, μαζί με ναρκωτικά και όπλα, ανθούν όσο ποτέ πριν στο παρελθόν.

Θα καταγγείλει η Ελλάδα την Ιταλία, ειδικά για την συμφωνία «ιστορικών δικαιωμάτων» που έχει υπογράψει με το Λιβυκό καθεστώς για την συνεκμετάλλευση των αλιευτικών δικαιωμάτων της Λιβύης; Με βάση αυτή τη συμφωνία τα ιταλικά αλιευτικά ουσιαστικά έχουν ασυλία έναντι οποιουδήποτε ελέγχου από τις Λιβυκές λιμενικές ακτές.

Μήπως, γι’ αυτό και οι ελληνικές διωκτικές αρχές δεν ασχολήθηκαν με το ιταλικό αλιευτικό, έως ότου πλέον ήταν πολύ αργά; Μήπως γιατί ο κ. Δένδιας, ο μέγας αυτός πατριώτης, έχει αποδεχθεί επίσης «ιστορικά δικαιώματα» αλιείας της Ιταλίας έξω από τα 6 ναυτικά μίλια χωρικής θάλασσας της Ελλάδας; Μήπως λόγω αυτής της εκχώρησης η κυβέρνηση έχει προσδώσει ασυλία στα ιταλικά αλιευτικά εντός της θαλάσσιας ζώνης αστυνόμευσης της Ελλάδας;
Όπως άλλωστε ατύπως έχει δώσει και στα τουρκικά αλιευτικά, που πλέον μεταφέρουν παράνομους μετανάστες έως τις ακτές της Εύβοιας και σκόπιμα παραβιάζουν τη χωρική μας θάλασσα ακόμη και στα Κύθηρα.

Μας κάνει ιδιαίτερη επίσης εντύπωση η είδηση που διακινείται ευρέως ότι «ακτιβιστές» βρίσκονταν σε απευθείας επαφή με τους δύσμοιρους του αλιευτικού σκάφους. Σύμφωνα με όσα αναφέρει κάποια κ. Nawal Soufi, η οποία εμφανίζεται ως «ακτιβίστρια» μαροκινής καταγωγής, ήταν η πρώτη που είχε επικοινωνία με τους πρόσφυγες στο πλοίο, ο καπετάνιος του σκάφους το είχε εγκαταλείψει και οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν προς την Ιταλία. Ακόμα επισημαίνει ότι όχι μόνο δεν αρνήθηκαν τη βοήθεια του Λιμενικού αλλά τη ζητούσαν αγωνιωδώς...

Η είδηση αυτή από μόνη της γεννά πολλά ερωτηματικά. Πώς η εν λόγω «ακτιβίστρια» είχε επικοινωνία με τα θύματα της Μαφίας; Απ’ ότι φαίνεται οι δουλέμποροι έχουν στήσει ολόκληρο δίχτυο με «ακτιβιστές», οι οποίοι διευκολύνουν τη διακίνηση αφενός και αφετέρου λειτουργούν ως αποδέχτες του εμπορεύματος. Κι όλα αυτά υπό την σκέπη των περίφημων επιδοτούμενων ΜΚΟ, οι οποίες από τότε που τους δόθηκε το ελεύθερο να δρουν ανεξέλεγκτα, το δουλεμπόριο και το trafficking βρίσκονται στο απόγειό τους διεθνώς.

Θα απαιτήσει η ελληνική κυβέρνηση με δικαστική συνδρομή, είτε ένταλμα σύλληψης να διωχθεί η εν λόγω «ακτιβίστρια» προκειμένου να ανακριθεί για την εμφανή της εμπλοκή με το κύκλωμα διακίνησης ανθρώπων του οργανωμένου εγκλήματος; Αυτό άλλωστε απαιτεί και η διεθνής σύμβαση για την αντιμετώπιση της λαθραίας μετανάστευσης.

Κι ενώ κανείς δεν ενδιαφέρεται ούτε καν να απαντήσει σ’ αυτά τα ερωτήματα, η κυβέρνηση και η παγκοσμίου κύρους ένοικος του Προεδρικού Μεγάρου, αντέδρασαν με το γνωστό μας τρόπο συγκάλυψης ανάλογων εγκλημάτων, κήρυξε «εθνικό πένθος» για τα θύματα του οργανωμένου εγκλήματος και του καθεστώτος ανεξέλεγκτης δράσης του, που έχει θεσπίσει εδώ και χρόνια η ΕΕ. Μ’ αυτή την φτηνή και τρισάθλια υποκριτική κίνηση φιλανθρωπίας, θέλουν όλοι οι ανευθυνοϋπεύθυνοι να συγκαλύψουν για μια ακόμη φορά τις βαθύτερες διαπλοκές της επίσημης πολιτικής με την υπερεθνική μαφία.

Από την άλλη, μόλις χθες νεολαίοι της ΚΝΕ διαδήλωσαν στο Σύνταγμα για τα θύματα του κέρδους, με αφορμή το έγκλημα αυτό ανοικτά της Πύλου. Αναρωτιέμαι, όμως, πότε θα δούμε διαδήλωση της ΚΝΕ για τα χιλιάδες θύματα των πειραματικών σκευασμάτων της Pfizer; Εκτός κι αν τα θύματα αυτά δεν έγινα στο βωμό του κέρδους, αλλά προς δόξα των «θαυμάτων της επιστήμης» που ανακάλυψε ο κ. Κουτσούμπας επισκεπτόμενος τα γραφεία ενός από τα πιο εγκληματικά υπερεθνικά μονοπώλια.

Δοξάστε τους!



* Ο Δημήτρης Καζάκης είναι Πρόεδρος του ΕΠΑΜ και Επικεφαλής της Συμμαχίας Ανατροπής.

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής, πάνω από τέσσερα εκατομμύρια άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει την Ουκρανία. Παρά το γεγονός ότι είναι ευπρόσδεκτοι σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, αυτοί οι πρόσφυγες κινδυνεύουν να πέσουν θύματα διακινητών ανθρώπων.

«Για τα αρπακτικά και τους εμπόρους ανθρώπων, ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι τραγωδία. Είναι μια ευκαιρία – και οι γυναίκες και τα παιδιά είναι οι στόχοι», προειδοποίησε ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτέρες.

Παρά τις αναφορές του ΟΗΕ για τη διακίνηση Ουκρανών προσφύγων, η ΕΕ «είχε πολύ λίγες επισήμως αναφερθείσες έρευνες ή περιπτώσεις εμπορίας», είπε στην επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τα δικαιώματα των γυναικών και την ισότητα των φύλων την Τρίτη (29 Μαρτίου), η Ίλβα Γιόχανσον, επίτροπος εσωτερικών υποθέσεων της ΕΕ.

«Μίλησα με τον ΔΟΜ [τον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης] την περασμένη Κυριακή, βλέπουν πολλά αυτοκίνητα με εγκληματίες που οδηγούν [στα σύνορα] για να παραλάβουν ευάλωτα άτομα, γυναίκες και παιδιά, ειδικά για σεξουαλικούς σκοπούς, αλλά θα μπορούσε επίσης να είναι για άλλους σκοπούς», είπε.

Τα στοιχεία της Υπηρεσίας Προσφύγων του ΟΗΕ δείχνουν ότι περίπου το 90% των προσφύγων από την Ουκρανία είναι γυναίκες και παιδιά. Σύμφωνα με τον Εκτελεστικό Διευθυντή του Γραφείου των Ηνωμένων Εθνών για τον Έλεγχο των Ναρκωτικών και την Πρόληψη του Εγκλήματος (UNODC) Γκάντα ​​Γουάλι, «διατρέχουν κίνδυνο εμπορίας και εκμετάλλευσης ».

«Όσο περισσότερο διαρκεί μια σύγκρουση, τόσο πιο ευάλωτοι μπορούν να γίνουν καθώς αγωνίζονται να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Πρέπει να λάβουμε επείγουσα και αποφασιστική δράση για να προστατέψουμε τους ανθρώπους και να αποτρέψουμε από το να πέσουν θύματα διακινητών», είπε.

Η εμπορία Ουκρανών θυμάτων είναι ήδη καλά εδραιωμένη και εγκληματικά δίκτυα λειτουργούν μεταξύ της Ουκρανίας και χωρών της Ευρώπης και της Κεντρικής Ασίας. Η Γιόχανσον είπε ότι πριν από τον πόλεμο, οι Ουκρανοί ήταν από τα πιο κοινά θύματα εμπορίας στην ΕΕ.

Τα ευρήματα της Παγκόσμιας Βάσης Δεδομένων του UNODC δείχνουν ότι το 2018, Ουκρανοίδιακινήθηκαν σε 29 χώρες. Πάνω από τους μισούς εντοπίστηκαν στη Ρωσική Ομοσπονδία και το ένα τέταρτο στην Πολωνία, η οποία έχει δεχθεί τον μεγαλύτερο αριθμό προσφύγων από την έναρξη του πολέμου.

Το UNODC αναφέρει ότι η προσωρινή προστασία, η οποία ενεργοποιήθηκε στις αρχές Μαρτίου, είναι μία από τις ενέργειες που διασφαλίζουν την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες.

«Έγιναν γρήγορες ενέργειες από πολλές ευρωπαϊκές χώρες για να επιτρέψουν στους πρόσφυγες να διασχίζουν με ασφάλεια τα σύνορα και να λάβουν ανθρωπιστικές βίζες που προσφέρουν προσωρινή προστασία και έχουν μειώσει σημαντικά την ανάγκη για όσους διαφεύγουν να καταφεύγουν σε λαθρέμπορους μεταναστών», δήλωσε ο Ηλίας Χατζής, από το UNODC.

Αλλά πρόσθεσε ότι «ο κίνδυνος της εμπορίας ανθρώπων δεν θα εξαφανιστεί βραχυπρόθεσμα. Βλέπουμε τεράστιους αριθμούς προσφύγων. Εάν δεν υποστηριχθούν σωστά, ο κίνδυνος εκμετάλλευσης θα αυξηθεί».

Ως εκ τούτου, το UNODC επιθυμεί να ενισχυθούν οι προσπάθειες κατά της εμπορίας ανθρώπων, συμπεριλαμβανομένης της έγκαιρης ανίχνευσης και πρόληψης σχετικών εγκληματικών δραστηριοτήτων και του εντοπισμού και της προστασίας των θυμάτων.

Ένα δίκτυο εθνικών συντονιστών κατά της εμπορίας ανθρώπων σε όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ ενεργοποιήθηκε κατά τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, είπε η Γιόχανσον.

«Η εθνική αστυνομία κάνει ελέγχους στα αυτοκίνητα και κάνει ελέγχους στα σπίτια όπου μένουν άνθρωποι σε ιδιωτικές κατοικίες», είπε η Επίτροπος, αλλά πρόσθεσε ότι «αυτός είναι πραγματικά ένας τομέας όπου πρέπει να γίνουν περισσότερα».

Έλλειψη μητρώου και ασυνόδευτα ανήλικα

Μεγάλη ανησυχία είναι τα μητρώα και οι ασυνόδευτοι ανήλικοι. Από την Τρίτη, περίπου οι μισοί πρόσφυγες ήταν παιδιά. «1,8 εκατομμύρια παιδιά έχουν έρθει στην ΕΕ. Και τα περισσότερα από αυτά είναι εγγεγραμμένα σε εθνικά μητρώα, αλλά δεν έχουμε ένα πανευρωπαϊκό μητρώο», είπε η Γιόχανσον.

Από αυτά τα παιδιά, τα 2.300 καταγράφηκαν ως ασυνόδευτα ανήλικα «αλλά η UNICEF εκτιμά ότι έχουμε λάβει 6.000 ασυνόδευτους ανηλίκους, επομένως υπάρχει κίνδυνος μη εγγραφής σε μητρώο», τόνισε η Επίτροπος.

Πρόσθεσε ότι «η καταχώριση σε μητρώο είναι το κλειδί για την αποφυγή εξαφάνισης παιδιών αλλά και για να βοηθήσει στην επανένωση των οικογενειών που μπορεί να είχαν χωριστεί κατά τη διάρκεια του ταξιδιού».

Η Γιόχανσον ανακοίνωσε ότι πρέπει να δημιουργηθεί μια πλατφόρμα εγγραφής σε ένα πανευρωπαϊκό μητρώο «το συντομότερο δυνατό».



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Μια ξένη μόνη απέναντι σε όλο το χωριό
Θύμα σωματεμπορίας μια Ουκρανή περιγράφει διά της δικηγόρου της το διπλό βασανιστήριο της σκλαβιάς και της δίκης της
Της Μαριας Δεληθαναση
Η κατάθεση της γυναίκας στην κατάμεστη αίθουσα κράτησε πεντέμισι ώρες. Στο ακροατήριο, όλο το χωριό. Και το πιο εντυπωσιακό: οι γυναίκες του χωριού. Μάρτυρες υπεράσπισης ο ιερέας του χωριού, ο εκπρόσωπος της τοπικής αυτοδιοίκησης, ο δημοσιογράφος του μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, ο εργολάβος οικοδομών και άλλοι. Ολοι διαρρήγνυαν τα ιμάτιά τους για τα χρηστά ήθη του κατηγορούμενου και την εξαιρετική ποιότητα του χαρακτήρα του.
Τι κι αν η γυναίκα, θύμα σωματεμπορίας, αναγκάσθηκε να περιγράψει κατά την ακροαματική διαδικασία ανατριχιαστικές λεπτομέρειες: Πώς την έδεσε με χειροπέδες στο καλοριφέρ, την άφησε χωρίς νερό και τροφή και τη βίασε, διότι ζήτησε από έναν πελάτη να τη βοηθήσει να δραπετεύσει... Και ο πελάτης, φυσικά, είχε πληροφορήσει αμέσως τον σωματέμπορο, φίλο και συντοπίτη του, για να τον «προστατέψει» από την ανυπακοή της... Πώς την εξανάγκαζε να κάνει έρωτα με τους πελάτες όλες τις ημέρες του μήνα. «Και τις ημέρες της έμμηνου ρύσης»; «Ναι, μ' ένα ειδικό ταμπόν» απάντησε το θύμα στην ερώτηση του προέδρου του δικαστηρίου... Τι κι αν την έδερνε, αλλά όχι στο πρόσωπο... Τι κι αν της επαναλάμβανε πως «Αμα προσπαθήσεις να ξεφύγεις, θα πω στο κύκλωμα να σκοτώσει τα παιδιά σου στην Ουκρανία» ή ότι διατηρούσε στενές σχέσεις με την αστυνομία...
Οταν κάποια στιγμή ο πρόεδρος του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου ρώτησε ποιοι ήταν πελάτες της κοπέλας, σχεδόν όλοι οι άνδρες που παρευρίσκονταν στην αίθουσα σήκωσαν το χέρι. Κανέναν δεν απασχολούσε το γεγονός ότι το θύμα προέβαινε σε ικανοποίησή τους υπό καθεστώς βίας, εκφοβισμού και ξυλοδαρμού. Μέχρι και ο ιερέας ρωτήθηκε εάν είχε υπάρξει πελάτης της. «Οχι, για όνομα του Θεού», απάντησε έντρομος. Οταν, όμως, μια ένορκος τον ρώτησε: «Αυτές οι γυναίκες εκεί, έκαναν τουλάχιστον κονσομασιόν. Αυτό δεν σας απασχόλησε;» ο ιερέας, που είχε προστρέξει σε υπεράσπιση του σωματεμπόρου, απάντησε: «Εγώ κοιτάζω την ενορία μου. Δεν με νοιάζει τι γίνεται πέρα από την εκκλησία μου»...
Ο δρόμος προς τον εφιάλτη
Το θύμα στη συγκεκριμένη δίκη είναι μια «τυπική» περίπτωση. Μια γυναίκα 35 ετών από την Ουκρανία, μητέρα τριών παιδιών, που λόγω των άθλιων οικονομικών συνθηκών στην πατρίδα της και προκειμένου να συντηρήσει την οικογένειά της, αποφάσισε να έρθει στην Ελλάδα για να εργασθεί ως μαγείρισσα. Η γυναίκα που ανέλαβε να τη βοηθήσει ήταν μια συμπατριώτισσα και οικογενειακή της φίλη. Αρχικά πέρασε στη Βουλγαρία, όπου παρέμεινε στην οικία κάποιου άγνωστου άνδρα. Στη συνέχεια, οδηγήθηκε από ένα συνεργάτη του άγνωστου άνδρα, μέσω αφύλακτης διάβασης των ελληνοβουλγαρικών συνόρων, σε σημείο από το οποίο την παρέλαβε άλλος άγνωστος άνδρας και τη μετέφερρε στη Θεσσαλονίκη. Εκεί παρέμεινε για λίγες ώρες στην οικία αγνώστου και στη συνέχεια κάποιοι άλλοι τη μετέφεραν στην πόλη, όπου υποτίθεται ότι θα εργαζόταν ως μαγείρισσα.
Οταν κατάλαβε ποιο ήταν το είδος δουλειάς για το οποίο προοριζόταν, ήταν πλέον πολύ αργά γι' αυτήν. Οι σωματέμποροι με βία και απειλές για τη ζωή της και τη ζωή των παιδιών της την εξανάγκασαν να εκδίδεται σε πελάτες του μαγαζιού. Της είπαν, μάλιστα, ότι είχε αποτελέσει αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής. Την αγόρασαν από τους μεταφορείς αντί 3.000 ευρώ και της είπαν ότι προκειμένου να εξαγοράσει την ελευθερία της θα έπρεπε να εργασθεί μέχρι να συγκεντρώσει το «οφειλόμενο» ποσό. Κάθε φορά που εκδιδόταν πληρωνόταν 60 ευρώ. Από αυτά τα 45 κρατούσε ο σωματέμπορος και τα 15 η ίδια. Ομως, ποτέ δεν πήρε χρήματα στα χέρια της. Το βράδι την κρατούσαν κλειδωμένη στο μπαρ και τη φρουρούσαν...
Κάποια στιγμή η αστυνομία διενήργησε αιφνιδιαστική επιχείρηση. Αστυνομικός υποδύθηκε πελάτη και στη συνέχεια εισέβαλαν οι συνάδελφοί του. Τη μετέφεραν με άλλες κοπέλες στην ομάδα αντι-trafficking της Ελληνικής Αστυνομίας στη Θεσσαλονίκη. Αστυνομικοί τους μοίρασαν ειδικό υλικό για να συμπληρώσουν, με ερωτήματα όπως «Σας έχουν παρακρατήσει τα διαβατήρια;» και «Σας εκβίασαν ποτέ;», που συνιστούν πρώτες ενδείξεις ότι είναι θύματα εμπορίας. Μεταφέρθηκε στον εισαγγελέα ο οποίος κάλεσε ψυχίατρο ειδικό στην κακοποίηση και τα βασανιστήρια θυμάτων διακίνησης. Αυτός τη χαρακτήρισε θύμα και τέθηκε υπό καθεστώς προστασίας.
«Εσύ με πιστεύεις;»
Στη δίκη ήταν μόνη με τη δικηγόρο και ως μοναδικό μάρτυρα είχε τον αστυνόμο. Απέναντί της είχε αντιμέτωπο σύσσωμο το χωριό. Την παραμονή της δίκης, η δικηγόρος τη ρώτησε για τελευταία φορά εάν είναι αποφασισμένη να υποστεί την επώδυνη διαδικασία της διεξοδικής, δημόσιας ανάκρισης. «Εσύ με πιστεύεις;» ρώτησε τη δικηγόρο. «Ναι, σε πιστεύω». «Ε, τότε θα πάμε»... Κέρδισαν τη δίκη σε πρώτο βαθμό, αλλά υπήρξε και συνέχεια.
Η δικηγόρος τη ρώτησε και πάλι εάν θέλει να επιστρέψει στην Ουκρανία και να τελειώσουν όλα... «Θα πάω όταν τελειώσει η δίκη» απάντησε η νεαρή γυναίκα. «Θέλω να μείνω για τον αστυνόμο (σ.σ. που την έσωσε), την κοπέλα (σ.σ. που τη φιλοξενεί), τον εισαγγελέα (σ.σ. στην πρώτη δίκη) κι εσένα γιατί προσπάθησες». «Μπορεί να χάσουμε» είπε η δικηγόρος...
Αυτή ακριβώς η δικηγόρος, η κ. Ελένη Γκλεγκλέ, που αναλαμβάνει εθελοντικά υποθέσεις εμπορίας ανθρώπων (trafficking) για λογαριασμό της ελληνικής αποστολής του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης, εξιστορεί την υπόθεση στην «Κ». «Συγχωριανοί, εκπρόσωποι Τοπικών Αρχών, όλοι γνώριζαν τις συνθήκες διαβίωσης του θύματος», λέει η κ. Γκλεγκλέ. «Κανείς τους, όμως, δεν αναρωτήθηκε εάν ο τρόπος ζωής του είχε στοιχεία εξαναγκασμού, εάν η συναίνεση να ζεί με αυτόν τον τρόπο ήταν αληθής, καθώς όλοι τους ήταν «ταγμένοι» υπέρ των συγχωριανών τους. Πολλοί από το ακροατήριο ήταν πελάτες του θύματος. Το θύμα πάλεψε ενάντια σε μια ολόκληρη κοινωνία που την κακοποιούσε ξανά και ξανά χωρίς έλεος και χωρίς δισταγμό, χωρίς αμφιβολία και χωρίς ενδοιασμούς».
Αρχικά οι μάρτυρες έλεγαν ότι η γυναίκα δεν εκδιδόταν και ότι απλώς έκανε «κονσομασιόν». Στη συνέχεια, όταν συγκεντρώθηκαν ισχυρά αποδεικτικά στοιχεία, υποστήριξαν ότι εκδιδόταν με τη θέλησή της. Στην άποψη συνηγόρησαν και οι γυναίκες του χωριού. Μάλιστα, μια μάρτυρας -ομογενής από την πρώην ΕΣΣΔ, που διατηρεί καφετέρια στην περιοχή και πουλάει καλλυντικά σε «καλές τιμές» στις «κοπέλες»- διαβεβαίωσε ότι το θύμα είχε απόλυτη ελευθερία κινήσεων...
Οικογενειακή επιχείρηση
Ο σωματέμπορος επισήμως είναι ιδιοκτήτης μπαρ. Ακόμη, με χρηματοδότηση από ευρωπαϊκό πρόγραμμα έκτισε ξενοδοχείο. Στον β' όροφο εξέδιδε τις γυναίκες. Στο ίδιο οίκημα διαμένει η οικογένειά του - η σύζυγός του και το εξάχρονο σήμερα παιδί τους. Η επιχείρηση του «εντίμου» πολίτη ήταν οικογενειακή: τρίτη συνεργός ήταν η κουνιάδα του. Αυτή μοίραζε τα προφυλακτικά στους πελάτες και έπαιρνε τα χρήματα...
Ο κατηγορούμενος τελικά καταδικάσθηκε για σωματεμπορία (12 χρόνια και οκτώ μήνες φυλακή) και οι δυο συγκατηγούμενοί του για συνέργεια. Το δικαστήριο είχε τέσσερεις ενόρκους, εκ των οποίων οι δύο δικηγόροι. Αυτοί οι δύο μειοψήφησαν. Κατά τη γνώμη τους, η γυναίκα δεν ήταν θύμα σωματεμπορίας. Απορίας άξιο, αφού οι δικηγόροι -αν μη τι άλλο- γνωρίζουν τη φύση των αδικημάτων.
Επειτα από τρεις μήνες, ο σωματέμπορός κατέβαλε 27.000 ευρώ εγγύηση και αποφυλακίστηκε με περιοριστικούς όρους. Πριν από τρεις μήνες συνελήφθη πάλι για σωματεμπορία. Αυτή τη φορά τα θύματα ήταν τέσσερεις Μολδαβές. Κυκλοφορεί και πάλι ελεύθερος. Ασκησε έφεση στην απόφαση του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου που τον καταδίκασε για σωματεμπορία. Αυτή τη φορά ως δικηγόρο υπεράσπισης έχει ένα από τα «τρανταχτά» ονόματα των Αθηνών. Και στο Μικτό Ορκωτό, όπου καταδικάσθηκε πρωτοβαθμίως, είχε άνω του ενός δικηγόρου υπεράσπισης.

Η Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κατά του οργανωμένου εγκλήματος εκτιμά σε 880.000 όσους εργάζονται σε συνθήκες σκλαβιάς στην ευρωπαϊκή επικράτεια, το ένα τέταρτο εκ των οποίων θύματα (και) σεξουαλικής εκμετάλλευσης.

Αυτό αναφέρεται σε έκθεση της επιτροπής CRIM του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, γνώση της οποίας επικαλείται το γερμανικό Spiegel. Η επιτροπή έχει ως αντικείμενο την έρευνα όχι μόνο του οργανωμένου εγκλήματος, αλλά και της διαφθοράς και του ξεπλύματος μαύρου χρήματος.

Σύμφωνα με την έκθεση, μόνο η εμπορία ανθρώπων αποφέρει στις εγκληματικές ομάδες έσοδα 25 δισ. ευρώ τον χρόνο. Μεταξύ 18 και 26 δισ. ευρώ υπολογίζονται τα «έσοδα» από παράνομη εμπορία οργάνων και άγριων ζώων.

Ο αριθμός των ομάδων αυτών που δραστηριοποιούνται στην ΕΕ υπολογίζεται στις 3.600, σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό.



IMG_1863
Πηγαίνοντας αρκετά συχνά στη Μανωλάδα για να βρεθώ δίπλα στους πρόσφυγες εργάτες γης και να σταθώ αλληλέγγυος μαζί τους , βρέθηκα και σε ένα άλλο πλήθος προβλημάτων – καταστάσεων που συντηρούνται – απορρέουν εξαιτίας του βασικού προβλήματος.
Την Κυριακή 28/04 , κατά την διάρκεια της πορείας από τη Μανωλάδα μέχρι το αστυνομικό τμήμα της Βάρδας (4klm περίπου) είχα την ευκαιρία να μιλήσω με αρκετούς πρόσφυγες – εργάτες γης.
Κάποια στιγμή ρωτάω έναν μπαγκλαντεσιανό συνοδοιπόρο
- ”Ρε φίλε , εσείς εδώ , που γαμάτε , υπάρχουν γυναίκες που τις πληρώνεται για να πάτε μαζί τους; ”
Η απάντησή του ήταν ξεκάθαρη:
- ”Υπάρχουν σπίτια , τα περισσότερα μέσα στα χωράφια , που έχουν γυναίκες και με 20 ευρώ πάμε”
Τον ρώτησα αν οι γυναίκες είναι ελληνίδες ή ξένες και μου απάντησε ότι υπάρχουν από όλο τον κόσμο ακόμα και ”chinese girls” όπως μου είπε χαρακτηριστικά !
Τον ρώτησα για το ποιος έχει τα σπίτια και τις γυναίκες και μου είπε ότι τα έχουν έλληνες , αλλά πολύ σπάνια πάνε οι ίδιοι και στο πόδι τους αφήνουν ρουμάνους και βούλγαρους ”γύφτους” !
Στην ερώτησή μου σε τι κατάσταση είναι οι γυναίκες μου απάντησε ότι δεν είναι όμορφες και ότι τις έχουν κλεισμένες – κλειδωμένες σε δωμάτια και ότι δεν βγαίνουν ποτέ έξω. Μου είπε ότι δεν μιλούν ποτέ και ότι δεν λένε ούτε όνομα , ούτε ψευδώνυμο. Είπε ακόμα ότι τα σπίτια δουλεύουν μέρα – νύχτα , όλες τις μέρες.
Την κουβέντα αυτή (με τις ίδιες διαπιστώσεις ) την έκανα και με άλλους πρόσφυγες και τις προηγούμενες και τις επόμενες μέρες.
Αυτό που ήταν όμως το διαφορετικό , ήταν ότι μου έδειξε προς το μέρος που ήταν ένα από τα σπίτια αυτά   ”να εκεί , μετά το ποτάμι , κανένα μισάωρο περπατώντας ” μου είπε.
Ξέρω από κουβέντες με τους πρόσφυγες , ότι οι καταυλισμοί τους είναι γεμάτοι από χαφιέδες – καρφιά και της αστυνομίας και των αφεντικών τους.
Και ρωτώ , είναι ποτέ δυνατόν να μη γνωρίζουν , αυτό που εγώ έμαθα με μια απλή ερώτηση ;
Και αν γνωρίζουν , τι κάνουν ;
Το trafficking γυναικών είναι μεγάλη και πλούσια μπίζνα παγκοσμίως βέβαια , αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από ανήθικο είναι ΚΑΙ παράνομο.
Δεν έχω δει όμως , ούτε έχω ακούσει , καμιά καταδικαστική απόφαση , σε κανένα δικαστήριο , ούτε κανένα ΜΜΕ (μεγάλο ή μικρό ) να ασχολούνται καθόλου μα καθόλου με αυτό θέμα.
Δίπλα μας υπάρχει και κινείται ένας παράλληλος κόσμος – υπόκοσμος που με την ενοχή , για να μην πω με τις πλάτες του συστήματος , βγάζει χρήμα , διακινεί σκλάβους – σκλάβες , ναρκωτικά , εκμεταλλεύεται κορμιά και ψυχές , πλουτίζει και με αυτόν τον βρώμικο πλούτο καταφέρνει και μας εξουσιάζει.
Υ.Γ. 1. Τα νόμιμα ”σπίτια” στην περιοχή είναι 4 – 5 και σύμφωνα με το νόμο επιτρέπεται να δουλεύουν σε αυτά μέχρι 2 γυναίκες (σε αυτά προφανώς θα υπάρχει καλύτερο ”υλικό” και άρα θα τα επισκέπτονται μόνο οι ντόπιοι).
Υ.Γ. 2. Στην ερώτησή μου σε άλλον πρόσφυγα , τι κάνουν όταν δεν έχουν λεφτά , μου μίλησε για βιασμούς των μικρότερων και πιο αδύναμων συμπατριωτών τους ή άλλων εθνοτήτων.
Υ.Γ. 3. Τα κέρδη της επιχείρησης – επένδυσης του trafficking στην περιοχή της Μανωλάδας είναι τεράστια , αν αναλογιστεί κανείς τους 8000 μουσουλμάνους άνδρες , ηλικίας από 15 έως 45 ετών (σίγουρη πελατεία – μονοπώλιο).
Υ.Γ. 4. Θα ήθελα να σκεφτείτε λίγο και το ότι οι ντόπιοι αναπαράγουν την κοινωνική δομή και τις συνήθειες της κοινότητάς τους και στους πληθυσμούς των προσφύγων – σκλάβων.

Γυναίκες από τη Νιγηρία, τη Ρουμανία και τη Λιθουανία αποτελούν τα συνήθη θύματα των κυκλωμάτων εμπορίας ανθρώπων για σεξουαλική εκμετάλλευση στη Νορβηγία, ενώ στην Πολωνία η προτίμηση των εγκεφάλων του τράφικινγκ στρέφεται προς την εμπορία ανθρώπων για εργασιακή, όμως, εκμετάλλευση.Οι σχετικές διαπιστώσεις περιλαμβάνονται σε δύο εκθέσεις της Ομάδας Εμπειρογνωμόνων για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων του Συμβουλίου της Ευρώπης (GRETA), στις οποίες και τονίζεται, προς τις Αρχές των δύο αυτών χωρών, ότι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν τις νομοθετικές ελλείψεις που υπάρχουν, για την αντιμετώπιση της πλέον κερδοφόρας δραστηριότητας του οργανωμένου εγκλήματος παγκοσμίως.
Για τη Νορβηγία η GRETA υπογραμμίζει ότι, κάθε χρόνο, 150-200 γυναίκες από τη Νιγηρία, τη Ρουμανία και τη Λιθουανία εντοπίζονται και αναγνωρίζονται ως θύματα των κυκλωμάτων τράφικινγκ για σεξουαλική εκμετάλλευση στη χώρα.
Οι Αρχές δεν έχουν ακόμη θεσπίσει ένα εθνικό σύστημα εντοπισμού και παροχής βοήθειας στα θύματα του τράφικινγκ, ενώ, λόγω έλλειψης κριτηρίων, τα θύματα του τράφικινγκ εκδιώκονται από τη χώρα ως παράνομοι μετανάστες, σημειώνεται στην έκθεση.
Για την Πολωνία διαπιστώνεται αύξηση στα κρούσματα εμπορίας ανθρώπων για εργασιακή εκμετάλλευση, ενώ σημειώνεται ότι η σχετική νομοθεσία με την οποία ποινικοποιείται το αδίκημα του τράφικινγκ τέθηκε σε ισχύ μόλις τον Σεπτέμβριο του 2010.
Είναι χαρακτηριστικό, όπως τονίζεται στην έκθεση, ότι υπάρχει σημαντική διαφορά μεταξύ του αριθμού εκείνων που αναγνωρίζονται ως θύματα τράφικινγκ και του αριθμού εκείνων που δικάζονται και καταδικάζονται για τη συμμετοχή τους στα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων.
Του Γρηγόρης Λάζου*
Η διεθνική σωματεμπορία αναπτύχθηκε στην Ελλάδα κατά τη δεκαετία του 1980 με την προώθηση γυναικών από την Καραϊβική, την Πολωνία, τις Φιλιππίνες και την Ταϊλάνδη. Η (ανδρική) πορνική πελατεία ενέκρινε και χρηματοδότησε τη νέα πορνεία στην οποία, σε 8 ή 9 χρόνια, υπηρέτησαν περίπου 5.400-5.500 αλλοδαπές γυναίκες. Όμως, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η προώθηση γυναικών στην πορνεία από αυτές τις χώρες γνώρισε έναν «ξαφνικό θάνατο» χάρη στο ότι εντοπίστηκαν και αξιοποιήθηκαν νέες πηγές γυναικών. Τα γυναικορυχεία της Ανατολικής Ευρώπης και Βαλκανικήςήταν ποιοτικότερα (με βάση τα πορνικά γούστα του Έλληνα πελάτη),πολυπληθέστερα και κοντινότερα. Επίσης, εδράζονταν σε κοινωνίες που είχαν μόλις καταρρεύσει πολιτικά, οικονομικά και πολιτισμικά, με πληθυσμούς σε απόγνωση που δεν γνώριζαν τους τρόπους που λειτουργούσαν και επιβάλλονταν οι νόμοι της αγοράς.