Articles by "Αρμενία"

Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Αρμενία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Συνάντηση με τον Πρέσβη της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην Ελλάδα κ. Tigran Mkrtchyan είχε η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας Ζωή Κωνσταντοπούλου, τη Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου, στο πλαίσιο των μακροχρόνιων καλών σχέσεών της με την Αρμενία ήδη από το 2015, όταν ως Πρόεδρος της Βουλής είχε επισκεφθεί την πρωτεύουσα της Αρμενίας, το Γιερεβάν, με αφορμή το Παγκόσμιο Διακοινοβουλευτικό Φόρουμ κατά της Γενοκτονίας, που διεξήχθη με τη συμπλήρωση 100 ετών από τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει πάρει πολλές πρωτοβουλίες, σε εσωτερικό και διεθνές επίπεδο, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας Αρμενίων, Ποντίων-Μικρασιατών και Ασσυρίων, ενώ επίσης έχει υπερασπιστεί τον λαό της Αρμενίας και τους κατοίκους του Ναγκόρνο-Καραμπάχ που, ακόμη και σήμερα, υφίστανται πρακτικές εθνοκάθαρσης από το Αζερμπαϊτζάν. Είναι γνωστό ότι τον Σεπτέμβριο του 2023 εκκαθαρίστηκε, ουσιαστικά, ο πληθυσμός του Ναγκόρνο-Καραμπάχ και 120.000 κάτοικοι της περιοχής υποχρεώθηκαν σε εξαναγκαστική μετακίνηση.

Η Επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας επιβεβαίωσε προς τον Πρέσβη της Αρμενίας, ότι τόσο η ίδια όσο και η Πλεύση Ελευθερίας, θα εξακολουθήσει να είναι σύμμαχος των ανθρώπων που θυματοποιούνται, όπως κάνει με κάθε ευκαιρία, παραμένοντας στο πλευρό των Παλαιστινίων, στο πλευρό των Αρμενίων του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, κάνοντας πράξη την διαχρονική θέση της για την απόλυτη προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, των ανθρωπίνων υπάρξεων, των ανθρωπίνων ζωών έναντι των Διεθνών Εγκλημάτων.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΛΛΗΝΟΑΡΜΕΝΙΚΗΣ ΦΙΛΙΑΣ :

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την τρομοκρατική επίθεση του Αζερμπαϊτζάν στο Ναγκόρνο – Καραμπάχ (Δημοκρατία του Αρτσάχ, 19-20 Σεπτεμβρίου 2023), οδηγούν πλήθη Αρμενίων σε ξεριζωμό από τις πατρογονικές τους εστίες προκειμένου να σωθούν από τις διάσημες «πρακτικές» των Αζέρων που καθοδηγούνται από την ισλαμιστική Τουρκία.

Ο ίδιος ο Ρ. Τ. Ερντογάν, αμέσως μετά την παράδοση της αρμενικής διοίκησης του Ναγκόρνο Καραμπάχ έσπευσε αυτοπροσώπως στον θύλακα (και όχι στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαιτζάν) και συναντήθηκε με τον δικτάτορα του Αζερμπαϊτζάν Αλίεφ στο Ναχιτσεβάν, το οποίο συνορεύει με την Τουρκία και την Αρμενία αλλά δεν έχει χερσαία σύνδεση με το υπόλοιπο Αζερμπαϊτζάν.

Το Αζερμπαιτζάν ζητάει σαν κανονικός προαγωγός τουρκικής νοοτροπίας, την απευθείας σύνδεση του Ναχτσιβάν με το υπόλοιπο Αζερμπαϊτζάν μέσω της Αρμενίας (διάδρομος Ζανγκεζούρ), κάτι όμως που απαιτεί εδαφικές παραχωρήσεις από την Αρμενία και για τον λόγο αυτό «προωθείται» με τρομοκρατία, βία και αίμα αθώων.

Το «αίτημα» του Αζερμπαϊτζάν, η δημιουργία δηλαδή του διαδρόμου Ζανγκεζούρ και η εξομάλυνση των σχέσεων της Αρμενίας με την Τουρκία αποτελούν όρους του Μπακού προκειμένου να αποδεχτεί μια πλήρη συνθήκη ειρήνης με την προτεινόμενη από το Γερεβάν αναγνώριση της Αρμενίας στα σύνορα της σοβιετικής εποχής.

Οι «συνέταιροι» – δικτάτορες όμως Τουρκίας και Αζερμπαιτζάν που έχουν αιματοκυλίσει την περιοχή εδώ και χρόνια, φαίνεται να υπολογίζουν χωρίς τον ξενοδόχο που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Περσία. Τούτο διότι ενδεχόμενη δημιουργία του διαδρόμου Ζανγκεζούρ μέσα από την Αρμενία, θα αποκόψει το Ιράν από τον Καύκασο και θα στερήσει από την Τεχεράνη την χερσαία σύνδεση με την Ρωσία που αποτελεί πολύτιμο γεω-στρατηγικό σύμμαχο του μονολιθικού, θεοκρατικού καθεστώτος της Περσίας. Είναι λοιπόν λογικό (και αναμενόμενο) να αντιδράσει η Περσία σε ενδεχόμενο άνοιγμα του διαδρόμου Ζανγκεζούρ, χωρίς να αποκλείεται καθόλου ακόμη και παρέμβαση της «επί του πεδίου».

Ο πληθυσμός των 120.000 Αρμενίων του Ναγκόρνο – Καραμπάχ άρχισε τις τελευταίες μέρες να σκορπάει σε διάφορα σημεία (κυρίως μέσα στην Αρμενία) υπό τον φόβο της εμπειρίας του παρελθόντος όσον αφορά τις «συμπεριφορές» του στρατού των Αζέρων, όταν θα αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Για τον λόγο ακριβώς αυτόν, ο «Σύλλογος Ελληνοαρμενικής Φιλίας» που εδρεύει στην Αθήνα απευθύνει επείγουσα έκκληση προς την Ελληνική κυβέρνηση να προχωρήσει άμεσα στην φιλοξενία όσων Αρμενίων του Ναγκόρνο – Καραμπάχ το επιθυμούν, σαν ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης και βοήθειας στους δοκιμαζόμενους Αρμένιους με τους οποίους μας ενώνει κοινή μοίρα χιλίων και πλέον ετών, απέναντι στις ορδές των Μογγόλων επιδρομέων που συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας.

Αν μάλιστα η φιλοξενία αυτή λάβει την μορφή μόνιμης εγκατάστασης στην ευαίσθητη περιοχή της Ελληνικής Θράκης, τότε θα παρέχει εξαιρετική ωφέλεια προς όλες τις πλευρές.

Το πλήρες κείμενο της έκκλησης του «Συλλόγου Ελληνοαρμενικής Φιλίας» προς την ελληνική κυβέρνηση, με ημερομηνία 28 Σεπτεμβρίου 2023, το οποίο υπογράφουν ο Πρόεδρος Αντώνης Παυλίδης και ο Γ. Γραμματέας Σέρκο Αγαμπατιάν, έχει ως εξής:

«ΕΚΚΛΗΣΗ προς την ελληνική κυβέρνηση, να φιλοξενήσει στην Ελλάδα Αρμένιους πρόσφυγες από το Αρτσάχ.

Καθημερινά, χιλιάδες κάτοικοι – μετά την παράδοση του Αρτσάχ στο Αζερμπαϊτζάν και τη γενικότερη αδιαφορία της παγκόσμιας κοινότητας να εγγυηθεί την ασφάλεια των Αρμενίων του Αρτσάχ – εγκαταλείπουν τη γη τους καταφεύγοντας στην Αρμενία. Από τους 120.000 κατοίκους του Αρτσάχ, περισσότεροι από 40.000 έχουν φτάσει ήδη στην Αρμενία, αρνούμενοι να παραμείνουν στη γη των προγόνων τους, υπό το φόβο σφαγών και βιαιοπραγιών σε βάρος τους από τους Αζέρους.

Ο Σύλλογος Ελληνοαρμενικής Φιλίας κάνει έκκληση στην Κυβέρνηση, παρά τις δοκιμασίες που περνά ο λαός μας, να φιλοξενήσει στην Ελλάδα όσους πρόσφυγες από το Αρτσάχ το επιθυμούν. Υπενθυμίζεται ότι το 1993 η Ελλάδα είχε υποδεχτεί στη Θράκη Έλληνες Ποντίους πρόσφυγες του Αρτσάχ, που είχαν εγκαταλείψει τις εστίες τους, για ν’ αποφύγουν τις συνέπειες των εκεί πολεμικών επιχειρήσεων.

Η φιλοξενία Αρμενίων προσφύγων στην Ελλάδα, είναι το ελάχιστο που μπορεί να πράξει η χώρα μας σ’ αυτήν τη δύσκολη στιγμή που περνάει ο αδελφός αρμενικός λαός, με τον οποίο έχουμε κοινή μοίρα τα τελευταία 1000 χρόνια, έχοντας σε κάποιες περιπτώσεις, όπως στη Γενοκτονία, υποφέρει και οι δύο τα πάνδεινα.

Αναμένουμε την άμεση δραστηριοποίηση της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα αυτό, που θα φέρει ανακούφιση στο τεράστιο ανθρωπιστικό πρόβλημα που έχει προκύψει στη φίλη χώρα, από την απάνθρωπη στάση των ισχυρών της γης».

Για τον πρόλογο και την αντιγραφή: Λ. Κουμάκης.

Πηγή: professors-phds.com

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Από τα χέρια των Ελλήνων του Πόντου φτιάχτηκε στα μέσα του 1850, στα χέρια των Αζέρων κατέληξε λίγους μήνες πριν τελειώσει το 2023.

Το ποντιακό χωριό Μεχμανά, στην επαρχία Μαρτακέρτ του Αρτσάχ (Ναγκόρνο Καραμπάχ), μετά από 173 χρόνια, έχει πλέον ερημώσει!

Τι κι αν όλες αυτές τις δεκαετίες Έλληνες και Αρμένιοι έζησαν ειρηνικά σ’ αυτόν τον τόπο, οι πληροφορίες από αρμενικές πηγές αναφέρουν πως η αζέρικη λαίλαπα ήταν αρκετή για να αδειάσει. Ο φόβος και η αβεβαιότητα έτρεψαν σε φυγή τους ντόπιους.

Αναρωτιέται κανείς: Ποιος θα φυλάει τα ταφία των προγόνων μας; Τι θα γίνει με όλα εκείνα τα ίχνη που μαρτυρούν το πέρασμα των Ελλήνων από το Μεχμανά; Τόσο ασήμαντα είναι αυτά για να αφεθούν οι άνθρωποι στην τύχη τους; Και να ‘ταν μόνο το Μεχμανά. Όλη η επαρχία του Μαρτακέρτ ερημώθηκε!(Πηγή: facebook.com/ arammanougian)

Το χωριό είχε ιδρυθεί από Έλληνες της Τραπεζούντας και της Χαλδίας, μάλλον Αργυρουπολίτες, οι οποίοι είχαν ακούσει πως στην περιοχή, στην καρδιά των βουνών κρύβονταν αποθέματα χρυσού και αργύρου. Δεν γνωρίζουμε ποιοι ακριβώς ήταν οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού αλλά όπως είχε καταγράψει ο Σάββας Καλεντερίδης «στο χωριό υπήρχαν οικογένειες με τα επώνυμα Ακριτίδη, Παπαδόπουλου, Πουταχίδη, Στυλιανίδη, Ιωαννίδη, Λαβασίδη».

Το Μεχμανά της Αγάπης Μιχαηλίδου

Για το χωριό, τους Πόντιους πρόσφυγες που το έφτιαξαν και τη δική της ζωή εκεί, είχε μιλήσει η Πόντια Αγάπη Μιχαηλίδου στο ντοκιμαντέρ Τελευταίοι Έλληνες Πόντιοι. Ρωμαίοι.

Το ντοκιμαντέρ των τεσσάρων επεισοδίων είχε παρουσιαστεί στο πλαίσιο της σειράς Άγνωστη Γνωστή Ρωσία, σε συνεργασία με την ΕΡΤ3.

Το σενάριο και η σκηνοθεσία ήταν του Αλέξανδρου Ιωαννίδη, ενώ τα κείμενα και η αφήγηση του Ιωάννη Νικολόπουλου:

Στο Μεχμανά του 2015

Το 2015 είχε επισκεφθεί το χωριό ο συγγραφέας και αρθρογράφος Σάββας Καλεντερίδης, που βρισκόταν στην περιοχή ως παρατηρητής στις εκλογές του Αρτσάχ, μετά από πρόσκληση της Αρμενικής Ομοσπονδίας Ευρώπης για τη Δικαιοσύνη και τη Δημοκρατία.

Τότε η πληροφορία για την ύπαρξη του ελληνικού ποντιακού χωριού όχι μόνο τον είχε ξαφνιάσει αλλά του είχε προκαλέσει μεγάλη χαρά.(Φωτ.: Αρχείο Σάββα Καλεντερίδη)

Μια χαρά που έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν έφθασε στο Μεχμανά και άρχισε να γνωρίζει τον έναν Πόντιο μετά τον άλλον και να ακούει την ποντιακή λαλιά.

Διαβάστε εδώ όσα έζησε τότε και δεν ξέχασε ποτέ.

Πόπη Παπαγεωργίου

Πηγή:www.pontosnews.gr


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

του Lucas Leiroz de Almeida /  reseauinternational -24/9/23

Τα μέρη που εμπλέκονται στη σύγκρουση Αρτσάχ/Ναγκόρνο-Καραμπάχ κατέληξαν ευτυχώς σε μια προσωρινή συμφωνία κατάπαυσης του πυρός. Αλλά η κρίση απέχει πολύ από το να τελειώσει. Με επικεφαλής μια χούντα φιλοΝΑΤΟϊκή, η Αρμενία θα έχει πολλά προβλήματα στο πολύ εγγύς μέλλον, τόσο στο Αρτσάχ [Ναγκόρνο-Καραμπάχ] όσο και στην επικράτειά της, γιατί είναι σαφές ότι η πρόθεση της Δύσης είναι να αυξήσει το χάος στην περιοχή. όσο το δυνατόν.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανεύθυνη και αντιλαϊκή κυβέρνηση του Nikol Pashinyan είναι η αιτία της πρόσφατης κλιμάκωσης της σύγκρουσης μεταξύ Αρμενίας και Αζερμπαϊτζάν. Ερχόμενος στην εξουσία μετά από μια φιλοδυτική έγχρωμη επανάσταση, ο Πασινιάν προσπαθεί από το 2018 να καταστήσει το Ερεβάν [πρωτεύουσα της Αρμενίας] κράτος πληρεξούσιο του ΝΑΤΟ στον Καύκασο, ενισχύοντας σημαντικά τους δεσμούς μεταξύ της Αρμενίας και χωρών όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Γαλλία, ενώ δημιουργώντας τριβές με τη Ρωσία.




Μη μπορώντας να εξασφαλίσει πραγματική εγγύηση ασφάλειας από τους δυτικούς εταίρους του και υιοθετώντας εχθρική συμπεριφορά προς τη Ρωσία, ο Πασινιάν οδήγησε την Αρμενία σε απόλυτη στρατηγική αδυναμία σε μια εποχή που οι εντάσεις με το Αζερμπαϊτζάν ήταν και πάλι ιδιαίτερα εμφανείς, με αποκορύφωμα τις επιθέσεις που έλαβαν χώρα μεταξύ 19 και 20 Σεπτεμβρίου . μέρος αυτού που το Αζερμπαϊτζάν αποκαλεί " αντιτρομοκρατική επιχείρηση ". Ο Πασινιάν κατέστησε σαφές ότι δεν θα συμμετείχε στη σύγκρουση, αναγκάζοντας ουσιαστικά τους Αρμένιους στο Αρτσάχ να παραδοθούν για να αποφύγουν μια ανθρωπιστική καταστροφή.

Περισσότεροι από 120.000 Αρμένιοι σήμερα φοβούνται για το μέλλον τους ενόψει της επιθετικότητας του Αζερμπαϊτζάν, χωρίς να μπορούν να υπολογίζουν στη βοήθεια των εταίρων τους στο Ερεβάν στην κρίση. Στην πράξη, ο Πασινιάν «εμπιστεύτηκε» τις ζωές των συμπατριωτών του σε μια εχθρική χώρα, θέτοντας σε κίνδυνο τον λαό του και δείχνοντας μικρή ανησυχία για την ασφάλεια των αυτόχθονων Αρμενίων. Όλα αυτά για να συνεχίσει να επιτυγχάνει τον νούμερο ένα στόχο της κυβέρνησης, που είναι να ευχαριστήσει τους δυτικούς «συμμάχους».

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι οι δυτικοί «φίλοι» του Πασινιάν δημιούργησαν μια πραγματική παγίδα για την Αρμενία παίζοντας το ρόλο των μεσολαβητών στις « συμφωνίες της Πράγας ». Εκείνη την εποχή, το Ερεβάν αναγνώρισε την κυριαρχία του Αζερμπαϊτζάν, η οποία εσφαλμένα θεωρήθηκε από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης ως « βήμα προς την ειρήνη ». Το πρόβλημα είναι ότι η συμφωνία δεν δημιούργησε πραγματικές συνθήκες για την επίλυση της διαμάχης του Αρτσάχ, η οποία χρησίμευσε στην περαιτέρω νομιμοποίηση των συμφερόντων του Μπακού στην περιοχή. Με την Αρμενία να αναγνωρίζει την εδαφική ακεραιότητα του Αζερμπαϊτζάν, η χώρα δεν είχε πλέον κανένα λόγο να αποτρέψει περαιτέρω επιθετικότητα του Αζερμπαϊτζάν εναντίον των αυτόχθονων Αρμενίων του Αρτσάχ.

Στην πραγματικότητα, ο Πασινιάν νομιμοποίησε τον επεκτατισμό Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν στο Αρτσάχ/Ναγκόρνο-Καραμπάχ και « εξουσιοδότησε » την έναρξη της εθνοκάθαρσης, εγκαταλείποντας πάνω από 120.000 Αρμένιους. Αυτή ήταν η πρόθεση της Δύσης να προωθήσει μια τέτοια «συμφωνία», οι όροι της οποίας, αντί να οδηγήσουν στην ειρήνη, νομιμοποιούσαν ακόμη περισσότερες συγκρούσεις. Αυτό προφανώς εξυπηρετεί τα δυτικά συμφέροντα, καθώς αντιμετωπίζοντας νέες εχθροπραξίες, το Ερεβάν, ανίκανο να επέμβει, τείνει να ζητήσει βοήθεια από το ΝΑΤΟ – όπως έκανε ο Αρμένιος πρεσβευτής στην Ουάσιγκτον – επιτρέποντας έτσι την άφιξη δυτικών στρατευμάτων στην περιοχή. Σε αυτό το σενάριο, το Μπακού σίγουρα θα ζητούσε και διεθνή βοήθεια, κάνοντας έκκληση στους Τούρκους. Τελικά, ο Καύκασος ​​θα γινόταν ζώνη επιρροής του ΝΑΤΟ και η ρωσική παρουσία στην περιοχή θα ελαχιστοποιηθεί ή και θα εξαλειφθεί.

Φυσικά, όλα αυτά φάνηκαν πρόσφατα, οδηγώντας σε κύμα διαμαρτυριών και μαζική κριτική στον Πασινιάν. Εξάλλου, το κόμμα « Αστικό Συμβόλαιο » έλαβε τον χαμηλότερο αριθμό ψήφων των τελευταίων πέντε ετών στις τελευταίες εκλογές για το Συμβούλιο Δημογερόντων, υποστηριζόμενο μόνο από το 32% των ψηφοφόρων. Υπάρχει σαφώς μια κρίση νομιμότητας και είναι πιθανό το τέλος της εποχής Πασινιάν να είναι μόνο θέμα χρόνου.

Το κύριο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι ο Πασινιάν δεν είναι μοναχικός πράκτορας. Είναι μόνο ένα μέλος της χούντας υπέρ του ΝΑΤΟ που κυβερνά την Αρμενία σήμερα. Μαζί του, άλλοι πολιτικοί ηγέτες είναι εξίσου πρόθυμοι να υποτάξουν το Ερεβάν στα δυτικά σχέδια. Για παράδειγμα, ο γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας Armen Grigoryan , τον οποίο πολλοί αναλυτές βλέπουν ως κάποιον που θα μπορούσε να ανέβει πολιτικά και να γίνει ο νέος πρωθυπουργός, είναι ακόμη πιο φιλοδυτικός πολιτικός από τον Pashinyan.

Συνδεδεμένος με τα Ιδρύματα Σόρος , ο Γκριγκοριάν δηλώνει ανοιχτά ότι θα ενθαρρύνει την ένταξη της Αρμενίας στο ΝΑΤΟ, συνεχίζοντας έτσι τις πολιτικές που ξεκίνησε ο Πασινιάν. Επιπλέον, ο Grigoryan είναι ήδη γνωστός για τον φιλοδυτικό ακτιβισμό του, έχοντας μάλιστα κατηγορηθεί για διαρροή εμπιστευτικών εγγράφων του CSTO στο ΝΑΤΟ, δείχνοντας το υψηλό επίπεδο υποτέλειας του σε ξένα συμφέροντα.

Έτσι δυστυχώς δεν υπάρχουν καλές προοπτικές για το μέλλον της Αρμενίας. Η χώρα θα πρέπει να υποστεί ριζική πολιτική αλλαγή για να μπορέσει να αντιστρέψει τις καταστροφικές συνέπειες του πραξικοπήματος του 2018. Εάν αυτό δεν συμβεί, το Ερεβάν θα συνεχίσει να κυβερνάται από φιλοδυτικούς πολιτικούς και το μόνο σημείο διαφωνίας μεταξύ τους θα είναι για το πώς να είμαστε ακόμη πιο υπάκουοι στο ΝΑΤΟ.

Ο Πασινιάν φαίνεται να συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι θα αντικατασταθεί από κάποιον πιο « αρμόδιο ». Δεν είναι λοιπόν περίεργο που κυκλοφορούν φήμες ότι η σύζυγός του άρχισε πρόσφατα να αναζητά ακίνητο στην Ελβετία και ότι ο γιος του ζει ήδη στον Καναδά. Σε αντίθεση με τον αρμενικό λαό του Αρτσάχ, ο Πασινιάν θα μπορέσει να φύγει από τη χώρα με την οικογένειά του, χωρίς να δει με τα μάτια του την καταστροφική κατάσταση που έχει δημιουργήσει στη χώρα του.

πηγή: InfoBRICS μέσω της Παγκοσμιοποίησης
Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Στις 24 Απρίλη 1915, Τούρκοι αξιωματούχοι συλλαμβάνουν 250 Αρμένιους ηγέτες και διανοούμενους στην Κωνσταντινούπολη, στήνουν κρεμάλες και τους εκτελούν.

Στις 17:30 το απόγευμα μέλη της Αρμένικης Κοινότητας Θεσσαλονίκης θα πραγματοποιήσουν πορεία διαμαρτυρίας από την Πλατεία Αριστοτέλους έως το τουρκικό Προξενείο στη Θεσσαλονίκη, για την Γενοκτονία των Αρμενίων.


Το ιστορικό της γενοκτονίας των Αρμενίων

Οι Αρμένιοι, όπως και οι άλλες χριστιανικές μειονότητες (Ελληνες, Ασσύριοι κλπ.) που ζούσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία σαν πολίτες δεύτερης κατηγορίας, με νομικούς περιορισμούς που τους στερούσαν τις συνήθεις εγγυήσεις των μουσουλμάνων πολιτών. Ούτε η ζωή τους ούτε η περιουσία τους ήταν εξασφαλισμένες. Ιδιαίτερα στα τέλη του 19ου αιώνα κάτω από τη σκιά των ρωσοτουρκικών συγκρούσεων, οι Αρμένιοι θεωρούνταν ύποπτοι για αποσχιστικές τάσεις. Ο σουλτάνος Αμπντούλ Χαμίτ ο Β΄ ξεκίνησε άγριους διωγμούς εναντίον των Αρμενίων, διωγμοί οι οποίοι οδήγησαν στην εξέγερση των Αρμενίων στις 18 Αυγούστου 1894 στο Σασούν, στην ανατολική Τουρκία, επαρχία Μπιτλίς, η οποία πνίγηκε στο αίμα. Ακολούθησαν η καταστροφή 30 αρμενικών χωριών και μαζικές εκτελέσεις, μέχρι το 1896, που στοίχησαν τη ζωή 300.000 Αρμενίων. Η σφαγή του Σασούν διήρκεσε 22 μέρες, ως τις 10 Σεπτέμβρη.

Η επικράτηση του κινήματος των Νεότουρκων το 1908, δεν άλλαξε σε τίποτα την κατάσταση, παρά τις αρχικά φιλελεύθερες επαγγελίες τους που γέννησαν ελπίδες στους μη μουσουλμανικούς πληθυσμούς. Οι Νεότουρκοι επιχείρησαν να εκτουρκίσουν όλους τους πληθυσμούς. Αντί για τις μεταρρυθμίσεις που είχαν υποσχεθεί και το σεβασμό στις εθνικές και θρησκευτικές μειονότητες, ξεκίνησαν νέους διωγμούς, όπως εκείνους των Αρμενίων το 1909 στα Αδανα και την Κιλικία, όπου από την 1η Απρίλη μέχρι την 14η σφάχτηκαν 25.000 Αρμένιοι.
Απαγχονισμοί Αρμενίων στα Αδανα. «Οι Αρμένιοι στην Τουρκία πριν από 100 χρόνια» του Orlando Carlo Calumeno

Όταν ξέσπασε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, τον Αύγουστο του 1914, η Οθωμανική Αυτοκρατορία, στα πλαίσια της «ένοπλης ουδετερότητας» κήρυξε γενική επιστράτευση. Ανάμεσα στους επιστρατευμένους και οι Αρμένιοι.

Τον Σεπτέμβρη οι Αρμένιοι πολιτικοί και οι αρχηγοί των κοινοτήτων μπαίνουν κάτω από επιτήρηση. Στις αρχές Νοέμβρη η Οθωμανική Αυτοκρατορία μπαίνει στον πόλεμο στο πλευρό της Τριπλής Συμμαχίας και κήρυξε πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και των δυτικών συμμάχων της, της Μεγάλης Βρετανίας και της Γαλλίας.

Τότε ξεκίνησε και η συστηματική γενοκτονία των Αρμενίων. Στις αρχές της Ανοιξης, κάτω από το πρόσχημα ενός «προγράμματος μετεγκατάστασης», στα μέσα του Μάρτη οι τουρκικές δυνάμεις υποχρεώνουν όλους τους Αρμένιους να εγκαταλείψουν το Ζεϊτούν. Μέσα σε λίγες εβδομάδες η ιστορική αρμένικη κοινότητα στο Ζεϊτούν είχε εξαλειφθεί.
Οι πρώτοι ξεριζωμένοι από το Ζεϊτούν (φωτό από το Αρμενικό Εθνικό Ινστιτούτο)

Τα τρομερά γεγονότα στο Ζεϊτούν θα επαναληφθούν σύντομα στις αρμενικές κοινότητες σε ολόκληρη την αυτοκρατορία.

Στις 24 Απρίλη 1915, Τούρκοι αξιωματούχοι συλλαμβάνουν 250 Αρμένιους ηγέτες και διανοούμενους στην Κωνσταντινούπολη, στήνουν κρεμάλες και τους εκτελούν.
24 Απρίλη 1915, οι κρεμάλες στην Κωνσταντινούπολη. Η γενοκτονία των Αρμενίων είχε αρχίσει… (φωτό από το Αρμενικό Εθνικό Ινστιτούτο)

Με διαταγή του Υπουργείου Εσωτερικών στις 24 Απριλίου 1915, συνελήφθησαν όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί των Αρμενίων καθώς και οι αρχηγοί των κοινοτήτων τους με εθνικιστικά (αρμενικά) αισθήματα. Μόνο στην Κωνσταντινούπολη, συνελήφθησαν 2.345 σημαίνοντες Αρμένιοι, οι περισσότεροι απ’ τους οποίους αργότερα εκτελέστηκαν.

Η 24η του Απρίλη έχει καθιερωθεί ως Ημέρα Μνήμης για την Αρμενική Γενοκτονία και τιμάται κάθε χρόνο από την Αρμενική διασπορά.

Ακολούθησαν περισσότερες συλλήψεις καθώς χιλιάδες Αρμένιοι ηγέτες φυλακίστηκαν, εκτελέστηκαν ή απελάθηκαν. Πρώτα, οι επιστρατευμένοι άνδρες αφοπλίστηκαν, μετά μετακινήθηκαν από τα σπίτια τους και σφαγιάστηκαν.

Μεταφορά Αρμενίων κατοίκων σε άγνωστους και θανατηφόρους προορισμούς. (φωτό από το Αρμενικό Εθνικό Ινστιτούτο)

Μέχρι την άνοιξη και το καλοκαίρι του 1915, σε όλες τις περιοχές εκτός των πολεμικών ζωνών, ο Αρμενικός πληθυσμός διατάχθηκε να εγκαταλείψει τα σπίτια του και να μεταφερθεί, στα πλαίσια του «προγράμματος μετεγκατάστασης», σε προσφυγικούς καταυλισμούς.

Δεκάδες χιλιάδες οικογένειες Αρμενίων ξεριζωμένοι από τα σπίτια τους βαδίζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης προσφύγων μέσα στην έρημο της Συρίας. (φωτό από το Αρμενικό Εθνικό Ινστιτούτο)


Η κυβέρνηση δεν είχε προβλέψει τη σίτιση του εκτοπισμένου πληθυσμού. Η πείνα και η εξάντληση θέρισαν τους ηλικιωμένους, τους πιο αδύναμους και τους άρρωστους. Οι ξεριζωμένοι σκόπιμα στερήθηκαν την τροφή και το νερό σε μια σκόπιμη προσπάθεια να επιταχυνθεί ο θάνατος. Οι επιζώντες που έφτασαν στη βόρεια Συρία συγκεντρώθηκαν σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης από όπου στάλθηκαν πιο νότια για να πεθάνουν κάτω από τον καυτό ήλιο της ερήμου. Μέσω της μεθοδικά οργανωμένης μετεγκατάστασης, της συστηματικής σφαγής, της σκόπιμης πείνας και της δίψας και των βιαιοτήτων, η οθωμανική κυβέρνηση περιόρισε τον αρμενικό πληθυσμό της σε μια φοβισμένη μάζα λίγων ατόμων των οποίων οι οικογένειες και οι κοινότητες είχαν πλέον καταστραφεί.

Προσφυγικός καταυλισμός Αρμενίων στην Αϊντάμπ (σημερινό Γκαζίαντεμπ). φωτό από το Αρμενικό Εθνικό Ινστιτούτο

Αμέσως μετά άρχισαν ομαδικές σφαγές του αρμενικού λαού στην Ανατολική Μικρά Ασία.

Ο Μεχμέτ Ταλαάτ πασάς, μέλος της τριανδρίας του τουρκικού Κομιτάτου «Ενωση και Πρόοδος» των Νεότουρκων Χαρακτηριστικό τηλεγραφεί στους Νομάρχες: «Αποφασίσθηκε να τεθεί τέρμα στο ζήτημα των Αρμενίων με εκτόπισή τους στις ερήμους και την εξόντωση αυτού του ξενικού στοιχείου».

Ο αρμενικός πληθυσμός του οθωμανικού κράτους, το 1915, υπολογιζόταν σε περίπου δύο εκατομμύρια. Ως το 1918 πάνω από ενάμισυ εκατομμύριο Αρμένιοι έχασαν τη ζωή τους ή αναγκάστηκαν να εκπατριστούν. Μέχρι το 1923 σχεδόν ολόκληρος ο αρμενικός πληθυσμός της Τουρκίας, με τελευταία την αρμένικη κοινότητα της Σμύρνης, το 1922, είχε εξαφανιστεί. Ενας πολιτισμός 3000 χρόνων είχε καταστραφεί.

Οι επιζώντες πρόσφυγες εξαπλώθηκαν σε όλο τον κόσμο και τελικά εγκαταστάθηκαν σε περίπου δώδεκα χώρες σε όλες τις ηπείρους του πλανήτη.

Θριαμβεύτρια από την πλήρη εκμηδένιση των Αρμενίων και απαλλαγμένη από οποιεσδήποτε υποχρεώσεις έναντι των θυμάτων και των επιζώντων, η Τουρκική Δημοκρατία υιοθέτησε μια πολιτική απόρριψης της κατηγορίας για γενοκτονία και αρνείται ότι οι απελάσεις και οι φρικαλεότητες αποτελούσαν μέρος ενός σκόπιμου σχεδίου εξόντωσης των Αρμενίων.

ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου


Ιστορική είναι η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις ΗΠΑ, με τον Τζο Μπάιντεν να γίνεται ο πρώτος εν ενεργεία πρόεδρος των ΗΠΑ που χρησιμοποίησε τη λέξη «γενοκτονία» για να περιγράψει τη συστηματική σφαγή των Αρμενίων από τους Τούρκους.

Στην ανακοίνωση, ξεχωρίζει και το ελληνικό όνομα της Κωνσταντινούπολης (Constantinople) και όχι η τουρκική ονομασία Ιστανμπούλ (Istanbul), η οποία έχει επικρατήσει και χρησιμοποιείται στις περισσότερες χώρες του κόσμου.
Δείτε την ανακοίνωση του Λευκού Οίκου:

«Κάθε χρόνο αυτή τη μέρα, θυμόμαστε τις ζωές όλων όσων πέθαναν στη Γενοκτονία των Αρμενίων κατά την Οθωμανική περίοδο και υποσχόμαστε να αποτρέψουμε μια τέτοια θηριωδία. Ξεκίνησε στις 24 Απριλίου 1915 με τις συλλήψεις Αρμένιων διανοούμενων και ηγετών στην Κωνσταντινούπολη από τις οθωμανικές αρχές, 1,5 εκατομμύριο Αρμένιοι εξορίστηκαν, εκτελέστηκαν ή βάδισαν προς τον θάνατό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τιμούμε τα θύματα του Meds Yeghern έτσι ώστε τα φρικτά γεγονότα να μη χαθούν ποτέ στην ιστορία. Και θυμόμαστε έτσι ώστε να παραμείνουμε ξάγρυπνοι ενάντια στη διαβρωτική δύναμη του μίσους σε κάθε μορφή του.

Από αυτούς που επιβίωσαν, οι περισσότεροι αναγκάστηκαν να βρουν νέα σπίτια και να δημιουργήσουν νέες ζωές σε όλον τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων και των ΗΠΑ. Με δύναμη και αλύγιστο πνεύμα, οι Αρμένιοι επιβίωσαν και ξανάχτισαν την κοινότητά τους. Μέσα στις δεκαετίες οι Αρμένιοι μετανάστες εμπλούτισαν τις ΗΠΑ με αμέτρητους τρόπους, αλλά δεν έχουν ξεχάσει ποτέ την τραγική ιστορία που έφερε τους προγόνους τους στις ακτές μας. Τιμούμε την ιστορία τους. Βλέπουμε τον πόνο τους. Επιβεβαιώνουμε την ιστορία τους. Και το κάνουμε αυτό όχι για να κατηγορήσουμε αλλά για να διαβεβαιώσουμε ότι δεν θα επαναληφθεί κάτι τέτοιο».

Σήμερα, καθώς θρηνούμε ό,τι χάθηκε, ας στρέψουμε το βλέμμα μας στο μέλλον – σε έναν κόσμο που θέλουμε να χτίσουμε για τα παιδιά μας. Έναν κόσμο που δεν είναι κηλιδωμένος από τα καθημερινά κακά της θρησκοληψίας και της μισαλλοδοξίας, όπου υπάρχει σεβασμός για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όπου όλοι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίσουν τις ζωές τους με ευπρέπεια και ασφάλεια. Ας ανανεώσουμε την κοινή αποφασιστικότητά μας να αποτρέψουμε μελλοντικές φρικαλεότητες από το να συμβούν οπουδήποτε στον κόσμο. Και ας επιδιώξουμε την ανάρρωση και τη συμφιλίωση όλων των λαών του κόσμου.

Οι Αμερικάνοι τιμούν όλους εκείνους τους Αρμένιους που πέθαναν κατά τη γενοκτονία που ξεκίνησε σαν σήμερα πριν 106 χρόνια.»


πηγή

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου
Το σχέδιο της Μόσχας για τερματισμό του πολέμου Αζερμπαϊτζάν-Αρμενίας στο Ναγκόρνο-Καραμπάχ τοποθετεί τη Ρωσία σταθερά στη θέση του οδηγού στη στρατηγική περιοχή

Εικόνα: Facebook/TRTWorld 

RICHARD GIRAGOSIAN
, Asia Times,11 Νοεμβρίου 2020

EREVAN - Μετά από 40 ημέρες και 40 νύχτες συχνά σκληρών μαχών, ο τελευταίος πόλεμος για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ σταμάτησε με μια απότομη μεταμεσονύχτια ανάρτηση στο Facebook νωρίς στις 10 Νοεμβρίου.

Με ομολογία μιας "ανείπωτα οδυνηρής" απόφασης, ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν ανακοίνωσε την αποδοχή μιας νέας συμφωνίας, με την οποία ουσιαστικά παραχώρησε εδάφη στο Αζερμπαϊτζάν.

Η συμφωνία για την διακοπή του πολέμου, η οποία διέσωσε τα απομεινάρια του Αρμενικού Καραμπάχ και τον αρμενικό πληθυσμό από την προέλαση των δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν, εγείρει μόνο περισσότερα ερωτήματα σχετικά με το καθεστώς και την ασφάλεια του θύλακα.

Το σχέδιο ρωσικής πατρότητας, το οποίο υπεγράφη από τον Πρόεδρο του Αζερμπαϊτζάν Ιλχάμ Αλίγιεφ, τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν και τον Πρωθυπουργό της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν, είναι πολύπτυχο.

Σύμφωνα με τους όρους της συμφωνίας, μια ισχυρή ρωσική ειρηνευτική δύναμη περίπου 2.000 ανδρών αναπτύχθηκε αμέσως στο Καραμπάχ, δημιουργώντας μια περίμετρο για την προστασία και την υπεράσπιση του ζωτικού διαδρόμου Λαχίν -μια σανίδα σωτηρίας- που συνδέει το Ναγκόρνο-Καραμπάχ με την Αρμενία. Η Αρμενία πρόκειται να αποσύρει τις δυνάμεις της από τις περιοχές του Αζερμπαϊτζάν πέρα από τα σύνορα του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Σε μια σταδιακή απόσυρση, αυτή η αρχική αποχώρηση πρόκειται να ακολουθηθεί με την επιστροφή των δύο περιοχών Kelbajar και Aghdam μέχρι τις 20 Νοεμβρίου, με μια περαιτέρω αρμενική απόσυρση από την περιοχή Lachin μέχρι την 1η Δεκεμβρίου. Μέχρι τότε, οι Ρώσοι ειρηνευτές θα διασφαλίσουν τη χρήση και τον έλεγχο των Αρμενίων σε ένα διάδρομο πλάτους πέντε χιλιομέτρων μέσω του Λαχίν.

Σε μια φαινομενική προσπάθεια ισοτιμίας, ένας παρόμοιος αλλά πολύ πιο ασαφής "διάδρομος" ορίζεται επίσης για να συνδέσει το Αζερμπαϊτζάν με τον εδαφικό θύλακα του Ναχιτσεβάν, που συνορεύει με την Αρμενία, το Ιράν και την Τουρκία.

Το τελευταίο σημείο της συμφωνίας είναι ένα από τα πιο δυνητικά σημαντικά αποτελέσματα, καθώς η φύση μιας τέτοιας σύνδεσης του Αζερμπαϊτζάν μέσω της αρμενικής επικράτειας παραμένει ασαφής και απροσδιόριστη, θέτοντας δυνητικά επικίνδυνα ερωτήματα σχετικά με την κυριαρχία, τη νομική θέση και την αστυνόμευση.

Μια πρόσθετη ανησυχία απορρέει από αυτό που δεν ορίζεται ή τονίζεται στη συμφωνία. Για παράδειγμα, δεν υπάρχει σαφήνεια για το "καθεστώς" των υπόλοιπων τμημάτων του Ναγκόρνο Καραμπάχ, με παράβλεψη των προηγούμενων διαπραγματεύσεων. Και υπάρχει προφανής ανάγκη για άμεσες διαπραγματεύσεις και περαιτέρω συμφωνίες για αρκετές άλλες επιπτώσεις και ζητήματα.

Αυτή η περαιτέρω διπλωματία θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει και να ενσωματώνει όλα τα μέρη της σύγκρουσης, συμπεριλαμβανομένων των δημοκρατικά εκλεγμένων αντιπροσώπων από το Ναγκόρνο-Καραμπάχ. Διαφορετικά, οποιοσδήποτε περαιτέρω αποκλεισμός του Καραμπάχ θα υπονόμευε την ανθεκτικότητα και τη διατήρηση της ισχύος αυτής της συμφωνίας.

Συμφωνία υπό πίεση

Αν και όλες οι πλευρές φαίνεται να έχουν αποδεχθεί, υπό διαφορετικούς βαθμούς πίεσης ή δυσφορίας, τη συμφωνία που εκπονήθηκε από τη Ρωσία, για τους δημοκρατικά εκλεγμένους ηγέτες της Αρμενίας και του Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν υπήρχε άλλη επιλογή και καμία εναλλακτική λύση.

Η κατάληψη από το Αζερμπαϊτζάν της στρατηγικής πόλης Σούσι, της δεύτερης μεγαλύτερης στο Καραμπάχ, ήταν ένα βασικό σημείο καμπής. Με την απώλεια της πόλης από τους Αρμενίους του Καραμπάχ, το μέγεθος της καταστροφής έγινε σαφές.

Με την υποχώρηση στην πρωτεύουσα του Καραμπάχ Στεπανακέρτ, οι ηγέτες τόσο του Καραμπάχ όσο και της Αρμενίας συνειδητοποίησαν με οδύνη ότι για να σώσουν τους εναπομείναντες πολίτες και ό,τι απέμεινε από το Καραμπάχ, δεν υπήρχε άλλη εναλλακτική λύση από το να αποδεχθούν τους όρους της συμφωνίας που επέβαλε και απαίτησε η Μόσχα.

Οι περισσότερες ένοπλες συγκρούσεις και σχεδόν κάθε πόλεμος ακολουθούν τελικά το δικό τους ρυθμό, μπαίνοντας σε έναν κύκλο από την πεισματική ένταση στην αναστολή των συγκρούσεων. Και όπως μια πυρκαγιά, τέτοιες συγκρούσεις αυτό-καθορίζουν την ένταση και τον ρυθμό τους, πριν τελειώσουν σε αποκαΐδια..

Ο πόλεμος για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ δεν διαφέρει και τώρα φαίνεται να φτάνει σε ένα τέλος από εξάντληση..

Ένας άνδρας στέκεται ανάμεσα στα συντρίμμια ενός κατεστραμμένου σπιτιού που επλήγη από επίθεση με ρουκέτα στην κατοικημένη περιοχή Γκάνια, του Ναγκόρνο-Καραμπάχ,στις 21 Οκτωβρίου 2020. 


Από την έναρξη μιας μαζικής στρατιωτικής επίθεσης από το Αζερμπαϊτζάν στις 27 Σεπτεμβρίου, η ανεπίλυτη διαμάχη για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ ξέσπασε σε έναν ξαφνικό και κινητικό πόλεμο. Με τις καθημερινές μάχες να χαρακτηρίζονται από μια σαρωτική πρόοδο επιτιθέμενων δυνάμεων του Αζερμπαϊτζάν. Οι Αρμένιοι υπερασπιστές ήταν σε μεγάλο βαθμό συγκλονισμένοι από την τεράστια κλίμακα της επίθεσης.

Ενισχυμένη με άμεση τουρκική στρατιωτική βοήθεια και επιχειρησιακή υποστήριξη, η επίθεση του Αζερμπαϊτζάν επεκτάθηκε σύντομα σε έναν ολοκληρωτικό πόλεμο, που γρήγορα πέτυχε σημαντικά κέρδη του επιτιθεμένου. Στρατιωτικά, αυτός ο πόλεμος ήταν σημαντικά διαφορετικός από τις διαλείπουσες συγκρούσεις των τελευταίων τριών δεκαετιών, με μια επίθεση που ήταν αποφασιστική από πολλές απόψεις.

Πρώτον, η στρατιωτική υποστήριξη και η άμεση εμπλοκή της Τουρκίας ενδυνάμωσαν και ενθάρρυναν τις δυνάμεις του Αζερμπαϊτζάν, βοηθώντας τες στην κατάληψη μιας τεράστιας έκτασης εδάφους στα νότια και μιας μικρότερης περιοχής στα βόρεια και ανατολικά του Ναγκόρνο-Καραμπάχ.

Την ίδια στιγμή, οι αρμενικές δυνάμεις του Καραμπάχ υπέστησαν τεράστιες απώλειες εξοπλισμού, κυρίως λόγω της ακριβούς στόχευσης τουρκικών και ισραηλινών μη επανδρωμένων αεροσκαφών, που παρέλυσαν το ξεπερασμένο δίκτυο τη αρμενικής αεράμυνας.

Πέρα από την απρόσμενη πίεση από την τουρκική εμπλοκή, ένας δεύτερος εξίσου σημαντικός παράγοντας που έκανε αυτόν τον πόλεμο τόσο αποφασιστικό ήταν η στάση της Ρωσίας.

Η Ρωσία επιβεβαιώνει την κυριαρχία

Μετά από μια μάλλον στενάχωρη δημόσια αποτυχία της Ρωσίας να ολοκληρώσει μια στοιχειώδη και προσωρινή παύση των εχθροπραξιών που δεν οδήγησε σε πλήρη κατάπαυση του πυρός, η ξαφνική ανακοίνωση μιας "ειρηνευτικής συμφωνίας" που υποστηρίζεται από τη Ρωσία για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ αντιπροσωπεύει μια πραγματική νίκη για τη Μόσχα για διάφορους λόγους.

Πρώτον, οι όροι αυτής της νέας συμφωνίας εξασφαλίζουν στη Ρωσία τους σημαντικότερους στόχους της: Μια κυρίαρχη στρατιωτική παρουσία επί του πεδίου. Η προηγούμενη έλλειψη άμεσης ρωσικής στρατιωτικής παρουσίας στο Ναγκόρνο Καραμπάχ ήταν μία από τις πιο χαρακτηριστικές πτυχές αυτής της διαμάχης, που τελούσε σε πλήρη αντίθεση με κάθε άλλη τέτοια σύγκρουση εντός της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.

Αυτή η απουσία ήταν ένα μακροχρόνιο ερέθισμα για τη Μόσχα, αντανακλώντας τα όρια της ικανότητας της Ρωσίας για αποτελεσματική προβολή ισχύος και επιρροή. Αλλά με αυτόν τον φευγαλέο στόχο που τώρα έχει επιτευχθεί, οι ρωσικές ειρηνευτικές δυνάμεις αποτελούν τώρα τον κεντρικό παράγοντα της αξιοπιστίας και της βιωσιμότητας της νέας ειρηνευτικής συμφωνίας, παρέχοντας έτσι στη Μόσχα έναν ακόμη πιο αποφασιστικό ρόλο στην περιοχή.

Ένα δεύτερο κέρδος για τη Ρωσία προέρχεται από την ενισχυμένη επιρροή της επί της αρμενικής κυβέρνησης. Παρά την ασυνήθιστα παθητική ρωσική στάση απέναντι στην «Βελούδινη Επανάσταση» της Αρμενίας το 2018, η Μόσχα φαίνεται να είχε επιλέξει να «περιμένει την ώρα της» και τώρα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να μεγιστοποιήσει την πίεση στον Πρωθυπουργό της Αρμενίας Πασινιάν και στην κυβέρνησή του.

Ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Πρωθυπουργός της Αρμενίας Νικόλ Πασινιάν σε συνεδρίαση του Ανώτατου Ευρασιατικού Οικονομικού Συμβουλίου στην Αγία Πετρούπολη σε μια φωτογραφία αρχείου.

Η ενισχυμένη ρωσική επιρροή όχι μόνο θα διατηρήσει την Αρμενία εντός της τροχιάς της Μόσχας, αλλά θα περιορίσει επίσης σημαντικά τις επιλογές και τον προσανατολισμό της στην αναζήτηση στενότερων σχέσεων με τη Δύση.

Σε αυτό το πλαίσιο, η Μόσχα μπορεί να πιέσει για περισσότερη αρμενική συμμόρφωση, έτσι που να κινδυνεύει το Ερεβάν να υποθηκεύσει την ανεξαρτησία του και να εκχωρήσει την κυριαρχία του στη Ρωσία.

Και τρίτον, η συμφωνία του Ναγκόρνο-Καραμπάχ ήταν σε μεγάλο βαθμό μια μεμονωμένη ρωσική πρωτοβουλία, που σημαίνει ότι δεν αναπτύχθηκε μέσα στο πλαισίου ή με την κάλυψη της Ομάδας Μινσκ του ΟΑΣΕ, η οποία συνπροεδρεύεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Γαλλία και τη Ρωσία.

Αυτό υποδηλώνει ότι η μορφή και η δομή της Ομάδας του Μινσκ κινδυνεύουν από αυτές τις τελευταίες επιβαλλόμενες από την Ρωσία εξελίξεις . Αν και η στρατιωτική φάση της σύγκρουσης στο Καραμπάχ έχει λήξει, ο διπλωματικός ανταγωνισμός μόλις αρχίζει.




Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου